27e jaargang • april 2014 nummer 4
TRIATHLON/DUATHLON
Het gevoelige zadel
EK/NK Powerman
Horst
Interview
Erik-Simon Strijk
MAGAZINE VOOR DUATHLON EN TRIATHLON
KLIK HIER VOOR
EEN VIDEO
OVER PEARL
IZUMI PROJECT
E-MOTION
KLIK HIER VOOR DE
SPECIALE WEBSITE
VAN PROJECT
E-MOTION
Pearl Izumi
zoekt Testlopers
MELD JE VOOR 17 MEI 2014 AAN!
Voor het testen van Pearl Izumi’s E-Motion schoenencollectie zoekt Pearl Izumi testlopers die door
middel van hun gebruikservaringen feedback kunnen geven. Deze schoenen worden u door Pearl Izumi
gratis aangeboden. Voor meer informatie kunt u zich bij een van de onderstaande dealers melden:
NEDERLAND Athlete Fitting, Ninovesteenweg 84, 9320 Erembodegem • Runnerswolrd, Kruisstraat 7, 2011 PV
Haarlem • De lopende zaak, Plataanstraat 44, 2803 XP Gouda • Run Inn, Händelstraat 102, 3533 GM Utrecht • Ron for
Run, Rechtstraat 35, 6221 EG Maastricht • www.futurumshop.nl • Schutrups, Zuiderhoofdstraat 13, 7875 BW Exloo
• Athlete, Koningsweg 30, 9731 AT Groningen BELGIË Jogging plus Brussel, Rue Du Luxembourg 6, 1000 Brussel •
Runners Service Lab Zwijndrecht, Westpoort 68, 2070 Zwijndrecht • Runners Service Lab Paal-Beringen, De Weven
7, 3583 Paal-Beringen • Bergh sports Brugge, Gistelsesteenweg 245, 8200 Brugge • Runners Service Lab Gent,
Antwerpsesteenweg 192, 9040 LUXEMBURG Gent Peters Sport Luxembourg, Rue Des Joncs 19, 1818 Howald
VOORWOORD
De Nederlandse Triathlon Bond (NTB) overkoepelt alle
multi-disciplinaire duursporten en is aangesloten bij
het NOC*NSF, ETU en ITU. Triathlon Sport is het
officiële bonds­orgaan van de NTB met daarin aandacht
voor zomer- en wintertriathlon, duathlon en andere
duursportcombinaties. Triathlon Sport verschijnt 12
keer per jaar. Het volgende nummer van Triathlon Sport
verschijnt in week 20 - 2014.
Uitgever
Ying Media bv i.s.m. Nederlandse Triathlon Bond
Ying Media bv
Ying Mellema
Zwarteweg 3
8603 AA Sneek
Postbus 4016
8600 GA Sneek
T 06 – 100 42 999
E [email protected]
NTB
Wattbaan 31-49
3439 ML Nieuwegein
Postbus 1267
3430 BG Nieuwegein
T 030 – 7513770
F 030 – 7513771
E [email protected]
I www.triathlonbond.nl
Hoofdredactie
Roel Kerkhof
Coranthijnestraat 22, 9715 RH Groningen
T 050-5715440
E [email protected]
Eindredactie
Nederlandse Triathlon Bond
Redactieraad
Christie Brouwer
Peter Dillo
Medewerkers
Pieter van der Meer, Kitty van Bloois, Norbert
Veringmeier, Guido Vroemen, Marco van der Ham
(fotografie), Jojanneke van der Ham (fotografie) en
Marcia Jansen.
Geduld betrachten
Twee maanden geleden keerde ik terug van een reis rond de wereld in 230 dagen. Het
was prachtig en het was geweldig, maar er kleefde ook één nadeel aan: bij terugkeer
was de conditie gereduceerd tot nul. Dat was even slikken voor de wedstrijdsporter in
mij. Zomaar weer de training oppakken bleek geen sinecure, ondanks het voor de tijd van
het jaar zachte weer. Na maanden gevuld met vooral zonneschijn, palmbomen, stranden
en tropische temperaturen is tien graden Celsius het nieuwe vriespunt, wordt elk wolkje
geïnterpreteerd als een naderende regenbui, voelt windkracht drie aan als windkracht vijf
en lijkt elk viaduct op de Cauberg. En dan die eerste kilometers op de fiets. Au, zadelpijn
(waarover in dit nummer van Triathlon Sport meer). Kortom, het kost nogal wat moeite
om weer de eerste schreden op het sportieve pad te zetten.
De eerste fietstraining was niet bemoedigend. Het was als het Noorse schaatsen
tijdens de Winterspelen in Sotsji: beschamend. Met een gemiddelde van 24 km/uur
en een hartslag die een flinke intervaltraining deed vermoeden legde ik mijn eerste
trainingsrondje van 33 kilometer af. De benen na afloop als lood, zo zwaar. Het eerder
altijd zo geliefde carbon ros bleef vervolgens negen dagen op stal. Pas daarna durfde ik
het weer aan. Zonder metertjes deze keer. De getalletjes demotiveerden alleen maar.
Na een aantal korte fietstrainingen volgde de eerste clubtraining. Het werd een lesje in
nederigheid: het gezamenlijk inrijden voelde als een trainingsblok, de toerders binnen
de club kwamen informeren waarom mijn kopbeurten zo kort waren en tijdens de lange
duurrit die volgde namen trainingsmaatjes die ik de jaren ervoor graag op de pijnbank
legde revanche. Veel hoefden ze daarvoor niet te doen – het licht verhogen van het
(rustige) duurtempo was al voldoende om me naar adem te doen happen.
Ying Media bv
Ying Mellema
Zwarteweg 3, 8603 AA Sneek
Postbus 4016, 8600 GA Sneek
T 06 – 100 42 999 | E [email protected]
Inmiddels zijn we een paar weken – en verschillende overgeslagen clubtrainingen –
verder. De trainingsdiscipline is nog steeds matig, het uithoudingsvermogen wordt
maar langzaam beter. Langzamer in ieder geval dan ik had gehoopt, maar dat is sporters
eigen, zo blijkt ook uit het interview met Erik-Simon Strijk in dit nummer van Triathlon
Sport. Duursport bedrijven betekent vooral ook veel geduld hebben. En wie – zoals
ik – over weinig talent beschikt, moet extra geduld betrachten. Ik weet hoe het werkt,
heb eerder met dit bijltje gehakt, maar toch. Mijn bewondering voor atleten die na een
lange periode van blessure- of ander leed weer het beste uit zichzelf weten te halen - en
überhaupt voor atleten die door jarenlang in hun sport te investeren de top bereiken wordt er alleen maar groter door. Nu ikzelf nog. Misschien helpt het om weer een doel te
hebben. Over vijftien maanden word ik vijftig (nogmaals au). Nieuwe leeftijdscategorie,
nieuwe kansen. Maar het lijkt nog zo ver weg…..
Opmaak
ROEL KERKHOF
Frans van Dam, Quod Media Heerenveen
INHOUD
Aan dit nummer
werken verder mee
Delly Carr (fotografie), Albert Esschendal (fotografie),
Sonja Jaarsveld (fotografie), Richard Jong-A-Pin, Jeroen
B. Koppenberg (fotografie)en Tom Smit (fotografie) .
Advertentie-exploitatie
Abonnementen
Alle NTB-leden krijgen het bondsblad Triathlon Sport thuis
gestuurd. Voor niet-leden kost een los abonnement
€ 35,- (buitenland € 50,-) Jaarabonnementen worden tot
wederopzegging aangegaan.
Opzegging van een abonnement dient uiterlijk voor 1
december van het lopende abonnementsjaar te geschieden,
anders wordt dit automatisch verlengd met een jaar.
Adreswijzigingen dienen uiterlijk een maand voor het
verschijnen van het eerstvolgende nummer binnen te zijn.
U kunt uw adreswijziging sturen per e-mail naar
[email protected] of per post naar
Postbus 1267, 3430 BG Nieuwegein.
Niets uit deze uitgave mag worden verveel­vuldigd
en/of openbaar gemaakt op welke wijze dan ook,
zonder een vooraf verkregen, schriftelijke
toestemming van de uitgever.
JUNI
april 2014
2014
COLOFON
Verslag: Wind scherprechter bij EK/NK Powerman Horst ���������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������
Interview: Erik-Simon Strijk blijft ondanks geldgebrek ambitieus ����������������������������������������������������������������������������������������
Verslag: Teun Sweere en Roos Hoogeboom winnen zomers NK wintertriathlon in Enschede ����
Training: Weet wat je traint, bepaal de eigen trainingszones ���������������������������������������������������������������������������������������������������������
Tri Kort: Nieuw fietsparkoers Challenge Almere-Amsterdam, John Hellemans stopt, Het
triathlongevoel van Bram Bakker, Medische Post: zadelpijn, Organisatie in Beeld:
Oostermeent Triathlon Huizen, column eigenwijzerman, Juniorenpraat: Thijs Wiggers �����
Materiaal: Zadels, een kwestie van gevoel ������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������
Actueel: Triathlon Abu Dhabi, Ironman Zuid-Afrika, WTS Auckland ���������������������������������������������������������������������������������
4
10
14
20
22
36
42
Foto cover: Heleen bij de Vaate Nederlands kampioene duathlon lange afstand in Horst. (foto Hamperium.com)
3
april 2014
KLIK HIER VOOR
EEN VIDEOVERSLAG
VAN POWERMAN
HOLLAND
Rob Woestenborghs
completeert palmares
met Europese titel.
Gone with the wind
Bij het EK en bij het NK duathlon lange afstand konden tijdens de Powerman
Holland in Horst vier nieuwe kampioenen worden gehuldigd. In winderige
condities gaf het fietsonderdeel de doorslag. De Belg Rob Woestenborghs en de
Duitse Jenny Schulz veroverden de Europese titels. Triatleten beheersten de NKpodia. De nationale titels waren voor Evert Scheltinga en Heleen bij de Vaate.
Tekst Roel Kerkhof | Foto’s Hamperium.com
4
Eén ding was zeker voorafgaand aan de
tiende nationale titelstrijd op de duathlon
lange afstand: er zou een nieuwe Nederlands
kampioen bij de mannen komen. Al die tijd was
die titel het domein van de echte specialisten.
Alleen Robert van der Werff schoof daar in
2006 tussen, maar met drie titels voor Armand
van der Smissen en de laatste vijf jaar steeds
Wim Nieuwkerk op de hoogste trede van
het NK-podium wisten de pure duatleten
steeds weer de aanval van de triatleten af te
slaan. Nieuwkerk zette na de World Games
in Cali vorig jaar echter een punt achter zijn
topsportcarrière terwijl de schier onverslijtbare
Van der Smissen (45 inmiddels) zich vlak voor
het EK liet overschrijven naar de age group
serie (waar hij de Europese titel H45 veroverde).
De nieuwe favorieten: twee triatleten, Evert
Scheltinga en Mark Oude Bennink, beiden
debuterend in de Powerman Horst.
Lacune in palmares
Met anderhalve minuut voorsprong kon
Woestenborghs met een gerust hart aan de
laatste loodjes beginnen om vervolgens in
2.43.34 uur te winnen. De stevige wind was
tijdens het fietsonderdeel zijn vriend geweest.
“Dat maakte de race hard, daar hou ik wel
van. De Europese titel ontbrak nog op mijn
palmares. In het verleden had ik vaak te veel
zelfvertrouwen en ging het vervolgens mis. Die
fout maak ik niet meer.”
Race goed indelen
Achter de drie podiumplaatsen werd het
klassement nog danig door elkaar gehusseld
met een opvallende rol voor Scheltinga die
ondanks kramp op de fiets oprukte van de
dertiende naar de vierde plaats in de race.
Tijdens de tweede run viel hij weer terug
naar plaats acht in het EK, maar de nationale
titel kwam nooit in gevaar. Mark Oude
Bennink startte ondanks ziekte in de week
voorafgaand aan Horst weliswaar sneller dan
zijn Team4Talent-collega, maar liet deze in het
tweede deel van de eerste run gaan om hem
pas na de finish weer terug te zien.
Niet alleen zou er met zekerheid een nieuwe
Nederlands kampioen worden gehuldigd. Bij
afwezigheid van de Belgische titelverdediger
Bart Aernouts zou er ook een nieuwe Europees
kampioen komen. Zijn landgenoot Rob
De twee Powerman-debutanten hadden
Woestenborghs was de grote favoriet. De
problemen gekend de race goed in te delen.
37-jarige duatleet uit Oudenaarde won in de
duathlonsport al alles wat er te winnen valt.
Vorig jaar was zelfs zijn beste jaar met een
tweede wereldtitel op de korte afstand tijdens
de World Games in Cali en de wereldtitel op
de lange afstand tijdens de Powerman in
Zofingen. Een Europese titel ontbrak echter
nog. De concurrentie zou vooral uit het eigen
– Belgische – kamp komen. Dat de Fransman
Benjamin Choquert in de eerste run van 15
kilometer ruime anderhalve minuut voorsprong
nam, baarde niemand echt zorgen. Uit de
Franse GrandPrix was bekend dat diens fietsen
van aanzienlijk minder niveau is.
Dat bleek. Al na één ronde van 20 kilometer
fietsen was Aernouts de nieuwe leider, gevolgd
door zijn vijftien jaar jongere landgenoot
Kenneth Vandendriessche, de Fransman
Yannick Cadalen en de derde Belg Pieter
Rijnders. De topdrie zou tijdens de resterende
40 kilometer fietsen en de afsluitende run van
7,5 kilometer niet meer van positie wisselen.
april 2014
EK-NK Powerman Horst aan de Maas, 13 april
Nederlandse titel voor
Powerman-debutant Evert Scheltinga.
>>>
5
JUNI 2014
“Het is mooi om daar dan een zilveren
medaille aan over te houden.”
Mark Oude Bennink
op weg naar zilver.
“Enerzijds weet je dat je
in de eerste run je eigen
tempo moet lopen omdat
de wedstrijd nog lang
is, anderzijds wil je ook
andere atleten niet laten
gaan. Daardoor liep het
niet helemaal lekker,” aldus
Scheltinga, voor wie het zijn
eerste wedstrijd langer dan
twee uur was. “De eerste vijf
kilometer op de fiets vloog ik
iedereen voorbij, maar op het
eerste viaduct kreeg ik meteen
kramp in de kuit. De passages
door Horst bleef ik daar last
van houden, maar op de
rechte stukken ging het super
hard. De laatste 5-10 kilometer
fietsen voelde ik dat ik
langzaam leegliep. De tweede
run was daarna overleven.
Alles zat vast. Het fietsen
geeft echter vertrouwen; ik
weet dat het in de triathlon
nog harder kan.”
jaar.” Daarin koos hij met
steun voor Team4Talent
voor fulltime sporten. “Ik
ben in die tijd harder gaan
zwemmen, fietsen en lopen,
maar in de resultaten kwam
dat er niet echt uit. Maar ik
miste vooral het werken met
m’n hoofd”, motiveert de
nummer twee van het NK zijn
keuze om naast zijn sport te
gaan werken. “Om mezelf te
motiveren had ik met Horst
voor een vroeg seizoensdoel
gekozen om naartoe te
werken. Het is mooi om daar
dan een zilveren medaille aan
over te houden.”
De strijd om het brons leek
lange tijd te gaan tussen
Alexander Picard en Gerben
Schreurs, maar beiden
kwamen in de slotrun de man
met de hamer tegen. Peter
>>>
Res maakte daar ondanks
Vroeg seizoensdoel
Oude Bennink stond met
vertrouwen, maar ook
enigszins onzeker aan de start.
“Ik wist dat mijn lopen wel
oké was, maar omdat ik wat
ziek ben geweest en sinds kort
fulltime werk, was ik bang dat
ik mezelf op het einde tegen
zou komen. Dat viel mee.
Ik teer toch nog een beetje
op de vele trainingsarbeid
van de afgelopen twee
6
Peter Res realiseert
droomdoel: NK-brons.
