De crisis draait mij de nek om

31 maart 2014 , pag. 14
REPORTAGE SLUITING GLASMUSEUM
Voor liefhebbers van glaskunst was het zaterdag en zondag de laatste kans een
bijzonder object uit de collectie van het Glasmuseum in Veenhuizen te kopen.
Na 53 jaar houdt Cees van Olst er noodgedwongen mee op.
‘De crisis draait mij de nek om’
René Otterloo
VEENHUIZEN De ogen van Cees van
Olst spreken boekdelen. Een mix van
opgekropte frustratie en vooral onmacht maken dat hij zijn tranen amper in bedwang kan houden. De 67jarige museumeigenaar gaf meer
dan een halve eeuw het beste van
zichzelf aan zijn grote passie: glas,
glaskunst, glasblazen en het verspreiden van kennis er over. Opeens
is het voorbij. Hij heeft het moeilijk
met de rauwe werkelijkheid.
Aan interesse voor zijn bezigheid
geen gebrek. Afgelopen jaar ontving
Van Olst 47.000 bezoekes in zijn museum in Veenhuizen. ,,De mensen
vinden het allemaal prachtig, maar
ze kopen niets meer. Het is crisis, dat
merk je aan alle kanten, en die draait
mij de nek om. Ik heb hier werkelijk
prachtige objecten staan voor pakweg 100, 200 euro. Voorheen vormede deze prijs geen probleem, maar
nu de tijden minder zijn, kijken de
mensen anders naar de inhoud van
hun portemonnee. Honderd euro is
opeens veel geld geworden. Ik begrijp het, maar het doet mij vreselijk
zeer om daardoor te moeten stoppen.’’
Begin april gaat honderd bijzondere objecten onder de veilinghamer. In Amsterdam. ,,Ik weet nog
niet of ik ernaartoe ga. Het is wel zo
dat daar de echte kenners komen die
deze kunstvorm weten te waarderen. Het doet mij pijn mijn bezit te
moeten verkopen, maar ik heb in
drie jaar tijd ongeveer 150.000 euro
geïnvesteerd in dit museum. Ik moet
daar wel iets van terugzien. En bovendien waar moet ik ermee naartoe? Ik kan niet alles opslaan in mijn
woning in Lelystad.’’
Van Olst overweegt en boek te
schrijven over zijn leven in de wereld
van glas. ,,Ik ben al geruime tijd heel
emotioneel en dat blijft nog wel een
poosje zo. Ze hebben mij geadviseerd om alles aan het papier toe te
¬ Cees van Olst ziet met lede ogen zijn levenswerk, het Glasmuseum in Veenhuizen, verdwijnen.
vertrouwen. Ik denk dat het goed is.
Je kunt het zien als een vorm van
therapie. Of ik trots terugkijk als ik
alles op een rijtje heb staan? Ja, dat
denk ik wel. Ik heb prachtige exposities gehad, dank zij mijn passie ben
ik ereburger geworden van het vroegere Oost-Duitse stadje Lauscha in
het Teuoberger Wald. Veel inwoners
van dit dorpje hielden zich in het
communistisch tijdperk het hele hele jaar door bezig met het blazen van
‘Ik ben al geruime
tijd emotioneel en
dat blijft nog wel
een poosje zo’
Foto Geert Job Sevink
kerstballen en andere versieringen.
Na de val van de Muur stortte de
plaatselijke economie daar helemaal
in Ik heb toen geholpen waar ik
kon.’’
De museumeigenaar heeft nog
een poosje nodig zijn museum te
ontruimen. ,,Oud-burgemeester Jur
Stavast van Stadskanaal doet erg zijn
best de collectie over de glashistorie
van Nieuw-Buinen onder te brengen
bij de historische vereniging van dit
dorp. Ja, iedereen wil best alles hebben of in ontvangst nemen. Natuurlijk vind ik het belangrijk dat zoveel
mogelijk uit de collectie goed terechtkomt, maar ik kan niet alles
voor niets weggeven.’’
Tegen twee uur zaterdagmiddag
lopen twee goede bekenden binnen.
Ze kijken verbaasd als Van Olst vertelt dat hij ermee stopt. ,,Maar ik
praat jullie zo wel bij. Kijk eerst nog
maar even rond...’’

Download Report