12
19 februari 2015 | jaargang 57
@tuecursor
Tweewekelijks blad van de Technische Universiteit Eindhoven
Voor het laatste nieuws: www.cursor.tue.nl en volg tuecursor op
en
9 | Lady Lego
Maanden van noeste arbeid zitten er
soms in haar zelfontworpen robots
van lego. Ook de fabrikant zelf is
onder de indruk van Anika Brandsma’s
werk en lijfde haar in als tester voor
de nieuwste producten.
4 Het onzichtbare
zichtbaar maken
Jom Luiten en Nico
Sommerdijk over hun
gedeelde ambities in de
elektronenmicroscopie
12 What’s new
with Nova?
Vergeet Penny, vergeet Isa.
TU/ecomotive bouwt
’s werelds eerste modulaire
elektrische auto
14 Afrekenen met
je afstudeerdip
Over hordes,
herkenning en hulp
op weg naar je bul
Check out our
English section
on pages 20-28
2 | Vooraf
19 februari 2015
Renovatie Hoofdgebouw
begroot op 75 miljoen
18 februari - De kosten voor het renoveren van het Hoofdgebouw zijn begroot op 75 miljoen
euro. De renovatie van het onderkomen van Werktuigbouwkunde, Gemini Noord en Zuid, is
met drie jaar uitgesteld tot 2021. Dat staat in de voortgangsrapportage over het huisvestings­
plan Campus 2020.
CURTOON
Steinbuch krijgt eerste
KIVI Academic Society Award
17 februari - Maarten Steinbuch krijgt de allereerste Academic Society Award van het
Koninklijk Instituut Van Ingenieurs (KIVI). De hoogleraar Systeem- en Regeltechniek aan
de TU/e wint deze prijs vanwege de aansprekende wijze waarop hij de verbinding weet te
leggen tussen wetenschap en maatschappij.
KIVI noemt de laagdrempelige en aansprekende
wijze waarop hij kinderen, studenten,
bedrijfsleven en anderen hierin weet mee
te nemen. Steinbuch geeft regelmatig
kindercolleges, is vaak op radio en tv,
heeft 6.500 volgers op Twitter en heeft
een veelgelezen blog. De award wordt
uitgereikt tijdens de Dag van de Ingenieur
op 18 maart.
Hoofdredacteur
Han Konings
Eindredacteur
Brigit Span
Redactie
Judith van Gaal
Tom Jeltes | Wetenschap
Norbine Schalij
Monique van de Ven
Medewerkers
Fotografie
Rien Meulman
Bart van Overbeeke
Coverbeeld
Bart van Eijden
Opmaak
Natasha Franc
Vertalingen
Annemarie van Limpt (P.20,21,24,25)
Benjamin Ruijsenaars (P.22,23,26,27)
Aangesloten bij
Hoger Onderwijs Persbureau
Redactieraad
prof.dr. Cees Midden (voorzitter)
prof.dr. Marco de Baar
Angela Stevens- van Gennip
Thomas Reijnaerts (studentlid)
Arold Roestenburg
Anneliese Vermeulen-Adolfs (secretaris)
Redactieadres
TU/e, Matrix 1.90
5600 MB Eindhoven
tel. 040 - 2474020
e-mail: [email protected]
Cursor online
www.cursor.tue.nl
Druk
Janssen/Pers, Gennep
Advertenties
Bureau Van Vliet BV
tel. 023 - 5714745
Poll
Han Koning
s
rechts wat mensen dachten
dat die renovatie ging kosten.
Het werkelijke bedrag werd nog
niet bij benadering genoemd en
meer dan eens werd de financiële
plank volledig mis geslagen. Want
met “vijf miljoen” kom je niet ver.
Dat ook onderwijsbestuurders
worstelen met grote vastgoed­
projecten, zal niemand ontgaan zijn
de afgelopen jaren. De megalomane
onderwijspaleisjes van het ROC
Leiden zijn daarvan het meest
recente voorbeeld. Minister
Bussemaker denkt er nu over om
een ‘expertisecentrum bouw’ op
te richten voor bestuurders en
toezichthouders van alle onder­
wijssectoren. Wellicht een idee
voor ons CvB om te zijner tijd
daar ook nog eens wat te laten
doorrekenen.
Chemie
Hoewel de grenzen tussen de
verschillende faculteiten langzaam
vervagen, vergt het slaan van een
brug tussen vakgebieden nog
altijd een extra inspanning van
de betrokken wetenschappers.
Begrijpen ze elkaars jargon wel?
Waar vinden ze subsidie voor een
gezamenlijk project? Een gedeelde
droom is een voorwaarde, maar
een goede persoonlijke chemie
kan het verschil maken. Op dat
laatste vlak lijkt het wel goed te
zitten tussen fysicus Jom Luiten
en chemicus Nico Sommerdijk
s
Tom Jelte
(zie pagina’s 4 en 5). Laten we
hopen dat het ze lukt om hun
droom te verwezenlijken.
TU/e groeit tegen de stroom in
In 2016 wil de TU/e samen met de Tilburg University een
Graduate School voor Big Data & Entrepreneurship starten
in Den Bosch. 114 mensen lieten ons weten of zij het ook
hoog tijd vinden dat de TU/e haar vleugels uitslaat.
Een meerderheid ziet daar geen noodzaak toe.
Zeker, want op onze
eigen campus wordt
het te krap
17,5%
Natuurlijk, zo trekken
we meer studiekiezers
uit de Randstad
12,3%
Doen, want Den Bosch
is een veel betere
studentenstad
EENS
Tiny Poppe
Nicole Testerink
Als Cursor in het verleden aan
Dienst Huisvesting vroeg hoeveel
een renovatie- of nieuwbouw­
project ging kosten, leek het alsof
we naar staatsgeheimen hadden
geïnformeerd. Maar met ingang
van dit jaar stelt deze dienst
tweemaal per jaar een memo op
die laat zien hoe het gesteld is
met onze bouwprojecten. Daarbij
worden ook de bedragen genoemd
die nodig zijn om oude gebouwen
om te katten tot architectonische
hoogstandjes, of om een nieuw
aansprekend pandje neer te zetten
voor twee faculteiten. Want laten
we eerlijk zijn: studenten
verwachten tegenwoordig een
state-of-the-art onderwijsomgeving
en universiteiten doen hun
stinkende best om die verwach­
tingen te verwezenlijken.
Alle bedragen van de Campus
2020-operatie vind je nu in een
handzaam overzichtje. En dat
geeft direct een verhelderd zicht
op de enorme financiële operatie
die op het bordje van het College
van Bestuur ligt. Met een
prijskaartje van 75 miljoen euro
wordt ons Hoofdgebouw de
klapper van de Campus 2020operatie. Ik vroeg zo eens links en
NIET EENS
Colofon
5,3%
6,1%
Niet doen, dit zorgt
voor onnodige
financiële risico’s
5,3%
Echt niet, want
samenwerking met
Tilburg is niet ideaal
53,5%
Nee, houd die
master gewoon
lekker in Eindhoven
Nu vragen we op www.cursor.tue.nl:
De TU/e ziet niets in een experiment van OCW om
promovendi in de toekomst geen salaris meer te
geven, maar in plaats daarvan een studiebeurs.
Is dat een wijs besluit van ons bestuur?
uws van de
ie
n
e
n
li
n
o
t
e
h
g
Een greep uit ee weken. Kijk voor nol
tw
afgelopen s op www.cursor.tue.n
meer nieuw
‘Chemergy’-idee wint
Energy Challenge
Volgens de nota zal de huisvestingsnorm
-het procentuele deel van de begroting
dat jaarlijks door de TU/e aan huisvesting
wordt uitgeven- dit jaar met 14,7 procent
het hoogst zijn. De jaren daarna zal het weer
langzaam teruglopen naar het door de TU/e
vastgestelde maximum van 14 procent.
Besturen en bouwen
Nieuws | 3
Kijk voor nieuws op www.cursor.tue.nl
11 februari - De TU/e zag dit collegejaar met voorsprong de sterkste groei van alle
Nederlandse universiteiten: met ruim tweeduizend eerstejaars bedroeg die 9,5 procent.
Zes universiteiten verwelkomden dit studiejaar meer eerstejaars dan in september 2013.
Landelijk daalde het aantal eerstejaars juist
met 2,4 procent. Dat blijkt uit gedetailleerde
DUO-cijfers over inschrijvingen aan de
Nederlandse universiteiten. De sterkste
daling (meer dan zeven procent) voltrok
zich bij de Radboud Universiteit Nijmegen,
de Universiteit van Amsterdam en de
Universiteit Leiden.
Stella verslaat Apple
en Bitcoin bij ‘tech-Oscar’
6 februari - Solar Team Eindhoven heeft in het
Amerikaanse Silicon Valley de Crunchies Award
gewonnen in de categorie ‘Best Technology
Achievement’. Het Eindhovense studententeam
versloeg met zijn zonne-gezinsauto Stella
onder andere concurrenten Apple en Bitcoin.
De jaarlijks uitgereikte Crunchies worden ook
wel de ‘Oscars van de technologie’ genoemd.
De winnaars valt overigens slechts eer ten deel:
aan de Award is geen geldprijs verbonden.
De prijs werd in ontvangst genomen door
(voormalig) STE-leden Lex Hoefsloot,
Roy Cobbenhagen en Koen van Ham.
14 februari - Vier TU/e’ers zijn uitgeroepen
tot winnaars van The Energy Challenge.
Hun idee voor een raam dat zowel energie
bespaart als opwekt, werd gekozen als beste
oplossing om Eindhoven in 2045 energie­
neutraal te maken. Met hun ‘chemergy’concept versloegen ze negen andere teams
van Eindhovense studenten en sleepten ze
een beloning van 2.500 euro in de wacht.
Het winnende idee combineert een energie­
besparende smart window met energieopwekkende luminescent solar concentrators
(LSC’s). De smart window weerkaatst warmte in de zomer en laat het door in de winter,
terwijl bij de LSC-techniek licht via een groot gekleurd plastic paneel naar zonnecellen
aan de zijkant van dat paneel geleid wordt. Die laatste techniek is niet alleen goedkoop,
maar ook kleurrijk.
erleg
v
o
n
i
e
t
n
e
me
TU/e en ge
rein.
r
e
t
r
e
e
k
andere
r
a
ie Visscher en
nn
om p
Ja
rterrein
er
d
ou
er het parkee
am, weth
Jo van H
leggen ov
roen
/e-collegelid
fel om te over
ta
TU
om
ri
ri
el Trefpunt G
ua
ua
br
br
13 fe
. Milieukoep
ndag 23 fe
nood­
an
aa
n
la
m
ee
es
b
u
an
le
zo
ga
Ce
n
d aan de
gekapt. Ook
betrokkene
eg
el
en
b
ng
eb
aa
h
t
ja
d
te
en
vorig ar
el wor
ar illegaal bom
dat momente
tie in oktober
da
ca
n
lo
e
va
d
er
or
/e
vo
de TU
plan
beschuldigt
bestemmings
iging van het
ijz
w
ke
lij
e.
ke
za
meent
jn door de ge
geweigerd zi
met het
ak
ra
sp
de af
De vraag is of
dat zij ook
mir Lyceum
Lorentz Casi
ik kunnen
rplaats gebru
ee
rk
pa
e
d
n
va
voor een
, de noodzaak
gaan maken
g wegneemt.
planwijzigin
bestemmings
rein is
ige MMS-ter
Het voormal
wordt
en
n de TU/e
eigendom va
kt als
aa
m
ge
t
schik
momenteel ge
tk
oe oming
in als tegem
parkeerterre
vanaf
kers die niet
aan medewer
alen
et
b
illen gaan
eind maart w
mpus.
ca
e
d
eren op
voor het park
CvB benoemt nieuwe directeur CEC
5 februari - Hanneke Koppers wordt de
nieuwe directeur van het Communicatie
Expertise Centrum (CEC) van de TU/e.
Zij gaat vanaf 7 april aan de slag, nadat ze
haar huidige werkzaamheden bij waterschap
Aa en Maas heeft afgerond. Donderdag
5 februari stelde Jo van Ham haar namens
het College van Bestuur voor aan haar
nieuwe collega’s bij dienst CEC.
Koppers (42) studeerde Europese studies
aan de Universiteit van Amsterdam en
combineerde dat met de studie Russisch. Ze werkte jarenlang voor het ministerie van
Buitenlandse Zaken, eerst als diplomate en later als communicatieadviseur. De afgelopen
acht jaar was Koppers Hoofd Adviesstaf bij waterschap Aa en Maas.
TU/ecomotive presenteert ontwerp ‘Nova’
4 februari - ’s Werelds eerste modulaire auto, de eerste auto gemaakt van biocomposiet
en tevens de eerste driezits ‘consumentenauto’ waarin de bestuurder in het midden van
het voertuig zit. Dat zijn de opvallendste features van Nova, de nieuwe elektrische auto
waarmee TU/ecomotive de komende maanden de hort op gaat.
Waar TU/ecomotive vorig jaar met Isa een echte stadsauto bouwde, wil het nieuwe team
met Nova juist een auto presenteren die voor uiteenlopende situaties inzetbaar is.
Een auto voor het leven moet Nova bovendien zijn, die ‘meegroeit’ met zijn eigenaar
doordat die zijn voertuig op allerlei fronten kan aanpassen naar gebruik en behoefte.
Lees meer over Nova op pagina 12 en 13 in deze Cursor.
4 | Gelinkt
19 februari 2015
Gelinkt | 5
Kijk voor nieuws op www.cursor.tue.nl
“We willen een extra dimensie toevoegen aan elektronenmicroscopie”
De TU/e: dagelijks het tweede thuis van zo’n
tienduizend studenten en medewerkers.
Een relatief kleine gemeenschap, met
ontelbare banden tussen de leden zakelijk en/of privé. In ‘Gelinkt’ laten we
steeds twee van hen aan het woord over
hun relatie met elkaar en de universiteit.
Het onzichtbare zichtbaar maken;
die droom delen Jom Luiten en Nico
Sommerdijk. Een nieuwe generatie
elektronenmicroscopen moet daarvoor
zorgen - en dus slaan de fysicus en de
chemicus de handen ineen. Sommerdijk
(hoogleraar Bio-inspired and Multiscale
Materials) is de expert die met zijn
microscopen dingen probeert te doen
die eigenlijk niet kunnen. Luiten
(hoogleraar Coherence and Quantum
Technology) is naar eigen zeggen de
‘bundelboer’ van het stel. Samen
hopen ze een elektronenmicroscoop
te ontwikkelen die filmpjes kan maken
op nanoschaal.
Sommerdijk: “Jom maakt elektronen­
bundels in de vorm van heel snelle
pulsen, als een soort mitrailleur
waarbij iedere kogel een elektronen­
pannenkoekje is dat je op een
sample afstuurt. Hij zit daarmee
aan de ontwerpkant van de
elektronenmicroscopie, terwijl
wij meer van de toepassing zijn.
Toch, Jom?” Luiten: “Perfecte
omschrijving; jij mag voortaan
mijn inleidingen verzorgen.
Het komt erop neer dat we een extra
dimensie willen toevoegen aan
elektronenmicroscopie, namelijk de
tijdsdimensie. Nu maak je plaatjes
door er met een elektronenbundel
op te schijnen. De grote uitdaging
is om een soort flitsbelichting te
maken waardoor je in één keer een
plaatje kunt maken. En dan met
een zo hoog mogelijke frequentie.”
Sommerdijk: “Jom heeft realistische
samples nodig om zijn bundel mee
te testen. Daarvoor kunnen wij
zorgen. Maar misschien is het goed
als jij vertelt waar ik me mee bezig
houd.” Luiten: “Dat kan ik proberen.