EK-NK Powerman Horst aan de Maas, 13 april
een tijdstraf van dertig seconden wegens te
laat afstappen bij de tweede wissel optimaal
gebruik van door na 2012 voor de tweede keer
brons te veroveren in het NK. Daarmee stond
een derde triatleet op het NK-podium. “Dit
was mijn droomdoel omdat ik ervan uitging
dat Evert en Mark toch te sterk zouden zijn.
Onderweg had ik er geen fiducie in, maar je
weet nooit op de lange afstand. Omdat ik de
hele tijd alleen fietste was ik in staat goed te
eten en te drinken. Tijdens de tweede run kon
ik daardoor goed doorschuiven.”
Vrouwenwedstrijd
Dan de vrouwenwedstrijd. Ook daarin was
een nieuwe Europees kampioene verzekerd.
Bij afwezigheid van zowel de nummers 1 als 2
van vorig jaar schoof de nummer 3 van 2013,
april 2014
Toch nog een keer
duathlontitel voor
Heleen bij de Vaate.
de Duitse Jenny Schulz, door naar de gouden
positie. Dat deed ze op indrukwekkende wijze.
Nadat de Française Sabrina Montmarteau in
de openingsrun al snel op avontuur ging om
veertig seconden voorsprong te nemen op
een achtervolgend groepje, liet Schulz tijdens
het fietsonderdeel geen spaan heel van de
tegenstand. Met een toegift van maar liefst
4,5 minuut kon ze aan de tweede run door de
straten van Horst beginnen. “Hat was mijn
tactiek om terughoudend te lopen om dan
op de fiets zoveel mogelijk afstand te nemen,
maar dat het gat zo groot zou zijn verraste mij
ook”, zei Schulz na haar winst in 3.03.54 uur.
Montmarteau werd tweede, terwijl de Deense
Susanne Svendsen in een ultieme sprint met
de Française Isabelle Ferrer het brons voor zich
opeiste. >>>
7
JUNI 2014
De Nederlandse vrouwen kwamen niet in
de buurt van het EK-podium. De strijd om de
nationale titel verliep evenwel dramatisch.
May Kerstens leek vanaf het begin onbedreigd
op prolongatie van de Nederlandse titel af te
stevenen toen ze in vijfde positie in het EK in
de laatste fietsronde een rode kaart getoond
kreeg wegens stayeren. Ze was verbijsterd. “Ik
snap hier helemaal niets van, ik heb nog nooit
gestayerd. Katrin Esefeld die de hele tijd achter
me had gereden kwam me vlak voor een bocht
voorbij rijden, een age grouper ging er ook nog
voorbij, waardoor iedereen in de bocht in elkaar
schoof. Ik kon geen kant op, maar kreeg meteen
een rode kaart.”
Oeps,
Heleen bij de Vaate was de eerste Nederlandse
die haar langs de kant zag staan. “Ik dacht:
oeps, de Nederlandse titel is in beeld.” De
geroutineerde triatlete liet zich de kans om op
39-jarige leeftijd voor het eerst een nationale
duathlontitel in de wacht te slepen niet
ontglippen. De verrassende debutante Lucie
van Genugten lag weliswaar slechts veertig
seconden achter Bij de Vaate, maar met
een vrachtwagen aan ervaring op de lange
afstand liet ze de atlete van de Nijmeegse
triathlonvereniging Trion niet meer dichterbij
komen. Het brons ging naar Carla van Rooijen,
haar eerste podiumplaats bij een NK duathlon.
De in Frankrijk woonachtige Bij de Vaate zag
de voorbije jaren de Powerman Horst vaker
slecht dan goed verlopen, maar nu straalde ze
na 3.11.38 uur sporten van oor tot oor. “Dit was
een gedegen race na een goed trainingskamp
op Fuerteventura en veel intensiteit in de
laatste weken. Ik heb daardoor meer snelheid
en kracht opgebouwd, die ik hoop mee te
nemen naar de rest van mijn seizoen. Door
alle trainingsarbeid was ik de week voor de
wedstrijd heel moe, wat me wat onzeker
maakte, maar ik merk nu dat de conditie goed
is. Deze tijd was mijn doel en met een zesde
plaats in het EK en de nationale titel ben ik dik
tevreden, al voelt het wel een beetje dubbel dat
ik niet met May heb kunnen strijden.”
MAGERE BEZETTING
EK sprintduathlon
Voor de tweede keer stond er in Horst naast
het Europees kampioenschap duathlon lange
afstand tevens een EK sprintduathlon op het
programma. De bezetting was mager.
“De meeste landen nemen dit kampioenschap
helaas nog niet serieus”, constateerde
bondscoach Armand van der Smissen. Bij de
mannen ging de titel naar Sergio Silva. De
Portugees was in 2011 al eens wereldkampioen
duathlon, maar moest die titel inleveren nadat
de dopingcontrole na de finish een positieve
plas opleverde. Beste Nederlander was Maikel
Zuijderhoudt op de zevende plaats. Samen met
twee Belgen ontsnapte hij in de slotfase van
het fietsonderdeel, maar door een verloren
fietsschoen in de wissel leverde hij de kleine
tijdwinst meteen weer in.
8
Bij de vrouwen kleurde de wedstrijd achter
het podium met de Duitse winnares Franziska
Scheffler opvallend oranje. Voormalig
schaatsbelofte Pien Keulstra was op de vierde
plaats de beste Nederlandse, wat tevens
goed was voor de zilveren medaille bij de
neo’s. Keulstra liet eerder dit jaar weten de
schaatssport vaarwel te zeggen. Ze was het
strakke trainingsregime beu. “Ik wil de vrijheid
hebben om dingen te doen die ik leuk vind,
zoals duathlon.” In de wedstrijd voor age
groupers – die veel weg had van een open Brits
kampioenschap - was de oogst met slechts twee
gouden medailles voor Erik van der Heijden (H20)
en Bert Streumer (H65) mager te noemen. De
paratriatleten voegden daar titels voor Geert
Schipper (PT1), Albert Nap (PT5), Saskia de
Ouden (PT3) en Joleen Hakker (PT5) aan toe.
Eerste duathlon ooit
Iemand anders die van oor tot oor straalde was
Van Genugten, die amper kon bevatten dat
ze in haar eerste Powerman ooit meteen het
NK-zilver omgehangen kreeg. Tot een jaar of vijf
geleden was ze nog een vrijwel onbeschreven
sportblad. “Toen ben ik met triathlon
begonnen. Omdat het zwemmen verreweg
mijn zwakste onderdeel is, wilde ik het nu
eens op de duathlon proberen. Dit was mijn
eerste echte duathlon ooit. Podiumambities
had ik niet. Anderen hadden hun sporen meer
verdiend. Uiteindelijk viel het me mee.
Ik heb de hele wedstrijd mijn eigen tempo
aangehouden en ben nooit echt kapot gegaan.”
Van Rooijen had de Powerman Holland in haar
wedstrijdprogramma opgenomen omdat ze
na tal van avonturen op de hele triathlon in
de Powerman Zofingen een nieuwe uitdaging
ziet. “Ik heb goed afgezien en een pr gelopen
op de 10 kilometer, maar dat ik hier derde word
komt natuurlijk vooral doordat May niet kon
finishen.”
april 2014
EK-NK Powerman Horst aan de Maas, 13 april
Aan het einde van de dag was er weer het
medaillespektakel met ontelbare huldigingen
voor het EK en NK. In de age group categorieën
waren er Europese en Nederlandse titels voor
Armand van der Smissen (H45), Edwin Ophof
(H50), Jack Niessen (H55), Bart Mulders (H60)
en Petra Martens (D55). Grada Boschker (D35)
veroverde eveneens Europees goud. Nationale
titels waren er verder voor Mark Overtoom
(H40), Hans van Wijk (H65), Jos Put (H75),
Jacomina Eijkelboom (D40) en Marian van Hilst
(D45).
KLIK HIER voor alle
uitslagen van de
Powerman Holland
Verrassend zilver voor
duathlon rookie
Lucie van Genugten.
KLIK HIER VOOR
EEN VIDEOVERSLAG
VAN DE EK
SPRINTRDUATHLON
9
april 2014
Platzak de
triathlonwereld
veroveren
Vier jaar geleden stopte Erik-Simon Strijk met werken om zich
fulltime aan de triathlonsport te kunnen wijden. Doel: aansluiting
bij de wereldtop op de lange afstand. Vorig jaar beleefde Strijk
een hoogtepunt met de Nederlandse titel in Almere. De volgende
stap is internationaal oogsten, maar het spaargeld is op. Een niet
onaanzienlijk probleem, maar de atleet blijft optimistisch. “Over twee
of drie jaar moet ik een Ironman kunnen winnen.”
10
Tekst Roel Kerkhof | foto’S Hamperium.com
“Met sportieve druk - die er altijd wel is - kan ik
goed omgaan, maar de afgelopen twee jaar heb ik
gemerkt dat ik financiële druk wat lastiger vind.
Soms ben ik daar zelfs tijdens de race mee bezig.”
Als aanstormend talent had Erik-Simon Strijk
de droom om ooit deel te kunnen nemen aan
de Olympische Spelen. Als mindere zwemmer
bleek dat echter een onhaalbaar doel. Maar
met aanleg voor de lange afstand was een
nieuwe droom snel gevonden: deelname aan
de Ironman Hawaii. Niet louter om deel te
nemen, maar om zich te meten met de beste
triatleten ter wereld. Vier jaar geleden ging
daarom het roer om. Strijk stopte met werken
om te kiezen voor het onzekere bestaan van
fulltime, professioneel triatleet. Sindsdien
is veel progressie geboekt. Vorig jaar werd
in Almere voor het eerst de nationale titel
op de lange afstand veroverd en werd de
tijd rijp geacht voor de volgende stap: het
kwalificatietraject richting de Ironman Hawaii.
druk bij wedstrijden; ik moet elke wedstrijd
goed zijn om wat geld te kunnen verdienen.
Dat maakt mijn wedstrijden niet beter. Met
sportieve druk - die er altijd wel is - kan ik
goed omgaan, maar de afgelopen twee jaar
heb ik gemerkt dat ik financiële druk wat
lastiger vind. Soms ben ik daar zelfs tijdens de
race mee bezig. Zo lag ik tijdens de Challenge
in Roth vorig jaar op een bepaald moment
zesde in de wedstrijd. Ik dacht: dit moet ik
vasthouden anders verdien ik weer geen geld.
Ik raakte daardoor mijn focus kwijt.” Strijk werd
uiteindelijk tiende, wat een grote deceptie voor
hem was. “Doordat het in Roth zo tegenviel
ben ik in Almere de wedstrijd losser ingegaan.
Ik zou wel zien wat het zou worden.” Hij werd
derde en Nederlands kampioen.
Geld op
Flinke dip
Echter, voor de start van het nieuwe seizoen
weet de in Stein woonachtige triatleet al
zeker dat hij daar dit jaar niet aan de start
zal staan. De reden: het geld is op. “Een
duur kwalificatietraject met races over de
hele wereld is voor mij niet op te brengen.
Ik heb wel verschillende sponsoren, maar
daarmee worden vooral mijn materiële
behoeften gedekt. Ik mis een grote financiële
sponsor en mijn vriendin studeert nog, dus
er is nauwelijks inkomen. Daardoor heb ik de
afgelopen jaren voortdurend mijn spaargeld
moeten aanspreken. Ik ben begin dit jaar nog
zes weken op trainingsstage geweest in ZuidPortugal – zo goedkoop mogelijk, in een hotel
met bejaarden –, maar nu ben ik door mijn geld
heen terwijl het seizoen nog moet beginnen.”
Strijk had gehoopt dat met het veroveren
van de nationale titel verandering zou komen
in zijn penibele financiële situatie, maar dat
bleek niet het geval. “Er zijn wel gesprekken
geweest met internationale teams en ook met
Team4Talent, maar ik kreeg steeds te horen
dat ze vol zaten en geen plek voor me hadden
of me nog niet goed genoeg vonden. Dat
betekende voor mij dus ook geen mogelijkheid
om me voor Hawaii te kwalificeren. Het was
mentaal wel zwaar om me daar overheen te
zetten. Toen een aantal sponsors stopte en
ik ook nog last van mijn luchtwegen kreeg
heb ik vanaf december anderhalve maand in
een flinke dip gezeten. Zowel lichamelijk als
geestelijk was het op. Ik heb toen een goed
gesprek gehad met oud-bondscoach Louis
Delahaye (nu trainer bij de Belkin wielerploeg,
RK). Hij zei: neem tot januari rust en bepaal
wat je dan wel kunt doen. Dat heeft rust in
>>>
mijn hoofd gebracht.”
De financiële krapte belemmert zijn
verdere ontwikkeling, denkt Strijk. “Waar
anderen regelmatig op trainingskampen
en hoogtestages gaan is dat voor mij niet
weggelegd. Maar het geeft ook de nodige
april 2014
INTERVIEW Erik-Simon Strijk
11
april 2014
>>> Er werden doelen gezet en de Davilexatleet is weer gemotiveerd om een goed
seizoen te draaien. De focus ligt vooral
op Challenges, te beginnen op 26 april
aanstaande op Fuerteventura, dan Rimini
(beide Half Challenges) gevolgd door de
beide hoofddoelen, de Challenge Roth en de
Challenge Almere-Amsterdam, dat tevens
NK en EK is. Geen Ironmans dus en ook de
Nederlandse wedstrijden waar hij vorig jaar
aan de start stond – EK/NK Powerman Horst
(zilver NK), de door hem gewonnen Triathlon
Nieuwkoop en de Halve van Stein (waar hij
achter Bas Diederen tweede werd) – ontbreken
op het raceprogramma. Net als vorig jaar
de nationale wedstrijden doen naast het
internationale programma is voor Strijk geen
optie. “Ook daarom ging het in Roth niet
zoals verwacht; ik was vermoeid van te veel
wedstrijden.” Wel overweegt hij te starten
bij het NK middenafstand in Didam. “Het zou
mooi zijn om naast Nederlands kampioen op
de lange afstand ook Nederlands kampioen
middenafstand te zijn.”
Keuzes maken
12
Over de invulling van zijn wedstrijdseizoen
heeft Strijk goed nagedacht. Financiële
overwegingen en sportieve doelen vormden
de leidraad bij zijn keuzes. “Ik zou graag in
Nederlandse wedstrijden willen starten, maar
ze kunnen mij financieel niets bieden. De
hardlopers uit het TopSportPerfection team van
mijn trainer Addy Ruiter krijgen vaak startgeld,
helaas is dat in de triathlonsport niet mogelijk.
Challenge wedstrijden kunnen vaak wel wat
doen voor professionele atleten, meer ook
dan Ironman wedstrijden. Daarnaast lopen de
prijzenschema’s bij Challenges minder hard af
dan bij Ironman wedstrijden, waardoor het voor
subtoppers interessant is mee te doen. Een
vijfde plaats in een Challenge levert ook meer
op dan winst in een Nederlandse wedstrijd.
Bovendien word ik door aan sterk bezette
internationale wedstrijden mee te doen zelf ook
beter. Dat vind ik net zo belangrijk, want ik wil
naar het niveau van de wereldtop toe.”
De 28-jarige atleet is er van overtuigd dat hij
daarvoor de potentie heeft. “Ik ben de laatste
jaren steeds een stukje beter geworden, al had
ik wel gehoopt dat het iets sneller zou gaan.
Toen ik bij mijn debuut in Almere meteen
tweede werd in 8.35 uur, dacht ik dat ik het jaar
erop wel even zou winnen. Dat was overmoedig
van mij. Ik kwam mezelf flink tegen tijdens
de Ironman van Zuid-Afrika en bij de Holland
Triathlon. Beide wedstrijden gingen volledig de
mist in. Ik wilde te veel en ik wilde te hard. Dat
is een belangrijk leerjaar geweest. Sindsdien
gaat het meer gedoceerd, al zou ik soms nog
steeds willen dat het wat sneller ging. Maar ik
moet ook reëel zijn. In de lange afstand moet je
veel investeren. Daar had ik me aanvankelijk op
verkeken. Er is mij verteld dat het pas echt na
je dertigste begint, dat je dan de trainingsuren
hebt gemaakt en de wedstrijdhardheid en
mentale weerbaarheid hebt opgedaan die nodig
zijn om met de top mee te draaien. Ik heb dus
nog een paar jaartjes.”
