personeelsmagazine 2 |2014 Studiedag 2014 4 6 Op ontdekkingstocht 7 San Xaveria 8 KindanteScoop Bellas Mariposas 10 Estafette Smart en fit Open staan voor passend onderwijs 18 21 22 16 Kindaria 12 14 Nieuwe folder Verbinden & Verdiepen Afscheid Mobiliteit verdringt verdriet 15 Lessen in vallen 23 Benoemingen & bijeenkomst jubilarissen De zomervakantie van 2014 staat voor de deur! Alweer is een jaar voorbij, alweer is veel gebeurd, zowel op individueel niveau als op scholen en voor de stichting als geheel. Iedereen verdient een mooie vakantie, ingevuld op zo verschillende wijzen als wij als mensen van elkaar verschillen. Hopelijk kunnen we allen genieten van de zomer, die energie moet geven voor een nieuw schooljaar. Een jaar waarin we de eerste ervaringen gaan hebben op het gebied van de invoering van Passend Onderwijs. Een jaar waarin scholen met andere leerlingenpopulaties te maken krijgen, als gevolg van opheffingen van scholen en keuzes van ouders. Een jaar waarbij ieder team haar doelstellingen gaat (proberen te) realiseren. Een jaar waarin we, nog meer dan nu, gaan leren van elkaar om kinderen hun talenten te laten ontwikkelen, ze te helpen eventuele belemmeringen daarbij te overwinnen en om te zetten in kansen. Het zal ook een jaar worden waarin we ons strategisch plan gaan vernieuwen en onze ambities gaan delen. Het strategisch plan zal, meer dan het vorige, eigendom moeten worden van alle Kindante mensen, en bovendien van kinderen en ouders. In 2014/2015 gaan we ook kritisch kijken naar de manier van werken om de kloof te verkleinen tussen wat we doen en wat we willen (onder meer beschreven in school- en jaarplannen, in de besturingsfilosofie van Kindante en in het strategisch plan). Woord en daad dichter bij elkaar brengen, zeggen wat we doen en doen wat we hebben afgesproken. Eigenbelang en schoolbelang in balans brengen, evenals schoolbelang en stichtingsbelang. Een manier van werken, waarbij eenieder zijn inbreng kan (en eigenlijk moet) hebben en waar na gepraat te hebben, de handen uit de mouwen worden gestoken en je op elkaar kunt vertrouwen, zonder de kritische en behulpzame insteek te verliezen. Centraal staat daarbij hoe invulling te geven aan ‘het DNA’ van Kindante. Wat is die cultuur die Kindante sterk maakt en in staat stelt antwoorden te vinden op de uitdagingen die de samenleving ons steeds weer biedt (soms in verhevigde mate)? En ook: liefst samen nadenken over wat bevorderlijk is voor die andere gewenste manier van werken. Welke overlegstructuren hebben we nodig, hoe moeten we verantwoordelijkheden beleggen in de organisatie (op schoolniveau, bij het ondersteuningsbureau, op stichtingsniveau, in kleine en grote projecten en op collegiaal niveau)? Hoe leggen we verantwoording af over wat we gedaan hebben met ons mandaat en onze verantwoordelijkheid? Anders gezegd: welke structuren zijn behulpzaam bij het veroveren van een nieuwe cultuur van met elkaar omgaan? Niet alleen gericht op de binnenwereld van Kindante, óók in interactie met de buitenwereld. We noemen dat het ‘cultuur/structuur-traject’, waar een breed samengestelde groep mensen (een mix van leerkrachten, bureaumedewerkers en directeuren) op dit moment vorm aan geeft. Daarbij heeft het CvB ook gevraagd de hele organisatie en andere belanghebbenden hierin mee te nemen, zodat eenieder straks trots kan zijn op zijn of haar team én op Kindante. Doe wat je energie geeft en dan: op naar de start van 2014/2015! Yvon Prince 3 Studiedag 2014; Vraag e Voor: Na enige denktijd heb ik begin januari positief gereageerd op de vraag; ‘Wil jij de volgende Kindante studiedag van 9 april organiseren?’ Het begrip ‘uitdaging’ in deze was een understatement. Hoe ga ik er voor zorgen dat alle (1100) medewerkers van Kindante een prettige en effectieve studiedag krijgen? En dat in drie maanden? In combinatie met een heel aantal andere (groeps)taken? 4 Ik wilde dicht bij de mensen en de werkvloer blijven, bekijken wat men nodig heeft in hun schoolontwikkeling richting passend onderwijs. Er zijn op zoveel scholen mooie onderwijskundige ontwikkelingen! Wat zou onze onderwijskwaliteit toenemen als we dit met elkaar kunnen delen. Daarom werden na de presentatie bij het directeurenberaad de directeuren en intern begeleiders aan het werk gezet; ‘Noem drie onderwijskundige onderwerpen waarover het team iets wil halen en drie onderwerpen waar jullie iets kunnen brengen’. Vanuit deze onderwijskundige thema’s zijn alle reguliere scholen met elkaar geclusterd. Een leuk puzzelwerkje om bijna 40 scholen te koppelen! Andere onderwijskundige clusters werden dit jaar ook gevormd, bijvoorbeeld de taalscholen met de schakelklassen, de ambulant begeleiders en enkele SBO-scholen. Er ontstonden zelfs uit eigen initiatief clusters, zoals bijvoorbeeld de logopedisten. Op deze manier probeerde ik zo goed mogelijk zorg te dragen voor gelijkwaardige en effectieve gesprekspartners. Meer dan tien scholen waren zo vriendelijk om ‘gastschool’ te zijn. Informatie voor de ontvangende scholen werd gedeeld en waar nodig, persoonlijk toegelicht. Een programma met alle informatie over de gewenste voorbereiding en dagindeling werd voor iedereen opgesteld en gemaild richting de directeuren. Niet één, maar zelfs twee filmpjes werden er nog gemaakt, om de studiedag mee te openen. Tijdens: Ook tijdens de studiedag heb ik er voor gekozen om dicht bij de werkvloer te blijven, vandaar mijn keuze om de studiedag als deelnemer te ervaren. Groepjes juffen en enkele meesters verzamelen zich in de aula. Na het welkomstwoord en een kop koffie, kijken we, net zoals alle andere locaties naar de twee filmpjes. Alle leerkrachten gaan in jaargroepen verdeeld met elkaar in gesprek. De directeuren en intern begeleiders gaan ook samen in gesprek, over dezelfde thema’s, maar dan op schoolniveau. Na enige aarzeling over wie nu de gespreksleider is, starten we. We zien mooie dingen van elkaar, verschillen en overeenkomsten. We ervaren herkenning en zien nieuwe dingen. Het gesprek ontstaat. Hoe pak jij dat groepsplan dan aan? Hoe verwoord jij je doelen? Hoe vaak evalueer jij? Welke gegevens gebruik je? Hoe maak