Nico is geïnteresseerd in de chemie
van materialen, en dan met name
materialen geïnspireerd op de
natuur. Natuurlijke materialen zoals
bot en collageen hebben allerlei
eigenschappen die we in het lab
nog niet kunnen verkrijgen. Door te
achterhalen hoe die biomaterialen
worden gevormd, leer je niet alleen
over de natuur, maar doe je ook
kennis op die nieuwe materialen kan
opleveren. Die vormingsprocessen
bestudeert Nico met een heel
arsenaal aan elektronenmicro­
scopische technieken, waaronder
CryoTEM. Daarmee bekijkt hij
supersnel ingevroren samples;
dat is een manier om ze als het
ware letterlijk te bevriezen in de tijd.”
Sommerdijk: “Klopt helemaal. Het
ideaal dat Jom en mij samenbrengt,
is om de samples niet meer te hoeven
invriezen, maar ze in vloeistof
kunnen bekijken - hun natuurlijke
omgeving. Zodat we de dynamiek
van bijvoorbeeld biomineralisatie
kunnen volgen door daar een
filmpje van te maken.”
“‘Liquid cell
microscopy’
is Nico’s
grote ding”
Luiten: “Die ‘liquid cell microscopy’,
dat is Nico’s grote ding. En daar ben
ik ook heel enthousiast over. Je moet
je voorstellen dat er een deeltje of
een molecuul voorbij komt zwemmen
onder de microscoop. Dan heeft het
geen zin om daar met een lange
belichtingstijd een plaatje van
proberen te maken. Je hebt dan
echt flitsbelichting nodig om in één
keer een afbeelding te creëren.
Vanuit de fysica is het onze uitdaging
om die belichting mogelijk te maken.
Dat is niet eenvoudig: elektronen
stoten elkaar af, dus een pakket
elektronen bij elkaar houden, gaat
niet vanzelf. Toch lukt ons dat,
onder meer door microgolven te
gebruiken. Maar onze inbreng
hierin is oneerbiedig die van
bundelboer, van machinebouwer.
Van microscopie weet ik eigenlijk
nog niet zo veel.”
Sommerdijk: “Ik probeer altijd
dingen voor elkaar te krijgen die
eigenlijk niet kunnen. In samenwerking met microscopenfabrikant
FEI werken we nu aan nieuwe
belichtingsstrategieën voor
samples. We zijn wat dat betreft
geen typische gebruikers van hun
microscopen, maar dat geldt ook
voor Jom.”
Luiten: “Wij werken ook intensief
samen met FEI, maar dan met een
andere afdeling. FEI heeft een
microscoop ter beschikking gesteld
waar we onze elektronenbron aan
kunnen koppelen, zodat we kunnen
proberen die flitsbelichting werkend
te krijgen. Het moet mogelijk zijn
om op die manier filmpjes te maken
met een nauw­keurigheid van
nanometers en een tijdsresolutie
van nanoseconden. Goed genoeg
om de vorming van bot te kunnen
volgen. Een groep in Amerika is
daar al dicht bij gekomen. En als
Nico’s groep en de mijne samenwerken, moeten we hun resultaten
kunnen verbeteren.”
“Op de mat
zijn we
elkaar nooit
tegengekomen”
Sommerdijk: “Zo’n vijf jaar geleden
zijn we voor het eerst in gesprek
geraakt. Ik herinner me dat precies
omdat ik toen nog aan vechtsporten
deed. Jom bleek aan karate te doen,
een stijl die ik ook nog een tijdje
heb beoefend. Maar op de mat zijn
we elkaar nooit tegengekomen.”
Luiten: “Misschien maar goed ook.
Helaas bleek het lastig om financiering te vinden voor onze plannen.
Iedereen vond het een goed idee,
maar uiteindelijk moet je al iets
hebben laten zien om aan te tonen
dat zo’n samenwerking tussen
verschillende disciplines wérkt. Het
funding-landschap is daar nog niet
op ingesteld. Dat is wel frustrerend.
Soms is het ook lastig voor ons als
natuur- en scheikundigen om elkaar
te begrijpen. De discussies verlopen
daardoor soms moeizaam, maar dat
maakt ze juist leerzaam.”
Sommerdijk: “Het is ook een grote
brug om te slaan. Jom en ik werken
nu binnen het ICMS -het Instituut
voor Complexe Moleculaire Systemen
van de TU/e, red.- samen met Ilja
Voets, een fysisch-organisch
chemicus. Hopelijk volgt daar een
mooie publicatie uit. Dat zou het
makkelijker maken om geld te
vinden voor een vervolgproject.”
Tekst | Tom Jeltes
Foto | Bart van Overbeeke
Jom Luiten (links) en Nico Sommerdijk
6 | Student
Clmn
19 februari 2015
Aanschuiven bij
Mexicaanse
ovenschotel de luxe
(voor vijf personen, onder wie veelvraat
Rik Hagelaars)
Bak in een pan 500 gram kip en in een
andere 700 gram gehakt. Verdeel er een
zakje chilikruiden van Casa Fiesta over.
Vul twee ‘units’ (lees: ovenschalen) met
achtereenvolgens:
• een zak Doritochips in smaak naar keuze
• de inhoud van een pan
• een rode puntpaprika in stukjes
• half blikje maïs
• stukjes jalapeno’s
(de groene pepertjes uit glas)
• half blikje ananasstukjes
• 300 gram geraspte kaas
Jim Stolk
student Industri
al Design
Privacybandwagon
Zeuren over privacy is hip. Vooral de
tech-giganten uit het westen van de
VS krijgen het vanuit de onderbuik
zwaar te verduren en menig
buitenlandse overheid is bij voorbaat
al de definitie van Big Brother.
Opvallend is dat medestudenten
vooral zeuren over de privacy-aspecten
van gratis diensten zoals de
Facebooks, Twitters en Gmails van
deze wereld, maar zich zelden druk
maken over bedrijven en diensten
van eigen bodem waar je wél voor
betaalt.
Stel je mijn verbazing voor toen ik
begin februari verhuisde en een dag
later in OASE zag dat mijn nieuwe
adres al bekend was bij de TU/e.
Huh? Navraag leerde mij dat de
universiteit dit automatisch uit de
Basisregistratie Personen van de
gemeente ontvangt. Ze vragen dit
niet op, de gemeente ‘duwt’ deze
informatie (waarschijnlijk via
Studielink) ongevraagd naar de TU/e.
Tip van kok Eddy: je kunt andere groenten
toevoegen, maar neem geen champignons.
Die verliezen veel vocht en dan worden de
chips nat.
Zet de twee units een kwartiertje in een hete
oven. Alles is al gaar, maar de kaas moet
lekker smelten.
Bij het serveren (lees: de units op tafel zetten
en iedereen een vork geven) ook een kom
met losgeklopte crème fraîche met peper
op tafel zetten.
TU es
Waarom heb je voor deze studie gekozen?
Scheikunde ging me goed af op de middelbare school en ik vond het ook een erg leuk vak.
Bovendien was ik op zoek naar een pittige studie met genoeg uitdaging. De hoge moeilijks­
heidsgraad was niet doorslaggevend, maar speelde wel een rol bij mijn keuze. Het vooral
met bestaande stoffen nieuwe producten bedenken, spreekt me erg aan in deze studie.
Wat doe je op je eerste vrije dag na een tentamenperiode?
Eerst mijn kamer opruimen, want daar is het een grote puinhoop als ik moet studeren.
Daarna ga ik altijd uit eten in de stad met mijn studievrienden, vervolgens stappen of chillen.
Wat zou je aan de TU/e willen veranderen?
Op dit moment ben ik nog geen dingen tegengekomen die ik zou willen veranderen aan de TU/e.
Ontvang je een vervangende
simkaart voor je telefoon, dan is
het eerste sms’je dat je krijgt
waarschijnlijk van ING: ‘U heeft een
nieuwe simkaart, dus blokkeren
we uw TAN-codes voor 48 uur’.
Hoe weet ING dit zonder de vrijwillige
informatievoorziening van Vodafone?
Eigenlijk gaat het ING niks aan dat je
een andere simkaart hebt, dit is iets
tussen jou en je provider.
Op www.cursor.tue.nl
vind je meer columns.
De volgens de redactie beste
column plaatsen we hier.
Wat is dat voor een huis?
In de bovenwoning Strijpsestraat 93 wonen vier mannen
en staat tijdelijk een kamer leeg. Er is géén woonkamer
en het is niet goedkoop (rond de 300 euro per maand),
maar wel dicht bij het gezellige en praktische (want
winkels) Trudoplein. Er is geen contact met de huisbaas,
daarvoor is tussenpartij DeHuisVestingCentrale.
De bewoners studeren allemaal iets anders, maar
hebben wel een klik met GEWIS.
Waarom eten jullie zonder borden?
“We hebben best tafelmanieren”, zegt Rik Hagelaars
(derdejaars Technische Bedrijfskunde) meteen.
“Maar dit gerecht kun je niet met een opscheplepel
op een bord krijgen”, vult Eddy van Beekveld (die nu in
bij Fontys bedrijfswiskunde studeert) aan. En daarom
eten ze met hooguit een vork. Deze ovenschotel is een
typerend huisgerecht: veel, makkelijk en smaakvol.
En wis het voordeel van weinig afwas niet uit! Ze eten
het minstens tweemaal in de maand. Eddy: “We eten
tot we genoeg hebben en daarna eet Rik de rest.”
Er is een kamer vrij. Is die voor tweedejaars
Werktuigbouwkunde Jeroen van Duijnhoven?
“Nee, één Van Duijnhoven is genoeg”, zegt Eddy
resoluut. Jeroen is de broer van masterstudent Erwin
(Technische Wiskunde). Jeroen is vaste gast, maar daar
moet het maar bij blijven. De nieuwste huisgenoot moet
een groepsfoto van Eddy, Erwin, Rik en Thijs Ledeboer
(derdejaars Technische Informatica) in posterformaat
aan zijn muur hangen. Dat is een eis die ze -nuchterbedachten tijdens een eerdere maaltijd. Iemand die lui
is, tegen een stootje kan en niet gauw in tranen uitbarst,
zou hier wel passen. “We denken niet dat er een meisje
wil komen wonen.”
Zijn hier huisregels?
“Frank Wessels mag hier niet douchen!” Dat heeft de
intropapa van Rik ook nooit gedaan, en we gaan niet
opschrijven waarom hij het niet mag, maar het lijkt een
belangrijke regel te zijn. “Elk ontbijt dat hier bezorgd
wordt, is voor Loyd.” De voormalig huisgenoot kreeg
als versiertruc ooit een ontbijtje voor zijn kamerdeur
van een andere man. Loyd had het niet door, stapte
eroverheen en ging naar college. Later is nooit meer
een ontbijt bezorgd in Landhuis In den Wijngaarde.
Interview | Norbine Schalij
Foto’s | Rien Meulman
Wil jij ook met je culinaire huisgenoten
in deze rubriek? Mail dan naar [email protected]
Mijn medestudenten deelden mijn
verontwaardiging hierover niet - de
TU/e mag mijn nieuwe adres toch
hebben? Waar men even aan
voorbijgaat, is dat het een actie van
mijn kant dient te zijn om een adres
te updaten en dit niet zonder
toestemming aan een niet-overheidsdienst verstrekt moet worden.
Hierbij zwijgen we nog maar over de
vele bedrijven in Nederland die je BSN
willen noteren voordat ze hun diensten
verlenen. Wettelijk verboden, maar
anders weigeren ze simpelweg aan
je te verkopen. Studenten en overige
Nederlanders: zeur híer eens over,
in plaats van enkel ageren tegen
gratis online diensten.
Student | 7
Kijk voor nieuws op www.cursor.tue.nl
Waar kun je als student lekker en goedkoop eten in de stad?
Bij Happy Italy is het heel lekker, goedkoop en ook nog redelijk gezond. Maar het allerleukste
is dat ze Pizza Nutella hebben. Daar ben ik helemaal gek op.
Wat is het meest opmerkelijke dat je ooit op je kamer hebt aangetroffen na een
avond stappen?
Mijn vriend. Hij lag onverwachts in mijn bed en ik had het pas in de gaten toen hij ineens
‘Hoi’ zei.
Wat is volgens jou de ultieme stedentrip?
New York. Mijn eerste stad buiten Europa maakte een
enorme indruk op me. Vooral toen we om zes ‘s ochtends
door de stad liepen met een enorme jetlag. Echt alles:
de energie, de diversiteit aan mensen, de gebouwen,
de sirenes - de hele sfeer sprak me heel erg aan.
Pauline Offeringa (19 jaar)
Eerstejaars studente
Scheikundige Technologie
Wat vind jij de beste innovatie op jouw vakgebied?
De beste innovatie tot nu toe vind ik nanotechnologie.
Met deze technologie zijn atomen zichtbaar onder een
microscoop. Deze onderzoeksmethode is op heel
veel verschillende manier toepasbaar; ook in de
geneeskunde met medicijnen en dergelijke.
Pauline h
aalt de vra
ag over
‘de beste
innovatie
op jouw
vakgebie
d’ eruit e
n zet
daarvoor
in de pla
ats:
‘Met wie
zou
een dagje jij weleens
willen ru
ilen?’.
(TP)
En hoe is het in Tampere?
Studenten van de TU/e gaan steeds vaker voor hun studie naar het buitenland. Voor stage of voor het verrichten
van onderzoek, omdat het verplicht is of omdat ze het leuk vinden. Cursorlezers kunnen iedere twee weken over
de schouder van een TU/e-student in het buitenland meekijken.
Begin januari 2015 kwam ik aan in het koude en witte Finland om een halfjaar Architectuur te studeren
aan de technische universiteit van Tampere. De eerste maand studeren was goed, maar het studenten­
leven nog veel beter. Vriendschappen zijn zo gemaakt nadat je samen in de sauna bent geweest, in
ijswater hebt gezwommen en naakt door de sneeuw hebt gerold!
Finnen houden van sauna’s; Finland heeft 5,3 miljoen inwoners en 3,3 miljoen sauna’s! In kantoor­
gebouwen worden de beste deals gesloten in de bedrijfssauna en ook de universiteit heeft natuurlijk
een sauna. De meest bijzondere sauna-ervaring was toch wel tijdens mijn trip naar Lapland, waar ik
na de sauna de Atlantische Oceaan in ben gesprongen (brrr). Naast de sauna-avonden worden er
natuurlijk ook nog andere activiteiten voor studenten georganiseerd, zoals grote exchange-party’s,
filmavonden aan de universiteit, sitsit’s (grote diners), trips naar Lapland, Rusland en Zweden en
sporttoernooien waarvan het wereldkampioenschap Kyykkä (een typisch Fins studentenspel dat je in
de sneeuw speelt) toch wel het hoogtepunt is.
Het klimaat in Tampere was even wennen aan het begin. Het is in januari gemiddeld -5 graden overdag,
maar -20 kan natuurlijk ook. Toch heeft het zeker zijn voordelen. Ik hoef maar mijn deur uit te stappen
en ik kan skiën, snowboarden, langlaufen, schaatsen en sneeuwpoppen maken. Ik was al onder de
indruk van de hoeveelheid sneeuw in Tampere, maar in Lapland, boven de poolcirkel, lag meer dan
een meter sneeuw.
Kom je naar Finland, dan is het zeker aan te raden om Lapland te bezoeken. Tijdens mijn trip ben ik op
bezoek geweest bij de Kerstman en heb ik het sneeuwpaleis in Kemi gezien. Ik heb op een sneeuw­
scooter gereden, heb het noorderlicht gezien en ben op husky-safari geweest. Allemaal onvergetelijke
activiteiten!
