Eleni Tzatzalos installaties die zij creëert. En, vanuit intuïtie en gevoel. Tzatzalos koerst af op persoonlijke en collectief verankerde ervaringen en herinneringen bij haarzelf en bij anderen. Haar mogelijkheden, materialen en vormen zijn onbegrensd. Tzatzalos bedient zich van uiteenlopende media en middelen, thema´s en uitgangspunten. Video wordt naast film, sculptuur en techniek gebruikt. Zij materialiseert met licht en landschappen; met objecten als boten, tafels en fossielen en vanuit posities als nabootsing, omkering en loutering. Als de draad van Ariadne leidt onze zoektocht ons wellicht tot het wezen der dingen, tot de kern van ons zijn. Een laserstraal glijdt langs en door een tafelblad, projecteert de contouren van hersenen met een lichtstip in hun midden: het licht is de droom, het opstijgen van de geest naar een hoger niveau. Tzatzalos monteerde het licht in Nous (1998), een installatie die model staat voor haar kunstenaarschap. Tzatzalos´ werk is van oorspong ruimtelijk en geïnspireerd op de verhoudingen tussen landschap, natuur en mens. In haar recente werk zoomt zij steeds dichter in op die mens: hij is steeds impliciet, onzichtbaar aanwezig. Als drager of ontheemde (Shelters, 2004), dromer en reiziger (Boten, 2001). Tzatzalos´ objecten komen binnen handbereik. De organisch gevormde sculpturen van bijvoorbeeld kunsthars en rubber zijn draagbaar op huid, heup of om hals. De ruimtelijkheid van haar eerdere installaties verplaatst zich nadrukkelijker naar het rijk van de verbeelding: haar boten nemen je in formatie hemelwaarts weg van hier. Nous is een studie van het menselijk brein, het denken, het dromen, de geest en het onderbewustzijn. Tzatzalos zet er de moderne mens in af tegen de homerische: situeert de mens van nu het bewustzijn in de hersenen, de homerische mens ervoer het middenrif (diafragma) als dé plek waar denken en emotie hun oorsprong vinden. Nous verwijst naar een term van Plato´s ideeënleer: vanuit de zintuiglijke kennis van de mens, klimt de geest (nous) op naar wetenschappelijke kennis om daarna tot het laatste en hoogste niveau te komen: het kritische denken, het ware kennen, handelen en zijn. Tzatzalos (onder)zoekt via verschillende wegen, ingangen en grensoverschrijdingen de ervaringen en interacties van ruimte, omgeving, gevoel en emotie. Vanuit de ratio, want zij raadpleegt archieven en doet research voor de Bodemvondsten worden gerangschikt tot patronen op doek (2006) en Venus (2006) komt ons mensen als mediamiek orakel tegemoet. Waren Tzatzalos´ installaties eerder geënsceneerde voorstellingen, zij 1 nodigt ons nu uit als gast aan tafel. De tafel, die als rode draad door haar werk heenloopt. De tafel die voor Tzatzalos gelijk staat aan de mens. Zij dragen als consoles, geven ons ruimte voor werk, ontmoeting en spiegelen met hun maten het menselijk lichaam. Daarin zijn zij verwant aan de bootvorm. Dit motief refereert aan bewegen, reizen, water, beschutting, de geschiedenis van onze beschaving. De intimiteit van Tzatzalos´ nieuwste werk is de plek waar je uitkomt na ´14 voetstappen Hephaestia´ (1999): je hebt de weg afgelegd en bent aangekomen in het hart van de installatie zelf. De sterk verhalende installatie bestaat uit een foto van een strand met een heuvellandschap op de achtergrond. Voor de foto zijn twee houten vormen opgesteld: een bootvorm en een conische vorm met een afdruk van een voetstap; 14 smalle houten doosjes met kleine objecten in twee rijen van zeven leiden je een landschap binnen. Geen traditionele autonome schilderijen of tekeningen voor Tzatzalos. Als kunstenaar is zij gefascineerd door de verschillende uitingen van conceptuele kunst waarin grenzen van waarneming en interactie worden afgetast en overschreden; door performances als van Beuys en Abramovic gericht op fysiek spirituele ervaringen; door de grootse gebaren van landschapskunst van Morris en Smithson en anderen en door experimenten met installatiekunst, waarin verschillende middelen worden ingezet om de beschouwer uit te nodigen tot emoties en reflecties. Tzatzalos doet dat op basis van een persoonlijke choreo- en iconografie: de dynamiek