je dat plan in Esis? En hoe gaan jullie dan om met ongewenst gedrag op het schoolplein? Er ontstaat concrete uitwisseling; vraag en aanbod. Groepsplannen en ander concreet materiaal worden uitgewisseld. Ik zie nieuwsgierige mensen, met hart voor de zaak, de leerling staat immers voor iedereen centraal. Iedereen is bezig met de vraag; Hoe kan ik mijn onderwijs verbeteren, kwalitatief en/of effectief. Tijdens de pauze, met heerlijke vlaai, worden de eerste ervaringen in de eigen teams al uitgewisseld. Ik wil ook met groepsplannen werken in ESIS! Die school heeft een handige manier om om te gaan met ruzies op het schoolplein! Zij hebben handige boekjes voor studievaardigheden! Maar ook; Wat zijn wij al goed bezig op het gebied van …! Na de pauze wordt het gesprek vervolgd. Ten slotte vullen we de evaluatieformulieren in, wisselen de e-mailadressen uit en wordt het laatste formuliertje nog gekopieerd voor elkaar. Na: Een studiedag organiseren voor 1100 personen bleek een enorme klus te zijn, waarbij ik veel mooie scholen gezien heb, interessante gesprekken en constructief overleg heb gevoerd met veel partijen. Daarna heb ik ongeveer 1000 evaluatieformulieren mogen doorspitten en als je om 1000 meningen vraagt, krijg je ook bijna 1000 verschillende meningen. Daarom wil ik hier graag in grote lijn terugkoppelen wat jullie van de studiedag vonden. Positieve punten: - Het gemiddelde punt voor de studiedag lag tussen een 7 en een 8. - Met name het uit kunnen wisselen van praktische zaken werd, net als eerdere jaren als prettig ervaren. - De indeling in jaargroepen was goed. - Men heeft nieuwe contacten opgedaan, weet nu welke scholen in dezelfde richting werken en waar informatie te vinden is. - De clustering in onderwijskundige thema’s maakte het overleg gerichter en effectiever. - Koffie en lekkere vlaai is een belangrijke factor gebleken! g en Passend Aanbod Verbeterpunten: - De wijze van voorbereiden: een teambrede voorbereiding bleek voor velen wenselijk. - Het vooraf aanwijzen van een gespreksleider zou het proces geholpen hebben. - De clustering van onderwijsassistenten is een mooie aanvulling op reeds gemaakte clusters. - De opening van de studiedag (bijvoorbeeld het filmpje) kan verbeterd worden. Veel leerkrachten stellen aan het eind van zo’n studiedag de vraag; “Mooie dingen gezien, en nu?” “Wat is het vervolg?” Dit beoogde vervolg dient op teamniveau ingezet te worden. Wissel in je eigen team uit welke nieuwe inzichten je hebt opgedaan, en bepaal samen welke inzichten voor jullie schoolorganisatie een volgende stap is richting passend onderwijs. Vervolgens kwamen er verschillende nuttige ideeën en tips naar voren wat betreft de opzet van de studiedag, waaronder: - Een opzet waarbij een externe deskundige informatie geeft en waar ook ruimte is voor uitwisseling. - Een opzet die aangevuld wordt door een heerlijke lunch. - Een opzet waarbij men zich kan inschrijven voor workshops. Wil je deze gebrachte informatie ook op een andere manier delen? Op deze evaluatievraag heb ik (in de bijna 1000 formulieren) ongeveer 10 positieve antwoorden gekregen. (1%!!!) Beste leerkrachten, jullie onderschatten jezelf! Jullie hebben de kennis en de kunde! Jullie weten de vertaalslag te maken van theorie naar de praktijk en weten wat er nodig is voor een goed en passend onderwijsaanbod voor jullie leerlingen. Kortom jullie hebben en zijn leerKRACHT! Rest mij nog om iedereen die op zijn of haar wijze heeft bijgedragen aan de voorbereiding en uitvoering van deze studiedag hartelijk te danken! Nicole Meekels 5 Op ontdekkingstocht door het museum is “cool” 6 Een weefopdracht in de handenarbeidles was de aanleiding om met vier meiden uit groep 7 een bezoek te brengen aan museum Het Domein in Sittard, waar de tentoonstelling Manufacta werd gepresenteerd. Hierin werden de weefwerken van Mevr. Annie Schreurs getoond en tevens voorbeelden van alle mogelijke handwerktechnieken die rond 1950 onderwezen werden door de zusters Ursulinen. De bruidsjurk uit 1925 werd door Indy, Loes, Saskia en Emer als allermooist benoemd en een van hen wilde graag zo’n geweven handtasje kopen…. Met hun neus op de vitrines verbaasden ze zich over wat er vroeger aan geduld, tijd en techniek van leerlingen gevraagd werd. Toch een verschil met de handenarbeidopdrachten van nu!? Ze maakten druk gebruik van de aanwezige computers en de interactieve spelletjes in de reis door de tijd, een tentoonstelling die permanent te bezichtigen is. Ze hadden samen veel plezier en ontdekten telkens weer iets nieuws, te veel om in één bezoekje te bekijken. Een medewerker van het museum gaf ons daarna een rondleiding door de tentoonstelling van kunstenaar, bioloog en milieubeschermingsactivist Brandon Ballengée. Fascinerend en confronterend waren de door hem gemaakte speciale foto’s van de door vervuiling ontstane mutaties bij vissen, vogels en kikkers. De kunstwerken waren schitterend om te zien, maar tevens vonden de meiden het “zielig” dat de dieren in de natuur op deze manier beschadigd worden. Het was hun eerste bezoek aan Het Domein en ze waren erg enthousiast. Het smaakte naar meer. Via www.museumkids.nl vinden kinderen (en volwassenen) veel informatie, spelletjes, downloads en tips over (kindvriendelijke) musea en interessante tentoonstellingen. Een aanrader ook voor de komende vakantieperiode! Ellie Peters. KindanteScoop Bellas Mariposas Een Italiaanse rolprent met in de hoofdrol twee twaalfjarige pubers Caterina en Luna, hartsvriendinnen uit een verloederde volkswijk in Cagliari op Sardinië. In de traditie van de grote meester Frederico Fellini laat ook regisseur Salvatore Mereu Caterina (Kate) haar verhaal vertellen. Het verhaal ontwikkelt zich volgens de voorschriften van het klassieke drama met een heuse ‘Deus ex machina’. Ja, God grijpt zelf in op het eind maar wel in een moderne variatie. De engel is deze keer een waarzegster. De film is allesbehalve religieus. Caterina is wel een gelovig meisje, dat gelooft in voorbeschikking. Ze heeft in haar Italiaanse omgeving natuurlijk genoeg heiligen tot haar beschikking die ieder op hun eigen manier ervoor zorgen dat