THE DROP

THE DROP
De titel verwijst naar malafide praktijken die dagelijks plaatsvinden in de donkere
bars van Brooklyn. Daar worden regelmatig dikke pakken cash, afkomstig van
illegale gokpraktijken bijvoorbeeld, “gedropt” om het daarna wit te wassen. De
verweerde New Yorkers laten begaan, hun buurt is al lang ingenomen door
Tsjetsjeense maffia.
In één zo’n bar staat de zwijgzame Bob Saginowski (rol van Tom Hardy). Hij wordt
de spilfiguur in een moordonderzoek nadat zijn bar, eigendom van zijn mentor
Cousin Marv (James Gandolfini), wordt overvallen.
Bob is een eenzaat: ouders zijn dood, duistere geheimen uit het verleden blijven
hem achtervolgen. Zelfs wanneer hij zich ontfermt over een mishandelde puppy en
een aarzelende romance begint met een aantrekkelijke buurvrouw (Noomi Rapace),
haalt het noodlot hem in. Matthias Schoenaerts speelt de potentieel
levensgevaarlijke vechtersbaas die zowel hond als vrouw komt opeisen.
BINNENKORT
‘The Drop’ is een waar acteerfestijn. Hardy, van Britse afkomst en net als Schoenaerts
gewapend met een mompelend Amerikaans accent, creëert een trieste antiheld: een
man van wie de mysteries wanneer ze onthuld worden heel schokkend zijn, maar ook
begrijpelijk, omdat Hardy zo verdomd intrigerend staat te spelen. Gandolfini is onvergetelijk in zijn laatste filmrol. Wanneer zijn personage een verbitterde monoloog aanheft
over zijn verloren status—“I had something once. I was respected.”—lijkt het alsof hij
persoonlijk afscheid neemt van het publiek.
Via deze door het leven getekende personages kan Michaël R. Roskam aan de slag
met zijn geliefkoosde thema's: schuld en boete, hier gekruid met een droeve dosis
verraad. De enscenering van ‘The Drop’ is zowel visueel als emotioneel heel doordacht,
op de juiste manier dramatisch. Roskam is een bijzonder intelligent, maar nooit gezocht
intellectueel, regisseur.
Regie: Michaël R. Roskam | Met: Tom Hardy,
‘The Drop’ is een thriller die even
Noomi Rapace, James Gandolfini, Matthias
spannend als somber is en die
Schoenaerts | VS, 2013 | 1u46'
getuigt van een grote menselijkheid.
Roskam kon dan ook aan de slag
met een heel solide scenario van misdaadschrijver Dennis Lehane, van wie de romans
‘Gone Baby Gone’, ‘Mystic River’ en ‘Shutter Island’ eerder al de inspiratie leverden
voor memorabele cinema. Het dreigende camerawerk van Roskams vaste D.O.P.
Nicolas Karakatsanis en de score van Marco Beltrami en Raf Keunen zijn foutloos.
GONE GIRL
di 2 dec, 20.30u
Ward Verrijcken, cobra.be, 23/09/2014.
ontbijtfilm (7+)
DE VERENKONING
zo 9 nov, 10.30u
GETT – THE DIVORCE TRIAL
OF VIVIANE AMSALEM
ma 10 nov, 20.30u
A MOST WANTED MAN
di 18 nov, 20.30u
MOMMY
di 25 nov, 20.30u
LOCKE
di 9 dec, 20.30u
IMAGE
di 16 dec, 20.30u
ontbijtfilm (6+)
DE SNEEUWKONINGIN
zo 12 dec, 10.30u
THE LOFT
di 23 dec, 15u & 20.30u
Schrijf je in op de
filmnieuwsbrief via
www.ccstrombeek.be
INTERVIEW MET MICHAËL R. ROSKAM
Drie jaar geleden verraste Michaël R.
Roskam vriend en vijand met een
Oscarnominatie voor Beste Buitenlandstalige film voor zijn indringende
debuutfilm Rundskop. Een overstap
naar de Verenigde Staten kon dan
ook logischerwijs niet lang uitblijven,
maar over het materiaal voor zijn
tweede speelfilm The Drop zal de
regisseur niet veel te klagen hebben gehad. Tot zijn
beschikking stonden een script uit handen van Dennis
Lehane (Shutter Island, Gone Baby Gone) en een
topcast met o.a. Tom Hardy, James Gandolfini en Noomi
Rapace.
Het inmiddels alweer drie jaar geleden sinds
Rundskop voor een Oscar werd genomineerd. Hoe is
uw leven in die tijd veranderd?
"Ik denk dat alles al stilletjes aan wat aan het veranderen
was. Voordat we genomineerd werden, doorliepen we in
België al een heel fijn parcours. Vervolgens begon de
film het internationaal ook steeds beter te doen. De
nominatie gaf daarbij opeens een stevige duw. Sindsdien
is het snel gegaan. Plots mag je topmateriaal lezen in
Hollywood met schitterende acteurs. 'Living the life' zoals
ze dat noemen [lachend]."
Hoe is de overstap van België naar de VS gegaan?
