Editie #43 - De Nederlandse Club Jakarta

MEI 2014
OERWOUD
redactioneel DOOR DESIREE VAN PARIDON
Oerwoud, welcome to the
jungle.
21
oerwoud
23
klappermelk
38
inhoud #02.14
dutchman
3DNC
3 AGENDA
5 KRAKATAU & TAMBORA
8IN BEELD
pamela mooij
11 COLUMN
krimineel
12 EXPAT
oerwoud
Hier in Indonesië ben je
omringd door oerwoud. Van
het oerwoud in Kalimantan
tot en met het urban
oerwoud: Jakarta. Juist dat
maakt het zo’n fantastisch
land om in te wonen.
Helemaal apart omdat het
bijvoorbeeld vanuit het urban
oerwoud ‘Jakarta’ het maar
een 30 - 45 minuten rijden is
naar de het groene Sentul of
Jagorawi. Van Gucci, Armani,
Rolex en Louis Vutton naar
kleine hutjes tussen het groen waar de was nog dagelijks in
de rivier wordt gedaan. Tegenstellingen in woonomgeving,
rijkdom en welvaart zo dicht op elkaar is voor ons
Nederlanders soms maar moeilijk te bevatten. Wel
duidelijk dat ieder type oerwoud zo haar eigen diersoort
trekt. Shoppende high society dames uit Jakarta nemen
de dagelijkse files en luchtverontreiniging voor lief en
moeten er niet aan denken in de groene omgeving van het
platteland te moeten wonen. Hardlopend in Sentul word
ik altijd geraakt door alle lachende, vrolijk zwaaiende
mensen die ik op mijn trail route tegenkom. Bijzonder
gelukkig, er niet aan moeten denken dat ze dagelijks in de
file zouden moeten staan. Indonesië, van urban oerwoud
tot echt oerwoud, voor ieder wat wils!!
Dit is voor Irene en mij de laatste Paraplu. Met heel veel
plezier hebben we aan de Paraplu meegewerkt. Wij
wensen onze opvolgers heel veel plezier en succes!
15 VAN DE REDACTIE
even voorstellen
16 MAU KE MANA
vietnam
19 PRANGENDE VRAGEN
20HISTORIE
wonen in het oerwoud
23 SMAKELIJK GERECHT
klappermelk
24WERKGROEP
27FOTOPAGINA’s
33 WHAT’S NEW
puur natuur
37 LAURA’S BLOG
postbus 51
38DUTCHMAN
in het oerwoud
41 TIPS
paraplu
1
denederlandseclub DOOR ASTON GOAD
[colofon]
jaargang 39
VASTE RUBRIEKEN
Mei 2014
Hannelore Benders-Holleman
oerwoud, maar dan anders ...!
De Paraplu is een uitgave van De Nederlandse
Club in Jakarta.
Desiree van Paridon
schrijft over Ibu Yekti en haar kralen en een aantal
weekendtips
Het tijdschrift komt vijf keer per jaar uit en wordt
gedistribueerd onder de DNC leden.
Bijdragen over onderwerpen die in de meest
brede zin interessant zijn, zijn van harte welkom
bij de redactie. De redactie behoudt zich het
recht voor om artikelen niet te plaatsen, te
redigeren, in te korten of door te schuiven.
Cor Passchier
beschrijft het wonen aan de rand van het oerwoud
KOPIJ
Per email naar: [email protected]
Joop Heijlijgers
zijn column is weer treffend en het antwoord op de
prangende vraag voor SOMMIGE ook
HOOFDREDACTIE
Desirée van Paridon
REDACTIE
Marijke van Eijk
Helmy de Korver
Irene Heeringa
VERZENDING & LEDENADMINISTRATIE
Herbert Kruizinga
Marijke van Eijk
komt de kokosnoot uit het oerwoud ? Ze geeft ook
een mooie uitleg over twee bekende vulkanen en de
Dutchman in het oerwoud...
Laura Vervoort
postbus 51 doet ertoe, maar wat?
VORMGEVING & PRODUCTIE
Helmy de Korver
Met veel plezier schrijf ik dit voorwoord als nieuwe
voorzitter van DNC aan jullie als lezers van de
Paraplu. Het thema is meteen ook gepast. De gasten
die iedereen hier krijgt, hebben het meteen over
de oerwoudtocht die ze in het verkeer hebben
moeten ondernemen om bij je te komen. Daar
zijn we allemaal mee bekend, het is een ‘fact of
life’ en daar staan we dus niet al te lang bij stil.
Los daarvan denk ik, dat we ons van tijd tot tijd
allemaal wat verdwaald voelen in het oerwoud van
indrukken, intense ervaringen en voor ons soms
onbegrijpelijke regels en gebruiken. Gelukkig wonen
wij in een oerwoud met een kleine nederzetting met
vriendelijke en behulpzame inwoners die veel met
elkaar doen. Zo kijken we al terug op een actieve
periode en ligt er meer in het verschiet. Bijvoorbeeld
het Oranjebal, ons grootste evenement van het jaar,
heeft met de paradijsvogel, een mascotte die zich
volledig thuis voelt in het thema van deze editie. Op
3 mei kijken we uit naar alle kleurrijke outfits die dit
zal opleveren. Sport en spel staan ook hoog in het
vaandel. Op 18 mei kunnen de tenniscracks zich
meten in een onderlinge strijd. In juni wordt voor de
sporters die het wat rustiger aandoen en begrijpen
dat je in dit klimaat niet alles zelf kunt doen, het
jaarlijkse golftoernooi georganiseerd. Een nieuw
evenement op de kalender is het WK Vaderdag. Waar
normaal gesproken de vaders die dag gepamperd
worden, steken zij nu de handen uit de mouwen.
15 Juni kunnen zij samen met hun kinderen zich
van hun beste kant laten zien tijdens verschillende
activiteiten. Na al deze inspanningen moet ook
gedacht worden aan wat ontspanning. Wie van wijn
houdt, komt volledig aan zijn trekken op 24 mei op
de jaarlijkse wijnproeverij. Verder staat de vertrouwde
koffieochtend ook op het programma en de precieze
data zullen op de gebruikelijk manier worden
verspreid. Houd overigens ook vooral de site (www.
dncjakarta.nl) en Facebook in de gaten voor de meest
actuele informatie. Met al deze informatie kunnen
we met een gerust hart, golok en pith tropith verder
omslaan en genieten van dit nummer van de Paraplu.
Aston Goad
Voorzitter DNC
‘even voorstellen’ op pag 15
VASTE MEDEWERKERS
Cor Passchier
Hannelore Benders-Holleman
JAAN Karin Franken
Joop Heijlijgers
Laura Vervoort
Lenggang Pane
Aston Goad
Werkgroep ‘72- Clary Scheres
AGENDA
Jaan
behaalde resultaten
Werkgroep ‘72
Clary beschrijft een prachtig project over lepra
DRUKWERK
SUBUR Jaringan Cetak Teradu
Voor vragen omtrent bezorging of bij adreswijziging kunt u contact opnemen via
[email protected]
www.dncjakarta.nl
Irene Heeringa
interviewt Pamela Mooij, schrijft over haar Vietnam reis...
krijg je zin in. En biologisch eten in Jakarta, dat kan!
Foto omslag - Pamela Mooij
3 mei 18 mei
24 mei
6 juni
15 juni
Oranjebal 2014
Tennistoernooi
Wijnproeverij
KLM Oranjegolf 2014
WK vaderdag Data kunnen wijzigen. Kijk voor een exacte datum en actueel nieuws op de website
(www.dncjakarta.nl) of op onze e-mail uitnodigingen
[email protected] (voor informatie en lidmaatschap)
Foto’s door Pamela Mooij en Floris Gazios, Adrianne Scheffers,
Irene Heeringa, Helmy de Korver
2
paraplu
paraplu
3
vulkanenDOOR MARIJKE VAN EIJK
KRAKATAU
&
TAMBORA
KRAKATAU
De Nederlandse Club Jakarta wil graag haar dank uitspreken voor de bijdragen en support van onze trouwe sponsors.
Dankzij hen kunnen wij activiteiten aan u blijven presenteren. Voor meer informatie, een actueel overzicht en
contactgegevens van DNC kijk op www.dncjakarta.nl en op onze facebookpagina. www.facebook.com/dnc.jakarta
Wenst u uw bedrijf ook onder de aandacht te brengen van de Nederlandse gemeenschap in Jakarta?
Stuur dan een email naar [email protected]
4
paraplu
De Krakatau was vroeger een
vulkanisch eiland 40 km ten
westen van Java in de Straat van
Soenda. De naam is waarschijnlijk
ontleend aan het Portugese
Krakatoa, maar wat dat betekent
vertelt de geschiedenis niet. Na
de uitbarsting in 1883 verdween
het eiland bijna geheel in zee
om in 1932 weer te herrijzen.
In Indonesië wordt deze nieuwe
vulkaan Anak Krakatau genoemd,
wat kind van de Krakatau
betekent. Wereldwijd spreekt
men echter nog steeds eenvoudig
van Krakatau of Krakatoa. Deze
vulkaan maakt deel uit van de
“ The Ring of Fire”, een ringvormig
gebied gelegen rondom de
Grote Oceaan. Deze ring is
ongeveer 40.000 km lang en
maar een paar kilometer breed
en loopt van Nieuw Zeeland
via de Pacific naar Indonesië,
de Filippijnen, Japan, NoordAmerika en via Midden-Amerika
naar Zuid-Amerika. Kenmerkend
voor dit ringvormige gebied is
dat er veel aardbevingen en
vulkaanuitbarstingen voorkomen,
die worden veroorzaakt door
diverse subductiezones (daar
waar de platen over en langs
elkaar heen schuiven) van
zogenaamde tektonische platen.
Dit ringvormige gebied omvat
veel actieve en zeer gevaarlijke
vulkanen.Het eiland Krakatau
had drie vulkanen: de Danan, de
Rakata en de Perwubatan. Voordat
het eiland door een grote knal in
tweeën spleet waren de vulkanen
al bijna 200 jaar niet meer actief
geweest. Wel hadden er een
paar jaar ervoor tussen 1879 en
1893 een serie aardbevingen op
Java en Sumatra plaatsgevonden.
Begin mei van 1883 begon
de Perbuwatan as en rook uit
te spugen en op 25 augustus
vonden er zware vulkanische
activiteiten plaats in alle drie de
kraters. Op 27 augustus waren
er achter elkaar nog vier enorme
explosies en de laatste was zo
hevig, dat deze tot in Australië
en Ceylon (Sri Lanka) te horen
was. Aswolken werden wel 50
km de lucht ingestoten en zorgde
dagenlang voor verduistering.
