BIJLAGEN LES 3

BIJLAGEN LES 3
2
LES 3: BIJLAGEN
BIJLAGE 1
Situaties ‘Wat als’
1.
“Wat als… de buurt waar je woont zienderogen verloedert?’
2.
“Wat als er dienstplicht is van 3 jaar in jouw land, maar je niet in
het leger wil?’
3.
“Wat als je je als meisje niet kan kleden zoals je wil of anders
wordt uitgescholden?”
4.
‘Wat als je een landbouwer bent die door de 8 meter hoge
muur (veiligheidshek) je land aan de andere kant niet kunt
bewerken?’
5.
“Wat als je als allochtone jongere meermaals meemaakt dat
een buschauffeur net voor jouw neus de deur dicht doet en
wegrijdt?”
6.
“Wat als je jouw kind verloor door een gewelddadige aanval van
een vijandig regime?”
7.
“Wat als er in jouw land geen ontspannings-mogelijkheden zijn
voor jongeren?’
3
BIJLAGE 2
Voorbeelden ‘Wat als’
1.
“Wat als… de buurt waar je woont zienderogen verloedert?”
Wie? De 64-jarige Huseyin Cetinel uit Turkije.
Waarom? Cetinel wilde de omgeving een kleurtje geven. Zo wordt het een aangename en leefbare buurt, die
mensen vrolijk maakt.
Hoe? Hij schilderde een trap in regenboogkleuren, maar de dag erop was die alweer in grijs overschilderd door
het lokale bestuur. Niet alleen hij, maar ook veel van z’n buren waren verontwaardigd over het strenge
optreden van de overheid en samen schilderden ze de trap opnieuw in felle kleuren.
Resultaat? De ‘regenboogtrap’ is er nog steeds en overal in het land zijn mensen als teken van stil protest
tegen de Turkse regering trappen in regenboogkleuren gaan schilderen.
2.
“Wat als er dienstplicht is van 3 jaar in jouw land, maar je niet in het leger wil?’
Wie? De Israëlische ex-soldaat Yehuda Shaul
Waarom? Zoals bijna alle Israëli’s deed Yehuda drie jaar lang zijn verplichte legerdienst. Pas tegen het einde
van zijn legerdienst durfde hij spreken met andere soldaten over zijn twijfels en ervaringen. Tijdens zijn
legerdienst zag hij in Hebron hoe Israëlische kolonisten Palestijnen vernederden, sloegen en bedreigden.
Yehuda Saul ziet het nu als zijn burgerplicht om mensen te vertellen wat er gebeurt, hoe het leger reageert en
wat het feitelijke beleid is dat Israël voert in de bezette gebieden.
4
Hoe? Yehuda Shaul richtte de organisatie ‘Breaking the Silence’ op en verzamelde al meer dan 850
getuigenissen van Israëlische soldaten over wat er écht gebeurt in de bezette gebieden, over dagdagelijkse
inbreuken op privacy, pesterijen klein en groot. Ze organiseert ook rondritten en lezingen. Breaking the Silence
wordt gesteund door Broederlijk Delen
Resultaat? Breaking the silence stelde een gelijknamig boek samen met 145 letterlijk overgenomen
getuigenissen van 106 ex-soldaten. De makers waarschuwen zelf voor de naakte optekening, spreektaal en het
militaire jargon, een keuze om zo trouw mogelijk te blijven aan het origineel. Het boek zorgt voor een debat
over het optreden van het Israëlisch leger en houdt Israël een spiegel voor.
3.
“Wat als je je als meisje niet kan kleden zoals je wilt of anders wordt uitgescholden?”
Wie? Sofie Peeters is regisseur van de documentaire Femme de la Rue,
Waarom? Sofie Peeters was zelf slachtoffer van seksistisch gedrag op straat en wou het taboe daarrond
doorbreken. ‘Als een probleem tot zoveel frustratie leidt en onuitgesproken blijft, dan gist het alleen maar.
Erover spreken is een eerste stap naar een oplossing.'
Hoe?
Sofie Peeters maakte een documentaire ‘Femme de la Rue’. Ze wandelde met een verborgen camera en in een
zedig kleedje door de probleembuurten van Brussel en legde op tape vast hoe ze behandeld werd.
