Körmeling: Tilburg, best een goeie stad
Vrouwenbesnijdenis uit liefde
De stad
van mijn
dromen
Onafhankelijk magazine van Tilburg University
no. 13
5 juni 2014
02. En passant
Ik rook onraad tijdens
ons vurige minnespel
Column
Opposites attract
Tips?
Mail de redactie:
[email protected].
Tweeten kan
ook: twitter.com/
universtweet.
Toen ik de vrouw leerde kennen die later mijn vrouw zou
worden, hebben wij elkaar heel wat afgetast, ook wat betreft
onze overeenkomsten en verschillen. Avonden lang hebben
wij tot in de kleine uurtjes gepraat. Wat vond zij leuk en wat
vond ik leuk? Waar hield zij zich mee bezig en waar ik? Waar
lagen haar interesses en waar die van mij? Het bleek dat er
heel wat overeenkomsten waren en evenzovele verschillen.
Zo houden wij allebei van films, maar mijn vrouw is vooral een
liefhebster van romantische komedies en ik van kunstzinnige
films, die bij haar overigens steevast de lachlust opwekken.
Ook houden wij beiden van lezen; ik lees graag boeken en
zij leest mij graag de les. Verder zij wij alle twee in wezen
sportief aangelegd; ik kijk bijvoorbeeld veel naar voetbalwedstrijden, zij naar kunstschaatsen en synchroonzwemmen.
schap, aangezien roken de vruchtbaarheid vermindert. Dat
kwam al gauw op anderhalf pakje per dag te staan. Zij rookte
menthol filtersigaretten, maar ik rook onraad omdat tijdens
ons vurige minnespel geregeld het beddengoed vlam vatte.
Sindsdien is zij overgestapt op nicotinepleisters (menthol)
terwijl ik van de zenuwen flink ben gaan roken. Kortom, er
zijn tal van overeenkomsten tussen ons, maar ook de nodige
verschillen. Ook wat betreft ons werk. Zij houdt zich namelijk
bezig met hulpbehoevende mensen die geestelijk in de war
zijn en ik met studenten. We zijn het er nog steeds niet over
eens of dat nu een verschil tussen ons is, of toch eerder een
overeenkomst in onze werkzaamheden.
Ook vermeldenswaardig is dat mijn vrouw aanvankelijk een
stevige roker was, vooral tijdens de geslachtelijke gemeen-
Erik-Jan Broers
is docent aan de rechtenfaculteit. Lees zijn blogs op UniversOnline.
Boeken & bakken
Ga je een oud papierdoos legen in de
kelder, zie je ineens dit: een met
boeken vol geplempte container,
wachtend tot hij wordt afgevoerd.
Als redacteur, niet eens als schrijver
dus, word je daar toch wat treurig van.
Ze liggen er een beetje bij als vissen op het droge, de boeken. Ze kunnen naar adem happen
wat ze willen, maar hun tweede leven hebben
ze al bij Books for Life geleefd. Een derde leven
zit er hoogstwaarschijnlijk niet meer in.
Straf & gang
Op de middelbare school is het simpel: wie niet luisteren wil, moet maar
voelen: "Ga jij maar even op gang staan!". Op de universiteit ligt het wat
subtieler. Daar gebeurt het regelmatig dat je de gang op moet als je wél
luistert. Gelukkig was je als journalist al nooit het braafste jongetje van
de klas. En soms is het gewoon fijn om zonder afleiding van vergadertaal
alvast je bericht voor de universiteitsbevolking te schrijven. Bijvoorbeeld
over dit artikel in het Universiteitsraadregelement: “De raad bevordert naar
vermogen openheid, openbaarheid en onderling overleg in de universiteit.”
Univers
5 juni 2014
Inhoudsopgave .03
Colofon
12.
Adres
Postbus 90153
5000 LE Tilburg
[email protected]
www.universonline.nl
Basisontwerp
Unit20: Yoe San Liem en Maud van Velthoven
Cover
Dolph Cantrijn
Productie
PrismaPrint
Advertenties
[email protected]
Uitgave
Univers is het driewekelijks onafhankelijk
magazine van Tilburg University
Volgende editie
Univers 14 verschijnt op 26 juni 2014
Redactieraad
Irene Claessens, Jasper Haenen, Annemarie
Hinten, Hille van der Kaa, Antony Pemberton
(voorzitter a.i.), Lisa Reizevoort, Jos Straathof,
Marcel Zeelenberg
Dit nummer is gemaakt door
Francine Bardoel, Anna Berlis, Dieter van den
Bergh, Erik-Jan Broers, Dolph Cantrijn, Gerrie
van Dooren, Adrian van den Eerenbeemt,
Anandi Grefkens, Has Klerx, Luuk Koelman,
Vincent van Kooten, Sylvia Kuijsten, Irene
Kuizenga, Marianne Lalande, Naut van der
Mede, Willemien Mensinga, Charles Peter,
Bart Smout, Mathijs Sukel, Pascal Tieman,
Jack Tummers, Rik Wassens, Zoë-Amber
Wolters, Jozien Wijkhuijs, Malini Witlox.
08.
18.
Vertrouwelijk
“We sluiten nu het openbare gedeelte en gaan verder met de vertrouwelijke punten.” Dit riedeltje hoort
Univers vaak bij de Universiteitsraad en alle commissies die daarbij horen. Afgelopen weken zijn we meer
op de gang gezet dan ooit. Wat mogen medewerkers, studenten en kiezers niet weten? Wat gebeurt daar
in het besloten gedeelte? Waarom wordt de evaluatie van Nexus vertrouwelijk behandeld en de 0-meting
van de resultaten van de faculteiten ook? Gelukkig is niet alleen Univers ongerust over deze ontwikkeling, ook de medewerkersfracties maken er opmerkingen over; een lichtpunt in een tijd van
vaagheid.
Francine Bardoel, hoofdredacteur
08.
Als je hart in Afrika ligt
17.
[email protected]
Tilburg: like of lelijk?
Annemarie Middelburg is net terug uit Senegal, waar
John Körmeling is een bekend kunstenaar en
ze onderzoek deed naar mensenrechten in relatie
architect. Voor Tilburg ontwierp hij onder meer het
tot vrouwenbesnijdenis. “Het niet besnijden van je
Draaiend Huis en de brug Den Ophef. Reden om eens
dochter is daar ondenkbaar. Het zou een leven vol
met hem de stad door te rijden met de vraag:
afwijzing en een sociaal isolement betekenen.”
is Tilburg lelijk?
12.
De stad van mijn dromen
22.
Augumented reality in Tilburg
Hoe ziet de stad van jouw dromen eruit? Die vraag
Professor in Cognitive Psychology and Artificial In-
mochten studenten beantwoorden in een essay.
telligence Max Louwerse is ready to shake things up
De 18-jarige Française Marianne Lalande won de
at Tilburg University. He has a refreshing perspective
schrijfwedstrijd. “The whole thing feels organic, like
on research and education, and landed a state-of-the-
an ever-glowing, breathing ecosystem.”
art virtual- and augmented-reality laboratory.
04.Buzz
06.Pics
08.Passion, fear & faith
11.TiU-panel
12. Thema: stad
20.Lifestyle
22.Science & society
23.Science & school
24.Is discrimination alive?
27. What’s in the world
Univers
5 juni 2014
04. Buzz
coördinatie Malini Witlox
Knipoog
Nieuws
;)
Geen geld voor losers
Reorganisatieplan
TSH uitgesteld
Het besluit over de reorganisatie van het departement Cultuur­
wetenschappen van Tilburg School of Humanities is uitgesteld tot
de volgende Universiteitsraadsvergadering.
Het uitstel volgde na een lange discussie tijdens de Universiteitsraad van 23 mei. De faculteitsraad van TSH had eerder positief geadviseerd over de reorganisatie van het departement.
Een overleg van vertegenwoordigers van de Universiteitsraad
met het personeel van het departement onthulde onvrede
onder het betrokken personeel. Ook inhoudelijk viel het plan
niet in goede aarde bij de universiteitsraadsfracties.
Medewerkersfractie Abvakabo vond het reorganisatieplan
inhoudelijk niet hard genoeg. Volgens de fractie ontbraken
begrotingen na 2015: “Basis informatie bij een reorganisatievoorstel.” Abvakabo concludeerde: “Er is geen enkele indicatie
van de levensvatbaarheid van de faculteit.”
Het wereldkampioenschap zonneautoracen in Australië is ook een beetje
een battle van de Nederlandse technische universiteiten. Of misschien toch
niet: de Nuna-zonneauto van Delft wint immers (vrijwel) altijd, ook vorig
jaar. Eindhoven won ook, heel slim, in een andere categorie, die van de
gezinsauto.
Blijft over het Solar Team Twente. Dat werd vorig jaar derde, de beste
prestatie ooit. Da’s mooi, maar niet mooi genoeg voor het Twentse college.
Daar is iets bij voor te stellen. Als je technische buuruniversiteiten met hun
racegoud kunnen pronken, voelt je wereldbrons toch ineens wat derderangs. Of, zoals de Twentse collegevoorzitter zegt: als je tweede, derde of
vierde achter Delft wordt, is de publicitaire waarde te klein.
Dat zal dan ook de reden zijn dat het CvB van de Universiteit Twente voor
het komende jaar nog eens extra in de zakken grijpt en naar motivationele
teksten die rechtstreeks van de voetbaltribune komen: ‘Alles of niets’. Het
Twentse Solar Team krijgt voor de komende editie de helft meer geld en
middelen en kreeg ook te horen dat als er deze keer niet gewonnen wordt,
er geen volgende keer meer is. Zonder goud gaat de stekker uit de elektrische auto van het Solar Team Twente.
En juist die investeringen in het departement zijn onmogelijk
in het huidige reorganisatieplan. De spaarrekening van het
departement mag niet aangesproken worden om extra te
investeren, omdat het beleid is dat iedere afdeling van de
universiteit een sluitende begroting moet hebben.
Jef van der Aa, onderzoeker bij het betrokken departement,
uit zijn zorgen: “Er is grote bezorgdheid op zowel individueel
niveau als departementaal niveau. Het departement ziet de
noodzaak tot bezuinigen wel, maar in de toekomst moet ook
geïnvesteerd kunnen worden.”
Op 4 juli komt de reorganisatie terug op de agenda. Er moet
nog wel gesleuteld worden aan het reorganisatieplan, voordat
de fracties akkoord gaan. In de tussentijd beantwoordt het
College van Bestuur vragen van de fracties.
Lees meer op Univers­Online.
Is Tilburg de ideale stad?
Ja, want er is veel te doen.
(43%, 133 stemmen)
Ja, na Smeris is het Tilburg het
Hollywood van Holland.
(13%, 39 stemmen)
Nee, te lelijk.
(34%, 104 stemmen)
Nee, de arbeidsmarkt is te
klein.
