Verslag_Trec_Kaatsheuvel

Verslag TREC Kaatsheuvel van een bijzonder equipe-debuut.
Het was bijna zover, het weekend van TREC Kaatsheuvel! We hadden er allebei al wat TREC-wedstrijden op zitten, solo, en in
verschillende equipes… Maar dit werd dan toch echt onze allereerste TREC-wedstrijd samen, sinds we elkaar bij een training in
Didam hebben leren kennen…Extra leuk dus!
Onze voorpret begon zaterdag 3 mei al vroeg in de ochtend. Alle spullen hadden we de avond ervoor al ingepakt. Ron vertrok
met zijn paard Dolsie vanuit Hoofddorp en ik (Marieke) vanuit Ede met mijn paardje Orlando, richting Udenhout. Want daar
hadden we het ‘TREC-arrangement’ bij Herberg De Brand geboekt. Zo konden we ons in alle rust voorbereiden op een vroege
start de volgende ochtend, 7 kilometer verderop in Loon op Zand, bij TREC Kaatsheuvel.
De stallen: links Orlando, rechts Dolsie
En onze eigen slaapplek, op de verdieping.
We hadden bij de Herberg de kans om nog even te oefenen in de ‘springtuin’ (die natuurlijk al snel meer leek op een ‘TREC-tuin’,
en waar we gelijk ook een andere ruiter met het TREC-virus hebben besmet…).
Marieke met Orlando…
Ron met Dolsie!
Dubbelsprong aan de hand oefenen!
Daarna was het even tijd voor onszelf. Het gerucht ging onder de TREC ruiters van eerdere edities in Kaatsheuvel dat het in de
Herberg goed toeven was, en dat bleek inderdaad waar.. Na een heerlijk aspergebuffet en een gezellig (toch weer langer dan de
bedoeling was..) Brabants avondje aan de bar, vertrokken we richting onze slaapplaats.
Lekker eten in de herberg!
Geheel tegen mijn systeem in ging de wekker de volgende ochtend 4 mei al om 6.00 uur... Nadat we de paarden gevoerd
hadden en alle spullen weer ingeladen waren hebben we de paarden weer op de trailer gezet. Op naar TREC Kaatsheuvel! Voor
we konden gaan was het nog even autoruiten krabben, want het had behoorlijk gevroren in het zonnige zuiden!!! Nadat we in
Kaatsheuvel aankwamen en het hele spul netjes geparkeerd stond, hebben we paddocks voor de paarden uitgezet en onszelf
klaargemaakt om naar de maproom te vertrekken. Het zonnetje begon al volop te schijnen. Na een stressvol momentje
(autosleutel kwijt in het gras...) hebben we de paarden toch op tijd bij de aanbindplaats kunnen brengen..
Bij de aanbindplaats, wachten op de start van de POR
Daarna meldden we ons bij de gsm-check in de maproom voor de start van de POR (oriëntatierit). Toen onze telefoons verzegeld
waren konden we starten met intekenen van de kaart.
De route zag er op de kaart al veelbelovend uit, en nou, dat was hij in het echt zeker!! Heel gevarieerd, van landwegjes tot
bospaden, stukjes over de hei en grote delen over een zandvlakte. Hier en daar moesten we goed opletten, want daar week de
route af van de naastgelegen weg.
Kaart intekenen in de maproom
De snelheid bij de start van de POR was 6 kilometer per uur. Dat was goed te doen, we waren zowaar op de juiste plek het
terrein af gereden en kwamen even later op 2 minuten na perfect op post 1 aan. De volgende snelheid die we aan moesten
houden was 8 kilometer per uur. Eerst moesten we een weg en viaduct over de snelweg oversteken en dan op naar het bos…
Viaduct over de snelweg
Het bos in
Onderweg bleven we goed kijken of we geen bakens tegenkwamen (want ja, die zitten toch ook wel op de ‘snelle’ trajecten…).
Het kaartlezen ging ons gelukkig vlot af, het was supergezellig en toch waren we allebei bloedfanatiek...(jazeker, die combinatie
is mogelijk! ).
Beiden goed de kaart erbij houden….
De concentratie bleek goed bewaard, want even later kwamen we aan op post 2, in het zand. Daar mochten we bijna gelijk weer
door, de snelheid voor dit traject was 6 kilometer per uur. Nu nog de zandverstuiving oversteken. Wat een immense vlakte!!!
We hadden al gezien bij het intekenen dat we het hoogste punt moesten oversteken. Maar het bleek in het echt lastiger
oriënteren dan gedacht … Gelukkig hadden we toch de juiste richting gekozen en de zandberg kwam in zicht. Die hebben we in
volle galop omhoog gegaloppeerd, dat was gááf!!
Richting de zandvlakte…
en in volle galop richting het hoogste punt in de vlakte!
In al ons enthousiasme reden we praktisch het baken aan dat daar bovenop de heuvel verstopt hing, haha, gevonden!! Even een
knip maken in de ruiterkaarten, daarna vol goede moed weer verder op weg, de rest van de vlakte over…
Yes, baken gevonden bovenop de heuvel, nu nog even knippen!
