Interview met Eddy Martins

11
SPORT
vrijdag 7 december 2012
Een handboek voor respect
DS
Dordtse voetbaltrainer Danny Slegers brengt WINST-theorie uit
DORDRECHT • Danny Slegers (39), hoofdtrainer van
de Dordtse zaterdag-derdeklasser SC Amstelwijck,
heeft de voetballerij in de loop der jaren ﬂink zien veranderen. Deze veranderingen hebben vooral te maken
met het verminderen van sociaal gedrag en onderling
respect.
BART SCHOTTING
Toen de oefenmeester een teamhandboek kreeg uitgereikt, ontstond
het plan om zelf een boekje te schrijven met zijn ideeën over het met elkaar omgaan in de sport. ,,Als trainer denk ik veel na over de manier
om mijn ploeg optimaal te laten
functioneren. Daarbij vind ik het
ook belangrijk dat de vereniging,
waar ik werkzaam ben, een prettige
omgeving is en dat er respectvol
met elkaar en de tegenstanders
wordt omgegaan. Dat is allemaal
niet vanzelfsprekend,’’ vertelt Danny
Slegers.
Hij verwijst naar het verschrikkelijke incident met grensrechter Richard Nieuwenhuizen in Almere.
,,Dat heeft alles te maken met een
gebrek aan respect voor elkaar. Ik
kan daar slecht tegen en ook bij
mijn eigen club irriteer ik me wel
Danny Slegers
‘Al mijn spelers
en de bestuursleden krijgen
een exemplaar’
eens. Daarom heb ik voor mezelf
een soort handboek geschreven met
de titel WINST-theorie. De letters
WINST staan voor Wil om te winnen, Interesse, Nakomen van afspraken, Sociaal gedrag en Teambelang
voorop stellen. Ik had die theorie al
jaren in mijn hoofd, maar nu heb ik
het vastgelegd in een boekje. Aan
mijn zus Monique heb ik gevraagd
de illustraties te verzorgen. Al mijn
spelers en ook de bestuursleden van
SC Amstelwijck krijgen een exemplaar,’’ legt Slegers, die als commercieel coördinator bij hoogwerkersbedrijf Riwal werkzaam is, het ontstaan van zijn boek uit.
De Dordtenaar, getrouwd en
vader van zoon Ivo (7) en dochter
Sanna (3), begon zelf als 5-jarig kereltje met voetballen bij het inmiddels in SC Amstelwijck opgegane
Fluks. Als junior kwam hij al bij het
eerste. Toen hij na zeventien jaar
stopte, werd hij direct trainer bij het
tweede en vijf seizoenen geleden bij
het eerste van zijn club. Na het behalen van het diploma TC 3, is Slegers nu aan het studeren voor TC 2.
,,Bij de trainersopleiding wordt
niet zoveel aandacht besteed aan
randzaken. Ze gaan daar uit van de
ideale situatie, maar die vind je in
Danny Slegers met zijn boekje, WINST-theorie: ,,Bij de trainersopleiding gaan ze uit van de ideale situatie,
maar die vind je in de derde- en vierde klasse van het amateurvoetbal niet hoor.’’ FOTO HENK VEENSTRA
de derde- en vierde klasse van het
amateurvoetbal niet hoor. Een theorie over periodisering is leuk, maar
zonder complete groep heb je daar
niet zoveel aan. Dan komt het op je
eigen creativiteit aan. In mijn boekje
heb ik het over heel andere zaken
die volgens mij van belang zijn. Ook
op mijn werk als leidinggevende van
een commerciële afdeling heb ik er
veel aan. Daar is het wel makkelijker, omdat ik daar te maken heb
met professionals met een salaris.
Het gaat er meer om hoe je in de
maatschappij staat en hoe je met elkaar om moet gaan. Dat je daardoor
ook meer succes met elkaar kunt
hebben, is een mooie bijzaak.”
Of zijn schrijverscarrière een vervolg krijgt, weet Slegers nog niet. ,,Ik
vind dit al heel wat, maar je weet
het nooit. Ik vond het wel erg leuk
om te doen. Eerst maar eens zien
hoe dit ontvangen wordt. Het boekje
is trouwens bij elke boekhandel te
bestellen en natuurlijk ook bij mijn
uitgever boekscout.nl.’’
Eddy Martins (ZBC’97): linksbuiten met een missie ‘Clubloze’ trainer
VOETBAL
MINNE GROENSTEGE
ZWIJNDRECHT • ZBC’97 (zaterdag)
liep vorig seizoen promotie net mis,
maar nu staan de Zwijndrechters
halverwege bovenaan in de vierde
klasse D. Belangrijke schakel in het
team van de nieuwe trainer Jaijant
Mangroe is de vlugge linksbuiten
Eddy Martins. De Kaapverdische
beroepsmilitair rook in het verleden aan een bestaan als profvoetballer, maar heeft zich inmiddels
neergelegd bij een loopbaan op
lager niveau.
Eddy Martins werd 29 jaar geleden geboren in Praia, de hoofdstad
van de Kaapverdische Eilanden. Op
zijn twaalfde verhuisde hij samen
met zijn moeder, broertje en zusje
naar Friesland. Al snel werd duidelijk dat de kleine Martins zijn energie kwijt moest op het voetbalveld.
