Ingrid van Egmond MIJ Copyright © 2014 mijnmijboek Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, door middel van druk, fotokopieën, geautomatiseerde gegevensbestanden of op welke andere wijze ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. 1 1 Hoe het begon Graag wil ik mijn leven op papier zetten. Een leven met vele ups, maar ook meerdere downs. Waarom ik mijn leven op papier wil zetten? Ik weet het niet, misschien om het van me af te schrijven, misschien omdat het me gevraagd is. Ik weet niet of ik het kan; het roept zoveel op en ik moet zoveel opgraven, waardoor het verdriet, maar ook het geluk weer bovenkomt. Na een niet-gewenste zwangerschap werd ik, Mij, geboren op 19 augustus 1954. Mijn moeder leerde mijn (niet-biologische) vader kennen en trouwde toen ik één jaar oud was. Uit dit huwelijk werd een jongen geboren. Mijn vader had een al wat oudere dochter uit een eerste huwelijk. Zij woonde afwisselend bij ons of bij haar moeder. Zij had een vriend en was de grote zus voor mij en mijn broer; ze nam ons vaak mee om leuke dingen te ondernemen. Ik was nog heel klein toen er een grote ruzie kwam tussen mijn vader, mijn zus en haar vriend. Waar die ruzie precies over ging, wist ik niet. Mijn zus ging het huis uit en ik heb haar jaren niet meer gezien. Verder vormden wij een doorsneegezin, waarin mijn broer en ik met liefde en warmte in geborgenheid opgroeiden. 2 Toen ik veertien was, vertelden mijn ouders mij dat de man die mij tot dan toe had opgevoed en van wie ik hield, niet mijn echte vader was. Wie mijn echte (biologische) vader was, vertelden zij mij niet. Wel vertelde mijn moeder mij dat ik op hem leek, en dat ik zijn haar en zijn tanden has. Ik had altijd al een vermoeden gehad dat er iets was, maar toch was deze wetenschap een hele schok. Op dat moment had ik het er dan ook erg moeilijk mee. Nadat ik dit alles een beetje verwerkt had, vroeg ik me af wie dan wel mijn vader was. • Waarom had hij mij in de steek gelaten? • Wist hij eigenlijk wel dat ik bestond? • Wat was er eigenlijk allemaal gebeurd? Ik probeerde daar met mijn moeder over te praten, maar het leek wel of ik tegen een muur opliep waarvan de deur stijf gesloten bleef. Voor mijn gevoel reageerde zij heel koel en afwijzend. Ze vertelde mij nogmaals dat ik op hem leek en meer kwam er niet uit. Het was goed zo. Als puber had ik wel meer aan mijn hoofd, dus dit gegeven drong ik naar de achtergrond. Daar zou het jaren blijven sluimeren. En de vragen bleven. Op mijn vijftiende ging ik van school. Ik ging werken op kantoor bij het ministerie van Defensie, waar ik het erg naar mijn zin had. In die tijd leerde ik ook mijn eerste vriendje 3 kennen; dit bleef allemaal heel onschuldig en ging weer voorbij. Ik was zeventien toen ik mijn tweede vriendje leerde kennen. Met hem trouwde ik toen ik negentien jaar was. Via zijn werk kregen we een vierkamerflat toegewezen in een klein dorp nabij Alphen aan de Rijn. Uit dit huwelijk werden twee jongens geboren: Erwin en Dennis. In dit huwelijk stonden armoede en schulden centraal, heerste weinig liefde en was ik helemaal het moedertje. Met mijn ex-man had ik het vaak over mijn probleem: wie is mijn echte vader? Hij leefde hier erg in mee. Tijdens dit huwelijk kreeg ik weer contact met mijn zus, die inmiddels getrouwd was en een dochter had. Het contact is goed en altijd gezellig. In eerste instantie was er geen contact met mijn ouders, maar uiteindelijk werd dit hersteld, al kwam haar man niet bij mijn ouders en zou dit ook nooit gebeuren. Na negen jaar ging het huwelijk stuk omdat hij zogezegd een ander had. De scheiding ging snel en ondanks de nodige ruzies en bitterheid toch op een goede manier. De jongens zagen en zien hun vader nog steeds. Dit contact is goed, geregeld maar oppervlakkig. Ik zie mijn ex geregeld, maar ook dit contact is oppervlakkig. 