download

Nr 97
INHOUD:
JUNI / JULI
2014
Van de redactie...................................... 2
In de spotlights: Linda Brouckaert......... 3
Mede AI’ers........................................... 4
Er was eens Sarah & Kobe................... 5
De kabbelaar 2014................................ 6
Zweven in het blauwe............................ 8
Reden tot een drankje......................... 10
VAN DE REDACTIE
De wekelijkse dinsdagavondtrainingen trekken de laatste tijd veel
volk, ondanks het late trainingsuur. Mochten we vroeger trainen dan
zou ons badje gewoonweg te klein zijn…!
Elke zaterdag zakken een 20-tal KDK’ ers naar Barges af. Bijna
altijd heeft er iemand wel een reden om na het duiken te trakteren.
Alle redenen zijn goed. Niets, of bijna niets, is gezelliger en daar
gaat het om.
In het verslag van Livine kan je lezen dat het Paas-Zeelandweekend
een succes was. De mooie foto’s van Ilse deden de thuisblijvers
beseffen dat ze ongelijk hadden.
Verder krijgen jullie een bijdrage van Marino van de Zwevegemse
club Actina over zijn weg naar het AI-zijn, met de steun van onze
KDK-instructeurs.
Het gaat goed met de KDK. En ook als het goed gaat, mag dit
gezegd worden.
Bedankt iedereen om er bij te zijn en op naar de 50ste verjaardag!!
Katrien
e-mail adres: “apneetje”
[email protected]
KDK site: www.kortrijkseduikersklub.be
e-mail KDK: [email protected]
[email protected]
‘t Apneetje: periodiek tijdschrift van de Kortrijkse Duikers Klub
Redactieteam: Michel Matten - Katrien Vanneste - Linda Mulder - Tom Christiaen
Druk en vormgeving: Michel Matten
Verantwoordelijke uitgever: Michel Matten, Mellestraat 2A13, 8501 Heule, 0473/32.20.37
linda
in de spotlights
brouckaert
Dit is de eerste keer dat we iemand die van Wervik afkomstig is, interviewen.
Linda heeft daar haar ganse jeugd doorgebracht tot ze afstudeerde.
Na haar lager, middelbaar en humaniora ging ze in 1974 naar de Gentse Universiteit om er
tandheelkunde te studeren. In de laatste jaren van haar studies leerde ze haar man kennen.
In Juli 1979 was Linda afgestudeerd en in augustus van hetzelfde jaar traden ze in het
huwelijk. Het jaar daarop begon Linda een zelfstandige tandartspraktijk in Marke waar ze
nu al 34 jaar woont. Aan gezinsuitbreiding werd ook gedacht en er kwamen twee dochters
en een zoon het gezin vervolledigen. De twee oudste dochters zijn intussen ook al het huis
uit en de zoon studeert biomedische wetenschappen.
Linda deed zoals velen individueel aan verscheidene
sporten zoals zwemmen, squash en tennis. Een late
roeping kwam echter toen in 2008 haar vriendin
Chantal Buyse Linda meevroeg om een initiatieles te
volgen bij de KDK. En het beviel beide dames zo goed
dat beiden zich lieten inschrijven.
Linda heeft momenteel een 2* brevet, haar theorie en
zwembadproeven voor 3* zijn ook al achter de rug dus
nu nog de openwaterproeven. Het is de laatste tijd wat
stillekes geweest in de duiksport door de verbouwingen
aan de nieuwe woning en de verhuis in april van dit
jaar. Samen met een collega is ze in een ander pand
een groepspraktijk gestart.
Zoals bij vrijwel iedereen staat Barges als eerste
duikplaats in haar logboekje. Verder zijn er ook enkele
reizen naar Egypte, waaronder El Gouna: dit waren
leuke ervaringen.
In het najaar is een duikreis naar Bonnaire gepland, samen met Sabrina. De planning
begon met vijf KDK-dames waarvan uiteindelijk enkel nog Linda en Sabrina over bleven.