Ik voel me ondertussen al helemaal thuis in Tampere en kijk uit naar de vele activiteiten die ik voor de
komende maanden nog op mijn agenda heb staan. Vervelen is er in ieder geval niet bij!
Moi Moi!
Jolijn
mastevran Keulen
Architsetudent ,
ctuur
(Rechts
o
p de fo
to)
Vind jij het ook leuk om een bijdrage te leveren aan
deze rubriek en ben jij dit collegejaar in het buitenland?
Stuur dan een mailtje naar [email protected].
Blog: http://jolijn.gaatverweg.nl
Foto | Bart van Overbeeke
Lees alle buitenlandervaringen online op www.cursor.tue.nl
8 | Student
19 februari 2015
Anika Brandsma
Kracht/en/veld Paalfitness: Blue
“Schietende robots
vind ik niet zo interessant”
Jazeker, ze koopt ook nog wel eens een kant-en-klaar pakketje lego in de speelgoedwinkel - “voor de
ontspanning, want daar hoef je niet over na te denken”. Maar het liefst bijt Anika Brandsma, studente
Werktuigbouwkunde, zich vast in zelfontworpen robots, waarmee ze ook bij LEGO indruk maakt.
Inmiddels behoort ze tot de inner circle van het bedrijf en krijgt ze als tester bijvoorbeeld als één
van de eersten de allernieuwste LEGO Mindstorms-producten voorgelegd.
Facts and figures
Opgericht in: 2012
Meest trots op: groei van het aantal leden.
Er zijn nu vijf trainingsgroepen.
Aantal leden: tachtig, waaronder vier heren.
Doel: blijven groeien in ledental en veel
ondernemen met de leden.
Bijzonderheid: Blue (de naam verwijst
naar de nodige blauwe plekken die
paalsporters oplopen) is de eerste
studentenpaalfitnessvereniging van
Nederland.
www.spvblue.nl
Hoe erotisch is paaldansen, pardon, paalfitness?
“Het gaat bij ons om een combinatie van fitness, balans en flexibiliteit. Erotiek zie je alleen als je het zoekt”, zegt Zita
van Rossum, tweedejaars Bouwkundestudente. “Als ik mensen vertel dat ik op paalfitness zit, vinden meisjes het gaaf en
reageren jongens toch anders. Zij zien het als iets ondeugends.”
Blue-voorzitter Anouk Sprokel (afgestudeerd bij Fontys-Pabo) heeft richting ouders van haar leerlingen al vragen moeten
beantwoorden over haar sport. Waar doe je dat? Wat heb je dan aan? Wie zijn er allemaal bij? Dat ze zei dat het gebeurde
in het sportcentrum van de technische universiteit, haalde de argwaan weg. Maar Anouk past ervoor dat er wedstrijdfoto’s
van haar in bijvoorbeeld de burlesque-tent Rouge op Stratumseind (waar wedstrijden gehouden worden) verspreid worden.
Waarom is Blue opgericht?
“Voor 2012 waren er bij het SSC wel paalfitnesscursussen, maar wij vonden de faciliteiten niet optimaal”, zegt mede-oprichtster
Monique Scheepers (inmiddels afgestudeerd als organisatiewetenschapper in Tilburg). “Nu hebben we spiegels, een extra paal
die kan draaien, folie tegen gluurders vanuit de andere zaal en valmatten. En af en toe houden we in de Bunker fotoshoots voor
de leden.”
Wat zijn standjes die ieder lid kent?
De fireman en de helicopter horen tot de basistrucs van iedere paaldanser. Met de fireman, waarbij één been voorlangs om
de paal geklemd is en één been achterlangs, kom je rechtop draaiend naar beneden. Een sierlijke manier om een routine te
starten, is met de helicopter. Je billen zijn het hoogste punt, je benen zijn horizontaal gespreid. Een hangover is voor mannen niet
te doen. “Dan zit je in de paal en ga je met het hoofd achterover”, zegt Floor van Schie, masterstudente Bouwkunde. “Dat is voor
mannen lastig, want dan komen de edele delen klem te zitten.”
Wat moet niemand ooit doen?
Hello...
world?
Comic | Elles Raaijmakers
Inkleuren | Minke Nijenhuis
Anika heeft het van geen vreemde:
haar vader, ook werktuigbouwkundige, duikt minstens zo gretig op
de bekende kleurige blokjes met
noppen. “We hebben heel veel
samen gebouwd; dan steek je
elkaar aan en word je allebei steeds
fanatieker”, stelt de studente.
Het werd volgens de derdejaars
studente écht menens toen ze haar
eerste eigen lego-robot bedacht
en bouwde. Niet meer plaatje voor
plaatje de instructies volgen, maar
zélf vanaf scratch iets in elkaar
zetten. Ontwerpen, bouwen, soms
weer afbreken, opnieuw beginnen:
“Het is gaaf om zelf iets te bedenken
en maken wat wérkt”.
En ja, dat brengt soms ook ergernis
met zich mee. Wat ze bijvoorbeeld
nog steeds niet voor elkaar kreeg,
is het zelf bedenken en bouwen van
een lopende robot. “Bij een lopend
voorwerp verplaatsen de benen
steeds - en daarmee ook het
gewicht van de robot. Dat is lastig.
Bovendien: als ik iets wil laten
lopen, dan moet dat ook nog eens
mooi én snel. En dat gaat niet altijd
samen.”
Weinig leden doen aan wedstrijden. Waarom is dat?
Handcrème en bodylotion opdoen. Dan verlies je de grip. Marigo Heijboer (alumnus IE&IS) doet het toch, vanwege haar droge
huid, maar compenseert dat met handenvol magnesium. Ook tipt zij dat je niet te lang moet doorgaan. Ze heeft een blaar op
haar handpalm die maar niet verdwijnen wil.
Student | 9
Kijk voor nieuws op www.cursor.tue.nl
Tekst | Norbine Schalij
Foto’s | Bart van Overbeeke
Ze mogen dan nog niet rijp zijn voor
de catwalk; bij fans en kenners
oogsten haar bouwwerken veel lof,
onder andere tijdens LEGO-evenementen waar liefhebbers elkaar
ontmoeten. Ook een medewerker
van LEGO, die Anika op één van die
beurzen tegenkwam, was onder de
indruk. “Hij vond het fantastisch
wat ik maakte, zeker omdat ik een
meisje ben. De meeste mensen die,
net als ik, redelijk professioneel
robots maken, zijn mannen van
de leeftijd van mijn vader.”
Op haar achttiende nodigde
LEGO Anika uit om naar Abu Dhabi
(Verenigde Arabische Emiraten) te
komen en daar één van haar robots
te laten zien op de LEGO World
Robot Olympiade. “Mijn vader ging
mee; ik kende al die mensen van
LEGO toen nog niet zo goed en
Abu Dhabi is natuurlijk geen heel
gangbare bestemming.”
Ze vond het “heel vet” om daar
andere lego-robotfanaten tegen te
komen, “iedereen bouwt toch weer
net een beetje anders en heeft zijn
eigen aanpak en stijl”. Ze kijkt niet
echt op tegen andere bouwers en
kan zich naar eigen zeggen meten
met de rest. Maar als Anika iets
móet noemen wat ze zelf meer zou
willen doen of beter zou willen
kunnen: “Sommige mensen zijn
ontzettend goed in programmeren,
ook in andere talen dan de standaardtaal die in de lego-doos zit.
Anderen bouwen weer heel gróót”.
Ze beschrijft een lego-auto die ze
eens zag op een evenement,
waarin een kind kon zitten en
rijden. Lachend: “Maar op mijn
studentenkamer past dat niet”.
Inmiddels is Anika één van LEGO’s
Mindstorms Community Partners
(MCP). Als LEGO op het punt staat
een nieuwe robot op de markt te
brengen, vraagt het bedrijf deze
selecte, internationale groep van
ervaren bouwers om hun feedback.
“Al voordat ie uitkomt, wordt zo’n
nieuwe robot naar ons opgestuurd
en wordt ons gevraagd wat we
ervan vinden en of we bijvoorbeeld
nog fouten tegenkomen in de
software.”
In de door elke MCP’er onderteken­
de non-disclosure agreement is
vastgelegd wat wel en vooral nog
níet mag worden gedeeld. Zo staat
bijvoorbeeld nadrukkelijk beschreven
dat de bouwers de robots die ze al
ver voor de echte release in handen
krijgen, niet mogen doorverkopen.
De ‘partners’ krijgen geen vergoeding
voor hun testwerk en feedback -
maar waarschijnlijk zit de grootste
beloning voor de meesten al in het
vroegtijdig en gratis krijgen van
een robot die later in de winkel al
gauw een paar honderd euro kost.
Of de TU/e-studente, binnen de
LEGO-gemeenschap bekend als
Anika Vuurzoon, als één van de
weinige vrouwen in het gezelschap
ándere feedback levert dan haar
mannelijke community-genoten?
Dat valt volgens de studente wel
mee. “Maar ik zal het bijvoorbeeld
wel inbrengen als ik vind dat een
bepaalde robot voor een meisje
helemaal niet leuk is om te maken.
Veel mannen vinden het superleuk
om bijvoorbeeld schietende robots
te maken; ik vind dat niet zo
interessant.”
Een lieveheersbeestje, op de maat
dansende cheerleaders; veel van
haar eigen bouwwerken hebben
een duidelijke vrouwelijke touch.
Ze knutselt ook graag met de meer
op meisjes gerichte Friends-lijn van
LEGO, “maar ik vind het vooral leuk
om dat dan weer te combineren met
de techniek van Mindstorms en die
poppetjes bijvoorbeeld te laten
bewegen”.
Ook heeft ze een nadrukkelijk oog
voor afwerking en detail. Ze wijst op
haar robothaai, die ze vorige week
-op uitnodiging en grotendeels op
kosten van LEGO- mocht laten zien
tijdens LEGO World in Kopenhagen.
“Veel andere robothaaien zijn
blokkeriger en je ziet de tandwielen
zo nog zitten. Bij mij is dat allemaal
weggewerkt. Mijn haai ziet er ook
echt úit als een haai.”
Alle onderdelen van deze robot zijn
gewoon te koop, niets is gecusto­
mized. “Ik heb eerst een haai
gebouwd in verschillende kleuren,
omdat ik niet alle blokjes in de
goede kleur had. Toen heb ik het
hoofdkantoor wat foto’s van het
prototype gemaild: ‘Joh, ik heb een
leuk idee, ik wil een haai maken,
ik mis alleen de juiste onderdelen
nog’. Die hebben ze toen voor niks
opgestuurd.”
Mensen die nu horen over Anika’s
passie, vinden het volgens haar
doorgaans “heel cool” wat ze doet.
“Maar vroeger, op de middelbare
school, waren er ook wel mensen
die het raar vonden dat ik als tiener
nog steeds met lego speelde.”
Ook op haar studentenkamer staan
nog altijd bakken vol lego. Hoeveel
uur ze per week aan haar uit de
hand gelopen hobby besteedt,
wisselt volgens Anika nogal.
“Ik studeer ook, dus ik kan alleen
‘s avonds, in de weekenden en in
vakanties bouwen.” Daarnaast
brengt ze onder andere een paar
uur per week door bij studentendansvereniging Footloose, waar
ze hiphop en salsa danst. In het
weekend heeft ze sowieso haar
vaste lego-uurtjes, als ze via
Stichting Kennisplein roboticales
geeft aan Eindhovense tieners.
Vaststaat dat ze straks, binnen
haar masteropleiding, ook iets met
robotica wil gaan doen. Een baan
bij LEGO ambieert Anika vooralsnog
niet. “Ergens lijkt dat me natuurlijk
heel cool, maar dan moet je wel in
Denemarken gaan wonen. Ik weet
niet of ik dat wel wil.”
Bekijk voor een impressie van
Anika’s werk het YouTube-kanaal
‘Vuurzoon’.
Interview | Monique van de Ven
Foto | Bart van Eijden
10 | Universiteitsberichten
19 februari 2015
MENS
Dienst Huisvesting |
Jubileum Ronald van Nattem
Ronald van Nattem viert zijn 25-jarig
ambtsjubileum. Ter gelegenheid
hiervan biedt Dienst Huisvesting
hem een receptie aan in het PVOC
op donderdag 26 februari a.s.
vanaf 16.00 uur. U bent van harte
uitgenodigd om hierbij aanwezig
te zijn.
Veronique Marks, directeur Dienst
Huisvesting
Bureau voor Promoties en
Plechtigheden | Promoties
Donderdag 19 februari, 16:00 uur,
CZ4: promotie R.P.M. Moonen MSc
(BMT)
Promotoren: prof.dr. K. Nicolay
en prof.dr. M.J.A.P. Daemen
Voorzitter: prof.dr. J.P.W. Pluim
Titel proefschrift: “Quantitative
molecular MRI of atherosclerosis”
Maandag 23 februari, 14:00 uur,
CZ4: promotie I. Monnaie MSc (ST)
Promotoren: prof.dr. E.L.F. Nies en
prof.dr. G. de With
Voorzitter: prof.dr.ir. J.C. Schouten
Titel proefschrift: “Structure
Creation of P3HT in Solution”
UNIVERSITEITSBERICHTEN
Maandag 23 februari, 16:00 uur,
CZ4: promotie S.S. Shirsath MSc
(ST)
Promotoren: prof.dr.ir. J.A.M.
Kuipers en prof.dr. H.J.H. Clercx
Voorzitter: prof.dr. D.J. Broer
Titel proefschrift: “Granular Flows
Down Inclined Rotating Chutes
Experimental and Simulation
Studies”
Maandag 23 februari, 16:00 uur,
CZ5: promotie E. Bitincka MSc (EE)
Promotoren: prof.dr.ir. M.K. Smit
en prof.dr. K.A. Williams
Voorzitter: prof.dr.ir. A.C.P.M. Backx
Titel proefschrift: “Generic Testing
in Photonic ICs”
Voorzitter: prof.dr. P.A.J. Hilbers
Titel proefschrift: “Responsive
materials from adaptive supramolecular constructs”
Dinsdag 24 februari, 16:00 uur,
CZ4: promotie I. de Feijter MSc
(BMT)
Promotor: prof.dr. E.W. Meijer
Maandag 2 maart, 16:00 uur, CZ4:
promotie ir. R.J.M. Theunissen (W)
Promotoren: prof.dr.ir. J.E. Rooda en
prof.dr.ir. J.H. van Schuppen
Discrete Bubble Modeling of a
Micro-structured Bubble Column”
Dinsdag 3 maart, 14:00 uur, CZ4:
promotie ir. K.M.P. van Eeten (ST)
Promotoren: prof.dr.ir. J.C. Schouten
en prof.dr.ir. G.J.F. van Heijst
Voorzitter: prof.dr.ir. R.A.J. Janssen
Titel proefschrift: “Hydrodynamics
of rotating multiphase flows”
TUssen de oren
Liefde voor
auto’s
In Cursor worden iedere twee weken studenten,
docenten, labs, technische artefacten, de werk­
omgeving, het weten­schappelijk bedrijf, de campus,
het onderwijs en websites onder een psychologische
loep gelegd door de medewerkers van de
TU/e-opleiding Psychology & Technology.
Voorzitter: prof.dr. L.P.H. de Goey
Titel proefschrift: “Supervisory
Control in Health Care Systems”
Dinsdag 3 maart, 16:00 uur, CZ4:
promotie D. Jain MSc (ST)
Promotor: prof.dr.ir. J.A.M. Kuipers
Voorzitter: prof.dr.ir. J.C. Schouten
Titel proefschrift: “Cutting Bubbles
Mens & Mening | 11
Kijk voor nieuws op www.cursor.tue.nl
Ook een bericht plaatsen op
deze pagina? Mail het bericht
(maximaal 100 woorden) dan naar
[email protected].
