NB17-141012 - WEM Nederland

Whispering Eagle Ministries
Nieuwsbrief nummer 17, oktober 2014
Voor u /jou ligt de zeventiende WEM nieuwsbrief. Door middel van regelmatige nieuwsbrieven willen we u /jou op de hoogte
houden van alle activiteiten, voorbereidingen en sponsoracties van het project in Muanda in de DR Congo.
De Christelijke stichting Whispering Eagle Ministries bouwt bij de stad Muanda in het westen van de Democratische Republiek
Congo kinderhuizen voor de opvang van weeskinderen. WEM wil hen een liefdevol huis bieden, waarin zij veilig kunnen opgroeien. We streven er naar elk jaar één gezinshuis te bouwen. In elk gezinshuis kunnen twee volwassenen samen met twaalf
kinderen wonen.
Van het Stichtingsbestuur
De school
In de nacht van 25 juli 2014 vertrokken 15 personen vanaf de Ontmoetingskerk richting DR Congo voor ons werkproject. Het hoofddoel voor
het bouwen was de eerste fase van een basisschool. Toen
we aankwamen was, volgens afspraak, de fundering uitgegraven en tot de onderkant van de
vloer opgemetseld. Ook was er al een groot
aantal stenen gemaakt voor de bouw.
In het begin was het
op de bouwplaats wat onwennig.
We moesten eerst aan de Congolese bouwvakkers Laten zien dat witte mensen zich best
wel aan konden passen aan hun manier van
werken en dat we graag van hen wilden leren. Wat vooral vreemd was, was dat ook de vrouwen met de stenen van
17 kg per stuk liepen te sjouwen.
Logo WEM-Nederland
Dat ze net zo hard mee werkten bij het graven
van een septic tank en het verwerken van de
Vanaf nu wil WEM-NL gebruik gaan maken van een
logo op alle communicatie, in plaats van het plaatje uitgegraven grond in de fundering van de school
heeft regelmatig tot de opmerking geleid dat
van de boom wat we tot nu toe hanteerden. Het
het ‘strong women’ zijn in Nederland. Nadat
logo bestaat uit een gestileerde vliegende adelaar
men hieraan ge(eagle), met de naam van de stichting.
wend was geraakt, werden we al gauw steeds meer ingeschakeld en uitWe verwachte zo onze herkenbaarheid te vergroten
eindelijk mocht het resultaat er zijn.
Het ligt alweer een poosje achter ons en volgens
een aantal mensen is het ‘normale leven’ weer begonnen. Sinds we in Muanda waren weet ik alleen
niet zo goed meer waarom het leven wat wij hier
leiden normaal zou zijn. We hebben een geweldige
tijd gehad met elkaar, als groep, maar ook met de
Congolese mensen. In deze nieuwsbrief willen we
proberen iets te laten zien en ervaren van drie weken Muanda en wat dit met je doet. We laten wat
zien van de bouwactiviteiten, van het groepsgebeuren en van het leven wat we daar hadden. Ook introduceren we in deze nieuwsbrief het logo waarmee WEM-Nederland zich wil gaan presenteren. Het
laatste nieuws van de bussen staat ook in deze
nieuwsbrief.
De eerste boerderij
Met de school zijn we (ongeveer) zo ver gekomen als gepland. We hebben op de al uitgegraven en gemetselde funderingen de wanden
van de ruimtes opgemetseld. De hoogte die
we hebben bereikt is ongeveer 3 meter. Op
die hoogte wordt er voor de stevigheid van de
muren een balk gemaakt van gewapend beton.
Persoonlijk had ik gehoopt die balk nog te
kunnen storten, maar toen we weg gingen was
men net begonnen met het maken van de bekisting van de balk.
Inmiddels was een aantal deelnemers al begonnen met
het in de keiharde kleigrond uitgraven van twee putten
voor
de septic tank voor de school. Deze werkzaamheden waren niet gepland, maar omdat we op dat moment meer
mensen hadden dan werk, zijn we hiermee begonnen en
was na een kleine week het graafwerk klaar. Het zand
wat hierbij vrijkwam is gebruikt om de ruimte tussen de
funderingsstroken van de school op te vullen. Ruim 30
kubieke meter (bijna 50.000 kg) grond werd in emmertjes getransporteerd. We waren lekker bezig.
