We trekken elke tip na, totdat ze zijn gevonden

6
zaterdag 17 mei 2014
‘We trekken
elke tip na,
totdat ze zijn
gevonden’
In de hoop Kris en Lisanne te vinden
trotseert Panamese politie de jungle
Bij de Panamese politie stromen tips binnen, nu steeds
meer mensen horen over de verdwijning van Kris en
Lisanne én het tipgeld dat is uitgeloofd. De politie heeft de
handen vol aan het nalopen van de aanwijzingen, waarvan
een groot deel vals blijkt te zijn. Het AD ging met agenten
mee de jungle in.
Carla van der Wal
BOQUETE
Als de bergen om Boquete zich in
het duister hullen, als de pracht van
het plaatsje verdwijnt in het zwart,
dan voelt Diny Froon de angst door
haar lichaam gieren. Ergens daar, in
het donker dat alles opslokt, is haar
dochter. Maar waar? Niemand weet
het. Lisanne is alweer een slopende
maand en 17 dagen verdwenen.
Spoorloos. Voor het laatst werd ze
hier gezien, in Boquete.
En nu zijn Diny en haar man
Peter er. Zelf maakten ze nooit verre
reizen, kwamen ze niet verder dan
het Zwarte Woud. In Panama
maken ze met het dagboekje van
Lisanne in de hand mee wat hun
dochter heeft meegemaakt, op wat
de reis van haar leven moest worden. Ze horen de vogels, zien de vulkaan, de bergen, de jungle, de vro-
lijk gekleurde huizen. Soms, door al
het verdriet heen, genieten ze.
Dan krijgen ze een harde klap. In
het dorp gonst het van de geruchten. De vrouwen zijn gevonden.
Dood, luidt het bericht. De politie
bevestigt dat een tipgever heeft verteld de levenloze lichamen van de
meisjes in de bergen te hebben gezien. Waar precies kan hij niet vertellen. Een helikopter gaat de lucht
in, glijdt over de bergen die Boquete
omsluiten.
In het nabijgelegen David springen agenten in een witte Jeep. Zij
zullen te voet zoeken, in het gebied
rond de drie watervallen. Ze razen
over het asfalt, stoppen in Boquete
enkel om een gids op te pikken, die
hun de weg door de bergen zal wijzen.
In de auto sms’t één van hen zijn
liefje, om te laten weten wat hij gaat
doen. ‘Mi amore’, tikt hij, terwijl de
auto over een grindpaadje dendert.
100 km
COSTA
RICA
Caribische
Zee
Panama
PA N A M A
Boquete
Santiago
Grote
Oceaan
COLOMBIA
Zoekactie in
berggebied
Chiri qui
Grande
Baru
3474m
Boquete
David
10km
Lisanne
Froon (22)
Kris
Kremers (21)
©
170514
Dan zien ze een rode auto. Een auto
met die kleur is gezien, op de plek
waar Kris en Lisanne verdwenen.
De agenten overleggen – kan dit
hem zijn?- nemen foto’s, checken
het kenteken. Ze zullen later meer
onderzoek doen. Eerst moeten ze de
jungle in, naar de Lost Waterfalls,
waar een tipgever hen heen heeft
gestuurd.
Bladerdek
De paden zijn er glibberig, door het
regenseizoen dat is aangebroken.
Toen Kris en Lisanne in Boquete
waren, was het nog zonnig, droog,
stonden de bloemen hier vol in
bloei. Nu is er een ondoordringbaar
bladerdek dat de paden omsluit. Gigantische bomen torenen er bovenuit. De gids waarschuwt. Sommige
planten zijn giftig, sommige hebben
onzichtbare weerhaakjes, die zich
vast kunnen zetten in de huid. De
agenten knikken, spreken niet, behalve als ze halt houden.
De klim is zwaar, zweet gutst over
hun gezichten. Ze moeten kijken,
speuren het water bij de rivier af,
turen naar de jungle. Bij een van de
watervallen houden ze halt. Hete
hoofden worden afgekoeld, met het
water dat razend naar beneden spat.
De omgeving wordt minutieus op
de foto gezet. ,,We moeten verder,’’
klinkt het in het zoekteam. ,,Voor
het straks begint te regenen.’’ Stappen worden sneller gezet, een agent
maakt een uitglijder. Nog net weet
hij te voorkomen dat hij onderuit
gaat. Zijn collega’s maken hetzelfde
mee, op andere wandelroutes die
door de bergen bij Boquete lopen.
Het zoekgebied zal later nog verder worden uitgebreid, naar het verderop gelegen Bocas del Toro. Alles
om Lisanne en Kris te vinden. Maar
geen van allen zullen succes hebben.
Niet vandaag.
Districtscommissaris van de politie Julio Lasso leunt naar voren, als
hij vertelt over het onderzoek. Op
NL
7
zaterdag 17 mei 2014
NL
De Panamese politie
trekt de jungle in om Kris
en Lisanne te
vinden. Zonder gevaar is
dat niet, want
de regentijd
is aangebroken en de
paden zijn
spekglad.
Diny en Peter
Froon volgen
in Boquete de
zoektocht op
de voet. Bij
elke tip gloort
er een
sprankje
hoop.