van natuurlijke elementen en een selectie van objecten en motieven keren steeds terug in haar werk. Landschappen hebben een bijzondere plaats in het werk van Tzatzalos. Zij inspireren haar tot een organische vormentaal en vormen het decor voor zowel de reflecties van de elementen (water, licht) als voor die van de menselijke ziel zelf. Het landschap staat voor Tzatzalos niet voor een romantische ervaring, maar als een ruimte waarmee de mens zich altijd in wisselende posities en fascinaties verhoudt. Tzatzalos´ installatie Kakavos-Antiope (1999) omvat onder meer een foto van een afgegraven berg. De gewonnen minerale klei en vulkanisch glas lieten een terrasvormig vacuüm achter in het centrum van de berg. Als een amfitheater pronkt zij nu in het landschap, klaar voor het oog van de beschouwer, klaar om de ervaring van de schok, de schoonheid, de verwondering en de verbeelding teweeg te brengen. Deze grootschalige transformatie 2 van het landschap vertaalt Tzatzalos kleinschalig naar haar objecten. Door eb en vloed gevormd zandsteen gebruikt zij voor het vormen van een mal om daarmee op haar beurt kunstharsen afdrukken te maken: wat eens stenen waren, bestaan nu als druppels lichtvangend water in Tzatzalos werk. Fascinatie voor relaties tussen binnen en buiten, de eigenheid van materialen en hun interacties karakteriseren het beginpunt van Tzatzalos kunstenaarschap. Druivenranken in de tuin van een tentoonstellingsruimte (Project in situ, 1992) worden door Tzatzalos doorgetrokken tot in de ruimte zelf, zij het in een betonijzeren verschijning. IJzeren draden verbinden de buiten- met de binnenruimte, een verbond dat nog eens wordt versterkt door de schaduwwerking van het licht dat Tzatzalos opvangt in een centraal geplaatst glazen object. Water en licht, zijn belangrijke aanwezigen in de verschillende werken van Tzatzalos. Met haar werk in opdracht Flevo Lacus (1996) bracht zij een ode aan het land en de geschiedenis van de provincie Flevoland. Als uitgangspunt nam zij een luchtfoto van het gebied rondom het laatste sluitgat in de ring van dijken. De vorm ervan werd vertaald naar een kunststoffen bassin, waarin zij het authentieke water uit de nabijgelegen sloten in trilling bracht als een echo van de oerkrachten van het voormalig zeegebied. Het bassin werd geplaatst in een vijfhoekig gebouw en was te zien door een venster. Bij het bassin hoorde een vijfhoekige (in de vorm van het gebouw) betonnen paal waarop de luchtfoto was geborgen. Relaties tussen paal (wegwijzer), gebouw, bassin, binnen en buiten werden hiermee gezekerd. 43 Pessoi in een waterpartij (1989) maakt zij om de werking van de zon en de wind op de omringende vormen van groen en passanten te visualiseren en te laten ervaren. Tzatzalos plaatste 43 ijle kolommen elk op 43 centimeter van elkaar op basis van een door de zonnestand bepaalde relatie en genereerde spiegelende haast schilderachtige effecten van waterlelies en wolkenformaties. Reflecties van oplichtende diabeelden in roterende rood koperen platen (Hellas in Holland, 1989) vormen een environment, waarin de beschouwer wordt opgenomen in de interacties tussen beeld, geluid en licht. Venus´ beeltenis wordt weerkaatst in 3 het metaal met een precisie van 25 seconden per keer analoog aan de waarneembare sequentie van televisiebeelden Fragmentarische beelden treden op in een voorstelling gedicteerd door de elementen en de fracties van tijd. In de bijna twintig jaar dat Tzatzalos kunst maakt, is haar werk constant én in beweging. Verankerd in haar oorspronkelijke inspiraties beweegt haar werk zich van uitbeelding (nabootsing) naar afbeelding, krijgt de menselijke aanwezigheid in haar landschappen meer gewicht en geeft zij de rekwisieten van haar installaties nadrukkelijk een eigen status. Tzatzalos brengt haar oeuvre steeds dichter bij de beschouwer, en bij de kern van haar zijn. Als beschouwer word je bij Tzatzalos´ werk met vragen geconfronteerd. Waar neemt ze je naar toe, wanneer kom je eindelijk op de bestemming aan, is er wel een eindbestemming? Ongrijpbaar, onpeilbaar, traag: begrippen die haaks staan op het hectische leven van 2006 met zijn