WZW Courant - De Berkhof - Stichting Zorgcombinatie Marga Klompe

WZW Courant
januari, februari en maart 2015
STICHTING
Z O R G C O M B I N AT I E
Winter 2015
Bewonersblad voor locatie De Berkhof
Toegang tot
appartement
We merken nog regelmatig dat bewoners de
deur van hun appartement open laten staan,
zodat iedereen meteen kan doorlopen. Dat is
waarschijnlijk met de beste bedoelingen. Het
kost de bewoner tijd om naar de deur te gaan
om open te doen, niet iedereen is ten slotte snel
te been. En voor medewerkers is het gemakkelijk
als ze meteen door kunnen lopen. Dan kunnen
ze meteen het werk doen.
Toch adviseer ik u om dit niet te doen. Niet alleen
de medewerker kan zo maar binnen komen,
ook anderen kunnen dat. En niet iedereen komt
binnen met goede bedoelingen. Het is helaas al
voorkomen dat een bewoner iets kwijt is, omdat
een ongenode gast een bezoek heeft gebracht.
En dat willen we graag voorkomen.
J.L. Molenbroek
sectorhoofd
Mededeling
scootmobiels
Als u weg gaat met de scootmobiel en de
stekker van de lader eruit haalt, wilt u dan
ook de stekker uit het stopcontact halen!!
Dit i.v.m. brandpreventie.
Vriendelijke dank hiervoor.
Stichting Vrienden
van De Berkhof
Stichting vrienden van De Berkhof wil
graag iedereen attent maken op onze
stichting. Indien u bewoners van De
Berkhof iets extra wilt geven, steun
ons dan en maak een gift over op onze
rekening; 92.20.27.765 bij de SNS-bank
ten name van de “Stichting Vrienden van
De Berkhof”.
Wij zullen uw gift goed besteden.
SZMK | December 2014
Cliëntenraad
De Berkhof
De heer E.J. den Hartog (voorzitter)
Gradus Kobusstraat 60
7103 VX Winterswijk
Tel: 0543-531355
Mevrouw H. Oortgiesen-te Loo
Gradus Kobusstraat 54
7103 VX Winterswijk
Tel: 0543-517176
Mevrouw A. van Druten
Abraham Kuyperstraat 34
7103 GP Winterswijk
Tel: 06-14138655
Email: [email protected]
Mevrouw K. Bisseling-Klein Entink (CCR-lid)
Bargerbosch 23
7103 DG Winterswijk
Tel: 0543-522089 / 06-21885051
Email: [email protected]
Mevrouw A. Kruisselbrink (CCR-lid)
Morgenzonweg 94
7101 BM Winterswijk
Tel: 06-10821035
Email: [email protected]
November 2014
Kerstwens
Geachte relaties,
Hierbij wil ik iedereen bedanken die in 2014
op enigerlei wijze betrokken is geweest bij
het ‘goede leven’ in en rond De Berkhof en
zich heeft ingespannen voor het welzijn van
bewoners en bezoekers.
Samen zorgen we ervoor dat deze locatie het
waard is om in te wonen, te werken en te gast
te zijn. Onze relatie, saamhorigheid en verbondenheid dragen er aan bij dat we de komende
veranderingen betreffende wonen, zorg en
welzijn met vertrouwen tegemoet kunnen zien.
Mede namens alle bewoners, medewerkers
en vrijwilligers wens ik u prettige feestdagen en een gezond en gelukkig 2015.
Peter Stevens
SZMK | December 2014
De invloed van een tuin op
dementerende ouderen
Ouderen met dementie hebben vaak
een verstoorde geheugenfunctie. Dit
wil niet zeggen, dat ze helemaal niets
meer weten. Door vragen te stellen
over bijvoorbeeld tuinen in het algemeen, zou het geheugen gestimuleerd
kunnen worden.
Vaak worden herinneringen aan tuinieren
in hun jongere jaren weer aangewakkerd.
Zeker als men ook een boeket bloemen
op tafel zou zetten in combinatie met
iets eetbaars uit de tuin. Hoe meer
zintuigen worden aangesproken, des te
beter herinneringen van vroeger worden
geactiveerd.
Geurende beplanting: Geuren van
planten kunnen aangenaam of soms als
stinkend worden ondervonden. Soms
kan een allergie een reactie op mensen
teweegbrengen, zoals niezen of tranende
ogen. Enkele geurende planten zijn:
sering, lavendel, kamperfolie en rozen.
Kruiden worden pas geurend, zodra het
blad wordt fijngewreven.
Tastbare beplanting: De huid ervaart
allerlei sensaties. Sommige zijn aangenaam en andere ronduit irriterend. Enkele
voorbeelden zijn: hulst, brandnetel en
kleefkruid. Ook het gras kan als tastbare beplanting worden aangemerkt,
vooral als men er met blote voeten op
zou wandelen.