Resultaat? De documentaire Femme de la Rue zorgde voor heel wat ophef, zowel in eigen land als
internationaal. Het debat bleef al te vaak hangen bij de vraag "Is de cultuur van deze allochtone mannen de
oorzaak van dit vrouwonvriendelijk gedrag?" Sofie Peeters wou echter ook vraagtekens plaatsen bij de eigen
zogezegd “vrouwvriendelijke samenleving”.
5
4.
‘Wat als je een landbouwer bent die door de 8 meter hoge muur (veiligheidshek) je land aan de
andere kant niet kunt bewerken?’
Wie? "Houd hoop levend - Plant een olijfboom!" is een internationale actie van de YMCA Oost-Jeruzalem en de
YWCA Palestina om door middel van het planten van olijfbomen samen met Palestijnse boeren de hoop op een
goede toekomst levend te houden.
Waarom? Sinds het jaar 2000 heeft het Israëlische leger in de bezette Palestijnse gebieden al duizenden
hectaren landbouwgrond en honderdduizenden olijfbomen vernield. De gevolgen van de vernielingen zijn
ernstig omdat veel Palestijnse boeren en hun gezinnen van de opbrengsten van olijfbomen afhankelijk zijn.
Hoe? De Olijfbomencampagne plant olijfbomen aan in gebieden waar boeren hun land dreigen te verliezen.
Resultaat? Wereldwijd is de actie een groot succes. Inmiddels is het oorspronkelijk gestelde doel van het
herplanten van 50.000 olijfbomen gehaald. De actie gaat echter door, niet alleen om zoveel mogelijk bomen
aan te planten, maar vooral ook om zoveel mogelijk individuele sponsors betrokken te krijgen in solidariteit
met het Palestijnse volk. Zo houden zij de hoop levend op een betere toekomst.
Een Palestijnse boer naast een olijfboom, die voor hem is geplant in het kader van de actie "Houd hoop
levend". © sjakmo
www.planteenolijfboom.nl
5.
“Wat als je als allochtone jongere meermaals meemaakt dat een buschauffeur net voor jouw
neus de deur dicht doet en wegrijdt?”
Wie? Wie hoffelijkheid toont, krijgt hoffelijkheid terug. Dat is het idee achter Respect op de Lijn, een project
dat vzw Objectief realiseert in samenwerking met De Lijn, de vakbonden, de personeelsvereniging Lijnrecht
tegen Racisme en de jongerenwerking Samen op Straat.
Waarom? De bij momenten moeizame relatie tussen jongeren uit de Antwerpse volkswijken en chauffeurs op
bus en tram.
Hoe? Wondermiddelen zijn er niet, maar elkaar beter leren kennen, elkaars leefwereld beter begrijpen, het
helpt je al een eind op weg. Zo wisselden jongeren en chauffeurs al enkele keren van rol, op een echte bus van
De Lijn! De jongeren namen plaats achter het stuur en enkelen stapten als controleur op de bus. Naast een
rollenspel was er ook een bowlingnamiddag, een brunch en een grote affichecampagne waarbij gevraagd werd
om het pleidooi voor meer hoffelijkheid te onderschrijven.
Resultaat? Het onderlinge contact tussen jongeren, wijkbewoners en personeelsleden van De Lijn brengt kleine
positieve golven teweeg. De jongeren hebben via het rollenspel een beter zicht op de taken en de positie van
de chauffeur. Bovendien hebben ze op de tram of bus ook een ander contact met de chauffeur waarmee ze
6
samen gesport hebben. Ook chauffeurs krijgen meer zicht op de leefwereld van de jongeren. Bij sommige
chauffeurs en controleurs smelten een aantal vooroordelen weg, niet door discussie en argumentatie, maar
door het onderlinge contact.
6.
“Wat als je jouw kind verloor door een gewelddadige aanval van een vijandig regime?”
Wie? De Parent's Circle is een organisatie van zeshonderd Palestijnse en Israëlische gezinnen die hun kind
verloren in het conflict.
Waarom? Wat doe je met de verschrikking als je zoiets overkomt? Je laat je meedrijven op de evidente
haatgevoelens of je kiest voor de moeilijke maar positieve weg van de dialoog en de zoektocht naar een
constructieve oplossing.
Hoe? "Het is wel bijzonder erg" zo zeggen Rami Elhanan en Bassam Aramin die ondertussen hechte vrienden
geworden zijn "dat we mekaar pas als echte mensen konden zien nadat onze beide dochters vermoord werden
in een aanslepend, onmenselijk conflict."
