Lees het volledige artikel

spectrum 2
De Gelderlander
Zaterdag 28 januari 2012
83 jaar en
H
Toiny Jansen van Relatiebemiddeling 60+: „Van liefde krijg je energie.”
foto Marc Pluim
‘Liefde kent
geen leeftijd’
Al meer dan tien jaar brengt Toiny Jansen 60-plussers bij elkaar.
De geboren Nijmeegse is
eigenaar/consulent van Relatiebemiddeling 60+. „Ouderen zitten
in de vergeethoek.”
Z
e is net bij een man in Malden geweest. „Zó ontredderd.
Door het verdriet van zijn
overleden vrouw heeft hij
niet alles op de rails staan.
Het huis is lang niet schoongemaakt. Het
is best een knappe oude baas, maar hij ziet
er niet verzorgd uit. Een leuke vrouw
loopt gillend weg. Daar ben ik heel eerlijk
in.”
Mensen op zoek naar een maatje. Toiny
Jansen, eigenaar en consulent van Relatiebemiddelingsbureau 60+ komt ze veel tegen. Mannen en vrouwen die op latere leeftijd op zoek gaan naar nieuw geluk, maar
eerst hun eigen leven weer op orde moeten krijgen. Toiny Jansen gaat altijd bij de
mensen langs die zich voor relatiebemiddeling aanmelden. Om een beeld te krijgen.
Senioren hebben een steuntje in de rug nodig voordat ze het amoureuze pad op
gaan, aldus de 56-jarige consulente.
„We gaan dan vaak met mensen naar de
kapper, gaan shoppen voordat we ze gaan
bemiddelen. Want het kan vaak mooier
en beter. Ook schakel ik soms een mental
coach in, om het verdriet wat er zit uit te
diepen. Of om ze zelfvertrouwen te geven.”
Toiny Jansen begon ruim tien jaar geleden
als Gelders consulente bij het relatiebemiddelingsbureau voor senioren. „Ouderen zitten vaak in de vergeethoek. Maar liefde
door
Jacqueline van Ginneken
[email protected]
kent geen leeftijd.” De jongste in haar bestand is 60, de oudste 82 jaar. Mensen die
soms veertig jaar of langer getrouwd zijn
geweest. In de meeste gevallen trekt de
dood een streep door de liefde van hun leven. ‘Niemand kan aan mijn man tippen’,
krijgt Toiny Jansen vaak te horen. Dat
moet je ook niet willen, zegt Toiny dan.
„Sommigen voelen het als verraad aan
hun overleden man of vrouw. Dat is natuurlijk niet zo. Ik zeg: geef het een plekje
in je hart en sta open voor anderen. Kijk of
je een maatje vindt. Het is geen vervanging, het is een aanvulling in het leven.”
Op een leuke manier oud worden, dat is
wat de consulente kandidaten voorhoudt.
Jansen zoekt de juiste match tussen mensen, een karakatertest vormt een basis: is
iemand assertief, tolerant, een gevoelsmens of dominant. Maar, zegt ze, haar intuïtie geeft de doorslag. „Karakters moeten
bij elkaar passen. Want ouderen veranderen niet meer.” Ze heeft inmiddels twee
trouwfeesten van cliënten meegemaakt.
Zegt niks over het aantal geslaagde koppels, want: „Het gros trouwt niet.” Eigenlijk, besluit Jansen, zou relatiebemiddeling
voor 60-plussers in het zorgpakket moeten. „Mensen hebben géén hartfalen, géén
hoofdpijn, géén hoge bloeddruk. Van liefde krijg je energie.”
www.relatiebemiddeling60plus.nl; tel.
0800-3330006
et was met Kerstmis 2010 dat Jan dacht: dit
nóóit meer. „De eenzaamheid. Ik onderneem van alles, doe vrijwilligerswerk, ik
schilder, heb eet-afspraken. Maar je kunt
wel een cursus doen of jeu-de-boules spelen, je komt toch altijd alleen thuis. Nooit iemand aan wie
je je verhaal kunt doen.’’
Die tijd is nu voorbij. De Nijmegenaar – „ik word 84” – is
verliefd. Op zijn vriendin, of beter partner: „Want het
gaat niet alleen om met elkaar naar bed gaan, het gaat om
veel meer.”