ZN
FOTO AD & EPA
zijn geüniformeerde schouders prijken drie zilveren sterren. Hij vertelt
hoe vreemd de verdwijning van
Lisanne en Kris is, dat deze zaak
geen gelijke kent in het anders veilige Panama. ,,Vooral omdat ze
samen zijn verdwenen en we van
geen van beiden ook maar één spoor
kunnen vinden. Er is geen enkele
aanwijzing is dat deze vrouwen in
de problemen zaten. De Brit Alex
Humphrey, die in 2009 in Boquete
verdween, vertrok in zijn eentje, om
de gevaarlijke weg door de bergen af
te leggen.’’
Lasso is vastbesloten om te zorgen dat de onzekerheid over het lot
van Lisanne en Kris niet voortduurt,
zoals bij Alex, wiens verdwijning is
tot op de dag van vandaag onopgelost is gebleven. ,,We werken met
een team van ten minste vijftien
man aan deze zaak. Als het nodig is,
zetten we extra mensen in. Zodra er
een tip binnenkomt, gaan we kijken.
Altijd. En dat blijven we doen, tot ze
gevonden zijn,’’ zegt hij vastbesloten. Of als er geen aanwijzingen
meer zijn.
Maar nu zijn nog talloze sporen
na te gaan, vooral nu steeds meer
mensen horen over de hoge beloning van 40.000 dollar. Het bedrag
zorgt voor een stroom aan tips, over
gevonden shirts, gevonden schoenzooltjes en dus zelfs gevonden lichamen. Verhalen over ontvoeringen,
orgaanhandel en mensenhandel
doen de ronde.
Geld
Maar er is geen enkele aanwijzing
die leidt naar Kris en Lisanne. Veel
tips blijken vals, vertelt Lasso hoofdschuddend. Een deel van de mensen
lijkt slechts uit te zijn op het verdienen van geld. Stel dat zij bij toeval
de juiste aanwijzing geven die leidt
tot de vondst van de meisjes. Dan
zijn ze spekkoper, krijgen ze een
voor Panamese begrippen astronomisch bedrag. ,,Die mensen denken
niet aan het onderzoek, die denken
niet aan de familie.’’ Het is het nadeel van een beloning, die er echter
ook voor kan zorgen dat de gouden
tipgever naar voren stapt.
Lasso sluit daarom geen van de
aanwijzingen op voorhand uit, hoe
vaag ze ook zijn, hoe groot het gebied waar gezocht moet worden ook
is. ,,Alles is mogelijk,’’ zegt de commissaris over de allerwildste geruchten die de ronde doen. ,,Maar ik
ben er voor 60 procent zeker van dat
de meisjes nog in de bergen zijn, dat
daar iets mis is gegaan.’’
Hier liepen de meiden voor hun
verdwijning, volgden de route die
bekend staat als het Pianista Trail.
Het dankt zijn naam aan de vogels,
die voor de prachtigste concerten
zorgen.
Ik ben er voor 60
procent zeker van
dat de meisjes nog
in de bergen zijn
–Politiechef Julio Lasso
De indianen die in houten huizen
langs de paden wonen, soms verscholen op open plekken midden in
de dichtbeboste jungle, vertellen dat
ze Kris en Lisanne omhoog zagen
komen, vergezeld door de huskyhond Blue. Het beest heeft er een
gewoonte van gemaakt mee te lopen
met de toeristen. Als zij uitrusten,
wacht hij op ze. Als ze afdwalen,
rent hij naar ze toe.
Blue is teruggekomen, maar niemand heeft de meisjes af zien dalen,
ook al zouden ze later zijn gesignaleerd bij de grote weg, die terug
naar Boquete leidt. Als Kris en
Lisanne nog in de bergen zijn, zoals
de commissaris vermoedt, moeten
ze er zijn overleden. De ouders van
Lisanne en Kris geloven daar niet in,
net zoals talloze mensen in het dorp,
die ervan uitgaan dat de vrouwen
zijn ontvoerd. Moeder Diny verheugt zich er dan ook op terug in
Amersfoort weer met haar dochter
op de ﬁets te kunnen stappen, voor
een rit naar de bossen bij Bilthoven,
zoals ze voor Lisannes vertrek naar
Panama deden.
Kracht
Als het zover komt zouden ze kunnen praten over alles wat ze allebei
hebben gezien, in Boquete. Over het
gezellige roze geverfde gasthuis, met
roze gordijnen en een warme gastmoeder, waar Lisanne met zo veel
plezier over schreef, bijvoorbeeld.
Maar ook over hoe het Peter naar de
keel vloog om te staan in het groene
kamertje, waar zijn dochter niet
naar terugkeerde. Gastmoeder Miriam Guerra zag hoe Lisannes ouders elkaar op de been hielden, in
haar huis. Ze bewondert de twee,
vanwege hun kracht.
Maar soms wordt het de ouders te
veel. Dan komen ze in een dal terecht, waar bijna niet uit te klimmen is. Het zijn de downs die volgen
na de ups. Het is het schuldgevoel,
dat keihard toeslaat als ze even genieten van de schoonheid die hen
omringt.
Peter: ,,Als wij zitten te eten, heb
ik het moeilijk. Dan denk ik: wie
weet wat zij te eten heeft.’’ Dan begint het te malen, net zoals op het
moment dat hij en Diny op de plek
waren waar Lisanne en Kris voor
het allerlaatst gezien zijn. Diny zat
op de steen bij de grote weg naar
Boquete, waar haar dochter op gezeten zou hebben, vlak voordat ze
verdween. 10 minuten lang gebeurde er helemaal niets. Toen kwamen er twee auto’s voorbij. Diny bedacht hoeveel er zou kunnen gebeuren, in die 10 minuten.

Download Report