Beide vaders en zovele lotgenoten, brengen nu hun getuigenis in scholen, sociale bewegingen en in de media.
“Ik wil niet dat anderen moeten doormaken wat ik doormaak, welke religie of nationaliteit ze ook hebben.”
Resultaat? De getuigenissen van deze lotgenoten vindt een steeds breder gehoor, tot in het Europese
Parlement.
7
7.
“Wat als er in jouw land geen ontspanningsmogelijkheden zijn voor jongeren?’
Wie? Theatre Day Productions, partner van Broederlijk Delen en Zuiddag 2014
Waarom? Jong zijn in Gaza betekent een leven met weinig uitlaatkleppen: geen cinema, geen optredens,
nauwelijks sportterreinen, niet op café kunnen gaan met je vrienden... Jongeren krijgen er weinig kansen om
zich te leren uitdrukken op een creatieve en vooral op een geweldloze manier. De lokale Palestijnse
projectpartner Theatre Day Productions speelt hierop in en wel op een hele bijzondere manier: aan de hand
van theater. De organisatie meent dat de ontplooiing van jongeren essentieel is in een gebied als Gaza.
Jongeren via theater mondig maken, stimuleren en de kracht van verbeelding laten ontdekken, is inzetten op
een betere toekomst voor de regio.
Hoe? Theatre Day Productions wil:
1.alle jongeren in Gaza minstens één dag per jaar kennis laten maken met theater, en wil dit formeel
introduceren in het schoolcurriculum. Op die manier kan er een eerste noodzakelijke stap worden gezet in het
proces van traumaverwerking. Jongeren leren zo te ontspannen, en even te ontsnappen aan het dagelijkse
geweld.
2.meer jongeren opleiden in theater en expressie. Om ook kritisch te leren denken, de kracht van werken in
groep te ervaren en op een vreedzame manier met conflicten te leren omgaan.
3.jongeren te laten uitgroeien tot zelfstandige leiders en ondernemers in de culturele sector, die alle aspecten
van een theatergezelschap zelf kunnen dragen. Einddoel is dat de jongeren zelf onafhankelijke theatergroepen
opstarten en theaterprojecten leiden.
Resultaat? Nu bereikt Theatre Day Productions jaarlijks 35.000 jongeren. Met de financiële hulp van Zuiddag
kan dat getal de volgende vier jaar stijgen met maar liefst 16.500 jongeren.
8
BIJLAGE 3
Getuigenissen
Als leerkracht kan je kiezen om ofwel de Engelstalige, ofwel de Nederlandstalige getuigenissen aan je leerlingen
voor te schotelen. Het cijfer voor de naam van de getuige verwijst naar het soort inhoud die in de getuigenis
vervat zit.
Engels – Nederlands onder
Door TDP eigen talent ontdekken en minder verlegen/onzeker zijn
1- Bashar Abu Aajwa – 8 years
Since I was a small child, I have a problem pronouncing certain letters. I was afraid to talk because
people laugh at me. I didn't participate in any activity. But here in the drama workshop you can’t be shy.
Everyone has to participate, play and act. When I got a role in the play, I discovered I have the talent to
express myself in another way than using my tongue. I used my body. I expressed myself with body
movement. Many people who have the ability to talk well can't do these movements. It helped me to
break my fear and being shy.
1- Manal
When I started acting I was shy, afraid to invite my family and surprise them with a new image of me,
Manal. At home, Manal used to be in a little world of her own, she wouldn’t talk a lot and pretend not
hearing the arguments and the talking. But as an actress in the plays “Ping Pong” and “Stories,” I invited
my family to come and see. They found another girl than the daughter they know. Not the Manal from
home, but the one who has talents and holds creativity.
1- Ahmed Salah
I became a different person after the workshop. My friends saw that and asked me what had happened
to me. I started playing with my friends in the street. They used to call me, 'Problem Boy'. Even my
father tells me now, “You are like a mouse. You’re in your hole, and then you come out suddenly.”
Door TDP respect krijgen van vrienden en familie
2- Haneen Al Danaf, 12 jaar
I proved to her that I can something I like without bad effecting on my study. She started to trust me.
We became friends, especially after I stopped being noisy at home all the time. I spent my energy
outside. I came home tired. I ate, studied and slept. My brothers, who laughed at me all the time,
respect me.
2- Khadra Arafeh
The work makes me feel that I’m a valuable person in the society. I proved to my family and to people in
general that ‘the woman’ has an important role in the society. I work in schools, with children and
teachers. Wherever I go, I find respect. People know me and they know my work.
