EEn stickEr van dE juf

INTERVIEWS BAS MALIEPAARD fotografie bonnita postma styling anne-marie rem visagie carmen zomers@Yves Rocher/Chi
Een sticker
van de juf
Ooit ging ons hart sneller kloppen
van een verdiend stempeltje of
stickertje in het nagekeken schrift.
Dat waren nog eens tijden.
_ 99
Twee jaar geleden kreeg Corrie Wittebrood (64) een doosje met
ouderwetse beloningsstempels en kwamen de herinneringen aan
haar lagereschooltijd weer boven.
“Toen ik de stempeltjes in dat vergeelde doosje zag, heb ik meteen mijn oude
‘Pas na tien stempels plakte
de juf er een plaatje bij’
schoolschriftjes erbij gezocht. En daar stonden ze: rode en groene stempels
onder een schrijfopdracht of rekentaak, vaak met de opmerking: ‘Vlugger werken,
Corrie!’ Ik was heel precies en daardoor traag. Meteen wist ik weer hoe ik altijd
vol spanning wachtte tot de juf het nagekeken schrift op mijn bank legde. Dan
zocht ik direct op of ik een stempel had verdiend en vergeleek die natuurlijk met
de stempels van mijn vriendinnetjes. Nog mooier was het als je een poesieplaatje kreeg, maar daar moesten we hard voor werken. Pas na tien stempeltjes
Een oud schoolschriftje van Corrie.
plakte de juf er een plaatje bij. Mijn mooiste plaatje was er een met een koning
en een koningin erop, omdat die me deed denken aan de sprookjes van Grimm,
waaruit mijn vader me elke avond voorlas. Thuis hadden ze wel in de gaten dat
ik dol was op stempels, want toen ik een jaar of acht was, kreeg ik van Sinterklaas
een eigen stempeldoos. De dag na pakjesavond mochten we allemaal ons
mooiste cadeautje mee naar school nemen. Ik liet trots de stempeldoos zien.
Mijn juf was er weg van en wilde hem graag lenen voor haar nakijkwerk. Eerst
vond ik dat een eer, maar eenmaal thuis werd ik opeens heel bang dat ik mijn
stempels niet meer terug zou krijgen. Ik was ontroostbaar. ’s Avonds nam mijn
vader me achterop de fiets mee naar het huis van de juf om de stempeldoos op
te halen. Jaren later ben ik de doos alsnog kwijtgeraakt. Maar mijn liefde voor
plaatjes is altijd gebleven. Ik ben heel actief op Pinterest, heb thuis mappen vol
mooie poesieplaatjes en verzamel prachtige, oude schoolstempels.”
Stempeldoosje dat Corrie recent kreeg.
‘Vond ik als kind het mooiste plaatje ooit.’
Jeannet Festen (38) vond het als kind best leuk als de juf ‘prima’
in haar schrift schreef, maar een stickertje van Barbapapa of
Holly Hobbie was een nog grotere beloning.
“In haar bureaula had de juf een ouderwets blikje met stickervelletjes. Zij
bepaalde wat voor plaatje ze in je schrift plakte, je mocht ze niet zelf uitkiezen.
Het was dus elke keer weer spannend welke je kreeg. Op jongensachtige plaatjes zat ik niet te wachten. Het liefst wilde ik een sticker met een ballerina erop
of eentje van Holly Hobbie. Dat getekende meisjesfiguurtje was in die tijd heel
populair, ik had er ook een poesiealbum van. Een sticker van Zwarte Piet was
‘Echt jaren 80: Willie van Maja de Bij.’
ook heel gewild, omdat je die alleen in de korte aanloop naar Sinterklaas kon
krijgen. In de klas vergeleken we onze schriften, dus ik wist precies welke stickers
ik nog niet had. Er was wel sprake van een soort competitie: iedereen wilde zo
veel mogelijk stickers sparen en deed daar extra zijn best voor. Ik weet nog dat
we een leerboek hadden met drie opdrachten per pagina en dat je dan met elke
opdracht apart een sticker kon verdienen. Dat schoot lekker op. Thuis had ik geen
stickervellen, het was echt iets van school. Eén keer per jaar, op je verjaardag,
mocht je zelf een sticker uitzoeken. Als je langs de klassen ging om de andere
leraren op koekjes te trakteren, ging de la open en kwam het doosje met stickers
tevoorschijn. Er zaten ook kaartjes in ter grootte van een post-it, met dezelfde
afbeeldingen als op de stickers. Dan greep ik altijd mijn kans om dat ene fel­
begeerde plakplaatje te kiezen dat ik nog niet had. Een mooier cadeau kon ik
me op zo’n moment bijna niet voorstellen.”
‘Eén keer per jaar, op je
verjaardag, mocht je zelf
een sticker uitzoeken’
‘Holly Hobbie was mijn favoriet.’
‘Barbaborre!’
Docent Nederlands Hanz Mirck (43) geeft zijn leerlingen op een
Apeldoornse middelbare school niet alleen cijfers, maar ook stickers
en like-stempels.
“Een collega vertelde me dat ze in de brugklas stickers uitdeelde aan kinderen
die een goed cijfer hadden gehaald en ik dacht: waarom zou dat niet kunnen in
de hogere klassen? Ik besloot eenmalig, voor de lol, stickers te plakken op de
proefwerkblaadjes van mijn mentorklas 5 havo. Er ging een golf van aangename
verrassing door de klas toen ik de blaadjes uitdeelde. Ze vonden het boven
verwachting leuk en de dagen erna zag ik dat sommigen een foto van hun sticker
hadden geplaatst op Facebook. ‘Een sticker gekregen van meneer Mirck, hoe
cool is dat?’ schreven ze erbij. Voorheen liepen ze niet met goede cijfers te koop,
want dan werden ze algauw voor ‘stuudje’ uitgemaakt. Nu deelden ze hun cijfers
met hun sociale netwerk en kregen ze leuke reacties op de sticker. Vanaf dat
moment heb ik de beloningsstickers in alle klassen ingevoerd. Ik plak vooral
plaatjes van SpongeBob en van stoere auto’s. Later heb ik ergens ook een likestempel gekocht. Die sluit nog beter aan op de Facebookwereld waarin ze leven.
Ik denk dat het succes van de plaatjes en stempels vooral te maken heeft met
het gevoel dat de leerkracht echt aandacht heeft besteed aan je prestatie. Cijfers
zijn onpersoonlijk, omdat ik die bereken aan de hand van het aantal fouten in
een toets. Met een sticker of een stempel geef ik er een persoonlijke waardering
aan: ik ben blij dat je dit cijfer hebt gehaald. Dat is belangrijk voor jonge mensen.
Gerard Reve liet De Avonden er al mee eindigen: ‘Het is gezien’, mompelde hij,
‘het is niet onopgemerkt gebleven.’ Dat is voor mij belangrijker dan de regel ‘boven
een zeven verdien je een plaatje’. Soms beloon ik ook een zes, omdat ik weet
dat die leerling er keihard voor heeft gewerkt.” ●
‘Dislike gebruik ik alleen als een leerling
er echt met de pet naar heeft gegooid.’
‘Met een sticker of stempel
geef ik er een persoonlijke
waardering aan’
‘Stickers van stoere auto’s en
SpongeBob vinden ze het leukst.’
‘Leerlingen krijgen ook
gewoon ouderwets, hand­
geschreven commentaar.’