Het jaar daarna werd mondiaal
een temperatuurdaling van 1,2
graden Celsius gemeten. Door de
tsunami die daarna volgde werden
steden en dorpen van de kaart
gevaagd. Hierbij kwamen ruim
36.000 mensen om het leven. Het
Hollandse schip “Berouw” werd
door de tsunami landinwaarts
geslingerd. Sinds 2007 is de Anak
Krakatau weer actief.
Films en boeken
“Krakatoa: The Last days” is een
docudrama van de BBC uit 2007
en verhaalt naar aanleiding van
vier ooggetuigen over de laatste
weken voor de grote uitbarsting
van de Krakatau in 1883. In de VS
wordt deze film ook wel “Krakatoa:
Volcano of Destruction” genoemd.
De film is een echte aanrader,
temeer daar de ooggetuigen,
tevens de karakters die meespelen,
Hollandse kolonisten zijn.
Waaronder de ambtenaar Willem
Beijerinck en zijn familie en de
geoloog en natuurwetenschapper
Rogier Verbeek, die twee jaar voor
de uitbarsting van de Krakatua
in 1883 ook al een natuurramp
had meegemaakt en overleefd.
Hij bracht bepaalde signalen
die de natuur zelf afgaf in kaart
voorafgaande aan de grote
uitbarsting.
In 1884 en 1885 werden de
verslagen “Krakatau” gepubliceerd,
die Verbeek in opdracht van de
gouverneur van Nederlands OostIndië geschreven had.
De film “Krakatoa, East of Java” is
een film uit 1969 en won hiermee
een Academy Award voor beste
“Visuel Effects”.
Het boek “Krakatoa 1883 – The
volcanic erruption and its effects”
van Tom Simkin en Richard Fisk,
geeft inzicht in de gebeurtenissen.
paraplu
5
vulkanenDOOR MARIJKE VAN EIJK
TAMBORA
De Tambora ligt op het eiland
Sumbawa ten zuiden van Borneo
en Sulawesi. Begin april 1815
vond er al een grote explosie
plaats, die tot in Batavia te horen
was. Men dacht dat de stad
werd aangevallen..., maar het
was het begin van een enorme
natuurramp. Daarna volgde
meerdere explosies en bevingen
en werd er zelfs al as op Java
waargenomen, waarvan men toen
nog niet precies wist waar het
vandaan kwam. Op 10 april werd
met een enorme explosie een
derde van de vulkaan afgeblazen.
Dagenlang werd het eiland in
zwarte rook en as gehuld en werd
de omgeving geteisterd door
vloedgolven en aardbevingen en
hevige winden. Hierbij kwamen
naar schatting 12 duizend mensen
om het leven. Door de dikke
6
paraplu
laag as, die ook de buureilanden
Lombok en Bali deels hadden
bedekt mislukten de oogsten en
brak er hongersnood uit. Toen ook
nog op Sumbawa, door gebrek
aan schoon water cholera uitbrak
liep het dodental nog meer op en
een ruwe schatting is dat er zeker
80 duizend (waarschijnlijk veel
en veel meer) mensen stierven.
Deze grote uitbarstingen hebben
vaak mondiaal gevolgen voor
de temperatuur. Materiaal wat
tijdens een vulkaanexplosie wel
40 tot 50 km hoog de lucht wordt
ingeschoten, kan tot na een jaar
temperatuurdalingen veroorzaken
vanwege het minder transparant
worden van de atmosfeer. Met als
gevolg het mislukken van oogsten
doordat landbouwgronden
onbruikbaar werden en dit kan
daarna leiden tot hongersnood.
Het heeft nog enige tijd door
gerommeld op Sumbawa en
de wereld heeft er ook van
geweten. De temperatuurdaling
en –wisselingen waren vooral
merkbaar in het noordoosten
van de VS, Canada en NoordEuropa met zelfs sneeuwbuien
in de zomer. Pas in 1847 durfde
men een eerste expeditie aan, die
geleid werd door de Zwitserse
botanist Heinrich Zollinger.
Alhoewel de uitbarsting van de
Tambora in 1816 veel heviger
was en grotere gevolgen had dan
de uitbarsting van de Krakatau
in 1883, is deze toch minder
bekend bij het publiek. Op de VEI
(Volcanic Explosivity Index) scoort
de Tambora een 7 en de Krakatau
een 6. Deze populariteit is zeker
te danken aan het feit dat er
ooggetuigenverslagen waren (o.a.
“Krakatau”, Rogier Verbeek) en
een van de eerste vulkanen was
waar heel snel onderzoek naar
werd gedaan.
paraplu
7
inbeeldDOOR IRENE HEERINGA
PAMELA MOOIJ
expatvrouw met een doorgeslagen hobby
Ook voor deze Paraplu heeft Pamela Mooij weer een
prachtige foto gemaakt voor op de cover. We zijn
erg benieuwd naar deze vrouw. Wie is zij? Wanneer
is ze begonnen met fotograferen? Hoe heeft ze
het aangepakt? Dit alles en veel meer lees je in dit
interview. Hiervoor bezocht ik Pamela bij haar thuis
en gelijk bij binnenkomst valt je blik op een wand met
foto’s. Het kan niet anders, hier woont iemand met een
passie voor fotografie.
Wie is Pamela?
Pamela woont nu anderhalf jaar in Jakarta en ze is
getrouwd met Robbert. Zij en haar man hebben vier
kinderen: Laura van 13 jaar, Maureen van 11, Anne Lot
van bijna 10 jaar en Jasper van 8 jaar. Ze woont in het
buitenland omdat haar man voor Heineken werkt.
Het wonen in het buitenland is begonnen in 2001
toen ze naar Congo is verhuisd. Ze heeft daar drie
jaar in Kinshasa gewoond. Daarna heeft Pamela drie
jaar in Italië gezeten. Hier woonde ze in een klein
dorpje waar geen andere expats waren en ze dus echt
tussen de Italianen leefde. Vervolgens is ze naar Lagos
in Nigeria verhuisd waar ze viereneenhalf jaar heeft
gewoond.
In 2012 is Pamela en haar gezin naar Jakarta verhuisd
en dat bevalt vanaf de eerste dag erg goed. Toen ze net
aankwam in Jakarta heeft ze gelijk haar camera gepakt
en is de straat op gegaan om te fotograferen.
Hoe is het begonnen?
In Italië fotografeerde ze veel voor haarzelf omdat ze
het leuk vond. Het fotograferen voor anderen begon
in Nigeria. Zo maakte ze foto’s van feesten en partijen,
maar ook als er iets op school werd georganiseerd was
zij de fotograaf. In Nigeria is ook het idee ontstaan
om zelf een fotoboek te maken, maar omdat ze toen
al gauw naar Jakarta verhuisde is dat er nog niet van
8
paraplu
Pamela: “Veel mensen hebben een prachtige camera, maar
doen er te weinig mee en halen er te weinig uit. Begin
met het lezen van de handleiding van je camera. Dat doet
bijna niemand, maar je leert er veel van. Durf manueel te
schieten en niet alleen automatisch. Op de camera zitten
verschillende standen. Probeer ze gewoon uit en begin
eerst bij een stand. Kijk wat er precies gebeurt en zo ga je
verder.”
gekomen. Het idee bestaat nog steeds en misschien
wordt het ook wel een gecombineerd fotoboek met
portretfoto’s uit alle landen waar ze heeft gewoond.
In Jakarta wou Pamela het fotograferen op een iets
professioneler manier aanpakken zoals ze dat in
Nigeria deed. Ze heeft nu dan ook een fotostudio in
haar huis dat tevens als logeerkamer fungeert waar
ze aan de slag kan.
Ze heeft nooit echt cursussen gevolgd omdat
die in Congo, Italië en Nigeria gewoonweg niet
werden aangeboden. Ze heeft het fotograferen dus
zelf aangeleerd waarbij ze gebruik maakte van
tijdschriften, boeken en YouTube.
Wat is haar specialisme?
Pamela’s voorkeur gaat uit naar portretten omdat
mensen dan hun emoties tonen. Sommigen zijn
blij, gekwetst, boos, hebben plezier en lachen. Ook
vindt ze het leuk om steeds verschillende mensen
voor haar camera te krijgen. Pamela: “Iedereen
is weer anders en het gaat telkens op een andere
manier. Soms moet je daarbij een truc verzinnen
om de mensen op hun gemak te stellen.” Zo heeft
ze laatst een ouder echtpaar gefotografeerd die
stijf naast elkaar gingen staan. Ze vroeg hen hoe
lang ze getrouwd waren. Dit bleek 40 jaar te zijn.
Toen zei ze: “Dan mogen jullie elkaar ook wel
vasthouden.” Het ijs was gebroken en het echtpaar
stond vervolgens ontspannen voor de camera. Naast
portretten fotografeert ze ook producten voor Duduk
en Le Souq. Dit gebeurt in haar fotostudio. “Het
grote verschil tussen portretten en producten is dat
producten stil staan. Het is de kunst om de items
op een juiste manier te belichten en haarscherp op
de foto te krijgen. Het leuke hieraan is dat het een
samenspel is tussen de camera en de belichting. Bij
portretten gaat het om de interactie met mensen en
dat je het juiste moment kiest wanneer je een foto
schiet.” Daarnaast doet Pamela aan macrofotografie.
Dit is het fotograferen op korte afstand van
bijvoorbeeld insecten waardoor je met een speciale
lens het groot afbeeldt en alle details zichtbaar
worden die je met het blote oog niet kan zien.
Waar fotografeert ze?
Meestal fotografeert ze in haar fotostudio omdat
het daar goed donker is en ze dan beter met de
belichting kan spelen. Daarnaast kan ze in de studio
gebruik maken van verschillende achtergronden.
Pamela gaat ook naar de mensen thuis of op
locatie als men bijvoorbeeld een mooie foto wil als
herinnering aan Jakarta. Wat ze heel leuk vond om te
doen was een zeventienjarig meisje te fotograferen
die een fotoshoot van haar ouders kreeg voor het
afronden van haar middelbare school. Pamela is met
dat meisje de hele middag op pad geweest in Jakarta
waarbij zij zich telkens verkleedde en poseerde
op verschillende plekken in de stad zoals voor een
fruitkraam, in een bajaj en op een ojek.
De foto op de cover
Deze foto is gemaakt in het oerwoud van Kalimantan
waar ze met haar gezin op vakantie was. Ook tijdens
haar vakantie is ze met fotograferen bezig. “Ik hoor
wel eens; mam wil je de camera even wegleggen?
Of mam, nu heb ik even geen zin om op de foto te
gaan. Over het algemeen vinden ze het heel leuk
hoor, want als er vriendjes komen te spelen dan
willen ze graag in de studio gefotografeerd worden.”