Advertentie
Illustratie | Sandor Paulus
Bij ons thuis zijn we toe aan een nieuwe auto. Mijn wens om een Porsche 911 aan te schaffen
(hoor ik daar midlifecrisis?), staat helaas nogal op gespannen voet met het feit dat er vier kinderen
in moeten passen. We rijden al jaren rond in een Chrysler Voyager. Een ideale auto om onze
aanzienlijke kinderschare inclusief bagage van hot naar her te chauffeuren, maar met een
zorgelijke uitstoot, nog zorgelijker verbruik en een wegenbelasting waarbij het lijkt alsof wij
alleen de renovatie van het wegennet in en om Eindhoven moeten bekostigen. U begrijpt dus
mijn vreugde over de komst van Stella - TU/e’s prijswinnende gezinsauto die zich met respec­
tabele snelheid over grote afstanden kan voortbewegen, zonder één druppel brandstof of
één gram uitstoot. Niet voor niets won Stella onlangs de prestigieuze Crunchies Award in
de categorie ‘Best Technology Achievement’ en liet ze hiermee de formidabele concurrentie
(inclusief Apple, ESA en Bitcoin) achter zich.
Er zijn veel mens-productrelaties die een sterk sociaal
karakter hebben (denk aan je mobiele telefoon, je
laptop of je kleding), maar de relatie met de auto is
wel een heel bijzondere. Het heeft veel weg van een
liefdesrelatie. Passie en toewijding zijn een integraal
onderdeel van die relatie, maar ook onzekerheid en
frustratie. Een auto is onvoorspelbaar en heeft karakter.
Je leert je auto kennen en vertrouwen door de jaren heen.
How do you make a lithography
system that goes to the limit of
what is physically possible?
At ASML we bring together the most creative minds in physics, electronics, mechatronics, software and
precision engineering to develop lithography machines that are key to producing cheaper, faster, more
energy-efficient microchips. Our machines need to image billions of structures in a few seconds with
an accuracy of a few silicon atoms.
So if you’re a team player who enjoys the company of brilliant minds, who is passionate about
solving complex technological problems, you’ll find working at ASML a highly rewarding
experience. Per employee we’re one of Europe’s largest private investors in R&D, giving
you the freedom to experiment and a culture that will let you get things done.
Join ASML’s expanding multidisciplinary teams and help us to continue
pushing the boundaries of what’s possible.
/ASML
/company/ASML
www.asml.com/careers
UR-podium
Having read the columns of Vincent
Merk about internationalization of
TU/e I was triggered to write this
column in English. In one of his
columns, Vincent asked if other
forums in the university are
prepared for the international
community.
Is the University Council (UC)
prepared? To be honest, not
completely. All correspondence,
reports, minutes (apart from the
official documents of the Graduate
School) etc. are written in Dutch.
When an international employee
would like to read the ‘openbare
stukken’ and ‘besluiten’ available
Een auto is
onvoorspelbaar
en heeft karakter
En net als een mooie partner, draagt ook een mooie auto bij aan je identiteit en aanzien - het
zegt iets over jezelf. Op dit punt laat de Stella nog wel iets te wensen over, maar voor iemand die
zijn identiteit heeft verknoopt met een Chrysler Voyager, is iedere verandering een verbetering.
In november 1924 was in maandblad Vogue het volgende te lezen: ‘Zoals de fiets na een tiental
jaren van transformaties een vorm bereikte die definitief is gebleken, zo is ook de automobiel
nu in een stadium gekomen waarin hij alleen nog in details veranderen zal...’. Een van de
belangrijkste ‘details’ is dat de krakende koekblikken uit de jaren twintig zijn omgetoverd
tot zachtzoemende computers op wielen. De op handen zijnde autonomie van de auto -het
vermogen van een auto om chauffeurloos (en zonder brokken, zonder vertraging en energiezuinig) van A naar B te rijden- zal onze intieme liefdesrelatie met de auto onder druk zetten.
Want ondanks de karaktervolle zelfrijdende fantasie-auto’s uit Hollywood -de eigenzinnige
kever Herbie, de evenwichtige en droge K.I.T.T. of de kwaadaardige Christine- verliezen we
met het zelf sturen, ook het gevoel van identificatie en controle. De chauffeur wordt passagier.
Maar terwijl mijn kinderen met de zelfrijdende gezinsauto naar hun scholen worden getransporteerd, kan ik vanachter mijn bureau weer op zoek naar een antieke 911. Tenzij mijn midlifecrisis tegen die tijd voorbij is natuurlijk.
Wijnand IJsselsteijn | hoogleraar Cognition and Affect in Human-Technology Interaction
Is it a piece of cake?
on the website of the UC, there is
no translation if you press the
English button.
During my walk around during
election time in December 2013 in
Potentiaal, knocking on office
doors and talking to my colleagues
to urge them to vote, it became
clear to me that a lot of the
non-Dutch people were not aware
of the existence of the University
Council. For some, in their
countries of origin, employee
participation still doesn’t amount
to much or is even prohibited.
Apart from the language barrier a
culture barrier has to be taken.
Communicating in English is not
the biggest hurdle to take, but
creating awareness and establish
interaction, “that’s another cook”,
as Louis van Gaal (coach of
Manchester United) would say.
So I’m curious to know in which
way we could attract the whole
TU/e community to interact about
matters that concern the University
and thus the University Council.
Every Monday morning the staff
fraction (PUR) of the University
Council meets. You are more than
welcome to visit and share your
ideas with us. Just contact Rianne,
the chairperson of the personnel
group ([email protected]) and
visit www.tue.nl/ur for the details.
By the way, for those who don’t
know Louis: he is famous in
England for his hilarious, often
wrong translated Dutch sayings
into English causing lots of
confusion during his interviews.
Actually the meaning of the Dutch
saying “dat is andere koek” is the
opposite of the meaning of the
English saying “a piece of cake”.
To be honest, writing this column
in English wasn’t either. ;-)
Diana Heijn
erman,
personeels
fractie UR
12 | Focus
19 februari 2015
Illustraties | TU/ecomotive
Tekst | Monique van de Ven
Penny, Isa, Nova. Zo heten de ‘dames’ waarvoor de studenten
van TU/ecomotive zich de voorbije drie jaar het vuur uit de
sloffen liepen. Milieubewuste dames bovendien - maar ieder
met een eigen karakter en eigen ambities. Nova, volgens
de bouwers ’s werelds eerste modulaire elektrische auto,
ziet volgende maand het levenslicht.
What’s new with Nova?
In het hart | Voor TU/ecomotive staat de gebruiker centraal. Dit komt wel heel letterlijk
tot uiting in de positie van de bestuurdersstoel: midden voorin, in het hart van het dashboard.
En dat gegeven is voor veel mensen even wennen, ontdekte teammanager Steven Nelemans.
“‘Wat nou als ik met mijn vrouw ergens naartoe wil? Die moet dan achterin zitten, dat is
ongezellig, zeggen sommigen. Maar in de praktijk zit je vijfennegentig procent van de tijd
alléén in de auto.” Bovenal, zo stelt hij, is het “een stuk veiliger om als bestuurder in het
midden te zitten; je hebt een rechte en daardoor betere blik op de weg”. Op de -eventueel
ook weg te laten- achterbank is vooralsnog plek voor twee passagiers.
Vrouwen van vroeger | Penny, zo heette de
New chick in town | Nova oftewel
‘nieuw’ - zo doopte TU/ecomotive haar ‘EM03’.
’s Werelds eerste modulaire auto wordt Nova,
zo stelt het team, die door de gebruiker zelf op
allerlei manieren kan worden aangepast naar
gebruik, behoefte en smaak. Waar voorganger
Isa een typische purpose-built car was, bedoeld
voor het stadsverkeer, moet Nova altijd en overal
inzetbaar zijn.
En dat voor lange tijd: Nova groeit -door haar
modulaire karakter- mee met de eigenaar, die op
zijn beurt niet alleen een persoonlijk stempel kan
drukken op zijn vervoermiddel, maar ook op het
milieu.
‘EM01’ waarop het eerste, zevenkoppige TU/ecomotiveteam zich in het najaar van 2012 stortte. De elektrische
zelfbouwauto van aluminium, plexiglas en tape was,
na acht maanden van ontwerpen en rekenen, in amper
drie weken gebouwd. Het team werd met Penny zeventiende (van in totaal dertig deelnemers) in de Urban
Concept-klasse van de Shell Eco-marathon in
het voorjaar van 2013.
De ‘EM02’ die in maart 2014 werd gepresenteerd,
kreeg de naam Isa. Een praktische, comfortabele en
zuinige stadsauto, met een verbruik van omgerekend
1 op 500; zo werd Isa bij haar onthulling in de markt
gezet. Maar zoals voor zoveel vrouwen was haar
lichaamsgewicht ook voor Isa een issue; bij de Shell
Eco-marathon in mei bleek ze met haar 220 kilo
15 kilo te zwaar om te kunnen meedingen naar een
plek in het klassement.
Look at that body | Nova’s body wordt grotendeels gemaakt van biocomposiet:
een relatief nieuw biologisch materiaal dat onder meer wordt toegepast in de tafeltjes
in de nieuwe NS-sprinters. Volgens chief mechanical systems en pr-man Daan de Geus
is het materiaal sterker en lichter dan het glasvezel dat voor voorganger Isa is gebruikt.
Nova wordt de eerste auto met een body van dit materiaal, bestaand uit zestien afzonderlijke
panelen (één voor het dak, één voor elke bumper, de motorkap, enzovoorts). “We hebben
bewust gekozen voor kleine panelen,
die zijn beter handelbaar. Als je als
gebruiker met een complete zijkant van
je auto moet gaan sjouwen, wordt het al
gauw een klus waar je tegenop gaat zien.”
De eigenaar kan deze panelen met behulp
van 3D-geprinte klemmen zelf aan het
-van ‘hogesterkte’ staal gemaakte- frame
van de auto klikken. Zo kan de auto in
pakweg twintig, dertig minuten tijd
van een andere look worden voorzien.
De autoruiten zijn in deze panelen
geïntegreerd.
Kijk voor nieuws op www.cursor.tue.nl
EM01
Shell Eco-marathon | De Shell Eco-marathon is een jaarlijkse studentenwedstrijd
-die wordt gehouden in Europa, Noord- en Zuid-Amerika en Azië-, gericht op het bereiken
van ‘extreme energie-efficiëntie’. Er zijn twee klassen: Prototype en Urban Concept.
Auto’s in eerstgenoemde klasse hebben veelal wat weg van een ligfiets met drie wielen;
in de klasse Urban Concept, waarin TU/ecomotive uitkomt, komen voertuigen uit die meer
lijken op auto’s in het reguliere wegverkeer. Daarnaast kiezen teams voor een brandstofcategorie: de conventionele brandstoffen benzine, diesel, ethanol, FAME of GTL, of de
alternatieve brandstoffen: waterstof of elektrisch.
EM02
Archieffoto’s | Bart van Overbeeke
Zuinig | TU/ecomotive verwacht met
Nova het elektrische equivalent van één
op achthonderd te kunnen gaan rijden;
twee keer zo zuinig als Isa uiteindelijk
presteerde. Nelemans benadrukt dat het
om eerste berekeningen gaat, “maar we
hebben er vertrouwen in dat het verbruik
rond die koers gaat zijn”.
Focus | 13
Batterijen inbegrepen | Net als met de body kan de autobezitter ook ‘spelen’ met een deel van Nova’s techniek, waaronder
met de accu’s. De auto wordt standaard geleverd met drie compacte
accupakketten van elk tien kilo, dertig kilo in totaal. “Als een pakket
leeg is, zet je er een nieuw pakket in en kun je zo verder rijden”,
aldus De Geus. Op de snelweg kan de gebruiker met deze drie
pakketten zo’n honderd tot honderdvijftig kilometer afleggen,
verwachten de bouwers.
Op de langere termijn kan volgens het team ook worden gedacht aan
“een soort accu-deelsysteem. Dan kun je je bijna lege accupakket
bij een tankstation ruilen voor een nieuw pakket en meteen verder
rijden”, aldus Nelemans.
Voor de Shell Eco-marathon maakt TU/ecomotive overigens gebruik
van een accupakket van slechts zes kilo. Tijdens deze wedstrijd
wordt maximaal veertig kilometer per uur gereden, maar Nova’s
topsnelheid wordt negentig kilometer per uur. Voorganger Isa kwam
tot vijftig. “Met negentig kilometer per uur ontstijg je de N-wegen
en kun je ook veilig de snelweg op”, verklaart De Geus.
Weight issues | In de lichtste
configuratie, met bijvoorbeeld een
licht accupakket en zonder achterbank,
weegt Nova tussen de 210 en 220 kilo,
voorspelt De Geus. De organisatie
van de Shell Eco-marathon schroefde
het maximumgewicht voor de Urban
Concept-klasse dit jaar op tot 225.
Op haar zwaarst, met alles erop en
eraan, weegt de auto rond de 300 kilo.
De tijdsdruk | Begin februari was het frame
voor de auto klaar. Daarna kon begonnen worden
met de productie van de body. Bijna alle mechanische en technische onderdelen waren verder
al in huis, klaar om ingebouwd te worden.
Triple the team | Om Nova te kunnen bouwen,
heeft TU/ecomotive de gelederen flink versterkt.
Telde de ploeg vorig jaar nog negen leden, dit
jaar zijn dit er drie keer zoveel, afkomstig van
de opleidingen Industrial Engineering, Electrical
Engineering, Werktuigbouwkunde, Automotive
en Software Science.
Binnen TU/ecomotive zijn overwegend tweedejaars bachelorstudenten actief -allen parttime,
of in elk geval in theorie-, een relatief jonge
ploeg dus. En dat is een groot voordeel, vindt
teammanager Nelemans: “Doordat we minder
lang in het universitaire wereldje zitten, denken
we heel anders, hebben we andere manieren van
concepten en oplossingen bedenken. Dat bleek
heel goed voor het creatieve proces.”
Nova moet half april gereed zijn; dan wordt ze
namelijk gepresenteerd tijdens de AutoRAI in
Amsterdam. Daar staat de auto nog stil; op 11 mei
wordt hij rijdend gepresenteerd. Die dag begint
TU/ecomotive aan haar anderhalve week
durende roadtrip langs bedrijven en partners.
Eindbestemming is Rotterdam, waar op 21 mei
de Shell Eco-marathon van start gaat.
Vóór die roadtrip moet TU/ecomotive ook de
kentekenregistratie voor Nova in huis hebben.
Begin maart is het eerste van een reeks keurings­
momenten. Het team verwacht weinig grote
problemen bij keuringsinstantie RDW, al moeten
ze “wel een beetje wennen aan het modulaire
karakter van de auto, dat is ook voor hen echt
iets nieuws”, weet Nelemans.
14 | Uitgelicht
19 februari 2015
Uitgelicht | 15
Kijk voor nieuws op www.cursor.tue.nl
Hoe je een positieve draai geeft aan je afstudeerdip
Van vastloper naar bul-in-de-zak
Tekst | Nicole Testerink
Illustratie | Marc Weikamp
De anti-dip-tips van STU
Je bent aan het afstuderen, maar het wil even niet zo vlotten. Je hebt je begeleider al in geen
tijden gesproken, je project loopt niet zo lekker, je motivatie keldert in sneltreinvaart. Toch kun
je opgelucht ademhalen, want je bent hierin niet uniek. Bijna elke student kent wel zo’n moment
tijdens zijn of haar afstuderen. Vaak lost het zich vanzelf op, maar heb je behoefte aan een gesprek
of extra ondersteuning, dan staan studentenadviseurs Lonneke Aalpol en Hedwich van Engelen voor
je klaar. Daarnaast is er een Afstudeergroep, waarin afstudeerders in een kleine groep wekelijks
samenkomen om concrete doelen te stellen.