(10%, 30 stemmen)
Totaal aantal stemmen: 306
Gea Hoogendorn (24) Psychologie, research master
Ja, want er is veel te doen:
“Ik woon bijna een jaar in Tilburg en ik
ben het nog echt aan het ontdekken. Er
zijn veel verschillende dingen te doen.
Ik ga graag naar Paradox, de activiteiten
van Asset zijn leuk en er zijn veel tweedehandswinkels. Ik mis wel een groot park.”
Anne Lafarre (24) Economie en ondernemingsrecht
Ja, want er is veel te doen:
“Ik woon zes jaar in Tilburg en voor
studenten is het er leuk. De campus ligt
lekker tussen de bomen en het centrum
ziet er mooi uit. Ik ga wel weg uit Tilburg
na mijn studie, omdat de kloof tussen studenten en afgestudeerden best groot is.”
Ga naar UniversOnline en stem op onze nieuwe poll.
Tilburg scoort beter bij NSE
UniversOnline
Univers
5 juni 2014
Studenten van TiU zijn erg
tevreden over de horeca op de
campus (4,1 op een schaal van 1
tot 5) en de bereikbaarheid van
de universiteit (4,4). Ze zijn minder
tevreden over de beschikbaarheid
van werkplekken (3,2). Dat blijkt uit
cijfers van de Nationale Studenten
Enquête (NSE). Tilburg scoorde
beter dan vorig jaar.
Promoveren levert meer op
voor vrouwen
Gepromoveerde vrouwen
verdienen acht procent meer dan
vrouwen met een masterdiploma.
Bij mannen is dit juist andersom.
Zij verdienen zeven procent
minder met een doctorstitel.
Dit blijkt uit onderzoek van het
Centraal Planbureau.
TiU organiseert WK-poule
Tilburg University organiseert een
WK-poule voor medewerkers om
geld op te halen voor twee goede
doelen. KWF Kankerbestrijding
en Stichting ALS krijgen beiden
25 procent van de inleg. De
andere vijftig procent gaat in de
prijzenpot.
Buzz .05
Vanaf nu alleen nog
maar tepelkwastjes
en lendendoekjes
voor iedereen
ff bellen
met Tim Reeskens
Column
De anti-Europa-partijen hebben de Europese verkiezingen gewonnen. Volgens
TiU-socioloog Tim Reeskens is er echter één coalitie mogelijk: tussen de sociaaldemocraten (S&D) en de christen-democraten (EVP), omdat zij de twee grootste
partijen zijn.
Wat betekent de uitslag voor Europa?
“Door het verlies van 19 zetels van de
liberalen (ALDE) lijkt de enige werkbare
coalitie die tussen de sociaal-democraten
(190 zetels) en de christen-democraten
(213 zetels). Dit is een echte middencoalitie. Daarnaast moet de Europese Raad
zich bewust worden van de komst van de
Europa-sceptische partijen, want zij hebben samen 129 zetels van de 751 zetels
gehaald.”
De opkomst is hoger dan verwacht, hoe
komt dit?
“Dit geeft aan hoe uitzonderlijk deze
verkiezingen waren. De kiezers zagen het
belang van deze verkiezingen in en de
partijen gaven duidelijke koersen aan. De
belangrijkste vraag was niet of we meer
of minder Europa kregen, maar vooral wat
de nieuwe koers van de Europese Unie
wordt. Hoe gaan we om met bezuinigingen en wat wordt het nieuwe beleid? Dit
waren de belangrijke vragen en de kiezers
reageerden verdeeld. Enerzijds hebben
ze de centrumrechtse partijen afgestraft.
Anderzijds hebben ze een signaal richting
minder Europa gegeven.”
Proost
Economenprijzen Thomas
van Aquino en Sartre
Prijzen, prijsjes, benoemingen, subsidies, schouderklopjes en veren in de reet; het
academische wereldje zit er vol mee. Univers licht er de mooiste uit.
Bedrijfsethiek en maatschappelijk verantwoord ondernemen, dat klinkt weer heel anders
dan ‘greed is good’. Een scriptieprijs over dat onderwerp levert dan ook namen op die
je niet meteen verwacht. De NBN-Rabobank Scriptieprijs gaat dit jaar in zijn geheel naar
Tilburg. Met Just price within Thomas Aquinas’ Theology had Eefje de Gelder volgens
de jury onder leiding van Arjo Klamer de beste masterscriptie. Origineel idee, was het
oordeel, om de middeleeuwse theoloog Thomas van Aquino als econoom te lezen en toe
te passen op deze tijd.
De prijs voor beste ethische bachelorscriptie was ook voor een Tilburgse student, Elma
Dujso met Is there a place for ethics in a consumer society? Aan de hand van Jean-Paul
Sartre bekijkt ze de keuzevrijheid van de consument in de consumptiemaatschappij.
Relevant en innovatief, aldus de jury. De NBN-Rabobank Scriptieprijs bedraagt 1500 euro
en werd op 14 mei uitgereikt op de Universiteit voor Humanistiek in Utrecht.
Medezeggenschap belangrijk
voor accreditatie
De Onderwijsinspectie gaat de
positie van de medezeggenschap op
universiteiten controleren. Als deze
onvoldoende is, kan dit gevolgen
hebben voor de accreditatie van de
instelling.
Tot zover het oude nieuws. Elke dag
vers nieuws? Ga naar Univers­Online!
Budgetzomer
“40 euro voor een strapless topje? Maar da’s toch gewoon een
lapje stof?”, roept vriendlief in paniek uit, nadat zijn vriendinnetje haar eerste aanwinst uit haar winkeltassen opdiept. Ik
verberg mijn gezicht achter mijn menu zodat niet iedereen ziet
hoe ik mijn lach terugvecht. De arme jongen probeert zich te
verdedigen tegen een betoog over elasticiteit, stofkwaliteit en
merkwaarde dat volgt op zijn ondoordachte opmerking. Zijn
comeback maakt echter mijn dag weer goed: “Joh, anders ga
je je eens wat meer als Rihanna kleden. Dan hoef je alleen nog
maar ondergoed te kopen”, mompelt ie wanhopig.
Het ergste is nog wel dat hij daarmee een geweldig punt heeft.
Stel je voor dat je alleen nog maar ondergoed zou hoeven
kopen. Wat een geldbesparing! Ik snap spontaan niet waarom
al die Amerikaanse ouders zo anti Rihanna en Miley zijn. Die
jongedames proberen arme gezinnen gewoon door de economische crisis te helpen door het dragen van ondergoed als
kleding tot de nieuwe standaard te maken. Beter nog, vanaf nu
alleen nog maar tepelkwastjes en lendendoekjes voor iedereen.
Zonder merken. Daar stevenen we met de huidige generatie
artiesten als voorbeeld toch op af.
Niet alleen goed voor onze portemonnee, maar ook voor de
gelijkheid waar iedereen naar streeft. Geloof mij maar dat alle
dikkerds van de wereld de sportschool wel ontdekken wanneer
ze alleen met kwastjes en doekjes mogen werken. En een wedstrijdje ‘mijn lendendoekje was duurder dan de jouwe’ is toch
een stuk minder indrukwekkend dan kleding van de Hema en
Versace vergelijken.
Nu nog even ontdekken waar je tepelkwastjes scoort en ik ben
klaar voor de zomer!
Zoë-Amber Wolters (23)
is student Communicatie. Haar blogs zijn te
lezen op UniversOnline.
Tweets
Juist ja. In de vroege morgen
wil ik in de UB van #UvT genieten van Spotify, word ik lastiggevallen door reclame van
@Fontys. Vreemde dingen
*dingdong* of de studenten van de heer Jonkers zich
willen melden bij de receptie,
hij is ze kwijt.. #vloekenddoorhetgebouw #uvt #tilburgu
@JurriaanVogel op 26 mei
@kvonharenberg op 14 mei
Ik zie het woord ‘wijsiging’ in
de titel van een announcement
op BlackBoard voorbij komen.
Iemand moet nu heel hard oeps
gaan roepen. #uvt
De glazenwassers kleden elke
passerende studente met hun
ogen uit. Volgens mij doen ze
normaal hun werk bij bejaardenhuizen.. #TilburgU #UvT
@nicksmits op 22 mei
@arnoudvanhulst op 14 mei
Univers
5 juni 2014
06. Pics
fotografie Dolph Cantrijn
Univers
5 juni 2014
Pics .07
Balkon hangen
Een stad is soms druk en rommelig. Lawaaierig ook. Maar hoog boven het
plaveisel, op een balkon boven de Oude Markt, is het goed toeven. Tegen
het decor van een ondergaande zon is er alle rust om het leven door te
nemen. Waar zouden deze studentes het over hebben? De aanstaande
zomer, die zich steeds meer opdringt? Beleven ze de sullige avances van
een huisgenoot nog eens, of praten ze juist over hún laatste verovering?
Het kan, maar we weten het niet. Wat we wel zien zijn twee jonge studentes, beiden prima op hun plek in de stad.
Univers
5 juni 2014
08. Passion, fear & faith
In Afrika zijn
onderwijs,
medicatie en
stromend water
helemaal niet zo
vanzelfsprekend
Univers
5 juni 2014
Passion, fear & faith .09
Vrouwenbesnijdenis wordt
gedaan uit liefde
tekst Sylvia Kuijsten fotografie Dolph Cantrijn
Ze groeide op in het Westland als tuindersdochter. Tussen de tomaten kreeg ze
de ‘niet lullen, maar poetsen’-mentaliteit mee. Die instelling komt nu goed van
pas, want momenteel is Annemarie Middelburg bezig met haar promotieonderzoek naar vrouwenbesnijdenis in Senegal en Kenia. Ze is net terug van veld­
onderzoek in Afrika. “Je moet doen waar je hart ligt.”
O
p haar achttiende verruilde Middelburg het Westland voor Tilburg. Ze haalde haar propedeuse binnen een jaar en ging er toen een jaar tussenuit om
door Australië en Nieuw-Zeeland te reizen. “Ik kwam
erachter dat er meer was dan studeren. Mijn kamer
was zo onderverhuurd en mijn studie zou ik toch wel afmaken.”
Dat deed ze inderdaad en na haar bachelor Internationaal en
Europees Recht volgde de master Internationaal Publiekrecht
met het accent op mensenrechten. Tussendoor volgde ze een
summercourse in Zuid-Afrika, zat ze in India voor een ontwikkelingsproject en bouwde ze met haar vriend – inmiddels man
– een basisschool in Kenia. Na afronding van haar bachelor
woonde ze nog een half jaar in Israël, waar ze bij de Nederlandse
ambassade werkte als stagiaire op de politieke afdeling. Ook is
ze secretaris van stichting Mukomeze (opgericht door collega
Anne-Marie de Brouwer, red.) en bezocht daarvoor verschillende
projecten in Rwanda.