Daar Linda een appartementje aan zee heeft, kwam ze daar in contact met Marc
Vandevelde die lid is van de Nieuwpoortse Duikclub. Ze schreef zich bij de NDC als 2e lid in
zodat ze tijdens haar vrije tijd in Nieuwpoort ook nog een beetje kan oefenen in en genieten
van de duiksport. Met de NDC gaat ze soms duiken in de Drie vijvers te Adinkerke. Deze
duikplaats kunnen we vergelijken met de Gavers in Harelbeke.
Ook met de Nieuwpoortse club heeft Linda enkele Zeelandduiken gedaan.
Linda heeft niets dan lof over de KDK alsook over de NDC, ze werd er goed opgevangen en
er heerst een goeie ambiance.
Linda ik wens je zo snel mogelijk een derde ster toe en nog veel duikplezier.
Michel
3
Beste KDK’ers en beste mede AI’ers
Met zeer veel zin en terugdenkend aan mijn opleiding AI geef ik een impressie van de
belevenissen die ik heb mogen ervaren. Eerst en vooral : je kan maar aan een dergelijke
opleiding beginnen als je er zelf helemaal achter staat. In september 2007, toen ik op 45
jarige leeftijd door het toedoen van mijn zoon begon met de duiksport, was er geen haar
op mijn hoofd dat er aan dacht dat de duiksport mijn vrije tijd zo zou bepalen. In ieder
geval grensverleggend voor lichaam en geest ! Ik heb sinds kindsaf altijd gesport en was
er steeds gedreven in en competitief ingesteld. Duiken is ook terug studeren, teamwork,
overleg en vooral altijd een stuk vakantie...je weet wel, dat glaasje achteraf ha! ha! ha!
Toen ik aan mijn Club Actina en duikschoolleider Bruno Vanderbeken meldde dat ik wel zin
had om de duiksport over te brengen op nieuwe leden, vonden zij dat een goed idee en
steunden zij mij om dit zeker te doen. Ik was wel alleen in mijn eigen club en zo waren
er al vlug contacten met andere kandidaten van andere clubs waaronder Karel Feijtraj
van KDK. In ieder geval : blik op oneindig en dit keer met volle verstand theorielessen
volgen in de verschillende clubs van de WEVOS. Didactische lessen theorie in Mechelen
met bijhorend examen, waarvoor ik samen met Karel 2de zit had voor specifiek gedeelte
didactiek....lap inderdaad er moest al heel wat meer in detail geschreven worden tijdens
deze examens! Enfin we waren verwittigd en hebben de herkansing doorstaan. Alle
zwembad stage-lessen theorie en praktijk in eigen club afgewerkt en open water proeven
waaronder een krachtredding 6 x vooraleer geslaagd had ik nog twee OpenWaterProeven
af te leggen : de redding met CPR en 1500 m palmen. Na mijn redding met CPR was ik
echter gekwetst uitgevallen met hevige en langdurige rugpijn !!! Ik had namelijk geprobeerd
mijn slachtoffer in de Barges uit het water te trekken met zijn jacket en fles nog op zijn
rug...Gaat natuurlijk niet !!! Maar de blessure was er wel. Het sluitstuk theoretisch examen
en zwembad examen dat in mijn eigen club en het zwembad van Zwevegem eind januari
2013 plaats vond, moest ik overslaan…! Ontgoocheling ja maar vast beraden er het
jaar erop terug voor te gaan !!! Karel Feijtraj belde mij op eind november 2013 met de
uitnodiging samen te trainen met nog extra kandidaten (Tom, Bert, Shinji, Mario) naar het AI
brevet toe.
2 maal per week kon ik beroep doen op de ervaring en aanmoediging van Sabrina,
Reginald en Kobe en dit met de nodige discipline…! ‘t Was telkens aan de kar trekken om
‘s avonds na de job nog eens afgepeigerd te worden in het zwembad. Ik heb dikwijls in
mijn binnenste gevloekt maar niet opgegeven want als er één ding is wat er ingepeperd
werd...niet boven komen, we halen je er wel uit als het nodig is !!! Grenzen verleggen
noemen ze dat.
