Verslag van de vrijwilligersbedankavond: Quo Vadis? Volgens de legende sprak Petrus deze woorden toen hij, vluchtend uit Rome voor de vervolging door Nero, Jezus ontmoette. Het betekent zo iets als: ‘Waarheen gaat gij?’ Het was tevens de titel voor de vrijwilligersbedankavond op vrijdagavond 9 mei jl. We gingen dus op reis. We traden binnen in een hal die leek op de incheckbalie van een vliegveld om te reizen naar een ver land. We konden kiezen uit een bedevaart naar Petrus of een bedevaart naar Paulus. We werden vriendelijk ontvangen met drie consumptiebonnen, maar wel werden sommige ‘reizigers’ meteen even gescreend door een waakzame politieman! Spannend dus. Met koffie en thee reisden we verder naar de zaal. Daar stonden onze begeleiders klaar: de apostel Petrus (Ton Vernooij), daar kun je op bouwen en de apostel Paulus (Gerard de Graaf), die alles afweet van reizen. De pastores gingen op reis en wij mochten meegenieten. De hele reis zagen we de snelweg waarlangs zij reden. Waar gingen zij heen? De bewegwijzering op hun weg zag er gelikt uit. Het verwees naar onze eigen dorpen, maar ook naar Mekka en naar Bijbelteksten. De pastores wisten er geen weg mee, want ze bleven discussiëren over de betekenis van Quo Vadis. Je zou denken, dat zij dit met hun achtergrond in Latijnse teksten, toch wel zouden moeten weten. Maar nee hoor. Ze wisten het allemaal beter. Verschillende plaatsen en gebeurtenissen werden genoemd, tot ze het samen eens waren: ‘Petrus vraagt aan Jezus: Waar gaat gij naar toe? En Jezus antwoordt: Naar de gezinskerk!’ Pas toen hadden de pastores hun reis bepaald. Nu ze bij de Gezinskerk aangekomen waren, werd dezelfde vraag gesteld. Waar gaat dat heen met die Gezinskerk? Ook hier was de eensgezindheid ver te zoeken. Briljante en bizarre onderwerpen werden genoemd, zoals: naar de Efteling, het strand, de film en alles betaald door de Caritas. Het was een persiflage op de Gezinskerk in een mooi spel van woorden en gezang. Tot slot zongen ze samen een lied: Waarheen leidt de weg, die gezinskerk heet. Nu Tom ons verlaat, wie heeft dan het laatste woord? Pfff, dat was al een hele reis. Even snel wat drinken en met de andere gasten babbelen, want de reis ging verder. Nu met een ander reisbureau (Petrus en Paulus failliet??) Cor en Don. Gelikte reisadviseurs, met stropdas en aktetas! Ze hadden een muzikale trip, all inclusieve, voor ons in petto, want ‘Muziek brengt leven’. Het koor Klinkklaar was van over de brug gekomen om ons mee te nemen in een Gentle Mental Journey. En weer reden we over een weg, waarlangs het landschap steeds mooier werd. Klinkklaar ging terug in de tijd en iedereen mocht meezingen. Het nummer All the boys droegen ze op aan Petrus en Paulus en aan all the boys. Daarna was er een pikant uitstapje naar de Reeperbahn in Hamburg, waar je een meisje kon bellen! Zijn Petrus en Paulus ruimdenkend? Je zou het bijna denken met het nummer ‘Put your sweet lips a little closer to the phone and let’s pretend that we’re alone’. Ook vroeger was er recessie en de kostwinners, die elders gingen werken werden bezocht door hun lief met de classic ‘Blue Bayou’. Onze droom houdt niet op. Klinklaar neemt ons mee op een zacht kussentje: ‘Sent me the pillow that you dream on’. En misschien wil je reispartner wel je danspartner zijn in ‘Oh, Darling dans nog eenmaal met mij’. Met ‘hartje van goud’ werden de vrijwilligers in het zonnetje gezet. Tot slot vroeg ook Doris Day zich af waar het naar toe zou gaan: ‘Que sera, sera’. Een mooie meezinger, op een mooie reis. Weer even tijd voor een drankje, een hapje en een babbeltje. En het kon niet uitblijven, het reisbureau Cor en Don had een gezelschapsspel in petto met 10 vragen, die per tafel werden beantwoord. Iedereen had prijs: een mooie begonia. Cor en Don hoeft niet veel te kosten. Aan het einde van de reis was er een slotlied, niet door het parochiekoor, maar door Klinkklaar: ‘We’ll meet again’. Met dank aan Petrus en Paulus en hun achterban voor deze geweldige avond. De pers (Trudy Frickel), fotografie (Maria Vernooij)
© Copyright 2025 ExpyDoc