Pamela geeft aan dat er vaak aan haar wordt
gevraagd of ze cursussen wil geven. Ze staat hier
positief tegenover. Het lijkt haar leuk om te doen,
maar ze moet zich hierin eerst verdiepen. Het is iets
voor in de toekomst.
paraplu
9
columnDOOR JOOP HEIJLIJGERS
krimineel
Ik was eind maart in Nederland, toen
mijn goede kennis Alex vroeg of ik
langs wilde komen om iets dringends
te bespreken. De volgende ochtend
bezocht ik hem en vroeg: “Alex, wat
kan ik voor je doen?” Toen iemand
koffie neerzette voor ons, stopte Alex
met spreken en wachtte tot hij weg
was, en zei op gedempte toon: ”Dat
Alex, kan natuurlijk echt niet meer,
tenslotte ben ik nu koning.” “Sorry
hoor”, zei ik. ”Wil je dat ik voortaan
Majesteit zeg?” Nu dat hoefde niet
want Alex vond ‘Majesteit’ heel erg
2013, en zei dat ik gewoon ‘Koning’
mocht zeggen. Ik vond dat prima,
maar zei dat ik wel gewoon jij en
jou wilde blijven zeggen, het moest
natuurlijk niet te gek worden. Hij
keek een beetje zuur, maar gaf toe.
Wel moest ik mij inhouden met
personeel in de buurt. “Waar hebt
u mijn advies voor nodig, beste
Koning?”“Ik wil de fouten van mijn
vier voorgangers herstellen.” “Dus
je bedoelt vanaf Koning Willen III?”
“Vanaf Willem I, natuurlijk. Ik heb
het wel over koningen en niet over
koninginnen. Je valt me tegen, die
wijven tel ik natuurlijk niet mee. Die
titel ‘koning-in’ al, een koning waar
je in kan”, zei hij luid lachend om
zijn eigen grap. Hoofdschuddend
ging hij verder. “Ze hadden nooit
in de wet mogen zetten dat die
mutsen ook op de troon mogen. En
als het nou lekkere wijven waren,
verschrikkelijk. Ik kan mij best
voorstellen dat prins Hendrik en
mijn opa Bernard vreemd gingen,
en dan dat kapsel van mijn ma, dat
schrikt mannen toch af? Daarom heb
10
paraplu
ik Maxima ook genomen, eindelijk
een Koningin die er mag zijn.” De
koning stopte even, geschrokken van
zijn eigen woorden, die natuurlijk
niet erg koninklijk waren. Hij ging
verder: “Willem I, was een hele flinke
koning, hij liet al die ‘Willemsvaart’
kanalen graven en stond aan de
wieg van de ABN Bank, die wij
onder mijn ma weer kwijtraakten,
nota bene aan de Belgen. Als ik
toen al koning was geweest, was dat
natuurlijk nooit gebeurd?” Ik vroeg
welke fout van Willem I hij wilde
herstellen. Zijn antwoord kort en
krachtig: “België…., want door hem
zijn wij België kwijtgeraakt.” De
dag waarop wij België kwijtraakten
is zelfs hun nationale feestdag.” De
koning kreeg tranen in zijn ogen.
“Maar Alex, sorry Koning, hoe wil je
dat dan doen? Het leger sturen naar
een NAVO-bondgenoot? En kunnen
we wel winnen? Zelfs met voetbal
winnen ze tegenwoordig van ons.”
De koning ging verder: “Ik heb een
crimineel plan” Hij legde de nadruk
op de eerste lettergreep. Ik keek
hem vragend aan. Hij herhaalde het
nog een keer, met nog meer nadruk
op de eerste lettergreep. “Krim…..
Putin, begrijp je? Ik sponsor gewoon
een referendum in België, en betaal
iedereen die voor aansluiting met
ons land stemt duizend euro. Dan
halen we ook 97%, net als Putin
in de Krim.” Ik rekende snel uit
dat dit hem zeker een paar miljard
zou gaan kosten, maar hij wuifde
dit met “geen probleem” terzijde.
Want zijn opa had hem op geheime
bankrekeningen in Zwitserland
genoeg geld achtergelaten. “Beste
Koning, die mensen op de Krim
voelden zich Russen en spreken
zelfs Russisch, denk je dat de Walen
ook voor aansluiting met ons zullen
stemmen?”De Koning schudde
verveeld zijn hoofd. “Wallonië
interesseert mij sowieso niet, want
ik versta ze voor geen meter. Mijn
ma liet mij wel Frans leren, maar ik
leerde stiekem Spaans. Op advies
van mijn opa, want die had daar in
Zuid-Amerika heel veel plezier aan
beleefd.” “Beste Koning, denk je echt
dat het jou ook zal lukken? Die Putin
is een sluwe vos hoor.” De koning
keek mij strak aan: “Jij denkt dat
Putin zo slim is, ik heb hem dit idee
gegeven. Toen ik in Sotsji was heb
ik Putin verteld hoe hij de Krim kon
inpikken. Ik dacht, als het hem daar
lukt, en ik wacht even tot de wereld
het heeft geaccepteerd, dan zal het
mij in Vlaanderen zeker lukken.”
“Wanneer wilt u dit doen Koning?”
“Het moet voor 27 april rond zijn,
want ik wil mijn eerste Koningsdag
in mijn nieuwe ‘Groot-Nederland’
vieren.” Ik begon bewondering voor
de Koning te krijgen, hij bleek een
groot strateeg en zei dat Willem
van Oranje trots op hem zou zijn.
Hij glom van trots en beloofde dat
hij mij straks minister-president
van het nieuwe “Groot-Nederland”
zou maken. Ik zei dat dit volgens
mij in een democratie niet kon.
Maar hij wuifde dit weg: “Maak je
geen zorgen, daar regel ik ook een
referendum voor.” Ik was tot in tranen
geroerd. Leve de Koning.
paraplu 11
expat DOOR HANNELORE BENDERS-HOLLEMAN
oer
Het fijne aan de thema’s van de Paraplu is, is dat ze
steeds multi-interpretabel zijn! Oerwoud. Nou, daar
gaan we dan. Ik denk: ontbossing, carbon footprint,
Greenpeace. En dan… houdt het bij mij een beetje
op. Ik ben geëngageerd, ben op een missie om het
plastic uit mijn eigen leven te bannen (en dat is al
een missie an sich, zeker hier!) maar heel veel verder
dan dat kom ik niet, omdat ik gewoon niet genoeg
weet. Misschien toch niet geëngageerd genoeg ben?
de schoen past, trekke hem aan; ik hoef toch geen
namen te noemen???)
Als ik op de Facebookpagina van de Greenpacecampagnevoerder hier ter plekke lees dat Procter &
Gamble op een zwarte lijst staat omdat zij bijdragen
aan de ontbossing, koop ik geen Head & Shoulders
meer. Liever de eeuwige sneeuwvelden op mijn
schouders dan bijdragen aan de ontbossing. Dat
betere milieu begint bij jezelf! Maar dan… houdt het
weer op qua kennis en informatie. Heb me overigens
later laten vertellen dat deze info in een week tijd,
wat zeg ik: een dag! zomaar weer veranderd kan zijn,
zit ik daar met de liedjes van Frozen in m’n hoofd
“Do you want to build a snowman”….
Het oerwoud waar ik aan denk, is een veelbesproken
onderwerp van de laatste jaren. En dan vooral
het kappen van dit oerwoud en het esthetische
aspect daarvan. Of het hygiënische aspect. Of het
cosmetische aspect. Zo heeft iedere snoeier een
ander argument om te snoeien of zelfs volledig te
ontbossen. Als je dan voor het eerst totaal ontbost,
blijken er ineens lichaamsdelen te flapperen waar
we tot voor de ontbossing geen weet van hadden!
Plastisch chirurgen hebben hun er handen vol aan.
(Eh, dan hopen we eigenlijk dat ze hun scalpels er
vol aan hebben! De chirurg die er met zijn handen
aanzit, komt voor het tuchtrecht!)
Als ik dan bedenk wat ik graag wil vertellen, waar ik
graag over wil schrijven over oerwoud, kom ik toch
steeds weer op hetzelfde punt uit. Of zal ik zeggen
dat ik steeds op dezelfde driehoek uitkom? Is dat
dan een typisch geval van mijn dirty mind? ‘A dirty
mind is a joy forever’ dat zei mijn Engelse oma altijd
al en als het vroeg in de vorige eeuw al mocht (mijn
oma was van 1915), dan mag het nu al helemaal!
Dus laat ik me daar dan niet al te druk om maken.
En vergeleken met anderen in mijn omgeving is mijn
mind overigens helemaal niet zo dirty. (Jaja, wie
12
paraplu
Of mijn interpretatie van oerwoud nou een verhaal
is wat geschikt is om in de Paraplu te zetten, een
familieblad? Ik weet het niet. Ik heb er zeker wel
een mening over namelijk! En op zich wil ik die ook
graag delen en daarmee reacties uitlokken. Maar
nogmaals…. Ach, weet u wat? Ik doe het gewoon.
Ik heb twee broertjes die negen en elf jaar jonger
zijn. Valt best mee met die generatiekloof. Zou je
denken. Samen met hen heb ik hun series zitten
kijken, dus daar kan ik prima over meepraten. Over
onze ouders hebben we hetzelfde te zeggen en
vinden we hetzelfde. Twee dezelfde oudere zussen,
zit ook snor. Geen probleem. Tot we dit onderwerp
aansnijden. Althans, zij snijden dit onderwerp aan, ik
zou het liever aan willen knippen. Maar dat bekt dan
weer niet zo lekker: een onderwerp aanknippen.
woud
Voor dit artikel heb ik nog even navraag gedaan.
Blijkt dat hun oerwoud aan verandering onderhevig
is. Dan weet u dat ook weer. Details kreeg ik
(gelukkig) niet, voornamelijk omdat deze artikelen
ook de familie onder ogen komen (“en dan ga ik jou
vertellen hoe het erbij hangt (of niet) en dan ga jij dat
zeker weer rondsturen naar iedereen?”) (klopt), dat
verder ALLE Nederlanders in Jakarta weten hoe het
zit, maakt blijkbaar geen bal uit ) Waar het oerwoud
pak ‘m beet vijf jaar geleden nog compleet werd
gekapt, mag er nu een bescheiden aantal bomen
blijven groeien. Althans, dat is mijn interpretatie van
het antwoord dat ik kreeg. Was genoeg.
In mijn kast in Nederland staat een boek over
zwangerschap en bevallen. Dat boek stamt uit de
jaren ’70. Van de vorige eeuw dus, de eeuw die
begon met 1900. Dit boek is ook geïllustreerd
met niets aan de verbeelding overlatende foto’s.
Need I say more? Oerwouden, jungles, rimboes,
amazonegebieden, alles is nog puur en onontgonnen
(mooi woord!).
