Amateurvoetbal NH
magazine
In dit nummer :
sv de Koog - André Schoo
Voetballen op Texel Goed geregeld
Milanello in Andijk
Fusieclub mag pronken met
nieuw complex
Meiden van Nieuwe Niedorp
Kweekvijver voor Dames 1
- Mike Kolf van Hercules Zaandam
Opleiden is geen sprint maar
een marathon
- FC Purmerend Dames 1
Op weg naar de Hoofdklasse ?
- Duncan Muskiet
Trainer van Wiron
- Schoenen aan de wilgen ?
met Willem Haars - Nee 7 tegen 7 !!!
- VVS MC1
Voetballen tegen kanker
- Oud Prof Stanley MacDonald
Voetbal is mijn toekomst
en meer ......
Nummer2.indd 1
JAARGANG 1
december 2014 - januari 2015
Oplage 9500 ex.
27-11-2014 11:27:45
Spandoekreclame op uw sportcomplex
RON LAKEMAN - 06-46765382 - de Goorn
www.GOEDKOOPSTEDOEK.NL
Nummer2.indd 2
27-11-2014 11:27:45
Het tweede blad van Amateurvoetbal-NH ligt hier voor u. De vele reacties hebben mij en de medewerkers van dit nieuwe blad nog enthousiaster gemaakt.
Dagelijks komen er vele mails binnen, o.a. van clubs die een mooi item
hebben, aankomende journalisten die graag een stukje willen schrijven
en mensen met ideeen over het blad enz. enz.
Ook is het leuk om te zien dat als ik een voetbalclub binnen kom, het
blad prominent op tafel ligt. Het is goed om te horen dat veel verenigingen vragen om meer exemplaren, omdat ze het blad graag meenemen
naar huis.
Zoals belooft om elke keer het blad beter te maken dan de laatste zijn
er hier en daar wat veranderingen in aangebracht.
Wij blijven proberen het iedere keer te verbeteren, dus staan uiteraard
nu ook weer open voor opbouwende kritiek. Deze kunt u mailen naar
[email protected].
Ook zoeken wij voor het derde blad, die zeker weer gaat uitkomen, nog
een paar leuke verhalen, dus laat het ons weten.
Er zijn ook veel mensen geweest die vragen om wat kortere verhalen. In deze tweede editie hebben wij nog gekozen voor wat langere
stukken, juist omdat er ook veel mensen waren die het fijn vonden dat
er eindelijk een blad was, die wat dieper ingaat op de materie. In het
derde blad zullen zowel lange als ook wat korte items komen.
Een voorbeeld is dat van Lami Sama, die een vaste rubriek krijgt om
een column te gaan schrijven, omdat hij dit blad een mooi initiatief vindt
en veel heeft te vertellen over de sport en hierin optimaal te kunnen
presteren!
Rest mij nog u veel leesplezier te wensen en tot het volgende nummer.
INHOUD
4
Voetbal op Texel - Goed geregeld
7
Hans Beemster - de Voetbaljournalist
9
De Vrijwilliger(s) van de Kennemers
12 Mike Kolf - opleiden is geen sprint
maar een marathon
14 Milanello in Andijk
16 Fc Purmerend - Dames op weg
naar de hoofdklasse ?
20 VST meer dan alleen voetbal
23 Zo doen wij dat in Alkmaar
26 De Trainer - Duncan Muskiet
28 SV Beemster - Fysiotherapeuten
Schouten en Mühren - Voorkomen is beter dan genezen
30 Schoenen aan de wilgen ? Nee 7
tegen 7 met Willem Haars
32 Lami Sama - Looptrainer is
slechts een titel
Met vriendelijke voetbalgroet,
Johan Rutz
36 VVS MC1 voetballen tegen kanker
[email protected]
Tel.: 06 – 53 69 66 42
38 Oud prof Stanley MacDonald met
voetbal is mijn toekomst
41 Meiden van Nieuwe Niedorp
Amateurvoetbal-NH verschijnt 4x per jaar en wordt gratis verstrekt bij 162 voetbalverenigingen
en is opgenomen in het bedrijvenpakket van de Leeskring
- Uitgever: J.R.S.P. Warder 139 1473 PJ Warder [email protected]
- Eindredacteur: Johan Rutz
- Vormgeving: Ron Lakeman en Johan Rutz
- Druk: De Groot Reclame bv
- Distributie: De Leeskring Gedempte Veert 203 1834 DC St. Pancras
- Foto’s: Joost van der Lee, Johan Rutz
- Interviews: Daniel Gontha, Pieter van Wijngaarden, Mirzet Durak, Johan Rutz
- Administratie: Meta Rutz-Schaft
- Afdeling verkoop: Johan Rutz tel. 06-53696642
- Acquisitie: Rowy Beerepoot
Nummer2.indd 3
27-11-2014 11:27:45
4
Amateurvoetbal-NH
Voetballen op Texel
Goed Geregeld
In het uiterste noorden van
Noord-Holland ligt het prachtige Waddeneiland Texel. Met
in totaal vier voetbalclubs
(SV Oosterend, SV De Koog,
Texel’94 en ZDH) is er voldoende voetbalactiviteit te beleven. Hoogste tijd om eens
een kijkje te gaan nemen
op Texel, want hoe functioneert een voetbalclub op een
eiland. Op welke manier is het
vervoer naar de (uit)wedstrijden geregeld? Is het lastig om
een hoofdtrainer te vinden?
En is de betrokkenheid bij de
club nu veel groter dan in een
grote stad? Bij SV De Koog
vertellen voorzitter André
Schoo en secretaris Jan van
Beek het verhaal.
Voor de bezoekers van Texel begint
de voorpret al in Den Helder. De veerdienst vertrekt op reguliere dagen 1x
per uur (op het halve uur). Op drukke
dagen en in het zomerseizoen vaart
de TESO (Texels Eigen Stoomboot
Onderneming) met 2 veerboten (dan
2x per uur). Na ongeveer 20 minuten
varen arriveert men op Texel in veerhaven ‘t Horntje. Vroeger stonden er
op wedstrijddagen dan bussen klaar
die de tegenstanders langs de diverse
Nummer2.indd 4
voetbalclubs brachten en uiteraard na
afloop weer keurig bij de boot afzette.
Tegenwoordig dient ieder team zijn
eigen vervoer te verzorgen naar de
desbetreffende club. Vanuit de KNVB
wordt per team een kleine vergoeding
betaald.
SV De Koog
Aan de westkant van het eiland ligt,
prachtig tussen de bomen, het complex van SV De Koog. Een kleine,
maar zeer gezellige vereniging. Op dit
moment kent de club, opgericht op 23
april 1947, 36 actieve seniorenleden
en 30 junioren/pupillen (mini’s, F, E
en A). Het eerste elftal is een stabiele
middenmoter in de 5e klasse zondag.
Met een hoofd- en trainingsveld beschikt de club over twee prima velden
en de kantine ademt voetbal. Het belangrijkste agendapunt op dit moment
is het opknappen en uitbreiden van de
kleedkamers. Het lastige hiervan is
het feit dat het complex eigendom is
van Staatsbosbeheer. Voor het recent
mogen bestraten van de oprit ging al
een traject van bijna 2 jaar aan vooraf. Toch maken de twee verouderde
kleedkamers het gehele plaatje wel
compleet en tot een paar jaar terug
werden ze ook nog verhuurd in de
zomermaanden voor het toerisme. In
kleedkamer 1 werden een paar meubels geplaatst en kleedkamer 2 werd
omgebouwd tot slaapkamer.
1e elftal, het vlaggenschip
Maar het draait bij een voetbalclub
uiteindelijk maar om 1 ding: het voetbal zelf. Is het voor een club op een
eiland moeilijk een gecertificeerde
trainer te vinden? “Er zijn weinig trainers op Texel met de juiste papieren.
Wij hebben het geluk dat wij goede
connecties in Den Helder hebben”,
aldus voorzitter Schoo. “Voor hen is
de overtocht naar Texel geen enorme drempel en zij werken vaak bij
de Marine, waar het mogelijk is om
qua werktijden iets te schuiven. Wij
zorgen dat er een autootje voor hen
beschikbaar is, zodat zij lopend (en
dus goedkoper) de overtocht maken.
Het nadeel voor de selectie is wel dat
zij al om 18:45 uur trainen, want de
laatste boot vertrekt om 21:00 uur. Nu
er dit seizoen weer een Texelse trainer (Marcel Ris, red) voor de groep
staat, traint de selectie gewoon om
20:00 uur. Een ander voordeel is dat
de trainer na de training en wedstrijd
ook nog kan blijven hangen voor een
praatje en een biertje. Er is geen boot
die gehaald moet worden.”
Een gegeven waar de eilandclub ook
tegenaan loopt is het feit dat de jongeren het eiland verlaten om te gaan
studeren. Wel komen ze ieder weekend graag terug naar Texel. Uiteraard
ook om lekker te voetballen. Secretaris Van Beek: “Wij proberen voor hen
altijd te regelen dat ze bij een voetbalclub mogen meetrainen waar ze
studeren. Op deze manier komen ze
toch aan de trainingsuren. Uiteraard
27-11-2014 11:27:46
Amateurvoetbal-NH
hebben we er geen zicht op dat ze er
trouw naar toe gaan haha.”
Uitwedstrijden
Waar tegenstanders uitkijken naar
een jaarlijks uitje richting Texel, moeten de teams van SV De Koog dus
iedere twee weken met de boot naar
het vasteland. Alle kosten worden betaald door de club zelf. Wel is er vanuit de KNVB een beetje eilandvergoeding. Hier betalen alle clubs in NL aan
mee. Daarnaast heeft de TESO nog
een regeling afgesproken met alle
Texelse voetbalclubs, waarmee zij per
lid nog een kleine vergoeding krijgen.
Om de reiskosten te beperken heeft
SV De Koog inmiddels de beschikking
over twee eigen Volkswagen busjes.
Eén van de busjes lijkt rechtstreeks
uit het Volkswagen-museum te komen en met de mooie blauwe kleur
en de clubnaam groot op de zijkant is
het een ware bezienswaardigheid. In
beide busjes is ruimte voor 8-9 personen, dus in een zeldzaam geval wordt
de stoet gecompleteerd met een auto.
Door deze luxe worden de reisjes
een stuk gezelliger. Met name na een
overwinning is het groot feest in de
busjes en op de boot.
“Het is mooi om te zien, dat de clubs
waar wij te gast zijn rekening houden met de boottijden”, vertelt André
Schoo. “De wedstrijden beginnen
dan een kwartier eerder, of juist later,
en ook de rust wordt soms ingekort
met 5-10 minuten. Dit scheelt dan
een klein uurtje wachten voor ons bij
de boot. Uiteraard waarderen wij dit
enorm.”
Weekendje Texel
Eén van de vooroordelen over de
clubs op Texel is dat de elftallen op
zondag te maken krijgen met feestvierende en wellicht nog beschonken
tegenstanders, die de uitwedstrijd op
Texel aangrijpen voor een weekend-
Nummer2.indd 5
je weg. Jan van Beek ontkent dat
dit een probleem is: “Een aantal van
onze jongens werken in de horeca.
Dus als zij de tegenstanders spotten gaat er juist wat extra alcohol in
de drankjes. Op zondag hebben de
gasten dan altijd extra spijt haha. In
de loop der jaren gaan de spelers elkaar steeds beter kennen, dus dat is
vaak in de kroegen juist gezellig. We
hebben geen slechte ervaringen tijdens de wedstrijden die veroorzaakt
worden door het stappen. Overigens
zijn het ook lang niet altijd complete
teams die de bloemetjes buitenzetten,
want regelmatig arriveert er maar één
auto. De rest van het team komt dan
gewoon op zondag met de boot.”
5
Betrokkenheid
De voorzitter en secretaris vertellen
vol trots over hun club. De club is financieel gezond, het hoofdveld is
nagenoeg gevuld met reclameborden
en het trainingsveld is na de ophoging van uitstekende kwaliteit. In de
toekomst zijn er, behalve de kleedkamers, nog verbouwingswensen voor
de keuken.
Naast de materiële zaken staat het er
ook goed voor met betrekking tot de
personele zaken. Het vrijwilligersbestand komt naar verhouding overeen
met andere clubs. Hierin is dus geen
groot verschil tussen een club op een
eiland of op het vasteland. Een goede
Texelse jeugd(competitie)
Voor de jeugdteams van de Texelse
clubs, de mini’s, F’s en E’s, is een
eigen competitie opgestart. Hierbij
speelt mee dat het veel geld kost om
iedere week de overtochten te maken. Maar ook de last die nu niet op
de schouders van de ouders komt is
een belangrijke reden. Wanneer bijvoorbeeld de F1 om 9:00 uur in Schagen zou moeten spelen, moet men al
met de boot van 8:00 uur de overtocht
maken en dan zal pas de boot van
11:30 uur haalbaar zijn.
Overigens is de Texelse jeugdcompetitie geen verplichting, want wanneer er een talentvolle lichting is, dan
schrijft de club dit team gewoon in
voor de reguliere KNVB-competitie.
Het is wel steeds lastiger om aanwas
bij de jeugd te krijgen. SV De Koog
werkt met de jeugd al samen met SV
Oosterend en De Cocksdorp, omdat het aantal kinderen dat geboren
wordt ook afneemt. Vorig jaar zijn er
op het hele eiland slechts 95 kinderen geboren. Uiteindelijk gaat hiervan
misschien de helft op voetbal en dan
verdeelt over vier clubs.
27-11-2014 11:27:46
6
Amateurvoetbal-NH
ontwikkeling die secretaris Van Beek
noemt is de verjonging in het bestuur.
Zelf is hij al 40-42 jaar actief in het bestuur en ook de penningmeester kent
een lange staat van dienst. Voorzitter
Schoo heeft ook al 10 jaar de voorzittershamer in beheer. Nu zijn er sinds
2 jaar vier jonge mannen toegetreden
en dat komt de dynamiek ten goede.
Nieuwe, frisse ideeën komen uit hun
koker. “Dit geeft onze club een mooie
boost”, aldus de secretaris.
Internationaal pupillentoernooi
Een mooi voorbeeld om aan te geven
hoe een kleine club, welke ook nog
is gesitueerd op een eiland, groot kan
zijn in daden, is het internationale
pupillentoernooi van SV De Koog. Dit
jaar werd het toernooi alweer voor de
Nummer2.indd 6
15e keer georganiseerd. Met in totaal
14 F-teams, het maximum aantal,
was het op 5 en 6 april weer een grote happening. Naast een eigen team,
welke op verzoek van de deelnemende BVO’s (betaald voetbalorganisatie, red) een E-team moest zijn,
stonden onder andere clubs als Feyenoord, Ajax, PSV, Sparta, RC Genk
en Schalke’04 op de deelnemerslijst.
Dankzij de inzet van vele, enthousiaste vrijwilligers en uiteraard vele
trouwe sponsoren, blijft het toernooi
een groot succes. De BVO’s staan in
de wachtrij om deel te mogen nemen
en dit geldt uiteraard ook voor de grote amateurclubs. Er is het afgelopen
jaar wel lang gediscussieerd of het
15-jarig jubileum een goed moment
was om te stoppen, maar gelukkig is
besloten om door te gaan. Dit prachtige toernooi is goed voor de uitstraling van Texel, maar zeker ook een
schitterend affiche voor de club SV
De Koog.
27-11-2014 11:27:47
Amateurvoetbal-NH
7
Hans Beemster Amateurvoetbaljournalist
Toen Marco van Basten op 17
augustus 1995 het besluit nam
om definitief te stoppen met
voetbal, las je dat de volgende
dag in de krant. Sinds de sociale media hun intrede hebben gedaan, is zo’n voorbeeld
ondenkbaar geworden. Waar
we vroeger afhankelijk waren
van televisie, radio en printmedia, consumeert de nieuwe generatie vooral nieuws
dat in het digitale tekstvlak is
getypt. Toch is de printmedia
nog lang niet weg te denken
uit de samenleving. De (sport)
journalisten zullen dan ook nog
van grote waarde zijn. Zo ook
Hans Beemster die al 24 jaar
actief is al sportjournalist voor
het Noordhollands Dagblad.
De geboren Hagenees verhuisde al
op vroege leeftijd naar Purmerend.
Daar heeft hij zo’n 42 jaar gewoond.
Tegenwoordig woont de journalist
met veel plezier in Oosthuizen. Hans
Beemster is op vroege leeftijd zijn
hart verloren aan voetbal en dat is
tot op de dag van vandaag niet anders. “Voetbal zit in mijn DNA”, vertelt
Beemster met veel passie. “Eigenlijk
ben ik fan van allerlei sporten, maar
voetbal is mijn grootste passie.” Zo
gek is het dan ook niet dat hij al bijna
een kwart eeuw verschillende voetbalwedstrijden bezoekt om daar een
mooi verslag van te maken. De schuldige is Beemster senior.
inneren dat ik jarig was en dat ik met
mijn vader en een aantal vriendjes
in de auto zat richting een wedstrijd
van AZ ‘67 (het huidige AZ, red.). In
Alkmaar speelde AZ tegen SVV. We
bekeken de wedstrijd vanuit het restaurant in het voormalig AZ-stadion
de Alkmaarderhout omdat het steen
en steenkoud was buiten. Sindsdien
ben ik AZ blijven volgen en zit deze
club in mijn DNA.”
Het is dan ook niet zo gek dat Beemster zelf de voetbalschoenen aan
deed en begon met voetballen op
amateurniveau. Dat deed hij bij FC
Purmerend. Op 36-jarige leeftijd besloot hij er echter al een punt achter
te zetten, doordat hij met veel blessureleed kampte. Zijn interesse in het
voetbal werd er daarom niet minder
om. Zijn talent voor het schrijven is
niet aangeboren, maar heeft hij zichzelf aangeleerd. “Als klein jochie van
een jaar of tien maakte ik mijn eerste plakboek van het WK in Mexico
van 1970. Dat is 44 jaar geleden. Ik
plakte dat boek vol met foto’s en daar
schreef ik zelf teksten bij. Ik deed hetzelfde tijdens het WK van 1974 en
het WK van 1978. Niet alleen van het
WK voetbal maakte ik plakboeken,
ook van de Tour de France. Ja, je kan
zeggen dat ik het mezelf op vroege
leeftijd heb aangeleerd.”
“Daarnaast heb ik jarenlang voor de
overheid gewerkt. Ik heb veel teksten
moeten schrijven voor de gemeente,
waardoor mijn affiniteit voor het teksten schrijven alleen maar is gaan
groeien.”
Tegenwoordig is Beemster al 24 jaar
sportjournalist bij het papieren dagblad Het Noordhollands Dagblad.
