Helend verhaal_Gus - Iep Kindercoaching

Gus, het feestende girafje
In het magische dierenbos was vandaag iets heel bijzonders gebeurd. Er was een
girafje zomaar uit de lucht gevallen! Viktor het varken was net zijn billen aan het
wassen in zijn modderpoel toen hij het beestje door de lucht omlaag zag tuimelen.
Viktor riep nog “pas op!” maar het girafje kon niets anders dan hopen op een zachte
landing. Met een harde plof kwam het beestje in een boomtop terecht. “Au!”. De
boom kraakte en liet van schrik al zijn bovenste bladeren
vallen. Viktor rende naar de boom toe en riep naar boven
“Girafje! Hoor je mij? Gaat het?”. Het girafje keek bibberend
omlaag. Zijn vlekken zaten helemaal in de war. “Ik ga hulp
voor je halen, blijf daar maar wachten.” Het girafje knikte. Wat
kon het ook anders dan wachten? De boomtop wiebelde. Het
girafje hield zich stevig vast. Viktor holde door het bos naar
de kreek, sloeg rechtsaf en rende zo snel als zijn dikke
varkenspootjes konden langs de kreek naar het zandveld.
“Giraf! Gira-haf! Waar ben je?”. Het zandveld was haast leeg.
Alleen een paar struiken en een groepje vogels in de verte.
Viktor keek naar links, naar rechts en riep nog iets harder.
Toen zag hij dichtbij iets bewegen, gelukkig! Vanuit de
struiken kwam één poot te voorschijn, toen nog één, toen zag hij een oor… en
*ploef* met een wilde rol buitelde Gip de giraf uit de struiken. “Viktor, wat zie jij er
uit! Je bent helemaal bezweet! En er zit allemaal modder op je achterste. Wil je iets
drinken?” Viktor zei: “Bedankt Gip, dat lijkt me heel gezellig, maar we hebben geen
tijd te verliezen. Er kwam namelijk zojuist een girafje uit de lucht vallen!”. Gip trok
verbaasd zijn zwarte hoorntjes op. “Gaat het wel met je, Viktor? Uit de lucht zei je?”
Viktor vertelde wat hij had gezien toen hij aan het badderen was. “We moeten er dus
nu naar toe! Jij kan hem vast uit de boomtop halen met je lange nek!” Gip begreep
*1*
het. Hij boog door zijn achterste knieën en Viktor klom op zijn rug. “Houd je vast!”.
Viktor kon zich maar net op tijd aan de korte haartjes op Gips rug vasthouden. Wat
ging het hard! Met reuze giraffenpassen raasden ze door het zandland, langs de
kreek en door het bos. “Stop! Hier is het!”. Gip keek omhoog en zag het kleine
girafje op de boomtop. “Dat gaat wel lukken, aan de kant Viktor”. Gip strekte zijn
nek zo ver als hij kon, toen nog ietsje verder, ging op zijn tenen staan en pakte het
beestje met zijn snuit vast. In één snelle zwaai zette hij het op de grond. “Welkom,”
zei Viktor. Het girafje bibberde van schrik. “Hoe heet jij? Ik ben Viktor, het enige
varken in het bos, en dit is mijn beste vriend Gip.” Het girafje keek naar beide dieren
en zei toen zachtjes: “ik heet Gus.” Viktor gaf de kleine Gus een poot. “Welkom, Gus,
welkom in het magische dierenbos.” Gip zwaaide naar Gus en rende toen weg. “Ik ga
weer terug naar huis!” Viktor liep samen met Gus naar zijn huis. Hoe langer de twee
dieren samen liepen hoe beter Gus zich voelde. Hij had ontzettende honger
gekregen van al het avontuur en hij at van de vele bladerensoorten langs de weg.
Toen ze er bijna waren begonnen ze zelfs liedjes te zingen. Viktor was maar wat blij
met de plotselinge komst van Gus! “Gus, er is vanavond een feestje in het bos, ga je
mee? Mira de muis is verhuisd, we mogen allemaal langskomen”. Gus dacht na. Hij
hield namelijk helemaal niet van feestjes. Van te
voren kreeg hij meestal buikpijn. Al die mensen
die naar je kijken als je binnenkomt! En straks
deed hij iets niet goed, en dan zag iedereen het…
Nee, hij vond feestjes maar niks. Hij durfde niet
alleen naar binnen te gaan. “Misschien mag ik wel
de hele avond dicht bij Viktor blijven,” dacht Gus.
“Hallo?,” vroeg Viktor, “aarde aan Gus. Ga je mee
naar het feest of niet?”. Gus dacht aan hoe goed
Viktor hem had geholpen en zei dat hij naar het
*2*
feest zou komen. Oef! Hij voelde meteen een beetje buikpijn opkomen…
Viktor en Gus aten en dronken nog wat naast de modderpoel en na een uur gingen
ze op weg naar het feest van Mira. “Wat ben je stil,” zei Viktor tegen Gus. “Ik houd
niet zo van feestjes…,” zei Gus zacht. En hij vertelde aan Viktor waar hij bang voor
was. Viktor keek Gus stralend aan. “Ben je mal! Ik heb vandaag gezien wat een
moedig girafje jij bent! Je bent hartstikke dapper, Gus. En ik vind je zo aardig! En je
kan ook nog eens goed zingen! Het komt vast goed op het feest”. Gus lachte naar
het blije varken. Hij lachte ook een beetje van binnen. Hij lachte naar de buikpijn,
die snel in een stil hoekje verdween. Toen lachte
hij naar zijn hart waar een warm vuurtje ging
branden. Gus voelde zich nu een dapper girafje.
“Viktor, wat jij net tegen mij zei, kunnen we daar
samen een toverspreuk voor bedenken? Dat als ik
per ongeluk vergeet hoe dapper ik ben, dat ik dan
die spreuk kan zeggen zodat ik het weer weet?”.
Viktor vond het een goed idee. Hij ging op zijn
achterpoten staan, spreidde zijn voorpoten en
riep uit volle borst: “ik kan dit, want ik ben Gus!”.
Gus moest heel hard lachen. Wat een slimme
spreuk! Al lachend liepen de twee dierenvrienden naar de voordeur van Mira. Viktor
belde aan en toen Mira opendeed zei hij lachend tegen Gus: “Giraffen gaan voor”.
Gus glimlachte terug en liep zonder zorgen de feestvreugde in.
*3*

Download Report