Welkom bij de Mikumi kids Als je de bus in Dar Es Salaam richting Iringa neemt, passeer je na 5 uur rijden langs het Mikumi Nationaal park. Wij hadden geluk en zagen vanuit de bus impala's, zebrapaarden, giraffen en olifanten. Een kwartier later kom je aan in Mikumi: een uitgestrekt dorp met aan weerszijden van de grote straat diverse winkels en markten. Een 7-tal kilometer verder kom je aan in Msimba. Mohammed wacht ons op aan de bushalte van Msimba en samen wandelen we tot aan de brug, waar we het bord naar de Mikumi kids zien. We slaan rechts in en zien meteen een hoop kinderen op het voetbalveld. De Mikumi kids spelen -in tenue's van KFC Herent- tegen de kinderen uit het dorp. Iets verder is het huis van Fatuma – de kinderen noemen haar allemaal Bibi (grootmoeder). Bibi is de moeder van Tausi en duidelijk de (groot)moederkloek van dit huis: de kinderen komen fier hun knutselwerken tonen, vertellen honderduit over hun dag en kunnen bij haar terecht als ze zich niet goed voelen. Dat warme gevoel brengt ze ook bij ons, waardoor we haar ook meteen Bibi (mogen) noemen. Bij het huis van Bibi is een keuken, een stock (voor al het eten) en 2 gastenkamers, waarvan wij er eentje mogen gebruiken. Het huis van Bibi met de keuken waar Bibi met houtskool kookt. Tien meter verder op de berg, iets voorbij de container met (gedoneerde) kleren, spelletjes en materiaal- is het eigenlijke domein van het weeshuis. Eerst is er het grote kippenhok met een apart deel waar de eitjes worden uitgebroed. Aan de linkerkant zijn twee grote slaapzalen: één voor de jongens en één voor de meisjes. De slaapzalen bevatten diverse stapelbedden met kleurrijke lakens. De jongens dansen in hun slaapzaal Aan de rechterkant van het domein is er een overdekte buiten-keuken (het keukentje naast Bibi haar huis is te klein om te koken voor bijna 50 kinderen) waar Flaviana, Agnes, Maria en de andere Agnes de rijst, bonen en/of ugali bereiden op houtvuur. Daarnaast zijn de eetzaal en het kantoortje van Djumbe waar die laatste de administratie doet en de kleren van de kinderen repareert met zijn naaimachine (een Singer die je met de voeten bedient – onze grootmoeders moeten er vroeger ook zo één hebben gehad). De eetzaal op een gewone dag en met Kerst(feest) Naast het kantoor is het (kleuter)klasje. Een kleurrijk lokaal met een tafel en kleine stoeltjes waar tekeningen omhoog hangen en speelgoed in verschillende bakken zit. Er zijn altijd veel blije gezichten als de deur van dit lokaal opengaat. De kinderen spelen graag carata (met de kaarten), drafti (dammen) of lezen in de boekjes die zowel in het Engels, Kiswahili als Nederlands voorhanden zijn. Poseren op de trappen & concentratie tijdens het kaarten Nog meer naar boven is de sanitaire blok waar de kinderen iedere dag gewassen worden. Er hangen ook wasdraden om de kleren te laten drogen in de warme Tanzaniaanse zon. Handen wassen voor het eten Op het domein staan diverse mti a mbe's (mango-bomen): de mango's vallen hier letterlijk van de bomen en je ziet dan ook bijna constant iemand genieten van dit overheerlijke fruit. Andere soorten fruit en groenten (bananen, tembele, mchicha etc.) worden verbouwd op de boerderij. De oudere kinderen gaan geregeld helpen op deze boerderij die op de weg naar Mikimi ligt. De Mikumi kids en hun begeleiders Een (vakantie)dag bij de Mikumi kids Het is zes uur in de ochtend: de zon komt op, de geiten en schapen laten van zich horen en de eerste kinderen worden wakker. Msimba ontwaakt en je ziet de eerste rookpluimen uit de huisjes op de berg ontsnappen. Bij de Mikumi kids weet iedereen goed wat er van hem of haar verwacht wordt. Bedden worden opgemaakt, de kamers worden geveegd en de voorbereidingen voor het ontbijt worden gemaakt. Als ontbijt is er porrage (pap van mais, rijst en noten) of mandazi's (soort van smoutebollen) met thee. Ook gekookte bananen in een soort tomatensoep, katchouli (gekookte aardappelen met een krokant gefrituurd korstje rond), pannenkoeken of versgebakken broodjes behoren tot de menukaart. Aangezien het vakantie is worden de kinderen tijdelijk van school onthouden. De ouderen onder hen trekken na het ontbijt naar Bibi's Farm voor het verbouwen van menig soorten groenten en fruit. Anderen helpen in de voormiddag met de was, de voorbereidingen voor het middagmaal of trekken naar de dorpsmoskee of de kerk voor gebeden. De jongsten kennen vakantie zoals in België. Zij laten hun fantasie de vrije loop en spelen met elkaar of met het (beperkt) aanwezige