Nieuwsbrief 12 – herfst 2014 www.kwantesonair.nl

Nieuwsbrief 12 – herfst 2014
Lieve familie, vrienden en bekenden,
In deze nieuwsbrief een update over hoe het met
ons gaat. Deze keer leest u van ons alle vier een
apart
verhaal.
Veel
leesplezier!
DAGMAR:
Wat waren we blij toen
de vrachtwagen met
onze spullen na 5 weken
aankwam. Wat hadden
we
hier
naar
uit
gekeken! Ondertussen
staat alles zo’n beetje op
z’n plek en is ons huis
meer een thuis geworden. Het leven hier is heel
anders dan wat we gewend waren in Tanzania. De
compound waarop we wonen is net een klein
dorpje. Niet alleen de woonhuizen staan er, maar
ook het schooltje van Emma en het kantoor van
MAF. Doordat alles zo dicht bij elkaar zit maken we
samen ook meer mee van het werk. Afgelopen
week bijvoorbeeld, hoorden Olav en ik ineens
gezang in de ochtend. Tegenover ons huis stond bij
de ingang van de compound een grote groep
mensen. Ze namen afscheid van een overleden
familielid. MAF zou even later het lichaam van deze
persoon naar de begraafplaats in een andere plaats
vliegen.
Buiten onze compound wonen er vrijwel geen
andere westerse kinderen in Juba. Vooral in de
eerste weken voelde ik me een ware attractie als ik
met Olav in de buggy naar een winkeltje liep. Nu zie
ik vooral wat onze wandeling teweeg brengt bij de
mensen om ons heen. Als Olav ‘voorbij rijdt’ komt
er een glimlach tevoorschijn en zie ik een oud
vrouwtje zwaaien. Een vader komt met zijn zoontje
aangelopen en wil dat hij en Olav kennismaken. Een
oudere man zei kortgeleden tegen mij: ‘You are a
strong woman, bringing your children here. Praise
God’. Het is mooi om te ontdekken dat het zien van
www.kwantesonair.nl
een klein blond kereltje de mensen bemoedigt.
Alsof ze denken: ‘Als deze vrouw naar Juba komt
met haar zoontje, dan is er hoop dat er werkelijk
dingen gaan veranderen in dit land’.
REINIER:
Zuid-Soedan gaat door een moeilijke periode. Het
conflict tussen de regering en de ‘rebellen’ of
eigenlijk de Nuer en Dinka stammen is er nog
steeds. Er zijn aan beide kanten veel slachtoffers
gevallen en vele duizenden mensen zijn gevlucht. Er
zijn veel vluchtelingenkampen en de mensen
durven niet terug te keren naar hun woningen. Veel
internationale steun(o.a. ook Nederland) is
ingetrokken omdat ook de regering zich schuldig
heeft gemaakt aan mensenrechtenschendingen.
We vliegen veel voedsel, medicijnen en
hulpverleners naar beide kanten van het conflict.
MAF maakt geen onderscheid tussen stammen; we
helpen waar nodig. Meestal worden we hartelijk
ontvangen door de mensen. We komen immers
hoognodige hulp brengen! In de afgelopen
maanden heb ik 2
landingsbanen dicht bij
Ethiopië
opnieuw
geopend
nadat
er
meerdere jaren geen
vliegtuig was geland.
Zo’n eerste landing doen
we zonder passagiers.
De mensen begonnen te
zingen en dansen van
blijdschap! Ja, ik zag daar
kinderen
met
opgezwollen buiken van ondervoeding en hoorde
de verhalen over de hoge kindersterfte, maar na
zo’n hartelijk ontvangst heeft een blij gevoel toch
de overhand. De grootste vracht voor die vluchten
was het brengen van ‘Hoop’; dat er snel hulp zou
komen. En dat is begonnen… Ik vind het mooi om
een aandeel te mogen leveren in deze hulp.
EMMA:
Sinds we in augustus naar Zuid-Soedan vertrokken
is Emma haar wereld ineens een stuk groter
geworden. Binnen de muren van de compound is er
zoveel vrijheid en ruimte om zonder papa en mama
en mét vrienden op avontuur te gaan! Esther, haar
Britse buurmeisje van 8, is haar grootste vriendin.
Samen ondernemen ze van alles; hutten bouwen,
gekko eieren zoeken, overleden torren een
begrafenis geven, boeken lezen, dansjes
instuderen, knutselen, enz. Emma redt zich prima in
het Engels en switcht ook weer makkelijk naar het
Nederlands als ze thuis is. In september is de
nieuwe school
‘Juba Christian
Academy’ van
start gegaan.
Emma hier 5
dagen
per
week naartoe.
Omdat
de
school op de
compound
is
kan ze er zelf
naartoe lopen.
Voor de lunch
komt ze dan
even terug en ’s middags heeft ze dan nog 2 uurtjes
school. Op dit moment is Emma nog de enige in
haar leeftijdsgroep wat betekent dat ze iedere dag
privéles krijgt in rekenen, lezen en schrijven. Alle
andere vakken, de dagopening, Bijbelverhaal,
pauze, enz. doet ze samen met de andere kinderen.
Eén van Emma haar favoriete dingen op de
compound is Soup & Prayer. Eén keer in de twee
weken op dinsdag komen we met alle gezinnen om
18.00 bij elkaar om samen soep en brood te eten en
daarna te bidden. Emma vindt dit altijd heel gezellig
en geeft een enthousiaste ‘yeah!’ als ze hoort dat
het ‘vanavond soup & prayer’ is.
OLAV:
Op 6 september hebben we Olav zijn eerste
verjaardag gevierd. Op dat moment waren onze
Voor meer verhalen, foto’s en filmpjes
kijk op http://kwantesonair.nl
Mission Aviation Fellowship
C/o Family Kwantes
P.O. Box 21123
Nairobi 00505
Kenya
spullen
nog
niet
aangekomen. Gelukkig
konden
we
van
meerdere families een
en
ander
lenen
waardoor het toch een
groot feest werd! Olav
geniet erg van buiten
spelen, het klimtoestel
en de trampoline zijn
daarbij favoriet. Vaak wordt hij tijdens het spelen
begroet en toegejuicht door de Zuid-Soedanese
vrouwen die op de compound werken ‘Hi Olavs!
How are you, can you wave at me? Where’s your
sister? Say hi!’ Hij is helemaal niet eenkennig.
Regelmatig maakt hij een babbeltje in zijn eigen
taal, terwijl hij met zijn wijsvinger van alles aanwijst.
Hij vindt het leuk om te spelen met Emma en te
stoeien met (Emma en) papa! Schaterend rent hij
dan door de kamer. Eten is ook een favoriete
bezigheid; havermout, brood met kaas(!),
avocado’s,
gedroogd
fruit,
soepstengels,
Mexicaans, Hollandse pot, soep, alles even heerlijk!
Hartelijke groeten,
Reinier, Dagmar, Emma en Olav.

Download Report