EU Consultatie Algemene groepsvrijstellingsverordening

EU Consultatie Algemene groepsvrijstellingsverordening
Standpunt Vlaamse overheid
12 februari 2014
De Vlaamse overheid is een grote voorstander van het gebruik van de
vereenvoudigde
procedure
gebaseerd
op
de
algemene
groepsvrijstellingsverordening (GBER) en steunt de Commissie in haar intentie om
het toepassingsgebied te verruimen.
Gelet op het grote belang van een snel en makkelijk toepasbaar staatssteun kader,
behoudt de Vlaamse overheid ook in de huidige versie van het ontwerp de nodige
reserves inzake de steeds toenemende tendens waarbij de administratieve lasten die
rusten op de ondernemingen en de steunverlenende overheden onevenredig
toenemen. De strengere bepalingen inzake transparantie, stimulerend effect,
monitoring, rapportage,… maken het vlot gebruik van de GBER niet eenvoudiger.
Het kan niet de bedoeling zijn om een goedwerkend systeem als de huidige GBER
zodanig te hervormen en te verzwaren waardoor het in de praktijk bijna onwerkbaar
dreigt te worden. In het kader van de proportionaliteit en evenredigheid, is de
Vlaamse overheid van oordeel dat het huidige ontwerp veel te bureaucratisch en
restrictief dreigt te worden waardoor het in de praktijk veel moeilijker zal worden om
op een snelle en adequate manier een effectief een economische ondersteuningsen relancebeleid te voeren.
Hierna volgen enkel opmerkingen, vragen en suggesties met betrekking tot de
diverse onderdelen van de GBER.

Art. 1.2 a) toepassingsgebied: uitsluiting regimes met budget van 100
miljoen
De Vlaamse overheid vraagt de schrapping van deze bepaling.
Een dergelijke bepaling zou er toe leiden dat een generiek steunsysteem met een
groot budget steeds de lange aanmeldingsprocedure zou moeten doorlopen, ook al
gaat het om perfect te verantwoorden steun en is het steunbedrag per begunstigde
relatief klein. Dit benadeelt steunregimes met heel veel kleine begunstigden
waardoor er een vrij groot totaal budget voorzien moet worden.
De Vlaamse overheid vindt het positief dat steunregelingen met betrekking tot
opleidingssteun, werkgelegenheidssteun, cultuur, sport,… niet langer onder deze
verstrengde procedure zouden vallen. Ook het schrappen van de eerdere bepaling
waarbij moest worden gekeken naar “soortgelijke” regimes binnen de lidstaat is zeer
positief.
Desalniettemin vraagt zij ook de schrapping van dit artikel voor de andere
bepalingen, in het bijzonder voor de regelingen inzake Onderzoek, Ontwikkeling en
innovatie. Indien de Commissie de bedoeling heeft om van de GBER het
belangrijkste instrument te maken dat tot 90% van de steunregimes zou moeten
omvatten, dan past een dergelijke strenge bepaling niet in dat kader, aangezien dat
net zou leiden tot meer aanmeldingen en langere procedures. Dat zal ook leiden tot
ontwijkingsgedrag waarbij bepaalde steunregimes zullen worden opgesplitst om het
overschrijden van de drempel te voorkomen. Dat is in het nadeel van die overheden
die wensen te werken met allesomvattende, consistente en globale steunregimes.
Als de Commissie, zoals toegelicht werd op de high level meeting van 20 januari
2014, enkel de bedoeling heeft om voor deze regimes een strengere evaluatie te
voorzien, dan zou dat op die manier in de tekst van de GBER moeten verwoord
worden, zonder dat er echter een formele aanmeldingsprocedure zou moeten
worden doorlopen.

Art.1.4.b) toepassingsgebied: ad hoc steun aan grote onderneming
De Vlaamse overheid dankt de Commissie voor het bijsturen van de tekst op dit punt,
zodat enkel nog ad hoc steun aan ondernemingen waarvoor er nog een uitstaand
bevel tot terugvordering openstaat, uitgesloten zal zijn.
Het is inderdaad belangrijk dat ad hoc steun aan een grote onderneming niet
sowieso automatisch uitgesloten wordt van het toepassingsgebied.

Art. 4. Aanmeldingsdrempels
De Vlaamse overheid kan zich akkoord verklaren met de drempels voorzien in artikel
4.