"Ik ben een groot liefhebber van de Amerikaanse film. De
traditie is enorm en dat heeft een grote invloed gehad op
mijn eigen werk. Toen ik werd benaderd door verschillende agenten uit de Verenigde Staten hoefde ik dus niet
lang na te denken. In het begin was het nog een beetje
aftasten naar het juiste script. Animal Rescue (zoals de
film toen nog getiteld was) sprak me meteen aan, maar
in eerste instantie was David Cronenberg nog verbonden
aan de film. Nadat hij, om verschillende redenen, moest
afhaken, ben ik met de studio rond de tafel gaan zitten
om mijn visie te bespreken en dat is toen blijven hangen.
Daarna is het eigenlijk razendsnel gegaan en konden we
Tom Hardy, James Gandolfini en Noomi Rapace meteen
casten."
Werd u ook meteen geconfronteerd met een heel
andere manier van werken dan in België?
"Ja, toch wel. Er zijn natuurlijk genoeg overeenkomsten,
maar vooral een aantal fundamentele verschillen in het
financieringsproces. In België ben je vaak afhankelijk van
geld vanuit de overheid via filmfondsen. Wanneer de
commissie heeft besloten dat een project financieel
haalbaar is, houden ze zich verder afzijdig en ben je als
regisseur, schrijver of producent meer eigenaar van de
film. In de Verenigde Staten komt het geld vanuit grote
bedrijven, die daarmee meer inspraak hebben."
Krijgt u dan nog wel genoeg vrijheid om de film op
uw manier te maken?
"Gelukkig wel. Searchlight Pictures is een echt
regisseurslabel, dat trouw blijft aan de stem van de
regisseur. Voor Europese filmmakers zijn dat de beste
plekken. Maar het hangt natuurlijk ook af van de keuzes
die je maakt. Het kan fel tegenvallen, omdat je als
Europeaan gewend bent aan een heel ander systeem.
Je bent wel genoodzaakt om je aan te passen, maar dat
is minder problematisch dan je zou denken. Af en toe
doet dat een beetje pijn, maar dat
geldt uiteraard ook voor de studio. Zij
moeten ook het geduld opbrengen
voor die rare regisseurs. Maar als de
klik er eenmaal is, zit het goed."
Er is een zekere overeenkomst
tussen de hoofdpersonages in The
Drop en uw vorige film. Werkt u het
liefst met personages van het type
‘stille wateren, diepe gronden'?
"Ik denk dat we allemaal wel stille wateren zijn met diepe
gronden. Ik vermoed dat dat ook hetgeen is waarin we
onszelf herkennen. Voor de meeste mensen vallen de
trauma’s uit het verleden wel mee, maar we moeten
allemaal weleens omgaan met gevoelens van spijt,
woede of angst. Dat doen we allemaal op onze eigen
manier. Zowel bij Jacky Vanmarsenille in Rundskop als
Bob in The Drop is dat zo diep gegaan dat ze op een
bepaald moment alleen nog maar door kunnen leven
door simpelweg te bestaan. Ze doorlopen dag na dag
een soort zielloos bestaan, hun ziel in leven houden
maakt ze kwetsbaar. Pas op het moment dat er iets
gebeurt wat die routine doorbreekt, wanneer hun geritualiseerde leven verstoord wordt, laten zij zich weer
kennen aan de buitenwereld. Dat soort momenten, dat
soort personages, daar houd ik inderdaad wel van."
De laatste weken gaat er natuurlijk ook volop aandacht uit naar de laatste rol van James Gandolfini.
Hoe was hij op de set?
"Super, zowel als mens als artiest heel joviaal en genereus, en heel grappig bovendien. Maar hij was ook heel
toegewijd aan de rol. James was geen acteur die constant terugplooide op zijn ervaring door simpelweg de
trukendoos weer open te trekken. Hij kwam als het ware
emotioneel naakt op de set, om vervolgens het personage van begin af aan op te bouwen. Een geweldige
ervaring om te zien hoe zo’n groot acteur nog steeds te
werk ging alsof het zijn allereerste rol was."
De rest van de cast kent vele verschillende nationaliteiten (Brits, Zweeds, Belgisch). Hoe bent u te werk
gegaan om het Brooklyn-gevoel toch authentiek te
houden?
"Ik wilde alleen in Brooklyn draaien als ik wist dat we een
authentieke omgeving konden regelen. Gelukkig waren
Dennis (Lehane) en veel van de crewleden wel bekend
met New York. We hebben heel veel tijd gespendeerd
met het zoeken naar de juiste locaties, bijvoorbeeld de
bar. Het liep eigenlijk uit op een soort antropologische
expeditie, het observeren van de mensen die uiteindelijk
je film moeten gaan bevolken. Het materiaal was voorhanden. Aan de ene kant wilden we trouw blijven aan
wat we zagen, maar tegelijkertijd hebben we daar ook
een eigen visie op los gelaten. De inspiratie komt uit het
werk van de Amerikaanse schilder George Bellows, die
naturalistische en expressionistische schilderijen maakte
over de plaatselijke arbeidersklasse: 'Brooklyn as it is'. Ik
denk dat dat uiteindelijk een mooie gelaagdheid heeft
opgeleverd van een gestileerde film, maar tegelijkertijd
een realistisch en authentiek geheel."
© FilmTotaal 2014

Download Report