zaken goed of slecht kunnen gaan. Toch is de film op de eerste plaats een weergave uit het leven van Caterina. Van haar kijk op het troosteloze, kansarme milieu waarin ze opgroeit, van haar levensverwachting, krachtig, positief. Want ze wil rockster worden, bassiste zijn in een band en als maagd het huwelijk ingaan. Anders dan haar zus Mandarina die de kost verdient in de prostitutie. Weliswaar in een bar, dat is beter dan op straat, laat Caterina de kijker weten. Ook van haar vader heeft de dochter geen hoge pet op. Werkloos en lui, houdt de hele dag de badkamer bezet met het kijken naar pornofilms, hij gaat voortdurend vreemd. Nee, je hoeft niet verbaasd te zijn als op het eind de vader verdwijnt met de moeder van Luna. Niemand van het gezin is hierover rouwig. Luna komt voorlopig gezellig bij Kate wonen. Voor haar moeder heeft ze wel bewondering. Geen werk, maar ze houdt met allerlei ondankbare baantjes haar gezin met vijf opgroeiende kinderen plus het buitenechtelijke kind van Mandarina draaiend. Fladderen van strand naar stad De titel verwijst naar vlinders. Hij staat symbool voor de twee meisjes. Dat komt het mooist tot zijn recht als Kate en Luna besluiten naar het strand te gaan en later naar de stad. De vriendinnen, wellicht halfzusjes, volgens de levendige fantasie van Kate, nemen de dag zoals die zich voordoet. Zonder draaiboek, gewoon genieten van het moment. De enige donkere wolk is het voornemen van haar oudere broer om Gigi te vermoorden. Caterina is namelijk verliefd op deze buurjongen. Het motief van de mogelijke moord is onduidelijk, te meer omdat de broer het bed deelt met de moeder van Gigi, althans volgens Caterina. Als ze bij het zwemmen een zwarte kat uit zee redt, zijn de voortekenen niet gunstig. Hoe gaat dit aflopen? Het einde is verrassend origineel met een knipoog naar de grote regisseur Fellini, dus geheel in lijn met de opzet van deze film, waar niets is wat het lijkt. De toeschouwer loopt mee door het leven van één dag van dit jonge meisje. Maar let op, zij is wel de gids en ze laat ons zien wat zij wil! Sara Podda doet dat op een zeer innemende wijze, direct met veel humor en een aanstekelijke vrolijkheid. Komedie wordt deze rolprent genoemd. Dat veronderstelt weinig diepgang. Onder deze vrolijke oppervlakte ligt een wereld van tegenstrijdigheden. Laat je verrassen. Oh, ja, bij de aftiteling niet gelijk op de stopknop drukken. Er komt nog een toegift! Te leen: Bureau Kindante Peter Tillemans 7 San Xaveria 8 Ode aan Maggie e Maggie barst in tranen uit als ze na het examen hoort dat ze geslaagd is. We voelen met haar mee. We jenken nog net niet. Drie jaar geleden, halverwege het schooljaar, werd Maggie verwijderd van een VMBO. Er was niets met haar te beginnen. Steeds weer verviel ze in hetzelfde gedrag en ging ze op de vuist met steeds weer dezelfde meiden. En dat natuurlijk op de meest ongunstige momenten. Binnen enkele weken had Maggie de overgang van VMBO naar VSO geaccepteerd en ze toonde zich een leergierig en gedreven meisje. Niets mis mee zou je denken. Had de andere school zich dan vergist? Voor de een is Pasen een periode van bevrijding, voor Maggie niet. De twee meiden waarmee ze op de vorige school heftig mee in de clinch lag, werden eveneens aangemeld en geplaatst op het VSO. Wisten wij veel? Tot op het moment, dat één van die meiden onaangekondigd mijn kantoor kwam binnenstormen en Maggie er letterlijk en figuurlijk met de haren bijsleepte om even het een en ander recht te zetten. Samen met een collega, de meiden en het meubilair zagen we alle hoeken van mijn werkruimte. Vele gesprekken en overleggen brachten de werkelijke problemen en mogelijke oplossingen in kaart. De ruzies met de meiden onderling kwamen voort uit onvrede vanwege een weggekaapt vriendje (datzelfde vriendje volgde overigens het schooljaar daarna). Maar dat terzijde. Bij Maggie zat er echter veel en meer achter. Na de scheiding van haar ouders, verdween haar labiele moeder geheel uit beeld. Vader kon de zorg voor vier jonge kinderen niet waarmaken. De oma van moederskant ontfermde zich over één der kinderen, over Maggie. Hoewel dit een goed bedoelde thuishaven was werd Maggie een speelbal van conflict op conflict. Hulpverlening bemoeide zich er dan weer wel en dan weer niet intensief mee. Oma werd ernstig ziek. Moeder kwam weer in beeld. Maggie nam uit loyaliteit de zorg van beiden op zich. Zo jong en dan al zo’n volwassen opgave. Als in die periode je beste vriendin ook nog je vriendje wegkaapt dan kan er iets knappen. Je zou het voor minder doen! De zorgen voor moeder en oma zijn er in de loop der jaren zeker niet minder op geworden. Bij tijd en wijle zo intens, dat school en/of stage geen enkele prioriteit hadden. Voor ons echter wel. Een meid met zovele kwaliteiten en mogelijkheden mag je niet opgeven, die mag je niet laten varen. Iedere keer maar weer werd er contact gezocht, telefonisch dan wel via What’s app. Steeds bleven we als team samen zoeken naar kleine, hapklare stapjes. Naar oplossingen voor de zeer korte en de iets langere termijn. Soms werd een keihard ultimatum gesteld met in het achterhoofd de mogelijkheid voor een alternatief. Met een vertwijfeld: “en nu is het genoeg geweest”, toch weer de handschoen opnemen en toch weer met Maggie aan de slag, toch weer die kans geven en creëren. We zijn daar succesvol in gebleken. Een meid van inmiddels 18 jaar, samenwonend met haar soulmate, haar vriendje, is geslaagd voor haar MBO 1 diploma Horeca Assistent. Voor sommige onderwijsmensen stelt dit trekken en duwen om te komen tot dit resultaat niets voor. Voor Maggie en al haar andere lotgenoten echter is dat diploma goud waard. Voor het eerst in haar leven een echt diploma. Voor het eerst in haar leven iets succesvol afgerond. Voor het eerst oprechte waardering gevoeld voor haar onmiskenbare kwaliteiten en dat door volwassenen en ook nog wel mensen van een school. Zou Maggie één der laatsten zijn die het VSO verlaten met een MBO 1 diploma? De veranderingen binnen het Voortgezet Onderwijs en MBO worden zo lijkt het, aangegrepen om voor jongeren met een ‘vlekje’ de gang naar het MBO e en al