Verhaal van de stad

Verslag Ambassadeurs Actie 'Verhaal van de stad'
Ambassadeurs: Dzifa Kusenuh en Mimi Oldenhave
Datum: Zaterdag 11 Oktober 2014
Locatie: Leidseplein, Amsterdam
Het idee:
“We all live with the objective of being happy; our lives are all different and yet the
same.”- Anne Frank
Veel problemen tussen mensen komen voort uit het feit dat men elkaar (helemaal)
niet kent. Als je de ander niet kent is het veel makkelijker om diegene te veroordelen
of te beledigen. Wanneer je bijvoorbeeld door een drukke winkelstraat loopt, zie je
een massa van mensen om je heen maar vaak vergeet je dat dit allemaal individuen
zijn met ieder hun eigen verhaal.
Met dit project willen we laten zien dat als stedelingen wél een keer een praatje met
elkaar maken, ze misschien blij verrast kunnen worden en dit kan zorgen voor
nieuwe inzichten en een positief gevoel.
Verslag van de dag
Om tien uur op zaterdag 11 oktober hadden we afgesproken op het Leidseplein. Om ons
te helpen met het opbouwen van onze 'stadoase zouden Janneke en Astrid van de Anne
Frank stichting er ook zijn. Natuurlijk hadden we het inkopen van wat spulletjes voor het
laatste moment bewaard en duurde het inladen en vervoeren van onze 'woonkamer' ook
wat langer dan gedacht maar om half twaalf stond hij dan. Midden op het leidseplein
hadden we een knus rustplekje gecreëerd met een prachtige bank (props naar de moeder
van Mimi die deze bank heeft ontworpen) een tafel met daarop koffie,thee en koekjes, een
tapijtje en een partytent, want het zou gaan regenen. We kregen al snel veel bekijks en
veel mensen kwamen vragen wat we aan het doen waren. Dit was een goed teken want
we hadden ook veel mensen nodig die mee zouden willen doen aan ons project.
Toen alles was opgezet begon het moeilijkste gedeelte, het 'binnen halen' van mensen.
Aan voorbijlopende mensen vroegen we of ze zin hadden om drie minuutjes in gesprek te
gaan met een vreemde. De reacties waren vrij uiteenlopend. Sommige mensen negeerde
je en liepen snel door, anderen luisterde naar ons idee en waren vaak positief maar
hadden geen tijd of zin om er zelf aan mee te doen en een enkeling wilde het wel
proberen. Als we twee mensen hadden gevonden die mee wilden doen werd het leuk. We
vroegen of ze het oké vonden als we ze filmden en de meeste mensen vonden dit prima.
Daarna begonnen ze elkaar vragen te stellen als '' Als je moest kiezen of je 6, 16 of 36 zou
zijn voor altijd wat werd het dan en waarom?'' of '' Wat is je grootste angst?''
Natuurlijk ging het erom dat de mensen met elkaar aan het praten waren en luisterden we
niet alles mee maar soms vingen we flarden van gesprekken op, zagen we mensen heel
hard met elkaar lachen of heel serieus in gesprek. Dit was eigenlijk het leukste van de hele
dag omdat je echt zag dat mensen op zoek gingen naar dingen die hen met elkaar
verbonden, overeenkomsten die ze altijd wel ergens hadden. Door de locatie waren er ook
heel veel internationale gesprekken, zo deed er een Poolse vrouw mee, Franse jongens
en een Russische man.
Na het gesprek vroegen we iedereen wat ze ervan vonden en de reacties waren allemaal
positief. Veel mensen zeiden dat ze het bijzonder vonden om even tijd te maken en te
luisteren naar iemand die je helemaal niet kent en hier vrolijk van werden. Ook vroegen we
waarom ze dachten dat de meeste mensen dit tegenwoordig niet snel meer doen. Hierop
antwoordde veel mensen dat we nu eigenlijk altijd druk zijn en haast hebben, ook het feit
dat je altijd en overal op je smartphone kan helpt niet mee. Wel zei eigenlijk bijna iedereen
dat ze zich wilden voornemen vaker een gesprekje met een wildvreemde aan te knopen
wat betekent dat ons doel van dit project is gehaald.
Wat ons het meest opviel is dat veel mensen bij het idee van drie minuten praten met een
wildvreemden zo snel mogelijk wilden doorlopen. (één vrouw noemde het zelfs haar grote
nachtmerrie) Dit bewijst eigenlijk waarom we het project in eerste instantie wilden doen.
Vooral in grote steden lopen mensen elkaar meestal gedachteloos voorbij en lijkt contact
met een vreemde vooral eng. De positieve gevoelens van de mensen nadat ze mee
hadden gedaan zijn een bewijs dat dit anders kan. Hopelijk hebben we met ons project
mensen een beetje kunnen inspireren deze gedachte om te zetten in actie en bereiken we
met ons filmpje nóg meer mensen die hetzelfde willen doen.
Fotos