“In 1990 zag ik een advertentie in de
krant staan met ‘Medewerkers gezocht’. Ik reageerde hierop en geen
vier dagen later mocht ik al verslag
doen van SV Marken tegen Quick
Boys. Ik weet nog dat het op Hemelvaartsdag viel en het stervensdruk
was. Ik dacht zo’n duizend toeschouwers. Die wedstrijd was aan het begin van de avond ongeveer afgelopen
“Toen ik paar maanden oud was
stond ik al met een bal te pielen. Mijn
liefde voor de sport werd allemaal
vergroot toen mijn vader me op zesjarige leeftijd mee nam naar een wedstrijd van Purmersteijn. Daar stond ik
dan als klein jochie tussen duizenden toeschouwers. In die tijd speelde
Purmersteijn nog in de hoofdklasse
en waren ze enorm populair. Maar ik
ging niet alleen mee naar amateurwedstrijden. Ik kan mij nog goed her-
Nummer2.indd 7
27-11-2014 11:27:48
8
Amateurvoetbal-NH
VAN PLAKBOEKEN VOL, NAAR ERVAREN VOETBALJOURNALIST
en de volgende dag moest er al een
verslag van 1100 woorden in de krant
staan. Dus ik moest snel handelen.”
“Nee, ik heb geen journalistiek gestudeerd. Wel heb ik in 1994 de cursus
‘Journalistiek’ gevolgd via de Leidse
Onderwijs Instelling (LOI). Het zat er
bij mij gewoon in en dat is nooit meer
veranderd.”
Na 24 jaar als freelancer bij het NHD
actief te zijn, kent Beemster inmiddels
alle kneepjes van het vak. Zo keek hij
in het begin nog erg naar het verloop
van de wedstrijden en benoemde hij
van minuut één tot de laatste minuut
elke kans in zijn verslag. Tegenwoordig let de ervaren journalist vooral op
de hoofdlijnen van een wedstrijd. “Ik
bouw liever mijn verhaal op over een
situatie die beslissend is tijdens een
wedstrijd. Denk bijvoorbeeld aan een
doorslaggevend doelpunt, een rode
kaart, een merkwaardige wissel, etc.
Dat kan van alles zijn. Ik vind dat veel
leuker dan dat je elke kans benoemt.”
“Ik kijk natuurlijk ook wel hoe een
ploeg voetbalt. Hoe doet de ploeg het
van balbezit naar balverlies en andersom? Hoe doen ze het in de omschakeling? Dat is bij elke ploeg weer
anders. Als de balans in de ploeg
goed is, kom je al een heel eind. Goed
voorbeeld is Manchester United. Die
hebben een geweldige voorhoede,
maar achterin stelt het niets voor. Ik
bereid me ook goed voor op een wedstrijd waar ik naartoe ga. Zo lees ik
verschillende verslagen van de clubs
op het internet en kan ik me voorbereiden op de wedstrijd. De laatste
jaren ben ik de clubwatcher van de
hoofdklasser RKAV Volendam, waardoor ik vaak de tegenstander van te
voren analyseer. Ik zorg ervoor dat ik
ruim een half uur van te voren op het
complex ben en maak dan rustig een
praatje met de coach, in dit geval Tijs
Schipper.”
Na het voorbereidende praatje van
Beemster en de wedstrijd van negentig minuten zit zijn taak er nog niet
op. De journalist zal geen journalist
zijn als hij na de wedstrijd de desbetreffende trainer vraagt hoe het nou
komt waarom het een gatenkaas was
achterin, waarom de rechtsachter niet
zijn taak uitvoerde, waarom de spits
die kans niet maakte en waar het
Nummer2.indd 8
aan lag waarom ze 4-4-2 speelde in
plaats van 4-3-3. “Maar ik houd geen
rekening met op hoe ik op een trainer
afstap na afloop. Ongeacht hij heeft
gewonnen of heeft verloren. Ik werk
volgens de feiten. Vroeger sprak ik
de beide coaches, maar tegenwoordig alleen nog de trainer van Volendam. Vroeger mocht ik ook nog een
verslag schrijven van 1100 woorden,
tegenwoordig mag ik niet meer dan
500 woorden kwijt in mijn stuk. Ik ben
iemand die zegt waar het op staat.
Als de keeper vijf blunders heeft gemaakt, benoem ik dat. Ik moet wel geloofwaardig blijven. Daarnaast werk
ik volgens een bepaalde strategie en
dat bevalt me uitstekend. En de krant
volgens mij ook, anders hadden ze
mij er allang uitgeschopt.”
Op de vraag of voetbaltrainers realistisch zijn, moest Beemster wel even
lachen. “Trainers hebben ook hun
emoties en dat is heel logisch. De
meeste trainers zijn na een wedstrijd
heel goed benaderbaar; de ene is vol
emotie, de ander is heel rustig en bij
de ander moet ik even een kwartiertje wachten zodat hij kan uitrazen.
Ik heb wel eens een trainer meegemaakt die alles op mij afreageerde.
De IVV-trainer speelde toen tegen
FC Den Helder voor de nacompetitie,
maar verloor. Zijn ploeg kreeg geen
penalty, maar de tegenstander wel en
was na afloop dan ook furieus tegen
de scheidsrechter. Toen ik hem na de
wedstrijd om zijn mening vroeg over
de wedstrijd, reageerde hij zijn woede
af op mij. Maar dat moet je niet doen
bij mij. Ik hoef mij niet te laten slachtofferen. Ik vind dat je dan de klasse
moet hebben om de media te woord
te staan als ze daar om vragen. Elke
trainer is anders.”
aanlopen wilde hij met mij op de vuist
gaan. Ik heb hem met stijgende verbazing aangekeken. Hij was des duivels en dacht dat ik degene was die
iets naar hem had geroepen. Pas een
jaar of paar maanden later na die bewuste zaterdag werd duidelijk bij de
krant wie die persoon was geweest,
die het wel had geroepen. Later heb
ik dat samen met een collega van de
krant bij het DZS-bestuur uitgesproken, omdat het ons toch wel hoog zat.
Ik was ten slotte ook niet meer dan
een freelance journalist.”
Het moment dat hem het meest is
bijgebleven gebeurde tijdens de
wedstrijd Purmersteijn tegen DZS.
“Iemand naast mij langs de lijn riep
iets naar de trainer van DZS. Ik was
net iets aan het noteren en ik hoorde geen eens wat diegene naar hem
roep. Maar de DZS-trainer keek heel
boos achter zich. Toen ik hem na afloop wilde spreken over de wedstrijd
was hij verschrikkelijk boos. Ik liet
hem even uitrazen bij de kleedkamers, maar toen ik eenmaal kwam
27-11-2014 11:27:48
Amateurvoetbal-NH
9
De Vrijwilliger(s)
De Kennemers
Hans Wold, Rein en Jan Hommes lijden aan ‘De Kennemers-virus’: “En daar
kom je niet meer van af”
Over vier jaar bestaat De Kennemers uit Beverwijk honderd
jaar. Daarmee is het de oudste
club uit de regio Kennemerland. In deze eeuw is er veel
gebeurd wat allemaal op (foto)
papier staat.
De huidig eersteklasser beschikt over één van de grootste archieven van het land,
met dank aan de ras echte De
Kennemers-leden Hans Wold
(76), Rein Hommes (67) en
Jan Hommes (59). “Wij zijn
vrij uniek gezien ons grote
archief.”
Toen de voetbalcarrière van Hans
Wold er vijftig jaar geleden op zat,
begon hij met het verzamelen van
verschillende publicaties met betrekking tot De Kennemers. In 1948
werd hij lid van de club en daar is
sindsdien geen verandering in gekomen. "Wij beschikken over de
clubbladen van De Kennemers van
1930, dat is toch een mooi blokje geschiedenis", vertelt Wold.
Sinds februari van het vorige jaar
heeft Wold het stokje als archivaris
doorgegeven aan Rein Hommes.
Het 67-jarige ere-lid is al 60 jaar lid
van de club en zat in totaal 41 jaar
in het bestuur van de club. Sinds
Nummer2.indd 9
twee jaar heeft hij afstand gedaan
van het bestuur. Rein Hommes:
"Hans vroeg mij of ik hem wilde opvolgen als archivaris en daar heb ik
niet lang over hoeven na te denken.
Al gebeurt tegenwoordig bijna alles digitaal, ik blijf het mooi vinden."
De familie Hommes wordt bij de bekenden van de club in één adem
genoemd met De Kennemers. Beide zijn onlosmakend met elkaar verbonden. Dat bevestigt ook de jongere broer van Rein Jan Hommes.
"Wij zijn 'Hommessen' en die horen
bij De Kennemers", weet Jan, die
vijftig jaar lid is van de club in Beverwijk. "Onze vader is zelfs koninklijk
onderscheiden voor zijn werkzaamheden bij de club. Dat is een mooi
gegeven voor de familie. Zelf ben ik
twintig jaar secretaris geweest en ben
nu drie jaar eerste elftal begeleider."
Archief
Het archief dat De Kennemers beschikt is uniek. Veel Nederlandse
clubs hebben überhaupt geen archief, laat staan zo'n uitgebreide
collectie als deze. Hans bevestigt dit
dan ook. "Menig Betaald Voetbal Organisatie (BVO) hebben niet wat wij
bezitten. Ik ben zelf nooit met het digitale tijdperk bezig geweest. Ik ben
een echte verzamelaar en daar had
ik dan ook alles voor over. Toen ik
begon met het verzamelen kreeg ik
wel meteen een harde les. Jaap van
Urk was een keeper bij De Kennemers, maar overleed helaas. Ik wist
toevallig dat zijn vrouw in IJmuiden
woonde, dus ging ik een week later
langs om te vragen of zij nog foto's
Het drietal staat op met De Kennemers en gaat slapen met De Kennemers. De passie straalt ervan af en
dat hebben ze allemaal te danken
aan hun ouders. Rein: "Die namen
ons mee naar de club toen wij nog
kleine jochies waren. Het 'De Kennemers-virus' wordt overgedragen en
daar genees je ook niet van. Het gaat
van vader op zoon. Dat clubmensen
schaars worden is zeker een feit.
Maar hier bij De Kennemers heb je die
gelukkig nog. Ook onze familieleden
zijn nauw betrokken bij de club en zo
wordt het virus door ons verspreid."
27-11-2014 11:27:49
10
Amateurvoetbal-NH
had van haar overleden echtgenoot.
Ze barstte in tranen uit en zei dat ze
alle foto's van hem had verwijderd,
omdat ze het zo zwaar had. Dat is
mij één keer gebeurt en daarna nooit
taliseerd zijn, je moet er toch niet
aan denken dat je al je papieren
clubbladen kwijtraakt. We hebben de hele oude exemplaren naar
het Hollands archief verplaatst."
Rafael van der Vaart
Wie aan De Kennemers denkt, denkt
aan Rafael van der Vaart. De huidig
profvoetballer van HSV en het Nederlands elftal speelde in de jeugd van
‘Wij beschikken over clubbladen van 1930’
meer. Als een bok op een havenkist
ging ik erachter aan, wat ik trouwens
nooit voor mezelf zou doen. Ik ben
best bescheiden, maar als het om de
vereniging gaat, ben ik heel anders."
"Het klopt dat ik een belangrijke
taak in handen heb gekregen", vertelt Rein, "en die eindigt nooit." Na
meer dan vijftig jaar van verzamelen
zit het archief vol met mooie artikelen van De Kennemers. Het beeld
dat dit op één of andere manier verdwijnt is volgens Hans dan ook 'een
nachtmerrie'. Rein: "We hebben nu
iets van 2.000 foto's die in een apart
archief liggen. Daarnaast heb ik de
kopieën daarvan bij mij thuis liggen.
En de negatieven liggen bij mij thuis."
Jan: "Je mag dan nog zo gedigi-
Nummer2.indd 10
1e Clubblad na de
2e wereldoorlog
1e Clubblad Kennemers
27-11-2014 11:27:50
Amateurvoetbal-NH
de club voor hij naar Ajax verkaste.
Hans: "Tot twee jaar geleden heb ik
ook alles van hem bijgehouden. De
familie Van der Vaart is erg betrokken bij de club. Zijn broer heeft hier
gevoetbald en zijn vader voetbalt hier
nog steeds. Voor de familie heb ik
ook plakboeken van hem bijgehouden vanaf dat hij naar Ajax ging. Ze
vroegen of ik dat wilde doen voor hun
en dat deed ik met veel plezier. Ik had
het elf jaar gedaan en twee jaar geleden vond ik het welletjes. Toeval was
dat hij op dat moment ging scheiden
met Sylvie Meis. Ik was daarom ook
niet zo rouwig om de breuk; het was
een goed moment om te stoppen."
Rein: "Bij het jaarlijks terugkerend toernooi op de club is hij acht
van de laatste tien edities aanwezig geweest. Dat zorgt natuurlijk
voor veel publiciteit en publiek."
'Middelmatige club'
Jan: "Wij zijn een middelmatige club
met beperkte financiële middelen.
Maar ik vind wel dat wij bovenmaats
Nummer2.indd 11
presteren. Bij de clubs hier in de
buurt als ADO '20 en Odin wordt er
betaald, maar met de minimale middelen zijn wij een goede eersteklasser. De Kennemers heeft de naam
mee en het is dan ook niet zo gek
dat veel (jonge) jongens voor ons
kiezen. Wij als club zijnde doen ook
veel voor de 650 leden waar wij over
beschikken en wij hopen dat dit aantal alleen nog maar meer wordt."
Rein: "Een samenwerking tussen
clubs uit de regio Kennemerland
sluit ik niet uit. DEM, Jong Hercules,
Beverwijk en De Kennemers zijn de
clubs uit de regio en het zal me niet
verbazen als er maar twee over blijven
over een aantal jaar. Al hoop ik dan
wel dat de naam Kennemers gehandhaafd zal worden. In 2018 bestaan wij
exact honderd jaar en dat is uniek."
Wat het drietal zeker weet is dat
ze er over vijftig jaar niet meer
zijn, maar voorspellen durven ze
wel. Hans: "Alles zal dan gedigitaliseerd zijn. Met één druk op de
knop zal je van alles kunnen zien,
11
als vinden wij dat niet bijzonder.
Een scherm is toch heel anders, dan een originele foto of
papier in je handen te hebben.”
27-11-2014 11:27:50
12
Amateurvoetbal-NH
Mike Kolf: Opleiden is geen
sprint maar een marathon
Hij was ruim zeventien jaar actief als hoofd jeugdopleiding
bij het Amsterdamse Zeeburgia, was daarnaast zes jaar
de hoofdtrainer van Zeeburgia
en zorgde er in die tijd voor
dat er meer dan vierhonderd
jeugdspelers naar een Betaald
Voetbal Organisatie (BVO)
vertrokken. Mike Kolf heeft
een flinke reputatie als het
gaat om het opleiden van de
jeugd. Het is dan ook niet zo
gek dat er verschillende amateurvereniging aan de diensten
van Kolf trokken. De ervaren
trainer koos uiteindelijk voor
Hercules Zaandam. Het is net
een aantal maanden bezig bij
de club, maar zijn ambities zijn
duidelijk: “Hercules moet de
beste club uit de Zaanstreek
worden met de beste jeugdopleiding”,
aldus
Kolf
Kolf ademt voetbal. Dat is aan alles te
merken de getogen Amsterdammer.
Zijn passie heeft hij overgebracht aan
zijn familie, want zowel zijn zoons als
zijn dochter zijn allemaal met voetbal
bezig.
danks zijn overstap is hij nog steeds
bezig met coördinatiewerk bij de club
uit Amsterdam, maar besteed hij de
meeste aandacht en tijd aan zijn nieuwe club.
“Het instapmoment bij Hercules
was gunstiger dan bij Zeeburgia. Bij
Zeeburgia nam ik de taak als hoofd
jeugdopleiding over van iemand die
op vakantie ging. Dat heeft uiteindelijk zeventien jaar geduurd. Hercules
heeft mij echter bewust gevraagd om
te komen om zo stappen te maken
als club zijnde. De randzaken zijn hier
beter geregeld dan aan het begin bij
Zeeburgia.”
Wat is precies jouw taak bij Hercules Zaandam?
“Ik probeer ervoor te zorgen om een
herkenbare stijl krijgen bij de club. Er
moet bewust worden opgeleid. Dan
bedoel ik dus dat het voetbal, het bedrijven van de sport bewuster wordt
beleefd. Zo ben ik in eerste instantie
met de trainers bezig, maar ook zeker
met de jeugd. Ik werk via een bepaald
concept bij de trainers en die moet zij
volgen om zo een herkenbare stijl te
gaan ontwikkelen. We hebben bij alle
selectieteams gediplomeerde trainers
en in de toekomst willen we alleen
maar trainers met een diploma op de
club, om zo kwaliteit te leveren.”
“We willen opleiden om te winnen.
De opleiding van de jeugd moet het
belangrijkst zijn. Het is namelijk niet
zo, dat bij veel andere clubs het geval is, dat we voetballen om zaterdag
te winnen. Nee, de opleiding moet
goed zijn. Opleiden is geen sprint,
maar een marathon. Daarbij zijn de
ouders ook erg belangrijk. Ik heb dan
ook ouderavonden gepland, zodat de
ouders zien wat er gebeurt bij de club.
Het komt natuurlijk altijd voor dat zij
reacties hebben op van alles en nog
wat. Via deze avonden proberen we
ze te laten wennen aan onze manier
van werken. Je went er sneller aan
als je het besproken wordt. Vandaar
de ouderavonden.”
Afgelopen zomer ben je ingestapt
als hoofd jeugdopleiding bij Hercules Zaandam. Hoe zijn jouw eerste
maanden hier verlopen?
“Ik ben op een ongelukkig moment ingestapt bij de club. Ik begon hier op 1
juli en dat is het de periode dat iedereen op vakantie gaat. Ik begon daarom vooral met analyseren. Ik heb verschillende trainingen bezocht van de
F-pupillen tot aan de hoogste teams.
Vervolgens ben ik met de trainers om
de tafel gaan zitten. Ik vroeg of ze
een korte analyse wilde maken van
hun team en die vervolgens bij mij wilde inleveren. Aan de hand van deze
“Ik heb van mijn hobby mijn beroep
gemaakt, letterlijk en figuurlijk”, begint
Kolf. “Ik ben de hele dag met sport
bezig. Vooral met het opleiden van de
jeugd zowel voor een maarschappelijke carrière, als voor een voetbalcarrière. Maar ik begeleid ook jongens
die terug moeten keren in de maatschappij en dat doe ik voor verschillende partijen. Mijn grootste passie is
uiteindelijk voetbal.”
