Van niets naar iets….. Tot circa drie jaar geleden had ik nog nooit een hockeyveld, een hockeystick en andere hockey attributen van dichtbij gezien. Laat staan aangeraakt. Ik kende hockey alleen van de TV. De (halve) finale tijdens de Olympische Spelen of de World League. Maar verder, nee hockey kwam niet voor in mijn vocabulaire. En toen, het zal een jaar of drie terug zijn, wilde mijn zoon op hockey. Waarom? Ik weet het eigenlijk niet meer. Het zal vast iets met een vriendje te maken hebben gehad. Enfin, wij naar het hockeyveld. Een paar keer meetrainen en enthousiast dat hij was. Maar net zo enthousiast was ik en werd mijn dochter. Inmiddels hockeyen zoon en dochter beiden, probeer ik coach te zijn en heb ik inmiddels mijn clubscheidsrechters brevet gehaald. En ja, af en toe train ik ook nog mee met mijn zoon. En mijn vrouw is actief als toeschouwer. Daarmee zeker niet minder belangrijk. Ze staat namelijk bij iedere thuiswedstrijd langs het veld te kletsen. En af en toe roept ze wat. Maar goed, hoe kan het dat wij, zonder hockey achtergrond, in korte tijd zo enthousiast zijn geworden? Hoe kan het dat ik, als ex-voetballer, mij zo thuis voelt op het hockeyveld? Hoe is het mogelijk dat de mijn vrouw, zonder balgevoel, met plezier de beide kids naar training en wedstrijden brengt? Dit alles heeft met twee dingen te maken namelijk het hockeyspel an sich en met Dash. Het eerste laat ik voor wat het is, daar zal menig lezer meer over weten dan ik. Overigens zal dat ook voor het tweede gelden maar daar waag ik mij toch maar aan. Dash kent een eigen authentieke identiteit, een sfeer die ik niet kan omschrijven. Het is een samenspel van mensen, vrijwilligers, trainers, coaches en alle anderen die ik vergeet. Een volledige en correcte omschrijving en de juiste woorden zal ik niet vinden. Het is een gevoel, een sfeer en een saamhorigheid die ontstaat. Dit kan niet worden vastgelegd in woorden of in een identiteit. Te snel ontstaan dan de zogenaamde ‘hokjes’, wordt het ‘benauwd’ en ebt de creativiteit, het samenspel en de betrokkenheid weg. En juist dat is wat ons zo enthousiast maakt. Dat is misschien wel de identiteit van Dash. Inmiddels zijn wij een beginnende hockeyfamilie, zonder sterallures. Plezier staat voorop, ongedwongen maar met passie. Laurens Kruize