In Memoriam Na een korte hevige ziekte is woensdag 18 maart Wouter Torensma op 69 jarige leeftijd overleden. Enige tijd geleden kwamen Joukje en ik, vlakbij de voetbalkantine van VV Ouwe Syl, Wouter en Nel Torensma tegen. Na een kort praatje over koetjes en kalfjes, vervolgden we onze weg. Enkele meters verder zagen we elkaar aan en wisten zonder iets te zeggen wat we bedoelden. We waren net een man tegengekomen, die ziek was, zeg maar ernstig ziek. Het was mijn laatste ontmoeting met Wouter, een betrokken man die vooral voor de sportieve dorpsgemeenschap veel heeft betekent. Wouter was een man die sport in algemene zin, maar voetbal en kaatsen in het bijzonder, een warm hart toe droeg. Samen met zwager Anne de Vries en Tabe de Haan heeft hij in 1967 voetbalvereniging Ouwe Syl opgericht. Een clubman in hart en nieren, die ondanks dat hij wist dat sport soms heel onrechtvaardig kan zijn, rechtvaardigheid altijd hoog in het vaandel heeft gehad. Kort na de oprichting heeft Wouter enige tijd deel van het voetbalbestuur uitgemaakt. Ik heb Wouter niet gekend als iemand die een bestuurstaak ambieerde, integendeel. Wouter was een man wiens kracht het beste op het groene gras tot uitdrukking kwam. Eerst jaren in de voetballerij, later steeds vaker op het kaatsveld. Toen KV De Kolk in zwaar weer verkeerde, was het Wouter die de Sylster kaatsjeugd wist te mobiliseren en te inspireren. Met zijn aanpak zette hij de plaatselijke kaatsport weer op de rit. De Sylster kaatsjeugd omarmde de persoon Wouter, het klikte tussen hem en de jeugdige kaatsers. Onze dochters kaatsten ook, toen ze nog op Ouwe-Syl woonden. Tijdens een wedstrijd stond het Ouwe-Sylster partuur een straatlengte voor. Mijn dochter sloeg de bal buiten; “It kin wol ien puntsje leie”, zei ik met Wouter aan mijn zij. Deze reageerde fanatiek en gedreven als hij was; “ ‘t kin ferdory nooit een lije”. De wedstrijd is pas gelopen nadat het laatste punt is verspeeld, het was de visie van de meester, de kenner. Wouter wist als geen ander, hoe hij individuele sporters sterker kon maken. Zowel in de voetballerij als in de kaatswereld heeft Torensma zijn sporen meer dan verdiend. Hij was in staat om in beide disciplines het spel zeer goed te lezen, om van daaruit het individu cq het team middels zijn eigen tactiek tot hogere prestaties te brengen. Het is een competentie die niet voor iedereen is weggelegd. In 2009 maakte hij als coach het tweede elftal van Ouwe Syl kampioen. Wouter was ook een persoonlijkheid in de dorpsgemeenschap. Met een sterke ongezouten eigen mening, die hij niet schroomde hardop te ventileren. Wouter was niet een man van veel woorden, de uitlating die hij deed waren altijd goed doordacht en gebaseerd op feiten. Een man die zijn eigen standpunten tot op het bot verdedigde. Maar ook iemand die, wanneer hij met goed onderbouwde argumenten overtuigd kon worden, zich achter andermans visie kon scharen. Ogenschijnlijk was Wouter iemand die als haantje de voorste opereerde. Het tegendeel is juist waar. Wouter had een bloedhekel aan zichzelf profilerende en op hun eigen borst kloppende mensen. Iemand die zichzelf wegcijferde voor het groter belang, het was Wouter. Wouter beschikte over zijn typische en aansprekende Torensma humor. Ik herinner me een voorval in de rust van een voetbalwedstrijd van Ouwe Syl 1. Wijlen Wim de Vries was grensrechter en vlagde niet bepaald zijn gelukkigste wedstrijd. Toen de scheidsrechter voor rust floot, stapte Wouter op Wim af; “Hé Wim, gaast ankem jaar ok na koninginnedâg?”. Waarop Wim verontwaardigd reageert; “Hoe komst der nou weer bij?”. Waarop Wouter vervolgde; “Dou hest die flâg hyltyd omhoog, it lykt wel flaggetsydâg”. Wouters heeft zijn ongelijke en oneerlijke wedstrijd helaas voortijdig moeten staken. We moeten verder zonder de man die voor velen als voorbeeld zou kunnen en wellicht moeten dienen. Ik wens Nel, kinderen, kleinkinderen, familie en vrienden veel sterkte. Bertus Dijkstra
© Copyright 2024 ExpyDoc