,,Die verhuizing was een ﬂinke omschakeling, maar alles draaide om
voetbal toen ik klein was. Ik had
echt talent, maar heb nooit goede
begeleiding gehad. Ik heb wel een
paar testwedstrijden gespeeld voor
Cambuur Leeuwarden, maar daar
moest ik ook gewoon zelf zien te
komen en er stond niemand voor
mij langs de lijn. Mijn moeder had
het veel te druk met werken en
moest ook nog voor mijn jongere
broertje en zusje zorgen. Eigenlijk is
het nooit echt ter sprake gekomen
dat ik iets met mijn talent had moeten doen. Achteraf is dat wel jammer, maar ik voetbalde gewoon altijd voor m’n plezier.’’
Op zijn zeventiende verhuisde
ZBC’97-aanvaller Eddy Martins (rechts): ,,Vroeger voelde trainen
vaak als verspilling van mijn tijd.’’ FOTO HENK VEENSTRA
Martins naar Rotterdam. Daar
speelde hij nog twee seizoenen voor
de amateurtak van Excelsior, maar
toen dat team verdween gaf Martins
de hoop op een bestaan als profvoetballer op. Martins werd militair. Zes
jaar geleden belandde Martins bij
het Zwijndrechtse ZBC’97. ,,Eerst
nog in een vriendenteam, maar
sinds 2010 in het eerste elftal. Dat
was na mijn uitzending naar Afghanistan, voor een half jaar. Daar heb
ik gelukkig geen nare ervaringen
aan overgehouden. Ik zit bij de
luchtmobiele brigade in Assen. Dat
betekent dat ik daar doordeweeks
altijd moet zijn en alleen in het
weekend in Rotterdam ben. De laatste weken heb ik echter zorgverlof,
omdat mijn vriendin ziek is en niet
in haar eentje voor ons dochtertje
Luna van anderhalf jaar kan zorgen.
Dat betekent ook dat ik wat vaker
kan komen trainen. Niet dat daar in
het verleden een probleem van werd
gemaakt, want door mijn werk ben
ik superﬁt. Maar de trainingen van
onze nieuwe trainer zijn erg leuk.
We trainen op speciﬁeke aspecten
en wedstrijdgericht. Vroeger voelde
trainen vaak als verspilling van mijn
tijd, maar nu plof ik ’s avonds echt
voldaan neer op de bank.’’
Na de bekerwedstrijd tegen
hoofdklasser Goes (0-3) besloot
Martins door een lichte blessure in
overleg met zijn trainer Mangroe
een weekje rust te nemen. In de met
5-1 gewonnen wedstrijd tegen Noordeloos keek hij toe vanaf de tribune.
Martins is een rechtsbenige linksbuiten. ,,Mijn grootste kracht is dat
ik zowel binnendoor als buitenom
kan passeren. Ik heb ook een goed
linkerbeen, dus de afwisseling tussen schoten en voorzetten is prima.
Ik zit goed in mijn vel en ben tevreden over mijn prestaties dit seizoen.
De trainingsopkomst bij ons is
prima, maar ik mis vaak nog een
stukje beleving rondom de wedstrijden. Aangezien de bovenste teams
promoveren, maak ik me geen zorgen over promotie. De titelrace zal
gaan tussen Peursum en ons.’’
AMBITIE
Stiekem heeft Martins op zijn 29ste
nog wel ambitie om op hoger niveau
uit te komen. ,,Ik heb het hier uitstekend naar mijn zin, maar als er
een leuke club interesse toont zal ik
daar zeker over nadenken. Ik denk
dat ik nog wel een stapje kan
maken. Maar voorlopig wil ik gewoon promoveren met ZBC en genieten van ons dochtertje. En ik wil
snel weer een keer naar Kaapverdië,
want dat is alweer zes jaar geleden.
In Rotterdam zijn er genoeg Kaapverdische jongens, maar dat is toch
anders. Zeker in de winter mis ik
mijn geboorteland wel eens.’’
Jan Kroos aan de
slag bij Ameide
ANDRÉ VALK
AMEIDE • Jan Kroos (foto) is met
ingang van het voetbalseizoen 20132014 hoofdtrainer van
Ameide. De inwoner
van
Hardinxveld
wordt bij de zaterdagtweedeklasser de opvolger van Jan Verveer.
De 52-jarige Kroos, die als voetballer furore maakte bij vv Zwijndrecht, volgt momenteel de cursus
trainer/coach 1 (UEFA-A). Om die
reden traint hij deze voetbaljaargang geen club. Vorig seizoen leidde
Kroos het Papendrechtse Drechtstreek nog naar de eerste klasse.
,,Ik ben in Ameide één keer wezen
praten, met voorzitter Bas Rikkers.
En het klikte meteen,’’ licht Jan
Kroos toe. ,,Toen ik hier vorig jaar
met Drechtstreek speelde, zei ik al
gekscherend tegen de voorzitter: ‘ik
zou hier best eens willen trainen’. Ik
verwacht dat ik me bij Ameide, net
als bij mijn vorige clubs Groot-Ammers, Pelikaan, Hardinxveld en
Drechtstreek, op mijn gemak voel.
Er zijn korte lijntjes en alles is heel
goed geregeld. Het is geen grote vereniging, dus qua spelersmateriaal
heb je beperkingen. En Ameide lijkt
wel een diep gat, maar vanuit Hardinxveld ben ik er door de polder in
twintig minuten.’’

Download Report