november 2014

Dé belangenorganisatie voor senioren
www.anbo.nl/afdelingen/maassluis
Redactie: Ank Schonenberg
Mooi Maassluis
De door de 3 ouderenbonden (ANBO, KBO
en PCOB) aangeboden historische stadswandeling door Maassluis van 8 oktober jl.
was een groot succes. Hoewel de bijeenkomst pas om 14.30 uur begon, arriveerden
de eerste bezoekers al vóór 14.00 uur en om
14.30 uur kon er geen stoel meer bij.
Na de koffie/thee nam Ineke Vink (stadshistorica) de aanwezigen mee aan de hand van
een uitgestippeld parcours en voerde hen
langs tal van bijzondere plekjes. Beginnend
met de eerste kaart van Maassluis van 1590,
waarop we niet meer waren dan een schuifsluis met wat woninkjes er omheen, gaf ze
aan de hand van heel oude en zeer recente
beelden aan hoe in de loop der eeuwen het
gezicht van Maassluis veranderde. En niet
alleen vertelde ze welke veranderingen er
plaatsvonden maar ook gaf ze aan waarom
het gebeurde en waar mogelijk de consequenties ervan. Zo wist ik niet, dat de Koepaard-brug erg belangrijk was voor de economische ontwikkeling van onze stad. Op de
Koe-paard-brug was veel zwaarder verkeer
mogelijk dan op de oude Kippenbrug. En de
beelden erop van koe en paard zijn niet ontsproten aan de vrolijke fantasie van de ontwerper maar ze zijn dragers van schilden. Op
het schild van de koe
staat de Mercuriusstaf
(het symbool van handel) en op dat van het paard een schild met
anker (symbool van scheepvaart). Samen
geven ze aan waaraan Maassluis haar groei
te danken heeft.
Als geschiedenis zo gepresenteerd wordt,
blijft het hangen en kijk je in het vervolg met
andere ogen naar al het moois wat onze stad
te bieden heeft.
De langste eettafel
In het kader van de Week van Eenzaamheid
werden een week lang op verschillende
plaatsen in Maassluis eetfestijnen georganiseerd, waaraan vrijelijk kon worden aangeschoven.
Op 30 september was ik samen met 14 anderen te gast op de Westhoek, waar onze
voorzitter de bezoekers hartelijke welkom
heette. Na een kennismakingsrondje werd
een lekkere lunch voorgeschoteld.
De bedoeling van de samenkomsten was
mensen nader tot elkaar te brengen. Dat lukte aardig. Al etend kwamen de verhalen los
en leerde men elkaar beter kennen. Het viel
me op dat voor mensen, die van reizen houden, Maassluis veel te bieden heeft. Enkele
gasten vertelden hoe ze regelmatig uitjes
ondernamen, die door verschillende organisaties (o.a. Argos, Roode Kruis) worden
aangeboden.
Heel leuk was dat André ons een rondleiding
gaf over de kleuterafdeling van de Westhoek
(de school waar hij jarenlang directeur van
was). Een groep kleintjes kreeg net een taalles. Op een digitaal schoolbord werden
plaatjes van woorden met een f en s getoond. Ze waren al heel goed in staat de verschillende letters te onderkennen. Een wereld van verschil vergeleken met de tijd dat ik
zo oud was.
De maaltijd werd afgerond met ijs en fruit.
Het was een gezellig voedzaam samenzijn.
Hulde voor alle vrijwilligers, die er zoveel
werk voor verzet hebben!
1
Afscheid van een belastinginvuller
(door Frans Ponsioen)
Ik heb nu zo’n 10 jaar met veel plezier de
jaarlijkse aangiften inkomstenbelasting verzorgd voor de plaatselijke ANBO-leden, die
daarom vroegen. Dat was een heel karwei,
dat jaarlijks enkele maanden duurde. Het
hield in dat ik me van januari t/m maart voorbereidde op nieuwe ontwikkelingen. Daarna
volgde het eigenlijke invullen en de daarmee
verbonden nazorg. Na 10 jaar is het goed
om het invullen aan jongeren over te laten.
Ik dank iedereen voor het in mij gestelde vertrouwen. Ik houd er in ieder geval heel goede
herinneringen aan over.