Om het landbouwgebied veilig te stellen voor wat
betreft het eigendom is het nodig dat hier drie gebouwen op worden gerealiseerd. Met het eerste gebouw, een boerderijtje is nu gestart. Hier hebben
we geholpen bij het uitgraven van de fundering. Op
de oorspronkelijke bouwplek, zo’n 100 meter verderop was een tijd geleden al een groot aantal stenen gemaakt. Deze stenen moesten uiteraard naar
de nieuwe bouwplaats worden gebracht. Een zware
klus, letterlijk en figuurlijk, funderingsstenen zijn
zo’n 22 kg per stuk, en we moesten hiermee ook nog
Busintermezzo
bergopwaarts. Voldoende voor een stevige workout. We hadden
Met een vertraging van ruim 2½ maand zijn de 2 Ford Transit busjes die
hierbij ook nog wat tegenwe naar Muanda hebben verscheept ook inderdaad aangekomen. We hadwerking van lokale bewoden deze bussen ingepland als vervoersmiddel als we in Muanda waren,
ners in de vorm van slanmaar dat is net niet gelukt. Er zijn behoorlijk wat ambtelijke en procegen. Voor de rest ging het
durele hobbels overwonnen, met dank aan God en de vasthoudendheid
goed . Toen we vervan br. Samuel Nkudulu. We hopen en verwachten dat de bussen tot zetrokken was de fundering
gen zullen zijn voor het werk van Abri de l Esperance.
gereed.
Voor eerdere nieuwsbrieven, meer en actuele informatie zie onze website www.wem-nl.eu, of mail naar [email protected]
Giften kunnen worden overgemaakt op rekening 42.94.69.152, IBAN NL04 ABNA 0429 4691 52.
Stichting WEM-Nederland is door de belastingdienst erkend als ANBI, dus giften zijn fiscaal aftrekbaar.
Verblijf in Muanda
We verbleven in een groot huis, het ‘Mama Ans House’, wat pas
net afgebouwd was. Het Mama
Ans House was een prima onderkomen
met o.a. vier slaapkamers, een grote huiskamer en twee balkons. Eén balkon deed
dienst als keuken (met drie houtskoolvuurtjes en een grote teil om in af te wassen); het
andere balkon was onze ‘relax-plaats’. Het had een grandioos
uitzicht op een meertje omgeven door palmbomen en
andere Afrikaanse natuur en altijd waren er wel vrouwen en kinderen aan
het wassen of bezig met water halen.
Er is door mama Esther en haar kookploeg ontzettend goed voor ons gezorgd. Beter in feite dan we hadden
durven hopen, wat op een van de eerste dagen een student onder ons tot de uitspraak bracht “als het
zo blijft, ga ik niet terug, ik eet hier beter dan thuis”. Ondanks
de blijvende goede zorgen is hij toch mee terug gekomen.
Natuurlijk waren er ook de nodige griezelmomenten: als er weer
eens een salamander op je rug viel terwijl je je net aan het wassen was, of als er een giga-spin onder de Hollandse vlag vandaan
kroop. De diertjes zijn in Afrika nou eenmaal ‘iets’ groter dan in
Nederland
Elke dag heeft zijn eigen cultuur
De meeste dagen hadden een vast patroon: vroeg opstaan,
ontbijten, Goede Morgen Gesprekken (GMG) in drie aparte
groepjes en daarna naar de bouwplaats. ’s Middags werd
door een deel van de groep kinderwerk gedaan op een op
het terrein gelegen voetbalveld en ’s avonds vrij of een gezellig avondprogramma.
Tussendoor was er altijd wel gelegenheid om iets van de Afrikaanse
cultuur op te snuiven. Zo konden
we de was doen (alles met de
hand en zo’n rare witte man die
meehielp), water halen, naar de markt, helpen met eten
koken, meekijken in de family-homes en ziekenhuis,
(avond-) school, boerderij, bakkerij of strand bezoeken. En
diverse dames van de groep liet zich een Congolese jurk
aanmeten waarvoor stof gekocht moest worden.
Bijzonder waren de vele contacten
met de lokale bevolking: kinderen,
jongeren en volwassenen. Het was
verrijkend om met hen te spelen,
te zingen, te praten, lol te maken,
te werken en ervaringen uit te
wisselen.