Kolf spendeerde de afgelopen zeventien jaar bij het Amsterdamse
Zeeburgia, maar verruilde zijn grote
liefde in voor Hercules Zaandam. On-
Nummer2.indd 12
27-11-2014 11:27:51
Amateurvoetbal-NH
Het is niet zomaar dat ik meer dan
vierhonderd jeugdspelers heb overgedragen aan een BVO.”
Klopt het dat de aantrekkingkracht
van Hercules Zaandam minder is
als een beker Amsterdamse club
als Zeeburgia?
“Ja, dat merk ik wel, maar dat was
vroeger bij Zeeburgia wel anders.
Mijn eerste vergadering bij Zeeburgia
was het de vraag of de club nog wel
zou bestaan. Toen vroegen ze me
of ik de jeugdopleiding om me wilde
nemen en dat ging vervolgens prima.
Of er spelers naar Hercules komen
omdat ik hier nu zit? Ja, dat is wel
al voorgekomen. En ik hoop alleen
maar dat het er meer worden. Dat
hoop ik te bereiken door een herkenbare speelstijl te creëren en mijn manier van opleiden. Wij zijn niet zomaar
uitgegroeid tot algemene club tot prioriteit club van AZ. Zij weten namelijk
hoe ik te werk ga. We zijn inmiddels
ook druk bezig met Ajax.”
samenvatting zijn we nog eens gaan
zitten en hebben we besproken wat
de verbeterpunten zijn en vooral naar
voren gehaald hoe er hier gewerkt
wordt. De herkenbaarheid is daarin
erg belangrijk; we moeten middels
een bepaalde visie te werk gaan.”
Heeft Hercules de kwaliteiten als
het gaat om trainers?
“Het enige wat je nodig hebt om een
goede trainer te worden, is om goed
te wíllen worden. Als trainers zeggen dat ze het al jaren anders doen
volgens een andere visie die ik heb,
vraag ik ze om aantoonbare resultaten. Ik kan resultaten overleveren.
Wat is de doelstelling die je je hebt
opgesteld bij deze club?
“Wij willen de beste vereniging van
de Zaanstreek worden met de beste
jeugdopleiding. Daarna bepalen we
de volgende te nemen stappen. We
hebben een samenwerking voor drie
jaar getekend. Dat geeft denk ik wel
aan dat ze vertrouwen hebben in mij
en daar ben ik ook erg blij mee. We
hopen binnen drie jaar grote stappen te hebben gemaakt. Zo speelt
de jeugd voornamelijk in de eerste
klasse, maar over een paar jaar hoop
ik dat ze in de landelijke competities
spelen.”
“Ik heb mezelf daar niet een bepaalde tijd voor gegeven. Ik ben een doener. Ik ga aan de slag zoals ik dat ook
bij Zeeburgia deed en dat is met het
13
materiaal dat aanwezig is. Ik ben nu
voornamelijk bezig met de trainers
en gelukkig willen zij dezelfde weg
in slaan zoals ik dat wil. Want als zij
dezelfde weg willen inslaan, kan je
stappen maken. Op het moment dat
wij herkenbaar voetbal spelen en herkenbaar opleiden, zullen ze voor ons
kiezen. We hebben een duidelijke
structuur, hebben een duidelijk visie,
een mooi complex. Ik hoop over vijf
jaar zover te zijn dat we de selectieteams hebben uitgebreid. Momenteel hebben wij één selectieteam per
leeftijds catogerie en de rest zijn opleidingsteams. Dan moeten er twee
selectieteams zijn en het derde en
vierde team moeten opleidingsteam
zijn. Dat is het streven.”
“Ik wil de rol van het bestuur ook even
benadrukken. Zij hebben mij niet zomaar voor drie jaar gebonden aan de
club. Het geeft aan dat ze vertrouwen hebben in mij en dat doet mij erg
goed. Meestal moet je op het begin
zieltjes winnen, maar dat is in dit geval niet zo. Ze staan volledig achter
mijn visie en dat is enorm prettig werken.”
LEESMAP
BESTELLEN ?
BEL
Reijne's GLP
Gedempte Veert 203
Tel nr: 072-5642910
Nummer2.indd 13
27-11-2014 11:27:51
14
Amateurvoetbal-NH
Milanello in Andijk
Fusieclub Andijk mag pronken met nieuw complex
Sinds dit jaar is Andijk een
fusieclub rijker. Voetbalverenigingen SV Asonia en AVV
Andijk sloegen de handen ineen en dat resulteerden in een
nieuwe club met negenhonderd leden: Sporting Andijk.
Bij aankomst op de Kleingouw doemt
een groot sportcomplex op. Direct
wordt duidelijk dat beide verenigingen er sinds de fusie niet op achteruit zijn gegaan. Het complex telt
twee nieuwe kunstgrasvelden, twee
grasvelden, een handbalveld en twee
korfbalvelden. “Bovendien is de kantine ook vernieuwd.” Het zijn de woorden van voorzitter Jaap Kwantes, die
nauw betrokken was bij de fusie. Op
het moment dat de plannen voor een
fusie op gang kwamen, was hij voorzitter van Asonia. “Wij stonden direct
achter een fusie, maar niet voordat
we wisten wat het zou opleveren. Wij
hebben duidelijk gemaakt wat onze
wensen waren en die zijn allemaal
gehonoreerd.”
“De vrijwilligers dragen deze club”
delijk stemden de afdelingen van de
handbal en korfbal ook in. Het gevolg
was een schitterend complex.”
Weinig problemen dus met het fusietraject, maar hoe zat dat met de spelers van beide clubs? Zou de rivaliteit
wellicht roet in het eten gooien? “Nee,
absoluut niet.” Luc Waardenburg is
duidelijk in zijn bewoording. De spits
van het eerste elftal (zaterdagafdeling, red.) scoort van kleins af aan zijn
doelpunten voor Asonia. Veel moeite
met de samenvoegingen van de twee
clubs had hij echter niet. “Ik keek er
eigenlijk meer naar uit. Onderling
was er misschien wel rivaliteit, maar
dat was dan puur op sportief gebied.
Wij stonden op zondag vaak bij AVV
langs de lijn en andersom was dat
precies hetzelfde. Ik denk dat ik ook
voor mijn leeftijdgenoten spreek, als
ik zeg dat het traject vooral interessant was. Je gaat spelen in een ander
tenue, onder een andere naam en
het clublogo moet opnieuw bedacht
Geen problemen
Die wensen werden zo’n acht jaar
geleden gevormd, op het moment
dat de gemeente besloot om woningbouw te plegen op het complex van
Asonia. “In eerste instantie wilden
we samen met AVV naar een nieuwe
locatie verhuizen, maar dat werd te
duur”, legt Kwantes uit. “De plek bij
de Kleiakker was financieel ook niet
haalbaar. Toen werd besloten om de
toenmalige locatie van AVV te gebruiken. Dat plan bleek wel haalbaar en
toen zijn we daar voor gegaan. Uitein-
Nummer2.indd 14
27-11-2014 11:27:52
Amateurvoetbal-NH
worden. Bovendien is het zo, dat de
club sterker is geworden. Er kan beter geselecteerd worden, vooral in de
jeugd.” Daar is bewust voor gekozen,
volgens Kwantes. “Bij AVV werd al
gewerkt met een jeugdcoördinator en
een jeugdplan. Daar borduren we met
kaar steekt. Een voor allen en allen
voor een. “Daar ben ik wel trots op,
ja. Elke vrijdag- en maandagochtend
loopt hier bijvoorbeeld een ploeg op
het complex. Het kantinepersoneel
staat er elke week weer en achter de
schermen wordt ontzettend veel werk
15
van Sporting Andijk een bouwput. Hoe
anders was dat 30 augustus, toen de
Andijker vereniging het complex officieel in gebruik nam. “Een topdag!”,
blikt Kwantes terug. Een lach verschijnt op het gezicht wanneer hij vertelt over de historische dag. “De jeugd
“Wij stonden zondag vaak langs de lijn bij AVV en andersom
was dat precies hetzelfde”
Sporting Andijk op voort. Prestaties
zijn wel belangrijk, maar wij zijn meer
dan alleen een sportclub. Het sociale
aspect is heel belangrijk. Een veilige
club, die middenin het dorp staat. Met
elkaar groeien, dat is het idee.”
Vrijwilligers
De laatste woorden benadrukken
hoe de clubcultuur in Andijk in el-
Nummer2.indd 15
verricht. De vrijwilligers dragen deze
club en als voorzitter maak ik daar
graag een groot compliment voor. Dat
meen ik echt. Die mensen kan een
club niet missen, en al helemaal niet
bij de start van een nieuwe club.”
Mede dankzij veel vrijwilligers is het
vernieuwde complex in slechts vier
maanden tijd gerealiseerd. Van april
tot juli was het nieuwe onderkomen
van Asonia kwam fietsend vanuit het
oosten naar de club en die van AVV
vanuit het westen. Met elkaar werden
de vlaggen van Asonia en AVV naar
beneden gehesen, waarna de vlag
van Sporting Andijk omhoog ging.
Een mooi symbool van de nieuwe
start.”
27-11-2014 11:27:53
16
Amateurvoetbal-NH
FC Purmerend Dames 1 op weg
naar de Hoofdklasse met Milton
Macnack en Ron Jonker
“Damesvoetbal is ‘booming’!”,
is de mooie verwoording van
Milton Macnack over de opkomst van het vrouwenvoetbal. Het mag inmiddels geen
geheim meer zijn dat het vrouwenvoetbal de snelst groeiende sport is van het land. Zowel Macnack als Ron Jonker
maken dat van dichtbij mee.
De beide heren hebben de
leiding over het eerste team
van de dames bij FC Purmerend, die de afgelopen jaren
een flinke opmars hebben
gemaakt. Volgens beiden is
het wel een waar gevecht geweest om te komen, waar de
dames 1 nu momenteel staan.
Als je beide CV’s van Jonker en Milton Macnack naast elkaar legt, is er
wel degelijk een groot verschil. Zo
heeft assistent-trainer Ron Jonker
een groot gedeelte van zijn voetbalcarrière bij Oosthuizen gespeeld en
nog even bij Kwiek ‘78. Een trainerscarrière voor FC Purmerend had hij
nog niet.
Hoofdtrainer Macknack daarentegen
heeft wat clubs versleten. Zo speelde
hij bij De Volewijckers, Rood Wit-A,
De Dijk (heette toen nog Scharwoude), VVS ‘46, DWV en nog een paar
jaartjes in de jeugd van Ajax. Iedereen die de naam Macnack hoort zal
eerder denken aan zijn jongere broertje Lenny Macnack, die bekend is van
de Masters of the Game.
Ook het vak trainer zijn is voor Milton
Macnack geen onbekend terrein. Zo
was hij trainer bij SVH, OSV, OFC en
in de jeugd bij Hollandia. Maar trainer
zijn bij een dames team is voor Macnack nieuw. “Dit is voor mij een nieuwe uitdaging”, vertelt Macnack. “Vorig
seizoen was ik ook al actief bij FC
Purmerend, maar toen als verzorger
voor de zondagselectie. De dames
hebben mij gevraagd of ik niet trainer
wil worden bij hun. Ik zag daar wel een
uitdaging in en dus heb ik ja gezegd.”
Merk je een groot verschil tussen
het trainen van de jongens en de
dames?
Milton: “Ja, zeker weten. Voor mij was
het een grote aanpassing.”
Ron: “Ik denk vooral dat het sociale
aspect anders is in vergelijking met
de jongens. Want als vrouwen bijvoorbeeld boos zijn, dan zijn ze ook
echt boos.”
Milton: “Dat is zeker waar. Bij de jongens is het zo dat wanneer je ze op de
dinsdagtraining wegstuurt, dat ze er
donderdag weer staan en doen alsof
hun neus bloedt. Bij een dame kan je
dat niet verwachten. Dat blijft hangen.
Ik heb in deze kort tijd wel geleerd
dat je meer over stap drie, vier en vijf
moet nadenken dan als je de jongens
traint. Het is af en toe op eieren lopen,
maar dat maakt het wel heel leuk.”
Ron: “Dat merken we vooral ook aan
de mentaliteit van de dames. Ik werk
nu al vier jaar met deze dames, maar
ze verbazen me iedere keer weer.
Tijdens de voorbereiding was er een
perfect voorbeeld. Wij gingen toen
met het dames team naar een hoge
brug in het centrum van Purmerend
(Melkwegbrug, red.). Daar hebben
we aan de conditie van de dames gewerkt. Je zag de meiden kapot gaan,
Milton Macnack en Ron Jonker: “Het is af en toe op eieren lopen
maar dat maakt het wel leuk”
Nummer2.indd 16
27-11-2014 11:27:53
Amateurvoetbal-NH
maar ze gaven geen krimp. Niemand
was aan het zeuren, terwijl ze het
heel zwaar hadden.”
Milton: “En toen we dat aan de zondagselectie van de heren vertelden,
verklaarden ze ons bijna voor gek.
‘Nee, dat gaan wij echt niet doen’,
was hun reactie. In dat geval is de instelling van de jongens heel anders:
het moet wel leuk blijven en niet te
gek worden. Dat is hun instelling. Ook
bijvoorbeeld als ze een ‘tikkie’ krijgen.
Dan is het al snel dat ze drie weken in
de lappenmand liggen. Bij de dames
moet ik goed opletten of iedereen wel
pijnvrij aan het voetballen is en niet
aan het forceren is. Want die zijn in
staat om door te gaan tot ze erbij
neervallen.”
En hun wedstrijdmentaliteit dan?
Milton: “Die is weer anders. Ik heb al
snel gemerkt dat ze al sloffend naar
het veld liepen om de warming-up te
doen. Sommigen deden nog even
netjes hun haren en namen rustig
de tijd. Als er iemand aan de zijkant
stond met wat eten, liepen een aantal
meiden naar de zijkant om daar wat
van te nemen. Daar moest ik in het
begin wel heel erg aan wennen. Ze
zijn socialer dan de mannen.”
Ron: “Maar als de wedstrijd eenmaal
is begonnen gaan ze er volledig voor.
Een paar meiden kunnen flink uitdelen bij ons. Die gaan dan ook niet terug om sorry te zeggen of een handje te geven. Bij de C- en D-junioren
Nummer2.indd 17
merk je dat ze dan stoppen en met
z’n alle gaan kijken hoe het gaat. Dat
heb je op dit niveau niet meer. In de
derde klasse merkte ik dat ze nog wel
oog voor elkaar hadden, in de tweede klasse werd dat al minder en nu
in de eerste klasse bekommerde zich
niemand meer om diegene die op de
grond ligt. Daar is het niveau te hoog
voor.”
Als de dames hebben verloren,
hoe reageren ze dan afloop?
Milton: “Verschillend. Een paar kunnen bloedchagrijnig zijn, die lang
nodig hebben om het verlies te verwerken. Ik spreek ze dan ook nooit
na de wedstrijd aan, maar pas op de
dinsdagavond voor trainen. Wat dat
betreft is dat gelijkwaardig aan de jongens. Maar je hebt er ook een paar
tussen lopen die lachend van het veld
lopen. Zij weten dat ik daar als trainer moeite mee heb. Of dat iets vrouwelijks is? Nee, ik heb vorig jaar bij
het eerste team van FC Purmerend
hetzelfde meegemaakt, terwijl ze degradeerden. Wat dat betreft is het ook
het aard van het beestje.”
Ron: “Bij sommigen duurt het echt
wel twee of drie weken voordat zij
het verlies hebben verwerkt. Dat is
echt zo. Maar bij de ander is ze na
het laatste fluitsignaal alweer aan
het dollen. Het verschilt heel erg.”
17
De dames 1 hebben de laatste jaren een flinke opmars gemaakt.
Hoe komt dat?
Ron: “Veel mazzel denk ik. We hebben de afgelopen jaren namelijk een
heel goede spelersgroep gehad.
Veel meiden die op een pittig niveau
hebben gevoetbald kwamen bij ons
voetballen. Manon Bakx kwam bijvoorbeeld van AZ vandaan. Iedereen die in de A-jeugd de club verliet
kwam later weer terug. In het eerste
jaar hebben we veel strijd gehad met
de A-junioren en de dames 1. Die
wilden toen niet met elkaar spelen,
maar daar hebben we ons uiteindelijk doorheen geramd. In het tweede
jaar konden we daar de vruchten van
plukken. Sindsdien gaat het bergopwaarts.”
Milton: “Dat is gelijk de kracht van
Ron. Hij is iemand die echt een team
kan smeden dat heeft hij ook gedaan.
Daar heb ik nu heel erg veel aan.”
Hoe staan de dames 1 van FC Purmerend er nu voor?
Milton: “Ze spelen nu eerste klasse.
De Hoofdklasse is de hoogste competitie die je kan bereiken. Dat is
ook ons streven. We zijn groeiende.
Natuurlijk kan er altijd meer tijd en
aandacht aan de dames worden geschonken, maar ik moet zeggen dat
de damesvoorzitter zijn best doet. Hij
doet er alles om alles gelijkwaardig
te trekken, maar er is nog een lange
weg te gaan, al denk ik dat we bij FC
27-11-2014 11:27:54
18
Amateurvoetbal-NH
Purmerend op de goede weg zijn.”
Ron: “FC Purmerend is iedere week
groeiende, al is dat wel echt een gevecht geweest. Ik zit hier nu al vier
jaar en op het begin wat het echt een
gesteggel geweest. Denk bijvoorbeeld aan de bezetting van de velden
tijdens de trainingen. Dat de zondagselectie voorrang krijgt, begrijp ik
volkomen. Maar de A- en B-junioren
krijgen dat ook, terwijl de dames 1 op
het hoogste niveau speelt van de hele
vereniging.”
Merken jullie dat het vrouwenvoetbal is veranderd bij Purmerend?
Milton: “Ja, zeker. Ik weet nog dat
mijn zuster 25 jaar geleden met echte
internationals heeft gevoetbald. Daar
zaten echt een aantal goede speelsters tussen, maar ook een aantal
die bakten er niks van. Wij hebben nu
echt een team die goed kan voetballen. Daarnaast lopen er ook nog een
aantal talentjes in de A- en B-jeugd,
waar gediplomeerde trainers langs
de kant staan. Purmerend kan een
tijd vooruit met het damesvoetbal. Het
gaat hier heel goed vergeleken met
andere clubs.”
Ron: “We hebben sinds kort ook
een meidenbestuur gekregen. Een
aantal nieuwe mensen hebben een
andere weg ingeslagen en hebben
contact gezocht met Telstar. Zo is
er en jeugdplan opgesteld om met
Telstar te gaan samenwerken en
zo het niveau omhoog te krikken.”
Is het leuk om de meiden te trainen?
Milton: “Heel leuk. Vooral het sociale aspect is leuk. Iedereen gaat heel
anders met elkaar om vergeleken met
de jongens. Afgelopen zondag is een
mooi voorbeeld daarvan. Een goede
vriend van mij is onlangs overleden.