Zij is ook 80-plus, afkomstig uit een dorp bij Nijmegen.
De twee ontmoetten elkaar via Relatiebemiddelingsbureau 60+. Jan had wel eens gekeken op datingsites op internet. „Vond ik toch wat griezelig allemaal. Tot ik dit bureau tegenkwam, Relatiebemiddeling 60+, met een telefoonnummer dat je kon bellen. Dat deed ik dus na Kerstmis, het was op een zondag. Een vrouw nam de telefoon
op. Dat verbaasde me: ‘Zijn jullie op zondag ook al open?’
Ik wilde eens horen hoe dat nu gaat, relatiebemiddeling.
Later besloot ik de gok te nemen. Dat heeft goed uitgepakt.”
Met de eerste vrouw die hij ontmoette via het bemiddelingsbureau klikte het niet. „Ze was bang dat ze te veel in
mijn schaduw zou staan”, aldus Jan, een man die als voormalig manager de wereld over reisde.
Een tweede ontmoeting blijkt wel een schot in de roos.
„Zij heeft dezelfde achtergrond als ik, we delen dezelfde
interesses. We hebben veel gepraat, gewandeld. Al snel
gingen we een avondje uit. Het was geen avontuurtje.”
Jan is, zoals hij zelf zegt, alleenstaand, vader van vier kinderen, opa. Hij is gezond, rijdt auto, woont in een ruim
huis, kookt zelf en voor de strijk heeft hij een hulp. Jan
redt zich prima. Alleen is hij zeker ook niet, met kerst of
andere feestdagen kan hij altijd bij zijn dochters of zoons
terecht. Maar Jan wilde meer.
„Het is”, zegt hij, „toch een beetje vreemd om een bureau
in te schakelen. Vroeger ging het vanzelf. Ging je met je
vriendinnetje naar de bioscoop voor het eerste zoentje,
hand-in-hand lopen was al gedurfd. Ik kom uit die oude
cultuur van: niet flauw doen, gewoon doorgaan. Voor een
relatie, daar heb je de leeftijd niet voor, te oud. Een huwe-
Marian straalt weer
O
ver een paar weken gaan ze samen twaalf
dagen weg, naar de Canarische Eilanden.
Na acht jaar gaat Marian weer met een
man alleen op vakantie. Heerlijk.
Het was vorig jaar zomer dat Marian uit
Didam dacht: ik ben al acht jaar alleen. Ik ben nog jong,
67 jaar. Wil ik alleen blijven of niet?
Ze zag stelletjes die samen gingen fietsen, wandelen. Marian heeft ook genoeg vriendinnen, een schoonzus met
wie ze een paar keer per jaar erop uitgaat, twee dochters.
Marian gaat best vaak met vakantie, een paar keer per
jaar. Maar: „Je komt altijd alleen thuis.”
Wil ik alleen blijven of niet? De vraag begon steeds meer
te klemmen. Het antwoord was nee. Marian wilde een
man, een relatie. Internetdaten is niks voor haar. De Di-
3 spectrum
De Gelderlander
Zaterdag 28 januari 2012
weer verliefd
lijksbureau? Dat dóe je niet.”
Maar de behoefte aan een maatje, een partner, kent geen
leeftijd. Net als de behoefte aan seks. „Ken je dat grapje
van die kloosterling die tobt met seksualiteit en aan de
overste vraagt: wanneer houdt de verleiding om seks te
willen op? Waarop de overste zegt: vijf dagen na je dood.”
Aanstekelijke lach. Jan is weer een gelukkig man. Zijn kinderen reageerden ook allemaal positief op zijn gevonden
geluk. „Ze gunden het me, zeiden: je hebt groot gelijk.
Het is voor hen allemaal zo gewoon, zij zijn weer opgegroeid in een andere tijd. Tegenwoordig eindigt één op de
drie huwelijken in een echtscheiding.”
Hij is blij dat er een datingbureau is voor alleen senioren.
„Toch plezierig dat er iemand is die alleen voor ons soort
mensen bemiddelt. Want zij komen allemaal uit diezelfde
cultuur: kun je dat doen op die leeftijd, een nieuwe relatie? Mag dat? Bovendien word je begeleid, krijg je een gesprek: hoe gaat het?’
