klik hier om de rubriek in PDF te lezen

Persmoment RODA ’23 – ©2014 foto Jos Spitteler
In deze tweewekelijkse rubriek gaan wij dieper in op de persoon
achter een naam. Wie zijn de spelers die wekelijks voor RODA op
het veld staan? Wat gaat er om in de hoofden van deze spelers?
Wie of wat zijn ze naast RODA ’23?
Kortom, een kijkje in het persoonlijke leven van de spelers van
de Zondag A-Selectie.
oor het volgende gesprek ben ik, op
deze vrijdagavond de 13de, onderweg naar
Westwijk. Omdat mijn gesprekspartner de
dag na het interview moet werken, hebben
wij afgesproken dat ik hem thuis kom
opzoeken. Het achtste gesprek van de serie
“Het groenwitte hart achter…” houd ik deze
keer met de linkervleugelspits van de
Zondag A-Selectie, Jordy Bos.
De bescheiden 21-jarige Bos komt op
dit moment uit in de Zondag 2 van RODA
’23, onder leiding van trainer Loek Verhaar.
In dit team speelt hij op de positie van
linkervleugelspits, maar de jonge Bos kan
ook makkelijk uit de voeten als linksback.
Een echte linkspoot dus in het team van
Verhaar.
School, studie, privé
Op dit moment zit Bos in zijn eerste jaar van
de opleiding Maatschappelijk Werk
Jeugdzorg, MBO niveau 4 op het ROC van
Amsterdam-West. Deze opleiding duurt
drie jaar en hierna zal hij naar alle
waarschijnlijkheid de PABO gaan volgen.
Het is zijn doel en ambitie om het onderwijs
in te gaan. Hiervoor zat Jordy vijf jaar op het
CIOS, een opleiding die hem helemaal niet
lag. Het zijn helaas vergooide jaren geweest
voor deze jonge speler. De keuze die hij nu
heeft gemaakt voor het ROC (werken met
kinderen en het sociale gedeelte) is het
helemaal voor hem. Na de open dag voor
deze opleiding was hij direct verkocht en
wist hij wat hij wilde doen. Je merkt het
meteen aan hem als we het hier over
hebben. Hij praat er enthousiast over, zijn
ogen beginnen te glimmen en zijn stem
klinkt vastberaden. Duidelijk iemand die
weet dat deze opleiding voor hem is
“Het groenwitte hart achter…”- Jordy Bos
“Het groenwitte hart achter…”- Jordy Bos
“Het groenwitte hart achter…” – Jordy Bos
weggelegd. Dat typeert Bos ook wel. Bij RODA ’23 was
en is hij ook actief. Zo is hij trainer geweest en doet hij
in de herfstvakanties al vier jaar mee met de RODA ’23
Voetbalweek, speciaal opgezet voor RODA-leden. Ook
dit jaar is hij er tijdens de Voetbalweek weer bij.
Jordy Bos is los van zijn verdediger en gaat op naar de aanval. RODA ’23 2 – Weesp FC 2, 6-2,
7 december 2014, – ©2014 foto Koos van der Leest
Glunderen doet hij weer als we het over zijn stage
hebben. Vanaf april 2016 hoopt hij samen met een
klasgenoot stage te gaan lopen bij een school voor
kinderen met een handicap in Nepal. “Sorry?, je zei
Nepal? Kon je, je stage niet wat dichter bij huis
zoeken?”, vraag ik hem. Hij lacht hardop en zegt, “Dat
is toch een mooie ervaring!” Daar moet ik hem zeker
gelijk in geven. Thuis is Jordy de enige man in huis,
samen met zijn moeder Yolanda en zusje Kaylee
woont hij al 21 jaar lang in de Westwijk. In deze wijk
heeft hij ook zijn liefde ontmoet, Cynthia. Inmiddels
zijn ze al ruim driekwart jaar bij elkaar.
Altijd groenwit, voetbal
Bos, is opgegroeid op het voetbalveld en liep altijd in
een groenwit tenue. Aan de Sportlaan zette de kleine
Bos zijn eerste stapjes op het gras. Met vader Frank
was hij altijd te vinden op de velden van Amstelveen
Heemraad, waar zijn vader speelde. Daar was hij
eigenlijk altijd de pupil van de week. Hij was erbij in
“Het groenwitte hart achter…” – Jordy Bos
– vervolg –
de kleedkamer, had zijn eigen getekende
voetbal en liep mee met de warming-up.