Na haar master Internationaal Publiekrecht plakte ze er nog de
research master aan vast. “Ik wist niet zeker of promoveren wel
iets voor mij was, ik had het idee dat je dan jaren in een kamertje
met stapels boeken opgesloten zat. Achteraf ben ik superblij dat
ik het wel heb gedaan. Tijdens de research master heb ik alle
dingen die ik interessant vind – reizen, Afrika, antropologie, vrouwenrechten – in een onderzoeksvoorstel gegoten.” Dat voorstel
leidde tot haar promotieonderzoek over de doorwerking van het
internationale mensenrechtenkader met betrekking tot vrouwenbesnijdenis in Senegal en Kenia, waar ze momenteel hard aan
werkt. Ze onderzoekt daarmee hoe internationale mensenrechtenverdragen in die landen op lokaal niveau worden toegepast.
Waarom vrouwenbesnijdenis?
“Vrouwenrechten zijn me altijd aan het hart gegaan. In mijn
studententijd las ik Mijn Woestijn van Waris Dirie en Wie hoort
mijn tranen van Fauziya Kassindja. Deze boeken gaan over jonge
Afrikaanse vrouwen die hun land zijn ontvlucht om aan hun besnijdenis te ontkomen. Toen ik me na het lezen van deze boeken
meer in vrouwenbesnijdenis verdiepte, kwam ik erachter dat er
relatief weinig onderzoek naar deze praktijken werd gedaan. Wel
door een aantal medici en antropologen, maar niet door juristen.
Daar wilde ik graag induiken.”
tegen vrouwenbesnijdenis. Naast de overeenkomsten zijn er
ook interessante verschillen. Zo ligt de leeftijd voor besnijdenis in Senegal tussen de nul en vijf jaar, terwijl de besnijdenis in
Kenia meer een overgangsritueel is waarbij meisjes tussen hun
twaalfde en vijftiende worden besneden. In Senegal wordt het
vooral gedaan vanuit religieuze overwegingen, in Kenia vanuit
sociaal oogpunt, daar biedt de kerk juist tegenwicht.”
Trekt Afrika je om een bepaalde reden?
“De summercourse in Zuid-Afrika kwam toevallig zo uit, omdat
Tilburg University een samenwerkingsverband heeft met de
universiteit in Potchefstroom. Wel is het zo dat ik me erg aangetrokken voel tot het Afrikaanse continent. Je wordt er telkens
met beide benen op de grond gezet, je realiserend dat dingen
als onderwijs, medicatie en stromend water helemaal niet zo
vanzelfsprekend zijn.”
Je stapte in Senegal uit het vliegtuig. En toen?
“Toen vroeg ik me wel even af waar ik aan begonnen was. Ik
kende er niemand. Gelukkig vond ik snel een appartementje in
Dakar en mocht ik twee dagen in de week bij de Nederlandse
ambassade komen werken aan mijn onderzoek. Ook heb ik stage
gelopen bij het Senegalese ministerie van Familie, dat verantwoordelijk is voor het maken van beleid op dit gebied.”
Tegen wat voor praktische problemen liep je aan?
“Er was een maand lang geen water in het deel van de stad
waar ik woonde. Ik moest elke keer met emmers de taxi in om
water te halen. Ook de elektriciteit viel geregeld uit. Senegalese mensen zijn erg gastvrij en ik werd vaak uitgenodigd om
te komen eten, maar mijn maag was daar niet altijd goed tegen
bestand. Ik ben een paar keer goed ziek geweest. Verder zijn de
Senegalezen erg open, maar niet erg stipt. Het kwam regelmatig
voor dat ik uren zat te wachten op iemand voor een interview,
maar ik leerde al snel om wat studiemateriaal mee te nemen
zodat ik tijdens het wachten door kon werken. Je leert vooral om
je erg flexibel op te stellen. Mailtjes sturen tot laat in de avond,
interviews afnemen in het weekend; je bent 24/7 met je onderzoek bezig.”
En Senegal en Kenia?
“Ik heb deze landen gekozen omdat ze allebei de relevante mensenrechtenverdragen hebben geratificeerd en er een nationale
wet is aangenomen die vrouwenbesnijdenis verbiedt. Ook is het
percentage besneden vrouwen in beide landen hetzelfde (26%),
zijn ngo’s er erg actief en is er daar steeds meer weerstand
Je hebt voor je onderzoek voornamelijk mensen van hogere
instanties geïnterviewd, waarom?
“Het was in eerste instantie wel de bedoeling om mensen op
zowel nationaal als gemeenschapsniveau te interviewen, maar ik
realiseerde me al snel dat ik dat laatste aan antropologen moet
overlaten. Hoewel ik wel sociaalwetenschappelijke methodes
gebruik voor mijn onderzoek, was het voor het beantwoorden
van mijn onderzoeksvraag niet nodig interviews te houden op
Annemarie Middelburg (1986) werkt momenteel aan haar promotieonderzoek over de doorwerking van het internationale mensenrechtenkader
met betrekking tot vrouwenbesnijdenis in Senegal en Kenia. Ze bezocht
voor verscheidene projecten en onderzoeken al verschillende Afrikaanse
landen, maar is nog lang niet klaar met reizen. Middelburg en haar man
wonen in Utrecht.
Univers
5 juni 2014
10. Passion, fear & faith
Mannen willen
alleen een
'pure' en dus
besneden
vrouw
gemeenschapsniveau. Daarom heb ik mij gericht op nationaal
en internationaal niveau, zoals parlementariërs en organisaties
als Unicef. Ook interviewde ik veel mensen van ngo’s die zich op
mijn onderzoeksonderwerp richten. Binnen die ngo’s zitten namelijk ook vrouwen die besneden zijn. Ik ben wel in die gemeenschappen geweest, omdat ik het belangrijk vond om te zien hoe
de mensen daar leven. Daardoor heb ik voor mijn gevoel wel het
echte Senegal gezien.”
Wat vonden de Senegalezen ervan dat je daar onderzoek kwam
doen?
“Ze waren vaak verbaasd dat een blonde jonge vrouw zoals ik voor
vier maanden haar man achterliet om onderzoek te gaan doen
naar een praktijk die in haar eigen land eigenlijk helemaal niet
voorkomt. Er was vooral veel waardering. Veelgehoorde kritiek is
daarnaast dat Westerse onderzoekers in Afrika onderzoek komen
doen en dan vervolgens de opgedane kennis weer mee naar huis
nemen. Ik heb daarom aan het eind van mijn veldwerk een conferentie georganiseerd in Dakar waar ik de voorlopige resultaten van
mijn onderzoek heb gepresenteerd aan mijn respondenten.”
Waarom bestaat een praktijk als vrouwenbesnijdenis nog in de
21e eeuw?
“Voornamelijk door onwetendheid en de sociale druk binnen de gemeenschap. Door besnijdenis voelt een vrouw geen
seksueel genot meer. Mannen willen alleen zo'n ‘pure’ en dus
besneden vrouw. Er is in Senegal sinds 1999 wel een wet tegen
vrouwenbesnijdenis, maar door het hoge analfabetisme – 65%
van de bevolking kan niet lezen of schrijven – dringt dat moeilijk
door. Daarnaast zijn er ook vrijwel geen rechtszaken, je klaagt
tenslotte niet zomaar je eigen ouders of familie aan. Mensen
moeten eerst begrijpen waarom vrouwenbesnijdenis schadelijk
is voordat het afgeschaft kan worden. Die shift naar bewustwording begint nu langzaam plaats te vinden.”
Wat is het meest opvallende uit je onderzoek?
“Waar ik me erg over verbaasd heb, is dat vrouwen de link niet
leggen tussen besnijdenis en de gezondheidsrisico’s die daarbij
komen kijken. Ik dacht dat wanneer ouders besluiten om hun
dochters te laten besnijden, ze weten wat de gevolgen daarvan
zijn. Dat is dus niet zo. Vrouwen denken dat de gezondheids-
Univers
5 juni 2014
problemen die zij ervaren simpelweg horen bij het vrouw zijn.
Ook mannen zijn zich niet bewust van wat er precies gebeurt
als een meisje besneden wordt. Zo interviewde ik een imam
van een grote moskee in Dakar. Hij is vaak op de nationale tv en
spreekt zich openlijk uit tegen vrouwenbesnijdenis. Ik vroeg hem
hoe dat zo gekomen is. Hij vertelde dat hij in Parijs tijdens een
conferentie voor imams een film te zien kreeg over de medische
gevolgen van vrouwenbesnijdenis. Hij kon daarna drie dagen
niet slapen. Vanaf dat moment heeft hij zich ingezet om bewustwording te creëren over vrouwenbesnijdenis. Ook zaken als
hekserij en bijgeloof spelen een belangrijke rol. Zo hebben de
marabouts, de spirituele leiders in Senegal, veel macht, ook op
politiek niveau. Zij hebben meer de touwtjes in handen dan de
regering. Zij steunen vrouwenbesnijdenis, wat het lastiger maakt
om de praktijk te verbannen.”
Ben je door je onderzoek anders tegen vrouwenbesnijdenis aan
gaan kijken?
“Toen ik aan mijn onderzoek begon, kon ik me moeilijk voorstellen dat een moeder haar dochter zoiets aan zou aan kunnen
doen. Zeker als je je bedenkt dat de besnijdenis niet in een
ziekenhuis gebeurt, maar gewoon in een hutje met een scheermesje, stuk glas of een schaar. Tijdens mijn verblijf in Senegal
kwam ik er echter achter dat moeders dit echt doen uit liefde, ze
geloven dat dit het beste is voor hun dochter. Het niet besnijden
van je dochter is ondenkbaar. Het zou een leven vol afwijzing en
een sociaal isolement betekenen. Als je namelijk niet besneden
bent, zal je nooit trouwen. Het eten dat je maakt, wordt niet
gegeten en de kleding die je wast, zal niet worden gedragen.”
Wat hoop je dat mensen met de resultaten van je onderzoek
doen?
“Met mijn onderzoek hoop ik inzicht te geven in hoe het internationale mensenrechtenkader doorwerkt in de praktijk met
betrekking tot vrouwenbesnijdenis. Hoe dat precies werkt en
hoe mensenrechten daar een rol in spelen, is complex. In mijn
boek probeer ik uit te leggen hoe dat werkt. De uitkomsten van
mijn onderzoek zouden kunnen helpen bij het verder ontwikkelen van beleid op zowel internationaal als nationaal niveau. Als je
een diepgewortelde culturele praktijk als vrouwenbesnijdenis wil
uitbannen, moet er een gedragsverandering plaatsvinden.”
TiU-panel .11
Taalvaardigheid studenten
coördinatie Mathijs Sukel
moet omhoog
TiU-panel
Het was een beknopt onderzoek, maar de resultaten waren wel
schrikbarend. Uit een steekproef bleek dat 30 studenten tientallen
fouten maakten op een a4-tje van 500 woorden. De onderzoeksters
telden 42 taalfouten bij de universitaire garde. Veel te veel natuurlijk, want van academici in de dop mag je correct taalgebruik verwachten. Tijd voor verplichte lessen Nederlands en taaltoetsen?