De familiale sfeer van KDK en zijn cafetaria heeft uiteraard ook mee geholpen met het
nodige vocht achteraf. Uiteindelijk, op 18 februari 2014, vol stress naar het finale examen
(theorie instuderen en hopen op een blijvende goede gezondheid en conditie). Moe maar
voldaan heb ik samen met de mede kandidaten de eindstreep gehaald en zijn we terecht AI
geworden.
Een dikke mercie aan iedereen die mij heeft gesteund en gedrild binnen jullie KDK-familie.
Je kan altijd op mij rekenen als je mij nodig hebt !!!
Tot aan de waterkant hé.
Actina Zwevegem
Marino Kidey, Materiaalmeester
4
Er was eens… Sarah & Kobe
In 1998 ontdekte Kobe samen met een vriend
de KDK. Na drie proefbeurten viel het zo goed
mee dat hij zich inschreef bij onze club. Kobe
was zo gegrepen door de duikervaringen
dat er ook de vrijdagavond werd getraind
in het Mimosa zwembad. Reeds het jaar
daarop, in 1999 werd zowel zijn eerste
als zijn tweede ster behaald. Barges
werd de vaste duikstek, dit soms tot 4x
per week. Ook de Oosterschelde was
Kobe niet vreemd.
Meer dan de helft van de duiken van
Kobe waren trouwens met Dennis, en dit meestal op onderwaterfotografietocht. Kobe
behaalde ook zijn brevet duiker-redder. in 2007. In 2008 -2009 volgden de brevetten 3*,
4* en AI.
Sarah werd van jongs af aan reeds met de duiksport geconfronteerd. Vader, moeder en
Sarah sloten zich aan bij de duikclub „De tarpoenduikers” in Wenduine.
Sarah heeft haar laatste studiejaren op het PIH in Kortrijk doorgebracht. Tijdens een
studiereis naar China kwam ze in contact met Kobe die toen de reisleider was. De vonk
sloeg over! Er werd veel gesproken over hun duikmicroben en zo schreef Sarah zich in als
tweede lid bij de KDK. Het kwam zelfs zo ver dat ze zich samen nestelden in Bellegem. In
2010 behaalde Kobe zijn brevet van 1* instructeur en In 2011 behaalde Sarah ook haar
AI brevet. 2013 was dan weer een jaar van sterren ten huize Van Herwegen-Wostyn: Sarah
werd 1* Instructeur en Kobe 2* Instructeur: kwestie van elkaar tot grote hoogtes te drijven…!
We zijn nu 2014 en ze hebben besloten om al hun sterren samen te voegen! Op 24 juni
treden ze in het huwelijk en vanzelfsprekend gebeurt dit onder water!! Geheel vrijwillig doen
ze dit die dinsdagavond, in het Magdalenazwembad in het bijzijn van alle duikvrienden en
onder leiding van de Kortrijkse schepen van burgerzaken.
Vanwege de redactie van ’t Apneetje alvast een schitterend huwelijk en prachtige toekomst
gewenst!!
Michel
5
De Kabbelaar 2014
« Quand un homme, pour une raison quelconque, a la possibilité de mener une vie
extraordinaire, il n’a pas le droit de le garder pour lui-même. » Met deze uitspraak van ons
aller vader Jacques-Yves Cousteau in gedachten, besluit ik op een mooie zondagavond om
een artikeltje te schrijven over ons fabuleuze duikweekendje naar Zeeland, De Kabbelaar.
We schrijven 19 april 2014. Acht duikers maken zich klaar voor drie daagjes Zeeland:
Reginald, Geert, Ilse, Rudy, Dirk, Roos, Mark en mezelf. Tom V. heeft ons de eerste dag
vervoegd, Yves, Laurent en Siebert de laatste dag.
