Ik ruim op!

foto’s te voorschijn. Geen
gefotoshop. Geen computer
kwam er aan te pas. De uren
Niet dat ik het voorjaar in mijn kop heb maar ik had me al jaren vlogen ongemerkt voorbij als
voorgenomen de zolder eens uit te mesten. Nu was de tijd einik zo bezig was. Vaak in de
delijk daar. Van alles kom ik tegen. Dozen die ik ongeopend van
nachtelijke uurtjes sloop ik met
het ene huis naar het andere meegesleept heb. Ik maak ze open.
mijn buit naar beneden, naar de
Tekeningen, plakwerkjes en rapporten van de kinderen, maar ook keuken om de foto’s in schoon
dozen met die van mij.
water te spoelen en
op de grond te laten
Alles zoek ik uit en een
drogen. Vol trots
groot deel verdwijnt in
toonde ik de volde papierbak. Ik zwijmel
gende ochtend mijn
weg bij de babykleerprachtige creaties.
tjes die ik al die jaren
Maar ja, toen was
heb bewaard voor mijn
toen en na al die jaeventuele kleinkinderen.
ren zie ik mij deze
Hopeloos verouderd nu
hobby niet meer
en ik besef wel dat ik
oppakken. Ook
daar niet meer mee hoef
voor dit ouwetje uit
aan te komen. De zoveel
de jaren ‘50 is het
gebruikte verkleedkist,
dus tijd geworden
eigenlijk te vies om aan te
een nieuwe eigeraken. Weg er mee! Alles
naar te zoeken.
wordt afgevoerd richting
Aan Riet vraag ik
de vuilstort.
een ‘Weekendje’
“Ik zal toch niet aan
te plaatsen.
‘hoarding’ lijden?” Die
En ik …ik ga vervraag gaat even door me
der met
heen. Een ‘hoarder’ is ieopruimen. Mijn
mand met verzamelwoede
leven trekt in
-een sinds anderhalf jaar
vogelvlucht aan
erkende psychische stoormij voorbij en het
nis. Maar nee, dan zou de
afscheid nemen van
rest van mijn huis ook een
sommige dingen
puinzooi zijn en dat is het
gaat me werkelijk
gelukkig niet. Vind ik.
gekleurd lampje was er aan. In
aan het hart. Maar ik zet door,
Ik ruim verder: de wol met
alle stilte, in alle rust. Eerst in de want ik wil toch echt geen
spintol gaat naar Rianne, de
Amsterdamse Pijp, daarna in de ‘hoarder’ worden!
knippatronen naar Jolisa en een Monnickendamse Oranjewijk.
doos opvoedtijdschriften uit
Met de beperkte ruimte die ik
Tekst en foto: Marijke van den
1978 naar Yuni.
daar had wist ik altijd wel een
Berg, columniste
Mijn mooie oude Singer handplekje te creëren. Negatieven in reageren: info@praktijkvoor
naaimachine gaat naar Afrika.
hem stoppen -in mijn vergrocounseling.nl
Dat ruimt!
tingsapparaat. Belichtingstijd
En dan... dan zie ik hem staan
instellen, tijdklok aan en dan
in een donker stoffig hoekje.
met een pincet van het ene naar
Opeens sta ik oog in oog met
het andere bad.
hem. Met weemoed denk ik
Een afbeelding op het papier
terug aan de heerlijke uurtjes die zien komen was telkens weer
we samen in het donker hebben een verrassende beleving. Ik
doorgebracht. Alleen een klein
toverde in zwart-wit de mooiste
Ik ruim op!

Download Report