Tot aan die ochtend kon ik daar mee
omgaan. Maar toen ik zondag bij die
meiden was, brak ik. Als ik dan zag
hoe die meiden daarmee omgaan is
dat geweldig. Ik ben die hele zondag
niet meer hetzelfde geweest, maar
dat zien en voelen ze ook.”
Ron: “Ze steunen je altijd door dik en
dun en dat is het mooie aan de dames. Bij de eerste goal hingen ze ook
met z’n alle bij Milton om zijn nek.”
Milton: “Ik was vorig seizoen dus verzorger bij de selectie van de heren en
ik merkte dat die opkomst toen veel
minder was dan bij de dames. Het
veld van de dames was voller dan bij
de heren. Ik merk aan alles dat het
damesvoetbal echt booming is. De
meisjes in de E- en F-pupillen spelen
vaak met de jongens mee omdat ze
meer weerstand willen. Soms zijn ze
dan nog beter dan die jochies ook.”
Ron: “Het mooie is ook dat ze elkaar
allemaal kennen in de competitie van
de dames 1. Maar ook van de vijfde
klasse tot aan de topklasse, overal
komen ze wel bekende tegen. Wat
dat betreft is het een compact groepje
dames. Want het maakt niet uit waar
je komt, ze kennen elkaar allemaal.”
Waar staat FC Purmerend over vijf
jaar?
Ron: “Ik hoop dat we dan een stapje hoger zijn, dus in de hoofdklasse
voetballen. Maar dan moeten er nog
wel genoeg gebeuren. Vorig jaar waren we er dichtbij, maar toen hadden
we het net niet gered.”
Milton: “Ik merk dat FC Purmerend er
wel echt mee bezig is. De bevlogenheid van de damesvoorzitter is enorm.
Daar lopen er nog een paar omheen,
maar wat je ze ook vraagt: ze weten
er alles van af. Een mooi voorbeeld
is dat we busjes hebben voor de uitwedstrijden via de hoofdsponsor Bert
Jonk. We spelen binnenkort een uitwedstrijd in Oldenzaal. Dat is heen en
weer 171 kilometer rijden, dan is het
ideaal dat we busjes hebben.”
Ron: “Al weet ik zeker dat ze met alle
liefde die 171 kilometer heen en weer
rijden met hun autootje. Als er maar
gevoetbald wordt!”
En waar staan jullie zelf over vijf
jaar?
Ron: “Dat zou ik niet weten. Ik weet
eerlijk gezegd ook niet of ik nog wel
in het plaatje pas van Milton voor volgend seizoen. Afgelopen seizoen was
het nog zo dat de dames mij volgden
waar ik ook ging. Maar Milton is hun
nieuwe teddybeer, haha. Wat dat betreft zijn we een goed duo. Hij is wat
harder dan dat ik ben.”
Milton: “Ik heb nog geen idee waar ik
dan sta.”
Ron: “Laten we zeggen dat we binnen die vijf jaar de dames 1 naar de
hoofdklasse hebben getild.”
Milton: “Daar sluit ik mij volledig bij
aan. In december heb ik een gesprek
met het bestuur over volgend seizoen
en dan gaan we wat dingen bespreken. Ik zou me niet kunnen indenken
dat ik dit in mijn eentje ga doen.”
Ron: “Vrouwenvoetbal is boeiend. Iedereen die denkt van niet: kom nou is
kijken. Dan mag je oordelen.”
Milton: “Ik vind het nog steeds geweldig. Het begon al toen ik naar mijn
vrouw ging met de vraag of het haar
een goed idee leek om trainer te worden van de dames 1. Weet je wat ze
zei? ‘Dat lijkt me een goed plan, misschien dat je ons (inclusief mijn dochters) dan ook beter gaat begrijpen!”.
Als het de gevoelstemperatuur
nou -10 is buiten en het heeft gesneeuwd, hoe is de trainingsopkomst dan bij het team?
Nummer2.indd 18
27-11-2014 11:27:54
|
Nummer2.indd 19
|
27-11-2014 11:27:55
20
Amateurvoetbal-NH
Voetbalschool Techniek (VST):
meer dan alleen voetbal
Tegenwoordig ontkom je er
niet meer aan: een voetbalschool. Bij je eigen club, bij de
club verderop, waar dan ook.
Een voetbalvereniging anno
2014/2015 beschikt over een
voetbalschool techniek. Eén
van de allereerste waren Rob
Bloemkolk en Charles van Altena. De ‘Voetbalschool Techniek’ (VST) bestaat in januari
2015 al tien jaar. Altena had al
een hele lange tijd in zijn hoofd
om een eigen voetbalschool
op te richten. Als het aan de
47-jarige Purmerender ligt, is
dit ‘de grootste voldoening die
je kan krijgen’: “Ik vind het een
feest om te doen, waanzinnig!”.
Charles van Altena is niet zomaar
beginnend trainer. Zelf begon hij zijn
eigen voetbalcarrière bij KGB om
vervolgens ook zijn kwaliteiten te uiten bij West Frisia, ADO '20, DWV en
Zwarte Schapen. Als trainer zijnde
begon hij in de jeugd bij HSV in Heiloo. Daarna werd Van Altena hoofdtrainer bij Kolping Boys, de amateurs
van Stormvogels en FC Purmerend.
Al snel werd duidelijk dat het trainen
van de jeugd meer zijn ding was en
daarom is hij, naast de Voetbalschool
Nummer2.indd 20
Techniek, bezig met zijn derde jaar
als trainer van RKAV Volendam B1.
"Trainerzijnde lag niet in de lijn der
verwachting", blikt Van Altena terug.
"Ik heb zestien jaar lang een eigen
fysiotherapiepraktijk gehad, maar
daar ben ik in januari van dit jaar mee
gestopt. Dat was niet om het vak fysiotherapie zelf, maar meer door de
manier hoe er tegenwoordig met de
zorg wordt omgegaan. Vooral door
de verzekeraars. Ik was het helemaal
zat! Nu richt ik me op wat ik leukst
vind: voetbal."
Jubileum
In januari 2015 viert Van Altena en
Bloemkolk een mooi jubileum. Nee,
het duurt nog wel even voordat hij
Abraham ziet, maar zijn voetbalschool, die hij samen met Rob Bloemkolk in 2005 heeft opgericht, bestaat
dan exact tien jaar. Daarmee was
VST één van de eerste voetbalscholen in Nederland. "Maar niet dé eerste. We behoren inderdaad wel tot de
kopgroep, als je het zo mag noemen.
Samen met Rob hebben we ruim
een jaar de tijd genomen om de boel
op gang te zetten. Het idee bestond
echter al veel langer. Toen ik nog bij
ADO '20 speelde op 24-jarige leeftijd kreeg ik een techniekcursus van
Toon Gerrits. Die deed dat fantastisch
en sindsdien heb ik dat altijd in mijn
achterhoofd gehouden om daar la-
ter meer mee te doen. De allereerste
voetbalschool was van Ad Mouwen.
Daar hebben we ook contact mee gehad voordat we begonnen met VST."
Waar je tegenwoordig ook komt, er
zijn voetbalscholen in overvloed. Volgens Van Altena hebben ze wel, maar
ook weer geen last van de moordende
concurrentie. "Wij bestaan inmiddels
al tien jaar, de ouders en kinderen komen in grote getale naar ons toe. We
hebben inmiddels wel een (betrouwbare) naam opgebouwd. We leveren
veel kwaliteit en dat wordt met name
met mond op mond reclame aan elkaar overgebracht. Dat is uiteindelijk
de beste reclame die er is. Aan de
andere kant: veel ouders weten niet
wat voetbalscholen doen en kennen
dus ook niet kwaliteitsverschillen tussen de scholen. We kunnen het de
mensen niet kwalijk nemen als ze
hun keuze baseren op basis van de
prijzen. Wat we wel bij de mensen
aangeven is: kom bij onze trainingen
kijken. Het klopt dat wij duurder zijn
dan andere scholen, maar het is niet
voor niets dat wij al tien jaar een enorme toestroom van kinderen krijgen."
'Kanjermethode'
Van Altena bevestigt dat de trainers
daar een groot aandeel in spelen.
"Die leiden we middels onze visie van
de voetbalschool ook op. Het gaat namelijk niet alleen om training geven,
27-11-2014 11:27:55
Amateurvoetbal-NH
21
maar ook om de manier van omgaan
met de kinderen. Doordat ik zes jaar
geleden de zogenaamde 'Kanjermethode' heb gedaan, hebben we ook
'Kanjer-afspraken' gemaakt. Deze
zijn ook bekend in het onderwijs.
Het is een mooi compliment dat veel
ouders en kinderen dit terug zien in
onze trainingen."
"Nadat eerst Rob een cursus had gevolgd dat dieper ingaat op het voorkeursgedrag van mensen, ging het
bij mij ook kriebelen en heb ook ik die
cursus twee jaar geleden gevolgd. De
cursus ActionType van Peter Murphy
is echt waanzinnig. Je krijgt zoveel informatie over het doen en laten van
de mens. Deze cursus heeft mij echt
enorm geholpen in de omgang met
de kinderen."
"Er zijn zoveel verschillende type kinderen. Zo heb je kinderen die heel erg
mondig zijn, maar er zijn er ook genoeg die tien trainingen geen woord
zeggen. Van origine ben ik ook een
stil persoon, maar in de loop der jaren
ben ik wel wat extraverter geworden.
techniek, fysiek en mentaal - hebben
wij het woordje sociaal er aan toegevoegd. Dat vinden wij enorm belangrijk. Als een kind zichzelf kan zijn, kan
hij meer uit zichzelf halen."
teams naar selectieteams gaan."
"Wij proberen de juist voorwaarde te
creëren voor dat kind om een volgende stap te maken. Want veel kinderen
kunnen die stap maken. In Nederland
heb je een grote vijver aan niet-selectiespelers. Enkelen hebben echter
Opgeven bestaat niet in het woordenboek van Altena
Maar mijn voorkeursgedrag is eigenlijk vrij rustig. Het mooie is dus dat
je deze verschillende soorten types
gaat herkennen op het voetbalveld,
door de cursus die ik heb gevolgd."
"Een mooi voorbeeld is als ik tijdens
de training iets wil uitleggen aan een
groepje, dat er altijd wel een paar jongens aan het rommelen zijn met een
bal. Met de kennis die ik heb opgedaan, laat ik deze jongens nu gewoon
gaan. Ik vraag niet meer: 'Pietje, let
even op, anders weet je straks niet
wat je moet doen!', maar ik laat ze
gaan. Want ik merk dat ze uiteindelijk
precies weten wat ze moeten doen.
We proberen elke speler in feite te
binden om het maximale eruit te halen."
Karakter van het kind
Het is inmiddels wel duidelijk Van Altena en Bloemkolk verder gaan dan
alleen het aanleren van de techniek
met hun voetbalschool. De beide trainers zijn naast het voetbalgebied, ook
bezig met het karakter van het kind.
"Dat vinden wij heel belangrijk. Naast
de vier standaard richtlijnen - tactiek,
Nummer2.indd 21
"Wij proberen dat wel degelijk bij te
houden. Niet met een spelervolgsysteem, maar wat wij doen is dat wij
veel van groepen switchen tijdens het
trainen geven. Wij werken met verschillende levels: level 1, level 2, level
3, level 4 en toplevel. Tegenwoordig
ben ik trainer van de toplevel. Maar
het kan tijdens een training zomaar
gebeuren dat ik de groep pak van level 1. Als ik dan een aantal trainingen
later weer een training geef als trainer
van het toplevel, kom ik verschillende
jochies tegen die ik tijdens level 1 had
meegemaakt. En dat is fantastisch
meetbaar."
"Zo was er bijvoorbeeld iemand die
level 1 opnieuw moest doen van ons.
Zijn motoriek klopte gewoon niet.
Toen ik hem bij toplevel weer tegenkwam, wist ik niet wat ik zag. Ik keek
mijn ogen uit. Hij was zo gegroeid
en dat heb ik hem na afloop van de
training ook duidelijk gemaakt. Ik krijg
nu weer kippenvel als ik erover terugdenk. Zo zijn er wel meer jongens die
last hebben van hun motoriek, maar
die zich door deze training erg ontwikkelen. Door deze trainingen zijn er
zoveel jongens die van niet-selectie-
wel de drive om zich te ontwikkelen.
Die willen dolgraag meer leren, alleen krijgen ze die kans niet. Op het
moment dat ze bij ons komen, krijgen
ze dat wel."
"Ik wil dit blijven doen! Dit is de grootste voldoening die ik kan krijgen.
Vooral door de positieve reacties van
de kinderen en de ouders. Ik vind het
een feest om te mogen doen, echt
waar."
VST-team
De gepassioneerde Van Altena ontkent niet dat hij ooit heeft geprobeerd
om een team samen te stellen voor
zijn Voetbalschool Techniek. "Het
probleem is echter dat de groep nooit
bij elkaar blijft. Iedereen heeft zijn eigen verplichtingen bij zijn club en als
er iets is wat wij absoluut niet willen
is om in de wielen te rijden van de
clubs. Toen we erachter kwamen dat
dit niet ging werken, zijn we er mee
gestopt. Sommigen andere voetbalscholen doen dit wel, maar dat is hun
eigen keuze. Wij beginnen er niet
meer aan."
"Waarom er geen voetbalschool tactiek bestaat? Zo kun je wel heel veel
27-11-2014 11:27:56
22
Amateurvoetbal-NH
namen geven aan een voetbalschool.
Want zowel tactiek, techniek, mentaal
en fysiek is allemaal even belangrijk. Voetbalschool Sociaal? Waarom
niet? Wij heten Voetbalschool Techniek en ik vind dat deze naam nog
steeds toepasselijk is. Wij zijn alleen
niet meer alleen een voetbalschool
die met de techniek bezig is. Voetbalschool Opleiding zou je ons ook kunnen noemen. Het sociale aspect is bij
ons ook erg belangrijk, al beginnen
we wel altijd met de basis en dat is de
techniek van het voetballen. Wij zijn
ook steeds completer bezig. Dus niet
alleen wanneer je in balbezit bent,
maar ook als je de bal niet hebt."
Van Altena is super gemotiveerd en
dat blijkt ook hoe hij zijn verhaal eindigt. "Als ik die jongens coach, zeg ik
altijd: 'Opgeven is geen optie! Ik heb
thuis een heel speciaal woordenboek
en daar staat één woord niet(!) in: opgeven.'.
Oproep
Bij de Voetbalschool Techniek (VST)
zijn ze altijd opzoek naar nieuwe
trainers. De school beschikt al enige
tijd over een vaste kern van trainers,
maar er ontstaan genoeg gaten die
opgevuld moeten worden. Van Altena
doet dan ook een oproep aan trainers
die graag bij de VST aan de slag willen gaan: meld je aan! Kijk op http://
www.voetbalschooltechniek.nl/
en
zoek contact met of Charles van Altena of Rob Bloemkolk.
"Ik ben trots op iedereen die heeft
meegeholpen aan het succes van
VST. En dan bedoel ik ook echt alle
betrokkenen. We mogen met recht
trots zijn, want we zijn nog steeds aan
het groeien."
Gezocht verhalen, voor de komende edities,
Wij zoeken leuke verhalen over teams, die bijvoorbeeld nooit winnen of altijd winnen, de oudste actieve speler van NH, enz enz
OF : Een vrijwilliger die in het zonnetje gezet moet worden met een leuk ver-
haal
OF : Ik zoek een jonge talent die bij een BVO heeft gezeten voor een paar jaar maar
nu weer terug is bij de amateurvoetbal (jeugd) omdat hij terug moest of zelf wilde.
Johan Rutz
Bel (06 - 53 69 66 42) of mail naar [email protected]
Nummer2.indd 22
27-11-2014 11:27:56
Amateurvoetbal-NH
23
Zo doen wij dat…..in Alkmaar
In de regel zijn amateurclubs
in dezelfde stad, dorp of regio (gezond) argwanend /
nieuwsgierig richting elkaar.
Hoe is hun jeugdopleiding
georganiseerd? Hoe hebben
zij hun vrijwilligersbestand
opgebouwd? Verleiden zij
(jeugd)spelers van ons voor
een transfer? Betalen de leden hun eigen tenues? En
zo zijn er nog veel meer vragen, die bij de clubs spelen.
Maar is het niet veel beter
om elkaar juist op te zoeken en te versterken? In Alkmaar hebben de clubs voor
deze weg gekozen. Namens
de betrokken clubs vertelt
Ewout Pijpker, voorzitter van
SV Koedijk, ons over het ontstaan, de inhoud en de borging van deze samenwerking.
nen de gemeente Alkmaar. De enorme groei van de laatste seizoenen
kan met name worden verklaard door
een toename van senioren elftallen,
en een sterke toename van zowel de
mini-pupillen als het meisjesvoetbal.
De club kent momenteel 18 seniorenteams waarvan één vrouwenteam
en twee zaterdagteams. De overige
seniorenteams spelen op zondag. In
het meisjesvoetbal is de groei opmerkelijk. Waar de club in het seizoen
2013/2014 nog drie meiden-teams
kende, zijn dit er dit seizoen maar
liefst zeven. Het vernieuwde bestuur
van SV Koedijk heeft sinds 2013 flink
ingezet op het meidenvoetbal en dat
lijkt zijn vruchten af te werpen. Zo is
de vereniging in 2013 een samenwerking aangegaan met de 1e divisie
vrouwenafdeling van Telstar. Vanuit
deze samenwerking vinden er diverse activiteiten plaats.
In het seizoen 2013/2014 is het voetbalbestuur sterk uitgebreid en dit
bestuur is zeer gedreven om de organisatie nog beter te laten verlopen
en het voor iedereen nog leuker te
Alkmaarse Clubs versterken
elkaar door samenwerking
SV Koedijk
Voordat we de samenwerking van de
Alkmaarse voetbalclubs toelichten
is het wel goed om even kort onze
gastheer SV Koedijk te belichten. De
omni-vereniging, waarvan de afdeling
veldvoetbal een onderdeel is, is opgericht in 1930. De afdeling veldvoetbal
is verreweg de grootste sporttak binnen de vereniging. Met ongeveer 950
voetballende leden is SV Koedijk de
op één na grootste voetbalclub bin-
Nummer2.indd 23
27-11-2014 11:27:57
24
Amateurvoetbal-NH
maken om bij SV Koedijk te voetballen. Jaarlijks wordt er een jaarplan
veldvoetbal opgesteld, waarin 5 thema’s centraal staan: binding, structuur, communicatie, transparantie
en ambitie. Door jaarlijks een aantal
doelstellingen binnen deze thema’s
te realiseren werkt het bestuur actief
aan meer betrokkenheid van de leden
binnen de vereniging. Een beleid dat,
gezien het enthousiasme en de groeiende ledenaantallen zijn vruchten lijkt
af te werpen. Zoals voorzitter Ewout
Pijpker het mooi samenvat: “SV Koedijk, van een zilveren verleden, naar
een gouden toekomst!”