Art. 6. Stimulerend effect
De Vlaamse overheid is voorstander van het behoud van de huidige formulering
zoals voorzien in artikel 8 van Verordening nr. 800/2008. De door de Commissie
voorgestelde verstrenging van het criterium van stimulerend effect is
onaanvaardbaar, onwerkbaar en zeer administratief belastend.
Artikel 6 GBER is in het 2de ontwerp licht herschreven. Ook het verplichte sjabloon,
eerder voorzien in een Annex IV is geschrapt. Er moet echter nog steeds – ook door
KMO’s – een schriftelijke steunaanvraag worden ingediend met een aantal vereiste
gegevensinzake stimulerend effect, met nog extra verplichtingen voor grote
ondernemingen.
De Vlaamse overheid is geen voorstander van het opleggen van extra
administratieve lasten, zodat de steunregelingen ook in de praktijk werkbaar,
beheersbaar en aantrekkelijk blijven zowel voor de ondernemingen als voor de
steunverlenende overheid.
Het belangrijkste aandachtspunt inzake het stimulerend effect is echter de
verhouding tussen de bepalingen van de GBER enerzijds, en de bepalingen in de
meer specifieke Richtsnoeren, Kaderregeling, … anderzijds.
De Vlaamse overheid wil graag de absolute zekerheid bekomen dat voor
steunregimes die gebaseerd worden op de GBER, enkel de bepalingen inzake
stimulerend effect van de GBER gelden en niet deze van de strengere aparte
Richtsnoeren, zoals bv. de Richtsnoeren inzake regionale steun (RAG).
Zo bepalen de RAG bijvoorbeeld dat een onderneming niet mag starten met zijn
investering, vooraleer de steunverlenende overheid een definitieve beslissing
genomen heeft over de toekenning van de steun. Zoals reeds aangegeven bij de
bespreking van de draft RAG vindt de Vlaamse overheid deze bepaling veel te streng
en onwerkbaar aangezien dat zou betekenen dat de ondernemingen vaak vele
maanden na hun steunaanvraag nog steeds niet zouden kunnen starten met de
investeringen op straffe van het volledig onontvankelijk maken van hun
steunaanvraag.
Een dergelijk streng uitgangspunt mag niet overgezet worden naar de meer soepele
procedures zoals voorzien in de GBER.
De Vlaamse overheid gaat er dan ook van uit dat de regionale steunregimes die
gebaseerd zullen worden op de GBER, niet zullen moeten voldoen aan de strengere
beoordeling van het stimulerend effect zoals voorzien in de RAG. Gelet op het grote
principiële belang van deze discussie, wordt de Commissie gevraagd om dit expliciet
te bevestigen.

