Echte uitvaarbegeleiders huilen niet Hoe herbergen we onze emoties in dit vak? Omkijken? Liever niet. Want kijken, écht kijken doet pijn. Als je werkt in de uitvaart, zijn stress en spanning constante metgezellen. Het is werken onder druk: een betekenisvolle opdracht moet in enkele dagen perfect geklaard worden. Daarbij heb je als uitvaartbegeleider te maken met mensen die emotioneel geraakt zijn. Ze zijn een geliefde kwijt en zijn verdrietig of zelfs wanhopig. Of iemand is hen ontvallen en daarmee is de hoop vervlogen dat het ooit nog goed zou komen met alle boosheid die daarbij hoort. Recente of oude familieconflicten vallen je ten deel. Mensen van wie je afhankelijk bent om je werk goed te kunnen doen, komen hun afspraken niet na. Je kunt onverwacht zelf geraakt worden door iets waarmee je wordt geconfronteerd. Omkijken? Liever niet. En als het moet, dan maar gewapend als beton ( . .) In veel stressvolle beroepen zoals bij politie, leger en brandweer is een back-up systeem ontwikkeld dat mede zorg draagt voor het emotionele welzijn van de medewerkers. Hoe komt het toch dat dit in de uitvaart niet zo is? Is de arbeidsethos ‘echte uitvaartbegeleiders huilen niet!’ En is de conclusie: als je emotioneel geraakt wordt, ben je niet geschikt voor dit vak? Deze vraag kunnen we evengoed omdraaien: ben je wel geschikt voor dit vak als je emotioneel niet geraakt wordt? Als emoties zich verharden tot beton? Hoe kun je een balans vinden in jezelf emotioneel afgrenzen én de emoties toelaten? Als we hier geen aandacht aan besteden, liggen burn-out en psycho-somatische klachten op de loer. Nazorg, intervisie en supervisie zijn hierbij belangrijke middelen. En ook de dagelijkse collegiale belangstelling, de humor en de afleiding. Een traan en een lach, voldaan en teleurgesteld, trots en teleurstelling, alles is aanwezig en heeft aandacht nodig. Dat draagt bij aan een gezond werkklimaat. Zonder tranen gaat het niet. Maar door De tranen heen ( . . ) Vind jij jezelf terug. Hans Stolp (fragmenten uit het gedicht Herinnering). Riet Fiddelaers-Jaspers is verliesdeskundige en mede-eigenaar van Uitvaartbureau Jan Fiddelaers te Heeze. Ze geeft trainingen en heeft samen met een collega de post HBO opleiding Land van Rouw ontwikkeld die inmiddels tien jaar bestaat. Riet heeft een eigen praktijk in supervisie, coaching en therapie. Ze schreef veel boeken over verlies en rouw en diverse brochures voor de uitvaartbranche.
© Copyright 2024 ExpyDoc