Initiatief
Vanuit de KNVB is enkele jaren geleden het idee gelanceerd om als Alkmaarse clubs meer gezamenlijk op te
gaan trekken. En om elkaar op deze
manier te versterken. Het idee was
om een structureel overleg te creëren waarbij alle voorzitters aanwezig
zijn en iedereen zijn/haar inbreng
had. In totaal zijn zes, van de zeven,
Alkmaarse clubs aangesloten bij dit
initiatief: AFC’34, Alcmaria Victrix,
Alkmaarsche Boys, Jong Holland,
Kolping Boys en SV Koedijk. Het gezelschap wordt aangevuld met Jorrit
Smit (namens de KNVB) en een afgevaardigde van de scheidsrechtersvereniging Alkmaar en Omstreken
(COVS). Tijdens de vergaderingen
komen alle onderwerpen op tafel en
delen ze ideeën met elkaar. “In het
Nummer2.indd 24
begin was dit best wel een beetje
eng”, aldus Ewout Pijpker. “Je kent
elkaar toch voornamelijk als concurrent, en er was sprake van voorzichtig
aftasten en terughoudendheid. Maar
sinds 1,5 jaar is dit helemaal over.
Het voorzittersoverleg is nu erg constructief en we delen alle ideeën met
elkaar. Buiten het reguliere voorzittersoverleg is er ook intensief contact
met elkaar.”
Voorzittersoverleg
Iedere zes weken komen de voorzitters bij elkaar. De vergaderingen
vinden plaats op de voetbalclubs, en
door het roulatiesysteem komt iede-
re club in de gelegenheid om zijn rol
als gastheer met verve te vervullen.
“Je doet toch altijd iets extra’s om iedereen zich thuis te laten voelen. Er
is onder andere al taart voorbijgekomen. En zelfs een eigen Kolping
Boys-biertje.”
Tijdens het overleg komen alle onderwerpen aan bod variërend van accommodatie tot scheidsrechterszaken en
van gemeentenieuws tot sponsoren.
Alle verenigingen in Alkmaar hebben
inmiddels de beschikking over minimaal één kunstgrasveld, welke door
de gemeente Alkmaar is aangeschaft.
Vanaf volgend jaar beschikt SV Koedijk zelfs over drie-en-een-half kunstgrasveld.
27-11-2014 11:27:57
Amateurvoetbal-NH
Omdat de clubs als één geheel richting de gemeente communiceren bevordert dit de communicatie enorm.
Maar de voorzitters hebben bijvoorbeeld ook onderling contact als een
jeugdspeler de overstap maakt naar
een andere Alkmaarse club. Allereerst om de overgang voor het kind
en zijn/haar ouders zo soepel mogelijk te laten verlopen. Maar ook als
vangnet, zodat de speler/speelster
altijd weer kan terugkeren naar zijn
oude club wanneer hij/zij bijvoorbeeld
niet aan de verwachtingen voldoet.
Een ander goed voorbeeld om de
collectiviteit te tonen is een gemeenschappelijk sponsorplan waar de
clubs nu mee aan de slag zijn. “Vanuit dit plan is het voor een (landelijke) sponsor een mogelijkheid om alle
A1-junioren van de zes clubs te sponsoren. Op deze manier bereiken ze
grote regionale uitstraling en hoeven
ze geen kleur te bekennen. Maar dit
kan ook gelden voor een reclamebord
bij alle clubs”, aldus Pijpker.
Tenslotte helpt deze samenwerking
ook goed in de situatie dat er een incident tijdens een wedstrijd van beide
clubs heeft plaatsgevonden. De beide
voorzitters nemen dan direct contact
met elkaar op, en kunnen dit al oplossen voordat het uitvergroot wordt en
een eigen leven gaat leiden.
Spelregelbewijs 2e jaar B-junioren
Elke tweedejaars B-junior moet voor
1 januari 2015 zijn/haar spelregelbewijs halen, omdat hij/zij anders
niet meer mag voetballen. Vanuit de
scheidsrechtersvereniging is het idee
geopperd om een evenement te organiseren voor alle B-junioren. De clubs
hebben gezamenlijk het verzoek
neergelegd bij de KNVB, de gemeente Alkmaar en AZ. Alle partijen waren
enorm enthousiast. Op vrijdagavond
19 september waren bijna honderd
spelers/speelsters aanwezig in het
stadion van AZ. Tijdens de avond waren twee scheidsrechters aanwezig
die actief zijn in het betaalde voetbal,
Dennis Higler en Erwin Blank. Met 15
vragen gaf Erwin Blank de B-junioren
een inkijkje richting de spelregeltoets,
die zij zelfstandig moeten gaan maken. In een andere ruimte liet Dennis
Higler filmpjes zien en discussieerde
hij over buitenspelsituaties, gele en
rode kaarten en wel of geen hands.
“De jongens en meiden waren enorm
enthousiast. Op een leuke manier, en
in een prachtige omgeving, werd de
Nummer2.indd 25
spelregeltoets geïntroduceerd. Binnen de eigen clubs krijgt het een vervolg, maar om als gezamenlijke clubs
een dergelijke aftrap te verzorgen is
uitstekend bevallen.”
Zo doen wij dat…..in Alkmaar
Op 10 september 2014 hebben de
zes clubs een nieuw initiatief / project
afgetrapt onder de naam Zo doen wij
dat….in Alkmaar. Dit initiatief is ontstaan vanuit de fairplay-gedachte,
maar ook het plezier dat je als voetballer moet hebben, en om de collectiviteit naar buiten toe uit te stralen.
Alle teams, die op bezoek komen
bij één van de zes clubs krijgen een
kaartje aangeboden. Op de voorkant
van het kaartje staat een prachtige,
vrolijke foto van zes E-pupillen (ieder
in hun eigen clubtenue), die hand in
hand aan komen rennen. Op de achterkant kunnen de bezoekers onder
andere lezen in welke kleedkamer zij
zich mogen omkleden, op welk veld
zij spelen en wie de scheidsrechter
is. Daarnaast staan alle logo’s van
de betrokken clubs, de KNVB, de
scheidsrechtersvereniging Alkmaar
en Omstreken en de gemeente Alkmaar erop. Tenslotte staan er drie
belangrijke spelregels/afspraken: Na
afloop van de wedstrijd geven we de
tegenstander een hand, Vergeet niet
de scheidsrechter te bedanken, Willen jullie de kleedkamer netjes achterlaten?
“In de eerste weken is het kaartje
enorm positief ontvangen door de bezoekende clubs. Daarnaast merk je
ook de herkenbaarheid van de posters. Allereerst omdat iedereen ziet
dat het verschillende clubs zijn. Maar
daarnaast zijn er altijd kinderen en/
of ouders die één van de jongens en
meisje (her)kent. Het is een prachtig
symbool van de collectiviteit, die de
zes clubs kent en ook uitstraalt.”
25
oprichting van een kledingfonds een
optie? Tijdens het voorzittersoverleg
delen we elkaars bevindingen, en bespreken we de voor- en nadelen die
een keuze met zich meebrengt. Maar
uiteindelijk is het de individuele club
die haar beslissing neemt. Overigens
sluiten wij niet uit dat wij in de toekomst collectief bij een kledingleverancier aankloppen, maar op dit moment is dat niet aan de orde”, besluit
de Koedijk-voorzitter.
Het is mooi om te horen en te zien
hoe concurrerende clubs het lef hebben om de samenwerking op te zoeken en elkaar hiermee te versterken,
maar daarnaast wel hun eigen identiteit behouden. Een goed voorbeeld
voor anderen.
Eigen identiteit behouden
Hoewel de clubs over alle onderwerpen met elkaar in contact staan, en
alle ideeën delen blijven het uiteraard
wel zes verschillende clubs met een
eigen identiteit. Het doel van de samenwerking is om elkaar te versterken, maar er is zeker geen verplichting om alles gezamenlijk te beslissen
en uit te voeren. Een mooi voorbeeld
hiervan is de kleding. “Meerdere clubs
waren al bezig met het ontwikkelen
van een kledingbeleid. Hebben we
een andere leverancier nodig? Is het
27-11-2014 11:27:58
26
Amateurvoetbal-NH
De Trainer : Duncan Muskiet
De hele week met z’n allen
richting de wedstrijd van zondag toewerken. Dat is het ideale plaatje van een trainer. En
dat geldt niet alleen in het betaalde voetbal, maar ook in het
amateurvoetbal. Het is helaas
niet voor iedere trainer mogelijk. Wij zijn op bezoek gegaan
bij Duncan Muskiet, de trainer
van Wiron. Hij heeft te maken
met veel jongens die doordeweeks afwezig zijn in verband
met hun werk in de visserij of in
de offshore. Hoe werkt hij met
een uitgedunde selectie? Welke problemen komt hij in de
wedstrijden tegen? Worden de
doelstellingen aangepast? En
staan deze omstandigheden
zijn eigen ambities in de weg?
Abbekerker Duncan Muskiet (42 jaar),
in het dagelijkse leven eigenaar van
het ICT-bedrijf DGM Business Consult, was zelf een prima voetballer. De
aanvaller debuteerde reeds op zijn
15e in het eerste elftal van de plaatselijke voetbalclub ALC. Na 1,5 jaar gevoetbald te hebben bij Grasshoppers
(Hoogwoud, red.) keerde hij terug op
het oude nest. Op zijn 24e maakt hij
de overstap naar Hollandia in Hoorn.
Helaas moest Duncan door blessures
al vroeg stoppen met voetballen op
een hoger niveau. Veel voorkomende
voetbalblessures, maar voornamelijk
ingescheurde enkelbanden zorgden
voor een vervroegd voetbalpensioen.
“Ik heb daarna nog wel tijdlang in de
zaal gevoetbald op niveau 1e klasse
/ hoofdklasse. En heel af en toe als
gastspeler bij Blokkers 4, maar na
een blessure aan mijn knie was het
definitief afgelopen. Ik was toen 30
jaar.”
Nooit had hij de ambities om trainer
te worden. Totdat hij door een vriend
werd gevraagd om hem een keertje
te helpen bij de jeugd van SVW in
Heerhugowaard. “De spelers vroegen daarna of ik volgende week weer
kwam. Dat was een enorme eyeopener. Ik heb daarna nog een paar keer
geholpen bij de KNVB Jeugdvoetbal-
Nummer2.indd 26
dagen. Ik vond dat zo leuk, dus uiteindelijk heb ik na lang wikken en wegen besloten mijn trainersdiploma’s
te gaan halen.” Vijf jaar geleden behaalde bij zijn TC 3, en drie jaar later
volgde TC 2.
Zijn trainingscarrière startte bij de
B-junioren van Always Forward in
Hoorn. De kans om bij de senioren te
gaan trainen werd hem aangeboden
door Flevo in Middenmeer. Gedurende 2,5 seizoen heeft hij daar erg
prettig gewerkt. Vanaf het seizoen
2013-2014 is hij trainer bij Wiron in
Den Oever.
Wiron
De club is opgericht op 22 augustus
1945 en is gelegen in Den Oever,
vlakbij de Afsluitdijk richting Friesland.
Na de promotie, via de nacompetitie,
het afgelopen seizoen voetbalt Wiron
nu in de zondag 4e klasse A. Voorzitter Marco Heijblok: “De club heeft op
dit moment iets meer dan 200 leden,
waarbij met name het meisjesvoetbal
enorm aan het groeien is. Dit seizoen
zijn er naast meisjesteams al twee
dames seniorenteams. Bij de mannen zijn er vier seniorenteams. Eén
van die teams speelt op zaterdag.”
Noemenswaardig is de uitwisseling
die Wiron al 25 jaar heeft met een Engelse club uit Nottingham. Ieder jaar
gaat de club met de jeugd vijf dagen
naar Engeland. Daar verblijven ze in
gastgezinnen. In oktober van dit jaar
zijn de Engelsen vijf dagen in Den
Oever geweest. Tenslotte is er met
de Flora- en Visserijdagen (augustus)
een toernooi met de vissersdorpen
uit de regio. “Dit is jaarlijks een grote happening, zoals u zult begrijpen”,
besluit de voorzitter.
Voor het seizoen 2013-2014 won
Wiron informatie in bij de voorzitter
van Flevo over de trainerscarrousel.
Hij adviseerde direct om met Duncan
in gesprek te gaan. Uiteraard wilde
Flevo hem niet kwijt, maar de ambities van Duncan lagen hoger. En zo
geschiedde. Vooraf had Muskiet wel
enige reserve, want hij had het beeld
van stugge vissers voor zich. Altijd
recht voor z’n raap. En hoe staan
ze tegenover een buitenstaander?
Maar dit gevoel verdween al snel als
sneeuw voor de zon. Hij voelde zich
snel geaccepteerd. “Het is een enorm
gemoedelijke en gastvrije club. Wanneer je normaal doet, duidelijk bent in
de afspraken, en ook tijd maakt voor
een praatje dan word je snel opgenomen. Uiteraard hielp het mee dat
we, met goed voetbal, de eerst acht
wedstrijden koploper waren. Op zo’n
moment heb je een vliegende start.”
De selectie
In het eerste seizoen onder leiding
van Duncan had hij te maken met
27-11-2014 11:27:58
Amateurvoetbal-NH
een smalle selectie. Richting het einde van het seizoen brak dit de ploeg
op. Maar de club promoveerde dus
wel via de nacompetitie. Afgelopen
zomer is de selectie breder geworden
door aanwas van onderen en van buitenaf. Het grootste probleem waar de
trainer tegenaan loopt is de werksituatie van een aantal jongens, want
gemiddeld zijn er acht selectiespelers
de gehele week afwezig in verband
met hun werk in de visserij, offshore
of als marinier. In de eerste competitiewedstrijd waren er 7 à 8 spelers
afwezig. Mede door vakanties, maar
het geeft wel het probleem weer. “De
vijver waaruit ik kan vissen is groter geworden, en de jongens uit het
tweede elftal draaien steeds makkelijker mee, maar er is uiteraard nog wel
een verschil in voetbalkwaliteit. Als
trainer ben je daarom soms afhankelijk op zondag van de jongens die de
hele week op pad zijn.”
Nu Wiron een klasse hoger voetbalt komen ze tegenover elftallen te
staan, die sneller en fitter zijn dan
de tegenstanders van vorig seizoen.
Wanneer een aantal jongens dan
een hele week niet of nauwelijks
hebben getraind wordt het gedurende de wedstrijd conditioneel steeds
zwaarder. “Wij hebben er daarom
voor gekozen om dit seizoen een
derde trainingsavond te organiseren.
Zij die één of twee trainingen missen
kunnen terecht op vrijdagavond van
19:30-20:30 uur. Deze training wordt
verzorgd door mijn assistent Willem
van Empel. Op deze manier bieden
wij iedereen de gelegenheid om te
kunnen trainen. En de fanatiekelingen
die aan twee trainingen niet genoeg
hebben schuiven ook regelmatig aan
op vrijdagavond. De vrijdagtraining is
serieus, maar ze krijgen geen enorme
conditionele prikkel waardoor de spelers met een hartslag van 180 van het
veld lopen. Richting de wedstrijd van
zondag brengt het dus geen schade
met zich mee.”
Een lastig punt waar een trainer in
deze situatie mee te maken kan krijgen is de keuze in de opstelling. Kies
je voor diegene die het meeste traint,
of krijgt de kwaliteit van de doordeweeks afwezige speler de voorkeur?
“Momenteel is het verschil qua voetbalkwaliteiten in het voordeel van hen
die regelmatig op zee verblijven. Het
tweede elftal is nog erg jong, gemid-
Nummer2.indd 27
27
Kopdoelpunt Robin Meilink
deld 20 jaar, en zij zijn drukdoende
om de overgang van de A-junioren
naar de senioren goed te verwerken.
Daarom is de keuze nog makkelijk te
maken. En voor de groep is dit ook
duidelijk.” Uit de trainingsopkomst is
de bereidheid en homogeniteit van de
hele selectie goed merkbaar. Iedere
dinsdag- en donderdagavond heeft
de trainer de beschikking over 18 à
20 spelers. Hij kan dus, ondanks de
afwezige basisklanten, uitstekend
trainen.
Essentiële periode in de situatie van
Wiron is de zomerse voorbereiding.
In deze periode zijn, buiten de zomervakanties om, alle spelers beschikbaar. In deze weken wordt naast het
conditionele gedeelte voornamelijk
aandacht geschonken aan de tactische plannen., want als een speler
weinig meetraint in het seizoen is het
op zondag lastig om bij te sturen. Gelukkig prijst de trainer zichzelf rijk met
het feit dat de spelers snel dingen oppikken. “Een aantal van hen weet niet
hoe goed ze eigenlijk zijn. Maar door
het gebrek aan training, en dus conditie, komen hun kwaliteiten er niet
altijd uit.”
Ambities
Houdt het team met haar doelstelling /
ambitie rekening met het feit dat sommigen jongens niet of nauwelijks kunnen trainen? “Dat speelt uiteraard wel
mee. Aan het begin van het seizoen
hebben we gesteld dat handhaving in
ieder geval het doel moet zijn. Maar
als trainer, en natuurlijk ook als speler, wil je ergens om strijden. Dus met
een schuin oog kijken we altijd wel
naar de mogelijkheid van een periode of een plaatsje in de middenmoot.
Wanneer we compleet zijn hebben
we gewoon een prima ploeg.”
Over zijn eigen ambities is Muskiet
ook duidelijk. “Ik wil graag voor mijn
TC 1 gaan, maar de KNVB ondersteunt dit niet. Ondanks goede cijfers
bij de vorige cursussen willen zij ook
resultaten uit de praktijk zien. En dan
met name resultaten op een hoger niveau. Bij de toelating wordt voorrang
verleend aan trainers, die actief zijn
in hogere klassen of aan oud-profs.
Daarnaast beschermt de KNVB de
huidige trainers die in het bezit zijn
van TC 1. Op deze manier wordt het
voor mij erg moeilijk.” Maar hij zit niet
bij de pakken neer. Duncan is tevens
actief bij Voetbaltraining Totaal. Met
deze methodiek willen de trainers
de kinderen niet alleen voetbaltechnisch ontwikkelen, maar ook sociaal
pedagogisch. Hij volgt hiervoor een
interne opleiding sociaal-pedagogische hulpverlening. Voetbaltraining
Totaal werkt ook samen met de Arsenal Soccer Schools. Deze samenwerking is voor Duncan ook een mooie
kans. Misschien is een buitenlandse
stage een mogelijkheid in de nabije
toekomst. “Maar op dit moment ben
ik erg tevreden bij Wiron. De jongens
zijn geweldig. Natuurlijk is de situatie
niet ideaal met belangrijke afwezigen
op de training, maar iedereen doet
zijn stinkende best. En door de strijdvaardigheid die wij tonen gaan wij ook
nu weer een goed seizoen draaien.”