die anderen… te bemoeilijken. Alleen zij die met grote zekerheid kunnen en zullen slagen worden nog toegelaten. De rest van de jongeren moet toegeleid worden naar arbeid of dagbesteding. Niks geen diploma. Certificaten moeten het gaan doen, die moeten het gaan maken. Die moeten de worst worden die wij leerlingen gaan voorhouden. Blijkbaar beseffen bestuurders te weinig de inhoud en betekenis van bijvoorbeeld onderstaande mail die een collega me onlangs stuurde: “Hallo Jos, In de klas ontstaat steeds de discussie dat je met het LWTC geen diploma’s kunt halen en geen goede toekomst hebt en geen kans hebt op een goede baan. Ik krijg dit steeds onder controle en goed onderbouwd. Maar misschien is het wel een optie dat jullie hen vanuit het LWTC een toekomstplaatje schetsen tijdens het kennismakingsgesprek. Zodat ze iets geruster zijn en er vertrouwen in hebben. Want er heerst een hele hoop onrust en er is weinig motivatie over om naar het LWTC te komen binnen de Meteoren. Ondanks dat ze al bij jullie geweest zijn. Als jullie dat zouden willen doen, zou dat fijn zijn. Bij voorbaat dank. Met vriendelijke groet, Bianca Leerkracht SO, groep Meteoren” Zonder die worst, géén eten. Zonder die worst géén duurzaamheid. Het ontneemt ons hèt motivatiemiddel bij uitstek. Het heet niet voor niets ‘een worst voor houden’, als uitdrukking dat je mensen wel toekomstperspectief moet bieden. Als ongediplomeerde sta je en blijf je onder aan de ladder staan, je leven lang. Je wordt de speelbal van vele factoren zoals o.a. de nukkige economie. Het is als het jarenlang laten volgen van rijlessen maar je rijbewijs krijg je toch lekker niet! Het zoeken naar oplossingen en mogelijkheden zit gelukkig in onze aard gebeiteld. Kan het niet linksom, dan rechtsom. Tussentijds bijsturen geen probleem. We willen uit de jongeren halen wat er in zit. We willen hun droom zo dicht mogelijk benaderen. Realistisch en met behoud van kwaliteit. Is dagbesteding het hoogst haalbare, dan zij het zo. Is het de arbeidsmarkt die lonkt dan gaan we daar voor. Behoort vervolgonderwijs tot de mogelijkheden dan ook zullen we alles uit de kast halen om dat waar te maken. Overigens, Maggie en familie zijn de koning te rijk. Maggie is de eerste ooit in de familie die een diploma heeft behaald. Ze is op zoek naar een baantje. En Bianca, mijn collega van het SO, die heb ik uitgenodigd om de diplomauitreiking bij te wonen van een twintigtal jongeren op Kasteel Doenrade. Toen ze dat aan haar groep liet weten steeg er gejuich uit de groep van de nieuwe aanwas. Jos Heil 9 10 Open staan voor passend onderwijs Mevr. Jolanda Kleyn veranderde zo’n vier jaar geleden van werkplek als directeur van bs. De Duizendpoot in Geleen naar bs. De Sjtadssjool in Sittard. Deze (openbare) school wordt door ruim vierhonderd leerlingen bezocht en de leslokalen zijn over twee locaties verdeeld. Als directeur wordt Jolanda in het managementteam ondersteund door o.a. adjunct-directeur Marika de Bruijn - die even aanschuift bij ons gesprek - en locatieleider bovenbouw Bert Adriolo. In hoeverre is deze school “klaar” voor passend onderwijs? “Hoewel er al mooie dingen gebeuren op school is het niet zo dat wij er al helemaal klaar voor zijn,” benadrukken Jolanda en Marika. “we zijn echter wel goed op weg en leren voortdurend samen, met en van elkaar. Wij hebben er bij Kind op de Gang voor gekozen uit te gaan van een behoedzaam profiel, dat wil zeggen dat wij op dit moment in staat zijn op een goede manier kinderen met bijvoorbeeld dyslexie, ADHD of gedragsmatige problemen de gewenste begeleiding en onderwijs te bieden en van uit die basis willen wij verder groeien en ontwikkelen. Onlangs nog hebben we een zeer waardevolle studiedag gehad rondom autisme, gegeven door Marion Stoffels vanuit Verbinden en Verdiepen. Het verdiepen van de kennis van de leerkrachten is een van onze speerpunten. De rol van de intern begeleider verandert hierdoor ook en deze wordt meer en meer een zorgcoördinator.” Ieder heeft zijn eigen rol. “Dankzij de nieuwe wet is niet alleen de financiële onderbouwing van passend onderwijs geregeld, maar is ook de rol van de ouders versterkt. Daar ben ik erg blij mee.” zegt Jolanda. “ De specifieke rol van iedere betrokkene – of dit nu kind, ouder, leerkracht of zorgverlener is – komt meer tot zijn recht. Educatief partnerschap is verder uitgewerkt maar vraagt om specifieke kennis en vaardigheden van de leerkracht. In het recente verleden hebben wij hieraan in vergaderingen en studiedagen veel aandacht besteed. De verhoging van de ouderbetrokkenheid willen we ook stimuleren door af te stappen van de jaarlijkse algemene ouderavond aan het begin van het schooljaar. De leerkrachten gaan in de eerste en tweede week van het nieuwe schooljaar met elke ouder een individueel pedagogisch kennismakingsgesprek voeren. Daarbij kunnen ouders hun verwachtingen bespreken met de nieuwe groepsleerkracht en vindt onderlinge afstemming plaats.” Draagkracht binnen het team. De leerkrachten die het gewenste onderwijsaanbod willen leveren moeten beschikken over de nodige kennis en compententies. Als leidinggevende is Jolanda vooral bezig met in gesprek blijven met alle leerkrachten, te luisteren naar wat zij nodig hebben om de gestelde doelen te bereiken en samen te zoeken naar oplossingen. De grote lijnen worden door het management uitgezet, maar vervolgens is het de dialoog met de leerkrachten die bepaalt welke stappen er gezet worden. Dat de rol van de leerkracht serieus genomen wordt blijkt uit tal van maatregelen die het managementteam genomen heeft om te waarborgen dat er tijd beschikbaar is voor zorg, administratie en ontwikkeling. Er wordt formatie vrijgemaakt voor het voeren van kindgesprekken, kijken bij elkaar in de groep, zorgblokgesprekken en voorbereidende administratieve werkzaamheden zoals het maken van groepsplannen of projectvoorbereiding van Speelplezier in de kleutergroepen. Door het oog hebben voor wat leerkrachten nodig hebben, in openheid bespreken van elkaars ervaringen en het stimuleren van kleine pilots binnen de school is het vertrouwen in elkaar gegroeid en versterkt. Dit blijkt