Werkervaringsplaats Carmen van Heel Waarom meer ervaring

Werkervaringsplaats Carmen van Heel
Sinds augustus 2014 ondersteun ik Sietske Dijkstra bij een aantal
werkzaamheden die betrekking hebben op het onderwerp „complexe
scheidingen‟. Via deze weg wil ik meer werkervaring opdoen als het gaat
om dit onderwerp.
In 2014 heb ik op 20-jarige leeftijd de studie Sociaal Pedagogische
Hulpverlening (SPH) aan Avans Hogeschool te Breda afgerond. In het
afstudeerjaar van deze opleiding heb ik mijn meesterproef geschreven
over vechtscheidingen. Ik deed onderzoek naar welke kennis en
vaardigheden een jeugdhulpverlener nodig heeft om ondersteuning te
kunnen bieden aan vechtscheidende ouders met als doel escalatie te
verminderen. Hier heb ik uiteindelijk een artikel over geschreven,
genaamd: „De-escalatie tussen ouders in een vechtscheiding. De “gereedschapskist” van de jeugdhulpverlener
om dit te bewerkstelligen‟ . Deze is verkozen tot één van de best geschreven artikelen en werd daardoor
gepubliceerd in het jaarboek van Avans Hogeschool.
Voor het onderzoek heb ik onder andere Sietske Dijkstra als lector „Huiselijk geweld en hulpverlening in de
keten‟ geïnterviewd. Na dit interview zijn wij in contact gebleven en nodigde Sietske mij uit om bij haar een
werkervaringsplaats in te vullen waarin ik me onder begeleiding verder verdiep in het onderwerp, ondersteun
bij scholing en voor praktijkgericht onderzoek een rol als onderzoeksassistent kan vervullen.
Waarom meer ervaring opdoen over ‘complexe scheidingen’?
In de eerste plaats scheidden mijn ouders toen ik 7 jaar was. Mijn ouders hebben nooit geprocedeerd, maar
naar mijn idee kan deze scheiding beschreven worden als een complexe scheiding.
Mijn ouders hebben nooit direct contact als ze elkaar zien. Ze zeggen geen woord tegen elkaar. Een
voorbeeld was dat tijdens de diploma-uitreiking van de studie SPH mijn beide ouders (en stiefouders) er waren,
maar nog geen „hoi‟ of „dag‟ zeiden tegen elkaar. Ook gingen ze een rij achter elkaar zitten; mijn moeder
helemaal aan de linkerkant en mijn vader helemaal aan de rechterkant. Het was voor mij een ontzettend
belangrijke en bijzondere dag, maar ik was vooral bezig met het gedrag van mijn eigen ouders. Dit maakte me
gespannen. Ik wist ook niet bij wie ik nu moest gaan staan bij de borrel na de uitreiking. Als ik bij me vader zou
gaan staan, zou mijn moeder zich rot voelen en andersom ook.
Sinds dat ik me ben gaan verdiepen in theorieën over dit onderwerp ben ik erachter gekomen dat kinderen in
de knel kunnen raken als ouders niet met elkaar overweg kunnen. Dit kan voor zowel kinderen als ouders tot
heel ver gaan. Zo kan een complexe scheiding ook uitmonden op moord, zoals bij de broertjes Ruben en Julian.
Dit allemaal heeft mij diep geraakt, maar zorgde bij mij voor meer motivatie om hierover onderzoek te gaan
doen.
Nu ik afgestudeerd ben wil ik graag verder onderzoek doen naar hoe je het aantal complexe scheidingen kunt
verminderen door ouders en kinderen te ondersteunen. Ik weet hoe het is om gescheiden ouders te hebben die
niet meer communiceren met elkaar. En nu ik weet dat er steeds meer kinderen hiermee te maken krijgen, wil
ik meehelpen om ervoor te zorgen dat de aanpak van complexe scheidingen in de hulpverlening verbeterd
wordt.
Uiteindelijk wil ik dat het aantal complexe scheidingen afneemt en dat kinderen gehoord worden. Zelf heb ik
als 7-jarige kleine meid nooit deelgenomen aan een hulpprogramma, terwijl ik daar eigenlijk wel behoefte aan
had als ik er nu over nadenk. Ik vertelde Sietske dat ik toentertijd graag een luisterend oor had gehad van
iemand die neutraal in de situatie stond, zodat er in ieder geval geen negatief oordeel gegeven kon worden
over één van mijn ouders. Dit heb ik echter nooit gedaan en daardoor was ik tijdens de scheiding van mijn
ouders, maar ook daarna, vaak alleen op mijn slaapkamer te vinden. Ik zat daar dan in mijn uppie verdrietig te
zijn.
Dit alles heeft mij gemaakt tot wie ik nu ben, maar ik had liever wat zekerder in het leven gestaan. Ik wil
voorkomen dat nóg meer kinderen geschaad worden en ik wil bereiken dat ouders stoppen met strijd voeren en
leren kijken door de ogen van hun kind(eren), zoals Villa Pinedo ook zegt. Ik ben blij dat Sietske mij de kans
geeft om hier mijn eigen steentje aan bij te dragen.

Download Report