Ben van der Vlist en Wim Poot zullen namens de ANBO uw belangen op het gebied
van de aangifte IB blijven behartigen. Ben is
de man voor de leden uit Maassluis-West
terwijl Wim de invulling voor de leden in Centrum en Oost zal verzorgen.
Als u in januari 2015 uw jaaropgaven heeft
ontvangen en hulp bij de invulling van de
aangifte IB 2014 op prijs stelt, wendt u dan
tot Ben of Wim. In de nieuwsbrief van januari
komt een speciaal stukje hierover met de
telefoonnummers van Wim en Ben.
Je kunt niet alles overlaten aan vrijwilligers
In het kader van door de WMO aangestuurde nieuwe aanpassingen in het zorgstelsel
hoor je steeds vaker: “Kan dat niet aan vrijwilligers worden overgelaten?” De hoop is
dat vrijwilligers gaten, die ontstaan zijn door
het wegbezuinigen van professionals, zullen
opvullen. Voorstanders vinden dat burgers
veel meer zelf willen en kunnen doen. Tegenstanders spreken van misbruik van vrijwilligerswerk en van verdringing van betaalde arbeid. (De FNV voert hier al actie tegen.)
Wie heeft daarin gelijk? De afgelopen twee
jaar heeft ANBO de verschuiving van betaald
werk naar vrijwilligerswerk in zorg en welzijn
van nabij onderzocht. Of er daarbij in strikt
juridische zin sprake is van arbeidsverdringing is vaak moeilijk te bepalen: er verdwijnen ook veel banen en voorzieningen als er
geen vrijwilligers zijn om de gaten op te vullen. De angst voor baanverlies onder de res-
terende professionals belemmert echter wel
een goede samenwerking met vrijwilligers:
ze worden immers hun concurrenten.
Het ANBO-onderzoek laat zien dat het volledig overhevelen van betaald werk naar vrijwilligers onhaalbaar en riskant is. Vrijwilligers
haken af wanneer het vrijwilligerswerk te
veel van hen eist. Het streven naar overname van voorheen professionele taken doet
bovendien geen recht aan de aard van vrijwilligerswerk. Vrijwilligerswerk
is voor veel mensen een goede manier om contacten op te
doen en een steentje bij te
dragen aan de samenleving;
zonder het strakke keurslijf en de verantwoordelijkheid van betaald werk.
Maar vrijwilligers kunnen lang niet alle professionele taken overnemen. In een goed
georganiseerd buurthuis kunnen ze prima
koffie schenken of een bridgeclub draaiende
houden, maar begrotingen, roosters en contracten opstellen en bemiddelen bij conflicten
hebben ze niet geleerd en leren ze ook niet
in een handomdraai.
En wie denkt dat vrijwilligers de zaken wel
kunnen overnemen, onderschat ook het belang van de organisatiecontext. Professionele krachten hebben niet alleen de nodige
opleiding en ervaring, maar hun werk is ook
ingebed in een organisatie die werknemers
gericht verantwoordelijkheden, macht en gezag toekent. Vrijwilligers staan buiten of aan
de rand van die structuur. Daardoor zijn ze
niet in de positie om anderen te corrigeren of
conflicten te beslechten. En zo raak je aan
de zwakke onderbuik van vrijwilligerswerk:
ze hebben te maken met onderlinge concurrentie en gemis aan autoriteit
Als bijv. in een speeltuin twee oudere kinderen een jonger kind pesten, kunnen betaalde speeltuinwerkers met gezag ingrijpen.
Maar als vrijwilligers dit doen, krijgen zij de
wind van voren van vooral (andere) ouders:
wie ben jij om mijn kind terecht te wijzen? En
het is ook geen uitgemaakte zaak, dat alle
vrijwilligers dezelfde regels hanteren. Daarom wijzen vrijwilligers dergelijke verantwoordelijkheden af: dat moeten professionals
doen. Als die er niet meer zijn, voelen sommige groepen ouders en kinderen zich niet
2
meer thuis en blijven weg. De speeltuin
wordt vervolgens overheerst door een kleine
groep die anderen, bedoeld of onbedoeld,
buitensluit. Dit is al gebeurd in sommige
buurthuizen, waar mensen van verschillende
sociale klassen en etnische en religieuze
achtergronden samen het gebouw moesten
beheren en activiteiten organiseren. Vrijwilligers die anderen aanspraken op het niet
nakomen van de afspraak om ruimtes na
gebruik schoon achter te laten, kregen eerder agressie over zich heen dan een excuus.
