Hospice Kromme Rijnstreek nieuwsbrief 11

Nieuwsbrief
11 FEBRUARI 2014 Hospice Kromme Rijnstreek
NR.
In dit nummer
1. Bestuur tekent contract met Buurtzorg
2. Column Ik en het hospice
2. De melkbus
3. Dierbare herinnering en groot woord
van dank
4. Afscheid bestuurslid Anton Bosboom
4. Opbrengst Diakonaal Weekend
5.Nieuwjaarsbijeenkomst
6. Heidag verpleegkundig team
6. Introductiecursus nieuwe vrijwilligers
Burgemeester van Houten, Wouter de Jong (links op de foto), in gesprek met een gast van het hospice.
‘VERPLEEGKUNDIGE V.l.n.r. Rob van der Steenhoven (penningmeester), Lex Goudswaard (voorzitter) en Jos de Blok (directeur Buurtzorg)
SPEELT EEN
INTERVIEW JOS DE BLOK, BUURTZORG
CENTRALE ROL’
“Bij palliatieve zorg moet alles goed gaan.
Je kunt het immers maar één keer doen.”
Vanaf 1 februari 2014 is Buurtzorg Nederland verantwoordelijk voor de zorg
aan de gasten die in ons hospice verblijven. Het bestuur tekende op
16 december 2013 een contract met de directeur van Buurtzorg, Jos de Blok.
Tijd om kennis te maken met hem en zijn organisatie.
U leest het elfde nummer (vierde jaargang)
van de digitale nieuwsbrief Hospice
Kromme Rijnstreek. Hiermee houden wij
u op de hoogte over het reilen en zeilen
van het hospice voor de bewoners van de
regio Kromme Rijnstreek.
Kan je jezelf en Buurtzorg even voorstellen?
Ik heb zelf jaren als verpleegkundige
gewerkt en vond dat we zorg aan mensen
thuis en in een hospice anders moesten
organiseren. Ik had het idee dat het beter,
persoonlijker en efficiënter kon. Daarom
ben ik Buurtzorg Nederland gestart. Als
alternatief voor de traditionele thuiszorg in
Nederland, waar vooral vanuit producten en
diensten werd geredeneerd. Ons centrale
uitgangspunt is dat we vanuit mensen den-
ken. Wat is hun zorgvraag? Waarmee kunnen we ze ondersteunen? Wij willen met
een toegewijde en efficiënte houding zorg
leveren aan oudere mensen, mensen met
beperkingen en chronisch zieken. Daarbij
speelt de (wijk)verpleegkundige een centrale rol. We werken met kleine autonome
‘Buurtzorgteams’; professionals die de
mensen in de wijk goed kennen. Deze Buurt-
VERVOLG OP PAGINA 2
2
Nieuwsbrief Hospice Kromme Rijnstreek, nr. 11, februari 2014
C OL U M N
IK EN HET HOSPICE
Ik ben een ‘zorger’. Dat zit mij gewoon in het
bloed. Toen mijn 3 kinderen nét de deur uit
waren, zag ik in het Groentje de advertentie
van het hospice in Houten, waarin ze vrijwilligers zochten. Even daarvóór hadden we,
met een aantal mantelzorgers, mijn schoonzus tot aan haar overlijden thuis verzorgd,
nadat er een hersentumor geconstateerd
was. Om beurten namen wij een dagdeel
voor onze rekening, zodat mijn zwager en
neven zich op de avonden en weekenden
konden richten. Dat is me achteraf zo goed
afgegaan en een mooie tijd geweest, dat ik
vol vertrouwen naar mijn sollicitatiegesprek
voor het hospice ging.
Vanaf het begin ben ik nu als vrijwilliger
werkzaam in het hospice en nog altijd met
veel plezier en voldoening. Het kost me geen
moeite, maar ik kom er na een dienst juist
meer opgeladen vandaan. Ik vind het fijn om
voor mensen te zorgen.
Zoals die ene keer.... Thuis had ik een
enorme stapel pannenkoeken gebakken en
meegenomen naar het hospice. Er zou daar
altijd wel iemand zijn, die je er een plezier
mee zou kunnen doen. Of het nou een gast,
familielid, vrijwilliger of verpleegkundige is....
