Meedoen in een ‘participatiesamenleving’ Wat betekent dit voor burgers met een GGZ-achtergrond? Wat is volgens hen nodig om mee te kunnen doen? Een advies voor gemeenten – welzijnsorganisaties – zorgaanbieders – zorgverzekeraars – geïnteresseerden Meedoen leidt tot: - een gevoel van trots - inzetten van bestaande talenten - nieuwe talenten ontplooien - het gevoel als mens ertoe te doen - iets kunnen betekenen voor je medemens Meedoen vergroot en versterkt dus de weerbaarheid van mensen, geeft invulling aan diverse levensdomeinen, helpt om uit passiviteit te komen en vormt daardoor ook een preventie voor terugval: meedoen maakt actief! Meedoen vanuit verbondenheid Burgers brengen graag tijd door met gelijkgestemden en zoeken dus mensen met eenzelfde belangstelling op. Dat geldt natuurlijk ook voor GGZ-cliënten. Meedoen krijgt vaak vorm samen met gelijkgestemden, bijvoorbeeld op basis van: een gezamenlijke hobby gedeelde levensomstandigheden een GGZ-achtergrond Meedoen vanuit verbondenheid vraagt wijkcentra die, naast algemeen toegankelijke voorzieningen, ook besloten gelegenheden bieden waar GGZ-cliënten elkaar kunnen ontmoeten. Meedoen kan grillig zijn en dan niet vanzelfsprekend GGZ-problematiek kenmerkt zich door: Onzichtbaarheid: de problematiek is vaak niet aan de buitenkant te zien Bij tijd en wijle een terugval Initiatiefloosheid: problemen met initiatief nemen – ook bij kleine dingen Prikkels – ook van leuke dingen – komen harder binnen en maken sneller moe Mogelijk ook angst voor niet-GGZ burgers: angst voor stigmatisering door vertekend beeld van GGZproblematiek Stimulerende ondersteuning betekent dan: Present zijn: naast de cliënt staan, zodat diegene zich door een vertrouwd iemand zich gesteund voelt in de periode dat het minder goed gaat. Vertrouwen op de oerkracht die ieder mens in zich heeft. Deze is aanwezig, ook in mindere tijden. Er bewust van zijn dat vanuit ‘pamperen’ geen oerkracht kán ontstaan. Dus, langzaam aan meer verantwoordelijkheid aan cliënten zelf overlaten, maar wel als vangnet op de achtergrond aanwezig blijven. Cliënten begeleiden vanuit de vragen: wat wil je bereiken – wat heb je nodig – hoe pak je het aan? De prestatiemaatschappij nodigt niet uit tot meedoen Meedoen bestaat uit tweerichtingsverkeer en gedijt bij échte belangstelling voor elkaar. Als de ander na een snel gesteld ‘Hoe gaat het?’ doorloopt en geen oog voor je heeft als het wat minder gaat, is dat weinig inspirerend en motiverend om je deel te voelen van de samenleving. Wees bewust dat er een precaire balans is tussen wat iemand kan en wat niet. Als het moeilijk in te schatten is wat iemand aankan, vraag dit dan gewoon na – vul niets in voor een ander! Pas op voor uitsluitende beleidsmaatregelen! Beleidsmaatregelen Meedoen in maatschappij Indicatiestellingen worden aangescherpt, waardoor uiteindelijk alleen de inloopmogelijkheid bestaat bij collectieve voorzieningen. De afname van activiteiten bij dagactiviteitencentra voor gelijkgestemden, kan leiden tot thuisblijven, vereenzaming en daardoor terugval. Dit heeft vermindering van kwaliteit van leven tot gevolg en meer zorgkosten. Sluiting van dagactiviteitencentra dicht bij huis leidt tot hogere transportkosten waarvoor het inkomen ontoereikend kan zijn. Gevolg kan zijn dat cliënten besluiten om maar thuis te blijven. Er is sprake van bezuinigingen op allerlei toeslagen (huursubsidie, vervoersvergoedingen, zorgtoeslagen, compensatie eigen risico voor omschreven doelgroepen (Wtcg)). Daarnaast is er een stijging van kosten door verhoogd eigen risico, verplichte eigen bijdragen voor voorzieningen en toename van accijnzen. Dit alles geeft een flinke stapeling van negatieve inkomenseffecten. Voor mensen met een minimale uitkering belemmert dit het gewoon mee kunnen doen. Immers, activiteiten zoals samen een kopje koffie buitenshuis met vrienden, theaterbezoek en sportclubs kosten geld. Gemeenten, zorgaanbieders, zorgverzekeraars zouden zich bewust moeten zijn op de stapelingseffecten van hun eigen beleid en de gevolgen daarvan op het meedoen: welke bevorderende dan wel beperkende effecten heeft het op het totale inkomensplaatje van de cliënt? Voorwaarden creëren om mee te doen: Kwartiermaken & Educatie Mensen die met de GGZ in aanraking zijn (geweest) merken dat anderen hen stigmatiseren met ‘een steekje los’. Psychiatrie wordt vaak gelijk gesteld aan eng, onbetrouwbaar en gevaarlijk. Dit stigma belemmert hen bij het meedoen aan de samenleving. Om dit stigma te doorbreken kunnen gemeenten inzetten op het versterken van passend contact tussen burgers, op bewustwording van wijkbewoners, vrijwilligerscentrales, scholen en werkgevers. Organisaties en initiatieven zoals het Zelfregiecentrum, de Kentering – een belangenorganisatie van en door GGZ-cliënten-, het Kwartiermakersfestival, Firma Zorgbehang en andere theatergezelschappen, kunnen en willen u daarbij behulpzaam zijn. Deze flyer is opgesteld door Zorgbelang Gelderland met medewerking van ervaringsdeskundigen GGZ, vanuit De Kentering, RIBW, Bureau Herstel. Voor meer informatie: zie www.zorgbelanggelderland.nl
© Copyright 2024 ExpyDoc