Progressie
Tijdens de Challenge Almere-Amsterdam, waarin
hij naast de Nederlandse titel ook voor het
eerst tot het podium van een Challenge reikte,
voelde Strijk voor het eerst dat hij als winnaar
uit de mentale strijd die de lange afstand ook
is was gekomen. “Ik had voor Almere een paar
goede lange duurlopen kunnen doen, maar in
het laatste uur van de race komt het er vaak niet
op aan hoeveel of hoe hard je hebt getraind,
maar hoe hard je in je kop bent. Die mentale
hardheid komt met de jaren.” Daarnaast ziet hij
ook op andere terreinen progressie. “Samen met
sportdiëtist Rob van der Werf van wielerploeg
Giant-Shimano heb ik aan mijn voedingspatroon
gewerkt. Ik eet nu gezonder. Ook in wedstrijden
heb ik mijn voeding nu beter onder controle. De
belangrijkste les: voldoende eten en drinken. Als
je dat vergeet wordt dat op de lange afstand
genadeloos afgestraft. Maar het blijft lastig.
Het lichaam reageert elke keer weer anders. Het
voedingsplan dat de ene wedstrijd goed werkte
>>>verkeerd uitpakken.
kan in een volgende wedstrijd
>>>
Elke wedstrijd leer je weer bij.”
“In de lange afstand moet je veel investeren.
Daar had ik me aanvankelijk op verkeken.”
>>> “Daarnaast ben ik het afgelopen jaar op de
fiets veel sterker geworden en ook mijn lopen
is goed, al moet ik daar nog veel in kunnen
verbeteren. Ik heb veel snelheid, maar dat komt
er in wedstrijden nog niet helemaal goed uit.
Wel ondervind ik problemen om mijn zwemmen
op niveau te brengen. Drie jaar geleden ben
ik naar Zuid-Limburg verhuisd in de hoop op
samenwerking met het NTC in Sittard. Maar
dat viel tegen. Ik zwem nu twee keer per week
met Team4Talent mee en voor de rest train ik
vooral veel alleen. Wat ontbreekt is een eigen
zwemtrainer. Het zou goed voor me zijn wanneer
er vaker iemand langs het bad zou staan om
aanwijzingen te geven.”
JUNI 2014
INTERVIEW Erik-Simon Strijk
trainingen en de wedstrijden die ik heb kunnen
doen, ongeacht of dit zich in de toekomst wel of
niet gaat uitbetalen.”
Voorbeeld Del Corral
Een minder zwemonderdeel hoeft volgens Strijk
echter geenszins te betekenen dat hij daarmee
ook kansloos is om Ironmans te winnen. Hij
spiegelt zich graag aan de Spanjaard Victor
del Corral Morales, twee jaar terug Europees
kampioen crosstriathlon in Den Haag, maar
vorig jaar onder meer ook winnaar van de
Ironmans in Arizona en Florida en de Ironman
70.3 op Lanzarote. In 2012 won hij al de Ironman
Lanzarote. Ook dat is geen topzwemmer. “Het
is wel een motivatie dat ook zo iemand een
hele kan winnen. Hij loopt wel 2.38 uur op de
marathon. Ik heb 2.48 uur staan. Dat moet dus
nog wat sneller.”
Spijt heeft Strijk nooit gekend dat hij vier jaar
geleden voor het onzekere profavontuur heeft
gekozen, ook al is de portemonnee nu leeg.
“Voor mij is dit de enige manier om bij de top te
komen. Ik heb veel trainingsuren nodig om het
internationale niveau te halen, meer dan anderen.
De kantjes eraf lopen zit ook niet echt in mij. Met
trainingsdagen tot zeven uur training per dag is
het dan lastig om daarnaast ook nog te werken, al
zit ik nu af en toe wel eens te kijken of er ergens
een baantje voor me is. Het is tot nu toe een
mooie tijd geweest en ik heb genoten van de
13
april 2014
Foto: Tom Smit
Teun Sweere – met
val – voor de derde keer
Nederlands kampioen.
Warm hè zo’n
wintertriathlon
Wie aan de wintertriathlon denkt, denkt aan de strijd tegen de elementen
- kou, wind, regen, sneeuw. Tijdens het NK wintertriathlon in Enschede was
daar geen sprake van. Met twintig graden Celsius en volop zon troffen de
winterspecialisten condities waarvoor menig zomertriathlon zou tekenen.
Teun Sweere en Roos Hoogeboom prolongeerden hun titels.
14
Tekst Roel Kerkhof
“Alles beter dan vorig jaar, toen
was ik echt helemaal verkleumd”
Het blijft toch een raar fenomeen: meedoen
aan een NK wintertriathlon en vervolgens voor
de keuze staan of je wel of niet van start gaat
in een korte broek. Het is inherent aan de plek
die de Nederlandse wintertriathlons op de
kalender innemen. De wintertriathlon Assen
- sinds het eerste Nederlands kampioenschap
wintertriathlon in 1989 liefst 22 keer de
gastheer voor de titelstrijd - vindt traditioneel
in het laatste weekend van oktober plaats.
De wintertriathlons van Groningen (in 2011
het decor van het NK) en Enschede - dat
eind maart voor het eerst het NK voor
senioren mocht organiseren - vinden in
maart plaats. De kans op nazomerse dan wel
voorjaarsomstandigheden is dan reëel. Vorig
jaar was het in Assen al aangenaam toeven, in
Enschede leek het op 29 maart j.l. al zomer.
“Door in het laatste weekend dat de ijsbaan in
Enschede open is onze wedstrijd te organiseren
kunnen we alle medewerking krijgen die we
wensen”, verklaart Guido Gosselink namens de
Stichting Winter Triatlon Twente de late datum
op de kalender. “Het kan hier dan ook winters
zijn, zoals vorig jaar.” Toen maakten regen en
lage temperaturen de Twentse wintertriathlon
tot een strijd tegen de onderkoeling. Dit
jaar moest juist worden gewaakt tegen
oververhitting. De kledingkeuze bezorgde
menig atleet vooraf dan ook hoofdbrekens:
start ik wel of niet in een korte broek. Een korte
broek betekende immers tijdverlies in de wissel
van het fietsen naar het schaatsen omdat in
korte broek schaatsen volgens de reglementen
niet is toegestaan. Veel atleten kozen voor een
visueel uitdagend compromis: lange broek
met tritop. “Het was warm, voor alle zekerheid
had ik op de fiets maar een bidon extra
meegenomen. Maar alles beter dan vorig jaar,
toen was ik echt helemaal verkleumd’, vatte
Sweere de heersende opinie samen.
april 2014
NK wintertriathlon enschede 29 maart
Zelfde hoofdrolspelers
Met slechts vijf maanden tussen de NK’s in
Assen en Enschede was het niet vreemd dat de
hoofdrolspelers in beide wedstrijden dezelfde
waren. De kampioenen prolongeerden hun
titel, de nummers twee en drie wisselden bij
zowel de mannen als de vrouwen van plek.
Maar daar ging zeker in de mannenwedstrijd
wel het één en ander aan vooraf. De titelstrijd
begon met de vertrouwde namen op kop
tijdens de 10 kilometer lopen: Martin
Veenhuizen (H40), Erik-Jan Spijkerman en Teun
Sweere meldden zich binnen enkele seconden
van elkaar voor het fietsonderdeel. Wielrenner
Bart van Haaren, in Assen goed voor NK-brons,
bezorgde zichzelf een goede dienst door een
minuut minder op de favorieten te verliezen
dan vijf maanden eerder. Met iets meer dan
twee minuten achterstand kon de semiprof
van het Koga Cycling Team op zijn sterkste
onderdeel in de achtervolging.
Tijdens de zeven ronden fietsen haakte
Veenhuizen al snel af en vonden Sweere en
Spijkerman elkaar. De eerste twee ronden nam
Spijkerman het initiatief. Sweere wist dat hij
bij moest blijven want de overtuigende zege
van zijn grootste concurrent voor de titel drie
weken eerder bij de Wintertriathlon Groningen
had indruk gemaakt. “Hij had daar behoorlijk
huis gehouden. Ik verwachtte daarom dat
het lastig zou worden.” Na twee ronden nam
Sweere de kop over en volgde Spijkerman op
korte afstand. Te kort concludeerde de NTBjury in de vijfde ronde, na de twee koplopers
enige tijd te hebben gevolgd. Spijkerman
werd voor twee minuten aan de kant gezet.
“Teun haalde me in, maar daarna ging het
niet harder. Ik zat op mijn vermogen te rijden
en kon niet voldoende versnellen om weer
in te halen. Daardoor ging ik wat jojoën. Ja,
ik reed op het randje. Het hoort bij het spel
dat je dan bestraft kan worden, maar ik kreeg
>>>
geen waarschuwing (wat volgens het NTB
15
april 2014
>>> wedstrijdreglement overigens niet nodig is,
RK). Ik werd meteen twee minuten aan de kant
gezet, dat vond ik wel zwaar gestraft.”
Val na kramp
Spijkerman wist dat hij daarmee meteen een
streep door de nationale titel kon zetten.
Sweere was zich intussen nergens van
bewust. Toen hij een ronde later onderuit
ging verwachtte hij Spijkerman voorbij te zien
komen. Maar er kwam niemand. “Vanwege
kramp wilde ik mijn kuit strekken. Ik raakte
daarbij uit balans en viel. De eerste gedachte
was: hoe is het met de fiets. Daarna: waar
blijft Erik-Jan. Maar hij kwam niet, dat was
wel vreemd.” De fiets bleek geen schade te
hebben opgelopen en ook Sweere zelf bleef,
behoudens wat schaafwonden, grote fysieke
tegenslag bespaard. Wel was de voorsprong op
de naaste achtervolgers teruggelopen. Sweere
meldde zich als leider in de wedstrijd terug bij
de ijsbaan, maar zag tot zijn verrassing Henk
Bos met een razendsnelle wissel voorbij komen.
“Ik zag hem opeens naast me en dacht ‘huh?’
Ik raakte toen toch even in paniek.”
Dat was nergens voor nodig want Bos bleek
een ronde te weinig hebben gefietst. Daardoor
wisselde Van Haaren na de snelste fietstijd te
hebben geklokt met 43 seconden achterstand
op Sweere als tweede naar het slotonderdeel.
Debutant Ramon Mensink meldde zich met
anderhalve minuut achterstand als derde in
de wisselzone, maar de marathonschaatser
moest beenstukken aantrekken alvorens het ijs
te mogen betreden. Dat kostte zoveel tijd dat
Spijkerman hem voorbij stoof en tegelijk zo’n
grote marge pakte dat de bronzen medaille
was veiliggesteld. Want op het ijs vonden de
koplopers elkaar in het snelste pelotonnetje
en lagen de posities vast. Alleen Sweere bleek
bij machte om een ronde extra voorsprong te
nemen om zijn derde titel op de wintertriathlon
wat extra cachet te geven. Mensink werd
uiteindelijk vierde voor Jeroen Lute en snelste
master Edwin Ophof (H50).
Trots op titel
Daarmee lukte de Brabander wat hem drie
jaar eerder niet was gelukt. In 2010 veroverde
Sweere voor het eerst de rood-wit-blauwe
kampioenstrui in Assen, maar kon hij slechts
vijf maanden genieten van zijn status als
nationaal kampioen. In Groningen werd hij toen
onttroond door Wim Nieuwkerk. “Dat wilde
ik nu niet weer laten gebeuren. Het was wel
leuker geweest om de titel te prolongeren in
een rechtstreeks duel met Erik-Jan, maar dat
neemt niet weg dat ik er erg blij mee ben. Een
Nederlandse titel is toch
iets om trots op te zijn.”
sschendal
Foto: Albert E
16
Bart van Haaren (links) volgt
Erik-Jan Spijkerman.
Voor Van Haaren
was het zilver het
maximaal haalbare.
“Het wielerseizoen is
al begonnen waardoor
ik weinig heb kunnen
lopen en schaatsen. Mijn
teamleiding vond het
echter prima dat ik hier
zou starten. Ik had geen
koers op het programma
staan. Ik ging er wel voor,
maar ik wist ook dat ik
Teun op het ijs niet zou
kunnen achterhalen. Het
was vooral zorgen dat
ik tweede zou blijven.” >>>
april 2014
NK wintertriathlon enschede 29 maart
Titelprolongatie voor
Roos Hoogeboom.
Foto: Tom Smit
17
Foto: Jan Kuijer
Titelprolongatie
Hoogeboom
Op de fiets maakt
Geke Venema sprong
na
ar zilver.
>>> Spijkerman had stevig de pé
in over zijn derde plek, maar
drong niet aan. “Ik kwam voor
goud, niet voor zilver of brons.
Ik baal onwijs, wist dat ik goed
was. Tot de tijdstraf liep alles
volgens plan, daarna wist ik
dat het over was. Tweede of
derde worden maakte me
daarna niet zoveel meer uit.”
Het vrouwenveld was met
twaalf deelneemsters
(op een totaal van 94 NKdeelnemers) overzichtelijk.
Het wedstrijdverloop was
weinig verrassend. De
zilveren medaillewinnares
van het NK in Assen Eline
Lute nam ook in Enschede
weer snel de leiding tijdens
het looponderdeel, maar zag
haar 1.42 minuut voorsprong
op titelverdedigster Roos
Hoogeboom tijdens de
50 kilometer fietsen weer
als sneeuw voor de zon
verdwijnen. Dat was echter
ingecalculeerd. Vervelender
was dat ook Geke Venema
(D45) haar ruim 2,5 minuut
achterstand wegpoetste
en vervolgens voldoende
afstand nam om met een
ronde voorsprong op het ijs te
stappen. Terwijl Hoogeboom
met een veilige marge
haar rondjes in het snelste
mannenpeloton meedraaide
– en zo haar voorsprong nog
verder uitbouwde – vonden
Lute en Venema elkaar ook
in een groepje. Dit was in
Assen ook het geval geweest.
Lute won toen de sprint om
plaats twee. Met een ronde
voorsprong op zak wist deze
keer Venema zich verzekerd
van zilver.
Hoogeboom liet een
opmerkelijke prestatie
optekenen. De afgelopen
zeven jaar kende het
NK wintertriathlon voor
vrouwen namelijk evenzoveel
verschillende namen als
winnares. De inwoonster
van Utrecht was de eerste
sinds 2007 (Bianca Broers)
die het lukte om haar titel te
prolongeren. Vanzelfsprekend
was dat niet. Hoogeboom richt
sinds zich vorig jaar vooral
op het wielrennen. Het NK
wintertriathlon viel gelijk met
de start van het wielerseizoen.
“De fietsvorm was wel goed,
maar vorig jaar in Assen was ik
beter voorbereid. Ik ging ervan
uit dat er veel kon gebeuren,
maar al na één ronde
fietsen had ik Eline in beeld.
Hoeveel voorsprong ik daarna
opbouwde kreeg ik niet mee.
Ik dacht: alles wat ik op de
fiets win is meegenomen. Op
NK ’s jeugd en junioren
18
In totaal verschenen er bij de Winter Triatlon
Enschede verspreid over verschillende
afstanden 675 atleten aan de start. De
sprintafstand over 5 km lopen, 22 km fietsen
en 10 km schaatsen – gewonnen door Robert
Beute en Pien Keulstra – was de populairste
afstand. Dit was ook de afstand waarop de
junioren om de nationale titels streden. De
titels gingen naar Jerrie Suyker en Arianna
Pruisscher. Suyker werd zelfs tweede achter
overallwinnaar Beute. Zilver en brons gingen
bij de jongens naar Hylke van der Meer en
Tom Benerink. Pruisscher werd vorig jaar nog
kampioene bij de jeugd en was nu met afstand
de sterkste bij de junioren meisjes. Sieta Anema
(zilver) en Demi Meek (brons) completeerden
het podium. De titels bij de jeugd werden
verdeeld op de supersprint (2,5 km lopen, 15
km fietsen, 5 km schaatsen). Bij de jongens
won Brian van Vliet voor Ewout Buijs en de
jarige Jari Hellegers. Bij de meisjes won Joelle
de Ruiter voor Babette Buitenhuis en haar zusje
Danique de Ruiter.
de schaats kon ik mooi in het mannenpeloton
meerijden, maar de laatste ronden was de
techniek wel volledig weg.”