Vlekkeloos is vereiste
Zelf actie ondernemen
Hans Dooremalen (46), docent Tilburg
School of Humanities
Universiteiten moeten geen taken van
middelbare scholen overnemen: kunnen
plannen, rekenen en taalbeheersing zijn
vaardigheden die studenten behoren te
hebben. Hebben ze die structureel niet,
dan moet er iets op het VWO veranderen.
Studenten die weten dat ze een taalachterstand hebben – of dat te horen krijgen
op een inzage – zouden zelf actie moeten
ondernemen. Als je dan niet naar de inzage
komt, kom je er mogelijk pas achter dat je
Nederlands niet goed genoeg is wanneer
je bachelor-these om die reden afgekeurd
wordt. Als je er op tijd bij bent, doet de
universiteit al meer dan genoeg om studenten te helpen. TiU geeft namelijk alle
studenten 12 taalvouchers die ze kunnen
gebruiken om cursussen bij het Language
Center te volgen.
Arnoud van Hulst (24), student theologie
Ondanks dat de universiteit ons anders
doet geloven, is de voertaal op de Universiteit van Tilburg Nederlands. Voor de
meeste bachelors en masters geldt dan ook
dat je papers en andere opdrachten in het
Nederlands moet inleveren. Dat betekent
dat het goed tot vlekkeloos beheersen van
de Nederlandse taal een vereiste moet zijn
om überhaupt te beginnen aan je opleiding. Want hoe kun je worden opgeleid tot
wetenschapper als je nog geen fatsoenlijke
mail naar je docent of stagebegeleider kunt
sturen? Kun je dan straks als PhD wel een
degelijk artikel opstellen of als advocaat
een goedlopende brief naar het OM schrijven? Kortom: een verplichte taaltoets aan
het begin van het eerste jaar. Haal je die
niet? Dan wordt er een taaltoets toegevoegd aan je propedeuse!
Veel oefenen
Mirjam Siesling (35), subsidieadviseur bij
Tilburg school of Economics and Management
Ik vind een goede beheersing van de
Nederlandse taal een basale academische
vaardigheid. Een universiteit heeft de
plicht hier aandacht aan te besteden. Bij
TLS gebeurt dat al: een verplichte taaltoets
is onderdeel van het curriculum. Maar niet
alleen zo’n toets is van belang: er moet
in de gehele opleiding aandacht zijn voor
goede taalbeheersing. Laat studenten dan
ook veel oefenen met het schrijven van essays en andere stukken en zorg dat ze daar
goede feedback op krijgen.
Univers
5 juni 2014
12. Thema: stad
The City of my Dreams
I
open my eyes. The first minute I am awake, I appreciate
the lightness of the air and let it fill my lungs slowly. I go
about my morning ritual, then, before I head out, I water
Paul, my newly acquired cactus. Every inhabitant in town
is required to take care of at least one plant – the reason
being something along the lines of ‘life gratefulness’. I chose a
cactus because I barely know how to keep myself alive, let alone
another living organism. I hear most people get cactuses when
they first move here. The city is so green that it looks like there
are more trees than cars here. It is spring time, and my allergies
Univers
5 juni 2014
are giving me a hard time. I seem to be the only one to struggle
with hay fever – I wonder if my body will eventually get used to
the abundance of pollen in the air, or if people like me just aren’t
supposed to live here. The city leaflets do promise cleaner lungs
after a month living here, however; we’ll see how that goes.
On my way to the nearest coffee shop, I walk past a plain
concrete building, or it would be plain if it weren’t for the large
paintings which cover it from roof to bottom. Their realism is
poignant and I have to stop and let my eyes lose themselves in
Thema: stad .13
text Marianne Lalande illustration Pascal Tieman coordination Has Klerx
Writing competition
What’s the ‘city of your dreams’?
Academic Forum was looking for the ideal city in the ‘Stadslucht’
program. Part of this search was a writing competition in cooperation with Univers. We asked people to write a story about the city
of their dreams. Twenty-seven entries we received in Dutch and
English, mostly from students. A lot of those weren’t stories, but
rather descriptions of a town in a dream, sometimes reminiscent
of travel guides. The jury deemed some stories too accepting of
the city itself.
After careful, anonymous reviewing, Marianne Lalande, an
18-year-old Liberal Arts student at Tilburg University, was selected
by the jury as the winner. She won 250 euros and a guided tour
through Tilburg with her friends.
Runner-up was Derko Laan, a 24-year-old graduate from Hogeschool Windesheim. Third place went to Richard Goedegebuur,
a Liberal Arts student at Tilburg University. Both won vouchers
worth 50 euros.
The jury report about Marianne’s story:
“The story has a dramatic unity with beautiful literary patches
combined with wonderful insights in city life. As an example
we quote “Street art is illegal, but the mayor might as well have
begged the artists to cover the streets in paint and dreams. There
is no better motivation than a ban. And so the ancient tango continues; the painter and the cop both search and call for the other,
the former stepping back as soon as the latter steps forward. I
take a sip from my takeaway tea and walk on.”
The jury (consisting of Erik-Jan Broers, Andrew Cartwright and
Francine Bardoel) admires the strong details and the way the
author brings the city to life. The story also provides some insights
in architecture and city-planning. The questions she raises about
the city are relevant. What makes this place so great? Find out for
yourself below.
the images for a while. Street art is illegal, but the mayor might
as well have begged the artists to cover the streets in paint and
dreams. There is no better motivation than a ban. And so the ancient tango continues; the painter and the cop both search and
call for the other, the former stepping back as soon as the latter
steps forward. I take a sip from my takeaway tea and walk on.
I reach the city centre. Here, the clacking sound of my heels is
softer than anywhere else, for the streets have been walked so
many times already that the rocks have become softer and mellower over time. I think of an old chair my grandpa used to sink
into. Its springs loose and creaky after decades of committed
usage. The pavement reminds me of that chair: there is something both broken and soft about it. I close my eyes. Under my
feet, I can feel a soft vibration that I never felt anywhere else –
the steps of women, the skipping of children, the stroll of tramps
and the peaceful slithering of trams. The bulk of the vibration
comes from something else though. In the main streets of the
city, the sensitivity of the ground is exploited to collect and redistribute the energy produced by the pedestrians’ footsteps to
the most energy-consuming areas of the city. →
Univers
5 juni 2014
14. Thema: stad
The city of my dreams
In spite of its centuries of existence, the city isn’t decaying, but
growing. New buildings clash with the old ones. The architecture here does not make sense. I think it will take me some time
to get used to the incoherence of old stone and complex glass
structures, if I ever do. Wherever I turn my head, there is something new to see.
On my left is the Dandy Lion Café. Self-proclaimed ‘thinkers’,
scientists and loners like to go there. Some remake the world
It feels organic, like an
ever-glowing, breathing
ecosystem
over a beer, others attempt to convince whoever will listen of
their intelligence, and others still look for a person to talk to,
even though they hardly ever dare to reach out. I like this place
too although I am not sure which category I belong to.
Where I am from, traffic jams and concrete make up most of
your city experience; you are bottled up, squeezed in between
skyscrapers that look like they are trying to outgrow one another.
But this place is completely different. Along the river side, there’s
a park with long benches that face the water, from which you can
admire the city line. There are few parking spots in the center;
instead, pop-up restaurants and cafés fill up the space. As I walk
towards my tram stop, I like to look at people. Most of them
juggle between their phones and the district’s ‘Flash-News!’
newspaper edition of the day, sipping on their favourite drink –
a ‘healthy’ one, in the city’s true fashion.
The tram is crowded, but I don’t mind. I try not to be too judgmental of angst-stricken teenagers or impatient parents, for
Univers
5 juni 2014
good practice. The tram reaches Old-Town District and I get
out. This district is one of my favourites, because it looks as if it
is made of many layers. First come the old, Haussmannian-style
buildings. Then, there is the glow of the futuristic-looking energy
tubes which run all over the façades. And on top of that, details
everywhere. Artwork, plants, small shops... It is very relaxing
to look at, like an old painting of a daydreamed Parisian street.
The whole thing feels organic, like an ever-glowing, breathing
ecosystem.
I recognise door 24, the little green one right next to a bookshop. I scan my pass and walk in. The cat of the office greets me.
When I first arrived, I was told that local companies are responsible for the animals that live in their area. That way, stray animals
do not pose too many problems and the costs for the community
are limited to a minimum. Some offices even have tame squirrels.
I greet my co-workers. Today is my day off, but I promised Louise
we would have lunch together. She greets me with a large, deepred smile. We’re both new in town, and apart from us two, our
female co-workers hardly wear any make-up. This shocked me
at first: no woman who is serious about her job would show up
at work without a decent amount of make-up on, I thought. But I
suppose that moving to the most fast-forward city of the country
is supposed to challenge you.
As Louise and I leave the office, we decide to wander about
for a while. We reach the main bridge and look around at the
buildings. As Louise tells me about her most recent, cityinspired artwork, I wonder what makes this place so great. Is it
its dynamism? Its cosmopolitanism? Its cutting-edge lifestyle?
Its hippie-like values? Or is it perhaps the people, who seem to
share unbeatable enthusiasm and sense of initiative? Is it myself,
my happier self, that tugs my vision towards a brighter view? In
any case, I will do my best to keep it this way. I feel connected
and present. This is my favourite place in the world.
Marianne Lalande (18) is a French Liberal Arts student and won the
writing competition The City of my Dreams!, organized by the Academic forum of Tilburg University.
Thema: stad .15
tekst Francine Bardoel fotografie Jack Tummers
John Körmeling onder de bushalte van Beljon: “De Katterug, een geweldig gebouw, je kunt er onderdoor rijden, wat een attractie.”
Bomen horen in een park,
maar verder is Tilburg best
een goeie stad
John Körmeling is een bekend kunstenaar, architect en Eindhovenaar. Hij ontwierp voor de stad Tilburg het Draaiend Huis en de brug Den Ophef. Reden om
eens met hem de stad door te rijden met de vraag: is Tilburg lelijk?
J
ohn komt me halen in het Cobbenhagengebouw. Het is
de trots van uni vertel ik hem. “Ach, hier is alles vierkant,
gelukkig.” Aan de buitenkant staan we even stil. Er zit een
rond gaatje met een stukje rubber in de grote gladde
muur. Dat fascineert Körmeling. Dan haalt hij zijn schouders op.
“Misschien heeft er ooit een tuinslang aan gelegen”. De roemruchte Eindhovense architect en kunstenaar draagt een bubbeltjesenvelop bij zich: zijn tas. →
Univers
5 juni 2014
16. Thema: stad
Open die stad
We rijden via de Bredaseweg naar de binnenstad. We komen
langs het voormalige klooster van het Heilig Hart. “Slopen dat
trauma-gebouw”, zegt Körmeling resoluut. Maar het fabriekje
ernaast, dat moet wel blijven staan.