Nieuw leven kwam ter wereld door een struikgewas
waar je U tegen zegt (dat de baby’s toen überhaupt
de weg naar buiten vonden, lijkt bijna een
godswonder!). Mijn broertjes (allebei ruim een kop
groter dan ik, maar ja, tjes blijft tjes want ze zijn
jonger) zien voorgoed af van eventuele kinderen als
ze dit boek ooit inzien, ik denk dat ik het maar naar
de kringloopwinkel breng! Misschien dat iemand
anders wél door de bomen het bos nog kan ontwaren
en snapt waar de ooievaar de kinderen moet
droppen. Mijn man heeft één keer een grap gemaakt
over totale ontbossing (op een cursus Clownerie
heb ik de beste quote ooit aangereikt gekregen: ‘een
grap is de waarheid met een strikje’. Ja ja ja, grapje
zeker). Toen heb ik even met de burgemeester van
Leiden gebeld om te vragen of hij mijn man kon
huisvesten in zijn stad. Want inderdaad: ik vind het
van een enge, afwijkende smaak getuigen als je als
volwassene houdt van totale ontginning. Zoals u allen
weet, juich ik een diversiteit aan smaken toe. Dat heb
ik in de vorige Paraplu met smaak toegelicht. Toch is
hier een grens van het voor mij toelaatbare bereikt.
Het hygiënische aspect is nog niet aan de orde
gekomen. Waar de totaal-ontbossers zich zullen
beroepen op het hygiënische aspect van hun
rooi-activiteiten, zullen de (al dan niet medische)
tegenhangers juist het hygiënische aspect van het
niet-rooien willen benadrukken. Mensen willen hun
keuze altijd kunnen beargumenteren. Terwijl het
feitelijk allemaal mode is. Ja, ook dáár heerst een
modebeeld. En mode is niet uit te leggen. Voor een
deel is het kuddegedrag. Dat vind ik dan wel weer
mooi, want iets natuurlijks, en we hebben het over
oerwoud, natuur (voor het geval u dat was vergeten).
En smaak, daar is-ie weer!
Ik heb me toch nog even kort ingelezen. De
bebossing komt weer op, het is weer toegestaan om
alles welig te laten tieren, te laten groeien en bloeien.
(‘welig tieren’ vind ik ook zo heerlijk om te zeggen).
Kijk alleen al naar de oerwouden die (jonge) mannen
tegenwoordig weer op hun gezicht laten woekeren.
Haar is terug; haar is in: lang leve haar! Laten we
hopen dat deze trend zich voortzet voor oerwouden
van alle formaten!
paraplu 13
vanderedactie DOOR DESIREE VAN PARIDON
INTRODUCTIE ASTON GOAD
Nieuwe voorzitter van de DNC
Aston is halverwege vorig jaar naar Jakarta verhuisd met zijn vrouw
Dorien, dochter Pheline (3 jaar) en zoon Quinten (1 jaar). In
Nederland werkte Aston bij het internationaal advocatenkantoor DLA
Piper. Datzelfde kantoor is een samenwerking aangegaan met het
lokale advocatenkantoor IAB&F. Aston werkt nu als schakel tussen de
internationale praktijk van DLA Piper en de lokale expertise van IAB&F.
Sinds februari is Aston de nieuwe voorzitter van DNC, als opvolger van
Monique Mol. Hij besteedt zijn vrije tijd onder andere aan golf, lezen
en skydiving, hoewel voor het laatste nog gewerkt moet worden aan het
kweken van vertrouwen in de kwaliteitssituatie in Indonesië.
Vind je het leuk om artikelen te schrijven?
Word je happy van bedenken van items?
Houd je van coördineren of neem je graag de leiding?
Motiveert het je om interessante belevenissen aan te
horen en dit te laten delen?
Voel je je graag verantwoordelijk voor de
bewerking en inhoud een blad?
Of gewoon zin in een nieuwe uitdaging?
Kom dan ons Parapluteam versterken: [email protected]
Voor meer informatie: Desiree 0812 10 719 09
14
paraplu
paraplu 15
maukemana DOOR IRENE HEERINGA
Nadat de Fransen Vietnam verlieten werd het land onderverdeeld
in een communistisch noordelijk deel en een anti-communistisch
zuidelijk deel. In de Vietnamoorlog (1957 tot 1975) vochten deze
twee delen tegen elkaar. Dit leidde tot een Noord-Vietnamese
overwinning en een hereniging van de twee delen. Sinds de
hereniging is Vietnam een socialistische volksrepubliek waarbij de
Communistische Partij als enige politieke partij de macht in handen
heeft.
De hoofdstad Hanoi
Begin dit jaar heb ik samen met mijn man ruim twee weken
rondgereisd door Vietnam. Onze trip begon in Hanoi en wat ons
gelijk opviel is dat er in deze stad ten opzichte van Jakarta minder
auto’s rijden, maar des te meer scooters en brommers. Verder zie
je dat de Franse koloniale sfeer goed behouden is gebleven: brede
boulevards, koloniale huizen, de kathedraal en de aanwezigheid
van terrasjes.
Hanoi staat bekend om het Hoan Kiem meer en betekent
‘Teruggenomen Zwaard’. Dit verwijst naar een legende uit de
vijftiende eeuw toen een reusachtige schildpad in het Hoan Kiem
meer onder water ging met een zwaard in de bek waarmee koning
Le Loi de Chinezen versloeg. Daarmee werd Vietnam onafhankelijk.
Al wandelend kwamen we aan bij de Hoa Lo gevangenis. Deze
gevangenis is gebouwd in 1896 onder de Franse heerschappij om
er politieke gevangenen in op te sluiten. Er was plek voor 450
gevangen, maar in de werkelijkheid waren dit er vier keer zoveel.
Tijdens de Vietnamoorlog werden er Amerikaanse krijgsgevangenen
in opgesloten, zij noemden de gevangenis ironisch, Hanoi
Hilton. Een bekende gevangene was John McCain die in 2008 de
Republikeinse presidentskandidaat van Amerika was.
Vandaag de dag is de gevangenis een museum en vertelt het de
geschiedenis van Hoa Lo.
Tour Halong Bay, Monkey Island en Ca Ba eiland
Na een dagje Hanoi zijn we naar Halong Bay gereden waar
we een driedaags tour hadden geboekt. Halong Bay betekent
letterlijk ‘neerkomende draken’ en het is een prachtig rotsachtig
karstgebergte in de zee voor de kust, ten oosten van Hanoi. In de
baai liggen meer dan 2000 spectaculaire kalkstenen rotseilanden
en Halong Bay staat dan ook op de lijst met Unesco World Heritage
Sites. Eenmaal op de junk – een Aziatisch houten schip- vaar je
langs de rotsen die uit het water rijzen. Hoe verder je vaart, hoe
minder toeristen je tegenkomt. Daarna bracht de junk ons naar
16
paraplu
Fotocredits: Yori Antar
VIETNAM
een mooie rustige plek waar we konden kajakken in een
omgeving van hoge rotsen met op de achtergrond de
ondergaande zon. De volgende dag werden we afgezet
op Monkey Island waar we overnachten in een bungalow
met uitzicht over de zee. Het resort had een privé strand
en je kon gebruikmaken van de kajaks. Zo zijn we naar
de andere kant van het eiland gevaren om wilde apen te
spotten. De ochtend daarop werden we opgehaald om
naar het Ca Ba eiland te gaan voor een drie uur durende
wandeltocht in het nationale park van het eiland. In dit
gebied zijn 745 florasoorten die tot 123 families behoren,
inclusief 300 soorten medicinale planten. Ook zijn er 32
verschillende soorten zoogdieren, 69 vogelsoorten en 20
soorten reptielen.
Wandelen in Sapa
Na onze tour in Halong Bay zijn we via Hanoi met de
nachttrein doorgereisd naar Sapa. Dit is een bergdorp en
ligt in het noorden van Vietnam, tegen de grens van China
aan. Het was er koud, maar gelukkig hadden we in Hanoi
handschoenen en een sjaal kunnen kopen. We hebben
hier twee dagen gezeten waar we wandeltochten hebben
gemaakt over bamboebruggen en valleien omgeven door
steile bergruggen en rijstterrassen. Tijdens de wandelingen
kom je door dorpjes waar de Zwarte H’Mong en de Rode
Dzao wonen. Dit zijn bergstammen die een lange tijd in
isolatie hebben geleefd. Ze dragen traditionele zwarte
kleding met veel kleurige details en de vrouwen verkopen
handwerkjes en sieraden.
Met Easy Riders door Centraal-Vietnam
Vervolgens zijn we naar Centraal-Vietnam gereisd waar we
een paar dagen een motortocht hebben gemaakt.
Op de eerste dag zijn we naar de Vinh Moc Tunnels
geweest. Dit immense tunnelcomplex, aan de grens van
Noord-Vietnam en Zuid-Vietnam, werd gebouwd als
toevluchtsoord voor dorpsbewoners tegen de Amerikaanse
bombardementen tijdens de Vietnamoorlog. Het complex
telt drie niveaus over een lengte van bijna twee km. In
deze tunnels woonden meer dan 90 families. Er waren
waterputten, keukens en medische ruimtes aanwezig.
Doordat de bodem uit natte klei bestaat was het eenvoudig
om de tunnels uit te graven. Als de klei opdroogde
verhardde het zodat de wanden goed stevig waren. Dit
heeft er voor gezorgd dat niemand uit het dorp om het
leven is gekomen.
De volgende dag hebben we de Ho Chi Minh route
gereden. Via deze route bevoorraadden de Vietcong hun
troepen tijdens de Vietnamoorlog. We reden door de
bergen en hadden een prachtig uitzicht over de valleien.
De oude stad van Hoi An
Aangekomen in Hoi An hebben we gelijk de fiets gepakt
om de oude stad te verkennen.
Het is de stad van de lampionnen, overal in de binnenstad
hangen ze, winkels verkopen ze en ze worden hier ook
gemaakt.
Verder staat de stad bekend om de kleding die ze op maat
voor je maken. De oude stad is in 1999 opgenomen op
de Werelderfgoedlijst van Unesco als een goed bewaard
voorbeeld van een Zuidoost Aziatische handelsstad uit de
15e tot de 19e eeuw. Aan de kade van de Thu Bon rivier
staan voormalige pakhuizen waar nu restaurantjes met
terrassen, winkeltjes en galerieën in zijn gevestigd.
Musea in Saigon
Met het vliegtuig zijn we naar Saigon, oftewel Ho
Chi Minh City gevlogen. In deze stad hebben we het
herenigingspaleis en het museum van overblijfselen uit de
oorlog bezocht. Het paleis is de plek waar op 30 april 1975
een tank van het Noord-Vietnamese leger door de hekken
van het paleis stormde.