In dit geval waren er een echtgenote van
een van de gasten met haar dochter. Ze
zaten bij de open haard en waren erg verdrietig. Ze hadden er al een lange tijd van
zorg thuis op zitten. De situatie van de man
verslechterde en de opname in ons hospice
bood uitkomst. “Hebben jullie ook zin in een
paar lekkere pannenkoeken?”, vroeg ik. Wat
zoiets kleins al teweeg kan brengen; Na
jarenlang zorgen voor haar man, voelde de
echtgenote de warmte en zorg nu eens voor
háár..... Ook dáár zijn wij, vrijwilligers, voor.
Wat was ik blij dat ik die ochtend pannenkoeken had gebakken.....
Wat voor mij zelf een prachtig moment is, zijn
de optredens van The Christmas Vocals, het
Dickens-koor waarvan ik deel uitmaak.
Muziek doet wonderen, muziek heelt, muziek
verzacht pijn, We hebben nu voor het tweede
jaar een optreden in het hospice verzorgd.
Het is zo mooi om de gasten nog zo’n
moment mee te kunnen geven. En dat is nou
mijn drijfveer waarom het zo bijzonder is om
in het hospice in Houten te mogen werken.
Zwáár? Helemaal niet! Alleen maar mooi!
Peter Wessels
VERVOLG VAN VOORPAGINA
zorgteams opereren zelfstandig en worden
ondersteund door onze landelijke organi
satie. Hierbij maken we gebruik van
moderne ICT-toepassingen waardoor de
kosten van management en overhead zo
beperkt mogelijk worden gehouden.
Kortom: betere zorg tegen lagere kosten.
En dat gaan we nu ook voor het Hospice
Kromme Rijnstreek doen.
Waarom past Buurtzorg zo goed bij het
hospice in Houten?
In een hospice gaat het er om – nog meer
dan anders – dat de gast centraal staat.
In de laatste fase van iemands leven mag er
niets mis gaan; die periode kan je immers
maar één keer doen. In de palliatieve zorg is
iedere dag anders: als verpleegkundige
moet je daarom meebewegen en iemand in
iedere situatie kunnen verzorgen en ondersteunen. Op het gebied van pijnbestrijding,
maar ook emotioneel. Dat vraagt om verpleegkundigen met een hoog opleidings
niveau die nauw en goed kunnen samenwerken met iedereen om de gast heen: het
contact met de familie, maar ook de samenwerking met de vrijwilligers en de huis
artsen. En dat sluit helemaal aan bij de visie
van Buurtzorg; zoveel mogelijk gebruik
maken van alle expertise en menskracht die
er is. Samen de sfeer van thuis creëren.
Zonder formele regels. En kunnen omgaan
met de dingen die je tegenkomt.
Hoe doen jullie dat? Gebruik maken van
expertise?
Op dit moment verlenen we de zorg in 6
hospices in Nederland. Daarmee nemen wij
een groot deel van de palliatieve zorg in
Nederland voor onze rekening. We vormen
eigenlijk een virtueel kenniscentrum: kunnen veel kennis bundelen en delen, zodat
iedereen er gebruik van kan maken.
Zo hebben alle verpleegkundigen van het
Hospice Kromme Rijnstreek toegang tot een
digitaal kennisplatform, houden we kenniskringen om ervaringen en kennis te delen,
organiseren we congressen rond thema’s
en verspreiden we kennis en informatie.
Wat betekent het voor de gasten dat
Buurtzorg nu de zorg verleent? Wat merken
zij er van?
Het is mijn drijfveer dat we de gasten zo
goed mogelijk verzorgen en ondersteunen.
Samen met de vrijwilligers en de verwanten
van de gast. Dat we oog hebben voor de
problemen die een gast heeft in de laatste
levensfase en dat de zorg en ondersteuning
menselijk, professioneel en deskundig is.
Een gast moet zich thuis voelen, goed
advies krijgen en optimaal begeleid en
geholpen worden door iedereen van ons
team.
De melkbus voor het goede doel
Vrijdag 3 januari werd mevrouw A.R. 85 jaar.
Ze vierde dit heuglijk feit voor haar mede
bewoners van het appartementengebouw
‘Imkerspark’ aan de Dijkhoeve op 10 januari,
tijdens de nieuwjaarsbijeenkomst bij haar
thuis.