Alleen door tussenkomst van professionals
viel een verdere escalatie te voorkomen.
Toch hoor je ook wel over buurthuizen en
bibliotheken die met succes door vrijwilligers
zijn overgenomen, en over zorgcoöperaties
die hun eigen zorg regelen. Maar zulke initiatieven zijn niet ontstaan doordat beleidsmakers vrijwilligers vroegen om de zaak over te
nemen. Het initiatief komt daar van vrijwilligers zelf, die elkaar al kennen en vertrouwen. Het is hún plan en zij voelen zich van
meet af aan eigenaar, en laten anderen op
hun voorwaarden toe. Dit kan goed gaan,
maar het blijft kwetsbaar doordat het vaak
van enkele charismatische initiatiefnemers
en/of hoogopgeleide werkzoekenden of gepensioneerden afhangt. Het zijn interessante
ontwikkelingen, maar geen reden om te concluderen dat we veel zaken aan vrijwilligers
kunnen overdoen.
Het is duidelijk: voor goede publieke dienstverlening blijven professionals onmisbaar,
het aan vrijwilligers overlaten is geen alternatief: vernieuwing moet gezocht worden in
een beter samenspel tussen vrijwilligers en
professionals. Waarbij van beide partijen
betrokkenheid en wijsheid wordt verwacht.
Vraagraak
Heeft u ergens vragen over of
problemen mee? Vraagraak wil
graag helpen! Ze zijn er voor jong
en oud.
U kunt er terecht van 9.00 – 13.00 uur op:
maandag, dinsdag en woensdag in de Vloot
(De Vloot 63) en op donderdag en vrijdag in
de Hooftzaak (PC Hooftlaan 11A).
Ze zijn tel. bereikbaar op 010-5914158.
Zorg-perikelen,
Het loopt tegen het eind van het jaar en de
zorgverzekeraars
maken in deze
tijd hun premies
voor volgend jaar
bekend. Dat gaat
traditiegetrouw gepaard met reclamecampagnes om nieuwe klandizie te trekken. Uit
de cijfers blijkt dat vorig jaar 6,5% van de
Nederlanders overstapte naar een andere
verzekeraar. Dat kan veel euro’s schelen.
Nog een manier om te besparen op zorgkosten is om de zogeheten vrije artsenkeuze op
te geven. Ook dat scheelt in premie. Verzekeraars sluiten met o.m. ziekenhuizen contracten af voor de behandeling van hun verzekeringnemers. Zo kunnen ze daar gunstiger prijzen bedingen. Het is wel de bedoeling
dat u uw gebroken vinger bij die zorgverlener
laat behandelen. Als u liever naar een ander
ziekenhuis gaat, moet u een deel van de behandeling zelf betalen. U kunt op de website
van verzekeraars checken of zij een contract
hebben met de zorgverleners van uw voorkeur (in uw buurt).
Verder bespaart u veel geld als u met een
lelijke snee of i.d. niet naar de eerste hulp in
het ziekenhuis rijdt maar bij uw huisarts
langs gaat. Dat scheelt zomaar honderden
euro’s.
Over het eigen risico, dat volgend jaar met
€ 15,00 verhoogd wordt (tot € 375,00 per
jaar), bestaan nogal wat misverstanden. Het
eigen risico is het jaarlijkse bedrag dat verzekerden van 18 jaar en ouder zelf moeten
betalen voor bepaalde medische kosten. Ze
worden dus niet vergoed door de zorgverzekering. Ondanks dat deze risicoverzekering
al 5 jaar bestaat, is voor velen niet duidelijk
wat eronder valt. Menigeen denkt dat huisartsbezoek eronder valt. Dat is niet juist.
Maar de medicijnen, die de huisarts evt.
voorschrijft, vallen weer wel onder het eigen
risico.
Ook denken veel mensen dat de kosten van
het ziekenhuis niet afgetrokken worden van
het eigen risico. Die gedachtegang ligt voor
de hand omdat deze ziektekosten doorgaans
te hoog zijn om zelf te kunnen betalen. Maar
3
het eigen risico wordt daarop (meestal aan
het eind van het jaar) wel degelijk in mindering gebracht.