We waren ook overduidelijk een bezienswaardigheid. De
meesten hadden nog nooit zoveel blanke mensen bij elkaar
gezien.
Ook de kinderen merkten dat wij er waren
We kregen op allerlei gebied veel
Elke dag was er kinderwerk voor 60 – 100 kinderen. Hier lieten we hulp en bescherming van zogewat zien van Nederland, werd er op creatieve manier een verhaal naamde ‘Boyscouts’, jonge mensen
waar we dag en nacht een beroep
uit de Bijbel verteld of gespeeld, en hadden we
op konden doen. Ze hielpen ons bij
diverse werkjes meegenomen die de kinderen
het vertaalwerk van Engels naar
konden maken. Van de laatste dag kinderwerk
Kikongo (lokale taal); ze zorgden voor water voor douche en
maakten we een groot feest met sketches, zintoilet en hielden ’s nachts buiten de wacht. Als wederdienst
gen, optreden van de boyscouts en een spelleleerden wij hen loomen . Juist met hen zijn mooie contactjes-circuit (o.a. kruiwagenrace, spijkerpoepen,
ten ontstaan die nog steeds via Facebook levendig worden
touwtrekken, zaklopen).
gehouden.
Urenlang was er op een houtskoolvuurtje gebakken tot we
Muanda 2014 een project met een boodschap
meer dan 200 pannenkoeken
hadden, waarbij de Congolese vrouwen het erg Als je als groep tussen mensen woont voor wie het christevreemd vonden dat ook een blanke man zich in lijk geloof in elke vezel van het bestaan leeft, wordt je
de ‘keuken’ begaf om dit te doen.
vanzelf geconfronteerd met de manier waarop je zelf in
Sommige kinderen vonden het best eng om aan het leven staat. Ik durf de stelling aan dat ook op dit gede pannenkoek te beginnen, maar de meesten
bied iedereen anders is teruggekomen dan hij of zij is wegvonden het heel lekker!
gegaan uit Nederland.
In de dagelijkse GMG gesprekken stond het leven vanuit
het geloof vaak centraal. Iets wat mooie gesprekken opleNieuw project, Muanda 2015
verde.
We zijn erg blij te kunnen melden dat we begonnen zijn met de
Ook bezochten we iedere zondag
voorbereidingen voor een nieuwe projectreis. De deelnemers ko- een kerkdienst, elke keer weer
men dit keer met name uit Noordwijk (tien personen), maar ook
een hele belevenis! Zelfs als grote
uit Capelle en omstreken zijn er weer vier deelnemers. Wat we
delen van de dienst onverstaanprecies gaan doen is nog niet helemaal bekend, hierover vindt
baar waren, de eenheid in het genog overleg met DR Congo plaats. De keuze hierbij is de tweede
loof werd zeker ervaren. We hebfase van de school of een derde familiehuisje. Meer info volgt in
ben de menorah die we meekregen in de uitzenddienst
overhandigd en in elke dienst drie liederen gezongen wat
een volgende nieuwsbrief.
uitbundig ontvangen werd. Zelfs zo dat in gesprekken in
Bidden en danken
het dorp, bijvoorbeeld met de immigratiedienst of bij de
politie ons ‘optreden’ door de officials werd aangehaald.
Dank voor de mooie tijd die we hadden in Muanda, voor de conUitdrukkelijk vroegen de voorgangers om de groeten over
tacten die zijn gelegd, voor de bemoediging die er uitging van
te brengen vanuit de christenen in DR Congo aan de chrisonze aanwezigheid en dat de bussen aankwamen in Muanda.
tenen in Nederland.
Bid voor de kinderen die geen ouders hebben, maar ook voor hen
Iedere zondagmiddag hielpen we
die wel ouders hebben, maar die niet voor ze kunnen zorgen en
mee aan een prayer-meeting
voor Abri de l’Esperance, onze partner en het mooie werk wat
met de kinderen van de familyzijn doen.
homes. De laatste zondagmiddag
kwamen er ook nieuwsgierige
Hoekschop
kinderen uit de buurt bij. HeerVertrouwen, is geloven wat nog niet kunt zien. De beloning voor
lijk om met hen te zingen en uitdit vertrouwen, is zien wat je gelooft.
bundig te klappen!

Download Report