Klik hier

01 maart 2014 , pag. 14
ACHTERGROND EENZAAMHEIDSPROJECT
Assen telt duizenden eenzame inwoners, schat ouderenadviseur Sebastien Sabanga van Welzo. Hij plaatste een advertentie en verzamelde een groep vrijwilligers die bij hen op bezoek gaan. ,,Ze willen zo graag hun verhaal kwijt.’’
¬ Van boven naar beneden: Roel Borstlap, Sebastien Sabanga, Arnold Meeuwse en Kim Schuring.
Foto: Marcel Jurian de Jong
‘Wie niemand heeft, is
vinden’
het moeilijkst
moeilijk te vind
Maaike Wind
ASSEN Eenzaamheid is een groot
probleem, zo merkt Sebastien Sabanga van Welzo in Assen tijdens
zijn werk als ouderenadviseur geregeld. ,,Ik kom vaak bij ouderen thuis.
Daar heb ik dan een uur voor, maar
dat is eigenlijk te kort. Ze willen zo
graag hun verhaal kwijt.’’ Meer tijd is
er vaak niet en dan heeft Sabanga
geen andere keus om het gesprek te
onderbreken. ,,Dat voelt allesbehalve fijn.’’
Om de ouderen – en ook jongeren
die zich eenzaam voelen – toch iets
te kunnen bieden startte Sabanga in
2012 onder de vlag van Welzo met
het opzetten van een eenzaamheidsproject. Inmiddels heeft hij een subsidie binnengehaald en een eerste
groep van zo’n 25 vrijwilligers gevonden en opgeleid. Sinds een paar
maanden is het project in bedrijf.
,,Het gaat goed’’, vertelt Sabanga. ,,Ik
hoef al bijna niks meer te doen. De
vrijwilligers doen het meeste werk.’’
Arnold Meeuwse was een van de
eersten die zich als vrijwilliger aanmeldden. Goed luisteren is belangrijk, weet hij inmiddels. ,,Wij gaan er
blanco heen. We gaan langs en laten
ze praten. En we proberen in te
schatten hoe het met iemand gaat.
Zijn er kinderen? Is er contact met
buurtbewoners? Durft iemand de
deur nog uit? Als je weet wat de oor-
zaak van de eenzaamheid is, kun je
een oplossing verzinnen.’’
Die oplossing kan van alles zijn,
vertelt Meeuwse. ,,Soms is het simpel. Dan heeft iemand bijvoorbeeld
alleen wat drempelvrees. In zo’n geval ga ik dan een keer mee. Naar de
bioscoop of gewoon een rondje wandelen door de stad. Anderen weten
niet goed wat er allemaal te doen is.
Hen verwijzen we bijvoorbeeld naar
al die activiteiten die er zijn. Biljarten, klaverjassen, een cursus.’’
Soms is iemand ook al enorm geholpen door gewoon af en toe een
bezoekje, weet Assenaar Roel Borstlap inmiddels. Borstlap was kinderarts en voelde zich na zijn pensioen
’een nietsnut’, zoals hij het zelf omschrijft. ,,Ineens had ik niets meer te
doen. Dat was voor mij een tijd van
bezinning. Ik herinnerde me het bejaardentehuis waar mijn oma vroeger zat. Daar zag ik toen al veel eenzame ouderen. Dat heb ik altijd onthouden. En toen zag ik die advertentie langskomen waarin werd
gevraagd om vrijwilligers. Dat wil ik,
dacht ik toen.’’
Borstlap ontdekte de afgelopen
weken dat het niet altijd ouderen
zijn die last hebben van eenzaamheid. Hij begeleidt sinds kort een
jonge vrouw die jarenlang voor haar
zieke man zorgde. ,,En toen ging die
man dood. Ze viel in een zwart gat.
Daar zat ze dan, ineens helemaal al-
Daar zat ze dan,
ineens helemaal
alleen met een
paar kleine kindjes
leen met een paar kleine kindjes. Ze
komt niet uit Nederland en spreekt
de taal nog niet zo goed.’’ Borstlap is
inmiddels een paar keer bij haar
langs geweest. ,,Ze wil graag beter
Nederlands leren. Daar kan ik haar
mee helpen. En ze wil ook zelf graag
vrijwilligerswerk doen. Daar ga ik
haar ook bij helpen.’’
Het bevalt tot nu toe meer dan
goed, aldus Borstlap. ,,Ik heb er ongekend plezier in. Nu help ik weer mensen, maar nu eens niet als dokter
maar als mezelf. Als arts probeerde
ik ook zo persoonlijk mogelijk te
zijn, maar leverde me uiteindelijk
een burn-out op. Nu heb ik alle tijd.
Er zit geen druk achter. Daar voel ik
me geweldig bij.’’
Kim Schuring is net nieuw als vrijwilliger. De 19-jarige Assenaar heeft
binnenkort haar eerste afspraak.
,,Met een mevrouw met een computerprobleem. Ze vertelde aan de telefoon al dat ze allemaal verschillende
smaakjes thee voor me klaar heeft
staan. Ik hoop dat ik kan helpen.’’
Schuring haalde vorig jaar haar
vwo-diploma. ,,Ik wist niet goed wat
ik daarna wilde doen. Daarom heb ik
besloten om mezelf even een jaar de
tijd te geven. En ja, dan kun je in die
tijd net zo goed iets nuttigs doen natuurlijk.’’ Ook zij kent de eenzame
ouderen in bejaardentehuizen.
,,Mijn eigen oma zit ook in zo’n huis.
Als ik haar bezoek zie ik soms ouderen die nooit bezoek krijgen. Daar
zitten ze dan, een heel leven achter
zich, en dan op het eind alleen en
zonder aanloop. Dan is het voor mij
toch maar een kleine moeite om
even bij zo iemand langs te gaan.’’
Assenaren kunnen zichzelf of iemand in hun omgeving aanmelden
voor het project. Ook huisartsen,
wijkagenten en instanties als de
GGD, buurtverenigingen of de kerk
kunnen iemand aanmelden. Dat
werkt goed, zegt Sabanga, hoewel hij
er tegelijkertijd op wijst dat de meest
eenzame mensen vaak maar moeilijk te vinden zijn. ,,De mensen die
helemaal niemand meer hebben
zijn juist het moeilijkst te vinden.’’
@maaikewind
Vrijwilligers gezocht
Het eenzaamheidsproject van Welzo zoekt nog extra vrijwilligers. Wie
interesse heeft kan zich melden bij
Welzo via 0592-313641 of www.welzo-assen.nl.

Download Report