In plaats van zelf cadeautjes te krijgen,
vroeg mevrouw R. aan haar verjaardaggasten een bijdrage voor het Hospice Kromme
Rijnstreek. Haar motivatie: “Als je 85 jaar
wordt, heb je alles al en veel bewoners hier
zijn bekend met het hospice. Het is belangrijk dat het hospice er is, ook voor alleenstaanden”, aldus mevrouw R.
Een prachtig initiatief wat een bedrag van
€ 440,- heeft opgeleverd: hartelijk bedankt!
Naast dit initiatief is mevrouw R. ook donateur van het hospice, want “alleen met
subsidie kom je er niet”.
De volgende zin
stond in een
begeleidende
mail: “Door uw
inzet als
bestuur, medewerkers en vele
vrijwilligers mogen
mensen in hun laatste levensfase met
liefde, warmte en
deskundigheid
begeleid worden”.
Heeft u ook een feest(je) te vieren en zou u
het hospice als goed doel willen sponsoren,
dan kunt u onze melkbus of het kleine busje
thuis ontvangen.
Voor meer informatie kunt u een mail sturen
naar: [email protected]
3
Nieuwsbrief Hospice Kromme Rijnstreek, nr. 11, februari 2014
ARIANNE ZWEERS BLIKT TERUG OP
M
HOSPICEVERBLIJF MOEDER
Dierbare herinnering en een
groot woord van dank
Als ik zelf de laatste maanden had mogen
regisseren, had ik het werkelijk niet beter
kunnen doen. Het is toch bijzonder dat je zo
kunt terugkijken op de laatste levensfase
van je moeder. Het hospice was daarbij een
onontbeerlijke schakel. Mijn moeder, 82 en
nog volledig zelfstandig met volle agenda,
belandde na een val in het ziekenhuis. Daar
kregen we volkomen onverwacht te horen
dat het leven voor haar nog een paar weekjes, hooguit maandjes in petto had. We
schrokken ons kapot en belandden even in
een ware rollercoaster. Natuurlijk wilde ik
haar die laatste tijd zelf verzorgen. We
hadden een hele hechte band (ik was een
paar jaar oud toen mijn vader overleed en
haar enig kind; we waren dus al vroeg met
z’n tweetjes).
M’n partner en vrienden vroegen zich echter terecht af hoe ik dat voor me zag: “Je
bent dan alleen aan het regelen en zorgen.
Het echte genieten van elkaar die laatste
tijd, dáár zal niet veel van komen. Denk ’s
aan een hospice.” Ik had er wel over
gehoord, maar was er nooit geweest. Achteraf ben ik blij met hun advies.
Het Hospice Kromme Rijnstreek bleek een
bijzondere plek. In het kennismakingsgesprek werd de sfeer van het hospice al
meteen duidelijk, niet doordat het gezegd
werd, maar door wat je voelde. Respectvol,
hartelijk, zorgzaam, de huiselijke sfeer en
‘alles kan, alles mag’ werd in doen en laten
uitgedragen. We hebben het als een voorrecht ervaren om hier de laatste periode
van mam’s leven samen te kunnen zijn.
Respect voor privacy
M’n moeder werd ondanks toenemende
hulpbehoefte in de gelegenheid gesteld
haar zelfstandigheid te behouden, er werd
voor ons gezorgd waar we het nodig hadden, zorgzaam, hartverwarmend én met
respect voor privacy. En altijd attent han
delend. Want ik kan me nog herinneren dat
ze een keer ongegeneerd hard gaapte.
Direct stonden er twee vrijwilligers in de
deuropening of we hulp konden gebruiken.
We hebben er met z’n allen hard om gelachen. Ook de ballon aan haar bed mocht
blijven hangen ondanks dat die ’s nachts
verpleegkundigen en vrijwilligers de stui-
pen op het lijf joeg. En als vanzelfsprekend
bleven de beren op het voeteneind. Zolang
als het ging heb ik mijn moeder elke dag zelf
naar bed gebracht, dat was onze qualitytime. En toen ik het niet meer alleen kon
werd ik daarbij zo geholpen dat het toch
quality-time bleef. Welk moment van de dag
en nacht ook, altijd stonden vrijwilligers,
verpleegkundigen en arts voor je klaar.
Met Sint aan tafel
Bezoek voelde zich welkom inclusief de
door haar zo geliefde honden. Typerend
overigens, realiseer ik me nu, dat ik ons (m’n
partner en ik) nooit als bezoek heb gevoeld.