ook als we zomaar groep 4 van de jonge meester Martin binnenlopen en hem vragen of hij zich zorgen maakt over de invoering van passend onderwijs. “Helemaal niet”, zegt hij “er zijn hier genoeg leerkrachten waarbij ik terecht kan als dat nodig is, omdat die zich verder gespecialiseerd hebben in bijvoorbeeld gedragsproblemen. Daar heb ik alle vertrouwen in.” Daarna laat hij nog even geroutineerd en in vogelvlucht zien hoe in de dagplanning voor de vervanging van de volgende dag op het smartboard rekening gehouden wordt met de speciale ondersteuningsbehoeften van sommige kinderen. Gebruik je talent …. Ontdek wie je bent… De eigen rol en verantwoordelijkheid van ieder, ook van het kind, komt tot uitdrukking door de overstap van rapport naar portfolio. Volgend schooljaar wordt dit over de hele school doorgevoerd. In dit portfolio is er ruimte voor leerling, leerkracht en ouder. Leerlingkenmerken worden benoemd en besproken en onderlinge afspraken genoteerd. In de evaluatieformulieren leggen zowel leerlingen als leerkracht en ouders afspraken vast. Periodiek worden er kindgesprekken gehouden door leerkracht en leerling over wat al goed gaat en wat beter kan. Leerlingen benoemen zelf hun doelen voor de komende periode. Zo ook Antara en Lev uit groep 4 van meester Guido, die trots hun portfolio laten zien. Het is opmerkelijk hoe leerlingen op deze manier naar zich zelf en hun mogelijkheden leren kijken en in staat zijn dit op jonge leeftijd al te verwoorden. “Kijk,” zegt Lev “ik ben vooruit gegaan met netjes werken. In het begin was het niet zo goed, maar nu is het beter geworden. Dat had ik ook zo afgesproken.” Antara vertelt dat het portfolio mee naar huis is geweest. “Ik kan niet zo goed lezen,” zegt ze “daarom heb ik bij de afspraken gezet dat ik elke dag thuis een half uurtje wil oefenen. Kijk en dit heeft mijn vader er in geschreven. Ik hoop dat de volgende keer mijn moeder er in schrijft.” Trots zijn ze beiden over het “showgedeelte”, hierin zijn werkjes verzameld waar ze zelf trots op zijn. De “Oeps-taak” – het formulier waarop bij ruzie of incident iets vastgelegd kan worden – in hun portfolio is aan het einde van dit schooljaar gelukkig nog steeds niet nodig geweest. Na de foto gaan Antara en Lev weer terug naar hun meester Guido. “Een meester is leuker dan een juf,” zegt Antara, “want meesters maken meer grapjes en bij een juf moet je rustiger zijn…..” Met vertrouwen de toekomst tegemoet. Jolanda straalt vertrouwen in haar team uit en dit is wederzijds. Zij probeert zoveel als mogelijk is de vinger aan de pols te houden. Hierbij is de gesprekkencyclus een belangrijk hulpmiddel. “Het is voor het kind in het onderwijs van belang dat de juiste leerkracht op de juiste plek te staat, daarbij gebruikmakend van ieders specifieke kwaliteiten. Ik probeer iedereen de mogelijkheden te bieden te werken aan de competenties die nodig zijn voor het onderwijs van de 21e eeuw en tevens tegemoet te komen aan ieders persoonlijke ambities. Hiervoor moet je het gesprek met de leerkracht aan durven gaan. “ Uit het bezoek aan de school is gebleken dat er op de Sjtadssjool hard gewerkt is aan de voorwaarden om gezamenlijk en met vertrouwen de uitdagingen van passend onderwijs vanaf 1 augustus 2014 aan te gaan. Ellie Peters 11 Estafette Rouw op je dak Laat mij de vaste oever zijn die je een bedding geven zal Laat mij jouw loopbrug worden naar de dag van morgen Wie ben ik : mijn naam is Milanda Stalman-Houben en ik ben werkzaam binnen de vaste Vervangerspool. Ik werk op diverse scholen en in diverse groepen als leerkracht. Ik kreeg het estafettestokje aangereikt van mijn collega Tiny Gelissen en neem jullie in dit artikel graag mee op een innerlijke reis. Mijn 25 jaar ervaring in het onderwijs plus mijn persoonlijke ervaring in het verwerken van een groot verdriet (en het ontbreken van “passende’’ ondersteuning daarbij) motiveerden mij begin 2013 om te starten met de 2-jarige opleiding aan het land van Rouw in Nijmegen tot rouw en verliesbegeleidster kinderen en jongeren. Enkele van mijn levensthema’s zijn: Hoe zorg ik goed voor mezelf en geef ik betekenis aan dat wat ik doe. 12 Je kunt pas afscheid nemen als je ook werkelijk verwelkomd bent. Als ik terug kijk naar mijn eigen vervangingen voltrekt dit proces zich elk jaar opnieuw in mij naar school. Wie doet nu de bankzaken en kookt er op de donderdag? Welke rol heeft moeder? Ze moet zich splitsen en is vader en moeder tegelijk. Ze wil wel overal zijn maar dat kan niet. In de auto van Nijmegen naar huis huilt ze. Het is allemaal zeer verwarrend en hartverscheurend. Papa waar ben je? Papa was ziek. Geen griepje. Nee hij moest naar een dokter in Nijmegen. Die vertelde dat papa een tumor had in zijn heup en dat hij geopereerd moest worden en dat hij ook zijn been zou kunnen verliezen. Kanker heette het. Van de ene op de andere dag stond alles op zijn kop. De weg loopt niet waar je ‘m verwacht Ieders plek binnen het systeem verandert, dit is voelbaar voor iedereen. In welke onzekerheid leeft dit gezin en wat doet het met de kinderen. Hoe gaan ze om met de situatie en wie helpt hun? Wat hebben ze nodig? Een luisterend oor. Horen dat boosheid en pijn er mag zijn. Alles was ineens veranderd, Mama speelde geen spelletjes en las niet meer voor. Ze had geen tijd, vaak hoorde ze me helemaal niet. Oma & opa zorgden voor ons als mama naar het ziekenhuis ging. Mijn grote zus speelde ineens de baas over mij, en mijn kleine broertje die speelde buiten. Zou papa dood gaan of zou hij blijven leven? Als ik maar niet zeurde en lief genoeg was dan kwam het allemaal weer goed. Dan op een zondag als we net vakantie hebben komt papa eindelijk naar huis in de ambulance. Ik ben blij en ga hem heel veel vertellen. Wat raar, hij zegt niks terug. Vindt hij me niet meer aardig of zo? Mama vertelt me dat papa ons wel nog kan horen maar niks kan terug zeggen. Heel raar het lijkt wel of hij slaapt. Dan opeens huilt mama. Mama zegt dat papa dood is. Maar ik weet niet of dat wel waar is wat ze vertelt. Wat zien we terug in het verhaal van Papa waar ben je? De oudste dochter neemt de moederrol ( parentificatie) over