Liever vrieskou
Zilveren medaillewinnares Venema achtte haar
tweede plek het hoogst haalbare. “Daar ging ik
voor, ook al was het niet echt mijn weer. Ik heb
liever vrieskou en veel wind. Dat geeft ook meer
sfeer. Na het lopen was het verschil met Eline
klein genoeg om haar op de fiets in te kunnen
halen en wat voorsprong te kunnen nemen.
Dat ging super en heeft me zilver opgeleverd.
Nee, dat verbaast me niet. Ik doe er veel voor”,
aldus de inmiddels 47-jarige Friezin. Lute verraste
vorig jaar met zilver nadat de voormalig lange
baan schaatster zeven jaar niet sportief actief
was geweest. Het podium vormde andermaal
het doel. “Het lopen ging lekker, het fietsen was
pittig en het schaatsen was overleven. Ik zat
tegen de kramp aan. Met dit warme weer verlies
je toch meer vocht dan je gewend bent. Nog iets
ondernemen zat er daardoor niet meer in.”
Nederlandse titels waren er verder voor: Ramon
Mensink (H20), Richard Kramer (H40), Martin
Veenhuizen (H45), Edwin Ophof (H50), Erik
Nieuwenhuis (H55), Her Tesselaar (H60), Hans
van Wijk (H65), Annelies Vrancke (D40), Geke
Venema (D45) en José Weel (D50).
Spijkerman en Hoogeboom
winnen Winter Series
Na het NK wintertriathlon in Enschede kon
ook de eindbalans worden opgemaakt voor de
NTB Winter Series 2013-3014. Bij de mannen
schreef Erik-Jan Spijkerman de Series op zijn
naam voor drie masters: Martin Veenhuizen,
Tiedo Tinga en Kor Broers. Bij de vrouwen
won Roos Hoogeboom voor Eline Lute en
master Geke Venema. De prijswinnaars konden
direct na afloop worden gehuldigd. Er waren
prijzen voor de nummers één tot en met vijf
in het overall klassement, voor de aparte
leeftijdscategorieën waren er ereprijzen. De
Winter Series gaat in oktober weer van start.
De kans is groot dat er een evenement bij
komt op de kalender. In Nijmegen worden
momenteel plannen uitgewerkt om toe te
treden tot de Winter Series.
KLIK HIER Voor ALLE
uitslagen WinterTriatHlon
Twente
KLIK HIER Voor Voor de
volledige eindstand van de
NTB winter series 2013-2014
KLIK HIER Voor DE
uitslag van het
NK wintertriathlon
De podia bij de junioren (links), jongens jeugd (midden)
en de meisjes jeugd (rechts). Foto’s van Albert Esschendal.
JUNI 2014
NK wintertriathlon enschede 29 maart
april 2014
Weet wat je traint
In het vorige nummer van Triathlon Sport zijn de trainingszones beschreven.
Wie wil weten wat er getraind wordt moet dus ook weten hoe de eigen
trainingszones zijn; welke hartslag of snelheid of welk vermogen hoort bij een
rustige duurtraining en welke bij een intensieve interval. Het is tevens belangrijk
om inzicht te krijgen in de zwaarte van een training; bij welk intensiteitsniveau
is het makkelijk vol te houden en wat voel je als het heel intensief is (zie ook het
artikel Bas Diederen en Mark Oude Bennink in de vorige uitgave van TS).
In de trainingen wordt bij hardlopen en
bij fietsen de hartfrequentie gebruikt.
Hoe zwaarder de belasting, hoe hoger de
hartfrequentie. Wanneer de persoonlijke
maximale hartfrequentie bekend is kan er op
een bepaald percentage van dit persoonlijke
maximum worden getraind om een bepaald
trainingseffect te behalen. Het is echter
nauwkeuriger en efficiënter om op een bepaald
percentage van je anaerobe drempel te trainen.
Maar dan moet je deze waarde wel weten.
Belangrijk voor het volgen van een schema is
daarom dat de trainingszones zijn vastgelegd.
Wanneer de trainingszones niet goed
gedefinieerd zijn loop je het risico te rustig te
trainen (met als gevolg weinig progressie) of nog erger - te hard te trainen (met als gevolg
overtraindheid en daardoor mogelijk weken
tot maanden daarvan moeten herstellen!!).
De truc van een goed trainingsschema is
te variëren in trainingen met de daarbij
behorende hartfrequentiezones.
Anaerobe drempel bepalen
Er zijn labtesten beschikbaar om je anaerobe
drempel te bepalen, maar ook is het mogelijk
dit middels een veldtest te doen. Labtesten
zijn nauwkeurig, mits ze voldoen aan het juiste
en specifieke protocol. Wordt er een protocol
gehanteerd wat niet specifiek is voor de
belasting die in de wedstrijd wordt gevraagd,
dan zullen de uitkomsten minder goed
bruikbaar zijn.
20
Trainingszones bepalen voor
het fietsen tijdens een labtest.
Zwemmen
Voor het zwemmen is (nog) geen goede labtest
beschikbaar. Er zijn wel testen uitgevoerd
in een jet-stream pool, maar nadelen zijn
dat je moet zwemmen met een snorkel
(waaraan de apparatuur gekoppeld is voor
de ademgasanalyse) en de hoge kosten. Een
veldtest voor het zwemmen is de Critical
Swim Speed Test. Deze test kan gewoon in
het zwembad worden uitgevoerd en bestaat
in verschillende vormen. Voor lange afstand
triathlon worden meestal een 200 meter
en een 400 meter op maximale snelheid
gezwommen. Met de gezwommen tijden
wordt vervolgens de CSS berekend, vaak
uitgedrukt in aantal min:sec per 100 meter.
KLIK HIER VOOR Meer uitleg
hierover en een calculator voor
het berekenen van de CSS
Fietsen
De meest nauwkeurige bepaling van de
anaerobe drempel is een inspanningstest met
ademgasanalyse (spiro-ergometrie, dus met
een kapje over mond en neus), waarbij een
protocol met lange (drie minuten) stappen
wordt gebruikt (korte stappen van één minuut
zijn meer geschikt om de HFmax te bepalen).
Zo kan de anaerobe drempel bepaald worden
voor het fietsen en ook voor het hardlopen.
Bij de anaerobe drempeltest op de fiets wordt
gestart met een laag wattage (tussen 1 en 2
watt/kg) en komt er afhankelijk van niveau en
gewicht ongeveer 20-30 watt per drie minuten
bij. In deze drie minuten wordt steeds weer een
nieuw evenwicht bereikt (steady-state) totdat
je voorbij de anaerobe drempel komt. Dan
wordt het zo zwaar dat de gemeten waardes
blijven stijgen. Er wordt vervolgens nog wel
doorgefietst (maar nu met stappen van één
minuut) tot je de pedalen niet meer rond krijgt
(zo worden het maximale vermogen en de
maximale hartslag bepaald).
Een veldtest om je anaerobe drempelvermogen
en -hartslag te bepalen is er ook: een tijdrit van
twintig minuten op een verkeersarm of -vrij
parkoers, waarop je ononderbroken twintig
minuten kunt fietsen. Idealiter wordt gefietst
met een vermogensmeter en hartslagmeter.
Je rijdt op een intensiteit die je denkt
(gevoelsmatig!) net twintig minuten vol te
kunnen houden. Aan het eind moet ongeveer
vijf procent van de gemiddelde waarde worden
afgetrokken. Bij bijvoorbeeld 300 watt en
een hartslag van 180/min zal de anaerobe
drempel ongeveer 285 watt bedragen bij een
hartslag van 174/min. Voor het bepalen van
de anaerobe drempel van de hartslag neem je
overigens vijf procent van het verschil tussen de
inspanningshartslag (hier 180/min) en HFrust,
in dit hypothetische geval 60/min, dus vijf
procent van 120/min is zes slagen.
Begonnen wordt
op een snelheid die
ongeveer 5 km/
uur lager ligt dan
het 10 kilometer
wedstrijdtempo.
Vervolgens gaat de
snelheid elke drie
minuten 1 km/uur
omhoog. Er wordt
doorgegaan totdat
er geen steadystate meer wordt
bereikt en dus
minimaal 1 km/uur
boven de anaerobe
drempelsnelheid
wordt gelopen. Er
wordt niet maximaal
gelopen, tenzij er een
veiligheidsharnas
wordt gebruikt zodat
de loper bij hoge
snelheden niet van de
loopband kan vallen.
JUNI 2014
training
Voor de veldtest kan gebruik worden gemaakt
van een 10 kilometer wedstrijd. Deze wordt
ongeveer gelopen op een intensiteit van
103-104% van de anaerobe drempelsnelheid.
Hiermee kan dus prima de anaerobe
drempelsnelheid worden berekend en ook de
bijbehorende hartslag. Een andere test die vaak
gebruikt wordt is de Vermoedelijke Individuele
Anaerobe Drempel Test (VIAD test). Meer
over deze test kun je lezen in het Meerjaren
Opleidingsplan (MOTri) van de NTB (vanaf
pagina 17).
KLIK HIER OM HET MEERJAREN
OPLEIDINGSPLAN (MOTRI) VAN DE
NTB TE DOWNLOADEN
Hardlopen
De labtest voor het lopen is dezelfde als voor
het fietsen maar dan op de loopband.
KLIK HIER VOOR MEER INFORMATIE
over anaerobe drempeltesten
KLIK HIER VOOR het trainingsschema ter voorbereiding op een
halve of hele triathlon.
21
april 2014
22
Ultrakort
Na een seizoen te hebben
geracet voor het
internationale team TBB,
hebben twee gepassioneerde
sponsoren het voor Texelse
triathlonzussen Jasmijn en
Karlijn van der Burg mogelijk
gemaakt een heel eigen team
te starten: het ONE team.
Hiermee is een volgende grote
stap gezet op de weg naar een
professionele triathloncarrière.
Karlijn (20 jaar) richt zich op
de langere afstanden en gaat
dit seizoen een aantal
internationale wedstrijden
doen om zich te meten in een
internationaal veld. Jasmijn
(19 jaar) draait in de
juniorentop van Nederland
mee en heeft dit seizoen het
EK in Kitzbühel als doel. De
sponsoren zijn Bob Klappe van
Auping Plaza Heerhugowaard/
Beverwijk en DAVID®. Beide
zijn zelf fanatieke sporters die
het mooi vinden om deze
jonge talenten een kans te
bieden zich te ontwikkelen tot
professionele toptriatleten. De
atletes worden begeleid door
coach/osteopaat Ferdinand
Mulder.
Vincent Böhm en Terence
Olaria maken dit seizoen deel
uit van het Belgische MDPKarhu-Kipeo triathlonteam.
De twee atleten die in de
Lotto Eredivisie Triathlon
uitkomen voor Squadra Veloce
hebben ervoor gekozen om ter
ondersteuning van hun vorm
voor de Nederlandse
Eredivisiewedstrijden de
zwemonderdeel een 59-jarige
deelnemer plots in elkaar.
Triatleet Peter Denteneer zag
het gebeuren en schoot te
hulp. Hij stelde vast dat de
man niet meer ademde en
hielp daarop de toegesnelde
ehbo-ers hem te reanimeren.
De wedstrijd ging intussen
gewoon verder. Denteneer
stapte weer op de fiets en
won de wedstrijd. De man
werd met succes
gereanimeerd. “Eigenlijk heb
ik dus twee keer gewonnen”,
aldus de triatleet.
competitie te zoeken in de
Flanders Cup. “In Nederland
zijn we net gestart met de
Eredivisie, België loopt een
paar jaar voor met
stayerwedstrijden. Om beter
te worden is het voor mij wel
een leerschool om hier te
starten”, aldus Böhm.
We blijven nog even in België.
De openingswedstrijd van het
Belgische triathlonseizoen in
De Haan kende een bizarre
opening. Tijdens de triathlon
(met tussenpauzes) over 500
meter zwemmen, 28
kilometer fietsen en 8,6
kilometer lopen zakte na het
De Triathlon van Leiderdorp
keert dit jaar terug op de
kalender. Vorig jaar moest het
evenement ruim een maand
voor de wedstrijddag worden
geannuleerd vanwege
wegwerkzaamheden op het
fietsparkoers. Het vormde
aanleiding voor de
organiserende
triathlonvereniging De Zijl om
dan het hele evenement nog
eens kritisch onder de loep te
leggen. Het resultaat: op 10
augustus kunnen de atleten
zich melden op een compleet
nieuwe wedstrijdlocatie aan
de andere kant van het dorp,
met zwemmen in het riviertje
de Zijl en een veiliger en
aantrekkelijker fietsparkoers
over de geheel voor het
verkeer afgesloten N445 door
het Groene Hart.
KLIK HIER VOOR
MEER INFORMATIE
OVER DE TRIATHLON
VAN LEIDERDORP
Nieuw, snel fietsparkoers
voor Challenge
Almere-Amsterdam
april
JUNI 2014
TRIKORT
De Challenge Almere-Amsterdam
zal dit jaar vooral over brede wegen
voeren. (foto Hamperium.com)
Het fietsparkoers van de Challenge AlmereAmsterdam is grondig op de schop genomen.
Na de eerste editie onder de Challengevlag
vorig jaar was de roep van de deelnemende
atleten duidelijk: een snel parkoers over
brede wegen met zo min mogelijk bochten.
Daarnaast worden er met het aankomende
Europees Kampioenschap dit jaar meer
atleten aan de start verwacht. Het parkoers
moet deze veilig kunnen herbergen en een
eerlijk wedstrijdverloop kunnen garanderen.
In samenwerking met de Provincie en de
verschillende gemeentes in Flevoland denkt
de organisatie erin geslaagd te zijn een goed
nieuw parkoers uit te zetten. “We denken
dat we een zeer snel en attractief parkoers
hebben gevonden, een goede mix van dijken en
polder. De doorkomst is op iets meer dan een
kilometer van de startlocatie op de Esplanade
en dus goed te volgen voor publiek”, aldus race
director Richard Belderok.
“Het is een fietsparkoers naar mijn hart:
weinig bochten, wat betekent liggen en
trappen! De organisatie heeft echt wat met
de feedback van afgelopen jaar gedaan en
heeft een fietsparkoers uitgezet waarin de
beste items van vorig jaar zijn behouden
- Oostvaardersplassen, windmolens
en polderwegen - en de route verder is
geoptimaliseerd door het opnemen van een
complete ronde om Almere heen met uitzicht
op Amsterdam. Bij goed weer is het een
parkoers om toptijden neer te zetten en bij
zware omstandigheden een selectief parkoers
waar je je niet kunt verstoppen.”
Een kaartje van het nieuwe
fietsparkoers vind je hier
De 90 kilometer lange fietsronde is uitgetekend
op voornamelijk grote (auto-)wegen. Bijzonder
is dat de ronde maar een paar echte bochten
kent waardoor deze naar verwachting zeer
snel zal zijn. Thomas Naasz, vorig jaar snelste
Almeerder en onlangs verkozen tot sportman
van het jaar in Almere is enthousiast.
23
WETSUITTESTDAGEN!
UIT
S
T
E
W TEN?
T E S 4 mei of
Kom en test onze nieuwe collectie wetsuits!
p2
Kom o i naar onze
4 jun estdagen!
suitt
wet
Triathlon informatiedag in Vroomshoop op 24 mei a.s.
Wetsuittestavond en wetsuitverhuur tijdens Sloterplasswim
Amsterdam Nieuw-West op 4 juni a.s.
Wetsuitverhuur tijdens de Triathlon Amsterdam Nieuw-West op 8 juni a.s.