Thuiswonende studenten moeten volgens Körmeling zo gauw
mogelijk op kamers. Een schop onder de kont, en zelfstandig
worden. Er komt dan ruimte in de trein, in de fietsenstallingen
en de stad wordt er levend van. Als we bij de kruising van het
kerkhof aankomen en linksaf slaan door het eenrichtingsverkeer,
wordt hij een beetje kwaad. “Waarom zijn hier zoveel loze rijstroken, er kan hier gemakkelijk een vierbaansweg komen. Mensen
moeten erbij kunnen, ze moeten laden en lossen, ze moeten
hun auto parkeren. Open maken die stad, niet dichtgooien, je
moet de richting in kunnen rijden die je wilt. Een reden voor al
deze veranderingen is vaak dat er geld voor is. Als je niet snapt
waarom er iets gerealiseerd wordt, dan is het vaak omdat er geld
voor is. Europees geld of zo. Er is geld gevraagd, niet omdat het
nodig is, maar omdat het kan. Volgens mij moet je pas iets veranderen als het plan beter is dan de situatie.”
Station
“Wat is het toch een prachtig station. Samen met Haarlem het
mooiste station van Nederland. Mensen moeten wel de gelegenheid hebben om iemand in of uit te laten stappen. Nu is het
Als het nuttig is of
totaal over de top vind
ik het mooi
amper te bereiken. Het is toch een station! Wat een ellende deze
eenrichtingsweg.” Hij wijst op een rijtje struiken en bomen tussen
fietspad en rijbaan. “Waarom staan die daar? Al die groenstroken moet je ook nog onderhouden. Een heleboel werk terwijl er
anders mensen hun auto kunnen parkeren. Die bomen daar hebben het helemaal niet naar hun zin. Wortels worden afgezaagd
om bij de leidingen in de grond te komen en waaien dan om als
het hard waait. En die wortels onder een waterdichte vloer...” Op
de vraag of hij dan tegen groen in de stad is, antwoordt Körmeling: “Royale parken in de stad, mooie doorlopende groene
ruimtes met bomen erin. Daar kunnen ze lekker wortelen.”
Attractie De Katterug
en Bakema”, weet hij. “Uit een tijd waarin gedroomd werd over
ruimtesteden, licht en ruimte! De doorzonwoning! Vaak werden
van zulke grootse plannen maar een klein deel, of helemaal niets
uitgevoerd. In Eindhoven is hun plan voor de binnenstad door de
raad afgekeurd. Er is een winkelcentrum in Duitse stijl voor in de
plaats gekomen! In Tilburg staat tenminste nog één sterk beeld:
de Katterug. Helaas zitten er nu plastic kozijnen in, maar verder
een geweldig gebouw, je kunt er onderdoor rijden, wat een
attractie.” Kasteel en Katterug samen vindt hij geen rare combinatie. “Zo’n spookkasteel heb je nou eenmaal, alles groeit in de
stad door elkaar. Als het nuttig is of totaal over de top vind ik het
mooi.” Dan wijst hij op de ronde plastic afdaken boven de puien
van de winkels. “Wat lomp, wie verzint er nou zo iets. Waarom
wordt een werkplaats gesloopt en dit gekoesterd.”
Stoepranden moeten aflopen
Een belangrijk advies heeft Körmeling voor de stoepranden, die
moeten 45 graden aflopend zijn in plaats van een rechte betonnen rand. Dan kan je erop rijden met fiets, invalidenkar en kinderwagen en het is gemakkelijker met laden, lossen en parkeren.
Al die paaltjes, bobbels, en vluchtheuvels weghalen en vervangen door geschilderde vlakken. Körmeling loopt naar de betonnen wachthuizen van Beljon, die er aan de Paleisring tegenwoordig werkloos bij staan. “Wat een gigantische onzinnige stoep ligt
hier. Die bus moet gewoon langs deze mooie bushaltes rijden.
Een korte compacte bus die geen busbaan nodig heeft. Net als
die fontein van Beljon op het Stadhuisplein zijn deze bushaltes
geniaal”. Later zitten we op het Piusplein. Discussiepunt McDonald’s is inderdaad niet mooi volgens John; een crematoriumstijl,
en zeer jammer dat je vanaf het terras het verkeer niet meer kunt
zien. “Naar verkeer kijken is fijn, je moet ook hier langs het terras
kunnen paraderen met een mooie kar. Open die straat!”
Voor iemand die pas laat zijn rijbewijs haalde, is Körmeling
opvallend pro-auto. Mensen moeten eigenlijk hun auto zo, hup,
in hun huis kunnen parkeren, liefst via de voordeur. Een auto als
onderdeel van je huis. “Ik ben pro alles wat beweegt.”
Mooi of lelijk
Dan komt de hamvraag: Is Tilburg nou een mooie of een lelijke
stad? Körmeling: “Tilburg is vooral een goede stad. Er kan heel
veel. Van alles door elkaar, veel praktische dingen, werkplaatsen,
garages en goede frituur, dat is gewoon mooi. Kijk naar de Pius­
haven, ook met de boot kun je tot in de binnenstad komen en
aanleggen. Dat is supergoed. In Eindhoven zit het kanaal dicht,
want de bruggen zijn laag en kunnen niet open. Hij wijst nog
even naar de toegang van de Emmapassage. “Zo’n plastic boog,
zo lelijk, wie verzint nou zoiets! Nee, dan de grandioze, overweldigende, alles bepalende kermis! Maar het zijn vooral de mensen
die Tilburg mooi maken, grote denkers als Gummbah, Jeroen de
Leijer, Chantal Rens, Ivo van Leeuwen, S. Lloyd Trumpstein... Zij
maken Tilburg tot één groot feest.”
Dan komen we bij de Katterug, Körmeling vindt het een prachtig appartementencomplex. “Van architecten Van den Broek
Vrijdenker en uitvinder
Balancerend op de grens van architectuur en beeldende kunst bouwt
John Körmeling (1951) uit Eindhoven al meer dan dertig jaar aan zijn
eigen ideaal. Zijn markante bouwsels zijn overal: van drijvend kassahuisje via draaiend huis en theehuis naar ‘begroetingsbrug’ Den
Ophef in de Tilburgse Piushaven, die een jaar geleden werd geopend.
Collega-architect Mels Crouwel: “Mensen vinden hem soms te lollig,
maar onder die vrolijke laag is hij juist bloedserieus.”
Univers
5 juni
8
mei 2014
Een selectie uit zijn werk:
1991 Parkeerkleed: zwart tapijt, omrand door witte lijnen en met een
witte P in het midden. Voor mensen die vaak hun auto kwijt
moeten in een straat met weinig parkeerplaatsen
1992 Starttoren, Slochteren. Starthuisje, hangt aan een gevel bij een
wedstrijdroeibaan.
1993 HAHA HIHI, Schiphol, Lounge West, draadsculptuur met neonverlichting, ter ontspanning reizigers. Nu in Van Abbemuseum.
1999 Drive-in-wheel, Utrecht. Verbouwd reuzenrad, waar je met de
auto op kon om Utrecht vanuit de hoogte te bewonderen.
2002 T-Huis Breda. Theehuis in Valkenbergpark. Op het dak staat in
neonletters ‘Slagroom spaghetti koffie worst ijs’
2005 Ticketbox voor Museum Boijmans Van Beuningen, Rotterdam
2006 Entreehuis Van Abbemuseum, Eindhoven. Met neonletters: ‘Echt
iets voor u’.
2008 Draaiend Huis, Hasseltrotonde, Tilburg
2010 Happy street, Nederlands paviljoen wereldexpo Shanghai. Onderscheiden met de Dutch Design Award. Het paviljoen zou na afloop
van de expo afgebroken worden, maar staat er nog steeds.
2013 Den Ophef, brug Tilburg, Piushaven. Met ‘brughuis’.
www.johnkormeling.nl
Thema: stad .17
Je moet pas iets
veranderen als
het plan beter is
dan de situatie
Univers
8
5 mei
juni 2014
18. Thema: stad
coördinatie Has Klerx
De creatieve stad
De creatieve stad was het thema
van de fotowedstrijd die Academic
Forum organiseerde in samenwerking
met het Centrum voor Architectuur
en Stedenbouw Tilburg (CAST). Doel
was om het denken over De Stad te
stimuleren. Wat zijn de succesfactoren en de paradoxen van het stedelijke leven?
Willemien Mensinga is de winnaar
geworden. De twee tweede prijzen
gaan naar Vincent van Kooten en
Irene Kuizenga. De studentenprijs
gaat naar Anna Berlis (20), student
aan de Hogeschool voor de Kunsten
in Utrecht. Er waren 60 inzendingen,
waarvan 16 door studenten. De winnaars wonnen bedragen variërend
van 50 tot 250 euro. In de jury zaten
Hans van Driel (universitair hoofddocent Beeldcultuur Tilburg University),
Willie-Jan Staps (fotograaf) en Nienke
van Boom (promovenda Vrijetijdswetenschappen Tilburg University).
1ste prijs
De winnende foto van Willemien Mensinga. Uit het juryrapport: ‘Kijk eens goed naar deze foto en zie wat er gebeurd is met de ruimte.
Een grote, open ruimte lijkt op een nieuwe (bijna bizarre) manier ingevuld. De foto verbeeldt een treffende compilatie van klassieke
gebouwen, moderne gebouwen en tijdelijke en buitenissige gebouwen, en dat allemaal in één oogopslag. De foto laat ruimte voor de
verbeelding met de klassieke kerk op de achtergrond, oude woningen links en nieuwe containerwoningen rechts. Of zijn het werkplaatsen en hangplekken, met een veelkleurige bunker in het midden die zelfs met een trap bereikbaar is? Oud, nieuw en onbestemd,
de creatieve stad ten voeten uit. Thematisch en fotografisch sterk.’
Univers
5 juni 2014
Thema: stad .19
Gedeelde 2e prijs:
De foto van Vincent van Kooten, geschoten in Sevilla. Uit het juryrapport:
‘Thematisch een fantastische foto: er lijkt door de inwoners een nieuwe laag
op de stad aangelegd te zijn, op een bijna organische manier. Verschillende
ingrediënten van de creatieve stad komen hier bij elkaar: dichtheid, stedelijkheid en (creatief) ruimtegebruik.’
Gedeelde 2e prijs:
Foto van Irene Kuizenga, een tram op het NDSM-terrein Amsterdam. Uit het
rapport: ‘Fotografisch een sterke foto. Erg mooie compositie en lichtgebruik.
Sterk is het terugkeren van de kleuren rood, wit en blauw. Het thema is passend, hoewel ook klassiek.’
