IN MEMORIAM Henk van Nunen

stichting mensen uit de nood
zien dat het kan
Van der Aastraat 112 – 2597 SN Den Haag
Telefoon: 070 – 3281624 of 06 460 12 902
ING: NL09 INGB 0000 345178
RABO: NL03 RABO 0184 1526 58
IN MEMORIAM
Henk van Nunen
3 april 1938 – 27 juni 2014
Het is 10 mei jl., het bestuur is in vergadering bijeen. Als voorzitter opent Henk deze keer niet met een welkom
om daarna over te gaan tot afhandeling van de agenda. Nee, hij wil eerst wat zeggen. Met een gebroken stem
waar doorheen een traan klinkt, zegt hij zeer dankbaar te zijn. Nu hij zo ziek is en niet meer kan doen wat hij zo
graag zou willen, doet het hem goed te merken, dat alles ‘gewoon’ doorgaat. Alsof hij zeggen wilde: als ik er
straks niet meer ben, dan weet ik zeker dat de Stichting Mensen uit de Nood niet zal ophouden te bestaan.
Onder hoorbare stilte nemen wij, bijna verlegen, de woorden tot ons. Het werd de laatste vergadering onder
Henks voorzitterschap. Als we op 21 juni opnieuw bijeenkomen dan is hij al te zwak om erbij te zijn.
Maar wat heeft Henk ons met zijn passie geïnspireerd. Want als er één woord is dat bij Henk past dan is het
passie; het stroomde als het ware door zijn aderen. Of het nou om doceren ging op de scholen waar hij heeft
gewerkt, zijn betrokkenheid bij onderwijsprojecten, zijn latere werk als mentor van de parttime-campinginspecteurs bij de ANWB of zijn inzet voor de stichting, altijd die hartstocht gepaard gaand met gedrevenheid.
Wat nou: “ls er geen geld voor dat project? Er is geld zat, als je er maar op afgaat!” Hij kon het zo maar uitroepen
tijdens een vergadering. Met die hartstocht is hij erin geslaagd vanaf 1989, een groot aantal jaren daarvan samen
met zijn in 2010 overleden echtgenote Jos, goed te doen voor de minderbedeelden in lndia. Hij kon zijn
schouders niet ophalen over de benarde situatie van de armen.
Dat was eveneens Henk, compassie met de medemens; ook voor degenen in zijn nabijheid. Altijd een warm
woord, een liefdevolle boodschap op een kaart, een bemoedigend woord aan de telefoon en voor vele donateurs
een persoonlijk krabbeltje (Henks eigen woorden) onder aan de jaarlijkse kerstbrief van de stichting.
De omgeving van de mens is de medemens heeft Jules Deelder ooit gedicht. Zou Henk het hem hebben
ingefluisterd?
Uncle, uncle, uncle riepen de gehandicapte boys van Sneha Bhavan (Huis van Vrede) altijd in koor naar Henk.
Allemaal tegelijk wilden ze aandacht van uncle Henk als hij op bezoek was. Die waardevrije aandacht van de
boys ontroerde Henk dan zichtbaar. Ook de kinderen uit de (onaanraakbare) families waren door het dolle heen
als uncle Henk er was.
“Als ik dood ga, huil maar niet. lk ben niet echt dood moet je weten. 't ls maar een lichaam dat ik achterliet,
dood ben ik pas als jij me bent vergeten.” zijn tekstregels uit een lied van Bram Vermeulen (1946 - 2004). Uncle je
bent niet dood!
Wij houden een prachtig mens, een fantastisch medemens, een inspirerende voorzitter en een lieve uncle in ons
midden. ‘Samen verder’ staat er op de rouwkaart van Henk.
lne Caris, Paul Bernts, Louis Verhoeff en Jacques van ’t Riet.
Het bestuur van de Stichting Mensen uit de Nood
kamer van koophandel 41067553
de stichting is aangemerkt als anbi
(algemeen nut beogende instelling)
[email protected]
www.smudn.nl

Download Report