Na een aangename rit in Marks’ Citroën Nemo, komen Mark en ik omstreeks 11 uur als
eerste aan bij het Sas van Goes. Een flinke zeebries heet ons welkom. Algauw zijn ook
de anderen ter plaatse. We maken een eerste plaatsverkenning in Putty’s Place en na een
deskundige briefing van Reginald, gaan we duiken. Het onderwaterleven is prachtig. Mijn
buddy Tom demonstreert de elasticiteit van de op haar rug gekeerde zeester, verhindert me
net op tijd om een hand te geven aan een vriendelijke galatheakreeft en wijst me op de
fysiologische kenmerken van de juveniele snotolf, die zich tegen de groene achtergrond van
zeewier gemakkelijk laat opmerken.
Wie zich ook gemakkelijk laat opmerken is Ilse, die voor de gelegenheid uit een oranje
fluohesje twee opvallende duikmutsen heeft gemaakt.
Na een eerste geslaagde stromingsduik, genieten we in het zonnetje van een lekkere
picknick. Vervolgens trekken we richting Scharendijke, De Kabbelaar, alwaar de traditionele
paaseierenduik plaatsvindt. Genummerde golfballetjes liggen er letterlijk voor het rapen.
Tom en ik vinden tijdens de volgende duik veel kreeftjes en Noordzeekrabben, kruiskwalletjes
en zeenaalden, maar geen golfballetjes. Reginald natuurlijk wel, hij vindt golfballetje nummer
1. Weldra beginnen we tijdens het nuttigen van een smakelijke vissoep (of was het een
vispannetje?) te hopen op een gratis duikweekend of een andere mooie hoofdprijs. Die
eigenste nacht droomt Reginald dat alle vinders een grote doos krijgen met een mooie prijs.
Roos krijgt bijvoorbeeld een frietketel. Alleen de vinder van golfbal nummer 1 krijgt een klein
doosje met… een filter voor in een afwasmachine, een Hollands model. Misschien kan dit
precieuze geschenk worden gebruikt tijdens een volgend duikweekendje?
De volgende morgen worden we blij verrast. Niet door de prijsuitreiking, maar door een
paasei, een echt deze keer: een reuze chocolade-ei, ons geschonken door Mark, met veel
liefs en een grappig versje.
Diezelfde morgen duiken we voor de tweede keer in de Kabbelaar. Dirk doet telkens duikleiding
met Mark. Mijn buddy Reginald neemt me mee langs de reefballs en de wrakken de Rat en
de Zeehond. Het wordt een zeer mooie en lange duik. Als kers op de taart vind ik op het einde
nog twee golfballetjes.
In de namiddag vertrekken we naar Dreischor parking voor de tweede duik die dag, tijdens
dewelke ik mijn buddy letterlijk om de tuin mag leiden. Het wordt een leerrijke ervaring.
6
‘s Avonds gaan we nog iets eten en drinken in het stadje om vervolgens, bevangen door een
aangename vermoeidheid, in bed te duiken.
In de morgen van dag drie halen we onze prijzen af. Geert wint een plastieken ei met inhoud,
Reginald een kitzak van het doorzeefde type (misschien was die filter toch een voorteken),
Dirk en/of Rudy een luchtvulling en ik win shampoo voor mijn duikpak (wist niet eens dat
het bestond). We besluiten dat deelnemen belangrijker is dan winnen en gaan duiken in
Zoetersbout, een prachtige duikstek met veel onderwaterfauna, waaronder een rode en een
zwarte snotolf. Aangezien we er niet genoeg van krijgen, doen we nog een zesde, laatste duik
in Oesterdam, waar we mosselhangculturen kunnen bewonderen, milleniumwratslakken en
de lange witte eieren van sepia’s, vreemd genoeg zonder sepia’s. Enigszins met tegenzin kom
ik terug boven. Het is tijd om te gaan…
Dank jullie wel, mijn buddy’s, voor het fabuleuze weekendje, de kameraadschap en de mooie
duiken, en dat er nog vele vele vele mogen volgen!!! Of om het nogmaals te zeggen met
de grote kapitein Cousteau: « La meilleure façon d’observer un poisson est de devenir un
poisson. » Tot in Barges!