Studentenprijs
Anna Berlis, 20 jaar en student aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht
fotografeerde het Catharinapaleis in St. Petersburg in de steigers. De jury
prijst de opbouw en repetitie van de kleuren. ‘Dit beeld laat ook een ander
aspect zien van de creatieve stad: een stad waar consumptie en productie
samenkomen en elkaar versterken. De creatieve stad kenmerkt zich door
nieuwe combinaties, spannende verbindingen. Die komen in deze foto mooi
samen. Niet alleen in betekenis, maar ook in materiaal, kleur en vorm.’
Univers
5 juni 2014
20. Lifestyle
coördinatie Francine Bardoel
Je leert een hoop over jezelf
en zult eens een traantje
laten
Column
Vrijwilligerstoerisme
Hallo, studerende jongens en meisjes! Ik lees hier dat vrijwilligerstoerisme hartstikke populair is onder studenten. ‘Maak van
je vakantie een levensveranderend avontuur!’, koppen folders
van reisbureaus die speciaal voor dit soort reizen bemiddelen.
Een paar weken vakantie vieren in Gambia en daar tegelijkertijd
even een weeshuis uit de grond stampen. Wie wil dat nu niet?
‘De wereld een stukje beter maken’, hoor ik vaak als motivatie.
‘Het verschil maken’ en ‘zo zie je nog eens wat!’ Dus hop, het
vliegtuig in. Om jezelf vervolgens terug te vinden in een plaggenhut naast het weeshuis in aanbouw. Nog nooit een baksteen
in handen gehad, maar niet getreurd want je intenties zijn goed.
Dus schuif je de gedachte terzijde dat een bouwvakker uit de
lokale gemeenschap veel beter en sneller stenen kan stapelen
dan jij. Trouwens, je bent toch welkom? Nou dan!
Ja, klopt. Omdat vrijwilligersorganisaties flink betalen om daar
een plek voor jou te creëren, ten koste van een lokale bouwvakker. Bovendien loop je in de praktijk met al je goede bedoelingen
enkel in de weg. Ja, studerende jongens en meisjes, waar een
vrijwillige timmerman of loodgieter uit het westen nog échte expertise te bieden heeft, is jullie toegevoegde waarde nul komma
nul. Oké, je leert een hoop over jezelf op zo’n vakantie en zult
eens een traantje laten.
Ach, niet getreurd. Eenmaal veilig thuis begint het te dagen. Het
was wel een louterende levenservaring! Eentje waarmee je bij
een toekomstig sollicitatiegesprek mooi het verschil kunt maken.
Ontwikkelingswerk? Prachtig! Maar vraag jezelf eens af welke
ontwikkeling op de eerste plaats komt. Die van jou, als student,
of die van de lokale gemeenschap waarin je terechtkomt.
Luuk Koelman
is columnist
voor Univers
I-con
Drie jaar
gezocht naar
de perfecte
jumpsuit
Kledingstijl? Ik houd van klassiek. Jort Kelder kleedt zich
goed bijvoorbeeld, en Maarten
van Rossem. Maar dat zijn
mannen he? Dan noem ik ook
Kerry Washington, zij speelt
Olivia Pope in de serie Scandal. Haar kledingstijl spreekt
me heel erg aan.
Wat staat er nog op je verlanglijstje? Ik ben drie jaar op
zoek geweest naar de perfecte
jumpsuit. Die heb ik onlangs
gekocht. Een zwarte. Hij is vrij chique,
en ook weer klassiek. Zoiets doe je aan
naar iets zakelijks of als je ’s avonds
een cocktail gaat drinken, op vakantie
bijvoorbeeld.
Er goed uitzien is belangrijk? Eerder
verzorgd, daar voel ik me prettig en fijn
bij. En je kunt je onderscheiden met
Anissa Oukhiar (23), premaster Organization studies
kleding. Maar ik ben zeker niet koophet oogpunt van duurzaamheid en ecoverslaafd, ik koop mijn kleding heel
logie, ook dat vind ik belangrijk.
bewust. Pas als ik echt overtuigd ben
dat ik het zal dragen, dan koop ik een
Kledingcijfer voor de gemiddelde
kledingstuk. Drie elementen zijn daarin
student? Net voldoende, een 5.5. Ik kan
voor mij belangrijk: klassiek, comfortagewoon heel erg blij worden als menbel en vrouwelijk.
sen opvallen, zich onderscheiden. Daar
complimenteer ik mensen ook voor.
Welk kledingstuk moet je echt wegLaatst nog iemand bijvoorbeeld, een
gooien? Ik gooi nooit kleding weg. Ik
jongen met een bizar kapsel. Heel leuk.
geef het weg of ruil het. Dat doe ik uit
Trendspotting
Zuurstokken
aan je voeten
Wat zijn de laatste trends op de Tilburgse campus?
Univers zit bovenop alles wat hip & happening is.
Deze keer: Nike Free.
Univers
5 juni 2014
Lifestyle .21
Drank
Wè nou?
Bier zonder
erectie
Oranje boven?
Roy Donders hopt vrolijk in een oranje huispak rond, maar de oranjekoorts is historisch
laag te noemen. Wè wordt het voor Oranje?
Wederom een finaleplaats of na de poulefase
naar huis? “Onze tulpengeneraal loodst ons vlekkeloos door de
poulefase heen. En als Van Gaal dan blij is, dan gaan
we onderuit.”
Dennis van Loon (22), Bestuurskunde
“Nee, ik denk niet dat we ver gaan komen. Misschien
dat ze ons gaan verassen, maar ik denk dat het teamgevoel ontbreekt in de ploeg. Het zijn meer losse
individuen. Ik geef ze hoogstens een kans om in de
achtste finales te komen.”
De zomer komt eraan dus we moeten zomerbier drinken. Univers test drie nieuwe
biertjes voor op het terras. Amstel Radler Grapefruit heeft twee procent alcohol en
is best een lekker drankje, maar als bier is het niet geslaagd. Het ruikt naar wijn, slaat
meteen dood en het ziet eruit en smaakt als troebele aanmaaklimonade. Of zoals
redacteur Bart het omschrijft: “Het ziet eruit als bier dat geen erectie kan krijgen.” Het
is bovendien te zoet voor bier, maar lest wel de dorst. De volgende op de lijst is de
Maallust Mooie Madam. Dit dubbelbiertje heeft een alcoholpercentage van zeven
procent en een mooie donkere kleur. Het ruikt alleen alsof het als zes weken openstaat en het smaakt lichter dan dat het eruit ziet. Wel smaakt het beter dan de Radler,
al is de ‘dame’ erg moutig en bitter.
Het laatste biertje in de test werd het beste ontvangen door de proevers. De Duvel
Tripel Hop heeft 9,5 procent alcohol en een lichte kleur. “Dit is duidelijk een erectiebiertje, al heeft het wel een kleine penis”, concludeert Bart. Ofwel: het bier is beter
dan de vorige twee, maar ook niet geweldig volgens onze wetenschapsredacteur.
Toch tintelt de Duvel aangenaam op je tong en smaakt het wel als zomerbier. Je moet
er alleen mee oppassen. Als je op het terras zit en er drie wegtikt, kun je strompelend
naar huis. Naut van der Mede.
Iskander de Lange (22), Interculturele Communicatie
“Ik denk dat de Argentijnen er met de winst vandoor
gaan. Ik kijk er alleen naar uit om met een stel maten
de wedstrijden te kijken in de stad: puur voor de
gezelligheid dus, voor de sportieve prestaties hoeft
het niet. Als we de poulefase voorbij komen ben ik
verbaasd.”
Yannick Maas (23), Human Aspects of Information Technology
“Als we de eerste ronde doorkomen, is de kans dat je
tegen Brazilië komt aanzienlijk. Ik gaf Duitsland eerst
een goede kans, maar die maakte een slechte indruk
tegen Kameroen. Als we tegen Spanje met een
klein gelijkspelletje wegkomen, kunnen we zomaar
eerste worden in de poule. De reclame van Albert
Heijn geeft in ieder geval een goede impuls aan de
oranjekoorts.”
Robbert Becker (24), Bestuurskunde
Wandelende zuurstokken zijn het vaak, de schoentjes
uit de Nike Free-lijn. Vooral in de Randstad komen
de loopschoenen in alle kleuren van de regenboog
voorbij, van knalgeel tot zuurstokroze en gifgroen.
Sportfietsje, skinny jeans en Nike Free’s; daar kom je
een eind mee op een Amsterdamse gracht hoor. Het
leuke is dat je de loopschoenen helemaal zelf kunt
ontwerpen met Nike ID. Dat is niet goedkoop (circa
150 euro), maar je hebt wel een schoen die niemand
anders heeft natuurlijk.
Alle drie de biertjes vind je bij de slijter. De prijzen zijn per flesje.
Amstel Radler Grapefruit, prijs: 0,70 euro
Maallust Mooie Madam, prijs: 2,50 euro
Duvel Tripel Hop, prijs: 1,99 euro
Geen drank
Nuchter de
maand door
Ik besloot na een aantal even grootse als meeslepende avonden een maand geen
alcohol te drinken. Zodoende zat ik bij bovenstaande bierproeverij aan een alcoholvrij
surrogaat. De maand gaat mijn memoires in als De Grote Drooglegging Van Mei 2014
en dit feest begon, logischerwijs, op 1 mei.
Het is me (op één van tevoren geplande avond na) gelukt om mijn lever een maandje
rust te geven en eerlijk is eerlijk, ik voel me er best goed bij. De voordelen zijn met
gezond verstand te bedenken. Het is goedkoper, gezonder en ook prettig om een
maand geen katers te hebben. Daar bovenop komt het voordeel van chantage­
materiaal dat je kunt verzamelen op de avonden dat iedereen dronken is, behalve jij.
Dat gezegd hebbende: een maand niet drinken is niet leuk. Niet zozeer op de feestjes
waar je naar uit hebt gekeken en waar je favoriete mensen zijn, maar juist bij de
ongemakkelijke verjaardagen en de vrijdagmiddag op het terras. Cultureel bepaald
of niet, soms vind je dat je een biertje hebt verdiend. Frisdrank verveelt snel. Dronken
mensen zijn irritant. Aan het eind van het liedje sta je met je Spa Rood de hele avond
na te denken over dat je geen bier mag en het toch al tot 2.00 uur hebt geschopt.
Op één plek blijven dansen zonder op de omgeving te letten, is ook een luxe die de
geheelonthouder niet is gegund. Alle zelfinzichten ten spijt: het is juni, iemand een
biertje? Jozien Wijkhuijs
Univers recenseert alles. Ook op UniversOnline.