In vergelijking met de rest van je
studie, is je afstuderen -zowel voor
je bachelor als master- vaak een
kwestie van ‘de knop omzetten’.
Tijdens je vakken kreeg je de
studiestof aangereikt en had
je te maken met vastgelegde
tentamendata en gestructureerde
werkgroepen waar je op de vingers
werd getikt als je de taken niet af
had. Met je afstudeerproject gaat
het ineens heel anders. Je moet zelf
je onderzoek afbakenen, maar ook
een stukje vrijheid - hoe verleidelijk
is het om wat langer in je bed te
blijven liggen, omdat je niet meer
om kwart voor negen op college
hoeft te zijn? En er wordt verwacht
dat je zelf de afspraken met je
begeleider regelt, waarin je ook
wat te vertellen dient te hebben.
Kortom, je bent projectleider
geworden van je eigen project.
De meeste afstudeerproblemen
zijn terug te leiden naar dit nieuw
verworven projectleiderschap,
stellen Lonneke Aalpol en Hedwich
van Engelen. Als studentenadviseurs
van het Onderwijs en Studenten
Service Centrum (STU) zijn ze
gespecialiseerd in ‘afstudeervastlopers’. Van Engelen: “Het is ook
heel wat, projectleider zijn zonder
al te veel kennis en ervaring.
Maar het is goed om te beseffen
dat je afstudeerproject jouw
verantwoordelijkheid is. Natuurlijk
ondersteunt een goede begeleider
het product en proces wel als
onderdeel van de academische
vorming. Maar dat betekent ook
dat je uiteindelijk wordt opgeleid
tot zelfstandig ingenieur, onderzoeker of ontwerper. Dus moet je
voor jezelf duidelijk hebben wat
er moet gebeuren. Goed plannen
en doelgericht werken. Welke
experimenten moeten er in de
komende weken gedaan worden,
welke artikelen wil je lezen?
Wat moet er met je begeleider
besproken worden en waar wil
je feedback op? Denk niet dat je
begeleider daar altijd zelf mee
komt, dus wees proactief.”
Vastlopen tijdens je afstuderen kan
iedereen treffen. Het is van alledag,
het maakt niet uit wie je bent en is
vaak een combinatie van factoren
die je gewoon kunnen overkomen.
En het kan op elk moment gebeuren.
Er zijn studenten die al bij de start
opzien tegen hun project, of juist bij
de afronding problemen hebben
met (wetenschappelijk) schrijven.
Vaak komt daar faalangst of
perfectionisme om de hoek kijken.
Wat er geschreven wordt, moet
meteen perfect zijn en daardoor
blijft het computerscherm wel heel
lang leeg. Terwijl juist alles beter
is dan een leeg scherm, tipt Aalpol.
“Blijf vooral niet te lang zelf
worstelen, maar praat veel met
anderen over je ideeën, vragen of
problemen. Dat kan je professor
zijn -ook al ben je bang dat je een
domme vraag stelt, so what?-, maar
ook een medestudent of vriend.
Alleen al het kenbaar maken kan
helpen bij een positieve versnelling.
We zien vaak dat studenten
te lang in rondjes blijven draaien:
‘Als ik deze week tachtig uur draai,
of die afspraak met mijn begeleider
nu eens maak, dan komt het wel
goed’. Maar de klok tikt door en je
houdt jezelf iets voor wat uiteindelijk
alleen maar vertragend werkt.
En hoe langer je verzandt in
negatieve gedachten, hoe lastiger
het is om er weer uit te komen.”
“Zien dat
anderen in
hetzelfde
schuitje zitten,
is vaak een
opluchting”
Trek dus altijd vroegtijdig aan de
bel als je tegen afstudeerproblemen
aanloopt. Het is nooit fout om eens
bij je begeleider, studieadviseur
of STU binnen te lopen. Meestal is
het maken van een afspraak bij STU
voor studenten wel een drempel,
merken de studentenadviseurs.
Aalpol: “Studenten denken vaak dat
ze er wel heel slecht voor moeten
staan om ondersteuning van STU
te vragen en dat er meteen een heel
traject bij komt kijken. Het tegen­
deel is meestal waar. Met alle
ervaring die we hebben, is een enkel
gesprek met wat confronterende
vragen en tips vaak voldoende om
iemand net dat steuntje in de rug
te geven om verder te kunnen.
Voor langdurigere coaching bestaat
er de Afstudeergroep. Daar komen
afstudeerders in een klein groepje
wekelijks samen om concrete
doelen te stellen en werken we met
een buddysysteem. Studenten
bellen elkaar tussendoor nog een
keer als stok achter de deur en om
tips uit te wisselen. Niet met het
idee om elkaar te controleren,
maar juist om te helpen - een stukje
verbondenheid. Het zien dat er
anderen zijn die in hetzelfde
schuitje zitten, is vaak al een
hele opluchting.”
Zowel tijdens de individuele
gesprekken als in de Afstudeergroep is het afstemmen van de
verwachtingen een belangrijk
aandachtspunt, zegt Aalpol.
“Je hebt vaak de Mount Everest
in je hoofd en geen idee hoe je
aan de top moet komen. Onze
belangrijkste taak is duidelijk
maken dat je niet meteen op die
top hoeft te staan, het kan ook
stap-voor-stap. We maken er eerst
heuveltjes van, door de druk van
het eindresultaat weg te nemen en
realistische, maar toch uitdagende
doelen te stellen. Want de heuvel
moet wel hoog genoeg zijn; zonder
een beetje zweten is het niet
interessant om eraan te beginnen.
Je moet zelf leren om een grote taak
in kleine concrete stappen op te
delen. Heb je zo’n kleine stap
afgerond, dan heb je een succesje
behaald: weer iets dichter bij je
einddoel. Je hoeft die berg niet in je
eentje te beklimmen. Een project­
leider zorgt ook dat de juiste
mensen worden ingeschakeld om
verder te komen. Dat kun jij dus
ook doen. Zodat je uiteindelijk
toch boven op de Mount Everest
staat te zwaaien.”
•M
aak een gedegen planning en stel heel concrete doelen. Dus niet: ‘ik ga deze week wat artikelen lezen’,
maar: ‘ik ga maandag, woensdag en vrijdag deze twee artikelen lezen’.
• Praat
erover met vrienden, medestudenten, docenten of een studieadviseur. Maak je afstudeerproject niet
te individueel; juist kleine gesprekjes kunnen leiden tot nieuwe inzichten.
• Zorg voor een goede balans tussen inspanning en ontspanning. Las verplichte pauzes in waarbij je achter
je laptop vandaan komt en -letterlijk- afstand van je werkt neemt. Dus niet facebooken of anderszins
internetten, maar iets actiefs, zoals even naar buiten, een rondje lopen of een boodschap doen.
Met afstudeerproblemen kun je altijd terecht bij STU. Via een bezoekje aan de Servicedesk in MetaForum,
per e-mail ([email protected]) of telefonisch (040-247 4747) kun je een afspraak maken met een van de
studentenadviseurs.
Dorris (25), masterstudente Technische Natuurkunde
“Ik heb me het meeste op persoonlijk vlak ontwikkeld”
“Al aan het begin van mijn afstudeerproject wist ik: dit is niet mijn
ding en ik wil hierna ook niet in het onderzoek blijven. Plezier halen
uit het relatief weinige resultaat -zo gaat het nu eenmaal in het
onderzoek- vond ik lastig. Met het schrijven van mijn verslag werd het
voor mij pas echt duidelijk dat ik niet op mijn niveau gepresteerd had.
Ik kreeg wel de verzekering dat het voldoende was om af te studeren,
maar als perfectionist lag mijn lat lag veel hoger. Ik heb uiteindelijk
op aandringen van mijn begeleiders een korte time-out genomen.
Mijn professor stelde voor om te vragen of ik bij STU terecht kon
en zo rolde ik via individuele gesprekken in de Afstudeergroep.
Dankzij hen en de lieve mensen om me heen vind ik nu weer de
energie om mijn verslag af te maken en heb ik me tijdens mijn
afstuderen misschien wel het meeste op persoonlijk vlak ontwikkeld.”
De anti-dip-tip van Dorris
“Denk niet dat je de enige bent
met afstudeerproblemen; door er
open over te praten, hoor je pas
hoeveel mensen met dezelfde
problemen zitten en kun je
elkaar juist helpen!”
Johan (28), alumnus Automotive Technology, 2013.
Werkzaam als Software Engineer
“Ik legde de lat voortdurend te hoog”
“De overgang van de gecontroleerde omgeving van het vwo naar
universiteit, het op kamers gaan en alle vrijheid - die factoren gaven
voor mij problemen. Ik vond het inschatten van werkzaamheden lastig
en plande vaak te veel vakken; legde de lat eigenlijk voortdurend te
hoog. Ik was heel actief in commissie- en verenigingswerk. Leuk, maar
studieontwijkend. Ik ben een perfectionist, dus ik dacht dat ik mijn
problemen zelf wel kon oplossen. Tot het echt niet meer ging en
een kennis me aanraadde naar het STU te gaan. Daar leerde ik door
gesprekken en de Afstudeergroep plannen en doelen stellen. Een
fotolijstje op mijn bureau met mijn studievoortgang hielp me om
-letterlijk- mijn prioriteit voor ogen te houden. Ik kreeg mijn bachelor
weer op de rails en heb daarna mijn master zonder problemen doorlopen.”
De anti-dip-tip van Johan
“Wacht niet te lang met
het zoeken van begeleiding;
hoe eerder je aanklopt,
hoe makkelijker het is
om studieproblemen
aan te pakken.”
Bram (25), alumnus Technische Bedrijfskunde, 2014.
Nu op rondreis door Azië.
“Ik vond uiteindelijk een luisterend oor”
“Ik zat totaal niet op één lijn met mijn afstudeerbegeleider. Bij het
zoeken naar een bedrijf waar ik kon afstuderen -liefst aansluitend op
het onderwerp van mijn literatuurstudie-, verliep de communicatie
daarover al heel stroef. Ik kon niet even binnenlopen, zoals ik dat bij
medestudenten en hun begeleiders wel zag gebeuren; alles ging heel
formeel. Toen vervolgens mijn vader overleed, kreeg ik nauwelijks
steun. Niet even vragen hoe het ging, studieverlenging was al
helemaal uit den boze. Of ik wel genoeg voorkennis had met mijn
hbo- en pre-masterachtergrond, kreeg ik te horen. Via een test bij
STU bleek ik licht-depressief, niet vreemd omdat ik nog middenin een
rouwproces zat. Ik kwam bij de Afstudeergroep terecht, waar ik een
luisterend oor vond bij studenten in een vergelijkbare situatie en waar
we ervaringen konden uitwisselen. Samen met het maken van strikte
afspraken heeft dat ervoor gezorgd dat ik nu mijn diploma op zak heb.”
De anti-dip-tip van Bram
“Wees kritisch bij het kiezen
van je afstudeerbegeleider,
spreek desnoods enkele
keren af om te kijken of je
een goede klik hebt.”
Op verzoek van de bovenstaande geïnterviewden worden ze alleen met voornaam genoemd.
16 | Onderzoek
19 februari 2015
Automatisch rijden
op je voorganger
Sluitstuk
Moeten we de claim van Google dat het binnen vijf jaar zelfrijdende
auto’s op de markt zal brengen serieus nemen? Rijden ook hier
binnenkort de eerste auto’s zonder chauffeur rond? Volgens Henk
Nijmeijer zal het zo’n vaart niet lopen met autonome voertuigen.
De hoogleraar Dynamics & Control vindt dat auto’s eerst met elkaar
moeten leren communiceren. Daarom worden in het Automotive
Lab van de TU/e momenteel Renault Twizy’s zo aangepast dat
ze kunnen anticiperen op het rijgedrag van hun voorgangers.
De ultieme test volgt volgend jaar in een nieuwe Grand Cooperative
Driving Challenge op de A270 tussen Eindhoven en Helmond.
Als we de laatste berichten mogen
geloven, ziet Google zijn zelfrijdende
auto als een ideale taxi - zonder
chauffeur dus. Dat is vooral een
publiciteitsstunt, denkt Henk
Nijmeijer. “Ze weten keer op keer
in het nieuws te komen met hun
plannen, dat doen ze heel slim.
Google hoopt een grote autofabrikant te strikken om met ze in zee te
gaan. En dat zal ze ook wel lukken.”
Maar daarmee ben je er nog niet,
vindt de automotive-expert. “Je moet
bedenken dat die auto nu maar
veertig kilometer per uur kan rijden
en dat er geen andere auto’s binnen
een straal van 25 meter mogen
komen. Je zou de auto een bibliotheek op wielen kunnen noemen:
hij bevat een database met allerlei
verkeerssituaties en hoe hij daarop
moet reageren. Met een camera en
radar scant hij de situatie en zoekt
die op in zijn bibliotheek. Dat kost
tijd, zelfs voor de snelste systemen.
Vandaar die veiligheidsmarge. Maar
dat is natuurlijk niet praktisch.”
Testrondje in
Silicon Valley
heel anders dan
de jungle van
het stadsverkeer
De Google Car zal prima presteren
als hij zijn testrondjes rijdt in de
woestijn van Silicon Valley, maar
dat is iets heel anders dan een
autonome auto loslaten in de
jungle van het stadsverkeer.
Volgens Nijmeijer doen zich daar
geheid situaties voor die niet in
de bibliotheek van de auto te
vinden zijn. “In dat geval reageert
de auto helemaal niet. En dat zou
wel eens de slechtst mogelijke
reactie kunnen zijn.”
Het pad naar autonome voertuigen
op de openbare weg zal geleidelijk
op afgesloten trajecten. “Dan moet
je denken aan vrachtvervoer in de
haven van Rotterdam, of personen
transporteren van de parkeerplaats
bij Schiphol naar de terminal.”
“Ik zie mezelf
al een kolonne
Twizy’s
besturen”
zijn, denkt Nijmeijer. “Je moet
beginnen bij wat we coöperatief
rijden noemen. Hierbij staan
voertuigen draadloos met elkaar
in verbinding en krijgt je auto door
wanneer zijn voorganger bijvoorbeeld remt of gas geeft.” Middels
een soort geavanceerde cruise
control reageert de auto veel sneller
op de tempowisselingen van zijn
voorganger dan de chauffeur zelf
zou kunnen doen. Cooperative
Adaptive Cruise Control (CACC)
wordt dit systeem genoemd.
Ook ziet hij wel iets in een experiment waarbij vrachtwagens ’s
nachts in colonne op de linkerbaan
van de snelweg van Rotterdam naar
het Ruhrgebied mogen rijden.
Uitgerust met CACC zouden die
dieselslurpers al veel brandstof
kunnen besparen. En wie weet
heeft straks alleen de voorste
wagen nog maar een chauffeur
nodig - ook dat drukt de kosten
flink.
De TU/e heeft voor de Grand
Cooperative Driving Challenge 2016
twee Renault Twizy’s aangeschaft:
In de rubriek Sluitstuk vertellen afstudeerders over
hun afstudeeronderzoek. Wil je ook in deze rubriek,
mail dan naar [email protected].
Voor zijn eigen Twizy’s heeft
Nijmeijer ook een droombestemming. “Ik stel me zo voor dat ik
bezoekers ophaal op het station
met een kolonne van Twizy’s,
waarvan ik de voorste bestuur.