Wetsuitverhuur tijdens de Triathlon Woerden op 9 juni a.s.
Step One biedt hier kwaliteitsproducten aan voor iedere triathleet.
O.a.: trisuits, wetsuits, triathlon schoenen, sportvoeding,
hartslagmeters, zwem- en triathlon accessoires!
Mocht u op bovenstaande data verhinderd zijn, informeert u
dan naar andere mogelijkheden, tel 074-2661062.
ING!
M
I
U
R
OP Alle e
Voor meer informatie
en/of aanmelden
kijkt u op:
www.stepone.to
rig
overjaellen
mod uits.
wets
Step One: Voor alles op het gebied van hardlopen, triathlon en wandelen.
Sportschoenen Adviescentrum Step One | Deldensestraat 20 | 7621 EJ Borne | t 074 266 10 62 | [email protected]
!
John Hellemans stopt
als hoofdcoach NTB
John Hellemans beëindigt per 1 juli zijn taken als
hoofdcoach van het Nationaal Topsport Centrum
(NTC) Triathlon. Belangrijkste reden voor zijn
vertrek, is dat Hellemans het moeilijk vindt
optimaal zijn werk te doen nu hij weer meer tijd
doorbrengt in zijn woonplaats Christchurch in
Nieuw-Zeeland. “De combinatie van de afstand
en het feit dat ik ervoor heb gekozen de functie
op een parttime basis uit te voeren, naast mijn
werk als sportarts, draagt ertoe bij dat ik het
moeilijk vind de vinger aan de pols te houden. Ik
lig meer en meer in een spagaat tussen NieuwZeeland en Nederland”, aldus Hellemans.
Hellemans werd vier jaar geleden door de
NTB gevraagd om het gecentraliseerde
topsportprogramma op het NTC vorm te
geven. Onder zijn leiding lukte het Rachel
Klamer en Maaike Caelers om zich te
kwalificeren voor de Olympische Spelen in
Londen. Eric van der Linden nam daarna zijn
taken als bondscoach over, waarna Hellemans
meewerkte aan de herstructurering binnen het
NTC, met als resultaat een meer individuele
begeleiding van de atleten uit de kernploeg
en een sterke nadruk op coachontwikkeling.
De aanstelling van oud-olympiër Sander
Berk als embedded scientist heeft daarnaast
geresulteerd in de implementatie van een
duidelijk sportwetenschappelijk programma.
Het laatste jaar bestond Hellemans’ rol
voornamelijk uit het begeleiden van de coaches
en het faciliteren van het begeleidingsteam.
“In mijn opinie is er nu een kundige groep
coaches binnen het NTC en RTC en is er
uitstekende expertise rond het programma
waaraan ik, vooral op zo’n afstand, weinig
meer kan bijdragen”, liet Hellemans weten.
Hij kijkt met een tevreden gevoel terug. “Mijn
belangrijkste taak was vorm te geven aan
het gecentraliseerde programma en dat is
gelukt. Daarnaast was het mijn taak om een
paar atleten naar Londen te krijgen en dat
is ook net gelukt. Ik hoop dat ik wat van de
april
JUNI 2014
TRIKORT
Nieuw-Zeelandse sportcultuur, hardheid en
passie in het programma heb gebracht. Er
zijn nu goede coaches en uitstekende experts
rondom het team en een degelijk platform
waarop ze kunnen werken. Natuurlijk is je werk
nooit af, Rio de Janeiro is een mooie uitdaging
maar het is nu aan de anderen om dit op te
pakken.”
Hellemans heeft de Nederlandse triathlonsport
op topniveau een enorme push gegeven, zo
liet NTB-directeur Rembert Groenman weten.
“Uiteraard respecteert de NTB de zorgvuldige
afwegingen van John. Hij blijft de komende
maanden betrokken bij de verdere voortgang
van het programma en heeft de hoop
uitgesproken om in een rol als adviseur ook
in de toekomst een bijdrage te kunnen blijven
leveren.” Groenman voorziet vooralsnog geen
opvolger voor Hellemans. “We zijn er nog over
aan het nadenken, maar de kans is groot dat
we het anders gaan invullen door een deel
van Johns taken over de technische staf te
verdelen. Het coachen van de coaches zal meer
één-op-één plaatsvinden met mensen binnen
en buiten de eigen organisatie.”
John Hellemans was
een actieve hoofdcoach. 25
You’re so vain,
You probably think this song is about you
Carly Simon
Het was niet de eerste keer dat hij deze sportschool bezocht. In zijn studentenjaren
kwam hij hier wekelijks. Na een hardlooptraining op de baan ging hij dan samen met
studiekameraden bankdrukken. “Om de spanning wat op te voeren”, zeiden ze dan.
En omdat dat niet genoeg was, gingen ze daarna ouwehoeren met medicineballen.
“Voor de buikspiertjes.” Dat was lang geleden.
Nu tien jaar later stond hij weer in dezelfde ruimte. Het leek alsof hij nooit was
weggeweest. Het was er nog net zo druk, de jongens waren nog net zo macho,
de meisjes waren nog net zou knap en het rook er nog altijd hetzelfde. Zweet en
schoonmaakmiddel. Een uitermate penetrante combinatie.
Het enige dat anders was, afgezien van de nieuwe fitnesstoestellen, was hij. Hij was
ouder geworden, maar dat was het probleem niet. Door de vele triathlontrainingen
na zijn studentenperiode was hij goed geconserveerd gebleven. En omdat hij net
de tondeuse over zijn hoofd had gehaald, waren de grijze haren ook nauwelijks
zichtbaar. Waarschijnlijk had niemand hem opgemerkt als hij gewoon een
joggingbroek en een effen zwart hemd had gedragen. Maar dat had hij niet. Zijn
klederdracht was atypisch en daarom keken de andere aanwezigen in de zaal hem
meewarig aan. Alsof er een Marokkaan een PVV-bijeenkomst binnenliep.
Voor hem was zijn outfit niet meer dan normaal. Zijn lichtblauwe shirt, waarop
stond dat hij de finish was gepasseerd tijdens de Ironman 70.3 van Rapperswil, viel
op zich niet zo op. Zijn rode Skinfit-tight was, toegegeven, wat kwestieuzer. Met
name omdat zijn edele delen ietwat geaccentueerd werden. Ook de zilverkleurige
letters op zijn dij vielen op, maar dat alles viel in het niet bij de knalgele schoenen
met een neonblauw Nike-logo. Door de onsamenhangende kleuren leek hij op een
paradijsvogel, die alleen onder zeer bepaalde omstandigheden onopvallend zou zijn
gebleven. Tijdens een Lady Gaga-concert. En te midden van een groep triatleten.
Bij de Ironmans waar hij aanwezig was geweest, had hij ze wel gezien. Van die
excentriekelingen die vanaf een aantal dagen voor de wedstrijd rondzwierven in de
omgeving van het inschrijfbureau en de expo. Hun huid getatoeëerd met tribale
tekens en allerhande triathlonsymbolen en hun kleding als kerfstok. Dat wil zeggen:
een broek van een bij voorkeur groot kampioenschap. Als het even kon gesponsord
door Ford. Een shirt van een recent evenement. Ironman wel te verstaan. De
onderbenen bedekt met compressiekousen, want je kunt immers nooit genoeg
herstellen. En altijd neonkleurige schoenen. Als ijdele paradepaardjes liepen ze heen
en weer om te kijken en bekeken te worden.
Hij was een aantal keren getuige geweest van deze catwalk en had zijn ogen
uitgekeken als hij er weer eentje zag die zich probeerde te onderscheiden van de
massa. Meestal vond hij het grappig. Soms een beetje pathetisch.
26
Maar nu stond hij daar tussen de studenten in zijn lichtblauwe-felrode-kanariegeleneonblauwe tenue. Zichzelf realiserend dat hij zich langzaam maar zeker had
aangepast aan de triathlonmode. Hij was in de jaren langzaam veranderd in een
triathlonlemming, die zich had geschikt aan de normen van de groep. Binnen de
groep viel hij waarschijnlijk niet op. In deze sportschool wel.
TriColumn
april 2014
Klederdracht
door
Eigenwijzerman
www.eigenwijzerman.nl
TRIKORT
Juniorenpraat
Thijs Wiggers
Geboortedatum: 4 oktober 1995
Woonplaats:
Hengelo
Vereniging:Tri-Team Van Wijnen
Triathlon sinds: 2010
Hoogtepunt:
1ste NK crossduathlon 2013 H16+, duathlonselectie 2014
Thijs Wiggers richt zich sinds een paar jaar meer
op de duathlon. Die keuze is de juiste gebleken:
hij werd opgenomen in de duathlonselectie van
Armand van der Smissen en bij de duathlon van
Hilversum werd hij vijfde.
“Ik ben ooit begonnen met voetbal, maar op
mijn elfde ben ik op atletiek gegaan. Op een
gegeven moment ben ik eens gaan
meetrainen bij TC Twente, de triathlonclub bij
mij in de buurt. Ik wilde wel eens wat anders
dan alleen hardlopen. Dus dan begin je ook
met zwemmen. Ik had echt zin om dat te
leren. Fietsen deed ik al wel eens op de
mountainbike. Het fietsen en lopen ging gelijk
goed, maar het zwemmen bleef een beetje
achter. Ik ben vorig jaar in contact gekomen
met Armand van der Smissen, die mij heeft
gestimuleerd om me meer op de duathlon te
richten. Triathlon is voor mij leuk op regionaal
niveau, maar niet hoger. Als je met twee
minuten achterstand uit het water komt op
500 meter zwemmen dan fiets je dat gewoon
nooit meer dicht.”
“Bij duathlons kan ik veel beter voorin
eindigen. Als je iets goed kan, is dat natuurlijk
veel leuker. Begin dit jaar ben ik in de
duathlonselectie opgenomen en mocht ik
gelijk mee op trainingsstage. Daar heb ik van
Armand en de andere selectieleden wel veel
geleerd over wedstrijdtactieken en wisselen.
Bijvoorbeeld hoe je het beste van je fiets kan
afstappen zodat je ook snel door kan lopen en
dat je voor de tweede run een tweede paar
loopschoenen klaar kunt zetten. Dan moet je
wel een
tweede paar
hebben
natuurlijk,
Foto: hamperium.com
maar dat is
voor mij
geen probleem. Ik werk in een hardloopwinkel.
Dat is het perfecte bijbaantje naast mijn
studie fysiotherapie.”
“Vorig jaar ben ik gevraagd om bij Tri-Team
Van Wijnen te komen. Dat is een nieuw team
met triatleten uit de buurt van Hengelo en
Markelo die al veel samen trainden, maar nu
ook samen wedstrijden willen gaan doen.
Voor de 1eDivisie Triathlon hebben ze dit jaar
een wildcard gekregen. Ik ga ook een aantal
wedstrijden meedoen, maar alleen de korte
triathlons. Voor mij zijn duathlons belangrijker.
Ik hoop mij te kwalificeren voor het EK
junioren in Weyer. Dan moet ik wel 15.55
minuut op de 5 km lopen. Dat heb ik nog
nooit gedaan, maar ik denk dat het wel moet
lukken. De komende jaren wil ik stabiel voorin
blijven in de wedstrijden. Misschien dat ik net
als veel Nederlandse duatleten ook over een
paar jaar wel naar een Frans team wil om daar
mee te draaien. Daar heb je veel meer goede
duatleten en meer stayerwedstrijden. In
Nederland heb je dat eigenlijk alleen bij
triathlons. Ik vind dat niet jammer, want
alleen fiets ik relatief beter. Het zou wel mooi
zijn als het gemiddelde duathlonniveau in
Nederland wat hoger komt te liggen.”
PIETER VAN DER MEER
27
april 2014
organisatie
IN BEELD
organisatie
Oostermeent Triathlon Huizen
Locatie:
Stichtse strand (Blaricum), atletiekbaan Zuidwal
en winkelcentrum Oostermeent (Huizen)
Datum:
15 juni 2014
Organisatie: Stichting Triathlon Huizen i.s.m. Z&PV IJsselmeer
en AV Zuidwal
Editie:
30ste
Afstand:
Olympisch, kwart en achtste
Startplaatsen: 200 per afstand
E-mail:
[email protected]
Website:
www.triathlonhuizen.nl
Waarom sleutelen aan een bewezen
succesnummer? De Oostermeent Triathlon Huizen
is al jaren binnen enkele weken volgeboekt.
Ook voor de dertigste editie was begin dit jaar
al geen startplek meer beschikbaar. Toch heeft
de Stichting Triathlon Huizen de uitgesproken
wens om de wedstrijdopzet fundamenteel te
wijzigen. “Het is inderdaad een groot dilemma of
je dat bij een succesvolle wedstrijd moet doen”,
erkent stichtingsvoorzitter Peter Korzelius, “maar
wij hebben de ambitie om van de triathlon in
Huizen een stadstriathlon te maken. Nu vindt
het grootste deel van de wedstrijd buiten Huizen
plaats. Het zwemmen en fietsen is in Blaricum
en de Flevopolder. Alleen het looponderdeel rond
winkelcentrum Oostermeent is volledig in Huizen.
Ik denk dat de meeste inwoners van Huizen
geen idee hebben dat hier jaarlijks zo’n groot
triathlonevenement plaatsvindt.”
28
De triathlonorganisatie heeft al concrete plannen
voor een nieuwe locatie. “Het zwemmen kan in
de jachthaven. Daar is bij de Oude Haven genoeg
ruimte voor een grote wisselzone. Vanaf daar
is het mogelijk een loopparkoers uit te zetten
in de bossen waar ook de Wolfskamerloop
wordt gehouden. Daarmee zijn we ook van
twee wisselzones af. Het fietsen zou moeten
plaatsvinden in het dorp en de omliggende polder
op een veilige, aantrekkelijke route met niet te
veel rondes.” Op de nieuwe wedstrijdlocatie moet
ook weer groei mogelijk zijn. “Wellicht kunnen we
met meerdere starts gaan werken of de triathlon
combineren met open waterwedstrijden”,
filosofeert Korzelius. Hij vertelt dat het echte
overleg met de gemeente over de ambitieuze
plannen nog moet plaatsvinden. Dus of het
in 2015 al lukt de nieuwe draaiboeken rond te
hebben, durft hij niet te zeggen. “Op dit moment
zijn wij nog druk met het evenement van dit jaar.”
De jubileumeditie vindt voor het eerst
plaats op een zondag. Korzelius: “Dat is op
verzoek van winkelcentrum Oostermeent. De
winkeliers hopen die zondag de winkels te
kunnen openen. Of dat ook echt kan, is na de
afgelopen gemeenteraadsverkiezingen een
vraagteken geworden. Rond de triathlon wordt
een heel weekeinde met sportieve activiteiten
georganiseerd. Belangrijkste reden is eigenlijk
de WK voetbalwedstrijd die oranje op vrijdag
speelt. Een van de andere activiteiten tijdens het
weekeinde is een kindertriathlon.” Dit moet zorgen
voor een feestelijk tintje. “Wij doen verder echter
geen extra dingen maar proberen de triathlon
gewoon weer zo goed mogelijk te laten verlopen.”
Het grootste gevecht is om ieder jaar voldoende
vrijwilligers te vinden. Korzelius: “Wij hebben in
het ideale geval 150 vrijwilligers nodig maar ook
met 120-130 mensen kunnen we de wedstrijd
verantwoord laten verlopen. Leden van de
betrokken clubs mogen niet zelf meedoen of
moeten een stand-in leveren. Daarnaast hebben
wij een groot bestand van mensen die al eens
geholpen hebben. Wij benaderen hen ruim voor
de wedstrijd en proberen de vrijwilligers ook
altijd, met bijvoorbeeld een cadeautje, in het
zonnetje te zetten.” De stichtingsvoorzitter wil
benadrukken dat vrijwilligers van levensbelang
zijn voor een triathlonwedstrijd. “Zonder hen is er
geen wedstrijd. Ik vind dat er best eens wat meer
aandacht voor deze onmisbare krachten mag zijn
bij de triathlonbond.”