27-11-2014 11:27:59
28
Amateurvoetbal-NH
SV Beemster Fysiotherapeuten
Frank Schoute en Nick Mühren:
Voorkomen is beter dan genezen
Het is inmiddels duidelijk: fysiotherapeuten zijn onmisbaar
voor een voetbalclub. De kleinste pijntjes kunnen het begin
zijn van hardnekkige blessures
en alleen echte specialisten
herkennen dit gevaar. Frans
Schoute (59) en Nick Mühren
(26) zijn de beste in hun vak.
Samen proberen ze ervoor te
zorgen dat niemand bij de zondag derdeklasser SV Beemster
geblesseerd raakt en anders
weer snel hersteld. Samenwerken is daarin cruciaal.
De meest ervaren van de twee is
Frans Schoute. Ruim vijf jaar geleden
raakte hij nog geen lichaamsdeel aan
en was hij werkzaam als ICT'er. Maar
tegenwoordig is dat wel anders en is
hij al 4,5 jaar de fysiotherapeut van SV
Beemster. "Ik probeer ervoor te zorgen dat de spelers van het eerste en
het tweede team zo fit mogelijk aan de
wedstrijd beginnen", aldus Schoute.
De ietwat minder ervaren Nick Mühren
is 26 lentes jong en werkt als fysiotherapeut bij kernpraktijk in Beemster en
Volendam. Hij is bezig aan zijn tweede seizoen bij de Beemsterlingen
en probeert de gehele club te voorzien van fysiotherapie echt gericht
op sport. De behandeling gebeurt
zowel in de praktijk als bij de club.
Wat houdt jou taak precies in bij de
club?
Schoute: "Mijn taak kun je vergelijken
met een monteur van een Formule
1-wagen. Ik probeer de spelers zo
fit mogelijk te krijgen op een verantwoordelijke manier, met de nadruk op
verantwoordelijk. Ik wil namelijk geen
spelers het veld in sturen als ik het
niet verantwoord vind. Dat doe ik in
overleg met Nick. En als spelers terugkomen van een blessure gaan ze
eerst de hersteltraining in van Nick of
van Nico Mak (de hersteltrainer, red.).
Nummer2.indd 28
Nick Mühren
Als zij vinden dat hij fit genoeg is om
weer te spelen, zal hij eerst minuten
gaan maken in het tweede team voordat hij in het eerste kan acteren. Mijn
taak is dus vooral het herkennen van
blessures en de nabehandeling ervan.
Ik ben preventief bezig met blessures
en die mag ik ook alleen behandelen.
Ook ben ik tijdens de wedstrijd actief
als verzorger, dan loop ik met een waterzakje het veld in en mijn wonderspons doet wonderen. Ook voor en
tijdens de trainingen ben ik aanwezig
om het een en ander te doen."
Mühren: "Frans en ik werken nauw
samen, maar we zitten niet op hetzelfde spoor. Op het moment dat er
lichte blessures aankomen, behandelt hij ze preventief. Maar als de
blessure hardnekkig wordt, kom ik in
het spel. In eerste instantie kijk ik op
dinsdag wat er aan de hand is. Als het
inderdaad een zware blessure is, ga
ik het behandelen. Dat kan van een
lokale behandeling zijn tot het mobiliseren van de spieren zijn. Ik ben
intensief met die jongens bezig. Ook
tijdens de revalidatie. Soms zijn die
jongens dan harder aan het trainen
dan de spelers op het trainingsveld.
Ik word niet door de club betaald,
maar dat doet de zorgverzekering."
Klopt het dat jullie het initiatief hebben genomen met de zogenaamde
fitheidstest bij SV Beemster?
Schoute: "Dat klopt. Als je kijkt naar
het afgelopen seizoen vond ik dat
er vrij veel verschil zat in de conditie
van de jongens onderling. In het laatste kwartier van de wedstrijd konden
we in de cruciale wedstrijden niet dat
tandje bijzetten dat nodig was. Dat
is één van de redenen waarom ik
met Nick om de tafel ben gaan zitten
om te kijken hoe we de conditie van
spelers op een gelijk niveau kunnen
krijgen. Nick en ik weten nu al dat de
conditie redelijk goed is en dat we dit
seizoen wel degelijk dat tandje kunnen bijzetten. Al heeft dat nog geen
resultaat opgeleverd. Dat komt mede
omdat wij een promovendus zijn en
wij tegen de top van de derde klasse
hebben gevoetbald."
27-11-2014 11:27:59
Amateurvoetbal-NH
Kan de trainer ook daadwerkelijk
wat met de resultaten van deze
test?
Mühren: "Als we voornamelijk kijken
naar de zaken die mogelijk kunnen
leiden tot blessures, zoals de bijvoorbeeld de kracht van de hamstrings,
naar de rompstabiliteit, etc. Als deze
factoren in orde zijn, is de kans op een
blessure al een stuk kleiner. Maar zijn
er bepaalde spelers die slecht scoren
op een conditietest of op een rompstabiliteitstest, dan pikken wij deze
jongens eruit en gaan we samen met
diegene een persoonlijk plan opstel-
Mühren: "Ik heb zelf de ervaring dat
de hoofdtrainer zich wel conformeert
aan mijn doel/behandelplannen. En
uiteraard dollen we wel eens om zo'n
jongen sneller op het veld te krijgen.
Maar ik probeer mij zoveel mogelijk
vast te houden aan mijn behandelplan en als het verantwoord is zal ik
de jongen zo snel mogelijk laten herstellen, zodat hij snel weer kan spelen. Ik hoef mij eigenlijk alleen naar
de speler toe te verantwoorden, maar
met zijn toestemming doe ik dat ook
naar de hoofdtrainer toe. Als de trainer zegt dat hij een speler drie we-
29
geen enkel risico, want ik ben geen
arts en ik weiger ook om op de stoel
van de arts te zitten. Ik ben overtuigd
van mijn visie, wat naar mijn mening
over het algemeen de juist visie is."
Schoute: "Ik hoop ook dat spelers
luisteren naar datgene wat hun verteld wordt. Ik wil niet dat spelers onnodige risico's nemen. Neem eerder
zes weken rust, zodat je zeker weet
dat de blessure over is, dan dat je te
gehaast weer gaat beginnen en de
blessure uiteindelijk is verergerd."
Mijn taak kun je vergelijken met een monteur van een Formule 1-wagen
len om een mogelijke blessure te
voorkomen of de conditie juist te verbeteren. We willen dus niet alleen acteren als het leed al geschied is, maar
juist een stapje voor zijn. Wat Ajax in
het groot doet, doen wij in het klein."
Wat is jullie achtergrond?
Mühren: "Ik heb vroeger ook veel
gesport. Maar ik liep een vrij heftige
kruisbandblessure op met handbal,
waardoor ik nu minder sport. Tegenwoordig ben ik afgestudeerd als
sportfysiotherapeut, dat is een Master
opleiding. Alle fysiotherapeuten van
NOC*NSF moeten deze opleiding
op zak hebben om daar überhaupt te
mogen werken; het hoogsthaalbare
diploma als fysiotherapeut."
Schoute: "Ik ben op een vrij ludieke
manier hier bij SV Beemster terecht
gekomen. De club had voorheen
een masseur die er alleen tijdens de
thuiswedstrijden was. Toen ik ooit met
een aantal uitwedstrijden meeging als
masseur, kwam de voorzitter naar me
toe en zei dat hij mij vanaf volgend
seizoen als vaste fysiotherapeut bij de
club wil hebben. Nu zit ik er dus al 4,5
jaar. Ik heb 41 jaar in de ICT-afdeling
gewerkt, terwijl ik een hekel heb aan
computers. Vijf jaar geleden begon ik
met de cursus buikmassage, omdat
mijn dochter last had obstipatie (verstopping in de buik, red.). En met een
dergelijke buikmassage zou ik de pijn
kunnen weghalen. Toen ik die cursus
had gedaan was ik verkocht en wilde ik meer weten over het menselijk
lichaam. Sindsdien heb ik bijna alle
cursussen gedaan, die je maar kan
doen. Ook ben ik gewichtsconsulent
en mental coach in opleiding. "
Hoe gaan de trainers met jullie om?
Nummer2.indd 29
ken eerder wil laten voetballen, houd
ik mijn handen daarvan af. Ik wil de
speler alleen behandelen als ik vind
dat het verantwoord is. Of dat ooit is
gebeurd? Nee, gelukkig niet. Al denk
ik dat als de financiële belangen bij
een (grotere) club meespelen, dat het
dan misschien wel anders zou zijn."
Schoute: "Ik kijk op een hele andere
manier naar de wedstrijd dan dat de
trainer of een toeschouwer dat doet.
Ik ben niet met het voetbal bezig,
maar meer met de spelers. Ik kijk
naar hoe ze lopen of hoe ze bewegen
en zie ik aan degene of hij een pijntje
heeft. Mogelijk heb ik een gave, want
dat zie ik vrij snel. Ik overleg dan met
de speler en aan zijn antwoord maak
ik op of hij wel of niet gewisseld moet
worden. Het komt wel eens voor dat
een speler liegt en zegt dat hij geen
pijn heeft, terwijl hij dat wel heeft. We
hebben bij SV Beemster een krappe selectie, maar de concurrentie is
groot onderling. Dus dan doen ze zich
nog wel eens anders voor. Maar als ik
zie dat het echt niet gaat, zeg ik tegen
de trainer om hem uit voorzorg eruit
te halen en gelukkig luistert de trainer
dan naar me. Of ik ook wel eens heb
meegemaakt dat dat niet gebeurt? Ja,
helaas wel. Ik ben ooit verzorger geweest bij een handbalteam. De keepster van dat team moest en zou gaan
spelen die dag van de trainer, maar ik
vond het onverantwoord omdat haar
enkel niet in orde was en dat maakte
ik hem duidelijk. Toen de trainer per
se wilde dat zij ging spelen, heb ik
eerst aan iedereen gevraagd dat áls
er wat gebeurt, het niet mijn schuld
is. Dus toen heb ik met tegenzin haar
enkel ingetapet. Bij haar eerste balcontact brak ze haar enkel. Ik neem
Waar staan jullie over vijf jaar?
Mühren: "Mooie vraag. Ik werk dan
nog steeds voor de kernpraktijken en
ben ik mede-eigenaar. Ook hoop ik
dat we een dusdanige band hebben
opgebouwd met de clubs uit de regio
zodat zij gebruik willen maken van
onze diensten. Ik ben niet van plan
om weg te gaan bij SV Beemster,
maar hopelijk kunnen we het wel breder trekken dan alleen SV Beemster."
Schoute: "Over vijf jaar heb ik een
eigen sporttherapeutisch bureau,
daar ben ik honderd procent van
overtuigd. Dan zit ik niet meer bij de
SV Beemster. Ik heb aangegeven bij
het bestuur dat dit mijn laatste jaar is
bij de club. Na 4,5 jaar moet ik eerlijk zeggen dat ik de knietjes en de
enkeltjes wel een beetje zat ben. Ik
heb andere plannen. Zo wil ik docent
EHBO worden, omdat ik vind dat er te
weinig mensen over een EHBO-diploma beschikken. Daarnaast wil ik mij
specialiseren in de pijnbestrijding bij
fibromyalgie."
Frank Schoute
27-11-2014 11:27:59
30
Amateurvoetbal-NH
SCHOENEN AAN DE WILGEN?
NEE, 7 TEGEN 7!
Is de koek op? Ben je op leeftijd en houd je het geen negentig minuten meer vol op een
groot veld doordat je het fysiek
niet meer kan opbrengen? Dan
worden de voetbalschoenen al
snel aan de wilgen gehangen.
Maar als het aan Willem Haars
ligt, is dat nou juist iets wat
je niet moet doen. De 52-jarige clubman van SDOB is in
samenwerking met de KNVB
het grote brein achter de zogenaamde 7 tegen 7-competitie uit de regio. “Natuurlijk willen we elke wedstrijd winnen,
maar het gaat vooral om de
derde helft.”
'Nou mannen, kunnen we het nog'
prijkt bovenaan de grote advertentie
van de 7 tegen 7-competitie. Want
daar gaat het om. Iedereen die een
punt zet achter zijn carrière als voetballer van een selectieteam, hoopt
nog wel te kunnen voetballen op een
lager niveau. De veteranen is de eerste optie, maar hoe ouder je wordt,
hoe moeilijker het wordt om continu
in beweging te blijven op een groot
veld. Willem Haars sprong hier op in
en is inmiddels al 6 jaar bezig met de
7 tegen 7-competitie.
Nummer2.indd 30
"Het idee ontstond in april 2009", blikt
Haars terug. "Ik ben toen op 46-jarige leeftijd teruggekeerd om weer bij
SDOB te gaan voetballen. Ook voetbalde ik in de zaal bij Drie Noten met
jongens waar ik al jarenlang mee
samenspeelde. Dat was met tachtig
procent van jongens waarmee ik in
het eerste van SDOB speelde. Inmiddels doen wij dat niet meer, omdat
we al aardig op leeftijd zijn daarvoor.
Maar we wilden de gezelligheid onder elkaar wel in stand houden. Zo
spraken we één keer in de maand af
om in beweging te blijven, maar vooral ook om de gezelligheid. Alleen ik
merkte dat dit niet werkte; iedereen
brak af. Tussen de 40 en 45 jaar vallen ze af. Waarom? Je hebt niet meer
de conditie, je bent te zwaar en je
komt nauwelijks meer een stap vooruit. Maar enkele voetballiefhebbers
wilden nog wel degelijk voetballen."
"Toen las ik dat ze in Brabant al bezig
waren met competitie voor mannen
van 45 jaar en ouder. Dat was gunstig, want je speelt ook nog eens op
een half veld. Daar ben ik gelijk achteraan gegaan en verschillende mails
eruit gestuurd. Onder andere naar de
KNVB en naar een stuk of elf clubs
uit de regio. De reacties op deze mail
waren zeer positief gestemd. Zeker
zes teams zouden per september
2009 meedoen. Dat werden er dan
uiteindelijk vier: wij van SDOB dus,
Ilpendam, De Rijp en EVC."
Een dergelijk 7 tegen 7-competitie
bestond er nog niet binnen de KNVB
West I en West II. Waar Haars wel
duidelijk op hamerde was de leeftijd.
Zo vindt de huidig voorzitter van 'de
Vrienden van SDOB' dat het niet 45+
maar 40+ moet zijn. "Want ik weet zeker dat er dan meer animo voor is. Uiteindelijk stemde de KNVB ermee in,
maar dat gold echter alleen voor onze
competitie. Doordat het nu veertig jaar
en ouder werd heb ik uiteindelijk nog
zeven jongens weten over te halen
om hier aan mee te doen. Uiteindelijk
hadden we dus een selectie van zo'n
elf man. Dat is precies genoeg voor
7 tegen 7 voetbal. Dit was niet alleen
een goed idee voor de voetballiefhebbers, maar ook voor de club. Zo
incasseert de vereniging meer inkomsten door middel van de contributies."
Initiatiefnemer Haars is nu al 6 jaar
bezig met deze competitievorm. In
deze tijd werd hij met SDOB vier
keer kampioen, maar afgelopen seizoen was het Oosthuizen die aan het
einde van de rit de schaal omhoog
mocht houden. Die rit duurt veertien
wedstrijden. Op de vraag of hij liever
niet een sterk eerste en sterk tweede team wil maken is Haars duidelijk. "Nee, normaal gesproken zou
je dat wel moeten doen, maar deze
teams zijn gebouwd op relaties onder elkaar. Je zou ook ons eigenlijk
27-11-2014 11:28:00
Amateurvoetbal-NH
31
ook geen SDOB 1 en SDOB 2 moeten noemen, maar SDOB A en SDOB
B. De beste spelers gaan niet naar
het eerste, zo werkt het hier niet. Ik
speel samen met jongens waar ik al
bijna veertig jaar mee samenspeel
en dat is in het tweede team niet anders. Dat wil ik niet uit elkaar halen."
Haars geeft aan dat de winnaarsmentaliteit in hem niet is verdwenen. "Het
is logisch dat we altijd willen winnen,
maar het gaat ons vooral om de derde helft als we met z'n alle een biertje
drinken. De karaktertjes en de fanatiekelingen houd je altijd, maar na de
wedstrijd is alles weer vergeten."
Dat het vooral om de gezelligheid
gaat is voor Haars erg belangrijk.
Als initiatiefnemer heeft hij echt over
alles nagedacht. "Het gaat erom
dat we in het weekend even bij elkaar komen om lekker een balletje
te trappen. Ik hamer er dan ook elke
keer op bij de KNVB dat wij niét tijdens de vakantieperiodes moeten
spelen, want dan is de helft er niet.
De meesten zijn 45 jaar of ouder en
die zijn dan misschien een weekje
weg en dan moeten wij veel moeite doen om zeven man bij elkaar te
sprokkelen. Dat moet je niet willen."
"Daarnaast starten we ook om half
elf of elf uur. Veel jongens zijn trainer, coach of begeleider bij een club
en die moeten later in de middag bij
hun team zijn. De andere helft wilt
wat leuks doen met zijn familie in het
weekend, dus dan moet je niet midden
op een dag een wedstrijd hebben. Elf
uur is daarom een prima tijd om te beginnen. Veel van de jongens zijn het
gewend om vroeg op te staan, dus het
zal dan niet anders zijn. Ja, het klopt
dat echt overal over nagedacht is. We
creëren veel van dit soort details om
alles voor elkaar te boksen, want anders is er ook geen animo hiervoor."
"Iedereen is zich ervan bewust dat
we ouder worden. We weten dat we
bepaalde fysieke dingen niet meer
kunnen opbrengen en daar houdt iedereen dan ook rekening mee. We
hebben bijvoorbeeld afgesproken om
geen slidings te maken. Het is ook
belangrijk om middels de afgesproken tactiek te voetballen, zodat je zo
min mogelijk meters hoeft te maken.
Als dat eenmaal loopt, heeft iedereen de grootste pret erin. De oudste,
Dirk Kaars, is 62 jaar en schreeuwt
Nummer2.indd 31
Willem Haars in actie
het hardst van iedereen dat we volgend jaar wel door moeten gaan met
z'n alle. De sfeer is onderling fantastisch."
