volledige recensie

Recensie pluk van de petteflet
Pluk pakt de zaal met gemak in
De cast van Pluk van de Petteflet.
Foto Leo van Velzen
Een zaal vol kinderen laat zich met
plezier inpakken door dit vrolijke,
zogenaamd geïmproviseerde
toneelstuk.
ANNETTE EMBRECHTS
jeugdtheater
****
Pluk van de Petteflet door Theater
Familie/Senf Theaterpartners.
Vanaf 4 jaar. 21/5,
Stadsschouwburg
Amsterdam.Tournee t/m 7/6 en
volgend seizoen. theaterfamilie.nl
Acteur Stijn Westenend is goud
waard in de nieuwe voorstelling
Pluk van de Petteflet door Theater
Familie/Senf Theaterpartners. Hij is
begin 40 maar oogt nog als een
Pietje Bell of een Pluk. Zijn
verbazing bij aanvang, over een
zaal vol publiek, komt verrassend
echt over. Even heeft hij iedereen
tuk. Een voorstelling, nu? Terwijl hij
net een steiger beklimt om de boel
te schilderen... Met zijn muzikale
collega's Diederick Ensink en
Cystine Carreon besluit hij van de
nood een deugd te maken en het
rommelige toneel om te bouwen tot
een creatief decor voor Pluk.
'Poetsvrouw' Annie (Femke
Bouma) sluit zich snel bij hen aan.
Een vaatdoek wordt Dollie de Duif,
de steiger transformeert in de
Petteflet en zelfs het kraanwagentje
wordt in elkaar gefabriekt.
Natuurlijk doorgestoken kaart, net
© de Volkskrant
als de vraag aan de zaal wie voor
de gelegenheid Pluk en Aagje
willen spelen. De zendertjes op de
wang verraden Julius de Vriend
(Pluk) en Eva Kolsteren (Aagje).
Maar de raamvertelling (script en
regie: Jasper Verheugd) werkt: het
spelplezier slaat over op de zaal en
de vindingrijkheid past bij het
hoofdpersonage.
En zo spelen en zingen vier acteurs
met twee goed getrainde kinderen
dat ze ter plekke een voorstelling
spelen en zingen, met het
beroemde boek van Annie M.G.
Schmidt in de aanslag: af en toe
wordt er voorgelezen en stevig
doorgebladerd. Voor de zes
Stamperkinderen doet de groep wel
een echt beroep op de zaal;
hilarisch hoe jonge toeschouwertjes
razendsnel met schorten en
schrubsponzen worden
omgetoverd tot hongerige
Stampertjes. Westenend speelt met
bezempruik de frietbakkende vader
Stamper, met clownsjas de lieve
Meneer Pen en met hippiebril de
bellenblazende Kluizelaar. En hij
blaast een deuntje op trompet en
hoorn, terwijl Ensink muzikaal de
boel op piano aanzwengelt en
Carreon een koddig-dikke
Parkmeester neerzet.
Het verhaal van Pluk blijft een
aardige, milieubewuste strijd tegen
het verstenen van de Torteltuin. De
lieve queeste voltrekt zich soms
iets te veel via 'lange halen snel
thuis' - in een goed uur moet alles
opgelost. Daardoor raken de
acteurs een enkele keer buiten
adem van omkleden, musiceren en
eigenhandig changeren. Maar dat
deert weinig bij de vrolijke live
muziek en de rijmende liedteksten
van Peter de Witte. Eind goed, al
goed.
Al zou een stouter slot welkom zijn.
Misschien een boze
theaterdirecteur die de schilders
maant hun (echte) werk te doen?
Annette Embrechts
vrijdag 23 mei 2014
Pagina 14 (1)

Download Report