Norbert Veringmeier
JUNI 2014
TRIKORT
Oostermeent Triathlon HUIZEN
foto Jeroen B. Koppenberg
29
BEVEILIGINGS
GROEP
®
I NBRAAK B EVEILIGING N EDERLAND
Bos en Olgers Krommenie
Roco Sport, Nieuwe Niedorp
Running Centre, Heerhugowaard
duesette.nl
Valkering
Beveiliging
DueStte Sportsfashion nu te koop bij:
THE NEW BRAND FOR TEAMFASHION
duesette.nl
april 2014
TRIKORT
Het triathlongevoel van…
Bram Bakker
Leeftijd: Woonplaats: Beroep: Vereniging: Triatleet sinds: 50 jaar
Bloemendaal
psychiater, schrijver en columnist
IZGS Triathlon Vereniging Haarlem
1992
“Een vriend van Wouter Duinisveld - een triatleet
met een donorhart die dit jaar mee gaat doen
aan de Ironman Frankfurt - liet me op een verjaardag een video over Wouter zien. Ik was
meteen gegrepen door zijn verhaal en vond dat
daar een boek over geschreven moest worden.
Sinds 2013 heb ik een eigen uitgeverij en het
boek over Wouter verschijnt in oktober. Toen ik
hoorde dat hij gaat starten in de Ironman
Frankfurt, riep ik spontaan dat ik ook mee zou
doen. De inschrijving was op dat moment gesloten, maar zou nog een dag open gaan. En wonder
boven wonder lukte het me om in te schrijven.”
“In mijn jeugd heb ik aan allerlei sporten gedaan; vooral hockey, hardlopen en fietsen in de
zomervakantie. In 1992 en 1993 heb ik de
Holland Triathlon in Almere gedaan. Daarnaast
deed ik in die tijd heb ik ook de kwart-, olympische en middenafstand. In 1994 werd ik vader,
was ik inmiddels begonnen aan mijn opleiding
tot psychiater en deed ik promotieonderzoek.
De tijd voor triathlon ontbrak, maar ik ben wel
altijd blijven hardlopen. Dit jaar loop ik, als alles
meezit, mijn vijftigste marathon. Omdat ik
redelijk veel last heb van blessures, is triathlon
een mooie aanvulling op het hardlopen. Als
psychiater stimuleer ik mensen graag om te
gaan bewegen. Vooral duursport - waarbij je
onder het omslagpunt blijft - heeft een gunstig
effect op het brein. Je hersenen knappen er erg
van op. Als je zwemt, fietst of rent is er geen
ruimte om te piekeren, je hoofd komt tot rust.”
“Ik zie niet echt op tegen de hele triathlon in
Frankfurt. Ik stel me er op in dat het een lange
dag wordt en daarnaast probeer ik me onderweg te vermaken door om me heen te kijken en
een praatje te maken met andere deelnemers.
Als het echt zwaar wordt, moet je afleiding
zoeken. Ik ga vaak hoofdrekenen, dan probeer ik
mijn gemiddelde snelheid te berekenen, of ik
zing deuntjes in mijn hoofd. Wat ook helpt, is
het trucje dat mijn vriendin leerde tijdens de
bevalling van onze kinderen. Je puft zeven keer
achter elkaar en denkt dan ‘deze wee komt
nooit meer terug’. Een wee kun je in dit geval
vervangen door meter. Het relativeert in ieder
geval mijn eigen pijn. Verder heb ik geen grote
verwachtingen voor Frankfurt; zwemmen doe
ik weinig, ik focus me vooral op het fietsen. En
die marathon moet ik in Frankfurt fluitend
binnen de vier uur lopen. Mijn doel is gezellig
met Wouter over de finishlijn te gaan.”
MARCIA JANSEN
31
Medische Post
JUNI 2014
Zadelklachten
Bijna alle triatleten en wielrenners, zowel de topsporters als
de recreanten kunnen meepraten over het veel voorkomende
probleem van zadelpijn. Dit kan variëren van minimale billenlast
tot ontstekingen en weefselverharding met soms dramatische
gevolgen. De meest voorkomende aandoeningen worden hier
besproken.
Aandoeningen van de huid
in het zadelgebied
Het fietszadel in combinatie met onregelmatigheden in het wegdek zorgt in deze regio
voor wrijving, verdrukking en kleine wondjes
van de huid. Dit kan leiden tot de volgende
aandoeningen.
Talgkliercysten. Hierbij raakt de uitgang van de
talgklier verstopt door de mechanische belasting
die het fietsen met zich meebrengt. Omdat de
talgklier talg blijft produceren zonder dat deze
weg kan, ontstaat er een cyste gevuld met talg
in het huidweefsel. Hoe groter deze wordt, hoe
groter de hinder is die wordt ervaren. De beste
manier om de grotere cyste te ontlasten en het
probleem op te heffen is door het insnijden van
de cystewand, zodat deze zich kan legen en de
pijn verdwijnt.
Zweetkliercysten. Het gaat hier om eenzelfde
verstopping, alleen nu van de uitgang van de
zweetklier. De zweetkliercyste is gevoelig voor
een bacteriële infectie, met een pijnlijke ontsteking tot gevolg. Zweetkliercysten zijn vaak een
recidiverend en chronisch probleem, waarvoor
uiteindelijk een chirurgische behandeling nodig
kan zijn.
Furunkels. Een furunkel is een abces onder de
huid als gevolg van een bacteriële infectie van
een haarzakje. Dit kan eenmalig voorkomen, maar
ook in een veel uitgebreidere vorm. Wanneer
meerdere furunkels tegelijkertijd voorkomen of
elkaar snel opvolgen wordt er gesproken van furunculose. Dit ontstaat vaak bij een verminderde
weerstand en belastbaarheid van het lichaam,
zoals bij overbelasting of suikerziekte.
Karbonkels. Een karbonkel is een ernstiger en
uitgebreidere vorm van een furunkel. Bij een
karbonkel zijn meerdere haarzakjes geïnfecteerd
en ontstaat er in de diepere huidlagen een groot
ontstoken gebied. Dit uit zich in een grote, rode,
pijnlijke, warme zwelling van de huid. Soms
heeft de sporter ook koorts en rillingen. Vaak
barst de karbonkel binnen enkele dagen open.
In een enkel geval is het nodig om de karbonkel
chirurgisch te ontlasten.
Fibreuze hypodermatitis. Dit is een verharding
van het onderhuidse bindweefsel. Het ontstaat
vooral bij professionele wielrenners en liefhebbers van lange fietstochten. Door het lange
contact met het zadel kan de huid geïrriteerd
raken. Hierdoor kan het hele huidgebied hard
en verdikt raken. Ook kunnen alleen kleinere
foto Stefan Ruf
JUNI 2014
TRIKORT
Zadeldruk bij evenredige belasting (links) en
scheve belasting (rechts).
gebieden van de huid verdikken en opzwellen.
Slijmbeursontsteking. In het bekkengebied
bevindt zich tussen de punt van het zitbeen
en de bilspieren een slijmbeurs die kan ontsteken wanneer het door langdurig zadelcontact
geïrriteerd raakt. Rust is hier de beste behandeling (soms in combinatie met injecties met
ontstekingsremmers).
Aandoeningen aan de
urinewegen en de
geslachtsdelen
Zenuwcompressie. Wielrenners en wielrensters
melden vaak een slapend, prikkelend gevoel
in hun geslachtsdeel tijdens en/of na het fietsen. Omdat het zadel drukt op de zenuw die
dit gebied van gevoel voorziet, kan deze in de
verdrukking raken en minder goed functioneren.
Vaak verdwijnt het al snel nadat men van de fiets
is gestapt. Ter voorkoming kan men regelmatig
van positie wisselen op het zadel. Door verschil in
vorm van het bekken tussen mannen en vrouwen
kunnen de klachten tussen beide seksen verschillen. Wanneer mannen meer voorover gaan
zitten, komt een gedeelte van hun gewicht op
de schaambotjes te liggen. Niet ideaal, maar er
is goed mee te fietsen. Vrouwen die meer aero
gaan zitten komen op het tere weefsel tussen
de schaambenen te zitten. Dit kan uiterst pijnlijk zijn. Zadels met een grote uitsparing in het
midden waardoor de zenuw en/of weefsel niet
in de verdrukking komt kunnen deze klachten
voorkomen.
Impotentie. De hiervoor beschreven zenuwcompressie kan ook leiden tot
impotentie. Het komt af en toe voor bij heel
langdurige compressie. Naast de verstoorde
zenuwfunctie laten atleten tijdens het wedstrijdseizoen ook een lager testosterongehalte
zien. Dit kan ervoor zorgen dat ook het libido
is verminderd. De impotentieklachten hangen
direct samen met de duur en intensiteit van de
fietstrainingen en verdwijnen vaak na het einde
van het seizoen. Het leidt nooit tot blijvende
problemen.
Klachten bij het plassen. Door de zadeldruk en
minder hygiënische omstandigheden kampen
wielrenners wel eens met een blaasontsteking
en/of een urinewegontsteking. De klachten
hiervan zijn: zeer vaak moeten plassen, kleine
beetjes plassen en pijn bij het plassen. Een
antibioticakuur is vaak nodig om de bacteriële
ontsteking te bestrijden.
Preventie
Voorkomen is beter dan genezen. Daarom
hieronder enkele tips ter voorkoming van de
hiervoor beschreven aandoeningen.
- De huid moet zoveel mogelijk droog en schoon
worden gehouden. De moderne synthetische
stoffen van de wielrenbroek absorberen het
vocht beter en zijn zachter voor de huid.
- De bezwete broek moet na het fietsen worden
uitgedaan, en worden vervangen door een loszittende broek, zodat de huid goed kan drogen
>>>
aan de lucht.
33
8
e
KLIK HIER VOOR MEER
INFORMATIE OVER DE
TRIATHLON VAN
KLAZIENAVEEN
Forwarding
Your key to the world
2014
bvba
Specialist in relatiegeschenken en kerstpakketten
HOOGEVEEN
DRENTHECOLLEGE.NU
F ID
UITZENDBUREAU
FID_A4.indd 1
12-10-2007 15:51:18
KLAZIENAVEEN
>>> - Draag wielrenbroeken met een adequaat,
synthetisch kruis.
- Draag steeds schone, gewassen fietsbroeken.
Bezwete broeken bevatten meer bacteriën en
ademen ook minder goed.
- Vermijd het dragen van fietsbroeken met de
naad aan de binnenkant van de dij of met de
naad op een drukgebied, om het ontstaan van
schuurwondjes tegen te gaan.
- Verhoog in het trainingsschema niet al te drastisch de fietsafstand en het inspanningsniveau.
Zo kan ook de huid ‘wennen’ aan de verhoogde
belasting.
- Zorg voor een optimale zadelpositie en gebruik
een zadel dat goede ondersteuning geeft op de
drukplaatsen. (zie ook het artikel hierna).
- Pas de training aan. Soms moeten grotere
rustperiodes worden ingelast en moet de fietser
ook tijdens het rijden vaker uit het zadel komen.
- Gebruik warme zitbaden tot drie maal per dag
gedurende vijftien minuten. Dit zorgt ervoor
dat de ontstekingen sneller rijpen en barsten,
en dat de bloedstroom toeneemt in en rond de
ontstoken gebieden.
- Verminder de druk in een pijnlijk gebied door
bijvoorbeeld ander zadeltype of andere/betere
zadelpositie.
- Bij infecties kan op doktersvoorschrift een
crème of zalf worden gesmeerd met daarin
antibiotica, ontstekingsremmers of antischimmel middelen.
Behandeling
Er zijn een aantal adviezen waarmee chirurgische behandeling van de huid-aandoeningen
soms voorkomen kan worden.
april
JUNI 2014
TRIKORT
Guido Vroemen,
sportarts Bondsarts NTB
[email protected]
www.smamiddennederland.nl
Waar kan ik de komende tijd starten?
Zaterdag 19 april 2014
Zwemloop Het Lint, UTRECHT
Zaterdag 19 april 2014
Lenis Duathlon, Ter Idzard
Zondag 27 april 2014
Laco Zwemloop, Rucphen
Zondag 27 april 2014
Triami Sprinttriathlon, Deventer
Zaterdag 3 mei 2014
Rabo Triathlon , breuken
Zaterdag 17 mei 2014
City Triathlon, weert
Zondag 18 mei 2014
Stadstriathlon / NK Olympische afstand, WEERT
Zondag 18 mei 2014
UT-Triathlon, enschede
Zondag 18 mei 2014
Keukenwarenhuis Triathlon, Ter Aar
Vrijdag 23 mei 2014
MSTV Ferro Mosae Zwemloop, maastricht
Zaterdag 24 mei 2014
Clafis Ingenieus Triathlon, heerenveen
Zaterdag 24 mei 2014
Dekker Triathlon, Krimpenerwaard
Zondag 25 mei 2014
Vink+Veenman Triathlon , Nieuwkoop
DC
2eD
ED
1eD
Donderdag 29 mei 2014 Run Bike Run Bike Run, dordrecht
Afkortingen: DC = Duathloncircuit, ED = Eredivisie Triathlon, 1eD = 1eDivisie Triathlon,
2eD = 2eDivisie Triathlon.
KLIK HIER VOOR MEER INFORMATIE OF OM DIRECT IN TE SCHRIJVEN.
35
april 2014
36
“Zadelklachten komen vaak door
een verkeerde positie op de fiets.”
Zadels, een kwestie
van gevoel
april 2014
MAteriaal: ZADELS
Iedereen die fietst heeft het wel eens meegemaakt: zadelpijn. Zeker voor een
triatleet in aerohouding liggen pijnklachten en een oncomfortabele zit op
de loer. De zoektocht naar een passende zetel is echter niet eenvoudig. Er is
maar weinig in de triathlonuitrusting zo individueel bepaald als de keuze voor
een zadel. Maar waar moet je dan op letten? Triathlon Sport deed navraag.
Wie na het lezen van dit artikel denkt te weten
welk zadel moet worden aangeschaft, moet ik
nu al teleurstellen. Hèt ideale zadel bestaat niet.
Dat zeggen ook Jeroen van Geelen van Tri-Run
in Hilversum en Huub Stammes, mede-eigenaar
van SportMaster in Soest. Bij beide bedrijven
helpen bikefitters triatleten op zoek naar
de juiste fietspositie tegelijk het juiste
zadel te vinden. En dat is niet zo
eenvoudig. Ieder mens is namelijk
verschillend. Het zadel waar de
één helemaal weg van is, kan
voor een ander uren fietshel
betekenen. Zet twee fietsers
met dezelfde bouw, lengte,
gewicht, fietsstijl en niveau
naast elkaar en de kans is
levensgroot dat ze twee
verschillende zadels kiezen.
Toch nemen tal van fietsers
en triatleten genoegen met het
zadel dat standaard op de fiets is
gemonteerd. Onverstandig. Het zadel
vormt naast het stuur en de pedalen
immers één van de drie contactpunten tussen
fiets en berijder en vangt daarbij de meeste
druk op. Bovendien spendeert het gros van de
triatleten de meeste trainings- en wedstrijduren
in het zadel. Een oncomfortabele zitpositie
is dan niet alleen erg vervelend, vaak pijnlijk
en kan het sportplezier flink bederven, maar
gaat ook ten koste van de prestatie. Er wordt
onnodig energie verspild op de fiets en ook de
looptechniek kan er onder lijden.
Zachte weefsels
Zaak dus om er werk van te maken. Maar
wat maakt de zadelkeuze nu zo lastig en wat
veroorzaakt die klachten aan het zitvlak (maar
ook in heupen, polsen, schouders, onderrug en
nek)? Op de gewone racefiets rust het gewicht
van de fietser vooral op de twee zitbeentjes.
Deze zijn ontworpen om het gewicht te dragen
wanneer je zit. Een belangrijke factor bij de keuze
voor een racezadel is daarom de breedte van
het zadel. Veel zitongemak is het gevolg van het
feit dat het gewicht mede wordt gedragen door
de zachte weefsels tussen de zitbeentjes. Dit
gebeurt met name wanneer het zadel te smal
is. Een te breed zadel is in dat opzicht minder
problematisch maar kan wel gaan schuren aan
de binnenkant van het dijbeen. Omdat vrouwen
over het algemeen een breder bekken hebben
staan de zitbotjes verder uit elkaar en hebben zij
>>>
vaak een breder zadel nodig.