speelgoed. Iedereen eet tussendoor van de heerlijke mango's die hier (letterlijk) van de bomen vallen. Het middag- en avondmaal bestaat meestal uit gelijklopende ingrediënten: ugali (witte purree op basis van maïs – het lievelingseten van menig Tanzaniaan) met bonen en daga (kleine visjes), rijst met tembele (groene groentje, lijkt een beetje op spinazie) en bij regelmaat ook kuku (kip) of nyama (rundsvlees). Dit alles wordt smakelijk naar binnen gewerkt met de (rechter)handen – uiteraard na een grondige reinigingsbeurt. De verschillende maaltijden, inclusief de afwas, worden verzorgd door de aanwezige begeleiders: Bibi, Agnes, Flaviana, Maria, Agnes en Tunu. Al moet hier opgemerkt worden dat ook de oudere kinderen een aardige duit in het zakje doen. Wanneer de avond valt wordt het koeler. De oudere kinderen komen terug van Bibi's Farm, er wordt gevoetbald, gedanst en gezongen. Het avondmaal vindt dan ook in volle bezetting plaats in de eetzaal. Wanneer de laatste hap naar binnen wordt gespeeld zien we de eerste ogen stilaan toevallen. Wekelijks (of in de vakantie nét iets meer) mogen de wakkere kinderen nog genieten van een film op Bibi's televisie. Keer op keer blijkt dat deze activiteit de laatste energie bij iedereen wegneemt. Ze hebben dan ook een warme en drukke dag achter de rug, elk met zijn eigen bezigheden, hulp aan de andere 'Mikumi Kids' of al spelend met elkaar. Mikumi kids en Tanzania Dat er goed wordt gezorgd voor de kinderen bij Mikumi kids staat buiten kijf. We zagen vrolijke en gezonde kinderen die eten, kleren, warmte, onderwijs én een dak boven hun hoofd krijgen. We leerden een groep kennen die sterk aan elkaar hangt, met geweldige begeleiding en een goede organisatie. Daarnaast ontdekten we een prachtig land met een sociale cultuur en ongelofelijk vriendelijke mensen. Dankzij de openheid en gastvrijheid van de mensen hebben we zoveel bijgeleerd. Begroeting In Tanzania wordt veel aandacht besteed aan de begroeting. Alvorens tot de kern van de zaak te komen, wordt eerst gevraagd hoe het met je is (hujambo of habari), hoe het met je familie gaat, op het werk etc. Standaard volgt het antwoord 'goed' (nzuri) en pols je hoe het met de ander gaat. Daar kunnen de 'amper-goededag-zeggende' Belgen nog wat van leren. Sociaal De Tanzanianen leven buiten, ze leven op het ritme van de zon en ze leven (daardoor) mét elkaar. Mensen ontmoeten elkaar op de straat, op de markt, tijdens het wachten op de dalla dalla (plaatselijke bus) of tijdens het werken. Iedereen begroet elkaar en helpt elkaar verder waar mogelijk. Van zoveel vrolijk contact is het moeilijk om er niet blij of gelukkig van te worden. Godsdienst We ontmoetten Moslims, Christenen en niet-gelovigen. We zagen kerken, gebedsplaatsen en moskeeën. En we ontdekten vooral dat iedereen elkaars geloof respecteert. Eten Ook op culinair vlak hebben we bijgeleerd: zowel nieuwe gerechten als een andere bereiding van westers eten. We kennen het niet in België, maar het is lievelingseten van het merendeel van de Tanzanianen: ugali. Het lijkt op puree en wordt gemaakt van kokend water en een soort van bloem op basis van maïs. Deze ugali wordt gegeten met daga (kleine krokant gebakken visjes) en groenten. De groenten zijn maharage (rode bonen), kabishi (soort van witte kool, gebakken met ajuin & tomaat), tembele (lijkt op bladspinazie, wordt gestoofd met look en ajuin) of andere groene bladgroenten. De klassieker: ugali met bonen & tembele Een andere klassieker is rijst. Bij speciale gelegenheden worden ook chipsi (soort van frietjes) gegeten met mishkaki (brochette) van kuku (kip) of njama (rundsvlees). Chipsi met kuku & groenten Eén van onze favorieten is chipsi mayhai: gefrituurde patatjes in een dikke omelet – doet wat denken aan een Spaanse omelet. Een andere favoriet is pilau: rijst gekookt in een bouillon van vlees met krokante ajuintjes en aardappelen. Pilau met rundsvlees & groenten De Tanzanianen kennen ook pasta, maar bereiden deze op een andere manier. De pasta wordt in weinig water gekookt (een beetje zoals Aiki noodels) en er wordt zowel olijfolie, zout als suiker toegevoegd. Daardoor eten ze het soms ook als ontbijt. Andere ontbijt-mogelijkheden zijn porrage (pap van maïs, rijst en noten) of mandazi's (soort van smoutebollen) met thee. Ook gekookte bananen in een soort tomatensoep, katchouli (gekookte aardappelen met een krokant gefrituurd korstje rond), pannenkoeken of versgebakken broodjes behoren tot de menukaart. Bananen als ontbijt