Steevast stonden we ook op de agenda voor
het avondeten. Uit kantoor, aanschuiven aan
een sfeervol gedekte tafel waar de kaarsjes
al brandden. Daar hielden we alle drie van.
En het werd het ijkpunt van elke dag, iets
waar we allemaal naar uitkeken. Mijn moeder was een levensgenieter. Samen heerlijk
eten en ook al at ze zelf steeds minder, het
ritueel hielden we in stand.
En dan wordt er opeens gevraagd of ze het
leuk zouden vinden als Sinterklaas langs
zou komen. Ik heb daar geen seconde over
hoeven nadenken. Natuurlijk! Elk jaar vierden we samen Sinterklaas. Ondanks dat de
andere bewoners ervoor kozen om het niet
mee te vieren, kwam hij toch. De échte
sinterklaas met twee Zwarte Pieten, aan
‘onze’ tafel! Mijn moeder was verrast en
glunderde van oor tot oor, en niet alleen zij!
Het werd een onvergetelijk feest.
Ontbijtje
Langzamerhand ging haar kaarsje uit. Heel
rustig steeds een stapje verder achteruit.
En daarin werd ook ik begeleid toen ik die
laatste week in stilte aan de rand van haar
bed vertoefde. Ontroerd was ik door het
ontbijtje wat ik toen op een dienblad kreeg,
met een bijzonder eitje en een brandend
kaarsje! Ik heb het als heel bijzonder ervaren dat zoveel mensen voor ons die mooie
laatste tijd samen mogelijk hebben
gemaakt. Een plek hebben gecreëerd
waarin we afscheid hebben kunnen nemen
in alle rust en op onze eigen manier. Het is
voor mij een hele dierbare herinnering en
een dankbaar gevoel, een waardig afscheid
van haar leven.
Jullie missie: menswaardig en respectvol
hebben jullie in alle facetten waargemaakt.
Verrast door Sinterklaas met twee Zwarte Pieten.
Marianne Zweers
4
Nieuwsbrief Hospice Kromme Rijnstreek, nr. 11, februari 2014
INTERVIEW MET VERTREKKEND BESTUURSLID
ANTON BOSBOOM
‘Laten de mensen nu niet denken
dat het klaar is; het begint pas!’
Anton Bosboom met echtgenote en een van de afscheidscadeaus.
Eén van de drijvende krachten achter de oprichting van Hospice
Kromme Rijnstreek is Anton Bosboom. Als geen ander wist hij van de
zo belangrijke fondsenwerving een
groot succes te maken. En dat was
echt geen sinecure, getuige het
prachtige eindresultaat. “Er staat
niet alleen een geweldig gebouw,
ook de organisatie staat als een
huis”, zegt Anton trots. “Dat geeft
mij nu de gelegenheid het wat rustiger aan te gaan doen en mijn activiteiten wat te verminderen. Maar ik
blijf vrijwilliger, ik kan het toch niet
laten”, voegt hij daar al snel - en een
beetje lachend - aan toe.
Vanaf 2006 was hij er eigenlijk constant druk
mee. “In dat jaar werd ik gevraagd of ik iets
kon betekenen voor de fondsenwerving om
het hospice van de grond te krijgen”, begint
Bosboom zijn verhaal. “Mijn taak was het
verzamelen van 1,5 miljoen euro om de grond
en een gebouw te financieren. Er moesten
tien particuliere partijen worden gevonden
die bij elkaar dat bedrag aan het hospice
wilden lenen, op basis van een hypotheek.
Talloze mensen zijn er benaderd, en het
lukte! In 2009 werd de grond gekocht, in 2010
werd er gebouwd, en in 2011 werd er
geopend. Tussendoor moesten er nog allerlei
fondsen worden benaderd om de inrichting
van het hospice te kunnen betalen, en ook
dat lukte. Door de enorme inzet van een
heleboel mensen werd dit een echte successtory!”
