AIk kan normaal leven door staafjes in mijn rugL

Weer in beweging
Scoliose houdt Silke Eigenraam (15) niet meer tegen
‘Ik kan
normaal leven
door staafjes
in mijn rug’
62
zorg voor beweging | jaarmagazine 2014
orthopedie houdt nederland in beweging
63
Weer in beweging
Silke Eigenraam kijkt opgelucht de toekomst tegemoet. Tweeënhalf jaar leefde ze letterlijk in
een keurslijf – het korset dat haar steeds schever groeiende wervelkolom in bedwang moest
houden. Toen dat niet werkte, volgde een operatie waarbij haar rug zo recht mogelijk werd
gezet. Aan weerszijden van haar wervelkolom bevinden zich nu metalen staafjes van zo’n
twintig centimeter lang, die haar rug de rest van haar leven recht houden. Inmiddels doet
Silke enthousiast aan atletiek; de sprint en verspringen zijn haar favoriete onderdelen.
S
coliose, zo heet de aandoening
waarmee Silke te maken kreeg. Als je
haar nu over de atletiekbaan ziet ren
nen, is daar niets meer van te zien. Om te
‘bewijzen’ dat er toch heus wel wat aan de
hand was, laat ze op haar smartphone een
paar foto’s zien van haar bovenrug. “Dat
was vóór de operatie.” De vergroeiing van
het bovenste deel van haar wervelkolom is
op de foto’s duidelijk te zien. “Maar nu ligt
het achter me. Zelfs de jaarlijkse controles
in het ziekenhuis zijn binnenkort niet meer
nodig. Ik kan dankzij die metalen staafjes in
mijn rug weer normaal leven.”
Twee korsetten
spreekuur kreeg. “Mijn ouders en ikzelf had
den het nog niet eens in de gaten. Op rönt
genfoto’s was aanvankelijk ook alleen maar
een kleine kromming in mijn rug te zien. Die
scheefgroei verergerde, omdat mijn lichaam
snel groeide in die tijd. Na een half jaar was
de afwijking al acht graden toegenomen.
Toen ze net elf was, trok de schoolarts aan
de bel toen hij Silke op zijn basisschool-
‘Na een week
of zes kon ik weer
naar school’
Daarom moest ik een korset gaan dragen.
Die moest voorkomen dat de wervelkolom
verder scheefgroeide. Ik kreeg twee van die
dingen: eentje voor overdag die nog wat
ruimte liet om te bewegen, vooral rond mijn
schouders. De andere was voor ’s nachts,
die moest mijn vader of moeder helemaal
straktrekken met klittenband.”
Winkelen: een ramp
Silke herinnert zich het schoolkamp in
de eerste klas van het gymnasium. Toen
moest haar mentor het korset aansnoeren.
“Iedereen was heel lief voor me, maar ik
vond het vreselijk. Ik herinner me dat ik
er heel verdrietig over was. Winkelen was
ook al een ramp. Vind maar eens leuke
kleren die over zo’n kunststof sandwich
heen passen. Ik had brede heupen in dat
ding, echt balen. Ondanks dat korset kon
ik trouwens nog best redelijk bewegen.
Maar ’s avonds op de bank merkte ik dat
ik niet meer lekker zat en als ik iets moest
oprapen was dat lastig. Ondertussen werd
ondanks het korset mijn rug steeds krom
mer en kreeg ik ook pijn, vooral als ik even
64
zorg voor beweging | jaarmagazine 2014
wilde ontspannen en mijn rug inzakte.”
Het strakke regime met de kunststof korset
ten werkte niet afdoende. Bij elke controle
bleek de rug weer vijf of zes graden meer uit
het lood gegroeid. “In dat tempo zou dat
kunnen leiden tot blijvende gezondheids
klachten later. Daarom stelde de orthope
disch chirurg voor om toch te opereren”,
vertelt Silke. Dat gebeurde in het voorjaar
van 2012. Tijdens een enkele uren durende
operatie werd de kromming van de ruggen
wervel zo recht mogelijk geduwd en werden
de wervels vastgeschroefd aan twee metalen
staafjes aan weerszijden van de wervel. “Ik
was heel bang. Er is altijd een minieme kans
dat ze een zenuw raken tijdens de operatie en
dan kun je zelfs verlamd raken. Maar gelukkig
is het heel goed gegaan.”
“Na een week mocht ik het ziekenhuis uit en
kon het herstel beginnen. In de eerste weken
moest ik nog een gipskorset dragen. Maar na
een week of zes kon ik alweer naar school.”
Eind goed, al goed. Silke is overgegaan naar
de volgende klas van het gymnasium. De
wervelkolom speelt eigenlijk geen rol meer in
haar leven. Of het moet zijn dat jazzdansen
niet meer voor haar is weggelegd. “De boven
rug is daarvoor nu toch te stijf. Maar atletiek
vind ik ook hartstikke leuk.”
Scoliose
Silke kreeg te maken met een scoliose met onbekende oor
zaak: de ‘idiopathische’ scoliose. In totaal vormt die aandoe
ning 80 procent van alle scoliosegevallen, zegt orthopedisch
chirurg prof. dr. Lodewijk van Rhijn. De standaardbehandeling
is het tegengaan van de scheefgroei met een korset. In 70 pro
cent van de gevallen lukt dat, al vindt geen correctie plaats. Bij
Silke bleek de scheefgroei niet met een korset te stuiten, zodat
werd besloten tot een operatieve correctie. Dat gebeurde door
de wervelkolom recht te buigen en vervolgens recht te houden
met behulp van een inwendige stabilisator: twee staafjes, die
aan weerszijden aan de wervels zijn vastgeschroefd. Deze
stabilisator bevindt zich bij Silke wat hoger in de rug, tussen
de schouderbladen. De lage rug bleef ongemoeid. “Omdat je
de meeste bewegingen vanuit je lendenen maakt, blijft voor
Silke nog veel bewegingsvrijheid over. Met de stabilisator ziet
orthopedie houdt nederland in beweging
haar toekomst er prima uit: er zijn geen aanwijzingen voor een
nieuwe scoliose.”
Van een kleiner aantal scoliosegevallen – rond 20 procent – is
de oorzaak overigens wél bekend. Meestal gaat het om patiën
ten die te maken hebben met spierziekten of zenuwaandoenin
gen. Dan ontstaat soms slapte of onbalans in de rugspieren,
waardoor de wervelkolom scheef kan groeien of inzakken. Deze
vorm heet ‘neuromusculaire scoliose’ en valt nauwelijks met
een korset te corrigeren. Problematisch is soms ook scoliose
bij ouderen door slijtage van de wervels en tussenwervelschij
ven en door spierslapte. Van Rhijn: “Een korset kan helpen
tegen de pijn, maar soms is nog wel een operatie mogelijk.”
 www.scoliose.nl
www.scoliose4you.nl
65

Download Report