En weer op pad
Na even zoeken en wat alternatieve routes van Dolsie (die het clubje mensen dat bovenop een heuvel aan het boksen was maar
niks vond..) en wat ongeleide projectielen afgeschud te hebben (honden die bíjna naar hun baasjes luisterden) het pad
gevonden dat ons bij post 3 bracht.
Even pauzeren bij post 3.
Na een korte pauze konden we weer op pad. Dit bleek nog een lastig stukje te zijn in het bos, met veel zijpaden en slingertjes.
Na een kleine misser (er reden andere ruiters op een ander pad, dan zullen wij wel fout zitten, niet dus!!) weer teruggereden en
gelukkig geen aanrijpunt gemist. En ja hoor, even verderop hing het tweede baken!! Nu waren we er bijna, het ‘heideveldje’ dat
we op de heenweg al vanuit de verte hadden gezien, reden we volgens de juiste route langs. We kwamen weer bij het viaduct
uit, waar post 1 ook post 4 bleek te zijn en tevens de finish was. We zijn rustig naar huis gestapt en bij de ‘end of route’ (die was
op de parkeerplaats) zijn we afgestapt en hebben we nog even gezellig nagepraat met andere deelnemers.
Bij de ‘end of route’, terug op de parkeerplaats.
Toen was het tijd om de paarden en onszelf even te verzorgen. We hadden een geweldig gevoel over ons POR-debuut samen, de
paarden gedroegen zich (bijna) perfect, we waren niet verdwaald, de route was supermooi en het was gewoon enorm gezellig,
onze dag kon al niet meer stuk!
Na een hapje en een drankje hebben we nog even het parcours gelopen van de MA/PTV (gangenproef en hindernisparcours).
Parcours lopen PTV
klaarmaken voor de start MA/PTV.
Ik mocht als eerste van ons tweeën starten in de MA/PTV. Ik had al het vermoeden dat dat een hele opgave zou zijn, aangezien
onze paarden elkaar bijna net zo leuk beginnen te vinden als hun ruiters…Vooral Orlando kan dan erg ‘plakken’, wat hij dus ook
deed, intussen luid hinnikend.. Ik kreeg hem amper de MA-baan in. Helaas geen succes: een voet buiten de baan in galop en een
gangfout in stap… Dolsie na mij was ook een beetje de weg kwijt en gebruikte de MA-omheining als slalom…Toen moest ik de
PTV starten. Gelukkig liet Orlando zich ervan overtuigen dat de PTV toch écht leuk is, ook als je zonder je paardenvriendinnetje
van start moet…Na een paar concentratiestoornissen (hoezó het labyrinth mag niet in galop??!) ging hij weer voorbeeldig door
de baan.
Hindernis 10: Orlando op de eerste van de dubbelsprong
Het parcours ging door twee weilanden en daarna over een zandgedeelte, waarin zoals gebruikelijk, 16 verschillende
hindernissen verspreid stonden. Na de laatste sprong over de boomstam reed ik door de finish en heb toen even gewacht op
onze maatjes Ron en Dolsie die na ons kwamen. Dolsie deed hard haar best voor Ron, de dubbelsprong zelfs in één keer en
daarna ook nog de heg!
Dolsie en Ron, de tweede van de dubbelsprong
Maar het bleef spannend allemaal, al die nieuwe indrukken, dus zette Dolsie ook wat ontsnappingsacties in bij de brug en de
boomstam op het einde…Maar dat mocht de pret niet drukken. Rond half twee waren we beiden klaar, tijd voor een
relaxmomentje.
Een lekker soepje warm gemaakt op het campingpitje…
De paarden relaxen in hun paddock.
Daarna zijn we nog even bij de andere ruiters gaan kijken en toen was het wachten op de prijsuitreiking...
Wat een gezelligheid, bijna iedereen was blijven wachten en zat gezellig in het zonnetje op het terras met een drankje erbij. En
toen kwamen de punten…Ons gevoel bleek waar: de POR was goed gegaan en goed voor 221 punten! Alleen wat tijdfoutjes...
e
De MA was voor ons beiden niet zo’n succes, maar de PTV viel alles mee. Uiteindelijk had ik zelfs nog een 9 prijs over alle drie
de onderdelen! Ron had ook een goede prestatie neergezet met Dolsie, met zelfs een verdubbeling van het aantal punten ten
opzichte van de vorige TREC in de PTV!
Gezellig kletsen, wachten op de prijsuitreiking
jippie, een prijs!
Al met al kijken we terug op een fantastisch weekend, waarbij iedereen zich van zijn beste kant heeft laten zien. Dit smaakt naar
meer! Organisatie, enorm bedankt voor deze prachtige wedstrijd, wat hebben wij weer een lol gehad met onze knol(len)!
Ron & Dolsie
Marieke & Orlando

Download Report