O INTERPROFESSIONELE VORMINGSMOMENTEN AAN DE UGENT De blik leren verruimen Van artsen wordt steeds meer verwacht dat ze nauw samenwerken met andere zorgwerkers. Dat leren ze niet vanzelf. Aan de UGent maken twee innovatieve opleidingsmomenten interprofessionele samenwerking tastbaar. D at zorgprofessionals sterker moeten samenwerken, hangt samen met nieuwe uitdagingen in de gezondheidszorg, zegt prof. dr. Jan De Maeseneer, voorzitter van de opleidingscommissie Geneeskunde (UGent). ‘Onder meer door de vergrijzing worden zorgsituaties complexer en hebben patiënten vaak meerdere aandoeningen. Daarnaast wordt de sociale gezondheidskloof tussen arm en rijk breder: artsen moeten daarom samenwerken met psychologen, maatschappelijk werkers en andere professionals om oog te krijgen voor de maatschappelijke levens- situatie van hun patiënten.’ ‘Veel zorgverstrekkers besteden 20 tot 30 procent van hun tijd aan taken waarvoor ze eigenlijk te hoog gekwalificeerd zijn. Door beter samen te werken, kunnen ze die taken efficiënter delegeren. Een vlotte samenwerking kan bovendien de psychische belasting verlichten en de jobtevredenheid verhogen.’ DIAGNOSE VAN EEN BUURT Interprofessioneel samenwerken moet je leren. Daarom heeft de UGent in de opleiding geneeskunde twee innoverende vormings momenten geïntroduceerd. In de 3de bachelor staat de zogenaamde ONDERWIJS 31 Global Forum Interprofessionele vorming krijgt ook veel aandacht in het Global Forum on Innovation in Health Professional E ducation. Dat Forum onderzoekt mogelijkheden om de opleiding van artsen en andere gezondheidswerkers te vernieuwen. Prof. dr. Jan De Maeseneer werd door het prestigieuze Amerikaanse Institute of Medicine (Washington) voor dat Global Forum geselecteerd. Daarmee heeft de UGent als enige Europese universiteit inkijk en inspraak in de manier waarop het interprofessioneel opleiden wereldwijd vorm krijgt. COPC-week op het programma – de afkorting van Community Oriented Primary Care (COPC). Studenten geneeskunde worden samen met studenten sociale pedagogie, sociologie, gezondheidspromotie en verpleegkunde naar een Gentse wijk uit de 19de-eeuwse gordel gestuurd. In kleine groepjes zoeken ze telkens een patiënt thuis op, praten met zorgverleners en lokale buurtorganisaties en verkennen de buurt. De informatie die ze zo inventariseren, bekijken ze vanuit verschillende perspectieven. Dat levert een community diagnosis op, waaruit dan mogelijke interventies kunnen worden voorgesteld. Aan het eind van de COPCweek houden de studenten een presentatie voor stakeholders uit de buurt – van politiemensen tot gezondheids- en buurtwerkers. Ze schrijven ook een brief naar een instantie met een concrete suggestie om de levenssituatie van ‘hun’ patiënt daadwerkelijk te verbeteren. Prof. dr. De Maeseneer: ‘Voor veel studenten is de kennismaking met armoede en andere samenlevingsproblemen een cultuurschok. Maar later vertellen ze ons vaak dat ze in die COPC-week echt hebben begrepen waarom ze arts wilden worden. Ze leren de omslag maken van individuele patiëntenproblemen naar de diagnose en aanpak van problemen op buurtniveau, in een interprofessioneel team.’ ZORGSTRATEGIE In de masteropleidingen staat een interprofessionele oefening zorgstrategie op het programma. Studenten van diverse opleidingen binnen de faculteit Geneeskunde en Gezondheidswetenschappen werken drie dagen lang intensief samen rond drie ziektebeelden: reumatoïde artritis, COPD en multiple sclerose. Eerst luisteren ze intensief naar patiënten: hoe ervaren zij hun ziekte, wat verwachten zij van de zorg, welke doelen willen ze nog realiseren? Daarna diepen ze in kleine groepjes systematisch enkele thema’s uit: de impact van de ziekte op het werk en op kinderwens en zwangerschap, multi-morbi diteit, diagnosestelling, palliatieve fase enz. Vervolgens tekenen ze een zorgstrategisch plan uit voor de patiënt: wie doet wat, wat kan al in de eerste lijn, wat zijn de randvoorwaarden, hoe zit het met de financiering? ‘De studenten leren naar de patiënt luisteren en elkaars perspectieven naast elkaar leggen’, zegt prof. dr. De Maeseneer. ‘Dat verruimt hun blik: ze zien meer dan de ziekte: een patiënt in een concrete levenssituatie.’ ‘Aan de UGent hebben we op één campus zeven complementaire opleidingen. Die rijkdom benutten we nog te weinig om van het UZ Gent een platform voor interprofessionele vorming te maken. We willen zeker nog andere mogelijkheden verkennen om studenten te leren hoe ze van elkaars competenties gebruik kunnen maken om samen beter op zorgbehoeftes in te spelen.’
© Copyright 2024 ExpyDoc