4 Na de scheiding kreeg ik het huis en de kinderen toegewezen. Mijn ex-man nam de schulden op zich en betaalde verder niets voor mij of de kinderen. Ik kwam in de bijstand en voelde me de koning te rijk, al probeerde ik op alle mogelijke manieren bij te verdienen. Het viel niet mee in een klein dorp met twee kinderen. Tijdens mijn huwelijk waren wij verhuisd van de flat naar een ruime eengezins-woning met tuin. Samen met mijn twee kinderen was ik gelukkig. Er was weer rust en het leven kabbelde voort. In de schoolvakanties gingen we vaak naar mijn ouders, die in een grote stad woonden vlak bij het strand. Zij hebben mij altijd in alles gesteund, net als mijn broer, met wie ik nog wel eens ging stappen. Ook in het dorp waar wij woonden, had ik de nodige vrienden en kennissen. Hier woonde mijn vriendin, die alleen was en met wie ik geregeld uitging. Wel had ik altijd een goede oppas, zodat ik met een gerust hart weg kon gaan. 5 2 Het medium Ik was inmiddels achter in de twintig toen het probleem ‘vader’ weer bovenkwam. Ik praatte er veel over met mijn vriendin en was van plan om eens te gaan informeren. Ik belde met het gemeente-archief, maar het huis waar ik geboren was, bestond al niet meer. Na vele telefoontjes en zoeken in het gemeentearchief, wat vijfentwintig gulden per halfuur kostte, kreeg ik een formulier toegestuurd: vader onbekend. Bij de burgerlijke stand was ik aangegeven door een non. Deze non was inmiddels overleden. Na veel spanning was ik dus niets wijzer geworden. Ik belde nog wat instanties en ook vriendinnen van mijn moeder die rond de tijd van mijn geboorte met mijn moeder bevriend waren. Ook zij konden of wilden mij niet verder helpen. Wel kreeg ik allerlei beangstigende verhalen te horen, bijvoorbeeld: ‘Wees blij dat je leeft en gezond bent, want er is op allerlei manieren geprobeerd abortus te plegen.’ Al met al begonnen deze verhalen een obsessie te worden, tot op een gegeven moment mijn niet-biologische vader ernstig ziek werd. In het verleden had hij al eens een hartaanval gehad. Nu, na veel klachten en pijn, bleek dat hij darmkanker had. Hij werd met succes geopereerd en na een tijd genezen verklaard. Dit alles zag ik wel als 6 een signaal: ‘Stop met zoeken achter je vaders rug om. Als hij erachter komt waar je mee bezig bent, heeft hij daar veel verdriet van.’ Mijn obsessie kwam op dat moment weer wat tot rust door de zorgen om mijn niet-biologische vader. Op een avond ging ik weer eens stappen met mijn vriendin en leerde ik een lieve vriend kennen. Dit groeide uit tot een relatie die anderhalf jaar heeft geduurd. Deze vriend had in zijn omgeving zo veel problemen dat ik zelf een eind aan deze relatie maakte. Na al die jaren vraag ik me nog steeds af of ik hier goed aan gedaan heb. Hij heeft altijd een plekje diep in mijn hart gehouden. Ik heb me in de afgelopen jaren vaak voorgehouden: ‘Stel dat ik met hem was verdergegaan, dan was mijn jongens en mij veel bespaard gebleven.’ Maar je kan niet altijd treuren om één, dus met zijn drietjes gingen we weer verder. Inmiddels kreeg ik weer contact met een vriendin die ik eigenlijk mijn hele leven al kende, maar die ik al een aardige poos uit het oog was verloren. Haar moeder en mijn moeder waren al voor onze geboorte vriendinnen. Op een zeker moment dacht ik: ‘Ik ga naar haar moeder; zij zal wel weten wie mijn vader is.’ Toch heb ik dit nooit gedaan, uit angst voor de rotverhalen die ik dan misschien weer te horen zou krijgen, met 7 daarbij de vraag of dit nu weer een andere waarheid zou zijn. Mijn vriendin voorspelde een beetje, met kaarten, het heden en verleden. Zij wist van mijn probleem en probeerde in haar kaarten iets te vinden wat uitkomst kon bieden. Helaas kon ook zij mij niet helpen. Wel wist ze een medium dat heel goed was in het voorspellen van heden en verleden. Deze man stond goed bekend en ik besloot een afspraak met hem te maken. Na deze afspraak gemaakt te hebben ging ik op pad, samen met mijn vriendin uit het dorp waar ik woonde. We waren nerveus en vonden het maar eng. Ook mijn vriendin had een afspraak met hem gemaakt. Vlak voordat wij naar hem toegingen, had ik thuis nog een was in de machine gegooid. Pech: mijn machine lekte als een mandje, dus dat was nog vlug dweilen voordat we weggingen. Het medium woonde ongeveer vijfenveertig minuten rijden bij ons vandaan, in een vrij oude buurt op de eerste etage. Hij had geen wachtkamer, dus er mocht maar één persoon tegelijk bij hem komen. De ander moest in de auto wachten en zat klaar met pen en papier om op te schrijven wat jij bij terugkomst van het medium te vertellen had. Hij gaf namelijk zo veel informatie dat je bang was dat je de helft na verloop van tijd zou vergeten. Als het medium zijn overgordijn iets verschoof, mocht de volgende klant naar 8 boven komen. Op een gegeven moment was ik aan de beurt. Ik ging naar boven en kwam voor een deur met een klein raampje waar een gordijn voor hing. Ik belde aan; het duurde even voordat hij de deur opende. Ik had het idee dat hij mij van achter het gordijntje stond te bekijken. Eindelijk ging de deur open en het eerste wat hij tegen me zei, was: ‘Wat ben jij zenuwachtig, nergens voor nodig.’ Hij ging mij voor naar een kamer waar het moest gaan gebeuren. Ik moest plaatsnemen aan een houten keukentafel met eenvoudige stoelen eromheen. De kamer was heel sober ingericht, waardoor ik de indruk kreeg dat hij hier zelf niet woonde. Het eerste wat hij zei, vond ik heel verwarrend: ‘Je hebt wel moeten dweilen zeg.’ Dit ging natuurlijk over mijn wasautomaat, die het net had begeven. Daarna begon hij te vertellen dat hij eerst naar mijn aura zou kijken. Als de kleuren in harmonie waren, zou hij mij het een en ander gaan vertellen. Omdat het met mijn aura wel goed zat, begon hij zijn verhaal. Hij wist waarvoor ik kwam en begon dan ook gelijk over mijn vader. De vader die mij had grootgebracht, was niet mijn natuurlijke vader. Mijn natuurlijke vader zou – nadat hij wist dat mijn moeder zwanger van mij was – uit verdriet naar het buitenland zijn gegaan. Hij droeg een uniform, wat voor uniform kon hij mij niet vertellen. 9 Ik moest er verder niet naar gaan zoeken. Het verhaal zou vanzelf naar mij toekomen, als ik er maar vanaf zou blijven. Ik zou over hem horen via het Groene of Rode Kruis. Ik keek daar nogal van op, waarop hij zei: ‘Gek hè, het Groene of Rode Kruis? Toch zie ik het zo.’ Verder vertelde hij mij dat mijn vader was overleden, wat voor mij een grote teleurstelling was. Na dit gegeven is het verhaal ‘vader’ niet meer aan bod gekomen. Het medium begon daarna over andere zaken. Voor hij zijn verhaal ging vertellen, had de man een sieraad van mij gevraagd dat ik altijd droeg. Ik gaf hem een ringetje dat ik al jaren droeg. Dit ringetje draaide hij steeds weer rond zijn vinger. Volgens de man kreeg hij vanuit het heelal informatie over mij van mijn oma en een ongeboren kind. Mijn oma bleek mijn moeders moeder en het ongeboren kind bleek een miskraam van mijn moeder. Dat wist ik niet, maar dit heeft zij mij later verteld. Mijn oma heb ik nooit gekend; zij was al ver voordat ik geboren werd overleden. Maar toch zou zij mij beschermen, zo vertelde de man. Daarna begon hij over mijn zoon Dennis. Hij vroeg: ‘Wat is er met dit kind?’ Daarop antwoordde ik: ‘Niets, hoop ik.’ Volgens hem was er wel iets, want zijn fiets was kortgeleden gestolen. Dit was volkomen waar. Hij vertelde dat ik de fiets zou 10 terugvinden, maar zonder wielen. Hij beschreef me ook de omgeving waar ik de fiets zou terugvinden. Verder vertelde hij dat ik binnen korte tijd een wat oudere man zou ontmoeten. Deze man was gescheiden, had twee zonen, sprak een dialect en was bemiddeld en bereisd. Hij zou een zakenman zijn, die werkte met machines. Verder was hij de laatste jaren ongelukkig geweest in de liefde. Met deze man zou ik gaan trouwen en er zou een baby komen, een klein meisje, van wie we veel zouden houden. Zijn familie zou mij in eerste instantie wantrouwen, maar later heel blij met mij zijn. Ook gaf hij mij drie data door: 17 maart, 22 mei en 31 juli. Dit wel zonder jaartallen, die kon hij mij niet vertellen. Op deze data zou er iets gebeuren dat een zeer positieve invloed op mijn leven zou hebben. Vervolgens vroeg hij: ‘Wat is er toch met je handen, zijn dat spijkers? Heeft je man dit gedaan?’ Het was voor mij abracadabra. Verder zou ik gaan verhuizen – ik ging naar boven – en volgens hem ging ik op een reisbureau werken. Hij zag allemaal reizen. Het kon ook zijn dat ik veel reizen ging maken, maar dat kon hij zich niet voorstellen. Het medium heeft mij nog veel situaties verteld die in de loop der jaren allemaal zijn uitgekomen, maar die verder niet van belang 11 zijn. Na circa een uur was de tijd kennelijk om: hij stond op en zei: ‘Je zal de komende jaren veel aan me denken.’ Ook daarin kreeg hij meer dan gelijk. Voorlopig had hij mij voldoende stof tot nadenken gegeven. Nadat mijn vriendin bij hem was geweest, zijn wij naar huis gereden met gemengde gevoelens. Thuisgekomen heb ik zo veel als ik me kon herinneren opgeschreven. Verder was het afwachten; ik besloot het probleem ‘vader’ te laten rusten. Wel vertelde ik de jongens over de fiets van Dennis. We zochten naar de plaats die het medium ons had beschreven en vonden die inderdaad. Bij deze mensen, die niet zo goed bekend stonden, dorsten we eigenlijk niet aan te bellen. Ik ging dan ook met mijn vreemde verhaal naar de politie. Zij stuurden mij naar huis, waar ik later teruggebeld zou worden. Een poosje later ging de telefoon, met de mededeling dat Dennis’ fiets was teruggevonden. Er was wel een probleem: ze hadden de fiets teruggevonden zonder wielen. Dit was precies zoals het medium het mij had verteld. Na hier verder met de politie over gesproken te hebben, zeiden ze dat als er nog eens zoiets zou gebeuren, ik niet moest schromen dit aan hen te vertellen. 12 Mijn moeder wist dat ik zou gaan, maar niet waarom ik was gegaan. Aan haar vertelde ik wat de man mij allemaal had verteld, ook over mijn biologische vader. Haar reactie was fel en ze antwoordde: ‘Hij kan nooit uit verdriet naar het buitenland zijn gegaan, want hij wist niet eens dat je geboren was.’ Daarna ging de denkbeeldige deur weer stijf op slot. Stom, ik had hier toen gelijk op moeten inhaken, maar ik was zo verbouwereerd over haar heftige reactie dat de deur op slot ging voor ik hierop kon doorgaan. De rest van mijn verhaal over het medium vond zij spannend en zij leefde hierin ook helemaal mee. 13
© Copyright 2024 ExpyDoc