De gasten kunnen dan plaatsnemen
in één van de lege auto’s, die mij
auto­matisch volgen naar de
TU/e-campus of een andere
locatie. Maar ook daarvoor heb je
eigenlijk nog een busbaan nodig.
Echt autonoom rijden in het gewone
verkeer is vooralsnog niet meer
dan een stip aan de horizon.”
Studenten die willen meedoen
aan de Grand Cooperative Driving
Challenge 2016 kunnen zich nog
aanmelden voor het TU/e-team.
Zij kunnen mailen naar Alejandro
Morales: [email protected]
Tekst | Tom Jeltes
Foto’s | Bart van Overbeeke
“Met CACC heb je je benen niet
meer nodig, zou je kunnen zeggen:
je hoeft zelf geen gas meer te geven
of te remmen.” De gedachte is dat
met CACC zogeheten spookfiles -die
puur ontstaan door slecht anticiperen- kunnen voorkomen. In 2011
is deze methode uitgebreid getest
op de A270 tussen Eindhoven en
Helmond. De TU/e was nauw
betrokken bij de organisatie van
deze Grand Cooperative Driving
Challenge (GCDC) en nam ook deel
met een door vrachtautofabrikant
DAF beschikbaar gestelde truck.
“Volgend jaar komt er een nieuwe
GCDC en daarin gaan we een stap
verder. De bedoeling is om dan ook
de besturing te automatiseren.”
Met dit doel worden de deelnemende
auto’s voorzien van een camera,
die zich fixeert op het nummerbord
van de voorliggende auto. Op die
manier ‘ziet’ de auto wanneer er een
bocht in de weg aankomt en volgt
hij automatisch in de slipstream
van zijn voorganger. Tenminste, dat
is het uiteindelijke doel. Nijmeijer
geeft toe dat het sturen lastiger is
dan remmen en gas geven. “Als je
meteen het stuur omgooit als je
voorganger dat doet, lig je bij wijze
van spreken in de sloot, dus moet
je de juiste vertraging inbouwen. En
invoegen is nog een stap moeilijker
omdat je geen voorganger hebt.”
Onderzoek | 17
Kijk voor nieuws op www.cursor.tue.nl
Gustavo Ostos Rios. Foto | Bart van Overbeeke
Schuif jezelf
ontspannen in slaap
Nog even snel even een tweet sturen of een korte Facebook-post, het zijn vaak de laatste handelingen die je
doet voordat je gaat slapen. Maar volgens recent afgestudeerde ID’er Gustavo Ostos Rios kun je op een veel
ontspannener manier je bed inkruipen. Vogeltjes, ruisende bomen of wegdromen aan zee - het kan met zijn
ontwerp Interactive Soundscape.
Het oogt heel strak: vier houten balkjes in een metalen frame. Ze nodigen uit tot interactie; wat gebeurt er als
je een balkje verschuift? Al snel tovert Gustavo Ostos Rios, net afgestudeerd aan de faculteit Industrial Design,
een aangename compositie uit de Interactive Soundscape. Het is alsof we ons in een Zweeds bos wanen met
enkel een klaterend beekje, blaadjes die door de wind bewegen en wat vogels op de achtergrond. Mensen die
meer met stadsgeluiden hebben, kunnen aan de slag met een rustige conversatie of een langsrijdende trein.
Voor ieder wat wils, meent Gustavo. “Door bezig te zijn met geluid, leg je je focus op het hier en nu. Gedachten
laat je makkelijker los, zodat je niet al piekerend gaat slapen. Maar geluid is ook iets heel persoonlijks, zeker
als het een ontspannend effect moet hebben. Je kunt daarom straks losse chipjes bestellen met geluiden die
voor jou betekenis hebben en zo je eigen relax-sound samenstellen.”
Het was voor de Zuid-Amerikaanse Gustavo al snel duidelijk dat hij tijdens zijn afstudeerproject ‘iets met
muziek’ wilde doen. In Venezuela toerde hij na zijn bachelor als bassist in een rockband het land rond en
ervoer hoe belangrijk muziek voor hem is. Dat wil hij ook anderen meegeven. In een zoektocht naar het gebruik
van muziek stuitte hij op de positieve effecten van geluiden bij het slaapproces. “De overgang van actief naar
slapen gaat geleidelijk. Er zijn activiteiten die het tot rust komen bevorderen, zoals een boek lezen, wat
ademoefeningen doen of lekker met een kop thee op de bank. Het gebruik van (telefoon)schermen werkt
averechts. Je bent te druk bezig en ook vermindert het licht dat van de schermen afkomt de aanmaak van het
slaaphormoon melatonine. Mensen onderschatten het belang van voldoende slaap. Zelf heb ik mijn werkritme
helemaal omgegooid toen ik las over de risico’s van slaaptekort. Ik lig tegenwoordig bijna elke avond om elf
uur in bed en sta om half negen op de campus. Nog efficiënt ook.”
Henk Nijmeijer
kleine tweepersoons elektrische
stadsautootjes. Heel andere koek
dan de DAF-truck van 2011, vindt
ook Nijmeijer. “Het is geen echte
auto natuurlijk, maar hij is elektrisch
en daar hechten we waarde aan. Het
belangrijkste is dat het zo’n simpel
ding is. Zonder stuurbekrachtiging
en ABS. Dat maakt dat je eenvoudig
een actuator kunt inbouwen om het
stuur mee te bedienen. En je hebt
geen last van bestaande regelsystemen als je met de remmen aan de
slag wilt. We hebben hier in het
Automotive Lab ook een paar
Volkswagen Lupo’s omgebouwd tot
een elektrische variant. Daarvoor
moesten we zelf uitpluizen hoe de
regel-elektronica in elkaar stak.
Dat is ons wel gelukt, maar dat
was natuurlijk niet het doel van
dat project.”
Voor het automatisch interpreteren
van de camerabeelden werken
Nijmeijer en zijn collega’s samen
met de groep Video Coding and
Architectures van Peter de With
en Gijs Dubbelman. Verder wordt
binnen de TU/e samengewerkt met
Reinder Bril (Computer Science)
voor de softwarearchitectuur en
geeft Jacques Terken (User-Centered
Engineering) advies over mensmachine-interactie. Daarnaast
denkt een groep honorsstudenten
na over de verdere mogelijkheden
van een vloot coöperatieve Twizy’s.
Het stond voor Gustavo dus vast dat hij iets schermloos moest maken. Maar een simpel ontwerp met zo min
mogelijk visuele informatie bleek een hele uitdaging. Tijdens de Dutch Design Week afgelopen oktober stond
Gustavo met een prototype op de expositie Mind the Step. Bezoekers waren enthousiast, evenals de latere
proefpersonen met slaapproblemen. Uit een dagboekje dat ze een week moesten bijhouden, bleek dat hun
nachtrust door gebruik van Interactive Soundscape daadwerkelijk verbeterde. “Geweldig dat muziek en geluid
zo’n uitwerking hebben. Het zou mooi zijn als meer mensen Interactive Soundscape kunnen gaan gebruiken.
Met samenwerkingspartner Kalkmann Soundsystems onderzoeken we nu of we op kleine schaal mijn ontwerp
op de markt kunnen brengen, voorlopig is het nog toekomstmuziek.”
Eerst is er nu tijd voor een uitgebreid familiebezoek in Venezuela. Bij terugkomst start Gustavo zijn banenjacht;
ooit hoopt hij als zelfstandig ontwerper aan de slag te kunnen. En nu zijn studie afgerond is, wacht ook zijn
gitaar. Want hoewel hij thuis veel pingelt, wil hij toch ook wel weer eens met andere muzikanten “ouderwets
lekker rocken”.
Als volgende stap richting ‘autonome’ voertuigen voorziet de
hoogleraar specifieke toepassingen
Een actuator (de zwarte cilinder), met riempje verbonden aan de stuurstang (links)
van de elektrische Renault Twizy.
Interview | Nicole Testerink
18 | Onderzoek
19 februari 2015
4 brandende vragen
Onderzoek | 19
Kijk voor nieuws op www.cursor.tue.nl
Isabelle Monnaie | Scheikundige Technologie
Sushil Shirsath | Scheikundige Technologie
De structuur van zonnematerialen
Beter staal door draaiende stortkokers
1 | cover
1
Op de omslag zie je een momentopname van een computersimulatie waarin korrelige
deeltjes naar beneden glijden in een roterende stortkoker. Door die draaibeweging lijken
de deeltjes naar de zijkant te bewegen in een meedraaiend referentiekader.
we op
n
e
i
z
Wat
er van
v
o
c
de
hrift?
c
s
f
e
je pro
2 | feestjes
In de staalindustrie worden cokes (behandeld steenkool, red.) en ijzerertsdeeltjes via een
draaiende stortkoker vanuit een reservoir naar de hoogoven geleid. Om staal van goede
kwaliteit te produceren, is het van belang om zoveel mogelijk te voorkomen dat deeltjes
met een verschillende dichtheid gescheiden raken. In mijn onderzoek heb ik een simulatie­
model ontwikkeld waarmee je de dynamiek van dergelijke roterende deeltjesstromen kunt
voorspellen. Ook heb ik dit model gevalideerd door het te vergelijken met experimenten
onder gecontroleerde omstandigheden.
3 | onmisbaar
2
Om de deeltjessnelheden en de hoogte van het deeltjesbed te meten, heb ik gebruikgemaakt
van de technieken ‘particle tracking velocimetry’ en ‘particle image velocimetry’. De draaiende
tafel van Technische Natuurkunde was onmisbaar om de stroming in een meedraaiend
referentiekader te bestuderen.
Ho
op f e leg
j
waa eestj e
e
r je
ond s uit
e
ove
r ga rzoek
at?
4 | samenleving
1 | cover
3
Welke persoon,
techniek of apparaat is
onmisbaar geweest
voor je onderzoek?
Op de voorkant zien we in rood een netwerkstructuur
die de polymeergel voorstelt die ik heb onderzocht
voor mijn promotie. Het neemt de vorm aan van
een deel van de oude eik uit onze tuin, zoals
duidelijk wordt als je ook de achterkant bekijkt.
Op de achtergrond is dezelfde vorm te zien, nu
opgebouwd uit een mozaïek van foto’s die ik heb
gemaakt in mijn periode als promovendus.
2 | feestjes
Organische (plastic) zonnecellen bevatten polymeren
die licht kunnen omzetten in elektriciteit. In mijn
onderzoek heb ik gefocust op het gedrag van deze
materialen in oplossing, en meer bepaald op de
structuurvorming op nanoschaal. De organisatie
van de polymeerketens en de opbouw van de struc­
turen hebben effect op de uiteindelijke efficiëntie
van deze zonnecellen.
3 | onmisbaar
4
eft
e
Wat h
en
g
levin
m
de sa
uw
aan jo
werk?
(Onder redactie van Tom Jeltes)
Foto’s | Bart van Overbeeke
Door middel van neutronenverstrooiing (‘small
angle neutron scattering’) ben ik in staat geweest
de grootte en vorm van de polymeermoleculen te
onderzoeken, net als de structuren die zij in oplossing
vormen. Deze experimenten zijn uitgevoerd in het
Institut Lau-Langevin, een internationaal onderzoeks­
centrum in het Franse Grenoble. Daar is een van de
meest intense neutronenbronnen continu, 24/7, in
bedrijf.
4 | samenleving
De toenemende globale energieconsumptie en de
behoefte aan hernieuwbare energiebronnen liggen
aan de oorsprong van mijn onderzoek. Organische
(plastic) zonnecellen worden onderzocht als
tegenhanger van de zonnecellen die overal op de
daken liggen, aangezien zij bijvoorbeeld goedkoop
geprint kunnen worden op flexibele substraten.
Aan de hand van het simulatiemodel kun je de manier waarop de grondstoffen worden
toegevoerd aan hoogovens verbeteren. Hierdoor optimaliseer je het productieproces en
dat levert staal op van een betere kwaliteit tegen lagere kosten.
Deepak Jain | Scheikundige Technologie
Bellen snijden
1 | cover
Op de omslag zien we een momentopname van ons numerieke model, waarin grotere gasbellen
worden opgesneden in kleinere als ze door een gaasrooster heengaan terwijl ze opstijgen
in een bellenkolom.
2 | feestjes
In veel chemische en biochemische processen worden bellenkolomreactoren gebruikt om
massa over te dragen tussen de bellen en de vloeistof in de kolom. Het is wiskundig bewezen
dat het contactoppervlak tussen een klein aantal grote bellen en vloeistof altijd kleiner is
dan het oppervlak tussen een groter aantal kleinere bellen met in totaal hetzelfde volume
aan gas. Een kleiner contactoppervlak zorgt voor minder massaoverdracht en dus slechtere
prestaties van de reactor. Daarom hebben we voorgesteld om een gaas te gebruiken om de
grote bellen op te snijden in kleinere.
3 | onmisbaar
Voor mijn onderzoek heb ik een numerieke techniek gebruikt, het ‘discrete bellenmodel’.
Hierbij berekenen we de vloeistofstroom in de kolom terwijl we tegelijkertijd de bellen in
de vloeistof volgen. De steun van mijn begeleiders, dr. Niels Deen en prof. Hans Kuipers,
was daarbij onmisbaar.
4 | samenleving
Het ontwikkelde simulatiemodel kan bijdragen aan een beter begrip van stromingsvelden,
en daardoor een breed scala aan industriële processen helpen verbeteren - zoals de FischerTropsch-reactie om synthetische brandstof te maken, de behandeling van afvalwater, staal­
productie, off-shore gaswinning en dergelijke.
12
19 February 2015 | year 57
Biweekly magazine of the Eindhoven University of Technology
For the latest news: www.cursor.tue.nl/en and follow @TUeCursor_news on
and tuecursor on
Cash machine in MetaForum
TU/e grows contrary to trend
17 February - Rabobank has placed
a cash machine in MetaForum last
Tuesday. The new machine is close
to the elevators, and visible from
the reception desk. The new machine
comes with security ink. If an
unauthorized person pulls out the
drawer the money will be doused
in green ink, making it unusable.
For two months, it was impossible
to withdraw cash on campus: the only
cash machine, located in the
Hoofd­gebouw, was shut down.
11 February - This academic year saw slightly fewer students embark on an academic
bachelor program in The Netherlands. Some universities saw the number of new students
drop significantly, while others saw that number increase. With 9.5 percent, the undeniable
front runner in the latter group is TU/e.
Six universities welcomed more first-year
students this academic year than they
did in September 2014, showing from
detailed enrollment reports for Dutch
universities. Nationwide, the number
dropped by 2.4 percent.
Stella beats A
at ‘tech Osca pple and Bitcoin
rs’
6 February - So
lar Team Eindho
ven has
won a Crunchie
s Award for Be
st Technology
Achievement in
Silicon Valley.
With their sola
family car, the
r
Eindhoven stud
ent team beat
competitors in
cluding Apple an
d Bitcoin, as
well as ESA and
SpaceX. The Cr
unchies are
also known as
the Oscars for
Technology.
TU/ecomotive presents
design ‘Nova’
And how are things in Irvine?
More and more TU/e students go abroad for their studies to follow courses, internships or a doctorate path.
What is it like to find your way in a new country? Students tell their stories.
For five months, I’ll be enjoying the sun in Irvine, California, where I’m currently working as a
researcher at the Informatics Department at UC Irvine. As I’m not a ‘real’ student I wasn’t eligible for
student housing, so I now live with a professor and his wife. It’s a great way to experience American
culture, including Thanksgiving, Superbowl Sunday, book clubs, and delicious American cakes.
However, on campus American culture isn’t as prominent. The majority of students is from Asia,
and some lectures are even in Chinese. So I meet people from all over the globe, and I have come
into contact with many more cultures than I thought I would.