omdat haar moeder er vaak niet is en als ze er is, is ze niet bereikbaar. Dus moedert ze over haar kleinere zusje en broertje en helpt ze zoveel mogelijk om moeder te ontzien en haar zorgen te verlichten. Heel begrijpelijk dat het kleine zusje dit niet aanneemt en verzet toont. Ze is dus heel vaak boos en stampt op alle traptreden als ze naar boven gaat. Op school heeft ze een hele lieve juf die er altijd voor haar is. Ze mag nog een jaartje kleuteren, ze hoeft niet zo nodig naar groep 3. Er is begrip voor de situatie en er wordt geluisterd naar wat nodig is. Een waar gebeurd verhaal van een meisje van zeven uit een gezin waar de vader Botkanker krijgt. De plek en rol van vader is al veranderd als hij voor langere tijd opgenomen wordt in het ziekenhuis. Een groot gemis. Wie neemt de taken van hem over. Wie zet de vuilnis buiten en wie brengt de kinderen Heel belangrijk in dit proces.Het kleine broertje speelt, valt, stoot, struikelt, huilt. Hij heeft pijn. Zijn opgesloten verdriet kan er op deze manier even uit. Zo verschillend kan het gaan bij kinderen. Er is geen voorgeschreven recept dat je af kunt halen voor ROUW en VERLIES. Soms moet je verduren en dat doet pijn. Belangrijk is: er zijn. Als leerkracht kun je veel betekenen in een rouw of verliesproces. Kennis van het proces is wel een vereiste. Kijken en luisteren, wat heeft dit kind nu nodig? Vaak raakt het namelijk ook iets in onszelf en daar hebben we niet altijd weet van. Dit is een hele normale reactie en beweging. Soms voelen we angst voor het onbekende. Het is van hele grote betekenis voor het kind dat het op jou mag leunen. Zelf heb ik in anderhalf jaar veel kennis en ervaring opgedaan. Mijn systeem van herkomst is er een. De familie en de thema’s die daar liggen en hoe ik deze in het Hier en Nu weer tegen kom en mee kan werken. Het blijft boeiend, dankbaar en mooi. Ik zou het fijn vinden om vele lezers van dit artikel ooit een keer te ontmoeten. Milanda Stalman-Houben De verliescirkel Ook wel contact-of hechtingscirkel genoemd. Hierin is uitgewerkt hoe het leven zich ontvouwt tussen welkom en afscheid nemen. De dikgedrukte stappen vinden plaats bij normale rouw. Elke rouwende komt ook blokkades tegen, die zien we eronder uitgewerkt. 13 Welkom Terugtrekken Betekenis geven Hechten Zinloosheid ervaren Onthechten Intimiteit en seksualiteit Rouwen Gestolde rouw Intimiteit vermijden Afscheid nemen Vastklampen Nieuwe folder Verbinden & Verdiepen is uit 14 De nieuwe folder van Verbinden & Verdiepen is begin juni verspreid op alle Kindante-scholen. Er is weer een ruime keuze aan workshops, trainingen, werken met kinderen en individuele coaching. In schooljaar 2013|2014 is volop gebruik gemaakt van het aanbod van Verbinden & Verdiepen, zelfs ruim twee keer zoveel als het jaar daarvoor. Nu ook een gids Verbinden & Verdiepen In de folder wordt het aanbod alleen met een korte titel aangeduid. In de gids Verbinden & Verdiepen tref je uitgebreidere informatie aan. Je kunt deze gids vinden op plaza.kindante in de digitale boekenkast KindanteBSB, onder het kopje Onderwijs, vervolgens klik je op Verbinden & Verdiepen. Vraag en aanbod Je kunt je keuze maken uit het bestaande aanbod of zelf je ondersteuningsvraag neerleggen bij Verbinden & Verdiepen. Samen kijken we dan hoe intern - en indien nodig extern - de vraag het beste kan worden beantwoord. Meer informatie Aanmelding en matching loopt via Astrid Stevens. Ook voor meer informatie kun je bij haar terecht. Haar mailadres is [email protected] Les in vallen op Basisschool Spaubeek 15 Kinderen van Basisschool Spaubeek kregen dinsdag 8 april op een wel heel bijzondere manier les: de boeken en schriften mochten even aan de kant, want het was tijd voor een landelijk aangestuurde interventie van De Gezonde School. In de gymzaal gingen de kinderen enthousiast aan de slag, onder leiding van Yos Lotens, een professionele valpedagoog. Met grote ballen, dekens en een flink aantal matten werden de basistechnieken geleerd om veilig te kunnen vallen. De leerkrachten ontvingen de uitgebreide lesmethode VALLEN IS OOK EEN SPORT namens VeiligheidNL, zodat de oefeningen nog regelmatig in de lessen herhaald en uitgebreid kunnen worden. Vaker een blessure Ieder kind valt wel eens, dat hoort er gewoon bij. Maar uit onderzoek blijkt dat ze door een val steeds vaker een blessure oplopen. Dat heeft er onder andere mee te maken dat kinderen tegenwoordig te weinig bewegen en vaker last hebben van overgewicht. Het goede nieuws is nu: veilig vallen, dat kun je leren. De stichting VeiligheidNL ontwikkelde samen met Yos Lotens het succesvolle lespakket Vallen is ook een sport. Kinderen die deze methode hebben gevolgd, blijken maar liefst 50% minder kans te hebben op blessures zoals kneuzingen en botbreuken. Ook zijn ze veel minder bang om te vallen. Door het plezier in bewegen dat de methode stimuleert, is er ook een positief effect op het onderling respect tussen de kinderen . Breek je val, niet je botten Een val is niet altijd te voorkomen, letsel vaak wel. Het gaat dus om valvaardigheid, nieuwe reflexen om je val te breken, zodat je er zonder blessures vanaf kunt komen. Basisschool Spaubeek vroeg de clinic aan via het programma Jeugdimpuls van het Centrum Gezond Leven en behoort tot de 150 gelukkige scholen die naast de clinic ook het gratis lespakket VALLEN IS OOK EEN SPORT hebben gekregen. De kinderen zijn het erover eens: de oefeningen waren heel leuk en nuttig, dus voor herhaling vatbaar! De school gaat het lespakket dan ook een plek binnen het reguliere onderwijs geven. Martin Kempen Mobiliteit verdringt verdriet Dit gesprek vindt plaats aan de keukentafel bij Margo SpätgensZabawa. We kennen elkaar al meer dan dertig jaar. Aanleiding is het nieuws dat ze een week geleden heeft gehoord. Haar nieuwe werkplek in het volgend schooljaar is “de Sprong” in Oirsbeek. Daar heeft ze een goed gevoel bij. Het maakt haar heel gelukkig. 