Ondersteboven (2+) door Gaia Gonnelli i.s.m. Wiebe

ONDERSTEBOVEN (2+)
GAIA GONNELLI I.S.M. WIEBE GOTINK / DANSMAKERS
JEUGDDANS - 20 oktober 2014 - Lucent Danstheater, Den Haag - Speellijst
★★★☆☆
Kinderlijk zonder kinderachtig te
worden
door Bregtje Schudel gezien 20 oktober 2014
Je zou het ze niet snel nadoen, een dansvoorstelling maken voor
de allerkleinsten. Het is zo’n beetje de moeilijkste doelgroep om
lang geboeid te houden. Maar choreografe Gaia Gonnelli en
muzikant Wiebe Gotink draaien hun hand er niet voor om.
Ondersteboven begint in elk geval goed, wanneer Gotink (die ook
meewerkte aan Gonnelli’s voorstelling Kleur) ontdekt dat niet zijn
instrumenten zelf, maar de standaard waaraan ze hangen onverwachte
geluidjes maakt, van fietsbel tot toeter. Of hij er nu op klopt met zijn vinger,
of aan likt met zijn tong, elk geluidje is anders. Zijn gepingel en
geëxperimenteer doen Gaia Gonnelli ontwaken, al wisselen in het publiek
de meningen wat ze nu eigenlijk is. ‘Het is een jongetje!’ ‘Het is een meisje!’
Slimmerik: ‘Het is een kindje!’ Wie of wat ze ook zij, in opperste
concentratie begint Gonnelli, geholpen door de muziek, zichzelf en haar
omgeving te ontdekken.
Gonnelli en Gotink vormen een mooi duo samen. Hun nieuwsgierigheid en
ontdekkingsdrift zijn aanstekelijk. Gonnelli’s dans is kinderlijk zonder
kinderachtig te worden, Gotink maakt met de minimale middelen de
wonderlijkste muziek. Ondersteboven werkt dan ook het beste wanneer
beide performers samenwerken. Wanneer elke actie, een duidelijke reactie
heeft. Vaak leidt de muziek de dans, soms maakt de dans haar eigen
muziek. Wanneer er of alleen gemuziekt, of alleen gedanst wordt, neemt de
onrust onder de kleintjes toe, hoe mooi zijn serenade of hoe lekker maf haar
dansje ook is. Dat maakt van kinderen zulk intimiderend, maar ook
dankbaar publiek. Als ze ergens iets van vinden, zal je het weten ook.
Gelukkig is Ondersteboven met dertig minuten kijken – en tien minuten
zelf participeren (als bij een vleesgeworden Kietel-me-Ernie maakt Gotink
bij elke beweging een ander raar geluidje) – precies lang genoeg.
Print deze recensie
Foto: Saris den Engelsman
©Theaterkrant 2014
LET OP: op deze recensie rust auteursrecht. Voor geheel of gedeeltelijke
overname, in welke vorm dan ook, is vooraf toestemming nodig van de
uitgever.
Nog geen andere recensies

Download Report