focus op snelle resultaten en effecten. In zijn totaliteit gezien is Tzatzalos werk als een perpetuum mobile. Op zijn best schenkt het toestel je momenten van eeuwigheid en schoonheid. Als het tegenzit, kom je terecht in de wachtstand en word je uithoudingsvermogen zwaar beproefd. Eleni Tzatzalos (1958) studeerde in de jaren tachtig af van de AKI, monumentaal en audiovisueel (Enschede, 1983-1988). Sindsdien exposeert zij regelmatig in Nederland, Griekenland en andere landen ze voert opdrachten uit en is haar werk in verschillende collecties opgenomen. Atelier Kweekgrasstraat 22, 1313 BX Almere, T +31 36 5363004 – M +31 6 10822164 - E [email protected]. Solo Exposities (selectie) 1988 Environment Provinciehuis Overijssel, Zwolle 1992 Een Dialoog, Galerie Art Space, Rotterdam 4 1995 1998 1999 2001 2004 2008 2010 2010 2010 1993 1993 1994 Oogpunten, Aithousa Technis Nafpliou, Nafplion, GR Installatie ‘14 Voetstappen Hephaestia’, Galerie DE NATRIS, Nijmegen: Kakavos-Antiope, Nieuw Land Poldermuseum, Lelystad Vier installaties. Westergasfabriek, Amsterdam Installatie, Provinciehuis Flevoland, Lelystad Shelters, Galerie Suzanne Biederberg Amsterdam Ne quittez pas, Galerie Suzanne Biederberg, Amsterdam Museumnacht, Lykion Ellinidon, Athene, Griekenland Museumnacht ,Hellenic American Union, Athene, Griekenland Tanz mit mir, Galerie KunstAg, Hengelo 1995 1996 1997 2000 2003 2004 2007 2008 2011 2012 Muurschildering Dierenkliniek, Enschede Goros, schilderij/wand, Athene (GR) Project Oogpunten en obs De Vedelaar, educatief project, schilderijen/wand, Almere TNO Product Centrum, Delft Project Dijkwacht, 10 Jaar Flevoland, Provincie Flevoland, locatie Zeewolde SaKo Flevoland, twee objecten, Lelystad Diascoop, Filmmuseum Amsterdam Cycladic Museum, Athene (GR) Wandcompositie, ROC Almere IGT Testing Systems, Bronzen beelden 25 jarig jubileum, Amsterdam Van Klein naar Groots, Multidisciplinair project met 900 kinderen, Almere-Haven Project Textielmuseum Audax, Tilburg Project Textiel en Dans Cultural Heritage of Pastoral Life: Architecture and Art Groepstentoonstellingen (selectie) 1989 Hellas in Holland, Allard Pierson Museum, Amsterdam 1989 43 pessoi, Kunstlijn/Artline, Kasteel Den Berg, Zwolle o.a. 1990 Choane, Sokkelroute, Goor 1991 Installatie Christoforus, Bergkerk Deventer, 1998 Zweet -νους-, Museum De Paviljoens, Almere 1998 Anafores, Galerie Suzanne Biederberg, Amsterdam 1998 Art Athina 6-’98, Aithousa Technis Nafplion Athene, GR 2000 Galerie d`art contemporain du college Jaques Cartier, Chauny, Frankrijk 2000 Pastorale, ware poldermodellen, Museum de Palviljoens, Almere 2001 Diascoop, Maritiem Museum, Willemstad, Curaçao en Arti & Amicitiae, Amsterdam 2002 Sights, Suzanne Biederberg Gallery, Amsterdam 2005 Installaties, Corrosia, Almere 2006 Art Amsterdam, Galerie Suzanne Biederberg, Amsterdam 2008 Multi Media exhibition, Political landscapes / contemporary landscapes, Heraklion, Kreta, Griekenland 2009 Lanscape Stories, Tower Clock Museum, San Marco Dei Cavotti, Italie 2009 Landscape Stories, Bath of the Winds, Athene 2010 Art-Athina 2010, Les Enfants de la Mère Sotte, Artists Books 2011 L-OLI-VIER-R, Meknes, Marokko 2010 Erysichton, Contemporary aspects of the Myth, Kanellopoulos Museum, Eleysis 2011 Ex votos of Europe, Museum Kresow w Lubaczowie, Polen 2011 A world of votive offerings, Greek American Union, Athene 2011 Contemporary view, Ancient Cultures, Heracleidon Museum, Athene 2011 Kunstzee, Zeevang 2012 Atelier Theo Wolvecamp (COBRA) – Het Lambooihuis, Hengelo Cultural Centre “Hellenic Cosmos” Tuesday, 15th October 2013 In collecties (selectie) 1988 Provincie Overijssel, Zwolle 1995 IGT Testing Systems, Amsterdam 1993 Goros, Athene (GR) 1995 TNO Product Centrum, Delft 1997 Gemeente Almere 1998 Collectie F. Kyriakopoulos (GR) 2000 Collectie Silver & Baryte Ores Mining (GR) 2000 Interamerican, Brussel 2001 Provincie Flevoland, Lelystad 2005 Collectie N. Kyriakopoulos (GR) 2008 RABO bank, Almere 2010 ART SHOP Griekenland Opdrachten/Projecten (selectie) 1990 Watertuinen, Loozen 1992 IGT Testing Systems, design emaille behuizing, Amsterdam 5
© Copyright 2024 ExpyDoc