Jan voelt zich met zijn vriendin een ‘completer mens’. Op
eerste kerstdag, afgelopen december, hebben ze samen gekookt, flesje wijn erbij. Tweede kerstdag zijn ze gaan eten
in een restaurant, gezellig. En oudejaarsaavond hebben ze
gevierd met de kinderen en kleinkinderen van zijn partner. „Ik dacht: we zullen wel tv kijken. Maar we hebben
Monopoly gespeeld. Het was een ouderwetse oudejaarsavond. Geweldig leuk.”
Aan samenwonen denken ze niet. „Dat zou niet goed
zijn, dag en nacht bij elkaar. We hebben alle twee een leven achter de rug. Je kan niet zeggen: ziezo, nu ben ik de
baas. Bovendien kan ik goed mijn eigen huishouden runnen. Maar we e-mailen veel, we kunnen beiden goed
schrijven. En in de weekenden zijn we bij elkaar. Gaan we
naar een museum, dat is zoveel leuker met zijn tweeën.
Of we gaan winkelen, dat vindt zij leuk. En als zij zich
amuseert, dan amuseer ik me ook.” Het nieuwe geluk is,
zegt de 83-jarige, ‘een geschenk uit de hemel’. „We genieten van de dag, denken niet na over de toekomst. We hebben maximaal nog zeven, acht jaar te leven, maar we zijn
eraan begonnen en hebben veel plezier met zijn tweeën.’
Jan is een gefingeerde naam. De Nijmegenaar ‘geneert zich nergens voor’, maar wil liever niet met zijn echte naam in de krant.
damse had al eerder de advertentie in de krant gezien van
Relatiebemiddeling 60+. Ze besloot in actie te komen.
„Wel een hele stap. In december zou ik 44 jaar getrouwd
zijn. Mijn man overleed acht jaar geleden in februari.’’
Haar dochters reageerden enthousiast toen ze het hen vertelde over haar plannen: ‘Wat leuk mam, dat je dat doet’.
Al snel had Marian haar eerste date, dat was half augustus.
Ze spraken af in Duiven. „Een nette man. We hebben nog
een keer afgesproken, en toen wilde hij al weten: hoe
gaan we verder? Dat ging me allemaal te snel.’’
Het bemiddelingsbureau kwam met een nieuwe kandidaat. Op zaterdagmiddag 3 september parkeerde de onbekende man zijn auto bij haar voor de deur. Natuurlijk
vond Marian het eng. „Maar hij keek naar mij en ik keek
naar hem: er was meteen een klik. Hoe is het mogelijk,
denk je, maar we zijn best wel gek met elkaar, we houden
van elkaar.’’
Het leven is, vervolgt ze, zoveel leuker geworden met
haar vriend, een drie jaar jongere Achterhoeker uit Vorden. In het weekeinde komt hij meestal naar Didam. Ze
koken samen, doen boodschappen, praten over van alles,
lezen, kijken tv, passen op de kleinkinderen. De kerstdagen hebben ze met haar dochters en zijn zoons en hun
kleinkinderen doorgebracht. Het gaat hartstikke goed.
Ook handig, een man in huis: „Hij repareert wel eens dingetjes, toch wel fijn.’’
Marian straalt weer, het valt iedereen in haar omgeving
op. „Het is wat drukker geworden, ik heb er een hoop familie bijgekregen. Dat heeft zijn leuke kanten.”
Allebei hebben ze een heel leven achter de rug, allebei
hebben ze hun geliefden verloren. Natuurlijk vergeet Marian haar overleden man niet, zoals haar vriend zijn overleden vrouw niet vergeet. Maar, zeggen ze tegen elkaar:
‘Nu moeten we het met zijn tweeën doen’. Aan samenwonen denken ze niet. Zij heeft een mooi huis in Didam, hij
in Vorden. Eerst maar eens samen met vakantie, twaalf dagen bij elkaar. Marian heeft alle vertrouwen. „Gewoon
een lieve man. Ik heb geboft.’’ Niet iedereen slaagt zo snel.
De schoonmoeder van haar dochter, enthousiast geworden, heeft twee afspraken gehad, maar de klik was er niet.
Had Marian misschien jaren geleden het geluk een kans
moeten geven. Nee, ze denkt van niet. „Je moet er wel
aan toe zijn. Dit was precies het goede moment.”
Marian is een gefingeerde naam

Download Report