37
april 2014
>>>
38
Triatleten kunnen deze wetenschap voor hun
triathlonfiets vrijwel meteen weer vergeten.
Dan gelden namelijk andere wetten, voor zover
deze er zijn. Voor triatleten is het daardoor nog
lastiger om een comfortabele zit te vinden. Door
de aeropositie die wordt ingenomen tijdens het
fietsonderdeel wordt het bekken gekanteld –
waardoor het gewicht niet meer op de zitbotjes
rust - naar de smalle punt van het zadel die dan
in de zachte, perineale delen (het gebied tussen
de geslachtsdelen en de anus) kan drukken. “Er
komt dus meer druk op een kleiner oppervlak”,
zegt Stammes. “Hoe dieper de zit, hoe hoger
de druk zal worden op bijvoorbeeld plasbuis of
schaambeen”, voegt Van Geelen daaraan toe.
Dit kan tal van klachten met zich meebrengen
(zie ook Medische Post hiervoor), die zelfs tot
blijvende schade kunnen leiden. Vanuit zowel
medisch als sportief oogpunt is het dus van
belang een goed, passend zadel op de fiets te
hebben.
Meer tri-comfort
Door de andere houding op de fiets is voor
de meeste triatleten de configuratie van
het voorste gedeelte van het zadel het
belangrijkste, voor wegrenners is dit juiste het
achterste gedeelte van het zadel. De meeste
zadelfabrikanten hebben daar op ingespeeld
door één of meerderen modellen speciaal
bestemd voor tijdrijders en triatleten in hun
assortiment op te nemen. Ze kiezen daarbij
verschillende benaderingen om meer comfort
te bieden: door gleuven en uitsparingen in
het zadel aan te brengen, door extra gel in
de punt van het zadel, door een bredere neus
aan het zadel te geven en door de zadelpunt
in te korten of – onder het motto waar niets
is, kan ook niets hinderen – de zadelpunt zelfs
volledig weg te laten. Met dat laatste werd ISM
bekend. Stammes begrijpt het principe. “Je hebt
daardoor een groter zitgedeelte, meer oppervlak
voor steun.” De aparte zit die de nodige
gewenning vereist is echter niet voor eenieder
weggelegd.
Extra gel in de zadelpunt om het zitcomfort te
verhogen lijkt een logische gedachte. Toch is dit
vaak niet de juiste oplossing. Een zachter zadel
zorgt weliswaar voor een betere verdeling van
het gewicht, maar kan ook leiden tot extra druk
op perineum, zenuwen en bloedvaten wanneer
het materiaal bij lange ritten inzakt. Stammes:
“Zeker bij langere ritten ga je dan een stukje
ondersteuning missen. Een triatleet fietst wat
meer vanuit z’n bilspieren. Wanneer je steeds
moet afzetten tegen een zacht zadel gaat dit
april 2014
MATERIAAL: ZADELS
ten koste van een efficiënte krachtoverbrenging.
Daarnaast is een zachter zadel vaak ook een bron
van extra wrijving waardoor het gaat schuren.”
Zadels met een uitsparing in het midden zijn
ontworpen om juist te voorkomen dat er druk
ontstaat op die zenuwen en bloedvaten, ze
verdelen het gewicht echter niet wezenlijk
anders of zorgen er bij een te grote uitsparing
voor dat wel erg weinig zadel overblijft om het
gewicht van de berijder op te vangen.
Sommige zadels verenigen de verschillende
elementen met elkaar. Zo combineert de Fizik
Tritone het zadelpuntloze design met een
uitsparing in het midden. Bij de Bontrager Hilo
RXL Speed Dial – die het midden houdt tussen
een conventioneel racezadel en een ingekort
triathlonzadel - kan de neus van het zadel in
de breedte worden aangepast. “De voorkeur
bij triatleten gaat toch wel uit naar zadels die
aan de voorkant voldoende ruimte laten voor
de perineale delen”, ervaart Van Geelen, die
tussen de 25-35 verschillende triathlonzadels
in zijn assortiment heeft. “De Bontrager Hilo,
Fizik Tritone en Cobb Max worden het meest
verkocht.”
Zitpositie
Dat een zadel niet lekker zit betekent overigens
niet meteen dat deze niet voldoet en vervangen
moet worden. Je kan het juiste zadel hebben in
de verkeerde zitpositie. “Zadelklachten komen
vaak door een verkeerde positie op de fiets”,
zegt Stammes. “Veel voorkomende oorzaken
van zadelpijn zijn scheef op de fiets zitten bijvoorbeeld door een beenlengteverschil of
scheefstaand bekken -, krachtverschil tussen
het linker- en rechterbeen of asymmetrische
zitbotjes.” Zadelcomfort is dan ook nauw
verbonden met een goede afstelling van de fiets.
Zelfs met het duurste zadel is een comfortabele
zitpositie vrijwel uitgesloten als de fiets niet
juist is afgesteld, meent Van Geelen. “Elke
verandering in de fietspositie kan van invloed
zijn op het zitgevoel. De zadelpen een paar
millimeter omhoog of omlaag en de zadelpositie
een paar millimeter naar voren of naar achteren
kan het verschil zijn tussen wel of niet goed
zitten. Een nieuw zadel monteren kan eveneens
van invloed zijn op de zitpositie – het verschil in
hoogte tussen zadels/rails kan zelfs centimeters
bedragen!”
Sporters die een opzetstuur op hun racefiets
monteren zullen daarbij nog grotere problemen
ervaren dan sporters met een triathlonfiets.
Van Geelen: “Bij een triathlonfiets staat het
zadel gemiddeld tussen de 1,5 centimeter voor
of achter de bottom bracket, bij een gewone
racefiets is dat al snel 4 tot 9 centimeter. De
combinatie van een veranderde fietshouding –
te ver naar achteren – en een gewoon racezadel
gaat dan al snel wringen met zitklachten tot
gevolg.” Een juist afgestelde fiets betekent
overigens ook weer niet dat je automatisch
lekker op je zadel zit. De zadelpunt iets naar
beneden zetten is dan niet de oplossing. “Je zal
sneller gaan schuiven op het zadel en de druk op
bovenbenen en armen neemt toe om in positie>>>
39
LIGHT
FAST
NATURAL
TRI-X-TREME ™ 225
The stripped-back
speed demon.
inov-8.com
RADEMAKER SPORTS - LEUSDEN
april 2014
materiaal: ZADels
>>> te blijven. Je moet eigenlijk zoveel mogelijk uitgaan
van een horizontale zadelpositie”, zegt Stammes.
Geluk of niet?
Aangezien het zadelgevoel mede wordt
beïnvloed door bijvoorbeeld factoren als
spierlenigheid, beweeglijkheid en trapfrequentie
lijkt het vinden van het juiste zadel vooral
een proces van veel proberen, veel geduld en
een dosis geluk. Of toch niet? Van Geelen en
Stammes denken van niet. Van Geelen’s TriRun heeft voor de bikefit een speciale tool ter
beschikking waarmee binnen enkele seconden
een ander zadel kan worden gemonteerd.
Fietsers kunnen daardoor in een korte tijd
verschillende zadels uitproberen. “Na het
bepalen van de zadelhoogte en de basis
aerohouding gaan we hiermee aan de slag.
Als een zadel niet lekker zit is dat van invloed
op de rest van de meting. Pas daarna vindt de
finetuning plaats”, vertelt Van Geelen.
SportMaster van Stammes maakt bij bikefitting
gebruik van drukpuntmeting op het zadel
van het Duitse GebioMized. Met behulp van
een zadeldek met daarin 64 sensoren wordt
tweehonderd keer per seconde de drukbelasting
op het zadel gemeten tijdens het fietsen met
verschillende weerstanden. De meting maakt
inzichtelijk welke delen van het zadel wel of niet
worden gebruikt, hoe de drukverdeling is tussen
links en rechts en tussen voor en achter en
welke bewegingen er op het zadel plaatsvinden.
“Dit geeft belangrijke informatie over mogelijke
probleemgebieden en de ondersteuning die het
zadel biedt. Veel mensen blijken beter te zitten op
een ander zadel. Indien nodig kan zelfs een zadel
op maat worden gemaakt”, laat Stammes weten.
De conclusie die Van Geelen en Stammes
trekken: welk zadel het beste bij iemand past
is sterk individueel bepaald. De persoonlijke
lichaamsvormen bepalen wat als comfortabel
wordt ervaren en wat niet. “Soms is er technisch
nauwelijks verschil tussen twee zadels, maar
is er toch een groot verschil in gevoel”, aldus
Van Geelen. Stammes: “Het belangrijkste waar
je op moet letten is dat het zadel op jouw lijf
afgestemd moet zijn en het bekken adequaat
ondersteunt.” Welk zadel dat is kan soms
een verrassing zijn. Triatleten Van Geelen en
Stammes weten dat uit eigen ervaring; beiden
rijden op een gewoon racezadel….
KLIK Hier voor meer informatie
over GebioMized
KLIK Hier voor tests van
verschillende triathlonzadels.
41
april 2014
SFEER PROEVEN?
KLIK HIER VOOR
EEN korte
impressie VAN
DE ABU DHABI
TRIATHLON
Diederen en Van
Vlerken tweede in
Triathlon Abu Dhabi
Abu Dhabi (VAE, 15/03) - Bas Diederen en
Yvonne van Vlerken zijn het triathlonseizoen
2014 goed begonnen door in de internationale
triathlon van Abu Dhabi tweede te worden.
Een goed gevulde prijzenpot trok weer een
flink aantal lange afstand toppers naar het
Arabische oliestaatje om over de ongewone
42
afstand van 3 kilometer zwemmen, 200
kilometer fietsen en 20 kilometer lopen de
voorjaarsvorm te testen. Zowel Diederen
als Van Vlerken kon constateren dat het
daarmee wel goed zat. Voor Diederen was
het de opmaat naar de Ironman Zuid-Afrika
drie weken later. Beide atleten stemmen hun
Als je zoiets probeert en het lukt, dan is
dat toch wel gaaf.
seizoen af op de Ironman Hawaii. In de aanloop
daarheen wil de Diederen pieken in Frankfurt,
Van Vlerken wil de Challenge in Roth weer eens
op haar naam schrijven.
Diederen koos in Abu Dhabi voor een andere
racetactiek dan tot nu toe gebruikelijk in lange
afstand races. Waar hij eerder op de fiets de
kop van de wedstrijd liet gaan om zijn eigen
tempo te rijden, was nu het doel om ook
fietsend in de frontlinie te blijven. Dat lukte.
De Limburger stapte met drie medekoplopers
van de fiets en zag vervolgens dat alleen Tyler
Butterfield over betere loopbenen beschikte.
De voormalig olympiër die vorig jaar al derde
werd achter de latere Ironman Hawaii-winnaar
Frederik van Lierde bleef onze landgenoot 46
seconden voor. Van Lierde finishte nu als vierde,
ook nog achter de Fransman Sylvain Sudrie. Edo
van der Meer liet een mooie zevende plaats
noteren. Hij bewandelde de omgekeerde weg
van Diederen door te kiezen voor de pacingstrategie - waar zijn teammaat zich eerder altijd
van bediende - omdat eerdere races waarin
fietsend de aanval werd gekozen veelal op een
teleurstelling uitdraaiden.
Diederen zag tot zijn grote blijdschap dat de
nieuwe tactiek z’n eerste vruchten afwierp.
“Tot nu toe was mijn doel altijd het podium.
Daar hoort een voorzichtige tactiek bij. Wil je
echter winnen dan moet je meer risico nemen
en er op de fiets al bijzitten. Daarvoor heb ik
deze winter mijn weekplanning omgedraaid;
voorheen plande ik eerst mijn looptrainingen
in, dan de fietstraining, nu is dat omgekeerd.
De belangrijkste trainingen zijn nu de
fietstrainingen. Het doel in Abu Dhabi was zo
lang mogelijk mee te gaan, tot minimaal 150
kilometer fietsen. Dan zou ik al tevreden zijn.
Het was een gok. Als ik had moeten lossen
was ik ook meteen gezien geweest. Dit had
ik niet verwacht. Het was toch vooral een
testwedstrijd. De 20 kilometer lopen was erg
april 2014
actueel
zwaar en ik miste een hoog tempo, maar ik
wist na het fietsen ook dat ik voor het podium
liep. Als je zoiets probeert en het lukt, dan is
dat toch wel gaaf.”
KLIK Hier Voor een kort
interview met Bas Diederen
na de finish
Ook voor Yvonne van Vlerken pakte de eerste
serieuze test van het seizoen dus goed uit.
Ze verloor tijdens het zwemmen (zonder
wetsuit) nog ruim zeven minuten op de Britse
Jodie Swallow, maar met de beste fietstijd
rukte ze op naar de tweede plaats achter
titelverdedigster Melissa Hauschildt, waarna
zich op het afsluitende looponderdeel een
boeiend duel ontspon. Van Vlerken nam zelfs
kortstondig de leiding maar kwam zichzelf
daarop even tegen waarop de Australische
ondanks een tweede aanval van Van Vlerken
in de laatste kilometers de tweestrijd in haar
voordeel kon beslissen. Volledig uitgeput bleef
ze Van Vlerken – die ook de snelste looptijd
klokte - uiteindelijk 23 seconden voor. Een
schande is dit allerminst: Hauschildt is een
echte specialiste op de middenafstand met
liefst 22 Ironman 70.3 zeges achter haar
naam. Vorig jaar won ze elf van de dertien
races waaraan ze deelnam, waaronder voor de
vierde keer het wereldkampioenschap Ironman
70.3. Ze noemde na afloop deze overwinning
haar zwaarst bevochten zege ooit. De Deense
Michelle Vesterby werd derde.
Van Vlerken dankte het succes aan een goede
overwintering en dito training. “Ik heb altijd een
paar wedstrijden nodig om in vorm te komen.
Ik ben hier eerder zevende en vijfde geworden,
maar had niet verwacht dat ik in dit superveld
nu al zo ver zou kunnen komen. Dat ik zelfs in
de positie kwam dat ik deze race zou kunnen
winnen verraste me, vandaar ook dat ik een >>>
43
>>> tactische fout maakte wat me uiteindelijk de zege heeft gekost. Dat neemt niet
weg dat ik zeer tevreden ben met het resultaat.” Op de halve afstand dicteerden
olympisch kampioen Alistair Brownlee en zijn broer Johnny de wedstrijd. Hand in
hand kwamen ze over de finish. Bij de vrouwen
zegevierde de Duitse Svenja Bazlen.
KLIK HIER VOOR
EEN UITGEBREID
VERSLAG VAN DE
TRIATHLON VAN
ABU DHABI
Uit de Circuits
FOTO: PRIMAXHEBDO.COM
Onder vroegzomerse omstandigheden hebben
Erik-Jan Spijkerman en Geke Venema de derde
wedstrijd in de NTB Winter Series gewonnen.
Spijkerman nam meteen na de start van de
Wintertriathlon Groningen het initiatief.
Titelverdediger Martin Veenhuizen (H40) kon
aanvankelijk op een halve minuut volgen,
maar na 45 kilometer fietsen was het verschil
opgelopen tot liefst acht minuten en hoefde
Spijkerman op het ijs van Kardinge niet meer
voluit te gaan. Veenhuizen en Kor Broers (H40)
completeerden het mannenpodium. Bij de
vrouwen gingen Geke Venema (D40) en Carin
Ceelaert tijdens de 10 kilometer lopen nog
gelijk op, maar op de fiets nam Venema vier
minuten voorsprong om voor de derde keer
de zegebloemen mee naar Friesland te mogen
nemen.