Daarnaast zijn weersinvloeden ook
een manier om zintuigen te prikkelen.
Voorbeelden zijn: zonneschijn, regen of
een stevige bries.
Eetbare beplanting: Ook groenten en
fruit leveren een positieve bijdrage bij het
activeren van zintuigen. Smaakpapillen
onderscheiden een verschil in zout, zoet,
zuur of bitter. Enkele voorbeelden zijn:
appel, peer, aardbei, braam, druif, peper of
een maggiplant.
In tuinen is er naast beplanting, allerlei
overige elementen te benoemen. Zo zijn
er seizoensafhankelijk bijen, vlinders,
vogels, egels, konijnen en wellicht
eens een eekhoorn in tuinen zichtbaar.
Ook ritselende bladeren of watergeklater
vanuit een waterornament is een verrijking voor het prikkelen van zintuigen.
Goede zorg staat buiten kijf, maar ook
welzijn is een belangrijke aspect. Naast
snoezelen (zintuigactivering), fotoalbums
en persoonlijke aandacht, is een belevingstuin zeker een toegevoegde waarde
voor (dementerende) ouderen.
Zorg en welzijn gaan hand in hand
met uiteraard de ouderen als centraal
middelpunt.
Robert Eekelder
E: [email protected]
SZMK | December 2014
Revalideren
dicht bij huis
Afdeling in Pronsweide biedt revalidatie op hoog niveau
De ‘Revalidatieafdeling Oost Achterhoek’ in verpleeghuis Pronsweide in Winterswijk bestaat nu bijna twee jaar. Afdelingshoofd Marlies Heetvelt: ‘Het is een heel
proces geweest om de afdeling aan te passen aan de nieuwe landelijke eisen.
Maar nu is er een goedlopende revalidatieafdeling voor de hele regio.’
Stichting Zorgcombinatie Marga Klompé bood in het verleden op meerdere
plekken revalidatie aan. Toen vanuit de
overheid nieuwe eisen voor geriatrische
revalidatie werden gesteld, besloot de
stichting om de revalidatie op één plek
samen te brengen. Er kwamen meer
verpleegkundigen werken, het niveau
van zorg ging omhoog en er werd
intensiever samengewerkt met andere
instellingen. Marlies: ‘Patiënten uit het
Streekziekenhuis Koningin Beatrix
in Winterswijk die voor revalidatie in
aanmerking komen worden naar ons
doorgestuurd. En we werken nauw
samen met Roessingh, revalidatiecentrum in Enschede. Zij hebben veel
specifieke kennis en kunde in huis.
Onze fysio- en ergotherapeuten bieden
nu therapie op hetzelfde niveau als
Roessingh. De verpleegkundigen
en verzorgenden liepen stage in het
ziekenhuis en bij Roessingh. Zo schoolden zij zich bij.’
Ook jongere cliënten
Op de afdeling is plaats voor 32 cliënten. 90% van deze mensen valt onder
‘geriatrische revalidatie’. Het gaat om
ouderen die bijvoorbeeld revalideren
na een gebroken heup of een beroerte
en niet direct naar huis kunnen.
Daarnaast is er een groep - zo’n 10%
- die valt onder ‘medische revalidatie’.
‘Hier gaat het veelal om jongere
mensen die volledig terugkeren naar de
maatschappij, dus ook naar het arbeidsproces. Zij krijgen meer en intensievere therapie. Dat kunnen ze ook aan.
Zij zouden anders naar Roessingh gaan,
maar kunnen nu dichter bij huis revalideren. Dat is
prettig voor
henzelf én
voor hun
bezoek’,
aldus
Marlies.
Zelf doelen stellen
Revalidatie vraagt veel van revalidanten. De mensen waren voor hun
acute ziekte, val of ongeluk vaak
zelfstandig. Ze moeten accepteren dat
soms niet alle functies terugkomen.
Tegelijk wordt er verwacht dat ze hard
werken aan hun herstel. Hoe blijven
ze gemotiveerd? Marlies: ‘Het helpt als
revalidanten zelf hun doelen stellen.
Dat ze zich afvragen: Wat heb ik nodig
om zo zelfstandig mogelijk te wonen
en te leven? Kijk, als iemand van plan
is om straks thuis tafeltje-dek-je te
bestellen, gaan we niet aan de slag
met koken. Maar wil een revalidant
dat wel weer oppakken, dan gaat hij of
zij samen met de ergotherapeut een
boodschappenlijstje opstellen, naar de
supermarkt en koken in de ergokeuken.
Zodat het thuis ook weer kan. En woont
iemand klein, dan is oefenen met een
vierpoot wellicht handiger, omdat een
rollator te groot is voor het huis.’
