AUDREY BAKKER: Op vrijdag 24 oktober 2014 vertrekken we met de auto naar Manuela, een jongere die sinds deze zomer op haar zelf woont. In de auto praten we over wat een ITB’er nu eigenlijk precies is. Is dat nu een specialist, een generalist, een hulpverlener of een jobcoach? Terwijl Audrey ondertussen een auto inhaalt, antwoordt ze ‘eigenlijk van alles een beetje’ en dat dit nu net de kracht is van het 1000-jongerenplan: een brede integrale aanpak. Om 9.30 uur arriveren we bij Manuela. Audrey had de afspraak haar nog een keer te bezoeken. Zij is een tijdje bij Audrey in begeleiding geweest. Toen zij in het project kwam, woonde ze nog thuis. Ze had een ‘drukkertje’ nodig om uit huis te komen. Audrey vond dat zij veel meer kon dan ze zelf in haar mars dacht te hebben. Via het UWV kwam ze bij Audrey terecht. De combinatie therapie en medicatie, samen met werk, was teveel van het goede. Toen kwam school in beeld want ze mag graag leren. Ze houdt van regeltjes, orde en netheid en de opleiding Juridisch Medewerker is haar op het lijf geschreven. Ze wilde voor de zomer het huis uit omdat de situatie niet gemakkelijk was en er geen rust en ruimte was om te leren. Sport en een maatje Audrey Bakker: ‘Jongeren die zichzelf leren vertrouwen kunnen meer dan ze denken!’ -26- Manuela gaat ook al een tijdje naar de sportschool. Ze krijgt daar begeleiding van Jamile Zaoudi, als personal trainer, met een achtergrond in de jeugdhulpverlening, verbonden aan Trias en het 1000-jongerenplan. Het sporten doet haar heel goed, ze is 13 kilo afgevallen en heeft nu een gezonder gewicht. Dat Jamile eerlijk en duidelijk is helpt haar. Ze volgt wekelijks therapie om met haar Obsessieve Compulsieve Dwangstoornis (OCD) te leren omgaan. Haar stemmingen wisselen nogal, ze mist soms structuur. Ze heeft het meeste last van dat ze dingen niet direct begrijpt die voor andere mensen vanzelfsprekend zijn. Ze plant haar dag van tevoren en leeft met lijstjes. Er moet dan niet teveel veranderen want dat verstoort haar evenwicht. Het gaat beter met haar sinds ze op zichzelf woont. De ondersteuning van Audrey heeft haar vooral meer vertrouwen in haarzelf gegeven. Doordat Audrey goed kon luisteren en benadrukte dat ze best veel talenten heeft, durfde ze de stap naar zelfstandigheid te zetten. Ze gaat na ons vertrek naar de sportschool en dat kan nog precies voordat school begint! Voor de nazorg, nu voor haar het 1000-jongerenplan ten einde is, heeft Audrey ‘een maatje’ geregeld van Humanitas. Een oudere mevrouw met wie het goed klikt, een heel goed rolmodel voor Manuela. De dame stimuleert haar zichzelf te (blijven) ontwikkelen. -27- Vincent leert bij Wolf We arriveren bij multifunctioneel bedrijf ‘Wolf Werkt’. Hier heeft jongere Vincent werk gevonden. Vincent komt met allerlei zaken in aanraking: sloop, riolering, maar ook snoeiwerk. Hij is een boerenzoon en had een voorkeur voor een baan in het groen. Soms moet Wolf hem tien keer iets uitleggen. Vincent weet dat hij met alle vragen terecht kan bij Wolf. Hij leert zo in de praktijk en dat past hem heel goed. School is lastiger voor hem en zonder diploma’s kom je niet ver. Maar nu Vincent met de handen kan werken in plaats van leren met zijn hoofd, gaat het stukken beter. Wolf zegt dat Audrey een steun voor hem is omdat hij met alle vragen bij haar terecht kan. Ook weet hij dat Vincent op haar begeleiding kan rekenen. Gelukkig is Vincent gemotiveerd en dat is voor de werkgever voldoende basis om op te bouwen. Wolf wil jongens iets leren waar ze later mee verder kunnen. Vincent moest leren zich wat socialer op te stellen richting klanten. Ze een hand te geven, zichzelf voor te stellen. Dat is iets dat hij niet gewend was te doen. Hij weet nu dat hem dat ook helpt een goede werknemer te worden. Audrey en Vincent spreken nog over het op orde brengen van zijn contract in combinatie met een eventuele aanvulling op zijn loon. “Vincent moest leren zich wat socialer op te stellen” Ouders vertellen Henk en Ina, ouders van Vincent: “Vincent vindt het heel fijn dat hij alles kan blijven vragen aan Wolf. Het geeft hem gewoon een zeker, vertrouwd gevoel. Vincent was niet gewend om zich voor te stellen, dan zat hij soms in niemandsland maar dat is nu wel even een ander verhaal, want verlegen is hij niet. Wij als ouders genieten ook van het goede contact wat we nu hebben. En dat hij fluitend de deur uit gaat en er ook weer fluitend in komt!” Audrey: “De contacten met bedrijven vond ik in het begin lastig, maar nu niet meer. Deze stap is een hele goede zet geweest voor mijzelf, ik heb me ontwikkeld. Ik ben een meer zelfstandige professional geworden.” Audrey geeft aan dat het succes staat of valt met gemotiveerde jongeren. ”Wat heeft een jongere nodig en hoe sluit ik daarbij aan? Dat is voor mij het geheim van het 1000-jongerenplan.” -28- Audrey Bakker: 36 jaar -ITB’er vanaf 1 januari 2011 -Team Zwolle e.o. -90 jongeren in begeleiding -46 jongeren in een leerwerkbaan - vanaf 1 januari 2015 werkzaam voor trias in zwolle -29-
© Copyright 2024 ExpyDoc