Altijd dynamiek
Talloze activiteiten werden er georganiseerd
om de benodigde som geld bij elkaar te
sprokkelen. Anton: “We hebben op Kerstmarkten gestaan, lezingen gehouden in
allerlei plaatsen bij wat voor clubs dan ook,
met maar één doel: donateurs werven en
zorgen dat mensen betrokken werden bij het
project. Vaak leverden die acties in geld
uitgedrukt weinig op, maar leverde het wel
vrijwilligers, goodwill, bekendheid en commitment op. Ook heel belangrijk! Er was in
die tijd eigenlijk nooit rust, altijd dynamiek, en
dat zes jaar lang. Het heeft me van de straat
gehouden, het was wel eens een belasting,
maar het was nooit teveel. En eerlijk is eerlijk: we hebben er met elkaar ook veel plezier
aan beleefd! Soms werd het haast een sport
om iets voor elkaar te krijgen.”
Structurele geldstroom
Toen het gebouw er eenmaal stond kwam er
nog geen rust. Anton maakte zich nog een
beetje zorgen toen het hospice werd
geopend, vanuit de gedachte: ‘Laten de
mensen nu niet denken dat het klaar is, want
het begint pas!’ Anton: “De leningen moeten
natuurlijk netjes worden terugbetaald. In de
vergoedingen van de zorg zit geen vastgoedcomponent, dus de kosten van aflossing,
rente, afschrijving en onderhoud aan het
gebouw moet het hospice zelf betalen. Er
moest dus een structurele geldstroom komen
om dat voor de komende jaren te bekostigen.
Inmiddels is een Beschermgilde opgericht
waarvan nu 25 ondernemers lid zijn, die
jaarlijks een donatie aan het hospice doen.
Er is een breed sociaal draagvlak, en dat
moet nu verder uitgebouwd worden.”
Nieuwe uitdaging
Anton gaat het wat rustiger aan doen. Hij
heeft inmiddels afscheid genomen van het
bestuur van de Stichting Vrienden van het
Hospice, maar blijft zich wel inzetten voor
het Beschermgilde. Anton: “Enerzijds zal ik
de adrenaline wel missen, maar meer thuis
zijn en wat ruimte voor jezelf maken is ook
goed. Ik heb ook zin in een nieuwe uitdaging:
kennis maken met de Bunnikse ondernemers, om ook daar het Beschermgilde meer
onder de aandacht te krijgen. In ondernemersgezelschap heb ik het naar mijn zin. Je
moet die taal een beetje spreken. En het
grote geheim? Nooit vragen om geld, maar
een dienst aanbieden waar beide partijen
wat aan hebben. Gewoon een kwestie van
marketing.”
Opbrengst
Diaconaal Weekend
In het weekend van 10 november 2013 werd
door de R.K. Kerken in de Kromme Rijnstreek o.a. aandacht besteed aan Hospice
Kromme Rijnstreek. Het was goed te merken, dat de aanwezige mensen erg betrokken zijn bij het hospice en wat we voor onze
gasten betekenen. Als blijk van waardering
hebben veel van hen een donatie gegeven,
waarvan een deel van de opbrengst
bestemd was voor het hospice. Ook voor de
aanwezige bestuursleden en vrijwilligers
was het heel bijzonder om bij deze diensten
aanwezig te zijn. Regelmatig krijgen we
steun vanuit de kerken en worden er collectes voor ons hospice gehouden. Wij ervaren
dit als hartverwarmend. Namens alle vrijwilligers en medewerkers van het hospice
willen we iedereen hartelijk bedanken.
5
Nieuwsbrief Hospice Kromme Rijnstreek, nr. 11, februari 2014
Nieuwjaarsbijeenkomst 2014
Vrijdag 10 januari werd opnieuw een
gezellige Nieuwjaarsborrel georganiseerd door de werkgroep ‘Ontmoeting’ in samenwerking met de Raad
van Toezicht, bestemd voor alle vrijwilligers en medewerkers van het
hospice. Tevens werd deze avond
aangegrepen om afscheid te nemen
van 2 bevlogen bestuursleden: Marianne Harterink en Anton Bosboom.
Restaurant ‘De Engel’ stelde kosteloos de
mooie ‘Champagnezaal’ ter beschikking en
sponsorde voor het tweede achtereenvolgende jaar de hapjes en de drankjes. De
opkomst van vrijwilligers, verpleegkundigen
en bestuursleden was groot en de coördinatoren, Johanna en Katja, heetten iedereen bij
binnenkomst van harte welkom.