Klik hier voor de UITSLAGEN VAN
DE WINTERTRIATHLON GRONINGEN
De TVH-duathlon in Hilversum (5,5 km
lopen, 20 km fietsen, 2,7 km lopen) vormde
vorige maand bijna traditiegetrouw de eerste
44
wedstrijd van het Dare2Tri Duathloncircuit.
Met juniorenwereldkampioen duathlon Jorik
van Egdom kwam er een mooie naam bij op
de erelijst. De Veenendaler zette zich in de
eerste run (door het bos) meteen op kop en
bleef vervolgens leider in de wedstrijd tot aan
de finish. Alexander Picard kon nog het langst
volgen, maar nadat Van Egdom op de fiets nog
eens extra aanzette was de strijd beslist. Hij
verbeterde en passant het wedstrijdrecord van
Wouter Kegge met ruim twintig seconden. Picard
werd tweede, Mark Hamersma legde beslag op
de derde plaats. Bij de vrouwen werd de race
gewonnen door Hellas-atlete Joyce Vrijenhoek.
Ze klopte titelverdedigster Talisa van der Fluit die
als leidster aan het slotonderdeel begon, maar
vervolgens aan kramp ten prooi viel. Van der
Fluit hield nog wel Jony Heerink als nummer drie
achter zich.
Klik hier voor de UITSLAGEN
VAN DE TVH-duathlon
HILVERSUM
april 2014
actueel
1-2-3
Marco Akershoek is tweede
geworden in de olympische
afstand triathlon van
Wellington, Nieuw-Zeeland.
De voormalig Nederlands
kampioen junioren moest
alleen de Nieuw-Zeelander
Dylan McNeice voor laten
gaan in de wedstrijd die deel
uitmaakt van de Kiwi Tri
Series.
Voorafgaande aan de
eerste wedstrijd in de
World Triathlon Series 2014
in Auckland (zie pagina
hierna) testten verschillende
atleten hun vorm tijdens
de eerste twee World Cup
wedstrijden van het seizoen.
Beide wedstrijden gingen
foto : Delly Carr/ITU
over de sprintafstand. In het
Australische Mooloolaba
was Rachel Klamer de enige
Nederlandse deelneemster.
Ontevreden over haar
fietsonderdeel en geplaagd
door zijsteken tijdens
het lopen finishte ze als
veertiende. De winst ging
naar de Amerikaanse Gwen
Jorgensen. Bij de mannen
zegevierde de Spanjaard
Mario Mola.
Mola won een week later ook
in het Nieuw-Zeelandse New
Plymouth. In de eindsprint
bleef hij landgenoot en
wereldkampioen Javier
Gomez nipt voor. Marco
van der Stel werd in het
sterke, 75 man tellende
deelnemersveld 29ste na
tot en met de tweede
wissel voortdurend in
de voorste gelederen te
hebben vertoefd. Hoewel
Rachel Klamer na het
fietsonderdeel vergat
haar helm af te zetten
was ze op de 18de plaats
de beste van de drie
Nederlandse vrouwen.
Maaike Caelers finishte
als 21ste, Sarissa de
Vries was na een
lekke band tijdens het
fietsonderdeel kansloos
voor een goede
klassering en werd 40ste.
De opening van de Franse
Grand Prix duathlon in
St. Omer heeft debutante
Marina van Dijk een tweede
plaats opgeleverd in de
tweede divisie. In de eerste
divisie finishte Lesley Smit als
15de, voor Jessica Oosterlo
(21ste) en Lizette van der
Vegt (22ste). Bij de mannen
was Caimin Stevens de enige
Nederlander in de eerste
divisie. Hij werd 53ste. Juul
van de Kruijs en Erik van
der Heijden begonnen hun
seizoen in divisie 2 als 15de
respectievelijk 41ste.
De Ironman Melbourne
betekende de laatste Ironman
in de carrière van drievoudig
Ironman Hawaii winnaar
Craig Alexander. Tot een
spectaculair eindstuk kwam
het niet. De bijna 41-jarige
Australiër liep nog wel de
snelste marathon maar bleef
steken op de vijfde plaats,
op 4.45 minuut van de
Luxemburgse winnaar Dirk
Bockel. Die liet 8.01.02 uur als
winnende tijd noteren. Bij de
vrouwen dook de Zwitserse
winnares Carolina Steffen
onder de negen uur: 7.57.57
uur.
Rachel Klamer ontevreden over haar
seizoensopening in Mooloolaba.
45
foto Delly Carr/ITU
april 2014
Marco van der Stel op
de voorste posten
tijdens het
fietsonderdeel in
Auckland.
KLIK HIER
VOOR EEN
videoverslag
van de
mannenrace
Stimpson en Gomez winnen
WTS-opener in Auckland
De start van de ITU World Triathlon Series 2014
is voor de meeste Nederlandse triatleten naar
tevredenheid verlopen. In Auckland werden
Rachel Klamer en Maaike Caelers respectievelijk
tiende en vijftiende, Marco van der Stel finishte
als negentiende. Sarissa de Vries kende een
minder gelukkig begin van het seizoen. Net als
twee weken eerder bij de World Cup race in
New Plymouth was er materiaalpech, wat deze
keer het einde van haar wedstrijd betekende.
46
De vrouwenrace – zonder de geblesseerde
wereldkampioene Non Stanford - werd
gewonnen door Jodie Stimpson, de nummer
twee uit de WK-stand van vorig jaar. De Britse
koos slim het wiel van Kiwi’s Kate McIlroy en
Nicky Samuels toen deze in de derde van acht
lastige fietsronden demarreerden. Dit trio
vergaarde 35 seconden voorsprong op acht
achtervolgsters, waaronder Rachel Klamer,
die vanaf het startschot in de voorste linies
te vinden was. Dat verschil werd niet kleiner
toen een tweede groep van zeven atletes, met
daarbij tweevoudig winnares Anne Haug, in de
voorlaatste ronde bij de groep-Klamer aansloot.
Stimpson zou vervolgens als enige van de drie
koploopsters standhouden op het looponderdeel.
De Duitse Haug werd tweede, terwijl Stimpsons
landgenote Helen Jenkins haar terugkeer op het
hoogste podium vierde met een derde plaats. De
wereldkampioene van 2008 en 2011 had sinds
de Olympische Spelen van Londen buitenspel
gestaan vanwege een blessure.
Klamer toonde zich verrast over haar tiende
plaats. “In de eerste twee sprintwedstrijden
van dit seizoen gingen er wat dingen mis
waardoor de resultaten tegenvielen. Ik dacht
daarom dat een toptien klassering te hoog
gegrepen zou zijn. Ik begon nog als eerste van
de achtervolgende groep aan het lopen, maar
kon door opkomende zijsteken het tempo
niet vasthouden. Gelukkig eindigde ik op een
gehoopte, maar niet verwachte, tiende plaats.”
Caelers werd vorig jaar nog knap tweede in
Auckland, maar was toch niet ontevreden
met haar vijftiende plaats nu. “De afgelopen
maanden hier in Nieuw-Zeeland zijn voor mij
niet makkelijk geweest. Doordat ik mijn knie
verdraaide tijdens een looptraining heb ik tot de
World Cup wedstrijd in New Plymouth een tijd
niet kunnen fietsen en lopen. Mijn zwemmen
was erg matig, het fietsen ging boven
verwachting, maar het lopen was daarna zwaar
met de restjes energie die ik nog over had. Dit
was alles wat er op het moment in zat.”
KLIK HIER
VOOR EEN
videoverslag
van de
VROUWENrace
Wereldkampioen Javier Gomez won bij de
mannen. De Spaanse titelverdediger was met de
Brit Jonathan Brownlee opnieuw ongenaakbaar >>>
>>> bij het lopen. Zonder olympisch kampioen
Alistair Brownlee - die had besloten de
achillespees die hem vorig jaar ook al plaagde
rust te gunnen - draaide de mannenrace uit op
verwachte tweestrijd, zeker nadat de winnaar
van de eerste twee World Cups van het seizoen,
de Spanjaard Mario Mola, met nog enkele
toplopers verzeild raakte in een achtervolgend
peloton dat op de fiets anderhalve minuut
verloor op vijftien leiders. Daarbij ook Marco van
der Stel die goed meedraaide in de kopgroep.
Eenmaal te voet scheidden Gomez en Brownlee
zich al snel af, waarna Gomez na zeven kilometer
lopen zijn laatste concurrent afschudde om voor
de derde opeenvolgende keer de race in Auckland
op zijn naam te schrijven. Achter Brownlee liep
Australiër Aaron Royle naar de bronzen positie.
Van der Stel sprak na zijn negentiende plaats
over een race naar verwachting. “De laatste
twee weken voor de race hebben we veel
intensiteit in het zwembad gedaan om mijn
zwemmen nog een laatste boost te geven zodat
ik in de kopgroep mee zou kunnen. Het plan
werkte, al moest ik nog wel zes kilometer in de
achtervolging. Ik kwam echt gesloopt van de
fiets en had zeker 3-4 km nodig om bij te komen.
Daarna kon ik het tempo weer oppakken. Daar
zit dus nog wel wat rek in.”
april 2014
ACTUEEL
Klik hier voor de UITSLAGEN
VAN DE MANNEN
Klik hier voor de UITSLAGEN
VAN DE VROUWEN
Herzog Medical offical supplier van de NTB
ADVERTORIAL
PLEZIERIG SPORTEN
MET MINDER KANS OP BLESSURES
Blessurevrij sporten
Tijdens de Triathlon, wellicht de zwaarste
sportdiscipline überhaupt, hebben de
beenspieren het zwaar. Tijdens het hardlopen
wordt bij iedere pas tot wel drie keer het
lichaamsgewicht opgevangen waardoor er
vaak spierschade optreedt en er blessures
kunnen ontstaan aan kuiten, scheenbenen en
achillespezen. De unieke compressiekousen en
tubes van Herzog ondersteunen spieren en pezen
effectief waardoor er minder laterale beweging is
van de spiermassa en er dus minder trekkrachten
ontstaan aan scheenbeen en achillespezen. Door
de verminderde schokbelasting zal er ook minder
spierschade ontstaat.
Uitstellen verzuring &
sneller herstel
Door de relatief hoge compressie
en het optimale drukverloop,
afnemend vanaf enkel tot knie,
worden afvalstoffen, tegen
de zwaartekracht in, sneller
afgevoerd. Door dit speciale
effect stellen de Herzog Sport
Compressiekousen de verzuring
tijdens de inspanning uit en
bovendien bevorderen ze een sneller
herstel na training of wedstrijd.
Het is daarom aan te bevelen om
de kousen niet alleen tijdens
de inspanning maar zeker
ook nog tot geruime tijd
erna aan te houden. Het is erg
belangrijk dat op ieder segment
van het been de juiste hoeveelheid
druk wordt uitgeoefend. Daarom is
het noodzakelijk dat de benen op zes
punten worden opgemeten.
Neem uitsluitend genoegen met de
echte Herzog Sport Compressiekousen.
47
april 2014
Vierde plaats Diederen in
Ironman Zuid-Afrika
Hij had vooraf op wat meer
gehoopt, maar Bas Diederen
moest zich bij de Ironman
Zuid-Afrika tevreden stellen
met een vierde plaats. De winst
ging naar Nils Frommhold. De
Duitser kwam als eerste uit
het water in een groep met
daarbij ook Diederen en Edo
van der Meer. Van der Meer
kende echter pech. Al na 300
meter fietsen stond hij weer
te voet met een lekke band en
een kapotte powermeter. Na
140 kilometer fietsen moest
hij leeggereden en misselijk
definitief opgeven.
Diederen was intussen met
tweevoudig Hawaii-winnaar
Faris Al-Sultan en de ZuidAfrikaan Kyle Buckingham in
achtervolging op Frommhold,
die na circa 120 kilometer
fietsen bij zijn medekoplopers
was weggereden. Op het
vernieuwde fietsparkoers
rond start- en finishplaats
Port Elisabeth - met veel extra
hoogtemeters - pakte hij 3,5
minuut voorsprong. Ook de
marathon bleek Frommhold
het beste te verteren. In 8.26.06
uur veroverde hij zijn tweede
Ironman-titel voor Buckingham
en Al-Sultan. Bij de vrouwen
troefde de Zwitserse Simone
Brändli in 9.32.54 uur het Britse
duo Jody Swallow en Lucy
Gossage af.
In een wedstrijd die nooit goed
aanvoelde liet Diederen 8.37.25
uur noteren. De Limburger
kende na zijn tweede plaats in
de triathlon van Abu Dhabi drie
weken eerder een bijzondere
voorbereiding door tussendoor
met vrouw en kinderen op
wintersport te gaan. Maar daar
had het volgens hem niet aan
gelegen. “Misschien dat ik wat
onder leden had. Het was de
hele wedstrijd net niet, alles
was een beetje matig. Het is
dan mentaal zwaar om je acht
uur lang te pushen. Mijn doel
was bij Al-Sultan te blijven op
de fiets. Dat is gelukt, maar
na het fietsen had ik niets
meer over, terwijl in eerdere
wedstrijden mijn kracht op het
lopen lag. Ik dacht zelfs aan
uitstappen omdat de wedstrijd
niet zou worden wat ik er van
verwacht had. Maar ja, ik lag
toch ook nog steeds vierde.
Uiteindelijk is dat ook nog wel
iets om tevreden over te zijn:
slecht zijn en dan toch hoog
eindigen in een Ironman.”
Klik hier voor de
UITSLAG
Oranje bij start Europees
triathlonseizoen buiten toptien
Bij de openingswedstrijd van het Europese triathlonseizoen in het Portugese Quarteira is het
de uitgebreide Nederlandse ploeg niet gelukt om toptien klasseringen te noteren. Jorik van
Egdom kwam er bij zijn debuut in de ETU Cup voor senioren nog het dichtste bij. Ondanks
ziekte in de week voorafgaande aan de wedstrijd werd de junior verdienstelijk elfde. In de
Junior European Cup was Menno Koolhaas op een zeventiende plaats de beste Nederlandse
jongen. Bij de junioren meisjes was Kirsten Nuyes met een veertiende plaats de best
geklasseerde oranje-atlete.
48
DE VOLGENDE UITGAVE
VAN TRIATHLONSPORT
VERSCHIJNT IN WEEK 20!
TR IATH LON/ D U
27E JAARGANG • MAART 2014 NUMMER
3
27 e jaargang
• april 2014
nummer 4
TR IATHLON/D UATH LO N
TR IATH LON/D U AT H LO N
ARI 2014 NUMMER 2
27E JAARG ANG • FEBRU
INTERVIEW
Hetgevoeligeza
del
Ek/nk PowErm
an
Horst
INTERVIEWS
EVERT SCHELTINGA
De toekomst
van de duathlon
Voeding:
wat eten de experts?
BAS DE BRUIN
HANNEKE DE BOER
Trainen op gevoel
MAGAZINE VOOR DUATHLON EN TRIATHLON
AT H LO N
IntervIew
Erik-Simon
Strijk
mag aZin e VOO
r DuaTHlOn
en TriaTHlOn
ON EN TRIATHLON
MAGAZI NE VOOR DUATHL
TS 4 -2014.indd 1
13-03-14 16:30
10-02-14 17:19
TS 2 -2014.indd 1
De mei-editie is een extra dikke ‘papieren’ uitgave
met een vooruitblik op de teamcompetities en
ploegenpresentaties van de ere-, eerste en
tweede divisieteams.
Hou uw brievenbus in de gaten!
MAGAZINE VOOR DUATHLON EN TRIATHLON
www.triathlonbond.nl

WEDSTRIJDKALENDER 2015

Flyer opening - Special-e

AMERSFOORT - Vlasakkerloop

30 e EDITIE 2014 HOLTEN ETU TRIATHLON

NTB Congres - workshop C - Nederlandse Triathlon Bond

GA NAAR PAROOL.NL/WINEENFIETS

Beschrijving teruggevonden fietsen (pdf, 1.01 MB)

Geachte heer Cijntje, Hierbij willen wij U mededelen dat wij, in

Reactie Kracht van Utrecht op Voorontwerp Mobiliteitsvisie

1544 MK Zaandijk UCN 14/15 002 Zaandam