Door TDP een veilige plaats hebben om zichzelf te uiten
3- Haneen Al Danaf, 12 jaar
I found the place to play, jump and shout without having someone tell me, “Keep quiet, shame on you!’
3- Fouad Raba'a
The only place where I feel safe is here in the theatre. There is no beating and no sh outing. And I
9
express everything inside me. I forget how much I miss my father. There is beautiful work all the time.
No chance to think of anything else! I learned how to deal with all these loud voices around me. And I
also learned how to deal with my brothers in the absence of my father.
3- Khadra Arafeh
In the theatre I move like I wish and I express whatever I want and whatever is inside me. Anything I
can’t express outside, I express here in the theatre! And that is why I insist to participate in all the
trainings of TDP even if I need to give time and can’t make any money.
Door TDP positiever in het leven staan, persoonlijkheid veranderd, beter samenwerken met anderen
4- Renad Al Sendawi
I noticed that I stopped to say, “No!” I used to refuse everything. I didn't even ask for the opinion of the
other girls in the workshop. But I discovered that they can give me beautiful ideas. We complete each
other. I am not the one special girl. All the girls have something special. We are a team. I will never
forget this workshop for the rest of my life.
4- Manal
I joined this place where I found fantasy in drama, acting, and theatre activities. Here, there is no “I
don’t know” and “impossible,” the two things we usually say and hear in the domains of family and
friends. Drama and acting woke up the fighting side of me. Instead of trying not to hear and not to say,
I participated and became the one who started discussions. Today I discuss, argue, and think freely. I
make good space.
In this place and on stage, I built my personality. I don’t think that I can ever lose what I have built in my
life. I am more creative. I changed my behavior in family and with friends. I have a different social life. I
develop what I love: acting, studying. I learned good English by listening to foreigners working with us. I
work on myself to be a good listener and speaker.
Door TDP krijgt ook het publiek een spiegel voorgehouden
5- Manal
The play was a comedy about the men who feel useless sitting at home, without any initiative, who feel
they are victims of the political conflict in Palestine. Part of my family – the men – used to work in the
Palestinian Authority and now they are not allowed to work for the new leaders who defeated the m in a
violent political conflict. They get paid without going to work. My older brother told me that my theatre
play touched his pain. After a month he started to work in construction. The play revealed his fear of
the future. He made a step.
Nederlands (Engels hierboven)
Door TDP eigen talent ontdekken en minder verlegen/onzeker zijn
1-Bashar Abu Aajwa – 8 jaar
Al van jongs af aan heb ik moeite om bepaalde letters uit te spreken. Omdat ik schrik had om
uitgelachen te worden, sprak ik amper. Ik nam bijna nooit deel aan activiteiten. Hier in de
theaterworkshop kun je niet beschaamd zijn. Iedereen moet meedoen, spelen en acteren. Wanneer ik
een rol kreeg in een theaterstuk, leerde ik mezelf uitdrukken zonder mijn tong te gebruiken. In plaats
daarvan maakte ik lichaamsbewegingen. Veel mensen die goed kunnen spreken, kunnen deze
bewegingen niet maken. Het hielp me om mijn angst en schaamte te onverwinnen.
1- Manal
Toen ik startte met acteren, was ik verlegen, bang om mijn familie uit te nodigen en hen te verrassen
met ‘de nieuwe Manal’. Thuis leefde Manal in haar eigen wereld, ze sprak niet veel en deed alsof ze de
10
gesprekken en ruzies niet hoorde. Maar toen ik acteerde in de stukken ‘Ping Pong’ en ‘Verhalen’,
nodigde ik mijn familie uit om te komen kijken. Ze leerden een ander meisje kennen dan hun dochter.
Niet Manal van thuis, maar Manal die talenten en creativiteit heeft.
1- Ahmed Salah
Ik werd een nieuwe persoon na de workshop. Mijn vrienden zagen dat en vroegen me wat er gebeurd
was. Ik begon te spelen met mijn vrienden op straat. Ze noemden me altijd ‘Probleemjongen ’. Zelfs mijn
vader zegt me nu: ‘Je bent als een muis. Je vertoeft in jouw hol en dan plotseling kom je eruit.’