16 Een jaar van emoties Dat mag ook wel want het afgelopen jaar was verre van prettig. De school waar ze al zo lang werkt gaat sluiten. Het openhouden van Onder de Kastanje blijkt een kansloze missie. Aanvankelijk is er nog hoop op een doorstart. Het proces om drie scholen in SittardZuid samen te voegen strandt snel. Ook ouders kiezen begrijpelijkerwijs voor zekerheid, voor een andere school. Of zoals Margo het verwoordt: ”Het doet pijn de school te zien doodbloeden. Dus is dit laatste jaar heel dubbel. Alles gebeurt voor de laatste keer. De laatste kerstviering, de laatste schoolreis, enz. Ook het opruimen en leegmaken van het gebouw geeft je een triest gevoel.” Voor Margo en haar collega’s verdwijnt een vertrouwde werkplek waar lief en leed is gedeeld, waar met veel inzet goed onderwijs is gerealiseerd. 17 Een beetje historie Margo herstart als vervangster, nadat ze haar vaste baan in Sanderbout aan de Don Bosco in 1983 heeft opgezegd om voor haar eigen kinderen te gaan zorgen. Via de vervangerspool komt ze op heel wat scholen. Ze ziet heel wat groepen. Omdat ze het liefst in de bovenbouw werkt, wordt ze veel opgeroepen. Op 27 april 1992 gaat ze voor het eerst vervangen bij Onder de Kastanje. Hoe ze deze datum nog exact weet? Margo heeft al haar vervangingen in een schrift bijgehouden. Handig en leuk om terug te lezen. Haar werken bevalt iedereen zo goed dat ze regelmatig terugkomt in Ophoven. Vier jaar later volgt de vaste aanstelling. Mobiliteit In juni 2013 is het dan voor alle betrokkenen duidelijk. Deze school gaat dicht. Margo gaat het mobiliteitstraject in. Vanaf het begin heeft ze het idee dat dit voor haar uiteindelijk goed uitpakt. Natuurlijk is er die onzekerheid van hoe gaat het verder, waar kom ik terecht? Maar de spelregels zijn duidelijk en fair. Dat is de ervaring van Margo. “Je zet jezelf als het ware in de etalage door de profilering van je sterke kanten,” vertelt ze enthousiast. “ Je wordt door de commissie uitgenodigd voor een kennismakingsgesprek.” Dat vindt ze ook sterk, het zijn geen sollicitatiegesprekken. Drie keuzes met motivatie heeft ze opgegeven. Er zijn twee matches, Op beide scholen heeft ze fijne gesprekken. “Gelukkig hoefde ik geen keuze te maken. De Sprong uit Oirsbeek meldt zich als eerste.” Laat dit nu de school zijn die bij haar een lichte voorkeur heeft. Ze is van plan voor de vakantie regelmatig naar haar nieuwe school te gaan. Ze heeft al een diapresentatie aan de nieuwe collega’s gegeven over haar leven. Zestig jaar in vier minuten. Zo lang duurt Knowing me, Knowing you van ABBA namelijk. Eind goed, al goed? Zo voelt het wel. Straks nog een moeilijk moment als de sleutel van de school voor de laatste keer in het slot draait. Maar een nieuwe uitdaging wacht. Vol verwachting naar de nieuwe werkplek. Ja, collega’s van “De Sprong”, neem van mij aan dat jullie er een prima vakvrouw en een dijk van een collega bij krijgen. Peter Tillemans KINDARIA De Baandert zingt voor de Kennedymars Op zaterdag 19 april liep BS de Baandert met 104 deelnemers mee in de mini mars, die dit jaar haar 10 jarig jubileum vierde. 18 De Baandert mocht het startschot geven en heeft dat extra kleur gegeven door een speciaal lied op te nemen in de studio met 12 kinderen en 3 leerkrachten. Dit nummer, opgenomen in een studio in Maaseik werd afgesloten met het officiële startschot waarna alle deelnemers op weg konden om de 10 km durende tocht af te leggen. BS de Baandert is een van de vele Kindantescholen die jaarlijks aan het evenement deelnemen en daarmee laten zien dat ook onze leerlingen de uitdaging aan durven te gaan. Bij een stralende zon was het een kleurrijk en sportief evenement en we zijn trots op alle jeugdige deelnemers die de eindstreep hebben gehaald om daar hun welverdiende Mini mars medaille in ontvangst te nemen. Mini-mars lied Iedereen die staat al klaar, wachtend op de start, Voel de spanning, luister naar ‘t bonzen van ons hart spieren warm dus kom maar op, dad’lijk lopen wij voorop. Met z’n allen halen wij zeker wel de top Gaat niet om het winnen, nee, mee doen is ons doel, Als je dan de finish haalt: geeft een goed gevoel. Win vandaag maar van jezelf, en loop met ons mee, Elk jaar weer de mini-mars: bewegen is oké. Finish lijkt nog wel heel ver, wie hem haalt is echt een ster Dus wij zetten effe door, ja we gaan ervoor. Iedereen leeft met ons mee, fans staan aan de kant, iedereen een beetje trots, dat komt in de krant. Nee we geven echt nooit op, ook al is het zwaar. Want daar op de finishlijn, staan supporters klaar. Gaat niet om de beste tijd, om de erelijst, Als je wel het einde haalt: da’s de mooiste prijs. Groot of klein, het maakt niets uit, iedereen kan mee Grote of een kleine pas, alles is oké Mini-mars: oké Sjef Weijman april 2014 Everybody Dance Now!!!! Wat als grap begon eindigde als grootste verrassing Maurice Loock, thans conciërge op basisschool Lahrhof te Sittard, heeft met zijn daddies de finale van het programma EveryBody Dance Now gewonnen. Het begon eigenlijk als grap. De kinderen van de daddies hadden zich voor dit programma opgegeven en de pappa’s hadden als grap ook een dans ingestudeerd voor het programma. Tijdens de voorbereidingen bleek al snel dat de daddies erg populair waren. Dit leidde Maurice staat links, met de rode overall aan tot veel oefenen en veel kilo’s kwijt en met steun van publiek uiteindelijk tot de finale. Hier werd een bijzondere dans uitgebeeld en dat leverde de daddies de overwinning en een check van 25000 euro. 19 >> KINDARIA Prietpraat Een kleutergroep heeft als opdracht om voor een jubileumkrant van school een tekening te maken van hun eigen juf. Een leerling straalt als hij zegt: “o, maar juf, dat kan ik goed hoor: vrouwen tekenen. Eerst het hoofd, dan de ogen en de mond en dan nog de rimpels.” En bedankt! 