De soldaten haalden de vlag van het Saigon regime van
het balkon af en arresteerden president Duong Van Minh.
Dit betekende de val van Saigon en een einde van de
Vietnamoorlog. Nu doet het paleis dienst als museum waar
je verschillende zalen kan bezichtigen. Een voorbeeld
is de werkkamer van de president, vergaderzaal van
de ministers, eetzaal, filmzaal en de bunker met een
telecommunicatiecentrum. Het museum van overblijfselen
uit de oorlog belicht eenzijdig de verschrikkingen van de
Vietnamoorlog. Je vindt er een grote collectie wapens en
foto’s van de verwoestende effecten van napalm en ‘Agent
Orange’ op mensen, dieren en natuur. Op de binnenplaats
staan tanks, helikopters, oorlogsvliegtuigen en bommen
tentoongesteld.
paraplu
17
prangendevragen? DOOR LAURA VERVOORT & JOOP HEIJLIJGERS
From: Laura
Subject: risicomijdende angsthazen
Date: Mei 2, 2014 6:08 PM GMT+05:00
To: Joop
Lieve Joop,
Wij vrouwen hebben er weer flink van langs gekregen. Mevrouw Charlotte de Vries Lentsch, coach en genderexpert,
was onverbiddelijk in het artikel in NRCweekend van afgelopen week: vrouwen durven zich niet te profileren en
blijven hangen in hun comfortzone. Allemans vriendjes zijn we. Slapjanussen, doordat we ons in allerlei bochten
wringen om ons vooral niet boven de ander (vrouw) te stellen. Bang om de bitch te zijn als we eens een keer zeggen
waar het op staat. Complimenten accepteren, ook een mooi voorbeeld. Als we ze krijgen – en dat is best vaak - dan
slaan we ze direct in de wind, bagatelliseren we het compliment met opmerkingen als “Ach, als ik X toch niet had
gehad…” of “Ja, maar ik heb het ook moeten leren, hoor…”. Zo bereiken we dus nooit die felbegeerde (?) top in het
bedrijfsleven of de politiek. Überzakenvrouw Neelie Kroes schaamt zich dood. Lef moeten we tonen, leiderschap
uitstralen. Nee, dan mannen. Die weten tenminste hoe het moet: zij leveren een bittere strijd om die hoogste plek op
de sociale apenrots. Hoezo je twijfels op tafel leggen en advies vragen aan een meerdere? Ze kijken wel uit! Recht die
rug, hard schreeuwen en “Profileert u”, zelfs tegen beter weten in. Zucht. Tenenkrommend irritant, dit artikel. Weet
je waarom? Omdat het waar is. Maar ik kan ook giftig om dit soort artikelen worden, omdat een ANDERE vrouw
ons weer eens de les leest. Ook zoiets typisch vrouwelijk, elkaar neerhalen. Joop, Charlotte zal me kielhalen, maar ik
vraag je toch om advies: wat moeten we hier nu weer mee? De ene keer worden we geroemd om onze vredelievende
houding en unieke sociale kwaliteiten, en nu worden we weer weggezet als risicomijdende angsthazen.
From: Joop
Subject: Re: risicomijdende angsthazen
Date: Mei 2, 2014 10:13 PM GMT+05:00
To: Laura
Lieve Laura,
Wat heb ik weer met jullie te doen. Die ’andere vrouw’ Charlotte heeft het natuurlijk helemaal bij het
verkeerde eind. Jullie, bang om de bitch te zijn? Laat me niet lachen, want ‘de bitch zijn’ is een essentiële
karaktereigenschap van vrouwen, anders zouden ze het toch “de reu zijn” hebben genoemd. “Lef tonen,
leiderschap uitstralen?” Dat hebben vrouwen nu eenmaal nauwelijks in huis. Jullie willen gewoon niet toegeven
dat jullie geschapen zijn om ons mannen te dienen en ons leiderschap te volgen. Laat je niet provoceren en
opruien door die Charlotte, dit soort emancipatie is toch een grap, het slaat veel te ver door. Laura, ik weet
zeker dat jullie vrouwen eigenlijk het gelukkigst zijn, als jullie gewoon voor de kinderen en de huishouding
kunnen zorgen. En als jullie dan toch een baan willen, dan liefst onder leiding van een man. De strijd op jullie
aapjesrots heeft een heel ander doel, dat is om andere vrouwen minder kans te geven op de gunst van ons
mannen. Want zonder man, geen voortplanting, geen huisje-boompje-beestje. Vandaar die typische eigenschap
van vrouwen om elkaar neer te halen. Weg met die concurrentes, denken jullie. Over die veelgeroemde
vredelievende houding heb ik daarom mijn twijfels. Ja, er zijn inderdaad vrouwen die de “felbegeerde” top
hebben bereikt. Je zette daar terecht een (?) achter, want eigenlijk zijn jullie het gelukkigst onder onze leiding.
Neem bijvoorbeeld Neelie Kroes en Hillary Clinton, allemaal ellende, Bill vond plotseling andere dames veel
interessanter en Neelie heeft een spoor van mislukte relaties achter zich. Dames, het is eng aan de top, probeer
het niet, niet voor niets leven jullie gemiddeld zeven jaar langer. Geniet ervan!
18
paraplu
paraplu 19
historie DOOR COR PASSCHIER
oerwoud kapen en branden
Aan het begin van de vorige eeuw was het
noordoosten van Sumatra een regio met een
ongehoorde economische ontwikkeling. In het
gebied, meestal bekend als Deli, werden grote
oppervlakten oerbos in cultuur gebracht voor
landbouw: voornamelijk tabak, maar ook koffie en
thee en later rubber en palmolie.
Op grote schaal, bijna een derde van de
oppervlakte van Nederland, waren er
landconcessies verleend aan het westerse
bedrijfsleven uit Europa en de USA. Medan werd
de hoofplaats in de regio en een stad die zich
snel ontwikkelde. Een wereld die hemelsbreed
verschilde met die in Batavia, hier deed het
bedrijfsleven de zaken met de lokale heersers en
bleef de overheid op afstand.
20
paraplu
Vanaf het eerste begin, vormden de planters in Deli
een internationaal gezelschap van avonturiers en
gelukzoekers. Het was een wereld van mannen in
de leeftijd tussen de twintig en veertig jaar oud. De
jonge planter assistenten woonden vaak ver van de
stad en samenleving. Diep in de rimboe werkten
ze, met honderden Javaanse en Chinese arbeiders
(contractkoelies), de grote bomen werden gekapt en
het bos verder platgebrand. Primitieve wegen werden
aangelegd om de terreinen geschikt te maken voor
grootschalige landbouw.
Ze woonden op de werklocatie aan de rand van het
oerwoud en hadden alleen op hari besar één maal
in de twee weken een dag verlof en eens in de zes
jaar naar het moederland. In hun werkcontract was
bepaald dat ze niet mochten trouwen en zo moest de
Japanse huishoudster samen met de fles enig troost
brengen in het veelal lege bestaan.
Daar, aan de rand van het oerwoud, verschilden hun
woon en leefomstandigheden nauwelijks van die
van de lokale bevolking. Madelon Szekely Lulofs
schreef er over in de dertiger jaren van de vorige
eeuw. Ze schreef over het ‘harde’ plantersleven in het
tropische decor van Deli, met alle drama’s en intriges
en soms werd de schrijfster door de gevestigde orde
bekritiseerd en verdacht gemaakt, omdat haar boeken
‘Het werd al donker. Met een zucht van moeheid,
doornat bezweet, ging John op de voorgalerij wat
uitrusten, voor hij zijn bad nam. De post was ook
gekomen, alleen een krant, de post was weer laat.
Hij schonk zich een kop thee in, ze was half koud,
slap en smaakte naar rook. In de melk dreven
kleine miertjes, de suiker was nat en klefferig. Hij
merkte het nauwelijks. Zijn gedachten waren ergens
anders. En hij was al die dingen al zo gewend in
zijn zeven Indische jaren. Dromend keken zijn ogen
over het hekwerk dat de voorgalerij omsloot. Daar,
in een lange strook lag het naakte land. De eerste
duizend acres plantklaar. De eerste duizend van de
vierduizend acres, van de nieuwe onderneming,
‘Toemboek Tinggih’. De avond begon nu snel te
vallen. Het oerbos, dat nu onder zijn toezicht gekapt
was, zou binnenkort een rubberonderneming zijn:
een stuk civilisatie! En het emplacement zou dan
een mooi hoofdkwartier zijn met glad geknipte
grasgazon en een kleurenweelde van cana’s en
bougainvilles. De weg zou verhard worden. En
dan later, als de vrachtauto’s hier zouden rijden
om de latex te halen voor de fabriek, dan nog zou
hij kunnen aantonen: dit stuk heb ik ontgonnen
en geplant! Dit is mijn stuk werk, dat ik aan het
oerwoud heb ontnomen! Het emplacement was
nu alleen nog maar een kaal gekapte, schoon
gebrande rechthoek. Twee pondoks stonden er, de
pangglong van de Chinezen en de twee huizen van
Van der Meulen en hem. Alles provisorisch: muren
en daken van atap, boomstammen als balken. De
Europeanenhuizen, hoog op palen: een vierkante
doos, in vier kleinere vierkanten verdeeld door half
hoge wanden van ongeschaafde, geoliede planken.
De zitkamer was afgeschoten met muskietengaas.
Naar boven, keek je in een bouwwerk van stammen,
die met rotan aan elkaar gebonden, hier en daar
gespijkerd met een reusachtige spijker, het bladeren
dak droegen. Ratten liepen nu in den schemer met
hun rikketikkend vaartje achter elkaar aan. Tjitjaks
kleefden op de wanden, strak starend en wachtend
op de muskieten, die nog rond zoemden in wijde
kringen. Als een windvlaag door het dak ritselde,
zeefde een heel fijne zwarte stoflaag over alles
heen: over je tafel, over je bord, je glas, je haar,
je handen en over je bed. Voor je meubels kwam
het er niet op aan. Wat had je, als jonggezel? Een
beetje wankel oud rotan, een paar chevelures; een
schrijftafel, een tafel, een bed, en noodzakelijkste
van alles, een waterfilter. Een krakend trapje
voerde van je slaapkamer naar een schimmelige,
vochtige afgrond met een glibberig vloertje, en een
oud cementvat, waaruit je ‘t water over je heen
schepte: de badkamer! Als je je baadde, hing je
twee handdoeken langs de reten in den wand,
omdat je je toch zo niet aan je bedienden wou te
kijk zetten als je op de wereld was gekomen. In de
voorgalerij en in de zitkamer bengelden aan een
roestige ijzerdraad de petroleumlampen, vet en een
beetje roetig. Ze stoomden vaak zo gauw het maar
een beetje woei! Onder het huis stonden vaten
cement en kalk. Daar huisden ook duizendpoten
en schorpioenen. En soms kwam er ineens een van
je kippen, die een tijd lang vermist was geweest, uit
tevoorschijn met een half dozijn jonge kuikens.’
