Mijn motivatie om te schilderen Als ik de gedachte had gekregen om te gaan schilderen, dan was ik misschien nooit gaan schilderen en toch ben ik vanuit het niets gaan schilderen. Ik houd van de natuur en haar kleuren. Ik heb mij van kinds af aan al afgevraagd: waarom bomen groen zijn en de hemel azuur? In gedachte vulde ik ze op met andere kleuren om het effect ervan te zien ze waren niet meer mooi. Tijdens een reis in Bhutan stond ik naar een vrouw te kijken, welk kleur zij ook droeg, het stond haar goed. Ik belde mijn echtgenoot dagelijks op en op een gegeven moment zei hij, dat ik veel met kleuren bezig ben en dat het mij opvrolijkte. Dat was het moment dat ik wakker werd geschud. Ik was inderdaad alsmaar met kleuren bezig. Thuis aangekomen ging ik verf halen en begon met kleuren te spelen. Ik maakte cirkeltjes en hartjes die ik opvulde met kleuren en ik genoot er enorm van. Op een gegeven moment zag ik op YouTube iemand bamboe schilderen; de zachtheid ervan streelde mijn hart. Toen ben ik naar de zolder gegaan en begon bamboe te schilderen. Op de één of andere manier was het meteen raak. Ik stond versteld van mijn eigen creatie. Vanaf die dag ben ik aan de slag gegaan met schilderen. Ik kijk nu ook heel anders naar landschap en bomen, ik zie er meer ín dan ooit tevoren. Met mijn ogen voel en meet ik de afstand tussen de ene en de andere boom. Ik zie de oppervlakte van een stuk grond meteen en of het heide, weide of struikgebied is en hoe de kleurschakeringen ervan zijn. Een totaal nieuwe wereld is nu opengegaan voor mij sinds ik schilder. Ik ben er nu elke dag mee bezig en ik geniet er enorm van wanneer ik de kleuren in harmonie zie op het doek. Wanneer ik verf mors, dat gebeurt vaak, dan vloeien er daarna weer wat mooie schilderijen uit mijn vingers: landschap, bomen, bloemen, struikgewas, zee, water, houten bootjes etc. Intussen heb ik een paar manuscripten afgerond, hopelijk wordt het gauw uitgegeven.