One story I won’t forget is that of an Indian student studying Computer Science at UCI. It’s the
program with the best chances of getting a well-paid job. After graduating, he’ll have to work in
the US for about nine years to pay off his student debt, and provide for his entire family in India.
Only after that, he’ll be able to do what he loves: return to India and do something economical.
He’s not too big on computers.
The people and all my experiences have made this semester abroad truly special for me. The stark
contrast between all those cultures made me think. In the US, there are hundreds of restaurants to
choose from, each with a menu the size of a phone book. You can order whatever you feel like having.
For many people, this freedom of choice isn’t a given, so I’m grateful to be able to study what I want,
and have the opportunity to spend time abroad.
Mid April, Nova will debut
at the 2015 AutoRAI.
However, it won’t be
driving until May 11,
when TU/ecomotive will
start its week-and-a-half
company roadshow.
Final destination will be
Rotterdam, as that’s the
starting point of the Shell
Eco Marathon on May 21.
Read more stories online: www.cursor.tue.nl/en
Life after TU/e
Name: Bipashyee Ghosh
Place of Birth: Kolkata, India
Date of Birth: October 11, 1990
At TU/e: I came to TU/e in September 2012 and stayed for two years
for my masters
in Innovation Sciences at the Department of Industrial Engineering and
Innovation sciences. I graduated in August 2014.
Current position: PhD researcher at the Science Policy Research Unit
(SPRU) at
the University of Sussex in the UK.
What are you doing now?
I am currently pursuing my PhD at the Science Policy Research Unit (SPRU)
at the
University of Sussex in the UK. This doctoral study is in the broad field
of Science
and Technology Policy and I am interested in studying Sustainability
Transitions in
the context of developing countries. I’ve also been appointed as a Graduat
e Teaching
Assistant in this institute for a period of three years. I became passion
ate about doing
academic research in this field, during the course of my masters. I intend
to stay in
this field and see myself as an independent researcher and academic
in the future.
How did you find this job?
I applied for several PhD positions in the UK as well as in the Netherla
nds. It was
challenging to start looking for vacancies and positions and I started by
merely looking
at online adverts by the universities. My professors at TU/e also helped
me with finding
suitable positions by forwarding relevant opportunities and encoura
ging me to apply
for those positions. It was also hard to write an initial research proposa
l for the
applications, but my professors also supported me in that process by
giving feedback
on initial drafts of the proposal. Given my good experiences of living in the
Netherlands,
I would have loved to stay in the Netherlands. However, I didn’t find
enough oppor­
tunities at Dutch universities while I was looking for one. Moreover, I’ve
always
wanted to live in the UK and I found a couple of good opportunities here.
Letter to Menoeceus (and Valentina)
It has been a week of inspiring meetings, passions, overwhelming habits
and monotonous jobs, stories of humdrum lives drastically changed by
new beginnings.
Francesca was a manager with a brilliant career at Philips. One year ago,
she left her job to follow her passion instead: artisanal bread and pastry
baking. Last Saturday, Francesca opened the doors of her house to me and
to forty other Ciabatta eaters from all over the world. We tasted tons of
delicacies she will be selling in her new bakery, opening soon in the city
centre. More than the pumpkin bread and the breadsticks with squid ink
(which I’ve dreamt about every night since, by the way), I was impressed
by her bravery and commitment. Changing your life when failure knocks
on the door, that’s quite something, but doing so in winning times, that’s
a challenge for the chosen few only.
Bart is a PhD student during the week (Saturday and Sunday included),
and a guitarist on Monday nights. While I align the pencils of my lab coat
pocket in rainbow colors, Bart creates artificial heart valves and organizes
rock festivals with emerging bands at Popei. For free. Last week I met him
and the young generation I like. 19-year-old singer-songwriters ignoring
the umpteenth mock version of Break on through and instead work with
new choruses and musical notes. Bart’s lesson for me is summarized in
these words from the book The Prophet, by Kahlil Gibran: let your soul
exalt your reason to the height of passion, that it may sing.
Finally, there’s Laura. She is an art historian, one of the best under 30
around. Laura accepted a PhD in iconography, Aracoeli, Augustus, Sibyls
and other intricated stuff I never know how to explain. But this is not the
point. She does it for free. No scholarship, no commuting or housing
allowance, nothing. Nothing else but glory. And, trust me, neither I nor
any of the well-paid PhD students I found here have that magic excitement
she gets by looking at paintings, unraveling the hidden symbols behind
them: by doing, in other words, her job.
By looking at the way these people pursue their passions, I can’t stop
asking myself: what makes us most happy ? Comfort zones that a stable
and maybe boring job delineates, or rare gratifications that riskier but
exciting jobs could give? What if the dream job exists, but we are just
too scared, too settled down, too lazy, too well paid to take the risk of
standing up and going to search for it? I haven’t found an answer yet,
but reading again this piece from Letter to Menoeceus, by Epicurus,
helped me quite a lot.
‘For no age is too early or too late for the health of the soul [...]. We must
exercise ourselves in the things which bring happiness, since, if that be
present, we have everything, and, if that be absent, all our actions are
directed towards attaining it.’
R
studieannne Conijn
Techno t of Hu ,
logy I mannteract
ion
Would you also like to write an article about your time
abroad? Please send an email to [email protected].
5 February - The world’s very first modular car, the first-ever car made of biocomposite,
and the first three-seater ‘consumer car’ where the driver is seated in the middle of the
vehicle. These are the most striking features of Nova, the new electric car TU/ecomotive
will be peddling over the next few months.
Last year, TU/ecomotive built a bona fide city car, but this year the new team wanted to
present a car that can be used in a number of situations. On top of that, Nova is supposed
to be a car for life that ‘matures’ with its owner, as they can modify their vehicle in all
kinds of ways to suit their use and needs.
More news on www.cursor.tue.nl/en
Clmn
People | 21
See for more news www.cursor.tue.nl/en
Vale
PhD Biom ntina Bonito,
edical Engi
neering
What happens to international
students after they graduate
from TU/e? Do they go job
hunting in the Netherlands,
pack their bags and explore
the world, or return to their
home countries? International
TU/e graduates talk about
their lives after TU/e.
How do you reflect on your time at TU/e?
Tu/e was my first choice to pursue my master’s because the program
of Innovation
Sciences itself intrigued me. I really liked the fact that the course was
multidisciplinary
and provided a broad perspective, and the course structure and topics
covered were
quite unique in nature. Over and above this, I was really excited to be
able to live in
the Netherlands. I really enjoyed to live and travel in this country, study
at a Dutch
university, get to know Dutch people, culture, food, and festivities. One
thing that
I loved most and will always miss is the warm, friendly, charming and
welcoming
nature of the Dutch.
What advice would you give current students?
I always believed that whatever it takes, you should always follow your
heart when
it comes to choosing career options. No matter how hard it might seem
to get that
job you like, it always pays off to stay focused and to believe in yourself
, and know
you are capable of doing something that you really want to do.
22 | Research
19 February 2015
Research | 23
Automatically following
the vehicle in front
Should we take Google’s claim that it is going to put self-driving cars onto the market within five years
seriously? Will we also have the first driverless cars moving around here before long? Henk Nijmeijer
does not expect that things will develop that swiftly with autonomous vehicles. The professor of
Dynamics & Control thinks that cars should first learn to communicate with each other. That is why the
Automotive Lab of TU/e is adjusting Renault Twizy’s in such a way that they can anticipate the driving
behavior of vehicles in front of them. Next year the ultimate test will be conducted in a new Grand
Cooperative Driving Challenge on the A270 between Eindhoven and Helmond.
If we are to believe the latest reports,
Google considers its self-driving car
to be an ideal taxi - without a driver,
then. If anything, this is a publicity
stunt, Henk Nijmeijer assumes.
“Time and again they succeed in
making the headlines with their
plans, which they do very cleverly
indeed. Google hopes that it can
attract a major carmaker to do
business with. And they will
probably pull it off.”
should begin with what we call
cooperative driving. In this technique, vehicles have a wireless
connection so that your car is told
when the vehicle in front suddenly
brakes or accelerates.” By means
of a kind of sophisticated cruise
control the car reacts much faster
to the speed changes of the car in
front than a driver could do himself.
This system is called Cooperative
Adaptive Cruise Control (CACC).
In 2011 this method was tested
extensively on the A270 between
Eindhoven and Helmond. TU/e was
closely involved in the organization
of this Grand Cooperative Driving
Challenge (GCDC) and also took part
with a truck that was made available
by truck manufacturer DAF. “Next year
there is going to be a new GCDC,
in which we will be taking things
a step further. The idea is that the
steering will also be automated then.”
the slipstream of the car ahead.
At least, that is the ultimate goal.
Nijmeijer admits that steering is
more difficult than braking and
accelerating. “If you turn your wheel
abruptly when the car ahead does
so, you may find yourself in the
ditch, so to speak, which means
you have to build in the appropriate
delay. And merging is even more
difficult, because there is no car
ahead of you.”
This does not imply that they are
home and dry, though, according to
the automotive expert. “You should
remember that the car can only do
forty km/h and that no other cars
are allowed within a 25-meter
radius. You could call it a mobile
library: it contains a database with
various traffic situations and the
appropriate responses to those
situations. By means of a camera
and radar it scans the situation
and searches for it in its library.
This takes time, even for the fastest
systems. Hence the safety margin.
That is far from practical, of course.”
“CACC means you don’t need legs
anymore, you might say: you do not
need to step on the gas or on the
brake yourself anymore.” The idea
is that CACC can prevent so-called
phantom traffic jams -which occur
purely through poor anticipation.
To this end the participating cars
will be fitted with cameras, which
will be focused on the number
plates of the cars ahead of them.
In this way the car will ‘see’ when
there is a curve in the road coming
up and will automatically follow in
For the Grand Cooperative Driving
Challenge 2016 TU/e has purchased
two Renault Twizy’s: small dual-seat
electric city cars. Which is entirely
different from the DAF truck used in
2011, Nijmeijer agrees. “Of course,
it is not a real car, but it is electric
and we consider that to be very
important. The main thing is that
it is so straightforward. No power
steering or ABS. This means that
you can simply build in an actuator
to operate the steering wheel.
And you are not hindered by
existing control systems if you
want to get going with the brakes.
Here in the Automotive Lab we have
also converted a few Volkswagen
Lupos to electric variants. To do so,
we had to figure out on our own
how the control electronics were put
together. We managed to find out,
but naturally that was not the
purpose of the project.”
Test round in
Silicon Valley
quite different
from the citytraffic jungle
The Google Car will perform fine
when running its test rounds in the
desert of Silicon Valley, but that is
totally different from releasing an
autonomous vehicle in the jungle
of city traffic. Nijmeijer expects
that you can count on situations
occurring there that cannot be
found in the car’s library. “In that
case the car does not respond at all,
which might well be the worst
conceivable response.”
For the automatic interpretation
of the camera footage Nijmeijer
and his colleagues are working
together with the Video Coding and
Architectures group of Peter de With
and Gijs Dubbelman. In addition,
within TU/e they are cooperating
with Reinder Bril (Computer Science)
for the software architecture and
Jacques Terken (User-Centered
Engineering) gives advice about
man-machine-interaction. And there
is a group of honors students
reflecting on the further possibilities
for a fleet of cooperative Twizy’s.
The route towards autonomous
vehicles on the public road will be
gradual, Nijmeijer expects. “You
The next step towards ‘autonomous’
vehicles, the professor anticipates,
will be specific applications on
closed tracks. “Think of goods
carriage in the port of Rotterdam,
or passenger transport from the car
park at Schiphol to the terminal.”
He also expects results to come out
of an experiment whereby trucks
can move in a column at night in
the leftmost lane of the motorway
from Rotterdam to the Ruhr area.
Equipped with CACC those diesel
guzzlers could already save a
considerable amount of fuel.
And who knows, maybe the first car
is going to be the only one that
needs a driver - which would reduce
the costs even more significantly.
“I can picture
myself driving
a whole row
of Twizy’s”
For his own Twizy’s Nijmeijer also
has a dream destination. “I can see
myself collecting visitors from the
station with a column of Twizy’s,
with me driving the one in front.
The guests can then seat themselves
in one of the empty cars, which
automatically follow me to the TU/e
campus or another location. Even for
this you would actually need a bus
lane, though. Genuine autonomous
driving in ordinary traffic is no more
than a speck on the horizon for now.”
Students who want to take part
in the Grand Cooperative Driving
Challenge 2016 can still register
for the TU/e team. Please contact
Alejandro Morales: a.i.morales.
[email protected].
Text | Tom Jeltes
Photos | Bart van Overbeeke
An actuator (the black cylinder), a strap connecting it to the drag link (left)
of the electric Renault Twizy.
Henk Nijmeijer
24 | Research
19 February 2015
4 burning questions
Research | 25
See for more news www.cursor.tue.nl/en
Isabelle Monnaie | Chemical Engineering
Sushil Shirsath | Chemical Engineering
Structure of solar materials
Better steel from rotating chutes
1 | cover
1
The cover shows a snapshot from a computer simulation of granular particles flowing down
a rotating chute. The chute is rotating, which is why the particles seem to be moving sideways
in a co-rotating frame of reference.
’s on
f your
o
r
e
ov
the c rtation?
disse
What
2 | parties
In the steel-making industry, coke and iron-ore particles are distributed from a hopper into
the blast furnace by a rotating chute. For producing high quality steel it is important to
minimize the amount of segregation that occurs during the transport of particles of different
densities. For my dissertation I have developed a simulation model that can predict the
dynamics of such rotating granular flows, and validated it by comparing it to high-quality
experiments under well-controlled conditions.
3 | essential
2
Particle tracking velocimetry and particle image velocimetry techniques have been used to
measure particle velocities and particle bed height. The rotating table facility at the physics
department has been indispensable to investigate the flow in a co-rotating frame of reference.
Wh
a
peo t do y
ou t
ple
a
t
par ell
whe
n
t
abo
ut y they a ies
our
s
rese k
arch
?
4 | society benefit
The simulation model can be used as a design tool for feeding mechanisms in blast furnaces.
This will enable optimization of the steel making process and ultimately improve the quality
of steel and reduce the costs.
1 | cover
3
What person,
technology, or device
has been essential
for your research?
4
does
w
o
H
efit
n
e
b
ty
socie our work?
y
from
On the front cover, we see in red a network structure,
symbolizing the polymer gel I have studied in my
thesis. It is represented by part of the treetop of
my family’s old oak tree, and the picture continues
on the back cover. In the background, the shape
recurs as a mosaic of pictures which I have taken
during my time as a PhD student.
(edited by Tom Jeltes)
Cutting bubbles
1 | cover
2 | parties
Organic (plastic) solar cells contain polymers that
can convert light into electricity. My research focused
on the behavior of these materials in solution,
and on the structure formation on nanoscale more
specifically. The organization of polymer chains
and the formation of the structures have an impact
on the eventual efficiency of these solar cells.
3 | essential
Small-angle neutron scattering has enabled me to
investigate the size and shape of the polymer mole­
cules and the structures they form in solution.
These experiments were carried out at the Institut
Laue-Langevin, an international research center
based in Grenoble, France, where one of the most
intense neutron sources in the world is used 24/7.
4 | society benefit
Increasing global consumption, and the need for
renewable energy sources were the basis for my
PhD. Organic (plastic) solar cells are currently being
researched as viable alternatives for the solar cells
you seen on roofs these days, as the former can be
printed cheaply on flexible substrates.
Photos | Bart van Overbeeke
Deepak Jain | Chemical Engineering
On the cover, a simulation snapshot of our numerical model is shown, where bigger bubbles
are cut into smaller ones as they pass through the wire-mesh while rising in the bubble
column.
