Nieuwsbrief 12 – herfst 2014 Lieve familie, vrienden en bekenden, In deze nieuwsbrief een update over hoe het met ons gaat. Deze keer leest u van ons alle vier een apart verhaal. Veel leesplezier! DAGMAR: Wat waren we blij toen de vrachtwagen met onze spullen na 5 weken aankwam. Wat hadden we hier naar uit gekeken! Ondertussen staat alles zo’n beetje op z’n plek en is ons huis meer een thuis geworden. Het leven hier is heel anders dan wat we gewend waren in Tanzania. De compound waarop we wonen is net een klein dorpje. Niet alleen de woonhuizen staan er, maar ook het schooltje van Emma en het kantoor van MAF. Doordat alles zo dicht bij elkaar zit maken we samen ook meer mee van het werk. Afgelopen week bijvoorbeeld, hoorden Olav en ik ineens gezang in de ochtend. Tegenover ons huis stond bij de ingang van de compound een grote groep mensen. Ze namen afscheid van een overleden familielid. MAF zou even later het lichaam van deze persoon naar de begraafplaats in een andere plaats vliegen. Buiten onze compound wonen er vrijwel geen andere westerse kinderen in Juba. Vooral in de eerste weken voelde ik me een ware attractie als ik met Olav in de buggy naar een winkeltje liep. Nu zie ik vooral wat onze wandeling teweeg brengt bij de mensen om ons heen. Als Olav ‘voorbij rijdt’ komt er een glimlach tevoorschijn en zie ik een oud vrouwtje zwaaien. Een vader komt met zijn zoontje aangelopen en wil dat hij en Olav kennismaken. Een oudere man zei kortgeleden tegen mij: ‘You are a strong woman, bringing your children here. Praise God’. Het is mooi om te ontdekken dat het zien van www.kwantesonair.nl een klein blond kereltje de mensen bemoedigt. Alsof ze denken: ‘Als deze vrouw naar Juba komt met haar zoontje, dan is er hoop dat er werkelijk dingen gaan veranderen in dit land’. REINIER: Zuid-Soedan gaat door een moeilijke periode. Het conflict tussen de regering en de ‘rebellen’ of eigenlijk de Nuer en Dinka stammen is er nog steeds. Er zijn aan beide kanten veel slachtoffers gevallen en vele duizenden mensen zijn gevlucht. Er zijn veel vluchtelingenkampen en de mensen durven niet terug te keren naar hun woningen. Veel internationale steun(o.a. ook Nederland) is ingetrokken omdat ook de regering zich schuldig heeft gemaakt aan mensenrechtenschendingen. We vliegen veel voedsel, medicijnen en hulpverleners naar beide kanten van het conflict. MAF maakt geen onderscheid tussen stammen; we helpen waar nodig. Meestal worden we hartelijk ontvangen door de mensen. We komen immers hoognodige hulp brengen! In de afgelopen maanden heb ik 2 landingsbanen dicht bij Ethiopië opnieuw geopend nadat er meerdere jaren geen vliegtuig was geland. Zo’n eerste landing doen we zonder passagiers. De mensen begonnen te zingen en dansen van blijdschap! Ja, ik zag daar kinderen met opgezwollen buiken van ondervoeding en hoorde de verhalen over de hoge kindersterfte, maar na zo’n hartelijk ontvangst heeft een blij gevoel toch de overhand. De grootste vracht voor die vluchten was het brengen van ‘Hoop’; dat er snel hulp zou komen. En dat is begonnen… Ik vind het mooi om een aandeel te mogen leveren in deze hulp. EMMA: Sinds we in augustus naar Zuid-Soedan vertrokken is Emma haar wereld ineens een stuk groter geworden. Binnen de muren van de compound is er zoveel vrijheid en ruimte om zonder papa en mama en mét vrienden op avontuur te gaan! Esther, haar Britse buurmeisje van 8, is haar grootste vriendin. Samen ondernemen ze van alles; hutten bouwen, gekko eieren zoeken, overleden torren een begrafenis geven, boeken lezen, dansjes instuderen, knutselen, enz. Emma redt zich prima in het Engels en switcht ook weer makkelijk naar het Nederlands als ze thuis is. In september is de nieuwe school ‘Juba Christian Academy’ van start gegaan. Emma hier 5 dagen per week naartoe. Omdat de school op de compound is kan ze er zelf naartoe lopen. Voor de lunch komt ze dan even terug en ’s middags heeft ze dan nog 2 uurtjes school. Op dit moment is Emma nog de enige in haar leeftijdsgroep wat betekent dat ze iedere dag privéles krijgt in rekenen, lezen en schrijven. Alle andere vakken, de dagopening, Bijbelverhaal, pauze, enz. doet ze samen met de andere kinderen. Eén van Emma haar favoriete dingen op de compound is Soup & Prayer. Eén keer in de twee weken op dinsdag komen we met alle gezinnen om 18.00 bij elkaar om samen soep en brood te eten en daarna te bidden. Emma vindt dit altijd heel gezellig en geeft een enthousiaste ‘yeah!’ als ze hoort dat het ‘vanavond soup & prayer’ is. OLAV: Op 6 september hebben we Olav zijn eerste verjaardag gevierd. Op dat moment waren onze Voor meer verhalen, foto’s en filmpjes kijk op http://kwantesonair.nl Mission Aviation Fellowship C/o Family Kwantes P.O. Box 21123 Nairobi 00505 Kenya spullen nog niet aangekomen. Gelukkig konden we van meerdere families een en ander lenen waardoor het toch een groot feest werd! Olav geniet erg van buiten spelen, het klimtoestel en de trampoline zijn daarbij favoriet. Vaak wordt hij tijdens het spelen begroet en toegejuicht door de Zuid-Soedanese vrouwen die op de compound werken ‘Hi Olavs! How are you, can you wave at me? Where’s your sister? Say hi!’ Hij is helemaal niet eenkennig. Regelmatig maakt hij een babbeltje in zijn eigen taal, terwijl hij met zijn wijsvinger van alles aanwijst. Hij vindt het leuk om te spelen met Emma en te stoeien met (Emma en) papa! Schaterend rent hij dan door de kamer. Eten is ook een favoriete bezigheid; havermout, brood met kaas(!), avocado’s, gedroogd fruit, soepstengels, Mexicaans, Hollandse pot, soep, alles even heerlijk! Hartelijke groeten, Reinier, Dagmar, Emma en Olav.
© Copyright 2024 ExpyDoc