Univers
5 juni 2014
22. Science & Society
text Rik Wassens photography Guian Bolisay
Science sells out... and that’s
not a bad thing
Professor in Cognitive Psychology and Artificial Intelligence,
Max Louwerse, has returned from the United States to shake
things up at Tilburg University. Barely a year after his arrival on
campus he secured half a million euros worth of funding to construct a state-of-the-art virtual- and augmented-reality laboratory. We sat down with the affable Louwerse for a talk about
research, education and corporate influences in academia.
L
ouwerse spent most his academic career abroad. After
finishing his PhD in Edinburgh, Scotland, he left for
United States to pursue his academic career under
the tutelage of psychology professor Art Graesser. An
intended short stint as a postdoc in America eventually
turned into thirteen years. Louwerse soon became a full professor in psychology and director of the Institute of Intelligent
Systems at the University of Memphis.
In the new augmented-reality laboratory, Louwerse aims to apply another American practice that is fast gaining ground in the
Netherlands: research-based learning. Louwerse wants to use
worked in the FedEx Institute of Technology – a building sponsored – entirely by the ubiquitous mailing company.
Louwerse is fascinated by the academic profession: “Because I
think – at least I hope – that everyone is curious. And if you can
test that curiosity every day then you are in a desirous position.”
Louwerse likes his research field: computational linguistics and
cognitive science. He conducted research in a variety of areas,
including how language more-or-less predicts geographical locations: “For instance: it is more likely that we name Tilburg and
Breda in the same context than Tilburg and New York. You can
predict their longitude and latitude if you follow that principle
for large numbers of cities.” His research allows for archeology
using computational linguistics, uncovering geographical using
ancient texts. It also drew the attention of security agencies that,
by using his research, could potentially locate terrorist networks
using – for example – their tweets.
Societal relevance not the primary goal
Louwerse thinks this example should be illustrative of a university’s goal: “Societal relevance should not be a university’s
primary goal. I think it’s important that solid scientific research is
conducted with societal relevance in the back of our mind.”
Continuing: “I am a very big proponent of understanding society
and impacting society. However, we should be mindful not to be
led by societal questions. Societal problems demand short-term
solutions: society wants to know how we can get from a to b
as fast as possible. And there is an answer to that, which you
could find scientifically. But, in my opinion, those questions are
less interesting than the bigger questions from which societal
relevance follows.”
His American perspective on science is bound to knock some
heads on campus. “You work continuously for grants to satisfy
your curiosity. You do not sell your soul to companies, as sometimes is suggested, but you try to find out if there is a common
ground.” And on this common ground ‘the company benefits
from your scientific work while you can do the research you find
important.’
Distrust
the augmented-reality laboratory as a classroom. Law students,
for instance, can be fully immersed in a courtroom setting:
teaching them while conducting research and providing feedback on real-life scenarios. “Research-based learning integrates
research and education. And if I am in favor of something, then
it’s that. I have never believed – and research proves it – that a
lot of learning takes place in traditional classrooms. I have a lot
of admiration for my colleagues and I know they are amazing
teachers, but I don’t think they can beat an immersive laboratory.”
American ways
His self-declared American and headstrong ways, however, did
pave the way for the new virtual- and augmented-reality laboratory. It’s not an example of tit for tat: “It’s strictly a donation: no
strings attached.” But if cooperations with corporations emerge,
this would of course be welcomed, Louwerse says.
The donation is unique for the Netherlands, Louwerse says. Not
so much for the United States: “At the University of Memphis, I
worked in a building that was almost entirely donated.” Louwerse
Univers
5 juni 2014
There’s distrust between corporations and scientists, Louwerse
says: “When I left Edinburgh for Memphis in 2001, a lot of my
Dutch colleagues told me I was selling my soul by applying for
a grant.” This has now become common practice in the Netherlands. “And it’s common in the United States you cooperate with
companies and apply for patents. That’s not so common here
yet. But I predict that it will be in five years’ time.”
Hasn’t corporate sponsorship become a necessity due to
slashed government budgets? “Exactly. Just like in the United
States. You can choose: either lock yourself in your Ivory Tower
and fall behind compared to other academic institutions – no
understanding society, no impacting society – or you can
explore the wide range of funding opportunities and make the
progress that you want to make. Equipment and PhD-students
are expensive. In the Netherlands the government still subsidizes PhD-students, making it fairly luxurious.” But that too is
subject to change.
Louwerse does not see a potential conflict of interest between
science and a corporate sponsorship: “Conflicts may arise if you
put yourself in service of a company. You will have to put your
cards on the table from the get-go. Then there’s no risk of a
conflict of interest, as long as the scientific integrity – obviously
critical in academia – remains intact.”
Science & School .23
text Bart Smout
Masterpiece
Mindfulness for
fearful diabetics
World-wide 366 million people suffer from diabetes. This number is expected to rise rapidly in the coming years. Jenny van
Son established in her thesis that mindfulness can help reduce
some of the emotional complaints diabetic patients have.
Diabetes is a chronic metabolic disorder. In the Netherlands
alone, 800,000 people suffer from the affliction. Besides the
physical symptoms, one in three patients also has to deal with
feelings of negativity. Van Son: “Diabetes is often accompanied
by emotional complaints such as gloominess, fear and general
or diabetes-related stress.” These emotional complaints often
result in patients taking less care of themselves which in turn
increases the physical complaints.
Mindfulness-therapy
Therefore, emotional stability is important to diabetes patients’
health. Van Son discovered that a little bit of mindfulness can
do miracles. Especially Mindfulness-Based Cognitive Therapy
(MBCT) leads to good results. In this case, patients are taught
how to practice mindfulness properly during an eight week
group intervention. Van Son: “Mindfulness is defined as paying
non-judgmental attention to all current experiences. Although
people differ in to what extent they are naturally attentive, this
can be trained through meditation.”
Less gloomy
Jenny van Son studied the
effects of mindfulness on
people with diabetes in the
DiaMind-study (Diabetes and
Mindfulness). In this study,
139 diabetes patients with
reduced emotional well-being
were divided into groups: one
group received MBCT and a
waiting list/control group who
didn’t get an intervention until
eight months later. According
to Van der Son, the results are
positive: “MBCT was effective
in reducing symptoms of gloominess, fear and general stress
and in improving general health. On top of this, it has shown that
the effects last for a period of six months after the intervention.”
There were no indications that mindfulness also helps against
physical complaints.
Jenny van Son took her PhD at Tilburg University. Title of her thesis:
DiaMind. Is Mindfulness valuable for people with diabetes and concomitant emotional distress?
it remains a lucrative business. The EU is
becoming more aware of the problem.”
Eureka!
Cut all ties
The Netherlands should cut all
diplomatic ties with Eritrea. Or so
says Mirjam van Reisen, Professor of
International Social Responsibility, in
NRC Handelsblad. After all, the Eritrean
government is actively involved with
human trafficking. Eritreans, who travel
abroad, are forced to hand over a sum of
money to the Eritrean embassy. According
to Van Reisen, the closure of embassies and
consulates is a good way to apply pressure
to this illegal stream of money. Van Reisen
told Uni­vers that so far, Europe is taking no
action whatsoever against this form of human trafficking: “Nothing has been solved
yet. And as long as nothing is being done,
Trial and errror
Experimental law hardly is used in
the Netherlands. And that’s a shame,
because precisely these instruments
make sure that jurisdiction is kept up
to date. According to Sofia Ranchordás,
judges cling on to the traditional perception
of justice far too long. Ranchordás works as
a university teacher at Tilburg Law School
and recently graduated on the subject. In
general, laws apply for 20 or 30 years. An
experimental law is a law that is temporary,
but one that is being ‘tried out’ in a part
of the country to subsequently be implemented nation-wide, allowing for a quick
introduction of innovations.
And the Oscar goes to...
Watching videos of your prematurely
born child isn’t just fun for family and
friends. It’s actually beneficial for the
parents, too. This was shown in a study
by TiU-scientist Anneke Tooten. She studied
the effectiveness
of the
so-called
Video
Interactie
Begelei­
ding (VIB:
Video
Interactive Guidance) for
parents of
prematurely
born children. VIB is a video-intervention by which
after birth, parents, together with a nurse,
watch video fragments of how they handled
the premature, new-born baby. Parents,
who take advantage of this, are more
focused on signs given by their baby. On
top of this, they have a stronger bond with
their baby. The intervention is particularly
effective for mothers for whom the delivery
was traumatic.
Univers
5 juni 2014
24. International
text Bart Smout photography Dolph Cantrijn
He, who thinks in
terms of cultural
differences, is a
totalitarian thinker
The era of cultural
Discrimination is once again alive and kicking in our
society. If there is anything that the Black-Pete discussion or the protests against Geert Wilders’ call for
less Moroccans make clear, it’s that the Netherlands
is dealing with discrimination and integration problems. TiU-scientists Gabriël van den Brink and Hans
Siebers discuss discrimination in the Netherlands.
N
either Van den Brink nor Siebers have any doubts
whether discrimination is a bad thing. But, where
does it stem from? And how disruptive is it for
Dutch society? Sociologist Van den Brink (Tilburg
Law School) recently proved to be fairly optimistic
“The Netherlands go beyond segregation,” one of his colleagues
and he wrote in the newpaper NRC Handelsblad. “Whoever
studies the daily reality – as we do – will see that the era of cultural confrontation is dying down. Of course, cultural differences
are still discussed but they are becoming an every-day part of
society and less frequently lead to confrontations.”
Fundamentalism
Colleague and cultural scientist Siebers (Tilburg School of
Humanities) sees things differently. His glass is more often half
empty than half full. In an article published in newspaper Trouw,
he speaks of “cultural fundamentalism” which leads to discrimination. Nowadays, exclusion doesn’t happen out of racist motives, but “on the basis of perceived unbridgeable cultural differences between migrants and non-migrants.” The solution to this
problem isn’t just around the corner. “To combat this properly,
we need legislation that outlaws discrimination on the basis of
ethnicity, not just on race. But considering that the political tide
is continuously guilty of precisely that, there isn’t much chance
that this is going to happen.” Univers sat both gentlemen down at opposite sides of the table
and asked: “Does the protest that followed after Wilders’ call for
‘less Moroccans’ demonstrate that discrimination isn’t as bad as
we tend to think in the Netherlands?”
Hans Siebers
Univers
5 juni 2014
Van den Brink: “Of course, discrimination exists. Just look at
the job market. If you have an Arabic surname, you’re suddenly
no longer welcome with certain employers. The Dutch tend to
give discrimination a wide berth. The problem has been denied
for far too long and has only started to surface in the last couple
of years. At the same time, many residents were offended by
Wilders’ remarks and some even filed charges against him. But
does that prove that discrimination isn’t as bad as we think it is?
This tells me nothing. I think that the protests against Wilders,
mainly have to do with a bad feeling that many Dutch people
have. They think that something is wrong with the country even
though they’re not sure what. ”
International .25
confrontation
Life is nothing
other than
discrimination
Siebers: “Every instance of discrimination is one too many, so in
that sense it’s impossible that discrimination is not so bad. If you
then look at Wilders’ influence, I have established from my own
research that it’s very negative. Wilders’ comments directly incite
hate and discrimination on the work floor and in the classroom,
against people with a migrant background. What struck me most
about the anti-Wilders protests was that they were so weak.