Dezelfde wijze van bouwen, een huis hoog op
palen, verschilde niet met die in Malaysia, ook daar
aan de overwal zoals het werd genoemd, ging het
oerwoud tegen de vlakte en werden er landbouw
plantages gesticht. De nazaten van de jonge planter
assistent, die nu in Nederland waarschijnlijk in een
keurig aangelegde buurt wonen, zullen er weinig
van weten. Het zijn niet de grote verhalen die in het
geschiedenisboek terecht komen.
huis van planter assistent
wonen
aan de rand
van het oerwoud
een politieke lading zouden hebben en schadelijk
waren voor de koloniale verhoudingen. In haar
boek ‘Rubber - een roman uit Deli’ uit 1931 en in
vijftien talen uitgegeven, schetst ze de sfeer van
de primitieve omstandigheden waar in de planter
assistent John van Laer leeft en woont:
paraplu
21
smakelijkgerecht DOOR MARIJKE VAN EIJK
Nederlandse Ambassade Jakarta, Indonesië
De Nederlandse Ambassade in Jakarta informeert Nederlanders over de situatie in Indonesië via het
ambassadebulletin op de website onder ‘U en Indonesië’, en beantwoordt telefonisch +62 (0)21 5251515 en
schriftelijk [email protected] alle soorten vragen. Voor algemene informatie over het werk van de ambassade
in Indonesië en de ondersteuning van Nederlanders in het buitenland, kunt u ook de website van de
ambassade bezoeken: http://indonesie.nlambassade.org.
Voor consulaire zaken neemt u contact op met +62 (0)21 5271904. Ook per fax +62 (0)21 5275977 en per
e-mail kunt u de consulaire afdeling bereiken: algemeen [email protected], visa [email protected]. Voor
het indienen van een visumaanvraag moet u online via internet een afspraak maken. Deze link is te vinden
op de hoofdpagina: http://indonesie.nlambassade.org.
geef mij maar
klapper- klappermelk
met suiker...
Het Erasmus Huis, gelegen op het terrein van de Nederlandse Ambassade, is het belangrijkste
visitekaartje van cultureel Nederland in Indonesië. Het heeft een auditorium met 325 zitplaatsen, een
openbare bibliotheek, een juridische bibliotheek, een amfitheater en een expositieruimte. Voor meer
informatie en de programmering: www.erasmushuis.org. En volg ons ook via Facebook en Twitter!
Adres van de ambassade en Erasmus Huis: Jalan HR Rasuna Said Kav. S-3, Kuningan, Jakarta 12950.
Mijn moeder zong het wel eens. Er achteraan kwam:
“...want iets anders lust ik niet!” Dat was geloof ik het hele
lied. Er was in die tijd ook veel gaande tussen Nederland
en toenmalig Indië. En we woonden in Den Haag, waar
veel Indische mensen en oud-Indiëgangers zaten. Een
flard van een liedje dat overgewaaid was naar ons oerHollandse huisgezin. Dat was zo’n beetje mijn eerste
kennismaking met Indonesië. Hoe een klapperboom eruit
zag wist ik wel, want die kende ik van plaatjes uit het
missieblaadje wat we maandelijks van school meekregen.
Het blaadje stond vol met hongerige blote heidenkinderen
gezeten voor schamele hutjes, omringd door
klapperbomen. Die kinderen moesten worden bekeerd,
aangekleed en gevoed. Ik had toen nog geen idee, dat
ikzelf jaren omringd zou zijn door deze imposante bomen
en in Indonesië voor het eerst klappermelk zou drinken.
We spreken niet meer over klapperbomen of klappers
zoals destijds, maar over palmbomen, palmen of
kokospalmen. De kokospalm (Kikos Nucifera) kunnen
wel tot 25 meter hoog worden en de bast en de schil
worden gebruikt voor allerlei keukenlepels en andere
gebruiksvoorwerpen. De kokosnoot wordt hier kelapa
genoemd. En air kelapa is het water/ vocht van de noot.
Het vruchtwater en het vruchtvlees worden veel in de
Oosterse keuken gebruikt. Een zeer veelzijdige boom dus!
De Borassus (Palmyra palm) levert palmsuiker, hier bekend
als gula merah of gula aren.
Met ramadan worden er vaak langs de straat verschillende
snacks en zoete drankjes verkocht om traditioneel de
vasten mee te breken. In het Indonesisch heet dit buka
puasa. Na een hele dag van vasten wordt dan tegen
zonsondergang al vast wat gegeten en gedronken. Air
22
paraplu
kelapa muda of es kelapa is een van deze heel populair
drankjes en wordt van de jonge noot verkregen. In de
kampung, waar ik een aantal jaren woonde, maakte de
plaatselijk warung-baas jaarlijks emmers vol van dit spul.
Hij noemde het kortweg air. Het was een heel ritueel,
wat ik verschillende keren van dichtbij heb mogen
meemaken. Eerst was er natuurlijk de aanvoer van de
kokosnoten met een houten handkar. Vervolgens werden
de noten op een hoop naast de warung gestapeld. Hij
gebruikte twee keukenhulpen; een eenvoudig kapmes
om de noot te openen en een zelfgemaakt schraper,
gemaakt van een kort houtje met aan een van de uiteinden
een oude kroonkurk gespijkerd om het vruchtvlees
mee uit de noot te schrapen. Hij maakte er prachtige
krullen mee! Het kokosvocht werd opgevangen in een
emmertje en daar werden ook de slierten vruchtvlees
bijgedaan. Vervolgens kookte zijn vrouw van geraspte
blokken palmsuiker en water een niet al te dikke siroop,
die eerst nog werd gezeefd alvorens bij het kokoswater
en –slierten werd gedaan. Dit zeven wordt gedaan
omdat in de grove brokken palmsuiker vaak nog wat
ongerechtigheden kunnen zitten, die niet opgelost
zijn tijdens het kookproces. Daarna werd alles goed
doorgeroerd en vlak voordat de verkoop startte werden er
nog brokken ijs (es batu) aan toegevoegd. Het ijs wordt
met een schroevendraaier, die als priem gebruikt wordt,
van een groot stuk ijs afgehakt. De drank wordt verkocht
in plasticzakjes met daarin een rietjes gestoken waar nog
eens een elastiekje stevig omheen gaat om het geheel
goed af te sluiten. Is echt verrukkelijk!!!!
paraplu 23
24
paraplu
paraplu 25
quiz
EARTH
WIN AND FIRE
paraplu 27
quiz/cantus
28
paraplu
paraplu 29
Foto Clown
salsa-les
batavia borrel
clown
Op 4 mei is het de Nationale Dodenherdenking.
In Jakarta wordt op de Nederlandse erebegraafplaats bij het oorlogsmonument Menteng Pulo door de ambassade een herdenkingsbijeenkomst georganiseerd. Hierbij zal door de Nederlandse ambassade en de Indonesian Netherlands Association samen met De Nederlandse Club een krans worden gelegd.
U bent allen welkom deze ceremonie bij te wonen.
Locatie: Ereveld Menteng Pulo
Adres: Jl. Menteng Pulo Rt. 03 Rw. 012 Kelurahan Menteng Dalam, Jakarta
Welkom vanaf 16:00 u. Aanvang 16.30 u.
paraplu
paraplu 31
what’snew DOOR IRENE HEERINGA
Restaurantjes van puur natuur
Oerwoud is puur natuur. Puur natuur voedsel is organisch of biologisch. De biologische landbouw is
er immers op gericht om de gezondheid van de bodem, ecosystemen en mensen te ondersteunen en in
stand te houden. Dit houdt in dat er geen kunstmest, chemische bestrijdingsmiddelen, gentechnologie
en synthetische hulpstoffen (E-nummers) worden gebruikt.
Voor dit artikel ben ik op zoek gegaan naar restaurantjes die biologische gerechten serveren. Het zal
wellicht niemand verbazen als ik zeg dat er weinig van dit soort restaurantjes in Jakarta zijn, maar
toch is het gelukt om twee leuke eetgelegenheden te bezoeken die smaakvolle biologische gerechten
op hun menukaart hebben staan. We beginnen bij Burgreens.
Burgreens, Jl. Flamboyan no. 19, Rempoa, Jakarta Selatan.
Het koppel Helga en Max is sinds november 2013 eigenaar van Burgreens. Bij Burgreens is 80% van
alle ingrediënten die ze gebruiken biologisch. Deze ingrediënten worden geleverd door lokale boertjes.
In Nederland, waar ze allebei hebben gestudeerd, ontdekten ze dat de Nederlanders veel bewuster zijn
van wat ze eten dan de Indonesiërs. Ze hopen met Burgreens dan ook de Indonesiërs te overtuigen
van biologisch voedsel dat tegelijk ook smakelijk kan zijn.
Sinds de opening loopt de zaak goed en op dit moment zijn ze bezig om het naastgelegen pand er bij te
betrekken zodat er meer mensen binnen kunnen eten. Ook overwegen ze om een paar verkooppunten
met biologische producten in Kemang te openen waar je biologische pindakaas, sojamelk, koffie en
snacks zoals bijvoorbeeld chips van zoete aardappel kan kopen. In de toekomst willen ze over een
eigen organische tuin beschikken waar ze hun groenten kunnen telen voor het restaurant.
Op de bescheiden menukaart staan onder andere burgers, salades en smoothies. Een aan te bevelen
gerecht is de mini trio. Dit zijn drie verschillende kleine burgers: de Beattle Beans burger, deze
bestaat uit een mengsel van rode- en zwarte bonen en kikkererwten met Parmezaanse kaas, de Mighty
Mushroom burger heeft een mengsel van champignons, haver en kaas, en de Spinach Chickpeas met
spinazie en kikkererwten. Bij de burgers wordt knoflooksaus geserveerd. Leuk om te weten is dat Max
deze knoflooksaus uit Nederland heeft afgekeken, door het hier na te maken met light ingrediënten.
Het restaurant is klein en eenvoudig, maar leuk ingericht. Een centrale plek heeft de open keuken.
Verder staan er kasten met biologische producten die te koop zijn en een paar tafeltjes. Het leukste is
om buiten op het terras te eten.
paraplu 33
what’snew DOOR IRENE HEERINGA
Warung Kebunku, Terogong Raya no. 11, Cilandak Barat, Jakarta Selatan.
Het jonge stel Daniel en Ayu openden in september 2013 hun zaak Warung Kebunku. Het idee
achter Warung Kebunku is dat dit de plek is waar alles draait om een gezonde geest in een gezond
lichaam. Dit blijkt uit het feit dat er in het restaurant alleen biologische gerechten verkrijgbaar zijn.