Het probleem van de 7 tegen 7-competitie is dat er maar weinig clubs
aan mee doen. Haars merkt dat het
lastig genoeg is om een club zo ver
te krijgen om mee te doen aan deze
competitie. Dat neemt niet weg dat
de initiatiefnemer er alles aan doet
om meer clubs over te halen om mee
te doen. "Ik stuur twee keer per jaar
een mail naar alle betrokkenen. De
laatste jaren hebben veel clubs wel
degelijks getwijfeld om mee te doen.
WBSV en SV Beemster twijfelden,
Stormvogels deed mee maar viel uiteindelijk toch af en een club uit de
Zaanstreek koos er uiteindelijk voor
om toch niet mee te doen. JOS Watergraafsmeer doet ook al 2 jaar mee .
naar 40 jaar. Dat scheelt zoveel. In
die vijf jaar kan iemand een hele andere richting zijn ingeslagen, waardoor het niet meer aan voetbal zal
denken. Maar als het 40+ wordt, dan
kan degene die jarenlang in het eerste van zijn club speelde meteen aanschuiven bij de 7 tegen 7-competitie."
Haars hoopt daarom dan ook dat de
steun van de KNVB blijft of zelfs verbetert. Wat meer promotie voor deze
competitie kan volgens hem geen
kwaad. "Ik heb wel gemerkt dat een
paar e-mails versturen niet werkt. De
KNVB moet echt mensen gaan bellen
om zo in contact te komen met verschillende clubs. Ze moeten dus niet
reageren, maar nog actiever zijn om
deze competitie alleen maar populairder en leuker te maken."
"Elk jaar druppelt er wel één team bij.
Over drie jaar weet ik zeker dat er drie
clubs bij zijn gekomen. Dan speel je
zo'n achttien wedstrijden. We hebben alle tijd om deze wedstrijden af
te werken. We beginnen bewust een
week later dan alle andere competities beginnen en er worden nauwelijks nog wedstrijden afgekeurd, omdat veel clubs over een kunstgrasveld
beschikken."
Naast het damesvoetbal kent deze
tak eveneens een enorme groei. Niet
alleen clubs worden hierdoor groter,
maar zo incasseren de clubs ook
meer geld. "Meer deelnemers betekent automatisch meer inkomsten via
contributie. Wel vind ik dat de KNVB
de leeftijd van 45 moet aanpassen
27-11-2014 11:28:00
32
Amateurvoetbal-NH
Lami Sama: ‘Looptrainer’ is
slechts een titel, maar het is
zoveel meer
Looptrainingen. Geen enkele
voetballer houdt ervan. ‘We
zitten toch op voetbal? En niet
op atletiek?’, is al snel de reactie van de spelers op het trainingsveld. Maar aan het eind
van het seizoen plukt iedereen
de vruchten van de conditietrainingen, al moeten die wel
goed zijn. Lami Sama draagt
de titel ‘looptrainer’, maar
volgens de oud-sprinter, die
voor Senegal actief was op de
Olympische Spelen van 1996
in Atlanta, komt daar zoveel
meer bij kijken. “In het moderne voetbal draait alles maar
om één ding: snelheid.”
dan alleen lopen”, vertelt Sama met
veel passie. “Mijn werk is om spelers fysiek en mentaal klaar te maken
voor het voetballen. Dat gaat meestal
samen. Looptraining is eigenlijk een
verzamelwoord voor verschillende
aspecten. Het gaat niet alleen maar
om de conditie maar ook om je looptechniek, snelheid, kracht, lenigheid
en vooral ook het verzorgen van jezelf
Vooral het goed verzorgen van jezelf
wordt nog veel te vaak onderschat.
Daarin begeleid ik de spelers ook.”
Sama bevestigt dat een looptrainer
er ook is om blessures te voorkomen.
Hiernaast heeft hij een eigen filosofie
als looptrainer. “Ik train de spelers om
hun comfortzone te vergroten. Veelal
trainen spelers tijdens de trainingen
alleen bepaalde acties waar ze zich
lekker bij voelen. Maar zo doe ik dat
niet. Juist in de trainingen oefen ik
vaardigheden op een manier die voor
de spelers niet gewoon zijn. In wedstrijden treedt de vermoeidheid na
een tijdje op. Spelers vallen dan terug op vaardigheden uit hun comfort-
Lami Sama beschrijft zichzelf als een
gedreven man die weet waar hij mee
bezig is. Ruim 16 jaar geleden stond
Sama nog op de Olympische Spelen
in Atlanta als topsprinter voor zijn land
Senegal, tegenwoordig staat hij op
voetbalvelden in plaats van op de atletiekbaan. Sama is looptrainer, hoewel hij dat als een beperkte titel ziet.
“Looptrainer is een titel, want in de
realiteit komt er veel meer bij kijken
Nummer2.indd 32
27-11-2014 11:28:01
Amateurvoetbal-NH
zone. Hoe groter deze is, hoe meer
vaardigheden om op terug te vallen.
De voormalig looptrainer van FC
Volendam kijkt naar het ‘moderne’
voetbal en naar zijn mening vraagt
dit voornamelijk om een combinatie van techniek en snelheid. “Dat is
waar het tegenwoordig om gaat in het
voetbal. Meer wordt er niet gevraagd.
Snelheid in alles en bij iedereen. De
spelers moeten snel zijn in hun handelen, in het zien, in het denken en
het tempo moet hoog zijn. Maar dat
geldt ook voor de trainers. Die moeten ook snel kunnen inzien of het wel
goed loopt en of een speler wel of niet
goed functioneert. Ook de fysiotherapeuten moeten de spelers zo snel
mogelijk weer fit zien te krijgen. Alles
gaat tegenwoordig in een hoger tempo, dat is het moderne voetbal.”
Daarbij komt nog iets belangrijks kijken. Want de razendsnelle scharen
van Cristiano Ronaldo heeft volgens
Sama niet alleen iets te maken met
techniek, maar ook met het snelle
voetenwerk. “Het is een ramp als je
dat niet hebt. Al je een paar mooie
acties kan maken heeft dat niets te
maken met voetbalintelligentie, maar
met puur met het voetenwerk. Ik probeer de jongens te laten beseffen dat
dit enorm belangrijk is. Dit is niet alleen in het voetbal zo, maar ook bij
het handbal en het basketbal bijvoorbeeld. Als je voetenwerk goed is, kan
je iemand snel passeren. Ik probeer
ze dit aan te leren, want als spelers
dit eenmaal bezitten, krijgen ze meer
zelfvertrouwen. En het goede nieuws
is: het voetenwerk is aan te leren en
het is vrij eenvoudig. Als trainer moet
je hiervan bewust zijn, zodat je aan de
fysieke gesteldheid kunt werken. Elke
speler kan in de eerste minuut wanneer hij fit is een schaar maken, maar
wanneer na twintig minuten de vermoeidheid optreedt, kan de uitvoering
van een schaar compleet mislukken.
Veel trainers denken dan ‘jammer,
volgende actie beter, maar dat is niet
jammer! Als het fysiek niet klopt, dan
moet daaraan gewerkt worden.”
33
Wat doe je momenteel?
“Ik probeer voetballers zowel fysiek
al mentaal te begeleiden. In Amstelveen heb ik een eigen praktijk waarin
ik spelers ontvang van onder andere
AZ, Ajax, FC Volendam en nog veel
meer clubs. Daar probeer ik ze het
moderne voetbal aan te leren, hetgeen ik net besproken heb. Maar ik
ben op zoek naar een club die mij
een nieuwe uitdaging kan geven. Ik
heb de ambitie om bij een club vanaf topklasse-niveau aan de slag te
gaan. Het gaat mij niet om de club,
maar om het niveau. Ik ben opzoek
naar een team waar ik mijn tanden in
kan vastbijten. Met de individuele begeleiding zit het namelijk wel goed. Ik
wil niet arrogant zijn of klinken, maar
de jongens die ik heb begeleid zijn
allemaal een stapje verder gekomen.
Jongens van de F-pupillen schuiven
door naar de E-pupillen, jongens van
de B2 gaan naar de B1, jongens van
Zeeburgia zijn naar AFC gegaan en
jongens uit de selectie hebben een
basisplaats veroverd. Ik wil de verantwoordelijkheid dragen van een team,
waar ik uiteindelijk ook op kan worden
Voetenwerk is van levensbelang in het voetbal
Nummer2.indd 33
27-11-2014 11:28:01
34
Nummer2.indd 34
Amateurvoetbal-NH
27-11-2014 11:28:02
Amateurvoetbal-NH
afgerekend. Ik ben nu twee jaar weg
bij FC Volendam, waar ik een lange
tijd met veel plezier de selectie en de
jeugdopleiding heb begeleid. Nu ben
ik klaar voor een nieuwe club.”
“Veel clubs hebben mij gevraagd om
clinics te geven. Niet alleen amateursclubs, maar ook BVO’s zoals Sparta,
Feyenoord, RKC en MVV. Aan de
hand van de behoefte van de club
pas ik de clinic aan. Ik heb veel lesmateriaal en probeer hiermee meerdere smaken aan een training toe te
voegen, als ik het zo mag zeggen. Je
kan bijvoorbeeld tijdens een positiespel voortdurend hetzelfde vierkantje
uitzetten, of een partijvorm op een
half veld doen, maar ik probeer de
trainingen andere prikkels te geven
om zo de comfortzone te vergroten.
Je kan zoveel doen om jongens beter
te maken.
“Ik heb veel contact met mensen uit
Amerika. Ik ga daar ieder jaar naartoe
om ideeën op te doen. Mijn filosofie is
ook gebaseerd op het American Football. Of die sport een stap verder is
dan het voetbal? Zeker weten. Wer-
kelijk waar in alles, maar je kunt deze
twee sporten ook niet met elkaar
vergelijken. Qua fysiek, qua denken,
qua snelheid, qua organiseren, qua
trainen en begeleiden. Alles is heel
anders in Amerika. Dit heeft te maken
met de mentaliteit en de cultuur in dat
land. Die zijn heel anders.”
Je hebt een lange tijd bij FC Volendam gewerkt, je geeft clinics bij
diverse topclubs. Sta je ook open
voor het amateurvoetbal?
“Tuurlijk! Nogmaals, het gaat mij om
voetballers beter te maken. Dit begint
bij de instelling van de voetballers.
Je moet ze raken en inspireren, want
dan gaan ze met je mee en of dat nou
de amateurs of profs zijn, dat maakt
mij niet uit.”
“Mensen begrijpen vaak niet wat ik
doe en hoe belangrijk professionele
looptrainingen zijn. Veel voetbaltrainers denken het erbij te kunnen doen.
Juist door een goede samenwerking
van de voetbalcoach en de looptrainer krijg je dat mooie resultaat. Dit is
mijn ervaring toen Gert Kruys trainer
werd bij FC Volendam. Edward Sturing, waarmee ik tijdens mijn eerste
35
jaar bij de selectie werkte, vertrok en
Kruys kwam bij FC Volendam. Sturing
had mij toen aanbevolen bij Kruys. Ik
kende hem niet, maar hij vroeg om
een kennismakingsgesprek. Tijdens
ons eerste gesprek keek hij me aan
en zei: ‘Jij bent mijn looptrainer en
ik had nog geen woord kunnen zeggen. Hij begreep het belang van een
professionele looptrainer. Tijdens de
eerste training vroeg hij hoeveel uur
ik nodig had om met die jongens te
trainen in een week. Ik heb hem een
indicatie gegeven en we hebben de
fysieke trainingen afgestemd op de
technische voetbaltrainingen. Zijn
manier van samenwerken gaf mij
enorm veel vertrouwen. We hebben
in dat jaar de periodetitel en de nacompetitie behaald en konden terugkijken op een uitstekende prestatie.”
Gezocht advertentie verkoper op freelance
basis voor Amateurvoetbal-NH
Johan Rutz
Bel (06 - 53 69 66 42) of mail naar [email protected]
Nummer2.indd 35
27-11-2014 11:28:02
36
Amateurvoetbal-NH
VOETBALLEN TEGEN KANKER
Voetballen, het lijkt zo vanzelfsprekend. Als je om je heen
kijkt kom je de sport waar dan
ook tegen. Op TV, bij de club om
de hoek, in het tijdschrift, bij de
jongentjes op de hoek van de
straat. Maar voor sommigen is
dit niet mogelijk. De ziekte kanker maakt het beoefenen van
deze sport onmogelijk. KiKa
probeert zoveel mogelijk geld
in te zamelen om deze vreselijke ziekte te bestrijden. Vijf jaar
geleden zijn ze bij VVS ‘46 een
zogenaamd ‘KiKa-damesteam’
gestart. Middels verschillende
voetbaldoelen heeft het damesteam al ruim €2000 weten te
verzamelen voor KiKa. “We lopen elke wedstrijd met een collectebus langs het publiek om
geld in te zamelen”, vertelt één
van de meiden.
Het KiKa-damesteam van VVS
'46 werd opgericht in het seizoen
2009/2010. Het idee ontstond toen
Calista, de dochter van de huidig trainer Nico Rijkhoff, met de vraag kwam
of hij geen shirt met korte mouwen
kon regelen, omdat het zo warm was.
"Na die vraag ging het in een stroomversnelling allemaal", blikt Rijkhoff
terug. "Ik heb wel direct aangegeven
Het team van VVS 46 MC1
was KiKa het meest voor de hand
liggend. Ik zou voor een mooi tenue
zorgen voor het hele team, de MC1,
maar ik gaf de dames wel mee dat ze
zouden voetballen om geld in te zamelen voor KiKa. En dat doen we tot
op de dag van vandaag nog steeds."
De MC1 van VVS '46 werd dus omgetoverd tot een heus KiKa-team. Middels verschillende activiteiten proberen de meiden geld op te halen voor
het goede doel. Zo krijgen ze bijvoorbeeld een bepaald bedrag per gemaakt doelpunt en lopen ze met een
collectebus langs het veld om geld op
nieuwe tenue werd een memorabele
dag", blikt Rijkhoff terug. "De directeur van KIKA Frits Hirschstein kwam
persoonlijk langs op de wedstrijddag
om het tenue aan ons te overhandigen. Hij deed zelfs mee met de warming-up met die meiden, geweldig!"
Eén van de hoogtepunten in het bestaan van dit team was het bijwonen
van de live-uitzending van de TV
Show voor KiKa. Die avond zal niet
snel worden vergeten door de MC1
van VVS '46. "We kregen toen allemaal beelden te zien van mensen die
deze ziekte hadden en hebben. Voor-
‘KiKa-damesteam’ van VVS ‘46 zamelt geld in met ludieke acties
tegen deze vreselijk ziekte
dat ik dit niet in mijn eentje kon gaan
doen. Toen kwam Niels Doodeman,
vader van Amber uit het team, met
het idee om het samen te doen. Dat
hebben we toen gedaan. De volgende vraag was gelijk, welke sponsor er
dan op het shirt kwam te staan. Het
bedrijf waar ik werkte, of het bedrijf
waar Niels werkte? Dat wees ik gelijk af. Ik wilde dat die meiden ergens
voor gingen voetballen."
Uiteindelijk zijn de beide trainers door
een vervelende gebeurtenis op het
idee gekomen om voor KiKa te voetballen. "De echtgenote van Niels, dus
de moeder van Amber, was overleden
aan een vorm van kanker. En toen
Nummer2.indd 36
te halen.
"Wij zijn ook met het idee gekomen
om eens in het jaar taarten te bakken", vertelt één van de dames. "Die
verkopen we dan aan degene die
dat willen. We krijgen veel positieve
reacties op deze actie." Op de vraag
hoe ze het vinden om in de naam van
KIKA te voetballen antwoorden de
meiden in koor: "Heel leuk. We vinden het leuk om te voetballen én we
doen het ook nog eens voor het goede doel. Het is dus een beetje twee
in één."
Nog niet zo lang geleden heeft het
KiKa-fonds zelf een nieuw tenue
gesponsord aan het damesteam
van VVS '46. "De uitreiking van het
al het verhaal wat daarachter zit deed
wat met ons. Er was bijvoorbeeld een
klein jongetje in de zaal aanwezig die
een vriendinnetje had. Dat meisje
was overleden aan kanker. Dat heeft
ons echt geraakt."
"Die avond waren er meerdere 'KiKa-teams' aanwezig. Helaas mochten wij niet een zegje voor de TV
doen, maar het was wel mooi om
mee te maken."
Als het aan de dames en de trainers
Nico Rijkhoff, Jurgen Pronk (vaste
vlagger) en Kees van Borre ligt gaan
ze nog lang door met het voetballen.
"Bij de meiden gaat het echt om het
plezier", vertelt Rijkhoff. "Of er nou
27-11-2014 11:28:02
Amateurvoetbal-NH
wordt gewonnen of verloren, het
maakt de meiden niet veel uit. Vooral
het sociale aspect is hier belangrijk.
De instelling van de meiden is wel
heel verschillend. Soms hebben we
er enorm veel zin in, maar soms is
de avondtraining net een theepauze waarin ze hun verhalen van het
weekend bespreken. Tijdens de wedstrijden is de inzet er altijd. Wij zijn
met veertien meiden, maar alle veertien meiden komen ook altijd trainen.
De groepsbinding is erg sterk."
Nummer2.indd 37
"Waarom het leuk is om trainer te zijn
van dit meidenteam? Je eigen dochter voetbalt er natuurlijk in, maar vooral ook de gezelligheid. Ik vind het ook
wel stoer: staan ze dan met hun korte
broekjes op het veld met twee graden
boven nul."
37
Met verschillende sportieve en ludieke sponsoractiviteiten heeft het dames team van VVS '46 al bijna €2000
voor KiKa bij elkaar gevoetbald. Met
hun befaamde taartenacties (zelf
bakken en voorafgaand aan de wedstrijd gebak en koek verkopen) krijgen ze veel aandacht voor het goede
doel. Steun de MC1 van VVS '46 en
elke donatie is welkom. Wilt u deze
dames helpen met geld inzamelen
voor KiKa? Neem dan snel kijkje op
https://www.sportenvoorkika.nl/meiden-vvs46-c1-voetballen-voor-kika.
27-11-2014 11:28:03
38
Amateurvoetbal-NH
Oud-prof Stanley MacDonald:
Voetbal is mijn toekomst
Ik heb een tijdje afstand gedaan van het voetbal, maar ik
zit er nu middenin.’
Oud-prof Stanley Mac-Donald:
Voetbal is mijn toekomst
Het gebeurt vaak genoeg dat
een oud-profvoetballer na zijn
actieve voetbalcarrière het
trainersvak opzoekt. Stanley
Mac-Donald ziet dat ook wel
zitten, al is dat wel via een nuttige omweg gegaan. Door het
voetbal is hij in een hele andere werkwereld gerold. Zo is de
voormalig voetballer van onder
andere sc Heerenveen, NAC
en Top Oss al geruime tijd bezig als maatschappelijkwerker
en volgt op 48-jarige leeftijd
een HBO-studie. Mac-Donald
heeft een tijdje afstand gedaan
van het voetbalwereldje, maar
is tegenwoordig weer helemaal
back in business bij Fortuna
Wormerveer.