Omdat ze bij Amstelveen Heemraad geen
voetbal voor de allerjongste hadden,
voetbalde Jordy bij RODA in zijn
Amstelveenshirt bij de Coenradies. Toen
die periode over was, ging hij weer terug
naar de velden aan de Sportlaan. Hij hopte
heen en weer tussen het ene en het andere
groenwitte tenue. Nadat zijn team bij
Amstelveen Heemraad na de tweedejaars
C-Junioren uiteen viel, koos Bos eindelijk
echt voor RODA ’23. Hij kwam in de B2 te
spelen om het jaar daarop in de B1 te
komen. Chris Bosse en Ruud Visser waren
daar zijn trainers. Na zijn overgang naar de
A-Junioren kwam hij direct in de A1terecht
, waar hij als tweedejaars ook in speelde. In
dat jaar liep de A1 net het kampioenschap
mis (werd 1-1 tegen Vitesse ’22, hier had
RODA ’23 niet genoeg aan). Voor Bos was
het wel zuur zijn tijdperk in de jeugd niet
met een kampioenschap af te kunnen
sluiten. Inmiddels speelt hij zijn derde
seizoen bij de Senioren, en in de Zondag ASelectie. Hier begon hij in het 2de en speelde
het jaar daarop een aantal wedstrijden in
de Zondag 1.
Zwaar blessureleed
Het eerste jaar CIOS staat bij Bos nog steeds
op zijn netvlies gebrand, en helaas niet in
positieve zin. Na zijn eerste lesdag besloot
hij voortaan met het OV naar het CIOS te
gaan in plaats van met de scooter. Op een
mooie, warme dag ging hij op zijn scooter
op weg om zijn abonnement op te halen. Bij
het Politiebureau in Bovenkerk was het een
automobilist die hem over het hoofd zag. De
auto schepte hem vol tegen zijn been
waardoor Jordy met scooter en al naar de
overkant van de weg werd geslingerd. In
eerste instantie dacht hij: “Shit, hoe is het
met m’n scooter?” Terwijl hij wat omhoog
kwam, zag hij dat zijn been er wel erg raar
bij hing en hij is toen maar weer plat op het
asfalt gaan liggen. Zijn scheen- en kuitbeen
waren gebroken. Nog dezelfde dag ging Bos
onder het mes en hij verbleef nog acht
dagen in het ziekenhuis. Daarna sloeg hij de weg in
van een lang en moeizaam revalidatietraject. Hij
moest alles opnieuw leren. Van lopen, tot normaal
staan en rennen. Nu hij erover praat kijkt hij er weer
erg beteuterd bij. Uiteindelijk werden het acht lange
maanden van revalidatie. Langzaamaan ging het beter
met hem, tijdens het sporten had hij er weinig tot geen
last van. Echter zodra hij klaar was, was de pijn in zijn
been en knie ondraaglijk. Het was duidelijk, de pen
moest uit zijn been worden verwijderd. Opnieuw
onderging Bos een operatie. Nu zit er alleen nog een
plaatje in zijn enkel. Tijdens het voetballen en andere
activiteiten heeft hij daar gelukkig geen last meer van.
Jordy Bos op naar de aanval in de bekerwedstrijd RODA ’23 1 – Sporting Martinus 1 op de verjaardag
van RODA ‘23, 2-2, 31 augustus 2014, – ©2014 foto Koos van der Leest
RODA ‘23
Als we het over RODA hebben, dan zie ik weer een
glinstering in zijn ogen en zegt hij zeer vastberaden:
“Ja tuurlijk, ik blijf!” Hij heeft het erg naar zijn zin en
heeft niet de intentie om weg te gaan. “Zo lang als
mogelijk wil ik bij de Zondag A-Selectie van RODA ’23
blijven”, zegt Bos. De ambitie is er nog steeds en hij wil
zich terugwerken naar het vlaggenschip. Over een
eventuele promotie zegt Bos dan ook zeer overtuigd:
“Ja natuurlijk, zowel de Zondag 1 als de Zondag 2”.2e
klasse voor de Zondag 1 is toch wel het doel!”
Jordy Bos, is absoluut een blijvertje voor RODA ’23. We
zullen in de toekomst nog veel van hem zien. Hij zal
zijn voetballoopbaan op de velden aan de
Noorddammerweg nog lang voortzetten!
Wederom een prettig en open gesprek op deze vrijdag
de 13de,. Daarvoor dank ik Jordy.
PZ
21 februari 2015
Tekst & samenstelling Pascal Zegwaard
Eindredactie Astrid van Ballegoy, Miranda Kok
Foto’s Jos Spitteler, Koos van der Leest
©2015 r.k.s.v. RODA ‘23
Alle rechten voorbehouden.
Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd
gegevensbestand en/of openbaar gemaakt in enige vorm of op enige wijze, hetzij
elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of op enige andere manier zonder
voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.
roda23.nl……

Download Report