Art. 9. Transparantie – verplichte website per regio waar alle steun aan
alle ondernemingen op basis van GBER wordt moet worden openbaar
gemaakt
Dit artikel is in de 2de ontwerpversie grotendeels behouden ondanks de vele
opmerkingen en bedenkingen van zo goed als alle lidstaten tijdens de vorige
consultaties en multilaterale vergaderingen.
De Vlaamse overheid is voorstander van transparante steunverlening maar vindt dat
de opgelegde verplichting om alle informatie per begunstigde te publiceren op een
website te ver gaat en onevenredig is. Bovendien doet dit ook vragen rijzen i.v.m.
vertrouwelijkheid en privacy. De Vlaamse overheid benadrukt dat de extra
administratieve lasten die hiermee verbonden zijn niet in verhouding staan tot het
doel en dat deze bijkomende lasten bijgevolg nefast kunnen zijn voor de verdere
stimulans van groei en werkgelegenheid in de Unie.
Ook de drempel van 200.000€ brengt hier geen oplossing, maar extra vragen: hoe
moet de 200.000€ worden bekeken (op jaarbasis of looptijd GBER?), wat indien een
bedrijf steun ontvangt van meerdere steunregelingen, moet het drempelbedrag op
vestigingsniveau worden bekeken of op groepsniveau,…?
Minstens moet een eventuele publicatieverplichting kunnen uitgesteld worden tot het
eerste kwartaal van het jaar na de toekenning van de steun.
Het opzetten van een website of portaal per lidstaat / regio creëert ook nog een
dubbel circuit ten aanzien van het bestaande SANI systeem. Het is aan de Europese
Commissie zelf om een systeem uitbouwen om de informatie publiek toegankelijk te
maken in een uniform Europees systeem in plaats van de lasten door te schuiven
naar de lidstaten.
Voor de individuele fiches is een overgangsperiode van 2 jaar voorzien, maar niet
voor de website met alle regelingen die gebaseerd zijn op de GBER. Als de
Commissie alsnog een dergelijke verplichting zou willen behouden, dan moet ook
voor de andere bepalingen van dit artikel een langere overgangsperiode voorzien
worden.
Het opzetten van een dergelijke coördinatie oefening vraagt immers veel intern
overleg, afspraken en praktische middelen in termen van personeel, IT en budget,
aangezien binnen de Vlaamse overheid elke minister en elk beleidsdomein
autonoom bevoegd is om de nodige staatssteun maatregelen uit te werken. De
Commissie dient rekening te houden met de constitutionele structuur en organisatie
van de lidstaten en kan niet eisen dat een lidstaat 1 centrale coördinerende en
controlerende staatssteun autoriteit moet oprichten.
Daarnaast speelt ook nog een belangrijk praktisch aspect inzake administratieve
belasting. Het opnemen van de steunbedragen van begunstigden die in één keer hun
steun toegewezen krijgen is op zich al een brug te ver. Maar er zijn ook steunregimes
waarbij er per kwartaal of zelfs maandelijks wordt bepaald hoeveel steun er wordt
uitbetaald (bv. in het kader van steun voor benadeelde werknemers en
gehandicapten). Daarbij gaat het ook nog eens over zeer grote aantallen van
individuele begunstigden, waarvoor dan quasi permanent zou moeten gerapporteerd
of gepubliceerd worden. Ook hier zou dit weer een niet te verantwoorden extra inzet
van personeel vereisen.
Als compromis stelt de Vlaamse overheid voor om één keer per jaar het totale
globale budget van de maatregel te publiceren.

Art. 10. Sanctie: lidstaat kan regime niet langer vrijstellen maar moet
alles aanmelden
De door de Commissie voorgestelde sanctie is zeer zwaar, vernederend en
disproportioneel.
De Vlaamse overheid vraagt de schrapping van dit artikel. Minstens zou de sanctie
enkel betrekking mogen hebben op het steunregime waarvoor de inbreuk is
vastgesteld. Enkel de entiteit bij wie de fout is vastgesteld kan verantwoordelijk
gesteld worden en niet alle steunverlende entiteiten van een hele lidstaat.

Art. 12. Monitoring
De Vlaamse overheid is geen voorstander van aparte rapportage verplichtingen. De
actuele verplichtingen tot rapportage via de SARI applicatie zijn voldoende.
Het uitbouwen van parallelle circuits van rapportage moet vermeden worden. Als er
al extra rapportage verplichtingen zouden moeten gebeuren, dan moeten die
ontwikkeld worden door de Commissie en geïntegreerd worden in SARI, zodat de
uniformiteit tussen de lidstaten gegarandeerd is.
De Vlaamse overheid is tevreden met het schrappen van de eerdere bepaling dat er
bij het verlenen van meer dan 3 miljoen euro steun een extra rapportage diende te
gebeuren.

Art. 14. Regionale investeringssteun
De Vlaamse overheid vraagt de Commissie om expliciet te bevestigen dat inzake
regionale steunregimes op basis van de GBER enkel de bepalingen van de GBER
dienen nageleefd te worden en dat de strengere inhoudelijke bepalingen van de RAG
niet van toepassing zijn bij GBER regimes.

Art. 18. KMO advies voor advies
De Vlaamse overheid merkt op dat in vergelijking met de huidige GBER van 2008,
het artikel over het ondersteunen van KMO’s voor het inwinnen van extern advies is
verdwenen. Enkel het luik over deelname aan beurzen is behouden.
Het verder professionaliseren van KMO’s door het inwinnen van externe adviezen is
volgens de Vlaamse overheid van essentieel belang voor het verder uitbouwen van
de slaagkansen en economisch potentieel van KMO’s.
De Vlaamse overheid vraagt dan ook de herinvoering van het artikel dat het steunen
van KMO’s voor het inkopen van extern advies mogelijk maakt (artikel 26 van de
GBER van 2008).