Livine Van Eecke
SPORT
@
KORTRIJK
Cafetaria Magdalena zwembad
Kortrijk
Noël & Fatiha
7
Zweven in het blauwe
Ontspanning, rust, stilte en gewichtloosheid, dat zijn de eigenschappen die duikarts Catherine De
Maeyer in haar sport aantrekken. Maar het is geen Sport voor zwevers.
Door Jan Etienne
Op zoek naar een sport wilde Catherine De Maeyer tijdens haar studie geneeskunde samen
met enkele vrienden wel eens uitproberen of duiken niets voor haar was. Het beviel haar zo
dat ze zich later verder specialiseerde tot duikarts, een specialisatie waarop regelmatig een
beroep wordt gedaan voor de opvang en behandeling van duik-ongevallen in het Universitair
Ziekenhuis Antwerpen, waar ze werkt als cardioloog.
Suffen op min zes
Haar voorkennis speelt haar echter ook parten. De ongevallen die ze als arts te zien krijgt,
maken haar geen fan van diep duiken. Daarom daalt ze ‘maar’ tot maximaal 40 meter, omdat
ze anders te veel gaat nadenken over de risico’s, en dat vergalt haar plezier.
Ze voelt zich het comfortabelst op 25 tot 35 meter diepte. Een heel aangename zone, vindt
ze, waar je nog veel licht hebt en dus veel kunt zien. Tenminste in helder water, want in de
Noordzee en de Schelde-wateren in Nederland heb je altijd een lamp nodig. Bovendien kun
je op die diepte vrij lang beneden blijven zonder lange decompressie achteraf. Wie te snel
stijgt, riskeert immers dat er gasbellen in het bloed ontstaan, die onder meer de hersenen
(fataal) kunnen beschadigen. Je hangt wel een tijdje in het water te niksen, want tijdens die
decompressie kun je weinig anders doen dan wachten en wat moeizaam communiceren met
je duikbuddy.
Hockey in de diepte
Door die grote aandacht voor techniek en controle lijkt duiken voor buitenstaanders eerder
een mentale dan een fysieke sport, maar het is echt wel een combinatie van beide, stelt De
Maever. “Je mag de belasting van het lichaam tijdens de duik niet onderschatten. Hoe dieper
je gaat, hoe meer druk het water uitoefent op alle weefsels.
Op 30 meter diepte is de longcapaciteit nog de helft van wat ze boven water was. Het kost
je meer moeite om in te ademen tegen die druk, en het hart moet bijgevolg ook meer kracht
zetten om het bloed rond te stuwen, bijvoorbeeld naar de ledematen.”
Veel mensen sporten om hun gezondheid op te krikken, maar bij duiken ligt dat wat
ingewikkelder, geeft De Maeyer toe. “Je kweekt er immers geen conditie mee, maar je hebt wel
een goede conditie nodig om veilig te kunnen duiken. Voor jezelf, maar ook voor de veiligheid
van je buddy. Duiken doe je immers altijd met zijn tweeën, zodat er altijd iemand is die je
in veiligheid kan brengen wanneer je in de problemen geraakt. Maar je moet dan wel sterk
genoeg zijn, bijvoorbeeld om stromingen het hoofd te bieden.” Zelf raadt ze duikers altijd aan
om buiten de duiktrainingen nog extra aan hun conditie te werken. De clubs besteden daar
trouwens vrij veel aandacht aan. Denk daarbij overigens niet alleen aan baantjes trekken, al
dan niet met palmen (zwemvliezen) of zonder in te ademen. Onderwaterhockey is de laatste
jaren een erg populaire conditiekweker in clubs. Het wordt gespeeld op de bodem van het
zwembad met een puck en sticks, en spelers moeten telkens naar boven om lucht te happen.