20 Vlak voor de meivakantie vraagt een leerling: “Juf, hebben we nu bijna grote vakantie?” Waarop de juf antwoordt: “nee meid, eerst hebben we nog meivakantie.” De leerling denkt even diep na en vraagt dan: “jouw vakantie??? Heb ik dan geen vakantie?” Een juf zit met haar kleutergroep gezellig aan het 10-uurtje als een kind opeens met volle mond vraagt: “Juf, heb jij eigenlijk ook werk???” Tijdens een bezoek aan zorgcentrum de Lemborgh met groep 2 hoort een leerling dat een van de bewoners van zorgcentrum de Lemborgh uit Maastricht komt. Hij merkt op dat hij al eens in Maastricht geweest is in het museum. Een museum van allemaal botten van oude dieren. Ook heeft hij in dat museum, als je het trapje naar beneden ging, de botten van een draak gezien. Juf zegt: O, dan heb je misschien wel de Mosasaurus gezien, die leefde heel lang geleden. Waarop de leerling zich omdraait en aan de Maastrichtse mevrouw van de Lemborgh vraagt: Leefde jij toen ook al ? !!!!OPROEP!!!! Heeft iemand van jullie iets leuks, iets grappigs, iets moois te vertellen wat op deze bladzijde geplaatst kan worden, stuur dit dan naar [email protected]. U kunt denken aan een leuk klein artikeltje met een foto, wetenswaardigheidjes, prietpraat, een mooi compliment dat u gekregen heeft, een spraakmakende foto, een mooi gedicht van een kind enzovoort. Alle ideetjes zijn welkom, als het maar korte stukjes zijn. Compliment van het kwartaal: De juf is geen meisje, maar een echte dame! Oplossing Paaspuzzel Welgeteld één collega heeft een oplossing ingestuurd en ook nog de goede! Het was natuurlijk even puzzelen, maar het ei van 70 gram was afkomstig van de Minorca kip. Ria Frijters (Basisschool Munstergeleen) is de gelukkige die inmiddels de appeltaart ‘alla Gigi’ (uit de LW&TC keuken van de Xaveriusschool) heeft ontvangen. Haar reactie: De paaspuzzel uit het vorige personeelsblad trok meteen mijn aandacht. Soortgelijke puzzels maakte ik ook wel eens met de plus leerlingen op onze school. Ik beet mijn tanden erop stuk en mailde vervolgens mijn oplossing door. In mijn achterhoofd had ik al een plannetje klaar... Mocht ik de appeltaart winnen en zou het de leerlingen lukken de puzzel op te lossen, dan zou de appeltaart als beloning dienen. Op de foto zitten de leerlingen glunderend achter een heerlijk stuk appeltaart. Helemaal eerlijk verdiend. Met dank aan de samenstellers van de paaspuzzel. Smart en fit op Bs De Tovertuin 21 Begin februari 2014 heeft (toen nog) gedeputeerde Noël Lebens het startsein gegeven voor de pilot Smart en Fit, een programma van School in Actie. Het onderstreept het belang van een gezonde leefstijl en informatievoorziening hieromtrent. In het nieuwe schooljaar zal op alle basisscholen van de gemeente Sittard-Geleen dit programma gaan lopen. Basisschool de Tovertuin had de eer om als eerste mede uitvoering te geven hieraan. De samenwerking komt vanuit verschillende hoeken en de hele week zijn medewerkers van Biblionova, Ecsplore en SPRINT op school aanwezig geweest. Zij hebben workshops georganiseerd, lessen gegeven over voeding en geholpen met multimedia-opdrachten. Op de speelplaats stond een heuse trailer; een mobiel klaslokaal dat de hele dag geopend was. Ook na schooltijd waren ouders, leerkrachten en kinderen welkom. Zij kregen daar informatie over beweegactiviteiten, gezond eten en sportverenigingen in de buurt. Op donderdagmiddag werd het officiële startsein gegeven door Noël Lebens en tal van genodigden; na schooltijd was er voor de ouders en kinderen een infomarkt en zijn tal van sportieve activiteiten georganiseerd. Naast een mooi stuk in de krant was het hoogtepunt voor de kinderen een heuse sportkrant die ze zelf hebben gemaakt en een prachtig filmpje dat goed de betrokkenheid en het enthousiasme van een ieder die met het project heeft meegewerkt. Mayke Zijlstra Filmpje: http://www.youtube.com/watch?v=5Jliuyd4HHo Nog meer foto’s? kijk dan hier: http://www.bsdetovertuin-sittard.nl/gallery/79/77.html Afscheid De school, de buurt, Ze horen bij elkaar Jaar in jaar uit, voor altijd. Tot iemand roept: Hé, school, het is je tijd. Je bent te klein, We zijn je liever kwijt. Stemmen verstommen. De deur gaat op slot. Tot verdriet van de buurt Van Luuk en Lotte, Van hun meester en hun juf. 22 Een school meer dan een gebouw. Zo vertrouwd, Zo voor altijd. Tot iemand roept: Hé, school, het is je tijd. Ik voel me klein, Was je liever niet kwijt. Peter Tillemans Mededelingen CvB Directeursmutaties per 1 augustus 2014 Obs De Springdonk Loe Knipschild maakt gebruik van prepensioen. In zijn opvolging is Esther Nieuwenhuysen benoemd. Esther is tot 1 augustus nog waarnemend directeur van Obs Loedoes. Bs Leyenbroek De interimperiode van Léon Pansters wordt afgesloten. Als nieuwe directeur is Susanne Hannen benoemd. Zij is op dit moment nog directeur van Bs De Bolleberg. Obs De Maaskei De interimperiode van Beatrijs Everts wordt afgesloten. Als nieuwe directeur is Maurice Schrijen benoemd. Maurice is tot 1 augustus nog directeur van Bs De Poolster. Bs Spaubeek Martin Kempen maakt gebruik van de levensloopregeling. Als zijn opvolger is Mark van den Bosch benoemd. Mark is momenteel locatieleider van de Bs St. Petrus. Bs De Bolleberg In de opvolging van Susanne Hannen is Bertie Martens benoemd. Zij is op dit moment directeur van de Bs Onder de Kastanje. Bs De Poolster In de vacature van Maurice Schrijen is Björn Golsteijn benoemd. Björn is momenteel locatieleider van de Bs Catharina Labouré. Bs Jan Peters In de opvolging van Wil Notten is Nicole Meekels benoemd; zij is op dit moment nog werkzaam op de Bs De Poolster. Bijeenkomst jubilarissen In het vorige personeelsmagazine hebben jullie kunnen lezen dat de bijeenkomst voor de jubilarissen is uitgesteld omdat de diensttijdgegevens nog niet beschikbaar waren in het nieuwe administratiesysteem Afas. Inmiddels is begonnen met het verwerken van deze gegevens. Voor de feestelijke jubileumbijeenkomst hebben we een nieuwe datum vastgesteld: vrijdagmiddag 5 september 2014. Alle medewerkers die in het schooljaar 2013-2014 een 40-jarig ambtsjubileum of een 25- of 40-jarig bestuursjubileum hebben gevierd, ontvangen hiervoor nog een uitnodiging. De gratificaties bij 25- en 40-jarige ambtsjubilea worden uiteraard ook nog uitgekeerd via de salarisadministratie. 23 zininzomer Colofon is het personeelsmagazine van Stichting Kindante Redactie Yvon Prince, Jos Heil, Ellie Peters, Peter Tillemans, Gemma Starink, Marijke Steffanie Vormgeving studiomarq, Marc Webers Druk Claessens Grafisch Veelzijdig Sittard Redactie-adres Stichting Kindante Postbus 5156 6130 PD Sittard Tel. 046-4363366 e-mail: [email protected]
© Copyright 2024 ExpyDoc
