Tuerlinckx Fiscale Advocaten

HET SURREALISME IS DOOD, LEVE DE FISCALE REALPOLITIK
De fiscale regularisatie heeft een bijzonder succesvol 2013 gekend. De opbrengsten die deze zomer in de
media bekend geraakten, bleken hoger uit te pakken dan de budgettering van de staatssecretaris had doen
verhopen. Of iedereen het even goed nieuws vond dat diezelfde regularisatie vorig jaar ook maar meteen
werd afgevoerd, werd veel minder uitvoerig becommentarieerd. Onterecht.
We moeten namelijk vaststellen dat in antwoord op het laatste aanbod voor regularisatie slechts een
fractie van de vermogens die in het buitenland geparkeerd staan, gedeclareerd werd. Dat impliceert dat er
nog veel meer spaarcenten in het buitenland steken die nooit meer vrijwillig zullen kunnen, zelfs niet meer
mogen, bijdragen aan de nooddruftige Belgische schatkist. Een mens kan zich de vraag stellen waarom na
het succesrecept van vorig jaar er mordicus niet langer voorzien wordt in een nieuwe fiscale procedure die
bijkomende middelen ter beschikking kan stellen.
Een fiscale regularisatie is namelijk een bijzonder efficiënte manier om belastingen te innen omdat ze nu
eenmaal bijzonder weinig overheidsbeslag verlangt om tot opbrengsten te leiden. Daarenboven heeft ze als
voordeel dat het de enige vorm van belasting is waarbij de belastingplichtige spontaan naar de
administratie toestapt met de vraag om te mogen betalen.
De oproep om van een fiscale regularisatie een blijvende procedure te maken, komt dus helemaal niet uit
het ongerijmde. Wie over de landsgrenzen heen durft kijken, zal trouwens vaststellen dat de fiscale
regularisatie er deel uitmaakt van het reguliere fiscaalrechtelijke stelsel. Nederland mogen we in dat
opzicht opnieuw als gidsland beschouwen omdat het de regularisatie opnieuw heeft ingevoerd zonder
bijkomende belastingverhogingen. Dit ondanks het feit dat het land in het verleden reeds verschillende
regularisatiewetgevingen kende, ook die waar het niet langer kon. Zelfs de Verenigde Staten, toch een
bijzonder rigoureuze overheid op het vlak van de fiscale rechtshandhaving, kent een voluntary tax
disclosure program.
Er zijn dus tal van legitieme redenen om te interpreteren dat een nieuwe fiscale regularisatie broodnodig is
en door de nieuwe beleidsmakers ernstig overwogen moet worden.
Op het psychologisch vlak moet worden erkend dat de 10 jaar dat België een regularisatiewetgeving kent,
niet van dien aard zijn om de veel oudere cultuur weg te vagen. Men kan er daarbij niet aan voorbij dat de
regularisatiewetgeving, zelfs politiek, steeds septisch onthaald werd. Al sinds de invoering van de eerste
regeling, de Eenmalig Bevrijdende Aangifte (EBA) in 2004, hebben bepaalde politieke partijen zich
voorgenomen deze te zullen terugdraaien. Omdat een regularisatiewetgeving politiek dus steeds moeilijk
ligt, is geen enkele van de drie wetgevende stelsels die we de afgelopen 10 jaar hebben gekend bovendien
van een gedegen kwaliteit, volledig en sluitend. Dit laatste wordt eens te meer bevestigd in het recente
arrest van het Grondwettelijk Hof dat stelt dat de wijze waarop successie- en registratierechten
geregulariseerd werden het predicaat “kunst en vliegwerk” verdient.
Tuerlinckx Fiscale Advocaten verdedigt de belangen van belastingplichtigen en biedt antwoorden op alle fiscale problemen en vragen. Ook waar
het fiscale slechts onrechtstreeks speelt, vermogen wordt aangesproken of moet worden georganiseerd, is het kantoor actief. Haar advocaten
begeleiden onder meer planningen, reorganisaties, fusies, splitsingen en overnames. Het kantoor is kundig en scherp. Het maakt het verschil met
argumenten die een zaak laten kantelen. De kantoren bevinden zich in Antwerpen en Westerlo.
Regularisatie van vermogen heeft bijna per definitie te maken met in het buitenland aangehouden
vermogen. Het moge verwonderlijk overkomen, maar niet alle financiële tussenpersonen hebben zich
coöperatief en aanmoedigend opgesteld. Vandaag dienen evenwel heel wat van die tussenpersonen te
bewijzen en dat ze een clean hand policy voeren. Mede daardoor ontstond pas in de tweede helft van
2013 een nieuwe stroom aan regularisaties.
De regularisatiewetgeving heeft steeds uitzonderingen gekend, i.e. inkomsten die niet konden worden
geregulariseerd. Ondernemers die met een vennootschap zwart werk hadden geleverd en die gelden op
een privérekening hadden geplaatst, vielen bijvoorbeeld telkens uit de boot. Tot de recentste
regularisatietermijn waarin dergelijke fiscale dossiers wel konden worden geconformeerd. Dat is echter
niet alleen een te korte periode, ook is de kwaliteit van de wetgeving van hoogst bedenkelijke kwaliteit. Zo
staan specialisten vandaag (goed één jaar na de invoering van de wet en zes maanden na het aflopen
ervan) nog voor onbeantwoorde vragen.
De gemiddelde Belg heeft best heel wat vermogen, maar vind zich niet rijk. Hij vindt zich nog veel minder
een fraudeur. En geloof het of niet: nog steeds weten veel mensen niet wat hun juridische situatie is. Er
zijn trouwens mensen die letterlijk nooit eerder de mogelijkheid hadden om te regulariseren. Dat zijn
bijvoorbeeld zij die in de afgelopen maanden een zwart vermogen hebben geërfd.
Tenslotte moet worden aangestipt dat mét of zónder wetgeving de fiscale regularisatie een feit is. Zodra
een belastingplichtige aan zijn belastingadministratie een tastbare grondslag aanbiedt, heeft zij de
verplichting om die te taxeren. Waar wacht onze overheid eigenlijk op om die situatie te regulariseren?
Iedere burger begaan met het algemeen welzijn in dit land, zal deze oproep om van de regularisatie een
permanente procedure te maken, een evidentie vinden, al was het maar om de bloeding van de begroting
te stelpen. Dat is naast de pijnpunten zoals hierboven beschreven, meer dan reden genoeg om het fiscaal
surrealisme van de vorige regering te vervangen door een fiscale realpolitik zoals elke moderne en
volwassen rechtstaat die toepast.
Jan Tuerlinckx
Advocaat-vennoot
Tuerlinckx Fiscale Advocaten verdedigt de belangen van belastingplichtigen en biedt antwoorden op alle fiscale problemen en vragen. Ook waar
het fiscale slechts onrechtstreeks speelt, vermogen wordt aangesproken of moet worden georganiseerd, is het kantoor actief. Haar advocaten
begeleiden onder meer planningen, reorganisaties, fusies, splitsingen en overnames. Het kantoor is kundig en scherp. Het maakt het verschil met
argumenten die een zaak laten kantelen. De kantoren bevinden zich in Antwerpen en Westerlo.

Download Report