Zwijgen is net zo dodelijk als wapens gebruiken Door Parijs, door

Zwijgen is net zo dodelijk als wapens gebruiken
Door Parijs, door Frankrijk en door de wereld ging een schok toen bekend werd dat twee broers
een bloedbad hadden aangericht onder de redactie van het satirische blad Charlie Hebdo. Wat
dreef hen? Waanzin. Godsdienstwaanzin. Levens nemen in naam van een opperwezen is de
grootste belediging die je het opperwezen kunt maken. Of je het opperwezen nu God of Allah
noemt. De Schepper van al wat leeft, vraagt ons het leven te beschermen en hoog te houden.
Groots en ontroerend was het dan ook toen een ontelbare massa opstond, de straat opging en
stem gaf aan het recht op vrije meningsuiting. Het is geweldig en hoopgevend wanneer mensen
zo eendrachtig ergens voor gaan staan. Natuurlijk, er was dat smetvlekje van enkele hypocriete
regeringsleiders en -vertegenwoordigers die voorop liepen in de demonstratie voor vrijheid van
meninguiting; regeringsleiders en –vertegenwoordigers van landen als Rusland, Turkije, Israël en
Palestina waar dat recht met voeten getreden wordt.
Helaas is er in deze wereld ook enorm veel lijden en onrecht dat zwijgend aan ons voorbij gaat,
waar we niet voor op de been komen en onze stem niet laten horen. De even bloedige aanslagen
in bijvoorbeeld Afrikaanse landen leveren geen massademonstraties op. Misschien te ver van ons
bed? De schrijnende ongelijkheid in de wereld doet ons ook niet spreken. Wellicht van uit een
pijnlijk bewustzijn dat de standaard van ons Westers leven daar mede debet aan is.
De Schepper van al wat leeft, vraagt ons het leven te beschermen en hoog te houden. De
Pauluskerk wil niet zwijgen. Zwijgen betekent mensen aan hun lot overlaten of aan de waanzin
van de ander. Waar gezwegen wordt, geven we het kwaad, kwaadwillenden, waanzinnigen,
geldbelustigden, haters, idioten en mensen die te lui zijn om na te denken de vrije hand. Waar
zwijgen het enige weerwoord is tegen haat, discriminatie en verloedering is zwijgen net zo
dodelijk als wapens. De Kerk kan niet zwijgen. Dat past niet in het wezen van de gemeente van
Christus. Een Kerk die zwijgt, vloekt. De Kerk hoort opstandig lichaam van haar Heer te zijn.
Spreken zullen we. Niet omdat we die vrijheid hebben, maar omdat we elkaars leven hoog
houden.
Zwijgen is geen optie. Maar kan alles gezegd worden? Alles kan, maar niet alles moet, en niet alles
is wenselijk, en niet alles draagt bij aan het goede. Wie enkel spreekt om te kwetsen, kan beter
zwijgen. Wie zijn mond opent zonder na te denken, kan beter zwijgen. Het is nog een kunst het
goede te spreken, voor een mens en voor een Kerk. Laat ons spreken kritisch zijn maar
opbouwend, opstandig maar gericht op leven, gepassioneerd en met liefde… De Pauluskerk
heeft niet alle antwoorden, laat staan alle goede woorden. Maar zij zoekt en hoopt die te vinden
in het onderlinge gesprek en het gesprek met de wereld. Niet voor niets is het thema van het
jaarprogramma ‘Kleur bekennen’. Een vurige wens dat te kunnen, mens te zijn met en voor
mensen, met elkaar zoekend hoe dat te doen, hoe te spreken.
Ds. Harold Schorren

Download Report