Volgens onderzoek bestaat er over het eigen
risico nog meer verwarring. Zo denkt 43%
van de Nederlanders ten onrechte dat het
eigen risico ook een bezoek aan de tandarts
of fysiotherapeut dekt. Dat is niet het geval.
Deze kosten worden meestal vergoed door
de aanvullende verzekering.
Reis naar Japan (Maria en haar man bezoeken de familie Hamano in Sapporo.)
Even later kwam de oudste broer thuis, vergezeld door zijn zuster, die rechter was aan
het gerechtshof van Sapporo. Zij droeg in
tegenstelling tot Mrs. Hamano een prachtige
kimono. Later begreep ik pas waarom. Ons
werd groene thee geserveerd met daarbij
heel zoete snoepjes. Wat later arriveerde de
man van de zuster. Hij begon ons het No
spel uit te leggen. Het is te vergelijken met
onze Abele Spelen. (De oudst bekende Nederlandstalige toneelstukken van wereldlijke
(niet-religieuze) aard.) Tot onze grote verrassing vertelde de zuster dat zij een scene
ging spelen uit het spel. Het was heel oud en
werd gespeeld met behulp van een wit masker. Als aan de stand van het masker ook
maar iets wordt veranderd, geeft het een
andere gelaatsuitdrukking weer. Ik mocht het
heel even vasthouden (alleen aan de steel!)
het was uit de 16e eeuw!!
De zuster verontschuldigde zich dat ze op
zo’n korte termijn geen musici had kunnen
vinden en dus een cassettebandje had meegenomen. (Wie gebruikt die nog?) Vervolgens speelde zij de scene en op dat moment
begreep ik waarom ze die kimono droeg.
In het gesprek wat zich later ontspon, vertelde de heer Hamano sr. dat hij zo genoten
had van de oude Nederlandse volksliedjes
en de Italiaanse aria. Waarop ik hem vroeg
of Japan ook zulke oude liederen had. “Ja
zeker”, zei hij, en haalde uit de boekenkast
een heel oud boekje te voorschijn. Op de
linkerbladzijden stonden rode (muziek-) karakters, op de rechter de tekst. En toen begon hij te zingen! Fantastisch toch!
Tot slot speelde Akiko nog een wals van
Chopin op de piano, en daarna werd het tijd
om naar huis te gaan. Wat een avond!
Ledenadministratie
Wilt u mutaties en problemen betreffende het
lidmaatschap alleen doorgeven aan Elly
Middelburg van de lokale afdelingsadministratie van ANBO Maasluis/ Maasland.
Tel. 010-5915306 of e-mail:
eamiddelburg@gmail com .
Nieuw lid:
Dhr. R.W.J. Dijkman
Graag nodigen wij onze leden uit om eens
op een contact/ koffieochtend te komen kennismaken. Ze worden gehouden elke tweede
woensdagochtend van de maand. Er komen
tal van interessante onderwerpen aan bod
en het sociale gebeuren wordt daarbij niet
vergeten. Locatie en data vindt u hieronder.
AGENDA
Contact/Koffieochtenden in de Vloot
adres: De Vloot 66, bij de binnentuin).
Aanvang 10 uur op woensdag
12 november a.s.
ANBO Bestuursvergadering
In de Westhoek op dinsdag
4 november a.s. om 9.45 uur.
Samenstelling Bestuur:
Voorzitter: André Storm.
Tel. 591 77 08; [email protected]
Secretariaat: Ank Schonenberg
Tel. 591 53 39; e-mail:
[email protected]
Ledenadministratie: Elly Middelburg
Tel. 591 53 06; [email protected]
Penningmeester: Guus Scholte:
Tel. 010 591 52 23
e-mail: [email protected]
Lief en Leed: Lidy Westerhuis;
Tel. 592 70 38; e-mail: [email protected]
Website: Nanny Voois; Tel. 591 83 03;
e-mail: [email protected]
Algemeen Bestuurslid: Pim Schonenberg;
Tel. 591 53 39; [email protected]
Uitzwaaier van de maand:
“Humor is een goede schokbreker als je
botst in het leven.”
4