Art. 20. Risicofinancieringssteun
De Vlaamse overheid verwelkomt de ruimere mogelijkheden inzake het
ondersteunen van risicofinanciering voor KMO’s. Het optrekken van de
financieringsmogelijkheden tot 15 miljoen euro is positief.

Art. 21. Starterssteun
Kan de Commissie bevestigen dat via artikel 21, lid 3 c) de mogelijkheid gecreëerd
wordt om ook subsidies te geven aan jonge innovatieve starters, en dat dit artikel op
die manier dus het artikel 35 van de GBER van 2008 vervangt?
De Vlaamse overheid vraagt de Commissie om het maximum bedrag voor subsidies
aan jonge starters op te trekken tot 500.000 euro (in plaats van 400.000) zodat voor
de jonge innovatieve starters de grens nog steeds op 1 miljoen euro steun zou
blijven, zoals ook in de huidige GBER van 2008 het geval is.
Verder wordt ook gevraagd om de vooropgestelde maximale leeftijd van een
onderneming in het kader van dit artikel opnieuw op 6 jaar te brengen in plaats van
op 5 jaar, en om te verduidelijken dat dit betrekking heeft op het moment van de
toekenning van de steun en niet op het moment van de uitbetaling van de steun.

Art. 24. Steun voor onderzoeks- en ontwikkelingsprojecten
De Vlaamse overheid merkt op dat er inzake O&O&I, niet steeds dezelfde definities
gebruikt worden in enerzijds de GBER en anderzijds de Kaderregeling O&O&I. Het is
vanzelfsprekend aangewezen om in beide teksten dezelfde definities en terminologie
te gebruiken.
Als algemene opmerking kan worden gesteld dat telkens waar in de definities of
begrippen sprake is van “technologisch” onderzoek/kennis/innovatie, dit zou moeten
worden verruimd zodat het eveneens de niet-technologische aspecten omvat, gelet
op het toenemende belang van deze laatste. Het gaat o.a. om definities nr. 16
(immateriële activa), 86 (experimentele ontwikkeling) en 90 (industrieel onderzoek).

Art. 25. Investeringssteun voor onderzoeksinfrastructuur
De Vlaamse overheid is tevreden over de opname van dit artikel in de GBER
aangezien dit een interessante nieuwe mogelijkheid creëert tot het ondersteunen van
gemeenschappelijke onderzoeksinfrastructuur.

Art. 27-28. Innovatiesteun voor KMO’s en steun voor proces- en
organisatie-innovatie
Steun voor proces- en organisatie-innovatie is uit het artikel innovatiesteun voor
KMO’s gehaald. Er is een bijkomend artikel 28 opgesteld specifiek voor proces- en
organisatie-innovatie. Door deze wijziging is het ook mogelijk dat niet enkel KMO’s,
maar ook grote ondernemingen hiervoor in aanmerking kunnen komen. Voor grote
ondernemingen moet er wel een samenwerking met KMO’s zijn, waarbij de KMO’s
instaan voor minstens 30% van de kosten. De steunintensiteit voor KMO’s blijft
behouden voor 50%. Voor grote ondernemingen zou dat 15% zijn.
De Vlaamse overheid is voorstander van deze uitbreiding en doet volgende
voorstellen tot verdere aanpassing:
- De koppeling tussen grote ondernemingen en KMO’s is
aanvaardbaar, maar zonder financiële lasten;
- De steunintensiteit voor grote ondernemingen moet worden
opgetrokken van 15 naar 30%;
- Een aanpassing van de definitie is wenselijk, zodat innovatieve
aanpassingen toch mogelijk worden: dit wordt momenteel
uitgesloten volgens de definitie “met uitsluiting van veranderingen in
de bedrijfsvoering, in de organisatie op de werkvloer of in de externe
betrekkingen die sterk gelijken op organisatiemethoden die in de
onderneming reeds in gebruik zijn”. Deze uitsluiting is niet logisch
aangezien het hier is dat de grote innovatieve meerwaarde wordt
gerealiseerd. Innovatie van de arbeidsorganisatie is een stapsgewijs
proces, met kleine aanpassingen die op langere termijn innovatief
blijken te zijn. Een nieuw innovatief product kan van 0 worden
opgebouwd, de arbeidsorganisatie niet, dat wordt stapsgewijs
aangepast en wordt met deze bepaling uitgesloten.
Bovendien wordt gevraagd om de in aanmerking komende kosten (in Annex I) voor
innovatiesteun aan KMO’s gelijk te maken aan deze voorzien voor onderzoeks- en
ontwikkelingsprojecten. Er zou eveneens duidelijk moeten worden aangegeven dat
ook de eigen activiteiten van de begunstigden in aanmerking kunnen komen voor
steun.