De ingrediënten komen uit hun eigen organische tuin en al het overige worden door meerdere lokale
leveranciers in en rondom Jakarta geleverd.
Op de menukaart staan verschillende Indonesische gerechten. Een kleine greep uit de mogelijkheden:
Bakso Bintik, Polkadot Meatball, Organic Nasgor, Bakmie Godog en Mie Kikil Abang. Het gerecht dat
wordt aanbevolen is de Organic Gado-Gado. Je kan er verse juice, mix juice of citroenthee bij drinken.
Tevens bestaat Warung Kebunku uit een winkel waar je verschillende soorten biologische producten
kan kopen zoals groenten, noedels en rijst. Naast het restaurant en de winkel is er een spa die
massagebehandelingen aanbiedt. Voor de behandelingen wordt gebruik gemaakt van biologische
kokosnootolie. Om het plaatje compleet te maken kun je bij Warung Kebunku ook nog yogalessen
volgen. Voor een les van anderhalf uur, gegeven door een gecertificeerde lerares, betaal je slechts Rp.
100.000. Voor dit bedrag ontvang je ook nog gratis een biologische juice en een snack. Je moet wel je
eigen matje meenemen.
Daniel en Ayu zijn zich bewust van het belang om goed voor het milieu te zorgen. Alle meubels in
de zaak zijn dan ook gemaakt van gerecycled materiaal. Een goed voorbeeld zijn de eettafels in het
restaurant. Het gerecycled tafelblad was voorheen een houten deur en twee gebruikte fietswielen
fungeren nu als tafelpoten. Daarnaast zijn er in het hele pand geen airco’s aanwezig. Wel hangen er
ventilatoren die een stuk energiezuiniger zijn dan airco’s. Doordat er veel deuren en ramen open
staan zorgt een briesje voor koelte binnen. Verder zie je dat er in het interieur veel natuurlijke
materialen worden gebruikt. Een voorbeeld zijn de houten panelen aan de wand of het houten plafond.
Ook heeft het restaurantje een wand van ruwe bakstenen waar houten stoeltjes aan zijn opgehangen,
waarop prullaria is uitgestald.
Een opvallend detail aan Warung Kebunku is dat het gehele pand rookvrij is. Als je wilt roken dan
moet je naar buiten en dat is toch wel bijzonder aan dit plekje in Jakarta waar je normaal gesproken
altijd en overal mag roken.
34
paraplu
paraplu 35
laura’sblog DOOR LAURA VERVOORT
postbus 51 in de oost
Tijdens het bezoek van mijn
moeder afgelopen maart, heb
ik de ‘helse’ tocht naar Kota Tua
weer eens gemaakt. Ik moet
toegeven, het viel eigenlijk reuze
mee; de file was te verwaarlozen.
Na een kopje koffie in Café
Batavia (waar anders?) startten
we de wandeling. Gelukkig
zijn we met de moderne media
nog niet zover dat we geurende
foto’s kunnen maken; dat had
de geschoten kiekjes een heel
andere dimensie gegeven. Maar
los van de lucht heeft mijn
moeder van de stadswandeling
genoten. Net als ik heeft zij een
grote verbeeldingskracht en met
een beetje fantasie wanen wij
ons zo in die Indische tijd. Ja,
driekwart van de oude gebouwen
staat op instorten, maar wij
kunnen ons vergapen aan een
doorkijkje in een halfvergaan
pakhuis waar je net nog een
stukje oud tegelwerk ziet. We
stellen ons, bij het zien van de
nauwelijks leesbare grafzerk,
helemaal voor hoe vreselijk het
voor de familie Van Heemskerck
moet zijn geweest om in 1678
hun moeder te verliezen aan
malaria. Hele families moeten
hier uit elkaar gerukt zijn door de
inheemse ziektes. Tja, dat Oost
… zo romantisch was dat nu ook
weer niet.
Eenmaal terug via Menteng kon
mijn moeder gelukkig ook nog
zien dat een deel van het erfgoed
nog wel intact is. In deze wijk
staat nog een aantal prachtige
villa’s, die redelijk onderhouden
zijn. Thuisgekomen kon ik het
niet laten om op YouTube te
speuren naar oude filmpjes van
die tijd in Menteng. Ik vond er
verschillende, waaronder een
prachtige amateurfilm uit 1938
over de Dutch Indies. Voor ik
het wist, zaten we aan de laptop
gekluisterd en voelden we een
mengeling van schaamte en
jaloezie opkomen. Schaamte,
omdat de scheiding tussen
Indonesiërs en de ‘blanken’ wel
HEEL pijnlijk zichtbaar wordt.
En jaloezie, omdat ik zag hoe
mooi, breed, rustig EN schoon de
straten in die tijd waren. Daar valt
een pas opgeleverde Vinexwijk
bij in het niet. Wat een Hollandse
properheid. Maar over Hollandse
invloed gesproken, ergens
halverwege hetzelfde filmpje
stuitte ik op deze scene:
“ Laat kakelen aan kippen over.
Verspreidt geen kletspraat of
geruchten.”
Als dát geen staaltje Hollandse
overheidsbemoeienis is ... hi-larisch! Maar wie-o-wie heeft dit
destijds verzonnen? Hoe komt
zo’n poster in de jaren dertig
hier, in de straten van Jakarta
terecht? Was dit een actiepunt
uit een vergadering van de
‘Nederlandsche Vereeniging in
Djakarta’: “ Het kan zoo niet
langer doorgaan, vrinden. Het
moet afgeloopen zijn met dezen
roddel en achterklap!” Of...
misschien aannemelijker: waren
dit orders van bovenaf, vanuit
Nederland? Was het destijds
normaal om dit soort affiches op
Hollandse pleintjes te hangen
en dacht men: ha! Wij zullen
ook die Indische menschen eens
eenige beschaaving bijbrengen.
Deelt uit deze poster, plaatselijke
ambtenaar, en verspreid deeze
over de ganse stad!
Die overheidsbemoeienis
hebben we na de Tweede
Wereldoorlog in Nederland
onder de bezielende leiding van
de ambtenaren van Postbus 51
vrolijk voortgezet. Wie kent ze
nog: “Ko-pen... met het koppie!”
Of “Vrij veilig. Stop Aids” met
die bijenanimatie. Of “De auto
kan best een dagje zonder u”.
Zie je wel: de boodschappen
zijn toch blijven hangen! Zou
dat ook zo zijn geweest met
de slogan uit het filmpje over
de roddel en achterklap? Of
kakelden de dames en heren hier
gewoon vrolijk verder in deze
zorgeloze jaren dertig? Vast. Net
zo goed dat wij inmiddels al niet
meer weten welke “meiden op
hun toekomst zijn voorbereid”
en wie van ons dames “exact”
hebben gekozen. En “de auto
die best een dagje zonder ons
kan”: ... eh ... dat wordt toch
lastig hier. Dan beloof ik liever
plechtig te stoppen met kakelen
en zal ik nooit meer kletspraat of
geruchten verspreiden. Erewoord.
paraplu 37
38
paraplu
kolonisten enige gelijkenis in uiterlijk
zag. Vooral de grote neus en het
hebben van een (hang)buik zou hier
een van de belangrijkste redenen
voor zijn geweest.
Volwassen mannetjes hebben een
lengte van 73-76 cm bij een gewicht
van ongeveer 20 kg en de vrouwtjes
hebben een lengte van 61-64 cm
bij een gewicht van 10 kg. De
vacht varieert van bruinoranje voor
de voorkant van hun kop tot wat
donkerder bruin achterop de kop
en rug, en bruin-grijstinten voor de
poten en de rest van het lichaam. Ze
bewegen zich op vier poten voort,
maar kunnen ook alleen op hun
twee achterpoten lopen. Het zijn
goede klimmers en ze kunnen wel
20 m achter elkaar zwemmen en met
gemak vanuit hoge bomen een rivier
inspringen.
Deze apen komen alleen, voor
zover bekend, op Borneo voor. Ze
houden van water en zijn daarom
te vinden in kustgebieden, maar
vooral ook landinwaarts in de buurt
van rivieren. Ze eten bladeren, fruit,
zaden en bloemen en drinken direct
uit de rivier. Ze slapen dicht bij het
water om vervolgens overdag meer
landinwaarts te gaan en later op
de dag weer naar de rivier terug te
keren, maar ze blijven hoe dan ook
nooit meer dan 1 km van de rivier
verwijderd.
Ze slapen in groepen in een boom
of verschillende bomen. Hun
belangrijkste bezigheden zijn eten,
rusten, slapen en zich heen en weer
bewegen tussen de rivier en hun rust-
en slaapplaats.
De grootste vijand van de neusaap
is de Tomistoma schlegelii, een
krokodilachtig reptiel, die ook wel
de onechte of valse gaviaal wordt
genoemd. Hij is uitgerust met een
bijzonder lange en smalle bek, die
zowel de volwassen als de jonge
apen van overhangende takken kan
sleuren. Ook de Neofilis nebulosa,
een katachtige ook wel nevelpanter
genoemd, vormt een bedreiging
voor vooral de jongere apen, maar
Slangenarend
het komt ook voor dat de volwassen
apen door hen worden aangevallen.
Helaas wordt ook deze diersoort
met uitsterven bedreigd door het
verdwijnen van zijn leefomgeving
en de jacht op zijn bijzondere pels.
De Python curtus breitensteini
en de Crocodylus poros, ook wel
ruitkrokodil genoemd behoren
ook tot hun natuurlijke vijanden.
Vanuit de lucht kan de neusaap
voor de Spilornis cheela, de Indische
slangenarend, vrezen.
onechte of valse gaviaal
“Monyet Belanda” is de Indonesische
benaming voor de Nasalis larvatus. In
het Nederlands wordt ie aangeduid
als “neusaap” en in het Engels wordt
ie “Dutch Monkey” of kortweg
“Dutchman” genoemd. Hij dankt
zijn naam aan zijn vrij grote neus,
die soms tot meer dan 10 cm
kan uitgroeien wat bij een totale
lichaamslengte van ongeveer 75 cm
voor een volwassen mannetje vrij fors
te noemen is. Het vermoeden bestaat
dat de lokale bevolking met de komst
van de VOC en de Nederlandse
nevelpanter
DUTCHMAN
in het oerwoud
Python curtus
etcetc DOOR MARIJKE VAN EIJK
paraplu 39
weekendtips DOOR DESIREE VAN PARIDON
Wild water raften in Citarik
Zin om voor een weekend met actie te kiezen:
wild water raften op de Citarik
Citarik ligt ca. 1,5 rijden van Bogor, vlak bij
Sukabumi.
