Dankwoord Na 49,706 woorden dan eindelijk het laatste stuk tekst

Dankwoord
Na 49,706 woorden dan eindelijk het laatste stuk tekst; traditie getrouw gewijd aan iedereen die, direct
of indirect, heeft bijgedragen aan de totstandkoming van dit proefschrift.
Allereerst natuurlijk de promotor, Frans, de aanvoerder van de fijne farmacologie familie! Gedurende
de afgelopen jaren heb ik je leren kennen als een gedreven man, die niet alleen iedereen kent, maar
ook door iedereen gekend wordt. Het aantal keren dat ik gevraagd ben, door voor mij volslagen
onbekenden, om de groeten over te dragen aan jou zijn niet te tellen geweest. Door jouw PR is de
afdeling gegroeid tot de huidige omvang en daar zal het ongetwijfeld niet bij blijven.
Ik verkeerde in de luxepositie dat ik twee co-promotores had, Antoon en Paul. Hoewel dat bij het
schrijven niet altijd een luxe was (tegenovergestelde raadgevingen en adviezen waren niet van de
lucht) heb ik dat altijd als een meerwaarde beschouwd. De vele geplande en ongeplande
(wandelgang) werkbesprekingen waren altijd informatief en bovenal gemoedelijk. Veel heb ik te
danken aan jullie expertise en raad! Daarnaast heb ik vooral Antoon ook in de prive-sfeer goed leren
kennen. Het was en is een genoegen om met jouw in de Primus “even een kleintje te doen”, om
vervolgens te verzanden in “goede gesprekken” waarbij het goudgele vocht rijkelijk vloeide. Ik hoop
dat we dit ook na deze promotietijd gewoon kunnen voortzetten!
En dan natuurlijk Eline; mijn “guardian angel”. Niets was je te dol, aerosollen in het weekend werd
door jou zonder morren gedaan. Een “last-minute change in plans” was nooit een probleem. Iets
nieuws proberen was voor jou altijd een uitdaging. Ik heb het werken met jou als bijzonder prettig
ervaren, niet in het minst doordat jij mij altijd weer wist behoeden voor mijn eigen vergeetachtigheid.
Het is dan ook vanzelfsprekend dat je vandaag een van mijn paranimfen bent.
Besides Antoon and Paul, I’ve also had a “third” co-promotor, dr. W.W. Cruikshank (Bill), godfather of
IL16. Dear Bill, it has been my honour and privilege to work with you and your IL16! It was always a
delight to discuss my results on IL16 (usually while having beers and burgers!) with you! Thanks again
for all the knowledge you passed on to me and of course I’ll end this short message with one of the
yells you teached me: “down the hatch!”.
En dan de studenten: Mark en Judith; de resultaten van jullie noeste arbeid is terug te vinden in
respectievelijk hoofdstuk 2 en 6. Mijn dank voor het vele werk wat jullie mij uit handen hebben
genomen is groot! Dit geldt natuurlijk ook voor de “scriptie-studenten”: Klaas, Manou en Daphne,
bijzonder bedankt voor jullie intensieve literatuurstudies. Van alle scripties zijn delen van de resultaten
terug te vinden in dit proefschrift. Ook jullie bedankt voor het mij uit handen nemen van bijzonder veel
werk!
“Het groepje van Antoon” wat in de loop van de tijd bestaan heeft uit de volgende mensen: Edith J,
Betty, Jeroen, Gerard, Claudia, Daphne, Heleen, Peter en Edith H, ook aan jullie ben ik veel
dank verschuldigd vanwege de vele weekenddiensten die we voor elkaar over hebben kunnen nemen,
de vele invalsbeurten en het ad hoc geregel om toch nog iets tot een goed eind te kunnen brengen.
Natuurlijk wil ik jullie ook bedanken voor de vele leerzame discussies en suggesties.
Wat mij vanzelf brengt bij de FFF! Bedankt voor de (Kerst)borrels, de vrijdagmiddag borrels, de
zomaar op maandag (of elke andere dag van de week)-avond borrels, en natuurlijk de vele
congresborrels (margarita’s). Zoals daar bijvoorbeeld waren; de jaren zeventig disco in Chicago, de
Starlight Lounge in San Fransisco, Jimmy’s in Harrogate, het Casino in Lake Tahoe, de kamerborrels
in Lunteren en Noordwijkerhout etc., etc. Het is een genoegen geweest om mee te mogen draaien in
de mallemolen van het (farmacologisch & pathofysiologisch) leven!
Furthermore, I would like to thank Prof. Dr. Kim Bottomly and her collegues at Yale University for
sharing their thoughts with me on T cell differentiation and for letting me do some experiments at their
lab.
Dan wil ik nog graag bedanken: JC-‘Welterusten Harrie’, SB-‘Fris en Fruitig’ en alle overige vrienden
en kennissen voor het altijd maar weer moeten luisteren naar verhalen over piepende muizen. Dit
geldt natuurlijk in het bijzonder voor “En, hoe is het met de muizen” familie van der Werf.
Het thuisfront; Pa & Ma; Esther en Henri (en kleine max) jullie steun is van ongekende afmetingen
geweest. In alle opzichten hebben jullie mij niet alleen met raad en daad bijgestaan maar ook met
113
liefde en plezier. Ondanks het feit dat ik vaak in geheimtaal sprak hebben jullie altijd geprobeerd op de
hoogte te blijven van waar ik nou mee bezig was (iets met muizen en astma) wat zeker geen
eenvoudige opgave was. Het is fijn te weten dat er altijd mensen zijn op wie je terug kan en mag
vallen.
En dan blijft er nog maar een over, Meinske, de andere paranimf. Gedurende de afgelopen jaren heb
je er heel wat mee te stellen gehad, met als absolute hoogtepunt een nachtelijk verblijf in de
proefdierstallen omdat ik zo nodig nog even moest aerosollen. En dat altijd zonder morren of
klagen…..en je weet het: belofte maakt schuld……………..
114

Download Report