Meditatie april 2014 Water, water van de doop uit uw bron ontspringt de hoop…. Woorden uit een bekend lied, vaak gezongen als er een kindje in onze gemeente wordt gedoopt. Een baby, een klein kind, gekleed in het wit. Zo vertederend, dit jonge leven. Het witte ‘kleed’, de witte doopjurk, die verwijst naar het pure, nieuwe leven, dat in Christus aan iedereen beloofd is. Water wordt er op het hoofdje gesprenkeld, symbool voor een vruchtbaar leven, en voor de doortocht naar een nieuw begin. Ouders, die staan voor de belofte hun kind te laten delen in de liefde van de Heer. De doop is het teken van het verbond dat God nog altijd sluit met de mens. Steeds opnieuw mogen we hiervan getuige zijn. Het is feest, er is blijdschap, er zijn gasten, en er zijn felicitaties. Ieder van ons heeft zijn of haar eigen herinneringen aan en gedachten over de doop. Toen ik jong was, waren er nog geen aparte ‘doopzondagen’. Wanneer er een kindje was geboren, werd er vaak zo snel mogelijk gedoopt. Vooral in de gereformeerde kerken was dit een gewoonte. Zo is mijn eigen mem niet aanwezig geweest bij de doop van zeven van haar acht kinderen…. En zij was niet de enige mem die nog in het kraambed lag tijdens de doop van haar kind. Eigen herinneringen, en toch ontbreekt er ook een herinnering. Als je als jonge baby bent gedoopt, heb je geen weet meer van je eigen doop. Je bent gedoopt, maar het was niet je eigen keuze. Je bent gedoopt, je naam is genoemd voor God en de gemeente, je mag ‘erbij’ horen, maar je was het je niet bewust, je weet er niets meer van. Zien we hier dan ook iets van het grote geheim van dit sacrament, van deze ‘genadegave’ van God? Al vóór je zelf kon kiezen liet God weten dat je Zijn kind mag zijn. Tijdens de Paaswake denken we ook aan onze eigen doop. We mogen dan deze gave van God vernieuwen, herbeleven. Vorig jaar hebben we dit in Sexbierum voor het eerst gedaan. We ‘doopten’ onze vingers in het doopwater en we raakten ons voorhoofd aan. Het ontroerde me. Ik, die geen herinnering heb aan mijn eigen doop, voelde me dat moment sterk verbonden met heit en mem, die me hebben laten dopen. En met God, die ook mij kent, en van mij houdt al vanaf mijn begin. Dit jaar mogen we opnieuw onze doop gedenken. Altijd weer wil de Geest van God een nieuw begin met ons maken. En opnieuw mag ik weten: Iets of Iemand houdt mij altijd vast…. Wij zijn in Hem gedoopt Hij zalft ons met zijn vuur. Hij is een bron van hoop in alle dorst en duur. uit Gezang 247 Wypkje Wijbenga
© Copyright 2024 ExpyDoc