Onderweg kom je meerdere organisaties tegen
die wild water varen aanbieden, maar Arusliar
claimt een internationale standaards te hebben,
er gaat een guide mee, reddingteams zijn
aanwezig en de toiletten en douches zien er
redelijk uit.
De ontvangst is prettig en je krijgt twee uur
lang volop actie op het water midden in het
prachtige oerwoud.
Informatie:
www.arusliar.co.id, [email protected]
Kalicaa villas
Het Bali van West-Java!
In Tanjung Lesung in Banten is een zeer comfortabel villa
complex ‘Kalicaa Villa’s’. Een tropisch strandlocatie met
kilometers lange witte stranden en uitzicht op de Krakatau.
Op 4 uur rijden van Jakarta, via de Jakarta-Serang tolweg is
het een ideale bestemming voor een lang weekend weg met
vooral jonge kinderen. Er zijn meerdere restaurants maar je
kan ook je auto volladen met eten en drank en je staat een
heerlijk weekendje weg te wachten. De villa’s zijn zeer comfortabel, inclusief een eigen zwembad en goede slaapkamers. Vergeet niet naar de Beach Club te gaan, een prachtig
wit strand waar de kinderen kunnen zwemmen, snorkelen,
jetskiën en nog veel meer. De menukaart is simpel, maar de
koffie is heerlijk.
Informatie: Kalicaa Villa’s, www.tanjunglesung.com, email:
[email protected].
3 Slaapkamers villa’s voor 6 personen zijn rond de IDR
5.000.000/nacht.
Handgemaakte
kralen
Het is de moeite waard om eens te gaan kijken in de
glaskralendorpen in Oost-Java. Er zijn er nog een paar waar de
kralen met de hand worden gemaakt. De moeite waard omdat
het maken volgens een eeuwenoude methode wordt gedaan,
maar ook omdat de globalisering waarneembaar is en de kralen
gekopieerd worden in China, dus hoe lang zal het nog duren.
De glaskralen worden gedragen door voornamelijk mensen uit de
noordelijke eilanden van Indonesië die ze gebruiken als amulet of
voor ceremoniële doeleinden. De directeur van het kralen research
centrum in Lake Placid, USA schrijft dat de kralen in Indonesië uit
vele verschillende richtingen komen. Sommige uit India, China,
Europa, uit de moslimwereld maar ook lokaal geproduceerd. De
oudste gevonden kralen in Oost-Java stammen uit 600 na Christus.
Ibu Yekti organiseert trips naar deze kralendorpen maar heeft ook
een hele collectie thuis. Voornamelijk goedkopere gekopieerde uit
recycled glas. Daar kan je jouw keuze uit maken en worden de
prachtigste kettingen voor je gemaakt. Ook leuk om met bezoek te
gaan doen.
Voor meer informatie:
Beads & Ethnic jewelry, Ibu Yekti, Jl. Kalibata Timur 49, Jakarta
[email protected], HP: 0811 101 789
paraplu 41
ROEMAH DJAWAH
Een speurtocht naar de rijke erfenis
van Indonesië
(inspiratie: tekst van Erza S.T.)
Naast de Wi-Fi wereld, de high speed lifestyle en de verkeersjungle van Jakarta vind je een
oase van rust in Roemah Djawah. Een thuis voor Leksmono Santoso en zijn Amerikaanse
vrouw Linda, die ervoor gekozen hebben om op een andere manier hun leven in te richten.
Zij geloven in de traditionele Indonesische waarden en levensstijl. En Roemah Djawah straalt
dat uit.
Leksmono (Leks) vond vijf tradionele Joglos, huizen die bewoond werden door de
aristocraten van de sultanaten Yogyakarta en Solo. Hij bracht deze Joglos naar Jakarta.
Maar het lukte zijn architect niet om ieder huis apart weer in elkaar te zetten. Daarom
gebruikte Leks al die verschillende onderdelen om er één groot huis van te maken. Het
resultaat: niet een gewone Joglo maar een joglo-achtig huis met veertien kamers verdeeld
over verschillende verdiepingen. Dit aristocratische Javaanse huis is naast hun woonhuis
ook een galerie en geeft onderdak aan meer dan drieduizend Indonesische artefacten. Al
deze artefacten zijn door Leks en Linda verzameld tijdens hun reizen door de archipel. De
verzameling is verdeeld over al de veertienkamers van het huis. Naast Indonesische stijlen
zijn er ook invloeden uit het Midden-Oosten, China en India te herkennen. Bijna iedere
kamer heeft zijn eigen unieke stijl. Als je binnenkomt valt je onmiddellijk de 100 duizend jaar
oude fossielen aan de ene kant en een groot Chinees bed uit Madura aan de andere kant op.
Er is een Chinese kamer, een batikkamer, een kriscollectie en zelfs het privé woongedeelte is
toegankelijk voor bezoekers.
Te midden van deze artefacten staat een enorme bewerkte eettafel waar de bezoekers
van een lunch of diner kunnen genieten. Een traditionele rijsttafel wordt geserveerd door
personeel gekleed in traditionele kostuums.
Het is zeker de moeite waard om Roemah Djawah te bezoeken. De rondleiding duurt een
uur of twee en daarna is er de lunch/diner of zelfs kaas en wijn als je dat wilt.
Bezoek is alleen op afspraak. En de kosten zijn afhankelijk van de groepsgrootte en het
menu.
Lex en Linda zijn vaak op reis: het is dan ook aan te bevelen om ruim van te voren een
datum af te spreken.
Roemah Djawah, Jl. Lebak Bulus Raya I No. 85Z,Lebak Bulus, Cilandak,Jakarta Tel: +62 21 759 13558
paraplu 43
pluinfo
NEDERLANDSE AMBASSADE
021-5251515
ma t/m do van 08.00 tot 16.00 uur
vr van 08.00 tot 12.00 uur
CONSULAIRE ZAKEN
tel: 021-5271904
Algemeen:
ma t/m do
9.00 -12.00, 13.00 - 16.00
vr 9.00-14.00 uur
ETC021-5250507
Het Erasmus Taalcentrum ETC
organiseert Nederlandse
taalcursussen voor een breed
geschakeerd Indonesisch publiek.
Het taalcentrum beschikt over
moderne faciliteiten onder meer
verschillende audio-practica en een
computerpracticum.
www.erastaal.or.id
Noodsituaties buiten kantooruren
0815 131 017 41
Adres: Jl. H.R. Rasuna Said Kav. S-3,
Kuningan, Jakarta 12950
[email protected]
http://indonesie.nlambassade.org
HET ERASMUS HUIS
021-5241069
Het Erasmus Huis is het Nederlands
cultureel centrum in Jakarta.
Het biedt een breed scala van
activiteiten die passen in het raam
van de Indonesisch-Nederlandse
culturele betrekkingen. Er worden
o.a concerten, lezingen, film en
toneelvoorstellingen georganiseerd,
evenals tentoonstellingen, zowel op
het gebied van beeldende kunst als
geschiedkundige onderwerpen.
De bibliotheek van het Erasmus
Huis bevat een uitgebreide collectie
boeken, video’s en cd’s. Wie van
de uitleenfaciliteiten gebruik wil
maken, dient zich als lid in te
schrijven bij de receptie.
www.mfa.nl/erasmushuis
44
paraplu
De WIC organiseert een aantal
activiteiten, waaronder lezingen,
taallessen, danslessen, uitstapjes en
de jaarlijkse WIC-bazaar.
www.wic-jakarta.or.id
RH-NEGATIEF BLOED
IMMANUEL KERK
Visa
ma t/m vr 8.00-12.00 uur
afspraken maken online via internet
http://indonesie.nlambassade.org
De WIC bestaat voor 60% uit
Indonesische en voor 40% uit
vrouwen van andere landen.
Elke zondag om 10.00 uur wordt
er in de Immanuel Kerk, Jl. Medan
Merdeka Timur (tegenover station
Gambir) een Nederlandstalige
kerkdienst gehouden.
INDONESIAN HERITAGE
SOCIETY 021-5725870
De internationale Indonesian
Heritage Society bestudeert en
helpt de Indonesische cultuur
te behouden o.a. middels
rondleidingen in Museum Nasional
(op afspraak ook in het Nederlands;
kinderen welkom), lezingen,
studiegroepjes, dagtrips in Jakarta
en studietours door de archipel.
www.heritagejkt.org
Emergency Expatriate Blood
Donor Committee. Omdat Rhnegatief bloed zeer zeldzaam is in
Indonesië, dienen buitenlanders
zich in hun eigen belang en dat
van anderen te laten registreren.
Nederlanders die Rh-negatief bloed
hebben, kunnen dit opgeven bij:
[email protected].
een gastoptreden van Nederlandse
artiesten. Voor informatie kunt u
terecht bij
[email protected].
NEDERLANDSE
KOFFIEOCHTEND
De Nederlandse Koffieochtend
is een ontmoetingsplaats voor
iedereen in Jakarta die het gezellig
vindt andere Nederlanders te
ontmoeten. Behalve voor mensen
die al langer in Jakarta wonen, is de
koffieochtend ook speciaal bedoeld
voor nieuwkomers die hier hun
eerste contacten kunnen leggen.
www.dncjakarta.nl of mail naar
[email protected]
INTERESSSANTE WEBSITES
www.familyguidetojakarta.web.id
MEDICIJNEN
Zuster André kan uw oude
medicijnen vaak nog goed gebruiken. Gaarne inleveren bij de
Werkgroep ‘72.
[email protected]
www.expat.or.id
paardrijden in Indonesie:
www.havanahorses.co.id
www.bakkerijvoorneman.com
JAKARTA ANIMAL AID NETWORK
Het Jakarta International
Community Center organiseert
kookcursussen, city-tours,
taallessen, danslessen etc. Een
overzicht van de activiteiten:
www.jicconline.com
Jakarta Animal Aid Network (JAAN)
is een internationale organisatie
die zich inzet voor het welzijn van
dieren in Indonesie. JAAN is altijd
op zoek naar vrijwilligers die mee
willen helpen met projecten. Neem
contact op met Karin of Femke.
[email protected]
www.jakartaanimalaid.com
WOMEN’S INTERNATIONAL CLUB
TONEELGROEP D’AMATEURS
ALARMNUMMERS
De WIC is een niet-politieke en
niet-commerciële organisatie
die vrouwen uit alle landen de
gelegenheid geeft om elkaar op
persoonlijke basis te leren kennen.
De toneelgroep d’Amateurs
streeft er naar elk jaar een
toneelvoorstelling op de planken
te brengen. Daarnaast organiseert
d’Amateurs enkele malen per jaar
Politie
110, 112
Brandweer113
Ambulance118
Ambulance (+21) 7506001
SOS Clinic
of (+21) 7505980
JICC