Revalidant mevrouw Groot Kormelink en afdelingshoofd Marlies Heetvelt.
SZMK | December 2014
Speciale vaardigheden
Op de revalidatieafdeling zijn verhoudingsgewijs meer verpleegkundigen
werkzaam dan in de andere locaties
binnen de stichting. Marlies: ‘Het is
hier eigenlijk een klein ziekenhuis, de
nadruk ligt op behandelen en niet op
verblijf. Je moet hier ook verpleegtechnisch vaardig zijn. Maar dat niet
alleen. Je moet ook kunnen verplegen
“met de handen op de rug”. Als een
revalidant vraagt: “Wil je dat even voor
me oprapen?”, probeer je de taak niet
over te nemen maar de cliënt te leren
hoe hij dit zelf kan doen. Thuis moet hij
of zij het ook zelf oplossen. Natuurlijk
zijn geduld en inlevingsvermogen ook
belangrijk. Wat ik zelf leuk vind aan dit
werk? Ik vind het een uitdaging om te
reorganiseren, om een afdeling naar
een hoger niveau te krijgen. Hiervoor
moet je eerst alles in kaart brengen.
Hoe is de situatie? Hoe is dat gegroeid?
En vervolgens veranderingen in gang
zetten.’
Ontwikkelingen toekomst
Gemiddeld verblijven de revalidanten
acht weken op de afdeling. De meesten
gaan daarna naar huis. Soms lukt het
niet om zelfstandig te wonen en gaan
mensen naar een verpleeghuis. Omdat
de bevolking vergrijst, zal er in de
toekomst meer geriatrische revalidatie
nodig zijn. Marlies: ‘Er zal een verschui-
ving plaatsvinden van klinische naar
meer poliklinische zorg. Mensen blijven
langer thuis, in hun eigen situatie.
Dit vraagt van mantelzorgers een
andere rol en inzet. Of alle mantelzorgers deze rol ook op zich kunnen en
willen nemen is nog afwachten.’
Ervaringen
Blijft natuurlijk de vraag over hoe
revalidanten zelf hun verblijf ervaren.
Mevrouw Groot Kormelink en mevrouw
Mast willen daar wel wat over vertellen.
De dames zitten al in het restaurant,
want het warme eten komt er zo aan.
Allebei zijn ze zeer te spreken over de
afdeling en over Pronsweide als geheel.
Mevrouw Mast: ‘Dat dit in Winterswijk
staat, zo mooi, zo nieuw! Mevrouw
Groot Kormelink verbleef eerder al op
Pronsweide na een lichte beroerte.
Onlangs brak ze haar heup. Ze is nu
zes weken op de revalidatieafdeling en
heeft nog twee weken te gaan. Ze is vol
lof: ‘De verzorging is goed. We hebben
mooie kamers.’ Mevrouw Mast vult
aan: ‘Met veel ruimte bij de wastafels.
Dat is belangrijk, want we moeten het
zelf weer doen; we moeten vooruit.’
Mevrouw Groot Kormelink: ‘Ik heb ook
moeilijke momenten gehad. Maar dan
kon ik bij de verpleging mijn verdriet
kwijt. Dat hielp me om door te gaan.’
Jeanet Aartsen
Moeder
en kind
We kijken hier naar een schilderij uit 1622.
Het is geschilderd door Pieter de Grebber
en het maakt deel uit van de tentoonstelling Emoties, geschilderde gevoelens in de
Gouden eeuw. Het is een verbeelding van
liefde en genot.
Op het eerste gezicht is het een gewoon huiselijk
tafereeltje: een moeder die haar kind de borst
geeft. In het verleden hebben kunstkenners er op
gewezen dat dit schilderij mogelijk een dubbele
bodem heeft.
De Grebber, een katholieke schilder, in het
inmiddels protestantse Haarlem, had een grote
katholieke klantenkring. Hij was mede daardoor
op de hoogte met de middeleeuwse traditie van
de madonna schilderijen. Kenners zeggen dat hij
in dit schilderij waarschijnlijk Maria met kind heeft
uitgebeeld.
Eigenlijk heeft de schilder hier vier verschillende
madonnatypen met elkaar gecombineerd. In
vakkringen heet dat een “Madonna van vele
beschrijvingen”. Allereerst is er de madonna in
de nederige omgeving. Maria zit op dit schilderij
voor een ruw houten deur in een erg eenvoudige
omgeving. Als we goed kijken zien wij bij haar
hals een sluier, het tweede type: een maagdelijke
madonna. Het derde type is de madonna lactans,
Maria die het Kind de borst geeft. En als vierde
leest ze.
Anderen vinden deze uitleg wat vergezocht.