Mac-Donald is een geboren Amsterdammer en leeft volgens het motto
‘pluk de dag’. Hij is een vader van
een zoon en een dochter en is inmiddels alweer 28 jaar gelukkig samen
met zijn echtgenote Kitty. “Het heeft
niet veel gescheeld of ik was er niet
meer”, vertelt Mac-Donald doelend
op de vliegtuigramp van ruim 25 jaar
geleden. De tragedie vond plaats op
7 juni 1989 in Suriname. Een toestel
van de Surinaamse Luchtvaart Maatschappij (SLM) stortte neer bij Zanderij tijdens een landing bij mist op het
Johan Adolf Pengel International Air-
port. Alle negen bemanningsleden en
167 van de 178 passagiers kwamen
om het leven, elf passagiers overleefden de ramp. In dat toestel zat
ook het team van de Suriprofs waar
Mac-Donald eigenlijk aan mee zou
doen. “Wij speelde toen nacompetitie
met Heerenveen, maar ik wilde per
se mee. De Friese voorzitter stond
dat echter niet toe, waardoor wij dus
in Nederland bleven. Op dat moment
had ik de voorzitter vervloekt, maar
later was ik natuurlijk superblij. ‘Carpe Diem’ (pluk de dag) is het voor
mij.”
Mac-Donald heeft de afgelopen vijf
jaar gewerkt als trajectbegeleider crimineel Marokkaanse jongeren in Rotterdam. Daar begeleidde hij criminele
Marokkaanse jongeren die terugkeerde in de burgermaatschappij. Hij rolde per toeval in deze aparte wereld.
“Toen ik bij Voetbalschool Techniek
(VST) van Charles van Altena actief
was als trainer, kwam ik erachter dat
jongeren naar mij luisterden. Op één
of andere manier kreeg ik altijd een
druk groepje, maar ik zorgde er wel
voor dat ze altijd deden wat ik hun
opdroeg. Uiteindelijk ben ik via mijn
zwager in Rotterdam terecht geko-
Nummer2.indd 38
27-11-2014 11:28:04
Amateurvoetbal-NH
39
men, waar ik de afgelopen vijf jaar
heb gewerkt. Na zoveel tijd was ik
toe aan nieuwe uitdaging in de buurt
en nu ben ik maatschappelijk werker
in Noord-Holland, alleen eiste ze wel
dat ik een HBO-opleiding ging volgen. Dat heb ik dus gedaan en over
een paar maanden ben ik klaar met
studeren. En dat op 48-jarige leeftijd,
haha.”
“Ik heb een tijdje bewust niets met
voetbal te maken gehad, maar tegenwoordig begint het in elk vezeltje van
mijn lichaam weer te kriebelen om als
trainer aan de slag te gaan. Daarom
ben ik tegenwoordig assistent-trainer
bij Fortuna Wormerveer.”
Even een stap terug in de tijd. De
voetbalcarrière van Mac-Donald begon op vroege leeftijd bij Rombout in
Amsterdam. Toen hij vervolgens zijn
kwaliteiten etaleerde bij Herenmarkt
en DWS wist eerstedivisionist Telstar
genoeg: die moeten wij hebben. En
ook in zijn eerste jaar bij Telstar viel hij
“En vervolgens kwam de eigenwijze
Amsterdammer in me naar boven.
Naar mijn mening kwam de club hun
afspraken niet na, waardoor ik vertrok
uit Friesland. Ik deed een stapje terug en ging voetballen bij Sloterpas
en DWV in Amsterdam.” Toen kwam
er een afscheidswedstrijd in het
jaren kende. Vervolgens werd NAC
zijn nieuwe onderkomen en eindigde
hij zijn profcarrière bij FC Eindhoven
en het Belgische Heusden-Zolder
SK. “Voor mij was dat een half uur
rijden vanaf Breda. De meeste andere voetballers verkasten naar Spanje
of Engeland en ik naar België, haha.
Ik heb een tijdje afstand gedaan van het voetbal, maar zit er nu middenin.
op. Sc Heerenveen kocht hem waar
hij uiteindelijk drie seizoenen zou
gaan spelen. “Dat waren drie mooie
jaren. We zijn in die tijd voor het eerst
in de geschiedenis van Heerenveen
naar de eredivisie gepromoveerd, wat
natuurlijk geweldig was. In het eerste
jaar lukte het nog niet. Toen promoveerde uiteindelijk NEC naar de Eredivisie, maar het jaar daarop lukte het
wel. Een mooie herinnering is dat.”
oude Heerenveen-stadion ‘Sportpark
Noord’, waar Mac-Donald voor werd
uitgenodigd. Het huidige Heerenveen speelde tegen oud-spelers van
de Friese club. In die wedstrijd liet
Mac-Donald zien dat hij nog makkelijk
met het niveau mee kon en kreeg verschillende aanbiedingen. Zowel PEC
Zwolle, Heracles Almelo en TOP Oss
trokken aan de diensten van Mac-Donald. Hij koos uiteindelijk voor de
laatstgenoemde, waar hij twee mooie
Maar na één seizoen hield ik het voor
gezien.”
Nadat hij zijn carrière had afgebouwd
bij de amateurclubs Hilversum (onder
Karel Bonsink), Zeeburgia en Fortuna
Wormerveer was hij ‘er klaar mee’.
“Toen ben ik in contact gekomen
met Charles van Altena van Voetbalschool Techniek (VST). Hij vroeg of ik
daar als trainer wilde fungeren en dat
heb ik uiteindelijk twee jaar gedaan.
Op één of andere manier kreeg ik altijd een groepje met drukke kinderen,
maar ik kreeg het voor elkaar dat ze
allemaal naar mij luisterden. Het was
dus duidelijk dat ik met moeilijke kinderen kon omgaan. Toen ik dat tegen
mijn zwager vertelde stelde hij voor
om bij hem aan de slag te gaan in
Rotterdam. En zo ben ik dus het jongerenwerk ingerold. Wel grappig als
ik zo terug kijk: door het voetbal heb
ik een carrièreswitch gemaakt.”
Is het een groot verschil tussen het
profvoetbal en het amateurvoetbal?
“Ja, zeker. Kijk, als profvoetballer ben
je een broodvoetballer, want het is je
werk. Als prof moet je goed presteren.
Nummer2.indd 39
27-11-2014 11:28:05
40
Amateurvoetbal-NH
Uiteindelijk zorgt dat ervoor dat je
voor je gezin kan zorgen en dat vond
ik kicken. Bij de amateurs is dat heel
anders. Uiteindelijk ben jij degene die
jezelf opstelt, want als je slecht traint
is het je eigen schuld dat je in het
weekend op de bank zit. Daarnaast
komt er nog eens bij kijken dat veel
nog op school zitten of werken. Als je
hard hebt gewerkt en je ook nog eens
moet trainen die avond, is dat zwaar.
Het moet wel echt uit jezelf komen;
je selecteert jezelf. Maar wees vooral
blij met wat je doet en waardeer het.”
En wat is leuker?
“Het profvoetbal. De profs zijn niet
voor niets profs geworden. Het moet
ook in je genen zitten, je moet er echt
voor willen leven. Ik zie gelijk al wie
er wel en geen verstand hebben van
het spelletje. Ik spreek de spelers het
liefst toe met cijfers. De twee speelt
de negen in, dan moeten de zes en
acht zich aanbieden. Snap je?
Maar ik merk bij Fortuna dat ze dit
begrijpen en daar ben ik blij om. Zo
praat ik ook het liefst. Bij de profs is
ook iedereen aanwezig tijdens trainingen en dat bij de amateurs heb je
veel afzeggingen. Daar moet ik mee
leren omgaan.”
Je bent nu assistent-trainer bij Fortuna Wormerveer. Wat wil je bereiken in het amateurvoetbal?
“Dit moet voor mij een springplank
zijn voor meer. In het tweede team bij
Fortuna heb je te maken met A-junioren die zijn doorgestroomd, jongens
die niet goed genoeg zijn voor het
eerste team, jongens die terugkomen
van een blessure of jongens die zijn
teruggezet uit het eerste. En van dat
‘zooitje’ moet ik een team zien te ma-
Nummer2.indd 40
ken en dat is voor mij echt een uitdaging. Ik weet zeker dat ik hier veel ga
leren; ik ben er helemaal klaar voor.
Op dit moment kan het ook niet beter. We hebben zeven gespeeld en
alles gewonnen. Maar ik ben nu al
benieuwd hoe het gaat als het straks
even niet loopt. Hoe zal hun reactie
zijn? Ik houd de druk er ook wel op,
maar ik ben benieuwd hoe de sfeer
en trainingsopkomst dan zal zijn.”
“Ik wil tijdens trainingsdagen mijn mobiel ook eigenlijk om half zes uitzetten. Want het is altijd weer de vraag
met hoeveel mensen we op het veld
staan. Voor de allereerste training had
ik een hele training gemaakt, maar de
helft kwam opdagen, waardoor mijn
training de prullenbak in kon. Het is
onmogelijk om een training voor te
bereiden, omdat je afhankelijk bent
van de opkomst. Maar dat maakt het
ook wel weer leuk, omdat je dan ter
plekke moet improviseren.”
“Alles gaat tegenwoordig supersnel
op deze wereld qua communicatie.
De jeugd van tegenwoordig communiceert heel anders dan wij zoveel
jaar geleden deden. Tegenwoordig
sturen ze continu berichtjes naar elkaar via WhatsApp. Het kan zijn dat
als je ze ergens op aanspreekt dat ze
zich snel voelen aangevallen. Daar
moet je begrip voor hebben vind ik en
heb vooral geduld. Onze normen en
waarden waren vroeger heel anders.
Maar ik heb geleerd om altijd open te
blijven staan tijdens een gesprek. Ik
leer momenteel ook heel veel van de
hoofdtrainer Marcel Blank. Echt ongelofelijk hoe hij met de jongens een
gesprek in gaat. Ik kan daar nog heel
veel van leren. Dat leer je niet bij de
KNVB, maar wel bij zo’n ervaren trainer als Marcel.”
Je beschikt nu over de TC2. Ben je
van plan om je TC1 te halen?
“Ik wil het hoogst mogelijke bereiken.
Het liefst train ik ook een jeugdteam
van een BVO, of misschien wel hoger nog. Maar ik doe alles stap voor
stap. Mijn werk als maatschappelijk
werker neem ik ook mee om de jongens bij het voetbal te begrijpen. Kijk,
ik geniet van trainers als Ron Jans,
Dwight Lodeweges en Louis van
Gaal. Die doen alles op hun eigen
manier en daar geniet ik van. Veel
oud-voetballers zijn trainer, maar wat
hebben zij mee als bagage? In dat
opzicht ben ik blij met wat ik doe. Ik
ben met heel veel moeilijke jongeren
in contact geweest en dat ik kan nu
goed toepassen.”
Waar sta jij over vijf jaar?
“Over vijf jaar wil ik in ieder geval mijn
TC1 hebben en wil ik trainer zijn in de
hoofdklasse of topklasse. Die ambitie
heb ik. Ik heb een tijd afstand genomen van het voetbal, maar ik zit er nu
middenin en ik ga er ook niet meer
uit. Voetbal is mijn toekomst.”
27-11-2014 11:28:05
Amateurvoetbal-NH
41
Meiden van Nieuwe Niedorp
Meidenteams zijn de kweekvijver voor de Dames 1
Nieuwe Niedorp, gelegen in
het westen van West-Friesland tussen Schagen en Langedijk, is van oudsher een
dorp waar handbal groots is.
Als Niedorps meisje ging je op
gym of op handbal, dat was al
decennia zo. En dat terwijl er
ook een actieve voetbalvereniging aan de lokale Dorpsstraat
huist. In 2013 ging bij VV Nieuwe Niedorp het roer om. Met
56 speelsters in een B, C, D
en E team en één damesteam,
timmert de voetbalvereniging
goed aan de weg. En de ambitie is groot: over vijf jaar voetballen er in Nieuwe Niedorp
zes team: F t/m B en een dameselftal. Want wie de meiden
heeft, heeft de toekomst!
Nummer2.indd 41
Meidenvoetbal is een beleidskeuze
‘De groei is gestart toen het bestuur
in 2013 de bewuste keuze maakt
om het meidenvoetbal op de kaart
te zetten Meidenvoetbal is de snelst
groeiende teamsport in Nederland en
daar willen wij op aanhaken. ’, vertelt
Saskia Kamps, coördinator meisjes.
‘Vroeger ging het enkele meisje dat
wilde voetballen naar de vereniging
in een ander dorp. Erg jammer natuurlijk, zeker omdat het jeugdvoetbal in Niedorp wel de volle aandacht
had!’ De basis werd al in 1996 gelegd toen een aantal bestuursleden
de stichting Nierupper Jeugd Vooruit
oprichtte. Een stichting die fondsen
werft om zo te kunnen investeren in
de jeugd. Want wie de jeugd heeft,
heeft de toekomst. Het besef dat de
jeugd niet alleen uit jongens bestond,
maar zeker ook uit meisjes kwam pas
later. Wat schuchter begon als een
enkel meisje dat meetrainde met de
jongens, is nu uitgelopen tot een bijna
compleet aanbod aan meidenteams.
‘De laatste jaren zien we een toename van het aantal meisjes, maar he-
laas een afname van het aantal dames. We zien de meisjesteams echt
als kweekvijver voor het dames 1. Dit
doen we door veel aandacht te geven
aan de kwaliteit van de trainingen. Er
zijn, naast de reguliere training, ook
circuittrainingen en er wordt deelgenomen aan clinics van de KNVB en
voetbalclubs als Telstar en AZ. We
zien dan ook met enige regelmaat
scouts voorbij komen, om te zien hoe
onze meiden het doen. En terecht,
want er zitten talentjes tussen’ , aldus
een trotse Saskia. ‘Daar komt bij dat
er in beleid is weggeschreven dat het
vrouwenvoetbal een volwaardige tak
van de vereniging is’. Saskia maakt
deel uit van een speciale commissie die vrouwenvoetbal in portefeuille heeft. Daarmee zorgt het bestuur
voor alle voorwaarden om de meiden
op te leiden tot vaardige, tactische
voetbalsters.
Geel en zwart met een vleugje roze
Als je het de meiden zelf vraagt is het
vooral heel gezellig bij voetbalvereniging Nieuwe Niedorp. De meiden
27-11-2014 11:28:06
42
Amateurvoetbal-NH
zijn een hecht team en zien elkaar
zowel op het voetbalveld als daarbuiten. En dat is van belang. Je kunt
tenslotte past goed presteren als je
je goed voelt binnen het team. Sfeer
en saamhorigheid zijn erg belangrijk
en daar gaat de meidencoördinator
best ver in. ’Zo hebben we ons E en
C-team in zijn geheel geworven tijden
onze Ladies Night. Deze avond werd
georganiseerd door de Dames 1 en2
voor meisjes die geïnteresseerd zijn
in voetbal. Dat zijn vaak geen meisjes-meisjes, maar stoere meiden met
interesse in make-up, sport en gezelligheid. Zo was de avond dan ook
georganiseerd, compleet met roze
voetbalsokken en latje-trap. De Ladies Night was zo succesvol dat er al
een vervolg is gepland in april 2015.
Het Hemelvaarttoernooi en het afsluitende kampeerweekend zijn al jaren
vaste prik. ‘Hoe leuk is het dat we de
laatste keer een extra tent op het terrein moesten plaatsen? Speciaal voor
de meiden!’.
Hoe leuk is meidenvoetbal in Nieuwe Niedorp?
Linde Kugelmann (13 jaar): ‘Ik zit
in de MD1 bij de voetbal vereniging
Nieuwe Niedorp. Het is een leuke
voetbalclub waar je goed kan leren
voetballen. We trainen twee keer in
de week. Elke training duurt een uur.
Ik zit nu ongeveer drie seizoenen op
voetbal en ik kan nu beter voetballen
Nummer2.indd 42
dan eerst. Als je in de E en de F zit
dan speel je op een half veld en als
je in de D,C,B,A enz. zit dan speel je
op een heel veld. Dat is best vermoeiend. In de D duurt een wedstrijd één
uur, tussen de twee helften is ook nog
een pauze van circa een kwartier.
Ik heb ook een keer meegedaan met
de talenten/scoutingsdagen bij de
voetbalclub in Winkel, geregeld door
de KNVB. Ik was klaar en twee weken daarna kreeg ik een brief dat ik
was uitgenodigd voor nog een soort
selectietraining. Daar ben ik ook geweest en toen werd ik geplaatst op
een soort reservelijst. Uiteindelijk
heb ik een wedstrijd met de selectie
meegespeeld. Dit was echt cool, om-
dat we voor de wedstrijd echt naast
elkaar moesten staan enzo. En met
officiële scheidsrechters. Ook hingen
de tenues heel mooi in de kleedkamer. Het niveau was wel echt hoger
als ik gewend was, echt iedereen kan
daar goed voetballen! Ik vond dat
echt leuk om een keer mee te maken.
Dit jaar was ik weer uitgenodigd voor
selectiewedstrijden. Daar heb ik nog
niks van gehoord. Ook dat was weer
erg leuk. Maar spelen en trainen met
mijn eigen team blijf ik het allerleukste
vinden!’
Welkom bij VV Nieuwe Niedorp
VV Nieuwe Niedorp is een vereniging
met een rijke historie, opgericht in
1908. Met ruim 250 jeugdleden en vijf
seniorenteams biedt de club iedereen
voldoende mogelijkheden. De velden
zijn gelegen aan de pittoreske Dorpsstraat en naast de voetbalvelden ligt
nog steeds het handbalveld.
Kijk voor meer informatie op www.vvnieuweniedorp.nl.
27-11-2014 11:28:07
Nummer2.indd 43
27-11-2014 11:28:07
44
Amateurvoetbal-NH
A D V E R T E N T I E
DE
GROOT
Nummer2.indd 44
27-11-2014 11:28:07

14217

Flayer jeugd toekomst

Licentieaanvraagformulier

Klik hier voor een overzicht

Jo Janssen Architecten 1

verkiezingen functies - Lions Belgium District 112A

S V P uits lutend originelen ops turen, geen kopieën of s cans !

RDZ junior FL@SH31 - rode duivels zoutleeuw

Bekijk de inhoudsopgave

K D N Un ited … een p ro ject vo o r d e to eko m - VK Kortrijk