Frank Sturkenboom, voorzitter van de Raad
van Toezicht dankte een ieder uitvoerig voor
de persoonlijke steun aan het hospice en
benadrukte dat vooral door de warme inzet en
betrokkenheid van alle vrijwilligers en medewerkers het mogelijk is om het hospice draaiende te houden. Een speciaal woord van dank
door Hanne Vos ging uit naar Marianne Harterink, die afscheid nam als voorzitter van de
stichting Hospice Kromme Rijnstreek. Gijs
Kok nam in een humoristische speech
afscheid van Anton Bosboom, die zich jarenlang als bestuurslid van de Vrienden heeft
ingezet voor de werving van sponsors zowel
onder de particulieren als het bedrijfsleven.
Beide bestuursleden ontvingen een prachtig
kunstwerk van keramiek, gemaakt door
Marian van der Steenhoven, keramiste.
6
Heidag voor verpleegkundig
team en coördinatoren
Stichting Hospice Kromme Rijnstreek
Secretariaat:
Handboog 8
3994 AD Houten
T. 030-2567990
E: [email protected]
Stichting Vrienden van
Hospice Kromme Rijnstreek
S. Groenewold
Speltoord 26
3991 XH Houten
T. 030-6369499
E: [email protected]
IBAN: NL59 RABO 0119 5889 35
Een voormalig klooster op een
prachtige locatie in Werkhoven
vormde op maandag 20 januari jl de
mooie entourage voor de ‘Heidag’
georganiseerd voor het verpleegkundig team en de coördinatoren
van het hospice.
Het doel was teambuilding en onderlinge
afstemming om binnen de missie en visie
van het hospice de zorg zo optimaal mogelijk te laten functioneren. Dit alles onder de
bezielende leiding van Gerda Aarnink, trainer, coach en (groeps)therapeut. De deelnemers hebben zich gebogen over vragen
als: wat is onze kerntaak, en wanneer doen
we die kerntaak goed? Wat zijn daarbinnen
de kernwaarden? Waarden fungeren dan
als een horizon en condities om het werk
goed te kunnen doen. Het geeft ook een
kader om elkaar te kunnen aanspreken als
daar van afgeweken lijkt te worden. Tussen
de middag werd genoten van een heerlijke
lunch. Als afsluiting van deze dag hebben
de deelnemers naar elkaar benoemd wat ze
waarderen en waar een punt van ontwikkeling ligt. Het resultaat is een document dat
door iedereen symbolisch werd ondertekend. De neuzen staan dezelfde richting op,
zodat de samenwerking onderling en met
de nieuwe zorgaanbieder ‘Buurtzorg’ nog
beter zal worden. Al met al een waardevolle dag waar zeker nog vervolg op komt!
Introductiecursus start binnenkort
In de maand maart start opnieuw een introductiecursus voor nieuwe vrijwilligers en
medewerkers! De cursus bestaat uit 6
modules, waarvan dit voorjaar 4 modules
worden aangeboden. Elke module omvat 1
dagdeel van 3 uur. Later in het jaar volgen
de laatste 2 modules. Er worden verschillende werkwijzen gebruikt en de cursus
wordt gegeven door docenten die zelf ook
in het hospice werken. Uit reacties van
vorige jaren weten we dat het naast informatief ook gezellig en leuk is om elkaar op
deze manier te leren kennen en ervaringen
te delen. Binnenkort zullen alle nieuwe
vrijwilligers een uitnodiging ontvangen via
de mail. We kijken uit naar deze cursus en
hopen dat het voor iedereen een waardevolle bijdrage levert in het bijzondere en
waardevolle werk wat we doen.
Colofon
De digitale nieuwsbrief is een uitgave van
Stichting Hospice Kromme Rijnstreek en
Stichting Vrienden van Hospice Kromme
Rijnstreek. Voor meer info zie
www.hospice-krommerijn.nl
E-mailadres redactie:
[email protected]
Aan deze nieuwsbrief werkten mee:
Johanna Castrop, Josje van Dijk,
Bernadet Naber, Annemieke Teule,
Sven Verbeek, Peter Wessels,
Marianne Zweers en Dilia van Dijk
Vormgeving en druk: Drukkerij Libertas,
Bunnik
BEHOEFTE
AAN KENNIS
IS GROOT
Wilt u de digitale nieuwsbrief van
Hospice Kromme Rijnstreek ontvangen,
meldt u zich dan aan door uw e-mailadres
door te geven aan het secretariaat:
[email protected] of via de
website: www.hospice-krommerijn.nl

Download Report