Ik ben Andries Hoorweg leerling aan scalda uniform beroepen vakrichting maritiem. Met onze stage periode vakweek 5 zijn wij een week wezen varen met de morgenster. Op zondag werden wij om 4 uur op het station verwacht. Daar we werden afgehaald door een sergeant en een kwartier meester van de marine. van af het station was het 3 minuutjes lopen naar de boot. dat was onze eerste blik op ons onderkomen voor deze week we gingen aan boord en werden ingedeeld in de hutjes en de groepen. Elke groep kreeg ook zijn wacht tijden te horen. Toen konden we ons om gaan kleden in uniform en moesten we gelijk naar buiten voor meerrol om de trossen los te gooien het begin van wat toen alleen maar een leuke week kon wezen. We voeren door de sluizen naar buiten de rede. op hier gingen we voor anker en kregen we de veiligheidsregels en nood procedures te horen. Ook kregen we het klimtuig uitgelegd waar me we het want in gaan klimmen. toen mochten we in kleine groepjes een stuk van de mast beklimmen. dit was in het begin best eng en even wennen later van de week was dit een simpel en leuk klusje. Toen gingen we eten en werd de wacht gestart. Toen ik klaar was met de wacht ging ik naar bed. de bedjes waar we in sliepen waren klein maar er was goed in te slapen. De volgende ochtend werden we gewekt en konden we aan het ontbijt. Daarna moesten de mensen die op wachtstonden helpen met de afwas de rest moest buiten helpen met het klaarmaken van het schip voor onze tocht naar Engeland. Toen we een stukje onderweg waren en het water wat meer begon te golven begon ik me langzaam steeds minder prettig te voelen. Dit was waar iedereen voor vreesde maar wat aan het begin werd verteld dat we er lasten van zouden krijgen. Ik werd zeeziek. Al snel hing ik over de reling en kwam mijn ontbijt van die ochtend er weer uit. Hoe verder we onderweg waren hoe erger het werd. dit ook mede dankzij de weersomstandigheden. we hadden best veel wind en hoge golven. ik voelde me zo ziek zo als ik nog nooit eerder had meegemaakt. elke keer hing ik over de reling om mijn maaginhoud met de vissen te delen. na mij volgden er steeds meer en halverwege de dag hing meer als de helft van de bemanning over de reling. Ik was nergens meer toe instaat maar toch moest ook de wacht nog steeds gedaan woorden. en dus moest ik met de hele groep op post staan. Dit duurde de hele dag en nadat de wacht was afgelopen kon ik eindelijk naar mijn bed. Toen ik de volgende dag weer werd gewekt voor ontbijt voelde ik me nog steeds beroert en heb dus niks ge gegeten. ik was ook die dag nergens toe instaat als ik niet op wacht stond hing ik over de reling of zat ik op een bankje. S’midags ben ik weer naar bed gegaan en heb ik geslapen. toen ik weer werd gewekt voor de wacht voelde ik me een stuk beter en kon ik dus ook weer functioneren. toen heb ik tijdens de wacht aan het roer gestaan en toen we een uur hadden gevaren zagen we in de verte de eerste lichtjes. eerst vaag toen steeds duidelijker dit was land in zicht. na nog dik 2 uur varen lagen we voor de kust van Engeland bij het stadje Ramsgate. hier zijn we voor de kust voor anker gegaan. dit was aan het einde van onze dienst en dus hebben we samen met de nieuwe wacht de zeilen opgeruimd en mochten wij naar bed. de volgende ochtend zijn we de haven binnen gevaren en moesten we voor dat we van boord mochten eerst het hele schip schoonmaken. ook de eigen hutjes moesten opgeruimd worden en de bedden opgemaakt. Daarna konden we op de wal douche en hadden we tot half 7 s’avonds om in het stadje rond te lopen. s’avonds hadden we een avond programma en gingen de verschillende groepen tegen elkaar strijden om deze avond geen wacht te hebben. er kon er maar een winnen en dus was iedereen fanatiek. Toen we klaar waren en de winnaar bekend was werd ons verteld dat er de ze avond niemand op wacht hoefden en konden we alemaal vroeg naar bed. Want de volgende ogend gingen we weer vroeg weg om de terugrijs te aanvaren deze keer was er niemand zeeziek wat ook bijna niet mogelijk was vanwege het kalme water. We hebben aan een stuk door gevaren en kwamen weer veilig in Nederland waar we weer op de trein konden om naar huis te gaan