“Zeer intensief,” knikt De Maeyer heftig, “maar een uitstekende training.”
8
Zen met bellen
Het zit duikers flink dwars dat ze altijd als een ‘risicosport’ in het nieuws komen. “Correct”,
geeft De Maeyer glimlachend toe. “We kunnen niet ontkennen dat duiken meer risico’s inhoudt
dan golf of volleybal. Je zit in een omgeving waar je normaal niet komt, waar ons lichaam ook
niet voor gemaakt is en waar je niet zomaar uit weg geraakt. Dat maakt het lastig als iemand
bijvoorbeeld panikeert of het bewustzijn verliest. Daarom is een goede technische training
met veel herhalingen heel belangrijk. Zo groeien de correcte handelingen, zoals het klaren
van een masker, uit tot automatismen, en die heb je nodig omdat ze je zullen beschermen.
Duiken eist dat je de controle over jezelf behoudt. In die zin is het een goede sport om jezelf
te leren kennen. Duiken is geen gevaarlijke sport voor wie goed weet waar hij mee bezig is.”
“Ervaring speelt daarbij een zeer grote rol. Ik hoor bij ongevallen vaak dat het slachtoffer een
ervaren duiker was. Excuseer, maar na 30 à 40 duiken ben je geen ervaren duiker. Dat ben
je pas met 500 a 600 duiken in je boek. Veel ongevallen doen zich voor bij mensen die na
70 tot 100 duiken de beginfase achter de rug hebben en daar iets te veel zelfvertrouwen uit
putten. Duiken vraagt dus wel wat inzet en tijd als je het goed wilt doen. Maar je bent er ook
vaak tussenuit, in de natuur met vrienden, partners en andere clubleden. Bij een barbecue
en een pint worden de voorbije ervaringen besproken, en dat is toch ook weer heel gezellig.”
Haar grote bezorgdheid om de veiligheid en gezondheid maakt De Maeyer ook een stuwende
kracht achter de opleiding tot duikarts. Ze zou graag zien dat meer artsen de opleiding volgen,
vooral voor de sportmedische keuring. Die is voor duiken vrij complex en wordt nog al te vaak
uitgevoerd door artsen met weinig kennis van zaken met een een vals gevoel < veiligheid
kan opzadelt.
Af en toe moeten ze beginnende duikers aanraden om hun verdere opleiding stop te zetten,
bijvoorbeeld mensen met insparinings astma, een aandoening waarbij duiken absoluut
afgeraden wordt. Of mensen met een fors beschadigd trommelvlies, bijvoorbeeld door
vroegere oorontstekingen.
Beginnen met niets
In tegenstelling tot wat vaak verteld wordt, hoeft duiken
niet duur te zijn. Voor een opleiding kom je vaak rond
met palmen, een bril en een buis (om te ademen). De
rest kun je huren in de club of zit vaak vervat in het lid- of
cursusgeld bij een opleiding. Veel winkels verhuren ook
materiaal. Er is heel wat tweedehands te vinden. Je kunt
dus met heel weinig geld instappen om te zien of de sport
je ligt.
Wat ondertussen meer succes kent, is duiken voor mensen
met een handicap. Dat is een specialisatie op zich,
omdat er zo veel verschillende handicaps zijn. Met een
blinde bijvoorbeeld moet er altijd lichaamscontact zijn,
omdat de communicatie alleen op de tast kan verlopen.
Bij mensen met een ernstige verlamming moeten altijd 2
buddy’s mee, omdat de gehandicapte persoon zijn buddy
niet kan helpen. “Veel van die mensen vinden duiken heel
heilzaam en aangenaam”, vertelt De Maeyer.