Ze wijzen erop dat de traditionele symbolische
elementen, bijvoorbeeld een lelie en een blauw
gewaad ontbreken. Ook voert men aan dat
het boek er nu niet direct uitziet als een stichtelijk traktaat. De Grebber heeft zich zelf nooit
uitgelaten over wat hij hier nu heeft afgebeeld.
Als kijker moet je dus zelf duiden welke betekenis
je aan het schilderij wilt geven. Dat is misschien
wel het mooiste van kunst: Iedereen mag zelf
kiezen.
Eigenlijk is het net zo met het kerstfeest.
Sommigen vieren de komst van het heil.
Anderen zien het voornamelijk als een gezellig
feest, al dan niet in huiselijke sfeer. Hoe u het ook
ziet, wij wensen u een goede kerst toe.
D. Plessius
SZMK | December 2014
Kerstmis
Alles voor een geslaagde kerst. Voor mij ligt een
folder van een supermarkt. Met daarin allerlei luxe
maaltijden, die je kant-en-klaar kunt kopen, zodat
het honderd procent zeker een geslaagd kerstdiner
zal worden. Op de foto’s zie ik fraai gedekte tafels,
prachtige kerstbomen en natuurlijk gelukkige
families in feestelijke kleding. December heet niet
voor niets de feestmaand.
Maar is december wel echt zo feestelijk?
Natuurlijk kent de maand december
een opeenvolging van feesten, Sinterklaas, Kerstmis, Oud en Nieuw. Maar
toch is het niet voor iedereen alleen
maar feest. December is ook de maand
waarvan veel mensen hopen dat die
maar snel voorbij mag zijn. Waarin de
dagen kort zijn en de nachten lang
en waarin verdriet en gemis vaak nog
harder gevoeld worden dan in andere
maanden.
Daarbij komt nog een nieuw fenomeen, kerststress. Stress die ontstaat
doordat we er mooi uit willen zien,
cadeautjes willen kopen, streven naar
een harmonieus samenzijn met familie,
kortom dat alles zo perfect mogelijk
moet zijn, het liefst net zoals op de
foto’s in de tijdschriften. Vaak is dat een
bijna onmogelijke opgave, waar veel
mensen behoorlijk gestrest van raken.
En die stress uit zich dan in vermoeidheid en frustratie, niet bepaald de juiste
ingrediënten voor een geslaagde kerst.
Ik denk dat het misschien juist de kinderen zijn die het meest onbevangen van
Kerstmis kunnen genieten. De lichtjes
in de boom, glinsterende kerstballen,
brandende kaarsen, lekker eten met je
mooiste kleren aan. Kinderen hebben
meestal weinig last van kerststress.
Ze gaan gewoon op hun buik voor de
kerststal liggen om te kijken naar het
bijna knusse tafereel met Maria en
Jozef, de herders en de wijzen, de os
en de ezel en in hun midden het kindje
Jezus, en dromen een eind weg.
Het is de volwassene die weet dat
een voederbak geen fijne plek is om
je pasgeboren baby in te leggen.
En dat dit bijzondere tafereel ruw
onderbroken zal worden door koning
Herodes die van het goddelijk kind een
vluchteling maakt. En het is de volwassene die zich realiseert dat we met kerst
weliswaar zingen van vrede op aarde,
maar dat die vrede in werkelijkheid
verder weg is dan ooit.
Want nog nooit eerder was in
Nederland de dreiging van oorlog en
geweld zo direct voelbaar als in het
afgelopen jaar, wat bij veel mensen
leidde tot gevoelens van onrust en
diepe bezorgdheid. Kunnen we goed
beschouwd nog wel zingen van vrede
op aarde? Houden we onszelf daarmee
niet voor de gek?
Moed verloren, al verloren. Ik denk dat
we altijd mogen blijven hopen op een
werkelijk geslaagde Kerstmis. Dat we
altijd mogen blijven geloven in de
kracht van de geboorte van een kind.
En dat we ook als ‘grote mensen’ altijd
mogen blijven dromen dat het anders
kan.
Mede namens het team geestelijk
verzorgers, Hanny Wassink, Lotte Kleijn,
Simon Nagelmaeker en Henri Knol,
wens ik u goede kerstdagen en veel heil
en zegen voor het nieuwe jaar.
Esseldien Wennink
geestelijk verzorger
SUDOKU 16X16
7
12
8
6
15
3
1
11 13
4 2
14 10
6
10 5
12
15
9 7 8
13
0 5
4 6
12
8
15 1
3 2 0
8
12 9
3
14
1 0
7 6
14 9 4
10
11
2 1
3
13 14 10 1
8
12
9
13 14 2 3 8
10 15
10 15
6
8
12 11 2
8 6 12
3
11 13 2 7
3
10
0
4
9
6
9 5
1
2
4 0
2 11
15 5
14
EINDE
START
SZMK | December 2014
ZOEK DE ZES VERSCHILLEN

Download Report