Recensie: Gavrilo Princip van De Warme Winkel GAVRILO PRINCIP

Recensie: Gavrilo Princip van De Warme Winkel
●●●●●
GAVRILO PRINCIP
DE WARME WINKEL
Door RiRo, gezien 20 juni 2014
Na drie razendsnelle, en een beetje nerveuze, monologen, trekken Jeroen de Man,
Vincent Rietveld en Ward Weemhoff een enorm scherm omhoog. De Warme Winkel
gebruikt ook nu, zoals in elke voorstelling, allerlei verschillende stijlmiddelen.
Maar net als in Jandergrouwnd uit 2012 overheerst deze keer live film, waarbij we
tegelijkertijd dus het filmen zelf als het gefilmde te zien krijgen. Dat levert, mede
dankzij cameraman Emo Weemhoff, prachtig, en vaak verrassend, theater op.
Op de flyer van de voorstelling staat een fotomontage, die eruit ziet als ouderwets
knip- en plakwerk. Het middelste deel van het gezicht van Gavrilo Princip is over
dat van Franz Ferdinand gelegd. Gavrilo Princip is de jonge idealist die op 28 juni
1914 kroonprins Franz Ferdinand doodde en daarmee het startschot gaf voor de
Eerste Wereldoorlog.
In de informatie bij de voorstelling is met precies dezelfde knip-en plaktechniek
het gezicht van Princip over dat van Che Guevara gelegd. In Gavrilo Princip blijft
De Warme Winkel dichtbij het leven en de idealen van Princip en zijn kameraden,
maar impliciet trekken ze de lijn van alle tijden door, die van jonge mannen (en af
en toe een vrouw) die uit idealisme naar een ander land afreizen om 'de wereld te
verbeteren'. Tot aan, tegen het einde van de voorstelling, misschien iets te
expliciet, de Syrië-gangers van nu. Begon De Warme Winkel trouwens ook niet als
een groep angry young men (and one woman) die in figuurlijke zin een aanslag
beraamde op wat ze zagen als de gevestigde orde van het toneel, met name Ivo
Van Hove en Theu Boermans?
Net als in hun eerdere voorstellingen blijft ook in Gavrilo Princip, vooral in de
enscenering, het voor De Warme Winkel kenmerkende maakproces voor de
toeschouwers zichtbaar, waardoor ze ons in feite met terugwerkende kracht
meenemen in dat maakproces, achteraf inzicht geven in hun zoektocht. We kunnen
dus als het ware meekijken hoe tijdens hun research (waarin ze deze keer werden
bijgestaan door Czeslaw de Wijs) ideeën ontstonden, die ze vervolgens op
verschillende manieren theatraal uitwerkten. Het is niet nieuw, want zo doen ze
het elke keer, maar het werkt in deze voorstelling, ook door de enorme (fysieke)
ruimte die ze benutten, wel héél erg goed.
Remco de Jong en Florentijn Boddendijk. Het is niet de eerste keer dat ik deze
namen in een recensie opneem. Is er eigenlijk een prijs voor? Voor
geluidscompositie? Hoe dan ook, wat De Jong en Boddendijk voor Gavrilo Princip
hebben bedacht, vind ik meesterlijk. Vooral door de geluiden die de acteurs,
ogenschijnlijk terloops, live aan de compositie bijdragen. Ook visueel is het
trouwens een voorstelling om je vingers bij af te likken.
Gavrilo Princip is juweeltje. Een van de beste van De Warme Winkel die ik zag.

Download Report