DVHN-2014 Wim Huiting

02 juli 2014 , pag. 14
INTERVIEW WIM HUITING
Wim Huiting is directeur van basisschool ’t Sterrenpad in Nuis en al
veertig jaar werkzaam op diezelfde school. Vastgeroest is hij allerminst;
Huiting heeft een heel eigen visie op het onderwijs.
¬ Wim Huiting voor ’t Sterrenpad. Het kunstwerk tegen het hek verbeeldt de vijf instellingen die er onderdak vinden.
Foto Geert Job Sevink
ef denken
en is dee basis’
‘Creatief
Geert Job Sevink
GROOTEGAST ‘Hmm, merkwaardige
muur’, denk je als je aankomt bij het
huis van Wim Huiting (61) in Grootegast. ‘Hier kan het niet zijn’.
Huiting is directeur van basisschool ’t Sterrenpad in Nuis en al
veertig jaar werkzaam op diezelfde
school, die voorheen De Kring heette. Wie hem ontmoet, wordt gedwongen zijn verwachtingspatroon
ten aanzien van verstokte onderwijzers drastisch bij te stellen. Die
merkwaardige muur heeft hij eigenhandig gemetseld. Sterker nog, die
muur verbergt een huis dat hij van A
tot Z zelf heeft ontworpen en gebouwd. Of nou ja, huis... Eigenlijk
zijn het drie huizen, die elk hun totaal eigen karakter hebben.
Net zo onconventioneel als zijn
woning zijn Huitings ideeën over
het onderwijs, over kinderen en wat
zij nodig hebben. Hij begint meteen
maar te vertellen dat hij eigenlijk helemaal geen onderwijzer had willen
worden. ,,Het stond als beroep onderaan mijn lijstje. Maar het is het
gaafste beroep dat er is. Het is een
hobby en daarnaast kan ik dit doen’’,
zegt hij, terwijl hij om zich heen gebaart.
Hij doelt daarmee niet alleen op
het zelf bouwen van zijn huis, maar
ook op zijn kunstenaarschap, waarvan talloze schilderijen en objecten
getuigen. Huiting kwam in het onderwijs terecht nadat hij de militaire
dienst weigerde en een alternatieve
dienstplicht moest vervullen. Dat
werd De Kring in Nuis.
,,We krijgen op onze school vaak
leerlingen die op een andere school
zijn vastgelopen’’, zegt hij. ,,Vaak zijn
dat de intelligentste kinderen; klassikaal onderwijs is voor kinderen die
hun hersenen thuislaten. Ik denk altijd dat kinderen hoogbegaafd worden geboren en dat wij, volwassenen, daarvan 80 procent vernielen.’’
De meeste onderwijskrachten onderschatten hun leerlingen, meent
Huiting. ,,Je zou veel breder met je
hersenen bezig moeten zijn, met
muziek, sport, natuur, sociale vaardigheden, kunst en cultuur. Het is
een uitdaging voor de school om
leerlingen te stimuleren alles uit
zichzelf te halen. Als je op alle fronten wordt uitgedaagd, dan heb je
daar je hele leven wat aan.’’
Die brede ontwikkeling noemt hij
meervoudige intelligentie. En die is
lastig te testen. ,,We maken wel gebruik van Cito-toetsen, maar alleen
om de resultaten te vergelijken met
die van de vorige toets, om te zien of
een leerling zich ontwikkelt. Verder
zeggen die scores niet zoveel. Als je
alleen maar voor scores gaat, dan
vergeet je te leren leven. Wat het bedrijfsleven nodig heeft, zijn mensen
die flexibel en creatief zijn. Niet
mensen die alleen maar hoog scoren
op de Cito-toets. Creatief denken
leidt tot oplossingen die vernieuwend zijn en zorgen dat je verder
‘Ik stond altijd
op de gang en
snapte niet wat
ik op school deed’
kunt. Dat zou elk kind moeten leren.’’
Dat doet de vraag rijzen wat voor
leerling Huiting zelf was. ,,Ik stond
altijd op de gang en snapte niet wat
ik op school deed’’, vat hij zijn
schoolcarrière samen. Bovendien
was hij ‘dyslectisch als een deur’.
,,Maar daarom kan ik nog wel een
mooie brief schrijven’’, zegt hij. ,,Gelukkig heb ik een secretaresse en samen maken we er een mooie brief
van. Als je in een bepaald vak niet
goed bent, kun je je energie beter steken in de vakken waarin je wel goed
bent.’’
In Jenaplanschool ’t Sterrenpad
zijn twee basisscholen, de buitenschoolse opvang, de kinderopvang
voor 0- tot 4-jarigen en kinderdagcentrum Maricja voor meervoudig
gehandicapten
ondergebracht.
Naast de ingang staat op een bord de
tekst: ‘Ik ben, jij bent, wij zijn... samen’.
Die integratie vindt Huiting belangrijk. ,,De kinderen van Maricja
hebben maatjes in de groepen 7 en 8.
Dat zou je eens moeten zien. De
grootste boef doet dat geweldig. En
leerlingen uit de hogere groepen
helpen leerlingen uit de lagere groepen. Dat is voor beiden goed, want
als je iets aan een ander uitlegt, leer
je het zelf nog beter. Wij vinden wat
wij doen heel gewoon, maar ze zijn al
vanuit Japan, Rusland, Duitsland en
België bij ons wezen kijken.’’
Het Jenaplanonderwijs is gericht
op samen doen en breed opvoeden.
Huiting: ,,De school is een gemeenschap waar je alles leert. Wat we doen
is je motortje van het leren wakker
maken. Als je echt leert, krijg je een
veel beter beeld van jezelf.’’
Bij dat leren hoort ook een gebouw waar het prettig vertoeven is.
Drie jaar geleden betrokken de scholen een nieuw pand, dat opvalt door
zijn architectuur. Niet verrassend
dat Huiting zelf een vinger in de pap
had bij de totstandkoming van het
ontwerp. Want: ,,Een gebouw moet
niet alleen mooi zijn, maar ook voldoende zuurstof en licht binnenlaten en een goede akoestiek hebben.
Al die dingen maken het rustiger en
vriendelijker en zijn van positieve
invloed op het leren.’’
Na veertig jaar in het onderwijs
kun je Huiting niet betrappen op
vermoeidheid. Integendeel: ,,Ik geniet elke dag en heb het gevoel dat ik
nog maar net begin.’’