Door TDP respect krijgen van vrienden en familie
2- Haneen Al Danaf, 12 jaar
Ik bewees mijn moeder dat ik iets kan doen dat ik graag doe zonder dat dit mijn studies in het gedrang
brengt. Ze begon me te vertrouwen. We werden vrienden, zeker omdat ik thuis minder luidruchtig was.
Ik gebruikte mijn energie buitenshuis. Ik kwam vermoeid thuis. Ik at, studeerde en sliep. Mijn broers die
me altijd uitlachten, respecteren me nu.
2- Khadra Arafeh
Het werk laat me voelen dat ik een waardevolle persoon ben in de samenleving. Ik bewees mijn familie
en mensen in het algemeen dat vrouwen een belangrijke rol spelen in de samenleving. Ik werk op
scholen, met kinderen en leerkrachten. Overal waar ik ga, word ik gerespecteerd. Mensen kennen mij
en mijn werk.
Door TDP een veilige plaats hebben om zichzelf te uiten
3- Haneen Al Danaf, 12 jaar
Ik vond een plek om te spelen, springen en roepen zonder iemand die me zegt: ‘Blijf rustig, schaam je!’
3- Fouad Raba’a
De enige plaats waar ik me veilig voel, is hier in het theater. Hier wordt niet gevochten of geroepen. En
ik kan alles wat in mij leeft, uitdrukken. Ik vergeet hoe hard ik mijn vader mis. Er is altijd mooi werk te
leveren. Geen tijd om aan iets anders te denken! Ik leerde om te gaan met alle luide stemmen om me
heen. En ik leerde ook om te gaan met mijn broers in de afwezigheid van mijn vader.
3- Khadra Arafeh
In het theater beweeg ik zoals ik wil en ik uit wat ik wil en wat in me leeft. Alles dat ik buiten niet kan
uiten, druk ik uit hier in het theater! En daarom blijf ik deelnemen aan alle workshops van TDP, zelfs als
ik er tijd voor moet maken en geen geld kan verdienen.
Door TDP positiever in het leven staan, persoonlijkheid veranderd, beter samenwerken met anderen
4- Renad Al Sendawi
Ik merkte dat ik stopte met ‘Nee!’ zeggen. Ik was gewoon om alles te weigeren. Ik vroeg zelfs niet naar
de mening van de andere meisjes in de workshop. Maar ik ondervond dat zij me goede ideeën kunnen
geven. We vullen elkaar aan. Ik ben niet dat ene speciale meisje. Alle meisjes hebben iets speciaals. We
zijn een team. Ik zal deze workshop nooit van mijn leven vergeten.
4- Manal
Ik kwam hier terecht, waar ik fantasie vond in drama, acteren en theateractiviteiten. Hier is er geen ‘Ik
weet het niet’ en ‘onmogelijk’, twee dingen die we gewoonlijk zeggen en horen bij familie en vrienden.
Drama en acteren wakkerde mijn strijdlust aan. In plaats van mijn oren en mond te sluiten, nam ik deel
aan discussies en startte ze zelf op. Vandaag discussieer, argumenteer en denk ik vrij. Ik ga vooruit!
Hier bij TDP en op het podium, bouw ik aan mijn persoonlijkheid. Ik denk ni et dat ik ooit kan verliezen
11
wat ik ooit opgebouwd heb in mijn leven. Ik ben creatiever, heb mijn gedrag ten opzichte van familie en
vrienden veranderd. Ik heb een ander sociaal leven. Ik ontwikkel verder wat ik graag doe: acteren,
studeren. Ik leerde Engels spreken door te luisteren naar buitenlanders die hier werken met ons. Ik
werk eraan om zelf een goede spreker en luisteraar te worden.
Door TDP krijgt ook het publiek een spiegel voorgehouden
5- Manal
Het stuk was een komedie over mannen die zich nutteloos voelen, omdat ze thuis zitten zonder enig
doel in hun leven, die voelen dat ze slachtoffers zijn van het politiek conflict in Palestina. Een deel van
mijn familie –de mannen- werkten vroeger voor de Palestijnse Overheid, maar hebben nu geen
toestemming om te werken voor de nieuwe regeringsleiders die hen versloegen bij een gewelddadig
politiek conflict. Ze worden betaald zonder naar het werk te gaan. Mijn oudere broer vertelde me dat
het theaterstuk hem raakte. Na een maand startte hij met werken in de bouwsector. Het stuk onthulde
zijn angst voor de toekomst. Hij zette een stap voorwaarts.

Download Report