Art. 30 Opleidingssteun
De Vlaamse overheid verwelkomt het feit dat er niet langer een onderscheid wordt
gemaakt tussen algemene en specifieke opleidingen. Ook de voorgestelde
steunintensiteiten zijn aanvaardbaar.
De Vlaamse overheid is echter niet akkoord met het schrappen van de post
“personeelskost van diegenen die de opleiding volgen” als in aanmerking komende
kost. Voor vele bedrijven is dit in het huidige systeem de grootste in aanmerking
komende kost en ook het grootste obstakel in het aanbieden van opleidingen. Als
deze kost niet langer subsidiabel zou zijn, dan dreigen vele opleidingen totaal niet
meer uitgevoerd te worden. Er wordt dan ook nadrukkelijk gepleit om deze post
opnieuw te aanvaarden.
In het bijgestuurde voorstel van de Commissie is deze kost echter enkel voor KMO’s
opnieuw opgenomen. De Vlaamse overheid vraagt expliciet en uitdrukkelijk om dat
ook te doen voor de grote ondernemingen.

Art. 31-32. Loonsubsidies voor kwetsbare/gehandicapte werknemers
De Vlaamse overheid is voorstander van de uitbreiding van de categorieën
kwetsbare werknemers en het verruimen van de doelgroep uiterst kwetsbare
werknemers. Zij is ook nog steeds vragende partij om steun te kunnen geven voor
het begeleiden van uiterst kwetsbare werknemers en niet enkel voor gehandicapte
werknemers.

Art. 34-39. Steun voor milieubescherming – Discussie rond de uitsluiting
van de activiteiten die betrekking hebben op het beheer van afval van
derden
Er wordt opgemerkt dat de ondernemingen die actief zijn in de sector van het
verwerken van afval van derden, nu expliciet worden uitgesloten voor maatregelen
inzake milieubescherming (art. 34 en 35) en WKK ondersteuning (art. 38). Ze worden
niet uitgesloten in het kader van energiemaatregelen (art. 36) en hernieuwbare
energie (art. 39).
De Vlaamse overheid is het niet eens met deze uitsluiting en denkt dat niet wenselijk
is om bedrijven uit te sluiten die inzetten op het hergebruik of het recupereren van
kritische materialen zoals gedefinieerd door de EU :
http://ec.europa.eu/enterprise/policies/raw-materials/critical/index_en.htm.
Aangezien de EU zelf expliciet wil inzetten op deze materialen en zich als doel stelt
om hierin zelf voorziend te worden, kan het hergebruik van de beschikbare voorraden
(o.a. in afval) hierin een rol spelen. De Vlaamse overheid wenst daarbij in te zetten
op een “high value recyclage industrie” waarbij het aangewezen kan zijn om
ondernemingen te ondersteunen die afval van derden verwerken met als doel
kritische grondstoffen te recupereren en als grondstof op de markt te brengen voor
derden of om deze zelf rechtstreeks in hun proces te gebruiken.
Daarom wordt de Europese Commissie verzocht om de uitsluiting van investeringen
met betrekking tot het beheer van afval van derden ongedaan te maken.