Ze keert terug naar haar eigen ervaringen en mijmert
over hoe speciaal die rustige onderwaterwereld is, waarin je nauwelijks iets hoort en geluid
9
totaal andere kwaliteiten heeft. Iets waarvoor blinden heel gevoelig zijn. Of het gewichtloos
rondzweven dat ze zelf zo prettig vindt en ongetwijfeld ook heel aangenaam moet zijn voor
mensen die zich door hun handicap nauwelijks nog kunnen bewegen. “Duiken is voor mij
zuivere ontspanning, even weg zijn van de wereld”, gaat ze verder.
“Maar duiken is niet voor zwevers. Je moet je hoofd bij de zaak houden.”
Barges:
“Redenen tot een drankje, traktaat, feestjes”- lijst:
Zoals velen onder jullie al zullen weten, wordt er geregeld een glaasje gedronken in Barges.
Nu ben ik zo vrij om alles (of toch zoveel als mogelijk) even op te lijsten welke de redenen
kunnen zijn voor een drankje en/of een hapje. Het staat jullie vrij om al dan niet mee te
doen met deze leuke nevenactiviteit als duiker (en om de hoeveelheid te bepalen…!). Het
wordt altijd met zeer veel dank en waardering aangenomen door de andere aanwezige
KDK-ers.
Genoeg zo, nu volgt het lijstje: (aanvullingen kunnen natuurlijk altijd hé, via de redactie).
Een doopduik van een beginnende duiker (C-duik van vroeger)
Een uitgesteld traktaat voor een doopduik wegens niet op de hoogte van …
Het behalen van een titel: 1*, 2*, 3* …
Het slagen in een (laatste, moeilijke) proef.
Een verjaardag, die er aan komt of net voorbij is.
Een zoveelste duik die een mooi rond getal vormt.(10, 20, 50, 100, 200 …)
Een zoveelste duik met speciale cijfers: vb 345e duik.(3 opeenvolgende cijfers)
Een laatste duik in Barges voor je op reis vertrekt
Een nieuw logboekje gestart
Een nieuwe aankoop van duikmateriaal en je wil dit delen met ons ….
Zomaar omdat je zin hebt om te trakteren…
Omdat je de bak vergat uit de auto te halen na de boodschappen…
…
Zoals je ziet, zijn alle redenen goed om te trakteren…
Nog even meegeven dat het niet de bedoeling is om elkaar de loef af te steken met de
traktaten. Wat je allemaal meebrengt om te drinken en/of te eten/snoepen speelt geen rol.
Het gaat er om even samen een leuke “après-dive” te hebben, verhalen uit te wisselen,
ervaringen te delen.
Als er dan even geen speciale reden is kan je nog steeds mee naar “de Prince Charles” om
nog even na te praten en te “de-briefen”.
Voila, hopelijk hebben jullie nu inspiratie genoeg gekregen om een leuke
zaterdagvoormiddag door te brengen in Barges.
Groeten en tot in Barges, SANTE!!!
Frederik, Fredje, Fré …
10
WWW.TARCY.BE
Alle duikmateriaal • Onderhoud • Herstellingen • Opleidingen
Vulstation 200/300 bar
HOOGSTRAAT 137 • DEERLIJK • 0479 / 37 02 82
HUIS (VER)KOPEN: bel 056 / 35 20 35
www.vastgoedvandamme.be • e-mail: [email protected]
BIV 502 167
D
U
I
K
S
C
H
O
O
L
VERKOOP - ONDERHOUD - HERSTELLINGEN
DUIKMETERIAAL - VULSTATION
NITROX & TRIMIX 200 - 300 BAR
Alle merken: Mares - Scubapro - Suunto - Aqualung - Bare - Metalsub
Green Force - Sea and Sea - Dive System - O.M.S. - Ikelite
O’Neill - Sealife - Cressi
Koningin Astridlaan 107
www.divingworld.be
7700 MOUSCRON
Tel. 056 / 84 77 67
Open
Fax 056 / 84 12 08
di tot zat: 10.00 - 19.00
[email protected]
zondag & maandag: gesloten

Download Report