Wilders has been able to do as he pleases for years and in actual
fact, hardly anything is done about it.”
Van den Brink: “You say that every instance of discrimination is
one too many. I oppose that. At all levels, discrimination occurs
all the time. Life is nothing other than discrimination – interpreted as seeing and appreciating differences. These differences
come in a wide variety. You see a man, you see a woman, you
see someone with a beard or without and you react to it. I do automatically. It’s a fact. As soon as I take part in social traffic, I see
differences. Next, I rate these differences. Some things appeal
to me, others don’t. This is normal. The question is: Which forms
of discrimination are innocent and which ones aren’t? We should
discriminate far more between discrimination. I’d say: Reserve
Which forms of discrimination are
innocent and which ones aren’t?
understanding for those situations when someone is demonstrably considered to be less. But don’t say: Every form of discrimination is one too many, because then there will be no end to it.”
Siebers: “Of course, we all distinguish. For example, this is the
case in every job interview. The question is: is the distinction in
such a case proper or improper? If we can speak of improper
grounds, then we speak of discrimination. Research has shown
that drawing up an improper distinction on the work floor is
stimulated by remarks made by leading politicians and the Dutch
immigration policy. The integration policy is one of the reasons
for discrimination on the work floor. It burdens immigrants with
a double onus of proof at job interviews; they must have the
right credentials plus they have to demonstrate that they have
integrated into society. The latter demand is improper. It is much
harder for someone wearing a headscarf and who is applying for
a job, to convince the commission that they are an enthusiastic
employee than it is for someone without a headscarf.”
Van den Brink: “I have noticed that in all aspects of life, values
have been highlighted over the last few decades. We expect
far more from employees, love relationships, politicians, you
name it. This process of normative heightening is happening at
all levels. Modernization means: Explicit creation and highlighting of values and standards. And who can’t keep up, can go
on a course. Obviously, migrants are quick to fall behind. Just
imagine coming from a family who lived in rural Morocco up until
a generation ago. Totally different codes apply there than to the
ones in Western cities. So how do you make up for arrears as an
immigrant? That’s hard work. Some make it but many more don’t.
So, is this discrimination?” →
Gabriël van den Brink
Univers
5 juni 2014
26. International
Start chatting with
somebody at the park
The era of cultural confrontation
Column
A summer in Tilburg
Visa issues, website errors, expensive flights and lack of money...
Long story short: you can’t spend your summer at home. Instead,
you’re stuck in same old Tilburg with all the time in the world
to do absolutely nothing with absolutely no-one since your
friends will be spread across the globe for the next two months
or so. Things are looking pretty grim. But, even though browsing through the Internet might seem like a tempting occupation
for this summer, I would argue there are plenty other things you
might like to do instead.
1: Be on the lookout for festivals! A big one (which I wish I could
attend because it features music, dance, drama, circus and food) is
the Festival Mundial in late June. Then, there’s the kermis in July
– which is famous for being the biggest fair of Benelux with its
230 attractions(!). Finally, one music festival that I am particularly
excited for is called Dancetour. It’ll be in Tilburg on August, 24th
and it is for free. Yup – can you feel the Dutch(wo)man inside of
you purring in delight? I sure can.
2: Be on the lookout for new friends! If really none of your friends
plan on staying over the summer, do try and make new ones:
start chatting with somebody at the park, flirt with as many
people as you like – in fact, why don’t you get on Tinder? Oh and
festivals are great occasions to meet cool people.
3: Keep yourself challenged! Now I know, summer is all about
relaxing after a tough year’s studying, but challenge doesn’t necessarily equate agony. You have time on your hands; use it! Learn
some more Dutch, pick up your guitar again, learn to draw cats,
make fun videos on the Internet...
Make sure you stay in touch with your friends and family. And do
enjoy some of that you-time!
Marianne Lalande is a
Liberal Arts student
Siebers: “I see this normative heightening happening around
me too. But I think it’s incorrect to say that people who come
here from other parts of the world suffer cultural deprivation
as regards to our modernization. That would suggest that all
kinds of standards and values that immigrants bring with them
are at loggerheads with our values. That’s total nonsense. What
happens every day in our classes and on the work floor isn’t a
case of clashing cultures. Migrants don’t access the work floor
to spread their standards and values. Research has shown that
migrants, who come to work here, leave their own standards and
values behind, in the privacy of their homes. What these people
are faced with, is that they are subjected to improper demands.”
Van den Brink: “It has often happened to me when I have an
appointment with someone from a Mediterranean background,
that they show up late. I don’t like this, so we have a little conflict.
I’m not allowed to call it a cultural conflict. So, what is it? Is it in
people’s nature to be late? I don’t think so. Does it have to do
Migrants leave their own
standards and values behind
in the privacy of their homes
with social-economic positions? No, also not. So, what causes it?
Does it have to do with how you manage your time? In that case,
it would seem culturally linked. Why am I not allowed to act on
the basis of my values? Why am I not allowed to say: Being on
time is the standard, you have to adapt to this? The right to think
in such a way has been declared taboo for far too long. Political
denial of one’s own values has infuriated people and made them
populist. It’s money for jam.”
Siebers: “Of course, one’s own normativity exists. But that doesn’t
go to say that you can impose all values on others. As long as we
define the moments that migrants try to participate in society
in terms of integration we’re missing the point. He who thinks in
terms of cultural differences, is a totalitarian thinker. In principle,
a culture encompasses everything. It encompasses all aspects of
daily life. The problem isn’t that Dutch society has its standards,
as drawn up in the Constitution for instance. The problem is that
Dutch culture in all its aspects is being set as the standard. You
have to distinguish in this normativity. You can’t impose everything. If you do, you’re playing into discrimination.”
Univers
5 juni 2014
What’s in the world .27
edited by Mathijs Sukel
Sci
Power of love
Kassel (Germany) – May 9
Love is a powerful potion,
psychologists of the German
Universities of Jena and Kassel discovered. In fact, it’s so
powerful that a romance can
have positive effects on personality
development with young adults. The
scientists focused on neuroticism, a
characteristic which consists of anxiety and insecurity. “We were able to
show that they (neurotic people, red.)
become more stable in a love relationship, and that
their personality stabilizes,” the Jena
psychologist
says. The scientists have
accompanied
245 couples in the age group 18 to 30
years for nine months and interviewed
them individually every three months.
Published in the Journal of Personality,
2014.
www.sciencedaily.com
Climate games
Boston – May 12
Who ever thought that game
theory – a branch of mathematics – could help save the
world? Or, to put it less dramatically,
can support achieving international
climate goals. For decades governments have sought to forge an agreement to reduce global greenhouse gas
emissions, but with limited success so
far. However, game theoretical modeling of the negotiations suggests that
there are feasible solutions
to the problem. “So, if these
solutions are there, how
come negotiations have not
reached them yet?,” says philosophy
professor Ron Sandler at Northeastern
University. To answer this question,
the research team used a bargaining
negotiation model instead of a social
dilemma game, which is used in most
climate negotiation modeling studies.
Interesting stuff. More can be found on
the university website.
We find Heidi on the seventh floor. A little
bit surprised, she welcomes us. “Please
come in and grab a chair.”
Heidi has been working at Tilburg
University as a secretary for eleven
years. Together with two colleagues,
she is responsible for a lot of
different tasks. She tries to
make the department, with
a staff of eighty people, run
smoothly. “It’s a very varied
job. I arrange appointments, sort the mail, arrange
all accommodations and so on. In
C
a
m
p
u
s corners
“It’s especially interesting to see that the greedier
people are, the easier they display unethical conduct. It’s greedy people who say they are more inclined to evade taxes and to keep money they find.
Greed is the insatiable desire for more and apparently it encourages people to go over the edge.”
PhD Terri Seuntjens - Tilburg University. Seuntjens participated in research regarding greed and immorality within the
Benelux.
(Source: newspaper Brabants Dagblad, May 9)
www.northeastern.edu
Binge drinking
Massachusetts – May 19
It only takes one time. That’s
the message of a new study
by scientists at the University
of Massachusetts Medical School on
binge drinking. Their research found
that a single episode of binge drinking
can have significant negative health effects resulting in bacteria leaking from
the gut, leading to increased levels of
toxins in the blood. The study showed
that these bacterial toxins, called endotoxins, caused the body to produce
immune cells involved in fever, inflammation, and tissue destruction. “Our
observations suggest that an alcohol
binge is more dangerous than previously thought.” Binge drinking defined
by the American National Institute on
Alcohol Abuse and Alcoholism (NIAAA)
corresponds with consuming five or
more drinks for men, or four or more
drinks for women, in about two hours,
depending on body weight. Guess
we’re all in trouble here..
Spotted!
Campus, May 19th, 10.42 hrs - Merry couple
Ah, weddings and photos. Clearly every detail of the ‘big day’
deserves a picture. But the so called wedding pictures are
special. Those will be shown to children and grandchildren,
some thirty years from now. So where do you go when you
marry in Tilburg? To the luscious greens of Tilburg University
off course, one of the most romantic sites in town... Well, at least
to this couple. Or is it the photographer? Because lately we have
seen more newlyweds on the campus than blades of grass.
www.esciencenews.com
Making a department run smoothly
Univers covers the campus from corner to
corner. Raiding random staff and students
in university their habitat. In Koopmans
Building we met Heidi Ket, secretary of
the department of Econometrics and
Operations Research.
Vox Prof
ide
wo
ence rld w
addition, I have to be
able to work quick and
efficient because it’s my
task to help everyone
who walks into my
room.” Heidi likes working at a university and
with students. “It’s really
refreshing to work with
doctoral students. They
often have good ideas
and I try to support
them in realizing their
ideas. I also organize
conferences and seminars, through which I
get in contact with different people. The versatility and the variety of
people is what I really
like about my job.”
Do you have a
funny photo?
Send it to
[email protected].
Or post it on
our facebook
page facebook.
com/univers.
english or send
it to twitter.com/
UniversEnglish
Univers
5 juni 2014
International starts here
Writing contest: City of my dreams
Science sells out
Is discrimination
alive?
no. 13
June 5, 2014
Independent magazine of Tilburg University

2014-2015 SporcktInfo_02 (10 september) Bijlage C

De sponsors van de Waterkant!

Aanleg hondenlosloopplaats

Winnaars voor twee kaarten Dreamgirls Theater Tilburg

FA EXPERTMEETING 18 sep 2014

Downloaden

Agenda here - B

Wereldlichtjesdag voor overleden kinderen dit jaar ook in Tilburg

Eindstand Hoofdklasse - Petanque Club Oisterwijk

Vogeltjesbuurt Tilburg