Art. 39a), b) en c). Hernieuwbare energie
De GBER vertrekt voor steunmaatregelen inzake hernieuwbare energie (minstens
voor operationele steun) vanuit de premisse dat er een “competitive bidding process”
heeft plaatsgevonden en er een mechanisme wordt gehanteerd “that exposes
renewable energy producers to market prices”.
Nochtans zijn Europese ervaringen met tenderingprocedures voor hernieuwbare
energie niet eenduidig positief te noemen. Veel geciteerde nadelen zijn onder meer:
het risico op niet-uitvoering, de afhankelijkheid van het framework, de risico’s op
strategisch gedrag van de deelnemers...
Onder artikel 39a (3) wordt enkel vrijstelling verleend voor “nieuwe” installaties. Wat
wordt hier juist onder verstaan? Is een nieuwe installatie een installatie die in werking
wordt gesteld onder een nieuwe vergunning? Een installatie die geen
tweedehandscomponenten in gebruik neemt? Een installatie die niet eerder steun
heeft genoten (bv. de omschakeling van een aardgas-installatie naar productie op
basis van biogas)? Wat met uitbreidingen van bepaalde bestaande installaties (extra
investeringen)?
Bijkomende vragen en opmerkingen:
1. Wat moet verstaan worden onder “competitive intra-day balancing markets”?
Hoe zal de Commissie dit in de praktijk toetsen? Welke zijn de standard
balancing responsibilities die in acht moeten worden genomen?
2. Voor grotere installaties wordt in artikel 39b gesteld dat door de lidstaten mag
bepaald worden dat één “renewable energy source” niet meer dan 80% van
het budget toegewezen wordt. Moet hieruit begrepen worden dat de verplichte
tenderingsprocedures steeds technologieneutraal dienen te gebeuren?
Dergelijk voorwaarde lijkt onwenselijk, de lidstaten moeten een wenselijke
technologiemix die rekening houdt met lokale omstandigheden kunnen
vooropstellen (en desnoods motiveren).
3. Hoe is de grens van 1MW voor “small scale installations” in artikel 39c
bepaald?
4. Hoe is de premium van 100 basispunten bovenop de “relevant swap rate” in
artikel 39c bepaald? Wat met verschillen in marktconform rendement tussen
technologietypes?

Art. 47. Steun voor cultuur en instandhouding van het erfgoed
De Vlaamse overheid vraagt de schrapping in artikel 47, lid 7, van de beperking tot
70% van de in aanmerking komende kosten voor de publicatie van muziek en
literatuur (waaronder vertalingen) en vraagt dat de grens ook voor deze activiteiten
op 100% zou gelegd worden.
Ook het in mindering brengen van de netto-inkomsten moet worden geschrapt.
Het gaat bij dergelijke vormen van steun om zeer kleine steunbedragen (soms zelfs
maar 400 à 500 € in totaal en gemiddeld zo’n 2300 €) zodat het totaal onrealistisch is
qua overhead om dit te gaan opvolgen. Er zou extra personeel moeten voorzien
worden om een dergelijke controle uit te voeren. In Vlaanderen zou het bijvoorbeeld
gaan om een totaal budget van hooguit 150.000 € over 125 diverse boeken. En het
zou een enorme administratieve overlast en rompslomp extra betekenen. Vooraf in
mindering brengen op basis van een projectie van de verkoop, kan enkel in theorie.
Dat gaat immers voorbij aan het uitgaverisico, waarvoor de subsidie net bedoeld is,
en aan het feit dat de vertaling sowieso op voorhand integraal betaald moet worden.
Het resultaat daarvan zal vermoedelijk zijn dat er in plaats van méér, nog nauwelijks
buitenlandse uitgevers het risico zullen nemen om vertalingen uit een andere taal (in
ons geval het Nederlands) te willen uitbrengen.
De Vlaamse overheid is van oordeel dat artikel 47, lid 3 a) eveneens van toepassing
is op de circuskunsten en organisaties. Het toepassingsgebied van artikel 47, lid 3 d)
omvat volgens de Vlaamse overheid eveneens de individuele kunstenaars,
performers en natuurlijke personen,… Omwille van de duidelijkheid en de
rechtszekerheid verzoekt de Vlaamse overheid de Commissie om dit ondubbelzinnig
in de tekst van de GBER op te nemen.

Art. 48. Steunregelingen voor audiovisuele werken
De Vlaamse overheid dankt de Commissie voor de mogelijkheid om dergelijke
steunregimes voortaan via de GBER te laten verlopen.

Art. 51. Overgangsmaatregelen
De in de GBER voorziene overgangsperiode van 6 maanden is veel te kort om het
bestaande regelgevende kader aan te passen, gelet op de lange doorlooptijd van
verschillende wettelijk verplichte stappen, adviezen en procedures. Dit geldt des te
meer aangezien 2014 een verkiezingsjaar is. De Vlaamse overheid vraagt dan ook
om de dienstige maatregelen te verlengen tot 18 maanden.
Contactpersoon: Karel De Corte
[email protected]

Download Report