2 Stad & Regio dinsdag 2 september 2014 UN COLUMN Cees Grimbergen Gaza en IS in Overvecht ‘Homo,’ riepen ze uit het open raampje van de langsrijdende VW Golf. Dat was alles, afgelopen donderdagavond tegen elven, op de grens van Vogelenbuurt en Tuinwijk. Terwijl wij, mijn meisje op de bagagedrager, huiswaarts fietsten: ‘Homo.’ Het autootje vervolgde snel zijn weg. Ik moet toegeven, als het nodig is staat zij haar mannetje, maar dat mijn vriendin er mannelijk uitziet? Integendeel. We vervolgden onze weg en stelden thuis vast dat heldenmoed en doodsverachting van de roepende jongens nog niet het benodigde jihad-peil heeft. Nee, die zijn niet toe aan een enkele reis Raqqa, gevolgd door een enkele reis hemel. Alles voor de in hun ogen goede zaak. Het stelt gerust. Zo lang je op de Van Humboldtstraat in Utrèg een langsfietsende journalist voor homo uitmaakt, ben je geen hardcore jihadist. Maar wat drukten de jongens met hun kreet uit? Ik kan slechts gissen. Vorige week maakte ik bij de Overvechtse Omar Al Faroukmoskee opnamen voor het MAXprogramma Hollandse Zaken. De aflevering ‘Angst in de Polder’ werd woensdag uitgezonden. Daarin ook gesprekken met moskeebezoekers. Het merendeel van de gelovigen nam krachtig afstand van de terreur die uit naam van de zuivere islam gepleegd wordt. ‘Het doden van onschuldige burgers heeft niets met islam te maken. De gasten die terugkomen uit Syrië en Irak meteen Nederlanderschap afnemen.’ Een kleine groep jongens putte zich uit in complotverhalen (‘Isis is een opzetje van Amerika en zionisten’), klachten (‘we wor- Een kleine groep jongens putte zich uit in klachten den altijd achtergesteld en gediscrimineerd’) en provocerende stukjes toneel (‘ik ben elke dag gelukkig met nul euro op zak, elke dag die ik van Allah krijg’). Wat me wél raakte, was hun heilige overtuiging dat Nederland selectieve verontwaardiging toont. IS bombarderen om Koerden en Yezidi’s te redden, maar niet Israel dat kinderen in Gaza vermoordt. Wél de onthoofde journalist betreuren, maar niet de Palestijnse kinderen. We toonden de opvattingen van Islamitische Utrègse jongeren. Maar om mij dan met ‘homo’ toe te roepen? Een raadsel. Watjeookdoet:draag nooitsandalenmetsokken Veel ongeschreven regels voor de verse brugpieper UTRECHT | Op het Leidsche Rijn College stroomden de leerlingen gisteren toe. Onder hen ook brugpiepers...eh...-klassers. Hoe dienen ze zich gedragen? ,,Op deze school telt het innerlijk, niet het duurste mobieltje.’’ HANS VAN DEN HAM Daar staan ze dan: de 200 brugpiepers die sinds gisteren in het Leidsche Rijn College (LRC) hun nieuwe onderkomen hebben. Tot ze ’s middags weer naar huis mogen. Het LRC - een kleine 1000 leerlingen groot - is een van weinige scholen in de regio die meteen op maandag na de officiële vakantieperiode van start gaan. Rector Peter van Dijk (48), sinds januari aan het roer, kan niet wachten. ,,We willen efficiënt met het jaar omgaan, onze tijd goed gebruiken. We zijn er klaar voor, dus hup aan het werk.’’ Zijn brugklassers worden goed opgevangen. Voor de zomer zijn ze al met de klas bij elkaar geweest, ouders waren erbij, twee mentoren geven steun. Van Dijk: ,,We hebben toen het glas geheven en de leerlingen hebben een contract getekend waarin staat dat ze niet zullen pesten of discrimineren.’’ De 27 leerlingen van 1C kennen elkaar dus al, maar toch was de eerste schooldag spannend, zegt Sammi Tavasszy (11), al heeft ze er niet wakker van gelegen. ,,Maar een beetje zenuwachtig was ik wel. Je weet toch niet precies waar je heen moet en wat je moet gaan doen.’’ Thuis Haar nieuwe klasgenoot Daan Polder (12) had daar geen last van, zegt hij stoer. ,,Ik zit bij twee jongens van mijn oude klas en ik ken er nog wel een paar. Ik voel me hier al thuis.’’ Tijd voor kennismakingsspelletjes. IC-leerlingen lopen kriskras door elkaar en proberen erachter te komen wat de vaardigheden van de klasgenoten zijn. Imre Plantema (12) loopt rond met een big smile die op het gezicht Z Brugklassers Imre en Sammi ‘Hetinnerlijktelt, niethetuiterlijk’ Dounia Assakaali (16) doet dit jaar havo4 voor de tweede keer. Ze had net een onvoldoende te veel, vorig jaar. Het betekent dat het vier jaar geleden is dat ze zelf als brugger het gebouw van het LRC binnenwandelde. ,,Van een kleine basisschool ging ik naar het grote LRC. Maar het ging soepel. Dit is een erg leuke school. Ik maakte snel vrienden en heb het nog steeds naar mijn zin.’’ Haar uiterlijk hoefde ze niet aan lijkt gebeiteld. ,,Ik was de basisschool gewoon zat. Nu een nieuw gebouw, nieuwe kinderen, nieuwe te passen. ,,Dat is hier niet heel erg van belang. Ook deze bruggers hoeven hun kleding niet meteen te veranderen. De middelbare school is vooral ook een zoektocht naar jezelf. Dan moet je je niet te veel aanpassen.’’ Dounia had verwacht als brugklasser gepest te worden, maar dat is niet gebeurd. Dat de sfeer zo goed is op het LRC, komt door de school zelf, zegt ze. ,,Het is vanaf het begin hardop gezegd: het uiterlijk is niet van belang, het innerlijk telt. Het gaat er dus ook niet om wie de duurste smartphone heeft.’’ Lachend: ,,Maar ja, als mensen sandalen met sokken gaan dragen, dan is dat is vragen om moeilijkheden.’’ vriendinnen. Ik heb er veel zin in.’’ Dan een moeilijke vraag: hoe dien je je als een brugpieper op een (r) stellen elkaar vragen om elkaar beter te leren kennen. FOTO SHODY CAREMAN nieuwe school te gedragen? Daan geeft het antwoord: ,,Vooral niet stoer doen naar je vrienden of je uitsloven. Gewoon normaal blijven doen en jezelf zijn. Dat ga ik doen.’’ Broodtrommel Sammi: ,,Ik heb niks aan mezelf veranderd. hoor. Ik heb een oudere zus op school, die zegt daar weleens wat over. Bijvoorbeeld dat je geen broodtrommel moet meenemen of ouderwetse kleren moet aandoen. En ze heeft me gewaarschuwd dat brugklassers soms aan de kant geduwd worden.’’ De broer van Daan had het ook over broodtrommels, maar dat maakt hem niet uit. ,,Trek ik me niks van aan, ik ben wie ik ben.’’ Het drietal zegt ook nog dat ze enorm hun best te gaan doen en zo hoog mogelijke cijfers willen halen. Rector Peter van Dijk hoort dat uiteraard met veel genoegen aan. BRUGKLASSERS De do’sand-don’ts Ze zijn er weer, de kakelverse brugklassers. Ouderejaars van het Leidsche Rijn College vertellen wat ze vooral wel en niet moeten doen. ▪ Ze moeten geen grote rugzakken dragen. Stop die schoolboeken toch gewoon in een kluisje. ▪ Vooral niet druk doen. Dus niet rennen in de gangen of tikkertje spelen in een tussenuur. We willen rust en soms huiswerk maken of leren. ▪ Ga in de pauze niet met een broodtrommel staan. Gebruiken oké, maar haal het brood er snel uit. Een beker met draaidop? Gebruikt nie-mand meer! ▪ Niet op de grote trap gaan zitten. Dat is typisch een plek voor bruggers. ▪ Stop met kinderachtige armbandjes en kleding, doe Disney in de ban. ▪ Vooruit, zelfs Nokia mag nog, maar loop er niet mee te koop. Als het apparaat maar kan WhatsAppen. ▪ Geen tassenrekjes achterop! Dan heb je een mamafiets. Ook fietstassen zijn foute boel. ▪ Wie opvallend stoer doet, krijgt al snel commentaar. Vooral tweede en derdeklassers zijn daarop gespitst. ▪ Kleding, ach zo belangrijk is die nou ook weer niet. Ook een nerd mag er best wezen. MAAR DRAAG NOOIT SANDALEN MET SOKKEN. ▪ Zorg voor een leuk kapsel, dus laat je moeder niet (meer) knippen. ▪ Doe meteen goed je best, want in het begin is de lesstof nog gemakkelijk. ▪ En wees bij voorkeur aardig tegen de leraren, want daar heb je later veel profijt van. (Gemaakt met hulp van Tom Westerink, Simone Koedam, Cindy Wijkmans en Aymane Benjah) ,,Geen leerlingen die tevreden zijn met zesjes. Dat zal de staatssecretaris deugd doen. Imago en uiterlijk staan op onze school niet voorop, dus we moeten dat ook niet te belangrijk maken. Leerlingen moeten zich openstellen, dan krijgen ze snel vrienden en komt het allemaal best goed.’’
© Copyright 2024 ExpyDoc