2 | parties
In a lot of chemical and bio-chemical industries, bubble column reactors are used to perform
mass transfer operations between the bubbles and liquid present in the column. It has
been proven mathematically that the net interfacial area between bigger bubbles and liquid
is always smaller than that of a large number of smaller bubbles with the same gas volume.
The smaller the interfacial area, the lower the mass transfer, and that hampers reactor
performance. So we have proposed to introduce wires in the column to cut big bubbles in
smaller ones to enhance the reactor output.
3 | essential
For my study I used a numerical technique that I dubbed the ‘discrete bubble model’. It’s a
technique, that computationally calculates the fluid flow in the column while tracking the
bubbles in the liquid at the same time. The support of my supervisors, dr. Niels Deen and
prof. Hans Kuipers, has also been indispensable for the research.
4 | society benefit
The simulation model developed for this research project can help to understand flow-fields
and hence optimize a wide variety of industrial processes, like the Fischer-Tropsch reaction
for synthetic fuel formation, waste water treatment, steel making, off-shore gas extraction, etc.
26 | Zoom in
19 February 2015
Zoom in | 27
See for more news www.cursor.tue.nl/en
How to give a positive turn to your graduation dip
From deadlock to a landed degree
Text | Nicole Testerink
Illustration | Marc Weikamp
STU’s anti-dip-tips
You are graduating, but you are not really making any headway. You have not talked to your supervisor
for ages, your project is not running smoothly, your motivation is plummeting swiftly. Still, you can
heave a sigh of relief, for you are not unique in this respect. Nearly all students have such moments
during their graduation phase. Although things usually take a turn for the better automatically,
if you feel you have to talk about it or need extra support, STU student advisors Lonneke Aalpol
and Hedwich van Engelen are ready for you. In addition, there is a Graduation Group, a small group
in which graduating students meet on a weekly basis in order to set concrete goals.
In comparison with the rest of
your studies, graduation -for the
Bachelor’s as well as the Master’s
degree- is often a matter of
‘switching over’. During your
courses the study material was
presented to you and there were
fixed examination dates and
structured tutorials where you
were taken to task if you had not
completed assignments. During
your graduation project, things are
suddenly very different. You need to
demarcate your research yourself,
but also have more freedom - how
tempting is it to stay in bed a little
longer because there is no lecture
to be attended at 8.45 a.m.?
And you are expected to arrange
appointments with your supervisor
yourself, and to make sure you
actually have stuff to discuss.
In short, you have become the
project leader of your own project.
Most graduation problems can be
traced back to this newly acquired
project leadership, as Lonneke
Aalpol and Hedwich van Engelen
indicate. As student advisors of
the Education and Student Service
Center (STU) they are specialized in
‘graduation deadlock’. Van Engelen:
“It is quite a daunting task, being a
project leader without a great deal
of knowledge and experience.
Still, it is wise to be aware that your
graduation project is your own
responsibility. Naturally a good
supervisor will support the product
and the process as part of the
academic schooling. However, this
also implies that you will eventually
be trained to be an independent
engineer, researcher or designer.
Which means you yourself should
provide clarity about what needs to
be done. Plan carefully and work
with a focused approach. Which
experiments need to be carried
out over the next few weeks,
which articles do you want to read?
What must be discussed with your
supervisor and what should the
feedback be about? Don’t expect
your supervisor always to come up
with solutions to these questions in other words: be proactive.”
Anybody can get stalled during their
graduation phase. It happens every
day, no matter who you are, and
often it is a combination of factors
that can simply happen to you.
And this may occur at any moment.
There are students who, even
before they have really begun,
expect problems to occur in their
project, or who in the final stage
may have difficulty writing (in a
scientifically adequate manner).
Often this is accompanied by
performance anxiety or perfectionism.
Whatever is written, must be
perfect right away and as a result
the computer screen remains empty
very long indeed. When everything
is better than an empty screen,
Aalpol recommends. “If anything,
don’t wrestle with yourself too long,
but make sure you talk to lots of
other people about your ideas,
questions or problems you may
experience. Your discussion
partners may be your professor
-even if you are afraid of asking a
silly question, so what?- as well
as a fellow student or a friend.
Just indicating you are stuck may
help to bring about a positive
acceleration. We often see that
students keep going round in circles
for too long: ‘If I clock eighty hours
this week, or finally make that
appointment with my supervisor,
things will work out alright.
The clock is ticking, though, and
you are kidding yourself, which
only slows down what little
progress there may be. And the
longer you get bogged down in
negative thoughts, the harder it is
to find a way out again.”
“Seeing that
others are
coping with the
same problems
is often quite
a relief”
So be sure to alert someone about
your graduation problems at an
early stage. It can never harm to
drop in at your supervisor, student
advis0r or STU. Usually, making an
appointment with STU is a bit of a
threshold for students, the student
advis0rs have noticed. Aalpol:
“Students tend to think that they
really need to be at their wits’ end
before turning to STU for help,
and that this will entail a whole
procedure to be followed.
Mostly the contrary is true.
All the experience we have gathered
shows that a single discussion with
several confrontational questions
and tips is often enough to give
students that little bit of support
that enables them to carry on. For
prolonged coaching we have the
Graduation Group. This is a small
group in which graduating students
meet on a weekly basis in order to
set concrete goals and where there
is a buddy system. Students phone
each other in the interim period
by way of incentive and so as to
exchange tips. Not with the idea of
checking up on each other, but in
order to help, to show solidarity.
Seeing that others are coping with
the same problems is often quite
a relief already.”
Both during the individual talks
and in the Graduation Group the
attunement of expectations is an
important item for consideration,
says Aalpol. “In many cases you
may be thinking of Mount Everest
without any idea how to get to the
top. Our main job is to clarify that
you don’t need to be at the top
straight away, you can also get
there step by step. We first convert
the slope into small hills, by taking
away the pressure of the end result
and setting realistic goals that are
challenging at once. After all, the
hill should be high enough; without
a proper effort it is not interesting
enough to begin the journey.
You need to teach yourself how
to divide a big task into small,
concrete steps. When you have
completed such a small step,
you have scored a modest
success: you’re a bit closer
to your final goal again.
And you don’t need
to climb that mountain
on your own. A project
leader also makes sure
that the right people are
called in to make progress,
so you can do that as well.
And in the end you will be waving
down at everybody from the top of
Mount Everest.”
•D
raw up a solid planning and set very concrete goals. So not: ‘I’m going to read some articles this week’, but:
‘on Monday, Wednesday and Friday I’m going to read these two articles’.
• Talk about it with friends, fellow students, lecturers or a student advisor. Don’t make your graduation project
too individual; small discussions may lead to new insights.
• Try to establish a good balance between work and play. Schedule obligatory intervals during which you move
away from your laptop and -literally- distance yourself from your work. Which means no Facebook or Internet,
but an active exploit, like going outdoors for a walk or for some shopping.
You can always turn to STU in case of graduation problems. Through a visit to the Service desk in MetaForum,
by e-mail ([email protected]) or by telephone (040-247 4747) you can make an appointment with one of the student
advisors.
Dorris (25), Master student of Applied Physics
“I developed most on a personal level”
“Even at the beginning of my graduation project I knew: this is not
really my area and I don’t want to continue in research after this either.
I found it awkward to derive some enjoyment from the relatively scarce
results - for that’s how things go in research. Only when I was writing
my report did it become clear to me that I had not been performing at
my genuine level. They assured me that it was good enough to graduate,
but being the perfectionist I am, my bar was at a much higher level.
In the end, when one of my supervisors insisted, I took a short time-out.
My professor suggested asking whether STU could help me out, and
that’s how via individual interviews I ended up in the Graduation Group.
Thanks to them and the kind people around me I am now finding the
energy again to finish my report, and during my graduation phase I may
well have developed most on a personal level.”
Dorris’s anti-dip-tip
“Don’t think you are the only one
who has trouble graduating; only
when you talk about your problems
openly do you hear how many
people are facing the same
problems, and then you
can help each other!”
Johan (28), alumnus of Automotive Technology, 2013.
Active as a Software Engineer
“I constantly raised the bar too high”
“For me it was the transition from the controlled environment of preuniversity education to the university, living in lodgings and all the
freedom which led to problems. I found it difficult to judge the extent
of activities and often planned too many subjects; actually I constantly
raised the bar too high. I was quite active in work for committees and
associations. Great fun, but study-evasive behavior nonetheless. I’m a
perfectionist, so I thought I could solve my problems by myself. Until
things really came to a total standstill and an acquaintance advised me
to turn to STU. There it was through talks and the Graduation Group that
I learned to plan and set goals. A photo frame on my desk showing my
academic progress literally helped me to keep focused on my priorities.
I got my Bachelor back on track again and after that I completed my
Master’s degree without any further trouble.”
Johan’s anti-dip-tip
“Don’t wait too long
to seek assistance; the sooner
you get help, the easier it is
to tackle study issues.”
Bram (25), alumnus of Industrial Engineering and
Management Science, 2014. Now touring Asia.
“In the end I found someone who had a ready ear”
“I was completely at loggerheads with my supervisor. Even at the
stage where I was looking for a company where I could graduate
-preferably in line with the subject of my literature study- our communication was not proceeding smoothly. I couldn’t just pop in, like I saw
this occurring between fellow students and their supervisors;
everything went very formally. Then my father died and I hardly got
any support. No asking how I was doing, prolongation of my study
program was out of the question entirely. ‘Whether I actually had
enough prior knowledge with my Higher Professional Education and
pre-Master background’, I was asked. A test at STU showed that I was
slightly depressed, which was not strange with me smack in the
middle of a grieving process. I ended up at the Graduation Group,
where I found a ready ear with students in a similar situation so that
we could exchange experiences. This, combined with making strict
agreements, has resulted in me actually obtaining my diploma.”
At the request of the interviewees they are only referred to by their first names.
Bram’s anti-dip-tip
“Be critical in choosing
your supervisor, if necessary
make sure you meet a few times
to see whether you can
really connect.”
2
ril 2015,
ursday Ap
h
T
ry
a
ru
b
Fe
mpus
Friday
rum, TU/e ca
Fo
ta
e
M
,
h
0
0
10:00-21:
search
20
ar re
Philips 100 ja
at changed
novations th , the CD and
in
or
aj
m
of
tube
ction
A choice selee vacuum tube, the X-Ray hundred years
the world: thin the field of lighting. One
d in Museum
innovations arch -last year displaye etaForum.
of Philips reseLeiden- now comes to M
Boerhaave in
none
Entrance fee:
Foto’s | Philips
don’t
TU/e and Eindhoven so you
Cursor collects all events at
, and
nts
eve
ic
athletic and academ
have to. Symposiums, films,
notify
can
You
nl.
ue.
or.t
urs
w.c
at ww
to
parties: you can find them all
ail
em
an
d
sen
website, please
e
us of new events through our
her
will
ine
gaz
Ma
sor
Cur
do so.
[email protected] if you want to
ing happenings.
publish a selection of upcom
ives]
Company Arch
Donderd
ag
februari, Donderd
20:00-23
:30 uur,
AlciCaba ag 26 februari vin
re
d
O’Sheas
G
uido W t plaats. In navolgt de 22e editie va
Irish Pub
n
ing van T
weer tweeijers en Jochem M
,
Jan van L
heo M het
ieshouts
Fuad Has e cabaretiers hun yjer zullen dit ja aassen,
sen
traat 9, vind
a
kunsten
Eindhove
vertonen r ook
t dit jaar & Paul Schoolderm
n
:
plaats
an.
Na
26
AlciCab
aret XXI
I
H
in de O’S
afloop
heas Irishet cabaret
Zorg dat zal het feest verv
Pub
je erbij b
o
lg
ent en dit d worden in d.
e
spektake
Entreeko
l niet misBallenbak.
sten: gra
t!
tis entree
op verton
ing stude
ntenkaart
24
Dinsdag
februari, 20:0
0-22:15
uur, Boekhan
del Van Piere
, Nieuwe
Emmasingel
44, Eindhove
n
Ons e
euwige geh
eugen
Boeken zijn ve
andere kenn rgankelijk, evenals cd’s
in een duurzaisdragers. We moeten inve, dvd’s en
Althans, als wam en onbeperkt opslag steren
systeem.
e al onze kenn
tot in de eeuw
igheid willen is en ons cultuurgoed
bewaren.
Voertaal: Ned
er
la
nd
s
Entreekosten
: geen
24
,
February, 20:00-21:30h
Tuesday
TU/e campus
Senaatszaal Auditorium,
?
What do you believe
to.
the horizon to navigate
in his/her life, a dot on in Eindhoven and Joost van
s
pas
com
a
ds
nee
ne
e
Everyo
chair of the Fatih Mosqu
of a true
Ertan Isik, politician andb Eindhoven for Expats and a strong promotor
the
ite
Hu
inv
the
and
of
s
t their belief
Dijck, founder
anized
y in Brainport, tell abou
international communit convictions as well. What do you believe? OrgT.
audience to share their TINT, part of the ‘Oh My God!-series‘ of TIN
by Studium Generale andtudiumgenerale-eindhoven.nl.
Please sign up at www.s
Event language: English
for free, others 5 euro
Entrance fee: students
3
and
Tuesday
,
y
a
d
n
Mo
,
y March
Wednesda ,
0h
20:00-21:4 e Zwarte Doos,
D
Filmhouse
us
p
TU/e cam
2
h
Whiplas
Donder
da
Effenaa g maart, 19
:3
r, Domm
elstraat 0-02:00,
Effena
Eindhov
ar Clas
en
Avondv
siQ
u
5
4
pursuit to
ded in his r, equally
in
-m
le
g
in
e
mer, s . Terence Fletch
jazz drum
s, leads
yman is a music conservatory terrifying method drew and
e
N
w
re
d
is
n
An
is
h
A
h
r
f
rs
fo
o
e
s
v
co
top
ts a
rise to the his teaching talen school. Fletcher disis life.
known forzz ensemble in the forever changing h
the top ja him into his band,
transfers
es
tch subtitl
h with Du
s
li
50 euro
g
n
7,
E
:
rs
e
e
uag
, oth
Event lang students 3,50 euro
e:
Entrance fe
botst en llende show
wa
vrijt me
studente
t popmuar klassieke m
n
m
uziek
ziek. Ein
u
ziekgez
bestaat
dh
Genera vijftig jaar en elschap Quadr ovens
uit met le en de Effena samen met Stuivium
hoogvli een zeventigk ar pakken ze dium
Eefje deeger Wudstik, oppig orkest, flink
vo
ve
Visser e
n DJ-du rfijnde songw cale
o Funke
rit
l
& Funkeer
Entreek
l.
o
s
studente ten:
n 10 eu
ro, ande
ren 15 e
uro
Thursday
5 March, 12:00-13:30h, Traverse, TU/e campus
FuTUre - TU/e: towards an int
ernational community
Willem van Hoorn, advisor internat
approach on this topic. How are ionalisation, presents the TU/e
to our university? How many newinternational new employees welcomed
Dutch culture come across to fore colleagues are foreign? How does the
will discuss the current situatio ign people? After the presentation we
n and approach, as well as brai
for new ideas. You can subscribe
nstorm
member (free) via [email protected]. for this event by becoming a FuTUre
We hope to see you there!
Target group: employees
Event language: English

Vacature Engineer

Downloaden

Kernenergiewet en de overheid

ASCI tekens - MiHaCo.nl

Download dit nummer - Cursor - Technische Universiteit Eindhoven

NOVA-project doel veiling

Uitslag clubkampioenschap 3000 meter Vrouwen 1

Het Via Nova College is een school voor VMBO en bestaat bijna 2 jaar

Download onze wegenkaart-designs

Productbrochure Furora Nova